warning 🔞🌚
"honey~~အြင့္"
honeyကိုယ္ေလးေပၚ ကိုအုပ္မိုးလိုက္ျပီးအနမ္းတို ့ကိုဖန္းတီးလိုသည္။လက္တို ့ကလည္း honeyဝတ္ထားတဲ ့ ကိုယ့္ရွပ္အက်ၤ ီၾကီးရဲ ့ၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေနလိုက္သည္။ဗိုက္ကေလးကိုထိသြားမွာလည္းစိုးတာေၾကာင့္ သတိလည္းထားရေသးသည္။
"အြင္းးး~~~အင္းးး~~ျပြတ္စ္"
လက္သြယ္သြယ္ေလးေတြကလည္း ကိုယ္အက်ၤ ီၾကယ္သီးေတြကိုတစ္လံုးခ်င္းစီ ျဖဳတ္ေပးေနျပန္သည္။ႏွစ္ေယာက္လံုး အနမ္းတို ့ကိုေတာ့မျပတ္လပ္ေအာင္ရွိေစသည္။
"~~အင့္~~ေမာင္~~"
အသက္ရႈဖို ့လိုအပ္လုိ ့ထင္ ရင္ဘတ္ကိုလက္ေလးနဲ ့ရုိက္လာသည္။ျခံရံလည္းႏႈတ္ခမ္းတို ့ကိုရန္မူေနရာမွ...လည္တိုင္ေက်ာ့ ေလးဆီအနမ္းတို ့ကိုကိုေရာက္ေစလိုက္သည္။
"~~အာ့~~"
"အင္းးး~~"
အမွတ္အသားတို ့ထင္ေအာင္စုပ္ယူလိုက္ေတာ့
ညည္းညဴသံပိစိေလးက အသဲယားဖြယ္ထြက္ေပၚလာသည္။အဲ့မွတစ္ဆင့္ ပြင့္ဟေနတဲ ့ရင္ဘတ္ေဖြးေဖြးေလးေပၚက ခ်ယ္ရီသီးေလးေတြကိုစုပ္ယလိုက္သည္။စိတ္ထဲကေတာ့ေတြးေနမပါတယ္......
*တစ္ေန ့ေတာ့ ငါျပန္စို ့ရဦးမွေပါ့......*
"ျပြတ္စ္~~ျပြတ္စ္~~ျပြတ္စ္~~"
"အင္းးးး~~~ဟင္းးးး~~"
"immm~~~ျပြတ္စ္~~"
"ေမာင့္~~~ဟင့္"
သူေရာကိုယ္ေရာက လိုခ်င္ေနျပီိဆိုတာေသခေနေတာ့......အခ်ိန္ဆဲြမေနေတာ့ပဲေပါင္ေလးကုိကားေစျပီးေပၚလာတဲ ့ ပန္းေရာင္ဝေလးထဲကိုလက္နွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးလိုက္သည္။သူေလးအနာသက္သာေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို အနမ္းေပးေနလိုက္သည္။
"အာ့~~အင္းးး"
"honey ေမာင္ထည့္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"အင္းး~~ေမာင္ ျမန္~ျမန္"
ခြင့္ျပဳခ်က္ရတာတဲ ့ေနရာယူလိုက္ျပီး အခ်စ္ခရီးကိုစတင္လိုက္သည္...။ညဦးပိုင္ထဲကစတင္လိုက္တဲ ့ထိုခရီးဟာ မိုးလင္းခါနီးမွသာအဆံုးသတ္ခဲ့ေတာ့သည္...။ဗိုက္ပူေလးကေတာ့ လုပ္ပင္မလႈပ္နိုင္ေတာ့......။
*
*
*
*
*
*
တင္းေတာင္~~တင္းေတာင္~~
"လာျပီ!!"
အခန္းေရွ ့ကဘဲလ္တီးသံေၾကာင့္ ဦး အက်ၤ ီလဲေနရာကေန အျပင္ကိုအျမန္ေျပးထြက္လာလိုက္သည္။သူ ့စီကိုလာစရာဧည့္သည္ဆိုတာမရွိ...
