Zawgyi
"ကဲ....သတို႔သားနဲ႔သတို႔သမီး ေနရာယူလို႔ရပါၿပီ"
ရယ္လိုက္ရင္ အထင္းသားေပၚလာတဲ့ ပါးခ်ိဳင့္ေတြနဲ႔
ေကာင္ေလးကေျပာလိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလး
နဲ႔ေကာင္ေလးက ေဘးက အရုပ္မေလးတစ္ရုပ္ကို
ယူလိုက္ၿပီး ပါးခ်ိဳင့္နဲ႔ေကာင္ေလးေရွ႕ ရပ္လိုက္သည္။
"သတို႔သားေရာ သတို႔သမီးေရာ အဆင့္သင့္ျဖစ္ပါၿပီ ဖာသာ Joon"
"အာ Jin Hyung....ဘာလို႔ ကၽြန္ေတာ့
ေကာင္မေလးကို ယူသြားရတာလဲ"
ေဘးခံုမွာထိုင္ေနတဲ့သြားေသးေသးေလးေတြနဲ႔ေကာင္
ေလးက ဆူပုတ္စြာပင္ ေအာ္ေျပာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူး
ေလးနဲ႔ေကာင္ေလးက သြားၿဖီးျပရင္း....
"Yah...Min Yoongi...ငါ့ကို ခဏေလးဌားေလကြာ"
"ၿပီးေရာ....ခဏပဲေနာ္"
ဘုတ္ 💥💥
"အ့..ဟင္ ဒီေဘာလံုးက ဘယ္ကေရာက္လာတာလဲ အား...ငါ့ဖင္နာသြားၿပီ"
"ဟုတ္ပါ့....Jin Hyung ကို ဘယ္သူေဘာလံုးနဲ႔
ပစ္ေပါက္တာလဲကြ"
"မိုက္ရင္ ထြက္ခဲ့ကြာ"
သူ႔ဆီကို ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ေဘာလံုးမွန္လာတာ
ေၾကာင့္ ထေအာ္လိုက္ေတာ့ ေဘးက အငယ္ႏွစ္
ေကာင္ကပါ လိုက္ေအာ္သည္။
"အာ....ေတာင္းပန္ပါတယ္...ငါေဘာလံုးေဆာ့ေန
တာ...ေဘာလံုးက ျခံထဲကေက်ာ္ထြက္သြားလို႔"
"မင္းကဘယ္သူလဲ..မင္းကို ငါတို႔တစ္ခါမွမျမင္
ဖူးဘူး"
သူတို႔ျခံထဲကိုဝင္လာၿပီး ေဘာလံုးေကာက္ရင္း ေျပာ
လာတဲ့ေကာင္ေလးကို သူေမးလိုက္ေတာ့ ထိုေကာင္
ေလးဆီက ေပၚထြက္လာသည္က ေလးေထာင့္ဆန္ဆန္ အျပံဳးေလးတစ္ခု ။
"ငါ့နာမည္က Kim Tae Hyung ပါ...မနက္ကမွ ဟိုဘက္ျခံကို ေျပာင္းလာတာ "
"အာ...သိၿပီ...သိၿပီ ငါက Kim Seokjin....သူက Kim Namjoon.....သူက ငါတို႔ရဲ႕ အငယ္ဆံုးေလး Min Yoongi....ငါတို႔ မဂၤလာေဆာင္တမ္း ကစားေနတာ....မင္းေရာ ပါဦးမလား...ပါခ်င္ရင္
ငါ့သတို႔သမီးရဲ႕ အေဖေနရာကဝင္လုပ္...ဟီး"
အႀကီးျဖစ္တဲ့ သူကပဲသြက္သြက္လက္လက္နဲ႔ အငယ္
ႏွစ္ေကာင္ကို လက္ညိႇုးထိုးၿပီး မိတ္ဆက္ေပးရင္း လူမ်ားေလေကာင္းေလဆိုတဲ့အတိုင္း ေဆာ့ဖို႔
အေဖာ္ပါစပ္လိုက္ေသးသည္။
"Arrnyi မပါေတာ့ဘူး...ဒါဆို ငါသြားေတာ့
မယ္ေနာ္"
"အင္း"
Tae Hyung လည္း ေဘာလံုးေကာက္ကာ ျပန္ဖို႔ လွည့္အထြက္ ေနာက္က ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားသံေလး ...
"Jin Hyung..ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..Hyung ရဲ႕ သတို႔သမီးေလးက မလွေတာ့ဘူး...သဲေတြ
ေပသြားၿပီ"
ခုနကေဘာလံုးမွန္တုန္းက လန္႔ၿပီးလက္ကအရုပ္မ
ေလးကို ပစ္ခ်လိုက္တာမို႔ ညစ္ပတ္သြားတဲ့အရုပ္
ကိုေကာက္ၿပီး Namjoon က ကစားပြဲပ်က္သြားေသာေၾကာင့္ ဆူပုပ္ပုပ္ေလး ေျပာရွာသည္။
"ရ..."
"ငါလုပ္ေပးမယ္...သတို႔သမီးရဲ႕အေဖေတာ့မဟုတ္ဘူး....မင္းရဲ႕သတို႔သားအေနနဲ႔..."
သူေျပာမလို႔ဘဲရွိေသး...အေနာက္ကျဖတ္ေျပာလာတဲ့ Taehyung ေၾကာင့္ Seokjin လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
သတို႔သမီးေလးပ်က္စီးသြားသည္မို႔ သတို႔သားေနရာကဝင္ပါလည္း မဆိုးပါဘူးေလ..။
"Komawo....Taehyung ah"
Boxy smile ေလးကိုခ်ိတ္ဆြဲၿပီး Taehyung ကသူ႔နားလာရပ္သည္။
"သတို႔သားႏွစ္ေယာက္ လက္စြပ္ဝတ္
ေပးႏိုင္ပါၿပီ"
ေျပာၿပီး Namjoon က အက်ႌအိတ္ထဲက ကစားစရာ ပန္းလက္စြပ္ေလးတစ္ကြင္းကို ထုတ္ေပးေတာ့ သူယူလိုက္ေပမယ့္ သူ႔လက္ထဲကေန Taehyung က ဆြဲယူသြား၏။
"ငါဝတ္ေပးမယ္"
Taehyung ကဝတ္ေပးမယ္ဆိုေတာ့လဲ လက္ေလး
သာ သူျဖန္႔ေပးလိုက္ရံုေပါ့..
