"ကိုကို...ေျဖႏိုင္လား..."
"အကုန္ေျဖခဲ့ရင္ေတာ့ က်ိန္းေသ
ဂုဏ္ထူးထြက္တယ္..."
ကိုကို႔စကားကို ႐ိႈင္းငယ္နားမလည္ပါ။ အကုန္ေျဖခဲ့ရင္ ဂုဏ္ထူးထြက္တယ္ဆိုေတာ့ အခုက အကုန္ မေျဖခဲ့တဲ့ သေဘာလား။
စိတ္ထဲတြင္သာ ေမးေနမိေသာ္လည္း တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကိုကို႔မ်က္ႏွာကို အူတူတူပံုစံႏွင့္ ၾကည့္ေနခဲ့မိသည္ထင္သည္။
မပီျပင္ေသာအျပံဳးပန္းကို အရြဲ႕တိုက္လိုေသာ အာေမဋိတ္ အသံႏွင့္ယွဥ္တြဲကာ ေဖာ္ျပခဲ႕ၿပီးေနာက္ တစ္ဖက္သို႔ လွည့္သြားသည္ကို ေတြ႔ျမင္လိုက္ရသည္။ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္လာေစဖို႔ အစပ်ိဳးေနၿပီလားဟုပင္ ႐ိႈင္းငယ္စိတ္ထဲမွ ေတြးမိေလသည္။
.
.
.
ၾကက္ေသြးနီေရာင္စံအိမ္ႀကီးေ႐ွ႕တြင္ ကားခဏရပ္စဥ္ ေရြေရာင္ဘုတ္ျပားေပၚတြင္ ထြင္းထုထားသည့္ ေငြ႕ရည္မိုးဟူေသာ စကားလံုးမ်ားကို အနီးကပ္ ေငးၾကည့္ခြင့္ရျမဲျဖစ္သည္။
ဒီနာမည္ကိုျမင္တိုင္း ေမေမ့၏ ပံုရိပ္လႊာကိုသာ သတိရေနခဲ့ေသာ ႐ိႈင္းငယ္သည္ ေႏြရီရီႏြယ္၏စကားမ်ားကို ၾကားၿပီးခ်ိန္မွစ၍ နာက်င္မႈမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကိုပါ ျမင္ေယာင္လာခဲ့ရသည္။
ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ေႏြးေထြးမႈေပးႏိုင္ေသာ အမည္မွာ အျခားကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ နာက်င္မႈမ်ားကိုသာ ျဖစ္ေစခဲ့သတဲ့....။
ကိုကို ကြၽန္ေတာ့ကို မုန္းမယ္ဆိုလည္း မုန္းသင့္ပါတယ္ေလ...။
ေဝဝါးလာေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္အတူ ကိုကို႔ကိုၾကည့္မိေတာ့ ျပတင္းေပါက္ဘက္သို႔ တစ္ခ်ိန္လံုးေငးေနသည္ႏွင့္သာ ျကံဳရသည္။ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါေသာ္လည္း ဘာအမွားမွ မလုပ္ထားသူ တစ္ေယာက္အဖို႔ ထိုစကားမ်ားမွာ လြယ္လြယ္ႏွင့္ထြက္မလာ။
ထြက္လာခဲ့ရင္ေရာ ဘာမ်ားေျပာရပါ့မလဲ...။
ေမေမ့နာမည္ေၾကာင့္ ျပႆနာေတြျဖစ္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟု ေျပာရမလား...။
ဒါမွမဟုတ္....
ဒီအိမ္ကိုေရာက္လာရတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟုေျပာရမလား...။
သို႔ေသာ္လည္း ကိုကိုသည္ သူနားခိုရာ အသိုက္အျမံဳဆီသို႔ အမွတ္မထင္ေရာက္လာခဲ့ေသာ ငွက္ကေလးကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ပံုျပခဲ႔သည္မွလြဲ၍ ျပင္ပေလာကသို႔ ႏွင္လႊတ္ဖူးျခင္း
မ႐ွိခဲ့ေပ။
ႏွင္လႊတ္ခဲ့လ်ွင္လည္း ထိုအသိုက္အျမံဳတြင္ပင္
႐ိႈင္းငယ္တစ္ေယာက္ တြယ္ကပ္ေနမိဦးမည္ ထင္ပါသည္။
.
