8 months later
-
Third Person's POV
Nahuli si Clayton na tumakas pala sa prisinto, nalaman din na magkasabwat sila ng papa ni Mia at si Mia mismo. Hindi na sila pinayagan to work with Russell Company.
Nakagising na rin si Naomi. Nung nakaraang week pa. Hindi pa siya na discharged kasi nga kakagising niya lang.
And Zaiden....died 8 months ago.
Naomi's POV
Medyo masakit pa rin yung ulo ko kaya sa bed lang ako muna, nagpapahinga. Baka next week pa ako ma discharged dito sa ospital. Nagbibisita din sila Irene dito kasi ang boring naman sa kwarto. Nagpapahinga muna ako ngayon. Nandito sina yaya at papa nagbabantay saakin. Tapos na rin ako kumain kaya nag crossword puzzle na lang ako.
Makakatulong daw ito saakin since na coma ako for 8 months then may injury yung brain ko. I still need to take medicines, yan ang advice ng doctor and wag daw muna ako ma stress.
Maya-maya dumating na sila Irene galing trabaho. "Yows Naomi, musta ang pakiramdam mo? Ayos lang ba?" tanong niya. Tumawa lang ako.
"Haha sana ol nag-aalala" sabi niya at tumawa lang din naman sila.
"May dala kaming prutas para sayo! Healthy living ka muna bhie" sabi ni Rosie.
"Uy salamat ha, kakain ako ng maraming apple para maka-uwi na ko" sabi ko.
"Grabe, Naomi na miss ka talaga namin" sabi naman ni Lisa.
"Sorry pala ha. Nag-alala tuloy kayo sakin. Pasensya na at hindi kaagad ako nagising. Na miss ko din kayu eh"
"Nu ka ba! Ok lang. Di naman namin hiniling na ganito ang mangyayari. Ang importante buhay ka" sabi ni Ruby at tumango lang sila. Ngumiti lang ako.
"Tsaka nga pala...kamusta si..."
Nag-aantay sila ng sagot ko.
"Si z-zaiden" ang sabi ko at nag iwas lang sila tuloy ng tingin.
"Ah-eh Naomi...di namin alam kung kaya naming sabihin to sayo...di pa masyado magaling ang kondisyon mo, at baka mabibigla ka lang-"
"Ayos lang. Alam ko naman na kasal na siya sa iba. 8 months ako dito sa ospital, kaya di ko na alam ang ganap. Sana ok lang siya no? Sana happy siya sa life niya ngayon" sabi ko ng malungkot.
"Ate N-naomi. Wag ka sana mabibigla pero..." sabi ni Rosie. Ako naman nag hihintay ng sabihin niya.
"P-patay na si Zaiden. 8 months ago" sabi ni Irene at yumuko. Nakita kong nagpipigil silang umiyak. While ako naman na bigla sa sabi nila. Nanginig medyo yung kamay ko tsaka tumulo yung luha ko. Niyakap nila ako kaagad.
"Ate Naomi...nandito lang kami. Wag kang malungkot ha. Di yan makabubuti sa yo" sabi ni Lisa.
Umiyak lang ako.
"A-ano ba nangyari sa kanya?" tanong ko.
"Naomi if alam mo lang. Mahal na mahal ka non. He knew na may brain tumour siya kaya ayaw niya ipa-alam sayo baka mag alala ka. Pumayag din siya sa kasal kasi alam niyang mag taning ang buhay niya at di na siya tatagal. Ikaw palagi iniisip non, Naomi. Ayaw niyang masaktan ka. Ganon ka ka mahal ni Zaiden" sabi ni Irene kaya tumulo ulit ang luha ko.
May iniabot si Ruby sakin. "Binigay niya yan ky Irene, para daw sayo yan pag nagising ka na"
Iniabot niya ang isang envelope, maliit na box tsaka cellphone. Teka, cellphone to ni Zaiden ah?
"Lalabas muna kami ah, take your time" sabi ni Irene ulit tsaka lumabas silang lahat. Ako lang mag-isa dito sa kwarto.
Binuksan ko yung envelope, and I knew it was a letter. Galing sa kanya.
Dear Naomi,
Alam kong nasaktan kita ng sobra and please forgive me. Ayaw kong makita kang nasasaktan din because of me. Sana maintindihan mo. I don't think I can live long, and if that happens. Naomi, if wala na ako dito sa mundo...please wag kang malungkot kasi ayaw kong makita kang ganyan. I know na kaya mo na wala ako, you can do it! Focus ka lang sa dream mo and find your happiness. Masaya na ako dun. I'm sorry if I'm being selfish right now, but remember. Mahal na mahal na mahal kita. I'm really glad na ikaw yung binigay ni Lord para sakin. I'm glad na pinagtagpo tayo ng tadhana. I will always love you, Naomi Azalea Creighton. Thank you for everything.
