သၾကၤန္ကာလသည္ ကြၽန္ေတာ္အတြက္ေတာ့
ပ်င္းစရာအေကာင္းဆံုး အခ်ိန္အခါျဖစ္ေလသည္။
သၾကၤန္တြင္းဆိုရင္ ႀကီးႀကီးစန္းကလည္း ဥပုသ္ေစာင့္တတ္ေသာေၾကာင့္ စေနာက္စရာလူလည္းမ႐ွိ။ လမ္းထဲက ကေလးေတြြႏွင့္လည္း ေဘာလံုးသြားကန္၍မရ။
သူတို႕က ကြၽန္ေတာ့ကိုျမင္တာနဲ႔ ခြက္ေစာင္းခုတ္ဖို႔ ျပင္ေနၾကေတာ့တာ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က အက်ေန႔တစ္ရက္ ပ်င္းပ်င္း႐ွိတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ ေလ်ွာက္လည္ျဖစ္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကေလးေတြဆီမွာ ခြက္ေစာင္းခုတ္ခံ ခဲ႔ရလို႔ ေက်ာေတြစပ္၊ မမေတြကလည္း ေရေတြ
ေဟာကနဲ၊ေဟာကနဲ ေလာင္းထည့္လိုက္လို႔ နားေတြအူေနတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔မေပ်ာက္ေတာ့ဘူး။
အဲ့ေန႔ကတည္းကစၿပီး သၾကၤန္ဆိုရင္ ရပ္ကြက္ထဲပတ္ဖို႔ စိတ္ေတာင္မကူးရဲေတာ့တာပဲ။ ကားနဲ႔လည္ဖို႔က်ေတာ့ ႀကီးစန္းေရာ၊အေဖေရာ စိတ္မခ်လို႔ ႏွစ္ေယာက္၊တစ္ေယာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ပဲ ႐ွံုးခဲ့တာခ်ည္း။
ဒါေပမယ့္ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ မုန္႔ေတြအျပည့္ ဝယ္ထည့္ထားေသာေၾကာင့္ ေနသာထိုင္သာ႐ွိေနသည္။ tvလိုင္းေတြတစ္ခုၿပီး တစ္ခုေျပာင္းၾကည့္လို႔ သေဘာမက်ရင္ ဝယ္ထားတဲ့ အေခြေတြကို ေမႊေႏွာက္ၿပီး မုန္႔နဲ႔ျမည္းရတာလည္း တစ္မ်ိဳးေတာ့ ဇိမ္က်သည္။
အင္း....အေဖကေတာ့ သၾကၤန္တြင္းလည္း အိမ္မွာမ႐ွိဘူး...။ ဘယ္သြားေနလဲဆိုတာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္းမသိ။ ျပန္လာရင္ ယိုင္တိယိုင္တိုင္နဲ႔ ။ၿပီးရင္ေတာ့ ထိုးအိပ္သြားတာပဲ။ သျကၤန္ေလးရက္စလံုးမွာ အဲ့လိုမ်ိဳး တစ္ပံုစံတည္း။
ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ေလာက္က်မွ သားငယ္
ဘယ္သြားခ်င္လဲဆိုၿပီး လာေမးပါတယ္။ အဲ့ဒီေန႔က်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း စိတ္မပါေတာ့တာနဲ႔ ေခါင္းခါျပၿပီး တစ္ေနကုန္ tvျကည့္ေနလိုက္တယ္။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ အလင္းေဝတစ္ေယာက္ ဘာေတြလုပ္ေနလဲလို႔ ေမးၾကရင္ေတာ့ အိပ္တယ္၊စားတယ္၊tvၾကည့္တယ္ ဆိုၿပီး ျပန္ေျဖရမွာပဲ။ ေက်ာင္းစာနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ သတိလံုးဝမရ။ ကိုးတန္းေအာင္မွာ ေသခ်ာလို႔ စာအုပ္ေတြကို သူမ်ားေပးလိုက္တာပဲၾကည့္။
ကိုးတန္းဆိုလို႔...ႏွစ္ဆန္းႏွစ္ရက္ေန႔က်ရင္ ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့မွာ။ ေအာင္စာရင္းအတြက္ ရင္မခုန္ေပမယ့္ သြားၾကည့္တဲ့အခါက်ရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔မလားဆိုၿပီး ေတြးမိေတာ့ ရင္ခုန္မိသား...။
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ေက်ာင္းတက္ရမွာကို
စိတ္မပါေပမယ့္ ေငြ႐ိႈင္းနဲ႕ေတြ႔ခ်င္လို႔ ေက်ာင္းလည္း ျမန္ျမန္တက္ခ်င္ေနၿပီေလ။
.