.
.
စာေမးပြဲရက္မ်ားသည္ ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ကုန္လြန္လာခဲ့ၿပီး စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးရက္၌ ေျဖဆိုခ်ိန္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေနရာျခားထားေသာ စားပြဲခံုမ်ားကို ေယာက်္ားေလးတစ္သိုက္မွ ပံုမွန္အတိုင္း ေနရာတက်ျဖစ္ေအာင္ ျပန္လည္ေရႊ႔ေျပာင္းၾကသည္။
Green leafကဲ့သို႔ အဆင့္အတန္းျမင့္ေသာ ပုဂၢလိကေက်ာင္းႀကီးတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ခံုေရႊ႕ေနစရာမလိုေသာ္လည္း ေအာ္ၾကဟစ္ၾကရင္း အလုပ္ကို စုေပါင္းလုပ္ေနၾကျခင္းမွာ စည္းလံုးမႈကိုပိုျဖစ္ေစေသာေၾကာင့္ ဆရာမမ်ားကိုယ္တိုင္ကလည္း လႊတ္ထားေပးေလသည္။
မိန္းကေလအခ်ိဳ႕မွာေတာ့ အျပင္ဘက္ ေကာ္ရစ္တာတြင္
သူမတို႔၏ သက္ဆိုင္ရာသူငယ္ခ်င္းကိုယ္စီႏွင့္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဝးကြာခဲ့ရသူမ်ားကဲ့သို႕ စကားေျပာ၍မဝႏိုင္ေအာင္ ႐ွိေနသည္။
ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ေငြ႐ိႈင္းတစ္ေယာက္တည္း မတ္တပ္ရပ္ေနရသည္။ တျခားေယာက်္ားေလးမ်ားနည္းတူ ခံုေတြေရႊ႕ေပးရန္ ဟန္တျပင္ျပင္႐ွိေနေသာ္လည္း ဘယ္က စလုပ္ေပးရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္က အေႏွာင့္အယွက္တစ္ခု ျဖစ္ေနေလသည္။
ေငြ႐ိႈင္းအား အတန္းေဖာ္မ်ားႏွင့္ စည္းခ်က္မက်ေသာေၾကာင့္ အတန္းျပင္ထြက္ေနေစဖို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေျပာလာေသာအခါ ေငြ႐ိႈင္းသည္လည္း ေစာဒကမတက္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
ထြက္ခိုင္းသူမွာ အလင္းေဝျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္....။
ေျပာပံုမွာလည္း....
"အျပင္မွာပဲ ထြက္ေနစမ္းပါကြာ...မင္းက
အေလးအပင္ တစ္ခါမွ မ ဖူးမွာလည္းမဟုတ္ဘူး...
ငါတို႔အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္..." ဟူ၍....။
ထိုကဲ့သို႔ေျပာခဲ့သူႏွင့္ ပံုစံခ်င္းယွဥ္ၾကည့္လ်ွင္ မိမိကပင္ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ျဖစ္ပံုေပၚေနေသာေၾကာင့္ ျဖဴျဖဴဥဥ ေကာင္ကေလး၏ စကားမွာ ေငြ႐ိႈင္းကို ေဒါသ ထြက္သြားေစသည္။
ထို႔ေနာက္
"ငါ့အိတ္ေလးယူထားေပးစမ္းပါ...
