____________________Chapter Y
Namayani ang katahimikan sa loob ng sasakyan. I didn't know how to answer him and because of my shock, I felt like he isn't patient enough to wait. Iyong titig niya ay iba ang naipaparating sa akin, parang mas lalo lamang akong kinakabahan.
"Almost five years. No communication, and all. I was distracted from the thought of you, and not that I was trying to forget about you but the difficulty of not seeing you around nor feeling your presence next to me is depressing. I realized that forgetting is not the right thing to do."
Nalaglag ang panga ko.
"Did you wait for me, Isha? Kasi. Ako. Hinintay ko ito. I am now on the right track...and I'm done waiting," I saw his Adam's apple move. He gulped. "Nakalimutan mo na ba ako? Did you try to get rid of me, and the memories I instilled in you?"
"N-No."
I tried too. Pareho lang tayong hindi nakalimot. His hawk like eyes kept starring at me like I am his favorite prey. Pinapakiramdaman niya ako, at patuloy lamang akong nangapa ng mga salit.
"Ayos lang kung hindi buo ang isipan mo," basag niya sa katahimikan nang mapansing hindi na ako nagsalita pa. "You aren't expecting this and you aren't ready. Sorry. I won't rush you. I'll give you time."
I know what he's talking about. But, I cannot seem to have the self confidence to admit it. Parang hindi ako naniniwala. O hindi kapani-paniwala.
Tumagilid bigla ang kanyang ulo matapos ang ilang sandali. Tumagal yata kami masyado sa loob ng sasakyan na panay titigan lang. Tumingin ulit ako sa kanya at parang nalaglag ang aking puso nang makita kong kumislap ang kanyang mga mata. Then a tear dropped from it. Nalaglag ang panga ko.
"Are you okay?" Atentibo kong tanong at tinignan kung mayroon bang tissue sa paligid.
Gladly, there is. Ako na ang kumuha noon at 'saka inabot sa kanya. Bumaba ang tingin niya sa kamay ko at suminghot. Madilim man, alam kong namumula na ang kanyang ilong. His deep eyes didn't escape my view, dahil nakita kong pati ang mga 'yon ay namumula.
Inabot ng kamay niya iyon, ngunit hindi niya kinuha ang tissue, bagkus ay dumapo lamang ang kanyang kamay sa aking kamay. Gamit ang isa niya pang kamay, kinuha niya tissue at itinabi, giving all the access on his other hand. Pinagsalikop niya ang aming mga daliri, dahil doon, nabuhay ang mga matagal nang namatay na kuryente sa loob ng katawan ko... ang panginginig na siya lang ang nakakapagparamdam sa akin noon pa man.
Muling mayroong tumulong luha sa kanyang mga mata. Nataranta ako nang paulit-ulit at sinubukang abutin ang tissue na itinabi niya. He chuckled in behalf of his tears, parang imbes na ternohan ang kanyang luha ay sinalungat niya pa 'yun.
"I'm sorry. This is just too good be to true. Simula kasi noong iniwan kita sa sementeryong mag-isa noon, naisip ko na agad na magagalit ka sa akin; mas pipiliin mong kalimutan ako dahil naduwag ako. At hindi ko na inaasahan pang darating 'yung araw na..." kinagat niya ang kanyang labi at gumapang pababa sa aming kamay ang kanyang tingin. "Mahahawakan ko ulit ng ganito ng kamay mo. It felt like the same... almost five years ago, I was holding you like this too. I thought, hindi na mauulit pa iyon."
Humigpit ang kapit niya sa kamay ko. The warmth from his palm made its way to my soul. Parang kumalat ang init noon sa katawan ko, pati ang puso ko'y parang mahuhulog na hinahalina. So much micro feeling..too much to be felt towards only one person.
After that night, Mecho stayed. Kung bakit, hindi ko alam. Also, after that night, he began contacting me again like before. Noong una, I didn't fully understand what he meant, pero noong sumunod na mga araw na panay ang pangangamusta at pagti-text niya sa akin, napagtanto ko na kaagad.
"Is he trying to get back together, ganoon ba?" Jandra asked on the phone.
Umiling ako kahit hindi ko siya nakikita. "I think so."