.
.
.
.
.
ႏွစ္ဆန္းႏွစ္ရက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ေစာေစာထၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးျပင္ဆင္ၿပီးျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့ကို ႀကီးႀကီးစန္းက "ေကာင္မေလးနဲ႔...သြားခ်ိန္းေတြ႔မလို႔လား..."
ဟုေျပာလာသျဖင့္ ထရယ္မိသည္။
ေကာင္ေလးပါ...ႀကီးစန္းရာ..ဟု အသံတိတ္ျပန္ေျဖျဖစ္ရင္း
လာ၊မလာ မေသခ်ာေသာ သူတစ္ေယာက္ႏွင့္ သြားေတြ႔မည့္ ကြၽန္ေတာ့ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္လည္း နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ရသည္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ေအာင္စာရင္းကပ္ထားေသာ
notice boardအနားပင္ တစ္ခ်က္ေလးမွမကပ္ျဖစ္ဘဲ တိုးေဝွ႕ၾကည့္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုသာ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
ေတြ႔ခ်င္သူမွာ ေပၚမလာေသးေသာ္လည္း မေတြ႔ခ်င္ေသာ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ေလွကားမွ တက္လာသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ေက်ာင္းဝတ္စံုႏွင့္ မဟုတ္ဘဲ အျပင္ဝတ္ႏွင့္ ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ တီ႐ွပ္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီပြပြတို႔ ဝတ္လာေသာ ခ်ာလီ၊ေဂၚလီတို႔ ညီအစ္ကိုမွာ ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးမ်ားႏွင့္ နင္လား၊ငါလား ျဖစ္ေနသည္။
သူတို႔ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ကို မျမင္ၾကေသးေပ။ ေရာက္လာလာခ်င္း notice board ဆီ အေျပးသြားၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားကို တြန္းတိုက္၍ အေ႐ွ႕ဆံုးထိ ေရာက္ေအာင္သြားေလသည္။ သူတို႔နာမည္ကို ႐ွာလည္းေတြ႔ေရာ တစ္ေယာက္နာမည္၊တစ္ေယာက္ေခၚကာ ေအာင္ၿပီကြဟု အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း တျခားသူမ်ားနည္းတူ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ေနမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ သူတို႔အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ဆိုသည္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တိုင္း ရန္ျဖစ္ေနၾကေသာ္လည္း တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ဆံုမိၾကလ်ွင္ေတာ့ ေ႐ွာင္ကြင္း မသြားႏိုင္ၾကသူ မ်ားလည္းျဖစ္သည္။
"ေဂၚလီ...ဟိုမွာ...အလင္းေဝကြ..."
လူအုပ္ျကားထဲမွ ထြက္လာလာခ်င္း တိုင္လံုးကိုမွီရပ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့ကို ေတြ႕လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေအာင္သစၥာက ေနာင္သစၥာကို လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဂၚလီ၏ မ်က္ႏွာမွာ ခ်က္ခ်င္းဝင္းပလ်ွက္႐ွိသည္ကိုျမင္ရသျဖင့္ မသိတဲ့သူေတြဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔သံုးေယာက္အား သူငယ္ခ်င္းအရင္းေတြဟုပင္ ထင္ႏိုင္ေလာက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ဟန္ပါပါရယ္၍ လက္ျပလိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအနားေရာက္လာၾကေသာအခါ ေဂၚလီက ကြၽန္ေတာ့ကိုၾကည့္ၿပီး...