အထဲမွာ ရတနာေတြပါလို႔ ဟိုေကာင္ေတြရဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္ေတြနဲ႔ ဒီတိုင္းပံုထားရမွာ စိတ္မခ်ဘူး..." ဟုဆိုကာ သူ႔ေက်ာပိုးအိတ္ကိုပါ လက္ထဲထည့္ေပးခဲ့ေလသည္။
ေငြရွိုင္းသည္ မိမိေက်ာပိုးအိတ္ကို ေက်ာတြင္လြယ္ကာ အလင္းေဝ၏ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုျဖင့္ ရင္မွာပိုက္၍ မတ္တပ္ရပ္ေနရေလသည္။
ေက်ာပိုးအိတ္ႏွစ္လံုးႏွင့္ ေငြရွိုင္းရဲ႕ပံုစံက
ကို႔႐ို႔ကားယား ႏိုင္ေနပါရဲ႕...။
အိတ္ကလည္း ေလးနစ္ေနသည္..။နည္းနည္းလႈပ္မိလိုက္တာနဲ႔ ခ်ိဳးခ်ိဳးခြၽတ္ခြၽတ္ အသံေတြထြက္လာသည္ကိုလည္း ၾကားေနရသည္။
အျပင္ကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနမိေတာ့ အလင္းေဝသည္လည္း အခ်ိဳးတေျပ႐ွိလွသည္မဟုတ္။ ျမင္သည့္အတိုင္း ေျပာရမည္ဆိုလ်ွင္ သူမ်ားေတြကိုသာ ဆရာလုပ္ေနသည္က မ်ားသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ျပန္ထြက္လာေသာအခါ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္မ်ားစြာ က်ေနပံုမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း အလုပ္အားလံုးကို သိမ္းက်ံဳးလုပ္ခဲ့ရသည့္အလား... ။ ေခြၽးထြက္သန္သူျဖစ္၍ လက္တိုအက်ႌ ဝတ္ထားေသာ္ျငား ေခြၽးေတြႏွင့္စိုရႊဲကာ အသားနွင့္ ကပ္ကုန္ၿပီျဖစ္သည္။
လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ပိုက္ထားေသာ ေက်ာပိုးအိတ္ကို အလ်င္အျမန္ ပစ္ထည့္ေပးရင္း မ်က္ႏွာလႊဲမိသည္။ ေတာ္ေသးသည္က အေပးအယူမ်ွသြားေသာေၾကာင့္ ေက်ာပိုးအိတ္မွာ အလင္းေဝထံသို႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္သြားပါသည္။
.
.
.
"ေလးတယ္ကြ...ေကာင္းေကာင္းေပးလည္းရပါတယ္..
သယ္မထားခ်င္လည္း ေအာက္ခ်ထားလိုက္တာ မဟုတ္ဘူး..."
"မင္းပဲ...ရတနာေတြ႐ွိလို႔ဆို..."
သူဒီစကားကို ဘယ္လိုမ်ား႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ေမးႏိုင္တာလဲမသိဘူး။
နာရီဝက္ေလာက္ သယ္ထားၿပီးၿပီဆိုရင္ အထဲမွာ မုန္႔ေတြ႐ွိတယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းမိမွာပဲေလ။ ဒီေလာက္ ျကြပ္ႂကြပ္အိတ္သံေတြက ဖိမိတိုင္း ထြက္လာေနတာကို...။
အလင္းေဝသည္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုၿမိဳသိပ္ကာ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ေ႐ွ႕ဘက္တြင္ လြယ္ထားလိုက္သည္။ ဦးေခါင္းထိပ္မွစ၍ စီးက်လာေသာ ေခြၽးေပါက္မ်ားကို ခ်က္ခ်င္း သုတ္ခ်င္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း...