"Oh? Akala ko ba closure na? Bakit napunta sa pakikipag balikan?" Tumawa siya sa kabilang linya.
"Hindi ko rin alam. Sa tingin mo?"
"Nako, Isha kilala na kita. Mahal mo pa, syempre. There is only a reason why a person resists to let go. Tiyaka isa pa, nagdadalawang-isip ka ba? Kapal ng mukha nito, ikaw pa talaga ang magdadalawang isip?" Natawa siyang muli.
Napasimangot ako. "Hindi ba pwedeng, gusto ko lang magcool down? Masyadong mabilis, at hindi pa ako handa."
"Hindi handa? Paano? You waited for him, right?"
"Yes. For closure. Pero iyong pakikipagbalikan, hindi ko inaasahan. I expected the opposite but it turned out to be this way. I need to think this out first."
"Okay. Hindi kita pipilitin," I can feel her smirking now. "Pero mahal mo pa?" Pangungulit niya pa.
"Jandra!"
Tumawa siya. "Tanungin mo nga siya kung may friends siyang hottie katulad niya. Ipakilala niya ako para naman magkaroon na rin ako ng katulad ni Mecho."
"Wow? Jandra! Ikaw? Naghahanap ng true love?" Now it's my turn to tease her.
"Naghahanap ako ng kasing hot ni Mecho! Hindi true love! Wait... did you mean that Mecho is a true love?"
"I used my common sense," I rolled my eyes.
"Pero kinonsider mo siyang true love? Nino? Ikaw?"
"Ewan ko sa'yo, Jandra."
Naisilip ko na lamang ang ulo ko sa pintuan ng aming faculty room nang may marinig akong katok. It was a student, junior high siguro, namumula pa ang pisngi.
"Hi! Ano iyon?" I asked and smiled.
"Uhm. May nagpapabigay po," she said at itinaas ang isang lupon ng bulaklak. Nalukot ang noo ko.
"Kanino galing?"
"Hindi po sinabi, eh. Pero gwapo po. Sabi niya, nandoon lang siya sa gym."
"Thank you," hilaw akong ngumiti sa estudyante.
"Hoy, ano 'yan?" Tanong ni Jandra sa kabilang linya nang nakabalik na ako sa loob ng faculty.
Inilapag ko iyong bulaklak sa table ko habang nanliliit ang mga mata.
"Someone gave you something? Ano 'yan? I'm curious!"
"Bulaklak," tinignan ko kung may note ba ito. "Wala namang nakalagay na card."
"What? Flowers? Aling shop?"
I chuckled. "Bakit mo tinatanong?"
"Kapag may nagbibigay sa akin ng ganyan, una kong tinitignan kung saang shop niya binili."
"Bakit nga?" I rolled my eyes pero tinignan ko pa rin naman kung aling shop binili. "Oh, ito. Meron. It says here... Dolby FS."
"Wow! Naka-dolby! Mahal 'yan, Isha! If you don't want to keep it, ibigay mo na lang sa akin!" Tumawa siya.
"Paano ko iki-keep kung 'di ko alam kung sino ang nagbigay?"
"Hindi mo ba narinig? Nasa gym daw, 'di ba?" She laughed. "I have an idea. Curious din ako, eh. May hula na ako pero malay mo may iba ka pang manliligaw."
"Ano na naman?"
"Puntahan mo, malamang! Iyon lang naman ang natatanging paraan!"
If I know, curious lang talaga si Jandra kung kanino ito galing. Kaya pati ako ay pinapasakay niya sa gimik niya. Muli kong sinulyapan iyong bulaklak. It's a mixture of yellow and pink flowers, and the wrapper is blue with a ribbon. Ang cute naman.
Para tuloy na-curious na rin ako bigla. Hindi ako laging nabibigyan ng bulaklak. Minsan lang. Pero lahat occasionally, ito lang ang hindi...hindi ko nga alam kung ano'ng mayroon ngayon.
I was curious too, alright? Kaya naman nagpunta ako sa school gymnasium.
Talbog agad ng mga bola ang narinig ko noong makapasok ako. Malamang ay narito ang high school varsities. They are currently having a game. Sa mga bleachers ay marami-raming estudyante ang nanonuod, na natanto kong hindi palaging nangyayari.