"သတို႔သားႏွစ္ေယာက္ Popo ေပးႏိုင္ပါၿပီ"
ထေျပာလာေသာ Namjoon ေၾကာင့္ Taehyung ခ်က္ခ်င္းပင္ Seokjin ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးတစ္
ဖက္ကို နမ္းရိွုက္လိုက္သည္။
ကေလးစိတ္နဲ႔မို႔ ဘာမွေထြေထြထူးထူးမရွိ..
"မဂၤလာပြဲေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ"
"ေရး....ေရး...."
ဒီေတာ့မွ ေဘးကၿငိမ္ေနတဲ့ Min Yoongi တစ္
ေယာက္ ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ တစ္ေယာက္လို လက္ခုပ္လက္ေမာင္းတီးရင္း ထေအာ္ေလသည္။
သူတို႔သည္ (၆) ႏွစ္အရြယ္ ကေလးေလးေတြသာ....
ထိုခ်ိန္ကစၿပီး သူတို႔ညီအစ္ကိုသံုးေယာက္နဲ႔ Taehyung တစ္ေယာက္ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္လာခဲ့ၿပီး အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ Seokjin အေပၚ အျဖဴေရာင္သံေယာဇဥ္ ေလးကေန အေရာင္ေတြ
စြန္းထင္ေစခဲ့သည္။
🍃 ● 🍃 ● 🍃
(၂၃) ႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာ္......
Golden Moon ဆိုတဲ့ ႀကီးမားတဲ့အေဆာက္အအံု
ႀကီးေရွ႕ ေနာက္ဆံုးေပၚ Hyundai ကားတစ္စီးထိုး
ရပ္လာသည္ႏွင့္ အျပင္ကအလုပ္သမားေတြေရာ အထဲကအလုပ္သမားေတြေရာ အကုန္မတ္တပ္
ရပ္ဦးညႊတ္ရတာ ထံုးစံလိုပင္.....
အထဲက လည္ေထာင္စြယ္တာအမဲကို style pant အမဲနဲ႔တြဲဝတ္ထားၿပီး အေပၚက coat အမဲကို ထပ္ဝတ္ထားေသာ ေကာင္ေလးဟာ တည္ၾကည္
ခန္႔ညားၿပီး အားလံုးရဲ႕အျမင္ကို ဖမ္းစားထား
ႏိုင္သည္။
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ လူတိုင္းေလးစားရတဲ့ စီးပြားေရး
ေလာကရဲ႕ အရွင္သခင္လို႔ေတာင္ ေခၚလို႔ရတဲ့သူဟာ အလုပ္လုပ္ရာမွာ ျပတ္သားလြန္းသည္။
သူ႔ဘဝမွာ သူေၾကာက္တဲ့သူ တစ္ေယာက္
သာရွိသည္။
ထိုသူမွာ Golden Moon ရဲ႕ ဥကၠဌ သူ႔အေမပင္..
"မဂၤလာပါ CEO"
ရံုးခန္းထဲဝင္လာတဲ့တေလၽွာက္ ဝန္ထမ္းေတြ
အကုန္လံုးႏႈတ္ဆက္ေပမယ့္ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့သာ သူဆက္ေလၽွာက္လာသည္။
"အတြင္းေရးမႉး Jung....မန္ေနဂ်ာ Min ေရာ"
သူေနာက္က Bodyguard ေတြနဲ႔အတူ ပါလာတဲ့ အတြင္းေရးမႉး Jung ကို သူေမးလိုက္သည္။
"သူေရာက္ေနပါၿပီ CEO"
"ကၽြန္ေတာ့ ရံုးခန္းထဲကို လႊတ္လိုက္ပါ..ဥကၠဌနဲ႔ မန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္ ေရာက္ေနၿပီမလား"
"Nae CEO...."
Ring....Ring 📱📱
အတြင္းေရးမႉး Jung ကိုေျပာၿပီးတာနဲ႔ ဖုန္းလာလို႔ အက်ႌအတြင္းအိတ္ထဲက ဖုန္းကိုထုတ္ၿပီး Contact ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ❤ Love ❤
"အင္း Somi ah...Wae ??"
ႏႈတ္ခမ္းထက္ အျပံဳးလွလွေလးတစ္ခုသာ ဖန္တီးၿပီး သူျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"အင္း...မနက္ကမွ အိမ္ကထြက္လာတာေပမယ့္ အခုမင္းကိုသတိရေနၿပီ....ျပန္လာရင္ဘာဝယ္ခဲ့ရမလဲ ေျပာ"
*********
"အင္း...သိၿပီ...ခ်စ္တယ္ေနာ္"
ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပင္ မ်က္ႏွာတည္ၿပီး ထြက္
သြားေသာ သူတို႔ CEO ကိုၾကည့္ၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့
အလုပ္သမားေတြ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ျဖင့္...
"ဟဲဲ့...ခုနကအျပံဳးကိုျမင္လိုက္လား..."
"ငါတို႔ CEO ကတည္ရင္လဲ ေခ်ာသလို ရယ္လိုက္ရင္လဲ အရမ္းေခ်ာတာပဲ"
"မွန္းမေနနဲ႔ ဟိုကသူ႔မိန္းမကို အရမ္းခ်စ္တာေနာ္"
"ငါသိပါတယ္ဟယ္...CEO ကိုမရေတာ့ CEO ရဲ႕အစ္ကို မန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္ Jimin ေလးကိုေပါ့....ဟီးဟီး"
"ဒါနဲ႔.....CEO ရဲ႕အမ်ိဳးသမီးက ကေလးမရလို႔ ဥကၠဌက အတင္းကြာရွင္းခိုင္းေနတာဆို...."
"ေအး ဟုတ္တယ္.....ဥကၠဌက သူ႔မ်ိဳးဆက္သစ္
ေလးကိုအရမ္းလိုခ်င္တာေလ....သားအႀကီးကလဲ မိန္းမမယူေသး....ရွိတဲ့ေခၽြးမကလဲ ကိုယ္ဝန္ပ်က္က်
ၿပီးထဲက ကေလးမေမြးႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ကြာရွင္းခိုင္းၿပီေပါ့ဟယ္"
"ေဟ့....ဘာေတြအတင္းတုပ္ေနၾကတာလဲ"
အတင္းအရင္းေျပာေနၾကတုန္း အေနာက္က
အသံေၾကာင့္ သူတို႔လန္႔သြားၾကသည္။
"အာ...မန္ေနဂ်ာ Min လန္႔လိုက္တာ"
"အမယ္....အခုမွ....."