" ဆံပင္ေတြ ႐ွည္လာေတာ့
ငါတို႔အလင္းေဝက ပိုေခ်ာလာသားပဲ ခ်ာလီရ..." ဟု ေနာက္ေျပာင္သည့္ ေလသံႏွင့္ ေျပာေလသည္။
"စကားအေကာင္းေျပာတတ္လာျပီပဲ..စာေမးပြဲက်မယ္ထင္ၿပီး
ေအာင္သြားေတာ့ ေပ်ာ္ေနၾကတယ္ေပါ့..." ဟု ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"ငါတို႔ကေအာင္ၿပီးသားကြ...ဝတၱရားအရ လာၾကည့္ေနရတာ...မင္းက မျပန္ေသးဘဲ ဒီမွာ ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ...ေအာ္...ေမဆုႏိုင္ကို
ေစာင့္ေနတာလား..."
လာျပန္ၿပီ...ဒီေမဆုႏိုင္...။
"မင္းတို႕က မင္းတို႕ေကာင္မေလးနာမည္ကို ပါးစပ္ဖ်ားက မခ်ဘူးေနာ္..သူ႕ကို.မင္းတို႔နဲ႔.ေအာင္သြယ္လုပ္ေပးေစခ်င္ရင္ ေက်ာင္းဖြင့္ရင္ ကူညီမယ္ေလ..
အဲ..ဒါေပမယ့္ ေမဆုႏိုင္ကတစ္ေယာက္တည္းေလ..
မင္းတို႔က ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေတာ့...အဲ့ကိစၥကိုက် ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ..."
ရယ္ေတာ့ရယ္ရသား...။ ေမဆုႏိုင္နဲ႔ ျပန္စလိုက္တိုင္း ခ်ာလီနဲ႔ေဂၚလီတို႔ က်ြန္ေတာ့ကို ဆဲရံုကလြဲၿပီး ဘာမွမေျပာႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ အခုလည္း "ေက်ာင္းဖြင့္မွ ေတြ႔မယ္.." ဆိုသည့္ စကားတစ္ခြန္းသာ ေျပာၿပီးထြက္သြားၾကသည္။
လူနည္းနည္း႐ွင္းေနၿပီျဖစ္သည့္အျပင္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေစာင့္ေနရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပန္ထြက္မည္အျပဳတြင္ ေငြ႐ိႈင္းကို ေလွကားထိပ္တြင္ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ တီ႐ွပ္အျဖဴကေလးကို ေအာက္ခံထား၍ ႐ွပ္အက်ႌအနက္ေလး ထပ္ဝတ္ထားသည္။ ျမင္ေနက်မဟုတ္သည့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီႏွင့္မို႔
တကယ့္ လူပ်ိဳႀကီးပံုစံျဖစ္ေနသည္။ အသားနည္းနည္း ျဖဴလာရံုကလြဲရင္ ဘာမွေျပာင္းလဲျခင္းမ႐ွိေပ။
သြားႏႈတ္ဆက္ရန္ ေျခလွမ္းမိခ်ိန္တြင္ မိႈင္းေခါင္ေဝဦးတစ္ေယာက္ ေနာက္တြင္ ကပ္ပါလာသည္ကုိ ျမင္လိုက္ရသည္။
Angry birdအနီေကာင္က ဘာလဲ...။ ေငြ႐ိႈင္း႐ွိေနတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ သူ႔ကိုပါ ျမင္ျမင္ေနရတာ ကြၽန္ေတာ့အတြက္ အဆင္ေျပမေနဘူး...။
တိုင္ႏွင့္ကြယ္ေနေသာေၾကာင့္လားမသိ..သူတို႕
နွစ္ေယာက္စလံုး ကြၽန္ေတာ့ကိုမျမင္ျကပါ။ notice boardဆီ အရင္သြားၾကည့္ၿပီး ျပန္လွည့္လာမွ ကြၽန္ေတာ့ကို မိႈင္းေခါင္ေဝဦးက အရင္ သတိထားမိျခင္းျဖစ္သည္။
သူ႕မ်က္လံုးမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့ကိုေတြ႔မွ ပို၍စူးရဲလာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သူနဲ႔မ်က္လံုးဆံုဆံုခ်င္း ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းကို မသိမသာေကြးမိသည္။