UKကမိဘေတြကိုေတာင္သူဘယ္မွာေနတယ္ဆိုတာေျပာမျပထား...လာစရာဆိုလို ့ျမတ္သူရဆိုတဲ ့လူပဲရွိလိမ္ ့မည္...။
~~က်ီြ~~
တံခါဖြင့္လိုက္ေတာ့ ထင္ထားသည္ဧည့္သည္မဟုတ္...စာပို ့သမားဝတ္စံုနဲ ့ လူငယ္တစ္ေယာက္...
"ဘာကိစၥမ်ားရွိလို ့လဲဗ်"
"ဒီက ကိုကမာၻဦးလားဗ်"
"ဟုတ္ က်ြန္ေတာ္ပါ"
"အကို ့အတြက္စာပါလို ့လာေပးတာပါဗ်"
"ဗ်ာ ဟုတ္"
"ဒီမွာ လက္ခံေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးေပးပါဗ်"
"ဟုတ္"
ထိုလူေပးတဲ စာရြက္ေလးရဲ ့ လက္ခံသူေနရာမွာသူလက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးကစာအိပ္အညဳိေရာင္ေလးကို ကမ္းေပးေတာ့
လွမ္းယူလိုက္သည္။ေကာင္ေလးကလည္းေပးျပီးတာနဲ ့ျပန္ထြက္သြားသည္။ဦး ကေတာ့အညဳိေရာင္စာအိတ္ေလးကိုသာ ၾကည့္ေနမိသည္။
"ဘာစာပါလိမ္ ့~~ဟင္!!"
စာအိတ္အညဳိေရာင္ေလးေပၚက
from Royal construtionဆိုေသာ စာတန္းေလးနွင္အတူ Royalရဲ ့Logoပါေနတာေၾကာင့္
လက္တို ့တုန္လာရသည္။CEOအနားမွာနွစ္လေလာက္အတြင္းေရးမွဴးလုပ္ခဲ့တဲ့သူဘ့အတြက္ဒါကဘာစာဆိတ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိျပီးသား......
သူအျမန္ပဲ ျမတ္သူရဆိုတဲ့လူဆီကို ဖုန္းေခၚဖို ့လုပ္လိုက္သည္။စားပဲြေပၚတင္ထားတဲ ့သူဖုန္းေလးကိုယူကာနံပါတ္တစ္ခုဆီကိုရိုက္နွိပ္လိုက္ျပီး......
ဖုန္းကတတူတူနဲ ့ဝင္ေနေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္နဲ ့မကိုင္...
*hello...*
"ျမတ္သူရ!!! ခင္ဗ်ားေျပာေတာ့ !သူေရာက္လာမွာပါဆို ဘာေရာက္လာတာလဲ!! အလုပ္ထုတ္စာေရာက္္လာတာကို ခဗ်ားေျပာတာလဲ ဟမ္!!!!"
တစ္ဖက္က ဖုန္းကိုင္တာနဲဲ ့ ဦးေျပာခ်င္တာေတြကုိ ေဒါသတၾကီးေျပာလိုက္သည္။
*hey...wait ေကာင္ေလး မင္းဘာလို ့အဲ့ေလာက္ ေဒါသေတြထြက္ေနရတာလဲ!"
"ဘာ!!! ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့အတုိင္း လုပ္လို ့က်ြန္ေတာ့္အစီအစဥ္ေတြ ပ်က္ရျပီသိလား"
*ေကာင္ေလး အဲ့ဒါမင္းအတြက္အခြင့္အေရးကြ
မင္းသူနဲ ့လူကိုယ္တိုင္ေတြ ့ရမယ့္အခြင့္အေရး
အဟက္!*
"ဘယ္လို?"
