Zaiden's POV
Yeah, I just confessed to Naomi. Let's see how it goes then. Umuwi na ako then I noticed na wala si Tim sa bahay. Tinanong ko si Mama kung nasaan siya at sinabi niya may lakad siya at pumunta sa malapit na coffee shop dito sa subdivision namin.
Pumunta ako doon and nakita ko si Tim and Naomi. I didn't bother to disturb them, may pinag-uusapan eh so I just sat down on the nearest table sakanila. They didn't even notice me since parang nakatago yung face ko dahil sa sumbrero ko.
I ordered coffee then nung lumakad na ang waiter palayo, I heard Tim said this.
"Zaiden was in a car accident together with his parents. Namatay sila, and he had amnesia. Hindi gusto ni Clayton na malaman ni Zaiden kasi ayaw niya itong mag alala and baka he'll blame himself dahil sa nangyari. Kaya si mama dinala siya sa Iloilo and kami na ang kinikilalang pamilya niya. Clayton is avoiding him kasi nga ayaw niya malaman ni Zaiden"
I was shocked when binanggit niya pangalan ko and ni Clayton. Car accident? My parents died? I know that I had amnesia pero di ko inexpect na may tinatago pala sina mama at Tim sakin. All this time pinaniwala nila ako na sila ang pamilya ko? But why!? Di ko na narinig ang iba pang sinabi nilang dalawa. All i heard next is this.
"Uhm...he told me his name there was Jacob and I remembered palagi niya tong kinukwento sakin noon. He met a girl, palagi daw siya binubully kasi chubby yun tsaka parang nerd daw. But he didn't care about appearance and naging friend daw silang dalawa. He also said she was an inspiration to him, kala mo nga inlove eh"
Sumakit bigla ang ulo ko, I-i think I remember everything n-now. Tumayo ako, still holding my head then nakita kong tumingin sila sakin. Next thing I knew, everything went black.
Naomi's POV
Nabigla ako sa sinabi ni Timothy. Siya nga yung bata noon. May biglang tumayo na lalaki near sa table namin siya naka upo. Hawak-hawak pa niya ang ulo niya then biglang bumagsak siya sa sahig. Tumakbo si Tim at agad din ako pumunta sa pwesto niya.
It was Zaiden.
"Shittt! Dalhin na natin siya sa hospital!" sabi ni Tim at agad akong tumawag ng ambulansya. Dumating na kami sa hospital, wala pa ring malay si Zaiden at dinala sa ER para e check.
Nag hintay kami for like 30 minutes then lumabas ang doctor. "He's ok, he just lost consciousness. He should take a rest first" ang sabi ng doctor. Na transfer na siya sa isang room.
"Tim, ma una na muna ako ha. Baka hanap nako dun sa bahay. Balitaan mo na lang ako sa lagay ni Zaiden ha" sabi ko at umuwi na sa bahay.
"Oh, san ka galing anak? Ba't ginabihan kana?" tanong ni papa. Kaka-discharge niya lang sa hospital last week and the medicines and therapy were effective naman. Unting-unti na gumagaling si papa.
"A-ah may kinausap lang na kaibigan hehe" sabi ko sakanya. "Ah ganon ba...kumain ka na ba? Nag luto si yaya ng dinner baka gusto mong kumain? May tira pa dun sa table"
"Ok lang pa. Busog pa ako. Akyat muna ako ha" at umakyat ako sa kwarto ko. Dumating na pala si kuya pero nasa kwarto siya kaya di ko siya nakita.
Nag-alala tuloy ako, paano kung narinig yun ni Zaiden tsaka maalala niya lahat? Tinext ko si Timothy kung ano na kalagayan ni Zaiden. Tulog pa din daw. Nandun na rin si mama niya.
flashback
(Third Person's POV)
Zaiden and Naomi's Childhood
Hapon na and dismissal na ng school. There's Naomi walking home since malapit lang ang bahay nila sa school. Her nickname was "Smarty Chubs" at palagi na lang siya binubully ng mga classmates niya.
"Guys! Ayan na si Nerdy Chubs oh!"
"Chubs! Oi! HAHAHAHA"
May mga batang sumusunod sa kanya at pinagtritripan siya. Ang isa sinadya na madapa siya. Tinawanan lang nila. Tumayo si Naomi at tinulak ang isa sa kanila.
"Ano ba gusto niyo! Hindi ko naman kayo inaano ah! Eh ano kung mataba ako?! At anu naman kung nerd ako?! At least may utak ako kaysa sa inyo na wala!!" sabi ni Naomi at lalakad na sana ngunit hinila siya sa buhok.
"Aba! Panget at mataba kana nga sumasabat kapa! Kapal naman ng mukha mo pagsabihan kami na wala kaming utak" sabi nung isang mataray na bata.
"Totoo naman eh! Bakit offended ka!?" bato ni Naomi pero tinulak siya ng isa pa at nadapa ulit siya. Sinipa-sipa nila si Naomi pero wala ito magawa kundi pagsabihan sila na tama na pero tawa lang sila na tawa.
"TAMA NA YAN!" may sumigaw na batang lalaki. Nagsitigil sila. Lumapit ang batang lalaki para tulungan si Naomi. "Salamat" sabi ni Naomi.
"Sa susunod na saktan niyo siya, ako ang makakaharap niyo" at nagsitakbuhan ang mga batang nang bully kay Naomi.
"Salamat sa pag tanggol sakin ha. Ano nga pala pangalan mo?" sabi ni Naomi
"Jacob. My name is Jacob" abot kamay niya.