"ဒါနဲ႔ မန္ေနဂ်ာ Min မွာ သား (၃) ေယာက္ေတာင္
ရွိတာမလား...ဟဲ့ဟဲ့...စိတ္ဓာတ္မက်ၾကနဲ႔ ငါတို႔မွာ
ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြရွိေသးတယ္"
"အပိုေတြေျပာမေနနဲ႔...လုပ္စရာရွိတာလုပ္...CEO နဲ႔တိုင္လိုက္လို႔....ဟြန္႔...ငါ CEO ေခၚလို႔ သြားလိုက္ဦးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ မန္ေနဂ်ာ Min"
🍃 ● 🍃 ● 🍃
မန္ေနဂ်ာ Min တစ္ေယာက္ CEO ဆီလာေနတုန္း ဖုန္းသံျမည္လာသည္။Contact ကိုၾကည့္ၿပီး သူစိတ္ညစ္သြား၏။
"ဒီမွာ...ခင္ဗ်ားတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ဆပ္မယ္လို႔
ေျပာတယ္မလား...ဘာျဖစ္လို႔ ခနခနဖုန္းဆက္ေနရ
တာလဲ"
"ဟက္......Golden Moon ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာက ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ...လစာလဲေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔...အခုခ်က္ခ်င္း အေႂကြးျပန္ဆပ္...ခင္ဗ်ားယူထားတာ နည္းတာမဟုတ္ဘူးေနာ္...."
"က်ဳပ္ေပးမယ့္အခ်ိန္ကို ဖုန္းျပန္ဆက္မယ္...ဒါပဲ"
ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ စုတ္တစ္ခ်က္သပ္လိုက္ၿပီး ဆံပင္
ေတြကို ဆြဲဖြာမိသည္။အေႂကြးေတြမနည္းမေနာကို သူျပန္ဆပ္ရဦးမည္။ဒါ့အျပင္ကို သူ Company ကေငြေတြ ယူထားေသးသည္။CEO သာသိရင္ သူျပႆနာတက္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
သူဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ.......
ဝါသနာအရ ေလာင္းကစားေတြလုပ္ၿပီး အေႂကြးတင္
ေနတဲ့ သူ႔ေၾကာင့္ အခုသူ႔မိ္သားစုဒုကၡေရာက္
ေတာ့မည္။
Meeting room ေရွ႕ တံခါးေခါက္ဖို႔ပဲရွိေသး အထဲကၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားသံေတြ
"Jeon Jungkook....မင္းမိန္းမနဲ႔ ကြာရွင္းဖို႔ျပင္ၿပီးၿပီလား"
"အေမ !! "
Jungkook ရဲ႕ေအာ္သံဟာ အျပင္ကလူေတြ
လန္႔ေကာင္းလန္႔ႏိုင္ေပမယ့္ သူ႔ေရွ႕က အေမ ဟာ တုတ္တုတ္မၽွေတာင္ မလႈပ္ေပ...။
"မင္းကိုငါေျပာထားၿပီးၿပီေနာ္...ကေလးမရလို႔က
ေတာ့ သူ႔ကိုကြာရွင္းလို႔...သူ႔မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနတယ္
ဆိုလို႔ ငါမင္းတို႔ကိုလက္ထပ္ေပးခဲ့တာ.....အခုသူ
ေသခ်ာမေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္လို႔ ပ်က္က်သြားခဲ့ၿပီမ
လား..အစထဲက အဲ့မိန္းမကိုငါၾကည့္ရတာ
မဟုတ္ဘူး"
"ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုခ်စ္တယ္ အေမ...ကၽြန္ေတာ္ မကြာရွင္းေပးႏိုင္ဘူး"
"ငါ့အေၾကာင္းမင္းသိတယ္ေနာ္ Jungkook"
"အေမ....မိသားစုအတြင္းေရးကို ဒီမွာမေျပာပါနဲ႔...အိမ္ေရာက္မွ ေျပာၾကရေအာင္"
အခန္းထဲက ပြဲဟာ သိပ္ၾကမ္းတမ္းေနသေယာင္....
မိသားစုကိစၥမို႔ သူ႔မွာဝင္လို႔လဲမရ......ျပန္ပဲထြက္သြား
ရမလိုလို....
"မန္ေနဂ်ာ Min...ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ခိုးနားေထာင္ေနရာကေန လန္႔ၿပီး သူ႔ကိုယ္ေလး တုန္တက္သြားသည္။
အေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္ Jimin ျဖစ္ေနသည္။
"အာ...မန္ေနဂ်ာခ်ဳပ္...ကၽြန္ေတာ္...."
"CEO ဆီ လာတာမလား...မဝင္ဘဲနဲ႔ ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ"
"Nae...."
ခပ္တည္တည္မ်က္ႏွာထားနဲ႔ေျပာေနေသာ Jimin ဟာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္ထားေပ
မယ့္လဲ သူ႔ညီ Jungkook လို တည္ၾကည္လြန္း
ၿပီး ဝန္ထမ္းေတြအကုန္လံုးက ေၾကာက္ရသည္။
သူတို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ေၾကာက္ရတဲ့ ဥကၠဌ
ဆိုရင္ေတာ့ ေမာ္ေတာင္မၾကည့္ရဲၾကေပ.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Hyung...Hyung ပိစိ ေလးေရ...ကေလးေလး ဘယ္မွာလဲ အိမ္ထဲမွာလား"
ျခံထဲကေန တစာစာနဲ႔ ေအာ္ေခၚေနေသာ Taehyung အသံၾကားတာေၾကာင့္ Seokjin အိမ္ထဲကေန ဟင္းခ်က္ေနတုန္းမို႔ ေယာင္းမႀကီးကိုင္ကာ ေျပးထြက္လာသည္။
"လာၿပီကြ..စြတ္ေအာ္မေနနဲ႔"
"အိမ္မွာ ဘယ္သူမွမရွိဘူးလား"
"Omma က ေစ်းသြားတယ္...Appa က company...အငယ္ႏွစ္ေကာင္က ေက်ာင္းသြား
တယ္..ငါလဲ တေအာင့္ေန အလုပ္သြားေတာ့မလို႔..မင္းလည္း ေဆးရံုသြားေတာ့မွာမလား..ခဏေလးေစာင့္ မင္းအတြက္ ေန႔လည္စာထမင္းဘူးထုတ္လို႔ၿပီးေတာ့မယ္"
အိမ္ခ်င္းကပ္ေတြမို႔ အလုပ္သြားတိုင္း Seokjin ကိုယ္တိုင္လုပ္ေပးတဲ့ ေန႔လည္စာထမင္းဘူးေလးကို Taehyung အျမဲယူသြားေလ့ရွိသည္။
နာမည္ႀကီးစားေသာက္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ ရည္းစားေလး chef တစ္ေယာက္လံုး သူ႔မွာရွိတာပဲကို..။
အိမ္ကအေမကေတာ့ ရည္းစားေလးလက္ရာတစ္ကမၻာျဖစ္ေနေသာ သားျဖစ္သူအား လ်စ္လ်ဴရႈထားေတာ့၏။သူမ မထုတ္ေပးတာလည္းမဟုတ္။ Kim Taehyung ကိုက သဲသဲကဲကဲ..