*&#&#&&*
ထို ့လူအေျပာက ဦးအတြက္နားမလည္းနိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္္။ဒါေပမယ့္တစ္ဖက္ကျပန္ေျဖလာတဲ ့ အေျဖေၾကာင့္......ႏႈတ္ခမ္းတို ့ေကြးညြတ္ေအာင္ျပဳံးလိုက္မိသည္။
*
*
*
*
*
*
ခန္ ့ထည္ဒီေန ့ ဟင္းကို ကိုကိုၾကဳိက္တာေတြကိုေရြးခ်က္ကာ ခ်ဳိင့္ေလးထဲမွာေသခ်ာထည့္လာကာ ကိုကုိ ့ေဆးရုံးသို ့ထြက္လာလိုက္သည္။
ကုိကုိ ့အတြက္အဝတ္အစားသံုးေလးစံုလည္း
အိတ္ကေလးတစ္လံုးနဲ ့ထည့္လာေသးသည္။
ကိုကိုက အခုအိမ္ကိုသိပ္ျပန္မလာ...ေဆးရုံမွာပဲအေနမ်ားေတာ့ လဲစရာမရွိမွားစိုးတာေၾကာင့္ထည့္လာေပးျခင္း......။
ကားပါကင္မွား ကားထိုးလိုက္ျပီး ကားထဲကယူလာေတြကိုယူျပီး ေဆးရုံအုပ္ ရုံးခန္းကိုတက္လာလိုက္သည္။
"ေခါင္ နင့္အိမ္ေထာင္ေရးအေျခအေနက
ဒီအတိုင္းပဲသြားေနေတာ့မွာလား"
"ငါက ဒီလိုမသြားလို ့ ဘယ္လိုသြားရမွာလဲ"
သူငယ္ခ်င္းမ ေမမီေက်ာ္ ရဲ ့အေမးကို ဓာတ္မွန္အေျဖေတြကို ၾကည့္ေနလ်က္ပင္ေျဖလိုက္သည္။
ေမမီ သူငယ္ခ်င္းအေျဖကို ေဒါသထြက္သြားေပမယ့္လည္း တစ္ဖက္ကၾကည့္ရင္လည္း သူမခ်စ္တဲ ့သူနဲ ့ေပါင္းဖက္ေနရတာဆုိေတာ့ အျပစ္မေျပာခ်င္......။
"ေခါင္ နင္အတိတ္ေတြကို ေမ့လိုက္ျပီး အစကေနျပန္စၾကည့္ပါလား ေခါင္ရယ္"
"နင္ေျပာသလို အသစ္ကျပန္စဆို စလို ့ရေပမယ့္ အဲ့အသစ္ခရီးမွာ ငါ့ႏွလံုးသားက ပါလာမယ္မထင္ဘူး"
"ေခါင္!..."
"ငါ့ကိုလာမေအာ္နဲ ့ ငါေျပာတာဘာမွားေနလို ့နင္သိရဲ ့ ကိုယ္ခ်စ္တဲ ့သူကိုအေဝးကေနေမ်ွာ္ေငးေနရတဲ ့ဒုကၡ ကိုယ္မခ်စ္တဲ ့သူနဲ ့ေပါင္းဖက္ေနရတဲ ့ဒုကၡေတြကုိ နင္ခံစားဖူးလား!!!"
"ေခါင္ ငါေျပာတာ အဲ့လို မဟုတ္~~"
"နင္ဒီအေၾကာင္းေတြပဲ ေျပာေနမယ္ဆို သြားလိုက္ေတာ့"
"က်စ္~~ေခါင္ နင္ေနာင္တမွာစိုးလို ့ငါေျပာေနတာ"
"နင္မသြားဘူးေပါ့ အဲ့ဒါဆို ငါသြားမယ္"
စားပြဲေပၚဓာတ္မွန္ စာရြက္ေတြကိုပစ္ခ်လိုက္ျပီး
ထုိေနရာကေန ထြက္လာျပီး...တံခါးဝမွာေတြ ့လိုက္ရတဲ့ အရိပ္ေလးေၾကာင့္ ေျခလွမ္းတို ့တုန္ ့ကနဲျဖစ္သြားရသည္။
ကိုကုိနဲ ့ သူ ့သူငယ္ခ်င္းစကားေျပာေနတာေတြအကုန္ ခန္္ ့ထည္ၾကားပါတယ္ ကိုကိုက သူ ့ကို လံုးဝမခ်စ္လာနိုင္ဘူးပဲ......။ခန္ ့ထည္ေမ်ွာ္္လင့္တာက ကုိုကိုကအခုမဟုတ္ရင္ေတာင္ တျဖည္းျဖည္းအေနနီးလာရင္ ခ်စ္လာမယ္လို ့ေမ်ွာ့္လင့္ထားတာ......ခုနက ကိုကို သူ ့သူသူငယ္ခ်င္းကိုေျဖလိုက္တဲ ့အေျဖမွွာက သူ ့ကိုလံုးဝမခ်စ္နိုင္တာေသခ်ာေနေပမယ့္ ခန္ ့ထည္လက္မဘႊတ္ခ်င္ေသးဘူး......။
"မင္းဘာလာလုပ္တာလဲ"
"ဟိုု~ကိုကို ့အတြက္ ထမင္းနဲ ့ အဝတ္ေတြလာပို ့တာကိုကိုရဲ ့ ကိုကိုဝတ္စရာမရွိမွာစိုးလို ့"
"ဘယ္တုန္းကေရာက္တာလဲ"
"အဟင္း~~အ~အခုေလးတင္ေရာက္တာ"
ေခါင္ ေကာင္ေလးကိုျပန္မခ်စ္နိုင္ေပမယ့္ ခုနကေျပာတဲ ့စကားေတြကိုေတာ့ ေကာင္းေလးကိုမၾကားေစခ်င္တာအမွန္...ဘာလို ့လဲဆိုတာေတာ့သူကိုယ္တိုင္လည္းမသိ...
