Blaire POV
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na nagmula sa bintana. Bumangon ako habang humihikab. Pumanhik ako ng silid-paliguan at naligo. Pagakatapos ay agad ko ding isinuot ang uniporme ko. Lumabas ako ng silid at tamang-tama dahil hindi pa sila gising. Ayaw kong makisabay sa kanila dahil ayaw kong makita ang pagmumukha ni Four.
Lumabas ako ng dormitoryo at dumiretso ng kapiterya. Pagkarating ko ay bumungad sakin ang katahimikan. Tatlo pa lang ang studyante dito at isa ako dun. Kumuha ako ng pagkain at agad din akong kumain nang nakahanap ako ng lamesa.
Pagkatapos ay dumeretso ako ng silid-paaralan. Pagkarating ko ay agad akong umupo sa pinakahuling upuan at hindi sa katabi ng upuan ni Four. Ako pa ang tao dito kaya sumubsob ako sa upuan at ipinikit ang mga mata.
Napapintig ang tenga ko nang narinig ko ang pagbukas ng pinto.
"Si Blaire"
"Hay andito lang pala siya eh, kung saan-saan pa tayo napunta"
Narinig ko ang mga yapak nila papalapit sakin. Narinig ko din ang mga upuang hinila.
"Tulog ata"
"Siguro may problema ito"
"Hays, ano kaya yun"
"Let's talk to her"
"No, we just need to wait kung kelan niya sasabihin satin"
Rinig ko ang mga pinagsasabi ng mga kaibigan kong babae.
"Guys, hayaan niyo nalang siya" narinig kong sabi ni Miles. Tumahimik naman ang paligid at narinig ko ang pagbukas ulit ng pintuan. May mga apak namang naglalakad papunta sa harap.
"Good morning Royalties and welcome back" narinig kong bati ng guro namin.
"Good morning" bati din nila.
"Tulog ba iyan?" tanong ng guro.
"Yes po" narinig kong sagot ni Aubrey at siguro ako ang tinutukoy nila. Ayaw kong aayos sa pagkakaupo baka makikita ko lang si Four. Kahapon wala akong mapagpipilian kundi makita siya pero meron na ngayon.
Nagsimulang nagtalakay ang guro namin at laking pasalamat ko'y di nila ako ginalaw ngunit ramdam ko parin na may nakatitig lang sakin. Natapos ang unang asignatura ay agad ding sumunod ang pangalawa. Di ko na natiis ay nagpaalam ako sa guro para lumabas. Pinayagan naman ako dahil sa kasinungalingang naiihi ako. Paglabas ko ay agad kong tinahak ang daan papuntang hardin.
Pagpasok ko ay agad akong nakalanghap ng sariwang hangin. Bumungad sakin ang mga paru-parong nagliparan sa mga magagandang bulaklak. Napakatahimik ng paligid at mabuti narin ito para makapag-isip din ako ng mabuti. Naglakad ako papunta sa gitna ng hardin at umupo. Nagpakawala ako ng mabibigat na hininga para pagaanin ang mabibigat kong dinadala.
Siguro'y tanggapin ko nalang na hindi talaga kami para sa isa't-isa ni Four dahil hindi nga niya ako kinausap at nilapitan man lang. Siguro ay hinihintay niya parin ang babaeng itinakda para sa kanya.
Hindi ka niya nilalapitan at kinausap dahil hindi mo naman siya binigyan ng pagkakataon para naman akong sinampal sa sarili kong pag-iisip. Siguro nga ganun narin iyun, hindi ko siya kayang harapin dahil natatakot ako na baka mas lalala pa ang sitwasyon.
Nagtagal ako ng isang oras sa hardin at napagdisesyonan kong dumeretso ng dormitoryo dahil wala namang saysay kong papasok pa ako ng klase. Pagkarating ko ay pumasok ako saking silid at di na nagabalang ikandado ang pinto. Pumanhik ako ng silid-paliguan at hinubad ang uniporme. Pinuno ko ang bathtub, pagkatapos ay lumublob ako sa tubig.
Napabuga ako ng hininga at tumitig nalang sa tubig. Buti pa ang tubig, kahit anong dumi mo at isang banlaw lang ay malilinis at malilinis ka nito pero bakit ang duming nabahid niya sa puso ko ay di mawala-wala kahit anong iyak ko.
Bakit ko ito naramdaman? Bakit pakiramdam ko parang may kulang, parang may nawala sakin.
Huminga ako ng malalim at pinikit ang mga mata saka nilublob ang mukha ko sa tubig. Para naman akong napuno kaya itinaas ko ang mukha at binuksan ang mga mata. Lumanghap ako ng hangin at kinalma ang sarili.