"အင္းးး...မ်က္စိခဏမွိတ္"
"ဘာလို႔မွိတ္ရမွာလဲ"
သူ႔လက္ကိုကိုင္ၿပီး မ်က္စိမွတ္လို႔ေျပာလာေသာ Taehyung ကို ျပန္ၿပီးေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။
"မွိတ္ဆိုကြာ....မမွိတ္ရင္ ဖက္နမ္းမွာေနာ္"
"အာ...ၿပီး...ၿပီးေရာ"
ေနာက္ဆံုးေတာ့ မ်က္လံုးကိုစံုမွိတ္ၿပီးသာ သူေန
လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ သူ႔လက္သူႂကြယ္ထက္
ေရာက္လာေသာ ေအးစက္စက္ခံစားမႈ..။
"ဖြင့္လို႔ရၿပီ"
Taehyung ရဲ႕အမိန္႔အတိုင္း မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္
လိုက္ေတာ့ သူ႔လက္သူႂကြယ္ထက္ ေနရာယူထားတဲ့ ေက်ာက္ေသးေသးေလးနဲ႔လက္စြပ္ေလးတစ္ကြင္း...
"Tae ah"
သူမ်က္ရည္ေတြဝဲၿပီး Taehyung ကိုေမာ့ၾကည့္
လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုအျပံဳးနဲ႔ျပန္တံု႔ျပန္သည္။
"ကိုယ့္ရဲ႕ ပထမဆံုးလစာနဲ႔ ဝယ္ထားတာ...(၂) ႏွစ္ျပည့္မွေပးမလို႔ေပမယ့္ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ဟီး"
"ဆရာဝန္ဆိုတိုင္း ပိုက္ဆံကိုဒလေဟာသံုးမေနနဲ႔..
ေတာ္ေတာ္ေဈးႀကီးမွာပဲ လက္စြပ္က..ငါလဲ မင္းကိုျပန္ဝယ္ေပးမယ္"
လက္စြပ္ရလို႔ ဝမ္းသာေပမယ့္လဲ လက္ကလက္စြပ္
ေလးကိုလွည့္ရင္း သူေငါက္လိုက္ေသးသည္။
"ကၽြန္ေတာ့ကို လွလွေလး ျပန္ဝယ္ေပးေနာ္..
ဘယ္လိုလဲ ကၽြန္ေတာ့ Propose ကို လက္ခံမွာလား"
Taehyung စကားေၾကာင့္ Seokjin မ်က္ႏွာေရာ နားေလးေတြေရာ ရဲလာၿပီး Taehyung နဲ႔အၾကည့္ခ်င္းပင္ မဆံုေစေတာ့..
"ငါ....ငါစဥ္းစားဦးမွာ"
"ခ်စ္သူသက္တမ္းကပဲ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ျပည့္
ေတာ့မယ္..စဥ္းစားဦးမွာလားကြာ"
"ဟာ...ဘာလဲ မင္းကစိတ္မရွည္ဘူးလား...
ရတယ္ေလ"
ေခါင္းငံု႔ေနရာကေန ခ်က္ခ်င္းေမာ့ျပီး ႏႈတ္ခမ္းတ
ေထာ္ေထာ္နဲ႔ရန္ေတြ႕လာေသာ Seokjin ကိုအသဲ
ယားလြန္းတာေၾကာင့္ ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို Taehyung ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး သူနဲ႔ပိုနီးကပ္ေစသည္။
"အၾကာႀကီးမစဥ္းစားနဲ႔ေနာ္..ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တာ သိတယ္မလား"
ငယ္ငယ္ထဲက ေမႊးၾကဴေနက် Seokjin ရဲ႕ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြအား တစ္ဖက္စီ အားရပါးရနမ္းရိွုက္ရင္း Taehyung ေျပာသည္။
"အင္း...ငါလဲခ်စ္တယ္...ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္
တယ္..အငယ္ႏွစ္ေကာင္သိရင္ တတြတ္တြတ္လိုက္စ ေနေတာ့မွာပဲ"
"သူတို႔စရင္ ကၽြန္ေတာ့ကိုလာတိုင္...ဟုတ္ၿပီလား"
"အင္း...ဟီး"
Taehyung လည္တိုင္ေလးကိုဖက္တြယ္လိုက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲ Seokjin တိုးဝင္လိုက္သည္။
သူ႔ကို လိုက္ခဲ့တာက (၂) ႏွစ္....ခ်စ္သူသက္တမ္း (၂) ႏွစ္ဆိုေတာ့ Taehyung သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္
မွန္း သူသိသည္။
အထက္တန္းေလာက္ထဲက ဖြင့္ေျပာခဲ့တဲ့ Taehyung ကို ေက်ာင္းၿပီးမွ သူအေျဖျပန္
ေပးခဲ့သည္။ေယာက်္ားေလးတန္မဲ့ မူေနတာမဟုတ္...လက္ထပ္ဖို႔အထိ ရည္ရြယ္ထားတာမို႔ သူေသခ်ာ စဥ္းစားေနျခင္းပင္..