Wala namang practice game, o ibang school na dumayo, it's just the school's varsity, pero ang daming nanonuod.
Tumagilid ang ulo ko at pinanuod ang mga varisty, tapos tumagos iyon nang mayroon akong nakita sa gilid. Nanliit ang mga mata ko at nalukot na lamang ang noo nang mamataan ko ang coach ng mga varsity na may kinakausap.
Mecho was wearing a pair of gray sweatpants and a black adidas sports tee-shirt that's hugging his upper body. Mayroon din siyang suot na ball cap na kulay itim din. Nakita kong nagtawanan silang dalawa noong coach habang may pinag-uusapan. He was crossing his arms, at kasalukuyan niyang binabalandra ang kanyang katawan sa mga eatudyante!
At bakit naman kaya siya nandito, huh? Hindi naman siya nag-aral dito dati, ah!
Maya-maya pa'y mayroong naganap na bungguhan sa loob ng court, kaya parehong natumba iyong players. Napalingon bigla sia Mecho roon, at agad dinaluhan. Binangon nila iyong natumbang players.
"Are you okay?" His baritone echoed.
Hindi ganoon kalakas ang kanyang boses pero umaalingawngaw iyon sa utak ko.
"Yes, sir," the senior varsity na binangon niya. "Thank you, sir."
"No problem, man," Mecho said back. Umangat ang tingin niya at dumapo sa akin.
Para akong natauhan sa biglang pagtatama ng mga mata namin. Dahil sa labis na pagkataranta'y nagkunwari akong nakadungaw sa cellphone at nagtipa ng mensahe roon.
"Are you left-handed?" Rinig kong tanong ni Mecho sa estudyante.
"Y-Yes sir."
Umangat ang tingin ko at nakitang niga-guide na ni Mecho ang kamay noong varsity, they were both bending their knees slightly.
"My friend was also left handed, and you have the same mistake," ani Mecho.
Oh, I know who that is. Si Yeji lang naman ang left-handed sa kanilang tatlo.
"Thanks, sir!" Sabi noong player na isa.
Pati iyong iba pang varsity ay nakapalibot na sa kanila ngayon habang mayroong itinuturo si Mecho. Pinag-ekis ko ang mga kamay ko at nagkagat ng pang-ibabang labi.
He was teaching the varsity! Ang dating Mecho ay hinding-hindi iyan gagawin.
"Did you get it?" Mecho asked. He held the basketball using his one hand.
"Cool!" Mukhang natuwa iyong tinuruan niya.
"Can I ask a question, sir?"
"Sure, spill," Mecho countered.
"Is it true na ni-reject mo iyong NBA agent na nang-scout sa'yo?"
Napataas ang kilay ko. Tumitig din ako kay Mecho na preskong-presko ang mga ngiti, portraying his set of white teeths in front of the young varsities.
"It's true." He chuckled.
"Bakit, sir? Sayang 'yun!" Another varsity asked.
Dumapo ang mga mata ni Mecho sa akin at ngumisi na parang wala lang iyon sa kanya. He raised a brow at me and smirked. 'Saka niya pinaikot ang bola sa kamay nang walang kahirap-hirap.
"May iba akong priority."
Nag-iwas ako ng tingin at nailipat ang atensyon ko sa coach ng varsity, if I am not mistaken, he's called Coach Manu.
Kinawayan niya ako, napataas bigla ang kilay at itinuro pa ang sarili para lang kumpirmahin kung ako nga ang kinakawayan niya. He smiled showing his teeth and nodded. Mecho raised a brow mockingly at him although he wasn't looking.
Mayroong sinabi si Coach Maru sa team nila at tuluyan nang lumapit, Mecho did the same also. Hindi pa man niya natatapos ang sasabihin, nang makita niya kumalahati na si Coach Maru sa akin ay nag-jogging siya palapit, in-overtake an si Coach Maru.
"Hi, Ms. Rivera!" Bati ni Coach Maru sa akin nang makalapit.
Nalukot bigla ang noo ko. Pagkakaalam ko'y hindi kami close? Tumabi agad si Mecho sa akin at humalukipkip. Tuluyan naman ng nakalapit si Coach Maru.