-Zaiden Russell❤️
Pumatak yung luha ko habang binabasa yung letter niya. Binuksan ko naman yung phone niya. Ganon pa rin yung lockscreen niya tsals home screen. Yung lockscreen niya picture ko tsaka yung home screen kaming dalawa. Pumunta akong photos, ang dami dun pictures naming dalawa.
Especially mga stolen shots ko. May nakita rin akong video namin. Pinanuod ko and tumulo nanaman luha ko.
Pumunta akong mga notes, tsaka ang dami niyang mga nakasulat about business, mga plano etc.
Pumunta naman ako sa voice memos, may nakita akong dalawang voice records. I played yung una. Yun yung kulitan naming dalawa. Yung second naman ay ni-record niya ata dito.
"Hi Naomi! Sana maayos na ngayon kalagayan mo. Magpagaling ka muna ha! Sana mapatawad mo ko. Mahal kita!"
Tapos kumanta na siya.
'Another day without your smile
Another day just passes by
But now i know how much it means
For you to stay right here with me
The time we spent apart will make our love grow stronger
But it hurts so bad i can't take it any longer'
'I want to grow old with you
I want to die lying in your arms
I want to grow old with you
I want to be looking in your eyes
I want to be there for you, sharing everything you do
I want to grow old with you'
Ayun di ko napigilang umiyak. Yung tono ng boses niya parang ang lungkot din kaya di ko maiwasang umiyak.
'A thousand miles between us now
It causes me to wonder how
Our love tonight remains so strong
It makes our risk right all along
The time we spent apart will make our love grow stronger
But it hurt so bad i can't take it any longer'
Ni-repeat niyang chorus
'Things can come and go
I know but
Baby I believe
Something's burning strong between us
Makes it clear to me'
'I want to grow old with you
I want to die lying in your arms
I want to grow old with you
I want to be looking in your eyes
I want to be there for you, sharing everything you do
I want to grow old with you'
Natapos niyang kanta. And alam kong umiiyak siya.
"Sana nagustuhan mo ang kanta ko. I want you to be happy kaya...you can let go of me. I love you"
Tapos na yung voice message pero di ko parin na tigil yung iyak ko. Pinahiran ko yung mga luha ko tsaka binuksan yung maliit na box. Sing-sing yung laman niya tsaka may maliit na sulat sa papel.
'Ito sana ang sing-sing na bibigay ko sayo for proposal. Sana isuot mo yan, para matandaan mo ko'
Yan ang nakasulat kaya sinuot ko. Ang ganda neto.
"Zaiden naman oh..."
*sniff*
"Bakit mo ko iniwan...huhu akala ko sabi mo magkakasama tayo habang buhay. Di mo tinupad yung pangako mo" sabi ko tsaka yumuko para umiyak.
-
Naka-labas na ko finally sa ospital. Di muna ako pinatrabaho kasi nga sa kalagayan ko. I decided na puntahan yung puntod ni Zaiden. Nag dala akong bulaklak tsaka kandila para sakanya.
Nilagay ko yung bulaklak dun sa puntod niya. I lit up the candle na dinala ko din doon. Umupo ako sa grass tabi ng puntod niya.
*sigh*
"April 8 na ngayon, grabe ito yung day na una tayong nagkita. Nung nagkabangaan tayo. Di ko nga namalayan na ikaw yun eh. Nalaman ko lang nung sinabi mo haha" sabi ko.
"Sana masaya kana kung saan kaman ngayon. Sana binabantayan mo rin ako...miss na kita, Zaiden. Miss na miss na kita" sabi ko at tumingin sa langit kasi ayaw ko tumulo yung luha ko.
Maya-maya nag paalam na ko sa kanya na aalis na ako. Habang naglalakad pa-uwi di ko maiwasang makita yung park. Yung park na palagi naming tinatambayan haha. It brings back memories.
Naka-uwi na ako sa bahay. Pumasok ako sa kwarto at humiga sa kama ko. Naalala ko si mama kung kamusta na siya dun. Di man lang nga nag-alala sakin nung na ospital daw ako eh. Hindi naman sinabi nila causw alam ni kuya at papa di yun tutulong.
Masaya na siguro yun sa pamilya niya.
I'm planning on pursuing my dreams. Pupunta akong New Zealand and dun magtatrabaho. I might go this December tho. Kaya sana makapunta ako! Makakapunta ako dun...goal ko to kaya I know makakamit ko to. Fighting Naomi!
--
A/N: Yesss. Laban lang Naomi! Hehe, Epilogue na next guys huhu. This book is almost donee. Salamat sa pagbasa! Lovie lots!
-E💜