အခုဆို Taehyung ကဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး သူကေတာ့ နာမည္ႀကီးစားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ chef တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
သူဆိုးသမၽွသည္းခံေသာ Taehyung ကို သူသိပ္ခ်စ္ပါသည္။
ငါတို႔အခ်စ္ခရီးလမ္းက အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ..။
🍃 My Beloved 🍃
To be continued.....
Intro မတင္လိုက္ရလို႔ ဇာတ္ေကာင္ေတြ
ရႈပ္သြားလားမသိဘူး....ဟီး
Thank you for reading and voting
Love you all💜💜
.
.
.
.
.
UNICODE
"ကဲ....သတို့သားနဲ့သတို့သမီး နေရာယူလို့ရပါပြီ"
ရယ်လိုက်ရင် အထင်းသားပေါ်လာတဲ့ ပါးချိုင့်တွေနဲ့
ကောင်လေးကပြောလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး
နဲ့ကောင်လေးက ဘေးက အရုပ်မလေးတစ်ရုပ်ကို
ယူလိုက်ပြီး ပါးချိုင့်နဲ့ကောင်လေးရှေ့ ရပ်လိုက်သည်။
"သတို့သားရော သတို့သမီးရော အဆင့်သင့်ဖြစ်ပါပြီ ဖာသာ Joon"
"အာ Jin Hyung....ဘာလို့ ကျွန်တော့
ကောင်မလေးကို ယူသွားရတာလဲ"
ဘေးခုံမှာထိုင်နေတဲ့သွားသေးသေးလေးတွေနဲ့ကောင်
လေးက ဆူပုတ်စွာပင် အော်ပြောတော့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူး
လေးနဲ့ကောင်လေးက သွားဖြီးပြရင်း....
"Yah...Min Yoongi...ငါ့ကို ခဏလေးဌားလေကွာ"
"ပြီးရော....ခဏပဲနော်"
ဘုတ် 💥💥
"အ့..ဟင် ဒီဘောလုံးက ဘယ်ကရောက်လာတာလဲ အား...ငါ့ဖင်နာသွားပြီ"
"ဟုတ်ပါ့....Jin Hyung ကို ဘယ်သူဘောလုံးနဲ့
ပစ်ပေါက်တာလဲကွ"
"မိုက်ရင် ထွက်ခဲ့ကွာ"
သူ့ဆီကို ဘယ်ကမှန်းမသိတဲ့ဘောလုံးမှန်လာတာ
ကြောင့် ထအော်လိုက်တော့ ဘေးက အငယ်နှစ်
ကောင်ကပါ လိုက်အော်သည်။
"အာ....တောင်းပန်ပါတယ်...ငါဘောလုံးဆော့နေ
တာ...ဘောလုံးက ခြံထဲကကျော်ထွက်သွားလို့"
"မင်းကဘယ်သူလဲ..မင်းကို ငါတို့တစ်ခါမှမမြင်
ဖူးဘူး"
သူတို့ခြံထဲကိုဝင်လာပြီး ဘောလုံးကောက်ရင်း ပြော
လာတဲ့ကောင်လေးကို သူမေးလိုက်တော့ ထိုကောင်
လေးဆီက ပေါ်ထွက်လာသည်က လေးထောင့်ဆန်ဆန် အပြုံးလေးတစ်ခု ။
"ငါ့နာမည်က Kim Tae Hyung ပါ...မနက်ကမှ ဟိုဘက်ခြံကို ပြောင်းလာတာ "
"အာ...သိပြီ...သိပြီ ငါက Kim Seokjin....သူက Kim Namjoon.....သူက ငါတို့ရဲ့ အငယ်ဆုံးလေး Min Yoongi....ငါတို့ မင်္ဂလာဆောင်တမ်း ကစားနေတာ....မင်းရော ပါဦးမလား...ပါချင်ရင်
ငါ့သတို့သမီးရဲ့ အဖေနေရာကဝင်လုပ်...ဟီး"
အကြီးဖြစ်တဲ့ သူကပဲသွက်သွက်လက်လက်နဲ့ အငယ်
နှစ်ကောင်ကို လက်ညှိုးထိုးပြီး မိတ်ဆက်ပေးရင်း လူများလေကောင်းလေဆိုတဲ့အတိုင်း ဆော့ဖို့
အဖော်ပါစပ်လိုက်သေးသည်။
"Arrnyi မပါတော့ဘူး...ဒါဆို ငါသွားတော့
မယ်နော်"
"အင်း"
Tae Hyung လည်း ဘောလုံးကောက်ကာ ပြန်ဖို့ လှည့်အထွက် နောက်က ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားသံလေး ...
"Jin Hyung..ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..Hyung ရဲ့ သတို့သမီးလေးက မလှတော့ဘူး...သဲတွေ
ပေသွားပြီ"
ခုနကဘောလုံးမှန်တုန်းက လန့်ပြီးလက်ကအရုပ်မ
လေးကို ပစ်ချလိုက်တာမို့ ညစ်ပတ်သွားတဲ့အရုပ်
ကိုကောက်ပြီး Namjoon က ကစားပွဲပျက်သွားသောကြောင့် ဆူပုပ်ပုပ်လေး ပြောရှာသည်။
"ရ..."
"ငါလုပ်ပေးမယ်...သတို့သမီးရဲ့အဖေတော့မဟုတ်ဘူး....မင်းရဲ့သတို့သားအနေနဲ့..."
သူပြောမလို့ဘဲရှိသေး...အနောက်ကဖြတ်ပြောလာတဲ့ Taehyung ကြောင့် Seokjin လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
သတို့သမီးလေးပျက်စီးသွားသည်မို့ သတို့သားနေရာကဝင်ပါလည်း မဆိုးပါဘူးလေ..။
"Komawo....Taehyung ah"
Boxy smile လေးကိုချိတ်ဆွဲပြီး Taehyung ကသူ့နားလာရပ်သည်။
"သတို့သားနှစ်ယောက် လက်စွပ်ဝတ်
ပေးနိုင်ပါပြီ"
ပြောပြီး Namjoon က အကျႌအိတ်ထဲက ကစားစရာ ပန်းလက်စွပ်လေးတစ်ကွင်းကို ထုတ်ပေးတော့ သူယူလိုက်ပေမယ့် သူ့လက်ထဲကနေ Taehyung က ဆွဲယူသွား၏။
"ငါဝတ်ပေးမယ်"
Taehyung ကဝတ်ပေးမယ်ဆိုတော့လဲ လက်လေး
သာ သူဖြန့်ပေးလိုက်ရုံပေါ့..