"Tissue ႐ွိလား...သူေဌးသားေလး..." ဟု ေမးမိေလသည္။
အိတ္ထဲတြင္႐ွိေနေသာ orchid tissueသံုးေလးထုပ္အား မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လ်ွက္ tissue ပါမည္၊မပါမည္ မေသခ်ာေသာသူတစ္ေယာက္ထံမွ ကမ္းေပးလာမည္ကိုသာ ေစာင့္ေနမိသည္။
ကြၽန္ေတာ္သည္ ေငြ႐ိႈင္းအား ေက်ာင္းသားသစ္ေလးဟူ၍တစ္ဖံု၊ သူေဌးသားေလးဟူ၍တစ္မ်ိဳး ေခၚတြင္ေနမိသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေခၚသည့္ အခ်ိန္တိုင္း ေငြရွိုင္း၏ ဆာဂ်ရီႏွာေခါင္းမွာ ေဒါသထြက္ထြက္ႏွင့္ ေလေတြ မႈတ္ထုတ္ေနသည္ဟုပင္ ခံစားမိလာသည္။
" tissue႐ွိလားလို႔ ငါမင္းကိုေမးေနတာပါ..
.ေက်ာင္းသားသစ္ေလးေရ...ေခြၽးေတြသုတ္ခ်င္လို႔..."
ဒုတိယအေခါက္ေျပာေသာအခါက်ေတာ့ စိတ္မ႐ွည္သည့္ အၾကည့္ႏွင့္ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႕အိတ္ထဲမွ orchidအျပာေရာင္ေလး ထြက္လာသည္။
"မင္းဟာက အသစ္ႀကီး.. ေဖာက္လည္း မေဖာက္ရေသးဘူး...ေရာ့...ေဖာက္ေပး...."
"ကိုယ့္ဘာသာ ေဖာက္လိုက္ေလ..."
"သူမ်ားပစၥည္းကို ပိုင္ရွင္မသံုးရေသးဘဲ အရင္မသံုးတတ္ဘူး...မင္းလက္နဲ႔ေဖာက္ေပးၿပီး မင္းလက္နဲ႔ထုတ္ေပး..."
ေငြ႐ိႈင္းသည္ ကြၽန္ေတာ့အားစိုက္ၾကည့္လ်ွက္ သက္ျပင္း႐ွည္ႀကီး တစ္ခ်က္႐ိႈက္ထုတ္ေလသည္။ စိတ္မ႐ွည္ခ်င္စရာျဖစ္ေနသည္ကို မိမိကိုယ္တိုင္လည္း သိေနသည္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔အလိုလိုကို စခ်င္စိတ္က ေပၚလာေနတာကိုး....။
က်ြန္ေတာ႔လက္ထဲသို႔ tissueတစ္ထုပ္လံုးေရာ၊
ထုတ္ၿပီးသား tissueတစ္ရြက္ပါ တစ္ၿပိဳင္တည္း ေရာက္လာခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္....
"ေခြၽးကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာသုတ္...
ငါက ရြံတတ္လို႔..." ဟု ေျပာကာ အတန္းထဲဝင္သြားေလသည္။
ေဘးတိုက္ကေန ျဖတ္ကနဲ ျမင္လိုက္ရေသာ သူ႕မ်က္ႏွာကို အေ႐ွ႕ဘက္မွ ေျပးၾကည့္လိုက္ခ်င္သည္။
ျပံဳးသြားတယ္လို႔ ထင္တာပဲ....။
ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ သူတို႔ညီအစ္ကိုေတြကို