"ဝင္ေလ"
"ဟုတ္"
အခန္းဝကနဲ ့ကိုယ္နည္းနည္းဖယ္ေပးလိုက္ ဝင္လာရွာသည္။လက္ထဲမွာ ဘာေတြမွန္းမသိတဲ ့အထုတ္ေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ ့......။
သူငယ္ခ်င္းမ ေမမီကေတာ့ ကိုယ့္မ်က္လံုးေတြကိုေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ေနလို ့ေရွာင္ေနရတာအခါခါ......။ေကာင္းေလးကေတာ့ သူပါလာတဲ ့ထမင္းခ်ဳိင့္ကို တကုပ္ကုပ္နဲ ့ျပင္ေပးေနသည္။
ကိုယ္လည္း ေကာင္းေကာင္းမေကာင္းေကာင္း
မ်ဳိသိပ္ျပီးေတာ့ပဲစားလိုက္သည္။ေတာ္ၾကာ ေကာင္ေလးက မေကာင္းဘူးေျပာရင္ဝမ္းနည္းသြားဦးမယ္......။
💙💙💙
"honey~~honey~~"
"ဘာလဲ! ဘာလဲ! ဘာလို ့လူကိုအဲ့ေလာက္ေခၚေနတာလဲ"
"ေမာင္ေျပာျပီးျပီေလကြာ တစ္ပါတ္ပဲၾကာမွာလို့"
"လာျပန္ျပီီ ကိုယ္ဝန္ရွိစတုန္းကလည္းေမာင္သြားေတာ့ honeyဘာေျပာလည္း
အခု honeyေမြးခါနီးေနျပီေလ...ေန ့ေမြးမလားညေမြးမလားမသိတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာင့္ကို honey့အနားမွာပဲ ရွိေစခ်င္တာ honeyမွားလားေမာင္
ေျပာ!!!"
~~ဖုန္းး~~
ကုတင္ေပၚကေန လွမ္းကာေအာ္ေျပာေနတဲ့အျပင္ေဘးနားကေခါင္းအံုးနဲ ့ပါ ျခံရံ ့ကိုလွမ္းေပါက္ေနေသးသည္။
သူလည္းေဒါသထြက္လည္းထြက္ခ်င္စရာ အခုဆိုသူေလးက ေမြးဖို ့နီးလာျပီျဖစ္သည္။ေဆးရုံးၾကဳိတက္ျပီးေမြးမယ္လို ့ေျပာေပမယ့္ ဗိုက္နာမွသြားမယ္ဆိုေသာ သူ ့သေဘာအရ ပဲစီစဥ္လိုက္ရသည္။အဲ့ဒါကို က်ြန္ေတာ္က မနက္ျဖန္
တရုတ္ဘက္က ဆိုက္မွာျပသာနာျဖစ္တာေၾကာင့္သြားရမည္ျဖစ္သည္။ေတာ္ရုံဆို ကိုစည့္လႊတ္လိုက္လို ့ရေပမယ့္အခုကိစၥက ေတာ္ေတာ္ေလးၾကီးတာေၾကာင့္ ျခံရံကိုယ္တိုင္သြားရမယ္ျဖစ္သည္။အဲ့အေၾကာင္းကို သူေလးစီခြင့္ေတာင္းေတာ့ဒီလိုျဖစ္ေနျခင္း......။
ေမြးဖို ့ကနွစ္ပါတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့လိုေသးတာေၾကာင့္ စိတ္ခ်လက္ခ်သြားနိုင္တာပင္...။ဒါေပမယ့္ ကာယံကံရွင္ေလးက ခြင့္မျပဳ...