"သတို့သားနှစ်ယောက် Popo ပေးနိုင်ပါပြီ"
ထပြောလာသော Namjoon ကြောင့် Taehyung ချက်ချင်းပင် Seokjin ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတစ်
ဖက်ကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
ကလေးစိတ်နဲ့မို့ ဘာမှထွေထွေထူးထူးမရှိ..
"မင်္ဂလာပွဲအောင်မြင်စွာ ပြီးဆုံးသွားပါပြီ"
"ရေး....ရေး...."
ဒီတော့မှ ဘေးကငြိမ်နေတဲ့ Min Yoongi တစ်
ယောက် ပွဲကြည့်ပရိတ်သတ် တစ်ယောက်လို လက်ခုပ်လက်မောင်းတီးရင်း ထအော်လေသည်။
သူတို့သည် (၆) နှစ်အရွယ် ကလေးလေးတွေသာ....
ထိုချိန်ကစပြီး သူတို့ညီအစ်ကိုသုံးယောက်နဲ့ Taehyung တစ်ယောက်ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်လာခဲ့ပြီး အချိန်တွေကြာလာတာနဲ့အမျှ Seokjin အပေါ် အဖြူရောင်သံယောဇဉ် လေးကနေ အရောင်တွေ
စွန်းထင်စေခဲ့သည်။
🍃 ● 🍃 ● 🍃
(၂၃) နှစ်ခန့်ကြာသော်......
Golden Moon ဆိုတဲ့ ကြီးမားတဲ့အဆောက်အအုံ
ကြီးရှေ့ နောက်ဆုံးပေါ် Hyundai ကားတစ်စီးထိုး
ရပ်လာသည်နှင့် အပြင်ကအလုပ်သမားတွေရော အထဲကအလုပ်သမားတွေရော အကုန်မတ်တပ်
ရပ်ဦးညွှတ်ရတာ ထုံးစံလိုပင်.....
အထဲက လည်ထောင်စွယ်တာအမဲကို style pant အမဲနဲ့တွဲဝတ်ထားပြီး အပေါ်က coat အမဲကို ထပ်ဝတ်ထားသော ကောင်လေးဟာ တည်ကြည်
ခန့်ညားပြီး အားလုံးရဲ့အမြင်ကို ဖမ်းစားထား
နိုင်သည်။
ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ လူတိုင်းလေးစားရတဲ့ စီးပွားရေး
လောကရဲ့ အရှင်သခင်လို့တောင် ခေါ်လို့ရတဲ့သူဟာ အလုပ်လုပ်ရာမှာ ပြတ်သားလွန်းသည်။
သူ့ဘဝမှာ သူကြောက်တဲ့သူ တစ်ယောက်
သာရှိသည်။
ထိုသူမှာ Golden Moon ရဲ့ ဥက္ကဌ သူ့အမေပင်..
"မင်္ဂလာပါ CEO"
ရုံးခန်းထဲဝင်လာတဲ့တလျှောက် ဝန်ထမ်းတွေ
အကုန်လုံးနှုတ်ဆက်ပေမယ့် ခေါင်းမော့ရင်ကော့သာ သူဆက်လျှောက်လာသည်။
"အတွင်းရေးမှူး Jung....မန်နေဂျာ Min ရော"
သူနောက်က Bodyguard တွေနဲ့အတူ ပါလာတဲ့ အတွင်းရေးမှူး Jung ကို သူမေးလိုက်သည်။
"သူရောက်နေပါပြီ CEO"
"ကျွန်တော့ ရုံးခန်းထဲကို လွှတ်လိုက်ပါ..ဥက္ကဌနဲ့ မန်နေဂျာချုပ် ရောက်နေပြီမလား"
"Nae CEO...."
Ring....Ring 📱📱
အတွင်းရေးမှူး Jung ကိုပြောပြီးတာနဲ့ ဖုန်းလာလို့ အကျႌအတွင်းအိတ်ထဲက ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး Contact ကိုကြည့်လိုက်တော့ ❤ Love ❤
"အင်း Somi ah...Wae ??"
နှုတ်ခမ်းထက် အပြုံးလှလှလေးတစ်ခုသာ ဖန်တီးပြီး သူပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"အင်း...မနက်ကမှ အိမ်ကထွက်လာတာပေမယ့် အခုမင်းကိုသတိရနေပြီ....ပြန်လာရင်ဘာဝယ်ခဲ့ရမလဲ ပြော"
*********
"အင်း...သိပြီ...ချစ်တယ်နော်"
ဖုန်းချပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းပင် မျက်နှာတည်ပြီး ထွက်
သွားသော သူတို့ CEO ကိုကြည့်ပြီး ကျန်ခဲ့တဲ့
အလုပ်သမားတွေ တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ဖြင့်...
"ဟဲ့...ခုနကအပြုံးကိုမြင်လိုက်လား..."
"ငါတို့ CEO ကတည်ရင်လဲ ချောသလို ရယ်လိုက်ရင်လဲ အရမ်းချောတာပဲ"
"မှန်းမနေနဲ့ ဟိုကသူ့မိန်းမကို အရမ်းချစ်တာနော်"
"ငါသိပါတယ်ဟယ်...CEO ကိုမရတော့ CEO ရဲ့အစ်ကို မန်နေဂျာချုပ် Jimin လေးကိုပေါ့....ဟီးဟီး"
"ဒါနဲ့.....CEO ရဲ့အမျိုးသမီးက ကလေးမရလို့ ဥက္ကဌက အတင်းကွာရှင်းခိုင်းနေတာဆို...."
"အေး ဟုတ်တယ်.....ဥက္ကဌက သူ့မျိုးဆက်သစ်
လေးကိုအရမ်းလိုချင်တာလေ....သားအကြီးကလဲ မိန်းမမယူသေး....ရှိတဲ့ချွေးမကလဲ ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျ
ပြီးထဲက ကလေးမမွေးနိုင်တော့ဘူးဆိုတော့ ကွာရှင်းခိုင်းပြီပေါ့ဟယ်"
"ဟေ့....ဘာတွေအတင်းတုပ်နေကြတာလဲ"
အတင်းအရင်းပြောနေကြတုန်း အနောက်က
အသံကြောင့် သူတို့လန့်သွားကြသည်။
"အာ...မန်နေဂျာ Min လန့်လိုက်တာ"
"အမယ်....အခုမှ....."