မျပံဳးတတ္ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္က ထင္ေနခဲ့တာေလ....။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Resultထြက္လာမည့္ေန႔သို႔ ဖင္လွည့္ေခါင္းလွည့္ႏွင့္ ေရာက္႐ွိလာၿပီး ေက်ာင္းသားအားလံုး၏ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ရံုးခန္းေ႐ွ႕႐ွိ notice boardေပၚတြင္ အေျပးအလႊား သြားၾကည့္ၾကရသည္။
ပဥၥမတန္းမွစ၍ ဆယ္တန္းအထိ အစဥ္လိုက္အတိုင္း စီတန္းထားသည္ျဖစ္၍ မိမိတို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာေနရာတြင္သာမက ဝါသနာပါလ်ွင္ တျခားသူမ်ား၏အဆင့္မ်ားကိုပါ စပ္စုႏိုင္ေလသည္။
အမ်ားသူငါျမင္ႏိုင္ေအာင္ ယခုကဲ့သို႔ publicတြင္ ထုတ္ေဖာ္ျပသျခင္းကို အဆင့္မေကာင္းသူမ်ားကေတာ့ မေက်နပ္ၾကေပ။ သူတို႔အား အ႐ွက္ခြဲသည့္သေဘာ သက္ေရာက္သည္ဟု မွတ္ယူၾကေလသည္။
အထူးသျဖင့္ ေအာင္သစၥာႏွင့္ေနာင္သစၥာတို႔ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။ အလင္းေဝေရာက္သြားေသာ အခ်ိန္သည္ လူအံုေနဆဲေပမို႔ မနည္းတိုးေဝွ့ကာ အေ႐ွ႕ဘက္သို႔ေရာက္ေအာင္ သြားရသည္။ ထိုစဥ္တြင္ လူအုပ္ၾကားမွ မ်က္ႏွာသုန္မႈန္လ်ွက္ ျပန္ထြက္လာေသာ ခ်ာလီ၊ေဂၚလီတို႔သည္ အလင္းေဝကို ျမင္လ်ွင္ျမင္ခ်င္း တစ္ညီတစ္ၫြတ္တည္း ရန္ေစာင္ၾကသည္။
"အျမဲတမ္း top 3ထဲဝင္ေနေအာင္ ဘာေတြမ်ား လုပ္ထားသလဲကြာ...မင္းက ငါတို႔ထက္ တီခ်ယ္ေတြကို ပိုက္ဆံပိုေပးထားလို႔လား..."
ဘလိုင္းႀကီးပါလား ဟု စိတ္မွေတြးလ်ွက္ ေလွာင္ရယ္ရယ္ရင္း
"မင္းတို႔ေကာင္ေတြက အရည္အခ်င္းမ႐ွိရင္ မ႐ွိဘူးလို႔ဝန္ခံမွေပါ့...ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္
ေပးထား၊ေပးထား အေျဖလႊာထဲမွာ စာမ႐ွိမွေတာ့ လာဘ္ထိုးလည္း အလကားပဲကြာ...
ၾကည့္ၿပီးရင္လည္း သြားၾကေတာ့...ငါ့နာမည္
ထိပ္ဆံုးမွာ႐ွိေနတာ ပိုေသခ်ာေအာင္ ထပ္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္...ေဘးဖယ္..." ဟု ဆိုလိုက္ေလသည္။ ရန္ျဖစ္၍ေကာင္းေသာ ေနရာမဟုတ္သျဖင့္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္လည္း မေက်မနပ္ျဖစ္ျဖစ္ႏွင့္ပင္ ထြက္သြားရသည္။
ထိပ္ဆံုးေနရာတြင္ အလင္းေဝဟူေသာ နာမည္ကိုေတြ႔ခဲ့ရေသာအခါ ေပ်ာ္သည္လည္းမဟုတ္၊ မေပ်ာ္သည္လည္းမဟုတ္ေသာ ခံစားခ်က္ႀကီးႏွင့္အတူ..