"ေငြ႐ိႈင္းကို ငါပိုင္တာ..." လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းက မ်က္လံုးေတြအတိုင္းပါပဲ။ သူ႔ညီကို ခ်က္ခ်င္း ယူေျပးသြားေတာ့မယ့္ပံုစံနဲ႔ က်ြန္ေတာ့ကို ရန္သူတစ္ေယာက္လို သေဘာထားၿပီးၾကည့္ေနခဲ့တာ။
အစ္ကိုတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ညီမလည္းမဟုတ္တဲ့
ညီတစ္ေယာက္အေပၚမွာ အရမ္း serious ျဖစ္လြန္းေနတာကို အျမင္ကတ္တာနဲ႔ အဲ့ဒီ့တုန္းက
"ဟုတ္ပါၿပီ...အခု ေငြ႐ိႈင္းကို အစ္ကိုပိုင္ေနေပမယ့္
ေနာက္ဆို သူ႔ကိုပိုင္တဲ့သူက ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးလို္႔ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မွာလဲ..." ဆိုၿပီး တံု႔ျပန္မိလို႔ အထိုးခံလိုက္ရတာကို ျပန္သတိရမိသည္။
ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ကြၽန္ေတာ္ပါပဲေလ။ အခုေနေတာ့ ျပန္ေတြးမိတိုင္း ရယ္ခ်င္လာေပမယ့္ အထိုးခံခဲ့ရတဲ့ ပါးတစ္ဖက္ကေတာ့ ေအာင့္သလိုျဖစ္ေနဆဲ...။
ေနာက္ေတာ့ ေငြ႐ိႈင္းလည္း ကြၽန္ေတာ့ကို ျမင္သြားသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ျပံဳးေယာင္သမ္းေနေသာ္လည္း မိႈင္းေခါင္ေဝဦး ႐ွိေနသျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းမျပဳဘဲ ၿငိမ္ရပ္ေနသည္။
ပန္းကေလးဆီ သြားဖို႔ ျခံစည္း႐ိုးကို ျမင္တာနဲ႔ပဲ လက္ေလ်ွာ့ရမလား...။ အလင္းေဝကေတာ့ အဲ့ဒီျခံစည္း႐ိုးကို ေက်ာ္ခြၿပီးေတာ့ကို ေရာက္ေအာင္သြားမွာ။
ကိုယ့္ဥပမာႏွင့္ကိုယ္ ေက်နပ္ေန၍မရေသး...။ တိုင္ကိုမွီၿပီး ဟန္ပါပါရပ္ေန၍လည္း မျဖစ္ေသးေပ။ အက်ႌကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ရင္း ထိုညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ထံသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။
ေငြ႐ိႈင္းနဲ႔ကြၽန္ေတာ္က အရပ္အတူတူပဲျဖစ္ေနၿပီ။ မိႈင္းေခါင္ေဝဦးကိုေတာ့ ေမာ့ၾကည့္ေနရေသးေပမယ့္ သူတို႔ႏွင့္ အကြာအေဝးတစ္ခု ျခားၿပီး ရပ္ေနသည့္အတြက္ မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္ရံုႏွင့္ angry birdအနီေကာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ျမင္ႏိုင္သည္။
"ဘာလို႔ ကိုယ္တိုင္လာၾကည့္တာလဲ...
ေငြ႐ိႈင္းရ..ဆရာမႀကီးကို ဖုန္းဆက္ၿပီးေမးလိုက္ရင္ ခ်က္ခ်င္းသိရမွာမလား....
အင္း...ဒါေပမယ့္ မင္းက
လာမယ့္လာေတာ့လည္း အေစာင့္အေ႐ွာက္နဲ႔...
ဆယ္တန္းေတြ ေအာင္စာရင္းထြက္ၿပီလို႔လည္း ငါ.. မၾကားမိပါဘူး..."