"ဒါနဲ့ မန်နေဂျာ Min မှာ သား (၃) ယောက်တောင်
ရှိတာမလား...ဟဲ့ဟဲ့...စိတ်ဓာတ်မကျကြနဲ့ ငါတို့မှာ
မျှော်လင့်ချက်လေးတွေရှိသေးတယ်"
"အပိုတွေပြောမနေနဲ့...လုပ်စရာရှိတာလုပ်...CEO နဲ့တိုင်လိုက်လို့....ဟွန့်...ငါ CEO ခေါ်လို့ သွားလိုက်ဦးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မန်နေဂျာ Min"
🍃 ● 🍃 ● 🍃
မန်နေဂျာ Min တစ်ယောက် CEO ဆီလာနေတုန်း ဖုန်းသံမြည်လာသည်။Contact ကိုကြည့်ပြီး သူစိတ်ညစ်သွား၏။
"ဒီမှာ...ခင်ဗျားတို့ကို ကျွန်တော်ပြန်ဆပ်မယ်လို့
ပြောတယ်မလား...ဘာဖြစ်လို့ ခနခနဖုန်းဆက်နေရ
တာလဲ"
"ဟက်......Golden Moon ရဲ့ မန်နေဂျာက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ...လစာလဲကောင်းရဲ့သားနဲ့...အခုချက်ချင်း အကြွေးပြန်ဆပ်...ခင်ဗျားယူထားတာ နည်းတာမဟုတ်ဘူးနော်...."
"ကျုပ်ပေးမယ့်အချိန်ကို ဖုန်းပြန်ဆက်မယ်...ဒါပဲ"
ဖုန်းချပြီးတာနဲ့ စုတ်တစ်ချက်သပ်လိုက်ပြီး ဆံပင်
တွေကို ဆွဲဖွာမိသည်။အကြွေးတွေမနည်းမနောကို သူပြန်ဆပ်ရဦးမည်။ဒါ့အပြင်ကို သူ Company ကငွေတွေ ယူထားသေးသည်။CEO သာသိရင် သူပြဿနာတက်တော့မည်ဖြစ်သည်။
သူဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ.......
ဝါသနာအရ လောင်းကစားတွေလုပ်ပြီး အကြွေးတင်
နေတဲ့ သူ့ကြောင့် အခုသူ့မိသားစုဒုက္ခရောက်
တော့မည်။
Meeting room ရှေ့ တံခါးခေါက်ဖို့ပဲရှိသေး အထဲကကြားလိုက်ရတဲ့ စကားသံတွေ
"Jeon Jungkook....မင်းမိန်းမနဲ့ ကွာရှင်းဖို့ပြင်ပြီးပြီလား"
"အမေ !! "
Jungkook ရဲ့အော်သံဟာ အပြင်ကလူတွေ
လန့်ကောင်းလန့်နိုင်ပေမယ့် သူ့ရှေ့က အမေ ဟာ တုတ်တုတ်မျှတောင် မလှုပ်ပေ...။
"မင်းကိုငါပြောထားပြီးပြီနော်...ကလေးမရလို့က
တော့ သူ့ကိုကွာရှင်းလို့...သူ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတယ်
ဆိုလို့ ငါမင်းတို့ကိုလက်ထပ်ပေးခဲ့တာ.....အခုသူ
သေချာမစောင့်ရှောက်နိုင်လို့ ပျက်ကျသွားခဲ့ပြီမ
လား..အစထဲက အဲ့မိန်းမကိုငါကြည့်ရတာ
မဟုတ်ဘူး"
"ကျွန်တော်သူ့ကိုချစ်တယ် အမေ...ကျွန်တော် မကွာရှင်းပေးနိုင်ဘူး"
"ငါ့အကြောင်းမင်းသိတယ်နော် Jungkook"
"အမေ....မိသားစုအတွင်းရေးကို ဒီမှာမပြောပါနဲ့...အိမ်ရောက်မှ ပြောကြရအောင်"
အခန်းထဲက ပွဲဟာ သိပ်ကြမ်းတမ်းနေသယောင်....
မိသားစုကိစ္စမို့ သူ့မှာဝင်လို့လဲမရ......ပြန်ပဲထွက်သွား
ရမလိုလို....
"မန်နေဂျာ Min...ဘာလုပ်နေတာလဲ"
ခိုးနားထောင်နေရာကနေ လန့်ပြီး သူ့ကိုယ်လေး တုန်တက်သွားသည်။
အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မန်နေဂျာချုပ် Jimin ဖြစ်နေသည်။
"အာ...မန်နေဂျာချုပ်...ကျွန်တော်...."
"CEO ဆီ လာတာမလား...မဝင်ဘဲနဲ့ ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ"
"Nae...."
ခပ်တည်တည်မျက်နှာထားနဲ့ပြောနေသော Jimin ဟာ ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ မျက်နှာမျိုး ပိုင်ဆိုင်ထားပေ
မယ့်လဲ သူ့ညီ Jungkook လို တည်ကြည်လွန်း
ပြီး ဝန်ထမ်းတွေအကုန်လုံးက ကြောက်ရသည်။
သူတို့ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက် ကြောက်ရတဲ့ ဥက္ကဌ
ဆိုရင်တော့ မော်တောင်မကြည့်ရဲကြပေ..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Hyung...Hyung ပိစိ လေးရေ...ကလေးလေး ဘယ်မှာလဲ အိမ်ထဲမှာလား"
ခြံထဲကနေ တစာစာနဲ့ အော်ခေါ်နေသော Taehyung အသံကြားတာကြောင့် Seokjin အိမ်ထဲကနေ ဟင်းချက်နေတုန်းမို့ ယောင်းမကြီးကိုင်ကာ ပြေးထွက်လာသည်။
"လာပြီကွ..စွတ်အော်မနေနဲ့"
"အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူးလား"
"Omma က ဈေးသွားတယ်...Appa က company...အငယ်နှစ်ကောင်က ကျောင်းသွား
တယ်..ငါလဲ တအောင့်နေ အလုပ်သွားတော့မလို့..မင်းလည်း ဆေးရုံသွားတော့မှာမလား..ခဏလေးစောင့် မင်းအတွက် နေ့လည်စာထမင်းဘူးထုတ်လို့ပြီးတော့မယ်"
အိမ်ချင်းကပ်တွေမို့ အလုပ်သွားတိုင်း Seokjin ကိုယ်တိုင်လုပ်ပေးတဲ့ နေ့လည်စာထမင်းဘူးလေးကို Taehyung အမြဲယူသွားလေ့ရှိသည်။
နာမည်ကြီးစားသောက်ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ ရည်းစားလေး chef တစ်ယောက်လုံး သူ့မှာရှိတာပဲကို..။
အိမ်ကအမေကတော့ ရည်းစားလေးလက်ရာတစ်ကမ္ဘာဖြစ်နေသော သားဖြစ်သူအား လျစ်လျူရှုထားတော့၏။သူမ မထုတ်ပေးတာလည်းမဟုတ်။ Kim Taehyung ကိုက သဲသဲကဲကဲ..