မအီမသာျဖစ္လာရသည္.။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ေျဖဆိုေသာအခါ၌ အဆင့္က်သြားခဲ့လ်ွင္ အရင္ဦးဆံုးေလွာင္ရယ္ေနမည့္
ခ်ာလီႏွင့္၊ေဂၚလီတို႔မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္လာသည္ ။ သူတို႔ကေတာ့ ႐ွစ္တန္းႏွစ္ကအတိုင္း အဆင့္၄၉ႏွင့္ ၅၀တြင္ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ေနရာယူျမဲပင္။
ဘာရယ္မဟုတ္ ရယ္လိုက္မိသည္က အတန္းထဲတြင္ ေက်ာင္းသားအားလံုးေပါင္းမွ အေယာက္ငါးဆယ္ရယ္ေလ...။ ဒီလိုဆိုေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေဒါသထြက္လည္း ထြက္ခ်င္စရာဟုပင္ ေတြးမိရသည္။
အံ့ျသစရာေကာင္းသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတန္းတြင္ အဆင့္တစ္ ႏွစ္ေယာက္ထပ္ေနျခင္းပင္။ ကြၽန္ေတာ့နာမည္အျပင္ ေနာက္ထပ္ေတြ႔ရသည့္ နာမည္ပိုင္႐ွင္မွာ ေငြ႐ိႈင္းျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ပို၍အံ့ျသရေလသည္။ resultကိုစိတ္မဝင္စားေသာ ေငြ႐ိႈင္းသည္ ဘယ္လိုေခၚေခၚ လိုက္မလာဘဲ အတန္းထဲတြင္ ေက်ာက္ခ်ေနရစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ေသာ ဝမ္းသာစရာသတင္းအား ကြၽန္ေတာ္ကပင္ ေျပာျပရေတာ့မည္။
"မင္းက ေတာ္သားပဲ ေငြ႐ိႈင္းရ...." ဟု စိတ္တြင္း၌ ေရရြတ္မိခ်ိန္တြင္ ထူးထူးကဲကဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္ကို သတိျပဳမိေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားမိသည္။
.
.
.
"မိႈင္းေခါင္ေဝဦးက ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ...
Top1ကေန မဆင္းတဲ့သူက အခုေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာျဖစ္ေနပါလား..."
တိုးတိုးတစ္ဖံု၊ က်ယ္က်ယ္တစ္မ်ိဳးၾကားလိုက္ရေသာ အသံမ်ားရယ္ေၾကာင့္ ေဘးဘက္သို႔ တိုးသြားလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ရပ္ေနသည့္ေနရာႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ မမေႏြရီရီႏြယ္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။
သူမ ျကည့္ေနသည့္ေနရာသို႔ ျကည့္လိုက္လ်ွင္ မတူညီေသာ နာမည္မ်ား၏ေအာက္ဆံုး၌ angry birdအနီေကာင္၏ ထင္ထင္႐ွား႐ွား႐ွိလွေသာ နာမည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။
တကယ္ႀကီးကို ဘိတ္ခ်ီးျဖစ္သြားတာပါလား...။
မိႈင္းေခါင္ေဝဦးကေလ....။
ညီျဖစ္သူက top 1...၊ အစ္ကိုျဖစ္သူက
ေနာက္ဆံုးကေရရင္ top 1။
ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ...။
မမေႏြရီရီႏြယ္သည္ သူမ၏ ပန္းႏုေရာင္ႏႈတ္ခမ္းလႊာကို ကိုက္ခဲထားပံုမွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူအတြက္ ခံျပင္းေနေၾကာင္း ေပၚလြင္ေနသည္။ သူမကိုယ္တိုင္သည္လည္း မယံုၾကည္ႏိုင္ျဖစ္ေနပံုရသည္။
လပတ္စာေမးပြဲတစ္ခုသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ဆိုသည္မွာ ေက်ာင္းပိုင္႐ွင္၏ သားျဖစ္သူအတြက္ေတာ့ အမွားအယြင္းမခံႏိုင္ေသာ အရာပင္ျဖစ္သည္။
ကိုယ့္ဦးေႏွာက္နဲ႔ကိုယ္ ေခါင္းအ႐ႈပ္ခံၿပီး
ေတြးေနမိသည္မွာ
မိႈင္းေခါင္ေဝဦးဆိုသည္က Green leafရဲ႕အေတာ္ဆံုး ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ၊ ေက်ာင္းေပါင္းစံုၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ ဝင္ၿပိဳင္ေစဖို႔ တီခ်ယ္ေတြကိုယ္တိုင္ လိုလားေနတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလေတာ့ ဒီကိစၥဟာ ထင္ထားသေလာက္ မ႐ိုး႐ွင္းဘူးဆိုတာပဲ။
ဒီလိုျဖစ္ေစဖို႔ကို ကာယကံ႐ွင္ကိုယ္တိုင္က လိုလားခဲ့တာလား...။
ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာအေၾကာင္းေတြမ်ား႐ွိေနမလဲ....။
.