"honeyရယ္~~၅ရက္ကြာ~~၅ရက္ပဲ"
"ေသခ်ာလား..."
"ေသခ်ာပါတယ္ကြာ ေမာင္ ဘယ္တုန္းကညာဖူးလို ့လဲ"
"ျပီးေရာေလ ငါးရက္အတြင္းမွေမာင္ျပန္မေရာက္လာရင္~~"
"ေကာက္ကြာ~~ၾကဳိက္သေလာက္ေကာက္ ေမာင္ကအၾကဳိက္ေခ်ာ့မယ္"
"ေတြ ့လားအဲ့လိုေျပာထဲက မေသခ်ာလို ့ေျပာေနတာမလား"
"ဟာ~~မဟုတ္ရပါဘူးကြာ တကယ္အတည္
၅ရက္ပဲ"
"........."
"ေနာ္~~ငါးရက္ျပည့္တာနဲ ့ honey ့ေရွ့ေမာင္ေရာက္ေနရမယ္ကြာ"
တဖက္ကိုေက်ာေပးကာသာ လွည့္ထားတုန္း......ျခံရံ ့ဘက္ကိုလွည့္မၾကည့္လာေသးတဲ ့honeyေလးကို ပုခံုးကေနဆဲြလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...မ်က္ဝန္းလွလွတို ့မွမ်က္ရည္ေလးေတြကရစ္သိုင္းလ်က္......။
"ဟာ~အခ်စ္ရယ္ ဘာလို ့ငိုတာလဲကြာ ဟုတ္ျပီ
ဟုတ္ျပီ honeyမသြားေစခ်င္ဘူးမလား...ေမာငမသြားေတာ့ဘူးေနာ္ ကိုစည့္ကိုပဲလႊတ္လိုက္မယ္"
"အီးးးဟီးးး~~ေမာင္"
"အင္းပါ အင္းပါ ေမာင္မွားသြားပါတယ္ကြာ
မသြားေတာ့ဘူးေနာ္"
ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာတဲ ့ လံုးတစ္တစ္ကိုယ္လံုးေလးကိုအသာေထြးေပြ ့ကာႏွစ္သိမ္ ့ေပးေနမိသည္။
"ဟင့္အင္း~~"
"ဟင္ ဘာေျပာတာလဲ honey"
"၅ရက္ပဲေနာ္ အဲ့ထက္ပိုမၾကာရဘူးေနာ္"
"ဟင္! honeyက သြားခြင့္ျပဳတာလား"
"အြန္းး~~"
"ရပါတယ္ ေမာင္ မသြား~~"
"ဟင့္အင္း~~ေမာင္သြားပါ honey ့ေၾကာင့္
ေမာင့္အလုပ္ေတြကုိ မေနွာင့္ေနွးေစခ်င္ဘူး"
honeyရယ္~~ေမာင့္ကိုဘာလို ့အဲ့ေလာက္ေတာင္နားလည္မႈေတြေပးနိုင္ရတာလဲ...ေမာင္ဘယ္ေတာ့မွမင္းကိုေရြးခ်ယ္လိုက္လို ့ေနာင္တဆိုတာမရွိခဲ့တာလည္း မင္းရဲ ့အဲ့လို သိတတ္မႈေလးေတြေၾကာင့္~~~ခ်စ္တယ္ အခ်စ္ရယ္~~
"ေမာင္ ကတိေမးတဲ ့ သားေလးကလည္း
သူ ့daddyလာမွ ပါပါးဗိုက္ထဲက ထြက္မွာတဲ ့"
"ဟြန္ ့ ေလ်ွာက္ေျပာ......"
"တကယ္ေျပာတာ ေမာင္ ၾကားရတယ္"
"ေတာ္ပါ honey ့ကိုအဝတ္လဲခန္းပို ့ေပးေမာင့္အတြက္ အဝတ္အစားေတြျပင္ေပးမယ္"
"Okလာ"
သူေလးကို ေပြ ့ခ်ီကာ အဝတ္လဲခန္းထဲပိုေပးလိုက္သည္။ျပီးေနာက္သူေလး စိတ္တိုင္းက်ျခံရံအဝတ္ေတြကို ထည့္ေပးေနသည္။ျခံရံကေတာ့
ေဘးနားကေနျပဳံးျပီးသာေငးၾကည့္ေနလိုက္သည္။
*
*
*
*
*
*
အခုဆိုျခံရံေလဆိပ္ေရာက္ေနျပီ......