"အင်းးး...မျက်စိခဏမှိတ်"
"ဘာလို့မှိတ်ရမှာလဲ"
သူ့လက်ကိုကိုင်ပြီး မျက်စိမှတ်လို့ပြောလာသော Taehyung ကို ပြန်ပြီးမေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။
"မှိတ်ဆိုကွာ....မမှိတ်ရင် ဖက်နမ်းမှာနော်"
"အာ...ပြီး...ပြီးရော"
နောက်ဆုံးတော့ မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီးသာ သူနေ
လိုက်သည်။ထို့နောက် သူ့လက်သူကြွယ်ထက်
ရောက်လာသော အေးစက်စက်ခံစားမှု..။
"ဖွင့်လို့ရပြီ"
Taehyung ရဲ့အမိန့်အတိုင်း မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်
လိုက်တော့ သူ့လက်သူကြွယ်ထက် နေရာယူထားတဲ့ ကျောက်သေးသေးလေးနဲ့ လက်စွပ်လေးတစ်ကွင်း...
"Tae ah"
သူမျက်ရည်တွေဝဲပြီး Taehyung ကိုမော့ကြည့်
လိုက်တော့ သူ့ကိုအပြုံးနဲ့ပြန်တုံ့ပြန်သည်။
"ကိုယ့်ရဲ့ ပထမဆုံးလစာနဲ့ ဝယ်ထားတာ...(၂) နှစ်ပြည့်မှပေးမလို့ပေမယ့် မစောင့်နိုင်တော့လို့ ဟီး"
"ဆရာဝန်ဆိုတိုင်း ပိုက်ဆံကိုဒလဟောသုံးမနေနဲ့..
တော်တော်ဈေးကြီးမှာပဲ လက်စွပ်က..ငါလဲ မင်းကိုပြန်ဝယ်ပေးမယ်"
လက်စွပ်ရလို့ ဝမ်းသာပေမယ့်လဲ လက်ကလက်စွပ်
လေးကိုလှည့်ရင်း သူငေါက်လိုက်သေးသည်။
"ကျွန်တော့ကို လှလှလေး ပြန်ဝယ်ပေးနော်..
ဘယ်လိုလဲ ကျွန်တော့ Propose ကို လက်ခံမှာလား"
Taehyung စကားကြောင့် Seokjin မျက်နှာရော နားလေးတွေရော ရဲလာပြီး Taehyung နဲ့အကြည့်ချင်းပင် မဆုံစေတော့..
"ငါ....ငါစဉ်းစားဦးမှာ"
"ချစ်သူသက်တမ်းကပဲ နှစ်နှစ်တောင်ပြည့်
တော့မယ်..စဉ်းစားဦးမှာလားကွာ"
"ဟာ...ဘာလဲ မင်းကစိတ်မရှည်ဘူးလား...
ရတယ်လေ"
ခေါင်းငုံ့နေရာကနေ ချက်ချင်းမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းတ
ထော်ထော်နဲ့ရန်တွေ့လာသော Seokjin ကိုအသဲ
ယားလွန်းတာကြောင့် ခါးသိမ်သိမ်လေးကို Taehyung ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး သူနဲ့ပိုနီးကပ်စေသည်။
"အကြာကြီးမစဉ်းစားနဲ့နော်..ကျွန်တော်ချစ်တာ သိတယ်မလား"
ငယ်ငယ်ထဲက မွှေးကြူနေကျ Seokjin ရဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေအား တစ်ဖက်စီ အားရပါးရနမ်းရှိုက်ရင်း Taehyung ပြောသည်။
"အင်း...ငါလဲချစ်တယ်...ပြီးတော့ ပျော်လဲပျော်
တယ်..အငယ်နှစ်ကောင်သိရင် တတွတ်တွတ်လိုက်စ နေတော့မှာပဲ"
"သူတို့စရင် ကျွန်တော့ကိုလာတိုင်...ဟုတ်ပြီလား"
"အင်း...ဟီး"
Taehyung လည်တိုင်လေးကိုဖက်တွယ်လိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ Seokjin တိုးဝင်လိုက်သည်။
သူ့ကို လိုက်ခဲ့တာက (၂) နှစ်....ချစ်သူသက်တမ်း (၂) နှစ်ဆိုတော့ Taehyung သူ့ကိုဘယ်လောက်ချစ်
မှန်း သူသိသည်။
အထက်တန်းလောက်ထဲက ဖွင့်ပြောခဲ့တဲ့ Taehyung ကို ကျောင်းပြီးမှ သူအဖြေပြန်
ပေးခဲ့သည်။ယောကျ်ားလေးတန်မဲ့ မူနေတာမဟုတ်...လက်ထပ်ဖို့အထိ ရည်ရွယ်ထားတာမို့ သူသေချာ စဉ်းစားနေခြင်းပင်..
အခုဆို Taehyung ကဆရာဝန်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူကတော့ နာမည်ကြီးစားသောက်ဆိုင်တစ်ခုမှာ chef တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။
သူဆိုးသမျှသည်းခံသော Taehyung ကို သူသိပ်ချစ်ပါသည်။
ငါတို့အချစ်ခရီးလမ်းက အဆင်ပြေချောမွေ့ရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ..။
🍃 My Beloved 🍃
To be continued.....
Intro မတင်လိုက်ရလို့ ဇာတ်ကောင်တွေ
ရှုပ်သွားလားမသိဘူး....ဟီး
Thank you for reading and voting
Love you all💜💜