"Ako si Naomi hehe" at nag shakehands sila.
Ang dalawa ay naging magkaibigan, even though ang ibang mga bata ayaw kay Naomi. Kilala si Jacob at takot sila sakanya. Ang iba pinagtatawanan din si Jacob dahil friends sila ni Naomi, hindi niya na lang pinansin yun at naging matalik na kaibigan ni Naomi. Their friendship last long, and thankful si Naomi dahil naging magkaibigan silang dalawa. He accepted her as herself without focussing on the appearance but inside.
But...
One day kailangan ng umalis ni Jacob. Hindi siya nag paalam kay Naomi kasi ayaw niya ito mag-abala at baka malulungkot lang ito. Instead, para di nila makalimutan ang isa't isa binigyan niya ng keychain si Naomi. He also had the same one.
He accidentally wrote his real name 'Zaiden' and tried to erase it. It did pero hindi masyado kaya tinakpan niya na lang and wrote his name in there.
-
Zaiden and friends
Pumunta si Zaiden sa place kung saan sila minsan nagkikita. Humiga siya sa foam na nandun sa labas and starred at the clear blue skies hanggang sa parang nakatulog siya. Ronan was there to wake him up. At nandun na silang lahat. Si Devin, Clayton, Nathan, Ronan, Cristian, siya at si Timothy. Nagre-record si Devin habang sila ay naglalaro at nagkasadyahan.
For them, they were happy and they're always friends forever.
present
Zaiden's POV
Gumising na ako and nilibot ko ang tingin ko sa paligid. Why am I here in the hospital? Nakita ko din si Tita Marites tsaka si Timothy. I remember everything now. I am Zaiden Icarus Russell.
"Anak, gising kana pala" sabi ni Tita Marites. It was before, nung hindi pa ako makaalala. Ikaw pa yung mama ko noon but now, no.
"I remember everything, so stop pretending" sabi ko. I hated them for lying to me. Why didn't they just tell me the truth noon pa. Malalaman ko din naman ang totoo just like now, kaya it's useless to lie.
Nakita ko umiiyak si Tita, si Tim naman naka yuko lang. "Sorry Zaiden ha, i-it's just inisip lang nami pakinabang mo-"
"It's useless to lie anyway. Bakit niyo pa inisipan magsinungaling kahit alam niyo ma malalaman ko din naman ang totoo, just like now."
"Please don't blame yourself sa nangyari sa pa-"
"Can y'all please stop!? Tinago niyo na nga lahat sakin eh. Give me some time alone, so please leave" sabi ko. I know there's no reason to hate them and I know they only think about me pero ano? Ako lang din man ang masasaktan. If they told me the truth earlier, I won't suffer from this. I just fvcking hate myself right now and them, for lying at me. I don't know what to do now. I'm lost. I'm tired.
Umalis na sila so ako na lang mag isa dito sa room. I took my IV out and changed my clothes. Nag suot din ako ng jacket at cap para di nila ako mapansin and went out of the room. Mabuti at walang masyadong tao dumadaan kaya wala may naka pansin. I also left a note doon na wag ako sundan.
I was walking, hindi ko nga rin alam kung saan pupunta eh. Rain started pouring. Shit! Wala akong payong and I don't know saan makasilong muna. Suddenly may pumayong sakin. "Magkakasakit ka niyan" sabi ng babae and It was Naomi.
"What are you doing here!?" tanong ko. "I heard na tumakas ka sa hospital kaya ito, gotcha ka ngayon! Tsaka umuulan oh! Gusto mo bang magkasakit!?" sabi niya.
"Why the hell do you care!? I don't need you"
"Wow ha! Ikaw na nga tong binigyan ng payong kaw pa ang galit, eh di wag! Mag sulay ka sa ulan!" sabi niya tsaka lumakad palayo sakin. Tch! Eh ano? None of her business anyway.
Nag lakad din ako palayo sa kanya. "Hoy Zaiden! Teka lang! Joke lang yun oi!"sigaw niya. Aish! Nandito nanaman siya, anu ba gusto neto!?
"What the hell!?"
"Hoi! Bumalik kana nga dun sa hospital! Pag nagkasakit ka, patay ka talaga sakin!"
"Who cares?"
"Eh di ako? Dzuhh!"
"I don't need your stupid worries"
"Ano ba Zaiden!? Nababaliw kana ba?"
"Ikaw ang baliw! Sunod ka ng sunod sakin"
"Oh my rold! Excuse me!? I'm just helping here. Hindi na ikaw ang Zaiden na nakilala ko. Sorry ha! Nagkamali ata ako" sabi niya and tinalikuran ako. The rain stopped also. Finally wala ng sagabal na sumusunod sakin.
Naomi's POV
Talagang iniinis ako nun ha! Ako na nga tong nag-aalala sa kanya siya pa ang galit!
Nag ring yung phone ko, si Timothy pala tumatawag na.
Tim is calling...
: Oh, hello!?
: Ba't galit? Nakita mo na si Zaiden?
: Hay! Ewan ko dun! Ang sungit eh! Ewan! Bahala na!
: Naomi naman eh! Please oh! Nag-aalala na dito kami ni mama sakanya. Pleasee Naomi. Promise babawi ako sayo. Lilibre kita! Kaya please
: K fine! Pangako mo yan ha! Kung hindi patay ka sakin
: Oo na oo. Sige ha! Ingat bye!"
Call Ended
Hays. Naomi's mission for today: Finding Zaiden.
—
A/N: Hellooo! Sana na enjoy niyo tong chapter! Keep on reading hehe. Love lots!
-E💜