မိႈင္းေခါင္ေဝဦးသည္ အံကုိႀကိတ္ၿပီးေ႐ွ႕တိုးလာသည္။ တိုက္တန္းနစ္ထဲက လီယိုနာဒို၏ ဆံပင္ပံုစံကေတာ့ အေျပာင္းအလဲမ႐ွိေသးေပ။ အဝတ္အစားပံုစံမွာလည္း သူဝတ္ေနက်ပံုစံအတိုင္း ႐ွပ္အက်ႌလက္ကို တံေတာင္ဆစ္တြင္ ေခါက္ထားၿပီး ရင္ဘတ္ျကယ္သီး ဟထားသည္။ စတိုင္ပင္ ေဘာင္းဘီ နွင့္မို႕ သူေဌးသားတစ္ေယာက္၏ ပံုစံမ်ိဳး ပိုထြက္ေနျခင္းသာ အေျပာင္းအလဲ႐ွိသည္။
ေငြ႐ိႈင္းက သူ႔လက္ေမာင္းကို ဆြဲထားေသာေၾကာင့္ အေနာက္ျပန္ဆုတ္လိုက္ရသည္။ ေငြ႐ိႈင္းမွာလည္း သူ႔အစ္ကို ေဒါသထြက္လာမည္ကိုသာ စိုးရိမ္ေနပံုရသည္။
ကြၽန္ေတာ့ကိုျပံဳးျပၿပီး
"ေက်ာင္းဖြင့္မွပဲ မင္းေျပာခ်င္တာေျပာေတာ့..." ဟု ဆိုကာ မိႈင္းေခါင္ေဝဦးကိုေခၚၿပီး အရင္ထြက္သြားေလသည္။
ဘာလဲကြာ...ငါကေတာ့ သူကိုေတြ႔ခ်င္လို႔
အၾကာႀကီး ေစာင့္ေနရတာကို...။ ဒါပဲလား။ ဒီေလာက္နဲ႔ၿပီးသြားၿပီလား...။
စိတ္ပ်က္စြာႏွင့္ ေက်ာင္းေ႐ွ႕ျပန္ထြက္လာေတာ့ လမ္းတြင္ အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ တိုးသည္။ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးႏွင့္ ေမဆုႏိုင္တို႔ျဖစ္ေလသည္။
ပါႀကီးမက ေတြ႔လ်ွင္ေတြ႔ခ်င္း ဝမ္းသာအားရႏွင့္
အလင္းေဝဟု အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေခၚၿပီး ေျပးလာသည္။
အနားေရာက္သည္ႏွင့္
"ဟဲ့...နင္ၾကည့္ၿပီးၿပီမလား...ငါတို႔နာမည္ေတြေရာ
ပါတယ္မလား..." လို႔ ေမးေတာ့ notice boardနားသို႔ မကပ္ခဲ့သည့္အျဖစ္ကို ျမင္ေယာင္မိကာ ပါႀကီးအေမးကို ခပ္ဟဟရယ္ရင္း...
"နင္ကလည္း ဘာေၾကာင္ေနတာလဲ...top tenထဲဝင္ေနက် နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္နာမည္မွမပါရင္ ဘယ္သူ႔နာမည္မွ မပါေတာ့ဘူး .." ဟု ေျပာလိုက္သည္။
ေမဆုႏိုင္ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားေတာ့
အဲ့ဒီေကာင္မေလးက ကြၽန္ေတာ့ထံမွ ခပ္ျမန္ျမန္ အၾကည့္လႊဲၿပီး ျပံဳးစိစိျဖစ္ေနသျဖင့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ သက္ျပင္းခိုးခ်ခဲ့ရသည္။
ေမဆုႏိုင္ေနရာမွာ ေငြ႐ိႈင္းသာဆိုရင္ ပြဲၿပီးေနၿပီေလကြာ ဟု..စိတ္ထဲမွ.ေရရြတ္မိရင္း...
ဤကဲ့သို႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနမိျခင္းမွာ
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေယာက်္ားေလးေတြ
ျဖစ္ေနၾကေသာေျကာင့္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု အေတြးေပါက္ခဲ့ေတာ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သက္ျပင္းခ်ခဲ့မိျပန္သည္...။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
AN/
Updateက သိပ္မၾကာဘူးဆိုေတာ့ေလ...စာလံုးေရကို နည္းေပးလိုက္တယ္။ အရင္ထက္ေတာ့ တိုသြားေပမယ့္ အၾကာႀကီးမေစာင့္ရေတာ့ ေက်နပ္တယ္မလား။
Love you all😘
Han_Me
(12.9.2020)