.
.
.
အတန္းထဲသို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ေငြ႐ိႈင္း၏မ်က္ႏွာ ပ်က္ယြင္းေနသည္ကို ဦးစြာျမင္လိုက္ရပါသည္။ တျခားသူမ်ား၏ တီးတိုးစကားသံမ်ားကို ၾကားခဲ့ပံုေပၚသည္။ သူ႔အနားတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္...
"သူတို႕ေျပာေနတာေတြ တကယ္ပဲလား..." ဟု
အဆက္အစပ္မ႐ွိ ေမးလာသည္။
"ေအးေလ...မင္း ...အဆင့္တစ္ရလို႔
ငါတို႔ေတြ အံ့ျသေနၾကတာ..."
ဘာကိုဆိုလိုခ်င္လဲ ...သိေနေသာ္ျငား မသက္ဆိုင္ေသာ အေျဖကိုသာ ေပးမိသည္။ သူ႕ရဲ႕ညႇိဳးငယ္ေနေသာ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ စိတ္ႏုသြားရသည္တဲ့လား...။
အရင္အတိုင္းသာဆိုလ်ွင္ "ဟုတ္တယ္...မင္းအစ္ကိုက သူမ်ားေနာက္ဆံုးမွာျဖစ္ေနၿပီ..." လို႔ ေလွာင္ေနမိမွာပဲ...။
"မင္းအဆင့္တစ္ရတယ္ေလ...မေပ်ာ္ဘူးလား...
မ်က္ႏွာကလည္း သုန္မႈန္..."
စကားမဆံုးေသးခင္ အတန္းျပင္သို႔ေျပးထြက္သြားသူ...။ အေနာက္မွလိုက္သြားမည္ဟု ၾကံရြယ္ပါေသာ္လည္း လႊတ္ထားေပးသင့္သည္ဟု ထင္ခဲ႕သည္။
ႏွစ္သိမ့္ေပးတာမ်ိဳးကို လူတိုင္းမႀကိဳက္ႏိုင္ဘူးေလ....။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ေက်ာျပင္ကိုေငးရင္း ဟာတာတာႀကီး ျဖစ္က်န္ခဲ့ရတဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီးက တစ္မ်ိဳးေတာ့တစ္မ်ိဳးပဲ...။
>>>>>>>>
Notice boardအနားသို႔ ေငြ႐ိႈင္းေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသားအနည္းငယ္သာ ႐ွိေနေလသည္။ ေငြ႐ိႈင္းသည္ မိႈင္းေခါင္ေဝဦး၏နာမည္ကို ထိပ္ဆံုးတြင္ စ႐ွာေလသည္။ မေတြ႔ရေသာအခါက်မွ ေနာက္ဆံုးတြင္ျပန္႐ွာသည္။
သူျကားခဲ့ရသည့္ အတိုင္းပင္ မိႈင္းေခါင္ေဝဦးဟူေသာ မွားႏိုင္စရာမ႐ွိသည့္ အမည္နာမကို ေနာက္ဆံုးတြင္ ေတြ႔ခဲ့ရပါသည္။
ကိုကို ဘာေတြလုပ္ခဲ့တာလဲ...။
ေဖေဖသိရင္ အဆူခံရမယ္ဆိုတာသိရက္နဲ႔...။
ေဖေဖ ေဒါသထြက္ေတာ့မယ္ဆိုတာကို သိရက္နဲ႔...။
ဒါမွမဟုတ္ အဲ့လိုေဒါသထြက္ေအာင္ တမင္လုပ္ခဲ့တာလား....။
အမွန္တကယ္ေတာ့ မိမိႀကိဳးစားထားသည့္အတိုင္း အဆင့္ေကာင္း၍ ေပ်ာ္ေနရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ ေလးလံမႈမ်ားႏွင့္အတူ မွိုင္းေခါင္ေဝဦးတို႔ အတန္းဆီသို႔ ေငြ႐ိႈင္းေျပးသြားမိသည္။ အေ႐ွ႕ဆံုးတန္းတြင္ ေခါင္းေမွာက္အိပ္ေနေသာ ကိုကိုသည္ မမေႏြရီစကားေျပာေနသည္ကို မၾကားသည့္အလား ပံုစံမပ်က္မယြင္းဘဲ ၿငိမ္သက္ေန၏။