I'm done with this, I will never waste my tears on him agian. He doesn't deserve my feelings. Yes, I love him. The pain he inflicted on me was an evidence to that. I love him but it sucks.
Agad akong umahon sa tubig at naglakad ng walang saplot palabas ng silid-paliguan. Nagsuot ako ng cotton short black at damit na puting walang manggas.
Humarap ako sa salamin at nakita ko ang mugto kong mga mata. People say that when you force yourself to smile infront of the mirror, the blood cells in your brain will push you to feel happy. And I smiled, but it was no use--I only felt like a fool.
Napabuntong hininga ako at sinuklay ang sarili. Pagkatapos ay humiga ako ng kama at inantay na dadalawin ng antok. Nakatunganga lang ako sa kisame hanggang sa hinila ako ng dilim at nakatulog.
"Hahahahahaaha ano ba! Umayos ka nga!"
"I'm sorry"
"Ang kyut kyut mo talaga"
"I love you"
"Ahmp I love you too Hon"
Naalimpungatan ako dahil sa ingay na nagmula sa labas.
"Hey, nakikiliti ako hahahaha"
Nangunot ang noo ko dahil dun kaya iminulat ko ang mga mata. May naramdaman din akong masamang presensiya.
"Hey stop it Hon, alam mo namamg hindi pa ako handa eh"
Si Aubrey ito, sino ang ang kausapin niya? Agad akong bumaba ng kama at naglakad papalapit ng pintuan. Dahan-dahan kong pinihit ang busol ng pinto at nang tuluyan ko ng nabuksan ay dahan-dahan akong lumabas. Mas lumakas ang boses ng tawa nila. Nilibot ko ang paningin at nahagilap ng aking mga ang bukas na pinto at silid iyun ni Aubrey.
Naglakad ako papalapit dun at nang nakarating ako ay huminto ako sa tapat.
"Hon, Ano ba" mas lalong nangunot ang noo ko dahil sa boses ni Aubrey na parang ginaganahan. Nilamon ako ng kuryusidad kaya dahan-dahan akong sumilip at bumungad sakin ang sumisingaw na presensiya.
Nilibot ko ang paningin at napakurap ako sa nakikita ko. Si Aubrey nakahiga sa kama at may lalaking nakaupo sa puson niya. Ang mas nakapagbigay sakin ng pagkabahala ang maitim na usok na nakapalibot sa lalaki.
Nakita kong itinaas ng lalaki ang kamay niya kaya sa kaba ko para sa kaibigan ko ay agad akong pumasok.
"Tigil!" sigaw ko sa kanila at agad naman silang napatingin sakin. Nakita ko ang gulat na rumehistro sa mukha ni Aubrey kaya agad niya itinulak ang lalaki at si Chanon ito.
Binalingan ko ng tingin si Aubrey na nakakunot ang noo. Agad naman siyang bumaba ng kama at lumapit sakin.
"A-ahmp Snow, w-wala naman kaming ginagawang masama eh" Pagpapaliwanag niya sakin. Tiningnan ko lang siya sa mga mata.
"A-ahmp Snow, ako at si Chanon ay magkasintahan na" nagulat ako sa dugtong niya pero hindi ko lang pinahalata. Ano? Sila ay magkasintahan na? Pero hindi pwede iyun.
Napatingin ako kay Chanon nang lumapit ito samin at huminto ito sa likod ni Aubrey.
"Yes, we're in a relationship. I hope you're not against us" sabat niya samin ni Aubrey. Napataas naman ang kilay ko. Paanong hindi ako kokontra, kitang kita ko sa mga mata at ramdam ko ang masama niyang intensyon.
"Siguraduhin mo lang Chanon. Kung hindi magkakamatayan tayo" malamig kong banta sa kanya at nakita ko naman ang paglunok ni Aubrey pero agad din itong ngumisi.
"Ayieeee napakaalalahanin talaga ng bestfriend ko" sabi ni Aubrey at lumingkis sa braso ko.
"Wag kang mag-alala Snow dahil mabait si Chanon" dugtong niya at wala lang akong naging salita doon dahil kahit anong kumbensi niya ay hindi parin ako mapanatag.
"Lalabas na ako" walang emosyon kong sabi at tinanggal ko ang pagkalingkis niya sakin. Bago ako tumalikod ay tinapunan ko ulit ng tingin si Chanon. Lumabas ako ng silid ni Aubrey at dumiretso sa baba.
Sana walang mangyayaring masama sa kaibigan ko dahil kung meron man ay hindi ko mapapatawad ang sarili ko. Napabuntong hininga ako at pumasok ako ng kusina para makainom ng tubig.
@Missloorh
Hope you enjoy! Muahhh lovelots!