"Natanggap mo ba?" He asked.
"Huh?"
Ngumisi siya. "The flowers."
Nalaglag ang panga ko sa napagtanto...I thought...?
"Oh! Yes! Sa'yo ba galing iyon?"
Napakagat ako ng labi. Let's give it to Jandra, then.
"Did you like it?" He asked, still smiling.
"What flowers?" Mecho chimed.
"Wait. Magkakilala kayo?" Biglang puna ni Coach Maru.
"Yes, we are high school schoo—"
"We're exes." Putol ni Mecho sa akin.
Nalaglag ang panga ko sa gulat. Kung pwede maging squammy ngayon ay binatukan ko na siya.
"Oh," tumango-tango si Coach Manu, namamangha sa narinig. "Then..now...you are..."
"We are frie—"
"We are exes but we didn't actually broke up," putol muli ni Mecho sa akin. "So..."
"May ganoon ba?" Napatawa si Coach Manu at sinulyapan ako, nagtataas ng kilay.
Aba malay ko. Nanatili na lamang akong tahimik.
"Sorry, bro, hindi ko alam, eh." Coach Maru turned to Mecho. "Are we good? Balak ko pa naman sana, is that okay with you?"
Nalukot ang noo ko. Anong balak? Why is he asking for Mecho's approval? Hindi ba dapat ay sa akin?!
May pakulo pa talaga siya at pinasabi sa estudyanteng nagbigay sa akin na hindi kilala. I giggled by the thought, I'm sure Jandra would be so amused if I narrate the story to her.
"No." Mariin na sinabi ni Mecho. It was like a cruse that cannot be taken away easily.
"Possessive ex, huh?" Coach Manu slightly mocked but is smiling mischievously.
"Yeah, you can say that," Mecho said.
Nakipagdaldalan pa si Coach Maru sa amin pagtapos noon, then left me with Mecho after he saw another fault of his varsity students.
Mecho turned to me. "You free this lunch?"
"Kakain lang, why?" Humarap ako sa court.
"Elaina wanted to see you," he remarked. "Sumunod siya rito, uuwi rin siya after three days."
When I said, wala na akong narinig na kahit ano patungkol kay Mecho. That also means wala na rin akong balita sa pamilya niya. I was curious too about Elaina, how is she? Did she grow taller? Did she mature a bit? Did she become even prettier? Thinking about all these years na si Mecho ang tumayong magulang niya ay mas lalo akong na-excite na makita siya. Mecho said we are meeting her on his condo, at saglit lamang kami roon. Aalis din pagtapos kumain ng lunch.
Sinamahan ako ni Mecho na kunin iyong bag ko sa faculty. Pinapasok ko siya at pagkapasok niya pa lamang ay dumapo na agad ang tingin niya sa bulaklak na nakalapag sa table ko.
Nakita kong umigting ang panga niya ngunit hindi na nagsalita pa. Inaya ko na rin siyang umalis pagkatapos noon. Ibang kotse ang dala niya ngayon, it's a white maserati.
Napanguso ako, samantalang ako tamang angkas lang kay Jandra dahil hanggang ngayon ay wala pa ring sariling sasakyan. Papa also wanted to buy me a simple ford or pick up, pero syempre mas feel ko kapag galing na sa bulsa ko 'yung pinambili ko, 'di ba? Isa pa, malapit na rin akong grumaduate. Konting tiis na lang.
"Elaina thought we are back together, if you don't mind...can you just ride with it?" He suddenly said while he is driving.
"Ha? Sinabi mo ba?"
He shook his head, facing the highway. "She is a brat, naniniwala siya sa sariling pag-iisip. And I don't want to disappoint her."
Parang nahulog ang puso ko. Ayaw niyang ma-disappoint ang kapatid niya.
"Okay," I smiled. All I know is that he was a great person considering the fact. His face didn't hide his concern.
"And she is kinda spoiled. Pagpasensyahan mo na lang."
Hearing him advancing like this melts me more. All the changes of his attitude and manners changed...he now cares about what people think...
Elaina is spoiled. Alam ko naman na iyon. Bata pa lang siya, ini-spoil na siya ni Mecho.
"And also...she wanted to talk to you about something."