သူမေျပာစကားကို ဂ႐ုမစိုက္သျဖင့္ စိတ္ပ်က္သြားေသာ ေႏြရီရီႏြယ္တစ္ေယာက္ အတန္းေ႐ွ႕သို႔ၾကည့္မိေသာအခါ ေငြ႐ိႈင္းကို ေတြ႔ေလသည္။
ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းပင္ ေျပးထြက္လာေသာ ေႏြရီရီႏြယ္သည္ ေငြ႐ိႈင္းကိုလက္ဟန္ျပကာ လူ႐ွင္းေသာေနရာသို႔ ေခၚသြားေလသည္။
"အခုနေလးတင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးက သူ႕ကို ရံုးခန္းေခၚလို႔ သြားေတြ႕ၿပီးၿပီ.. ဘာေျပာလိုက္လဲလို ႔ေမးေနတာကို မမကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူး...
သူ႔အတြက္ စိတ္ပူလို႔ ပူမွန္းမသိနဲ႔..႐ိႈင္းငယ္ကိုေရာ မနက္က ဘာေျပာေသးလဲဟင္...အရင္ရက္ေတြကေရာ..
သူဘာေျပာေသးလဲ"
"စာေမးပြဲေျဖတဲ႕ ပထမဆံုးရက္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုေျဖႏိုင္လားလို ႔ေမးေသးတယ္...
အကုန္ေျဖခဲ့ရင္ေတာ့ ဂုဏ္ထူးထြက္ပါတယ္တဲ့...အဲ့တုန္းက ထူးဆန္းတယ္လို႔ေတြးမိေပမယ့္ ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့ကိုဆို ဘုကလန္႔ျပန္ေျပာေနက်မွတ္လား...
အဲ့တာေၾကာင့္ ဘာမွဆက္မေမးျဖစ္ဘူး...သူလည္း ေနာက္ရက္ေတြမွာ ပံုမွန္အတိုင္းပဲ မမ...ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူ.. ေဖေဖ့ကို အရြဲ႔တိုက္ခ်င္လို႔ ေနာက္ဆံုးေရာက္ေအာင္ တမင္ေျဖလိုက္တယ္ထင္တာပဲ...."
ေႏြရီရီႏြယ္သည္ ေငြ႐ိႈင္းထင္သည့္အတိုင္းပင္ သူမလည္းထင္မိေၾကာင္း ေျပာလာခဲ့ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္စလံုးသက္ျပင္းၿပိဳင္တူ ခ်ခဲ့မိၾကသည္။
အိမ္ေရာက္လ်ွင္ေတာ့ ေဖေဖ့ေဒါသႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မည့္ ကိုကို႔အေၾကာင္းကို ေတြးမိကာ ေငြ႐ိႈင္းတစ္ေယာက္ စိတ္ပူပန္လာရေလသည္။
တစ္ေယာက္ေယာက္က အေလ်ွာ့ေပးလိုက္လ်ွင္ အဆင္ေျပသြားမည့္ မိသားစုဆက္ဆံေရးတြင္ အတၱကိုယ္စီႏွင့္ ေ႐ွ႕ဆက္ သြားေနသ၍ေတာ့ ဤကဲ့သို႔ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးမ်ားႏွင့္သာ ၾကံဳေတြ႔ေနရဦးမည္ျဖစ္သည္။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
See you next week
Love you all😘
Han_Me
(17.8.2020)