"စိတ္ခ်ပါ သားၾကီးရာ ငါမင္းအိမ္နားမွာ ငါ့စခန္းက လူတစ္ခ်ဳိ ့လႊတ္ထားပါတယ္ကြ"
"ငါစိတ္ခ်မယ္ ထင္ရွားရာ အခုျမတ္သူရကေပ်ာက္ေနေပမယ့္ ငါစိတ္မခ်ဘူးကြ ဒီလိုေပ်ာက္ေနတာ ေကာင္းေသာေပ်ာက္ျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ေလာက္ဘူး"
အခုဆိုျမတ္သူရက ေပၚမလာတာအေတာ္ပင္ၾကာေနျပီ သူ ့ေနာက္ကုိျခံရံလႊတ္ထားတဲ့သူေတြကေတာင္သူ ့ကိုမေတြ ့ျဖစ္...ထို ့အတူ သူ ့နည္းတူေပ်ာက္သြားတာေတာ့ ကမာၻဦး...သတင္းျပန္ၾကားရတာေတာ့ UKကိုထြက္သြားတယ္ဆိုတာေၾကာင့္သူကနည္းနည္းစိတ္ခ်ထားလို ့ရသည္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ျခံရံစိတ္ကပူေနတုန္းပင္
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ထင္ရွားကို ေလဆိပ္လာခိုင္းျပီးေသခ်ာမွာေနရသည္။စံအိမ္မွာဆို honeyသိသြားမွာလည္းသူမွာစိုးရိမ္ရေသးသည္။
"ကဲ သားၾကီး ဟိုမွာ ခရီးသည္ေတြေခၚေနျပီသြားေတာ့......"
"ငါစိတ္မယ္ေနာ္ ေဟ်ာင့္"
"ေအးပါကြာ"
"boss သြားၾကရေအာင္"
ေဘးနားက ကိုစည္ကမေနသာေတာ့ပဲ bossကိုသြားဖို ့အခ်က္ေပးရေတာ့သည္။အဲ့ဒါေတာင္
bossေျခလွမ္းတို ့ကမခြာခ်င္ေသးသည္။
*
*
*
*
*
*
၅ရက္သာၾကာမယ္ေျပာခဲ့တဲ ့ေမာင္က အခုသြားတာတစ္ပါတ္ပင္ၾကာခဲ့ျပီ...သြန္းကို ဖုန္းေတြဆက္တိုကေခၚေနေပမယ့္ သြန္းျပန္မေျဖခဲ့...သူေျပာမယ္ဆင္ေျခေတြကိုသြန္းနားမေထာင္ခ်င္ေတာ့......
"အား~~ကြ်တ္~~ကြ်တ္"
ဗိုက္ထဲကလည္း ဒီေန ့မွ နာက်င္သလိုလိုျဖစ္ေနသည္။သြန္းက အခုစံအိမ္မွာပဲေနေနတာ ေမာင္သြားကတည္းက ေမာင္က ေမေမ့အိမ္သြားေနဖို ့ေျပာေနေပမယ့္သြန္းသြားမေနခဲ.
ေမေမနဲ ့မယ္မယ္ကသာ စံအိမ္မွာသြန္းနဲ ့တူတူလာေနေပးသည္။
"~~အာ့~~"
"အယ္ သားေလး ဘာျဖစ္လို ့လဲ"
ဗိုက္ထဲကေန တစ္ဆစ္ဆစ္နဲ ့နာလာတာေၾကာင့္ သြန္းေနရာမွာတင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ အနားကိုေမေမနဲ ့မယ္မယ္ကအျမန္ေရာက္လာၾကသည္။
"သားေလး ဘာျဖစ္လုိ ့လဲ မယ္မယ့္ ကိုေျပာ"
"နာတယ္~~ဟင့္~~ဗိုက္~နာတယ္"
"ဟယ္~~မမျမတ္ သားကေမြးခ်င္ျပီလားမသိဘူး"
"ဟုတ္တယ္ သက္ထား ကားအဆင္သင့္ျပင္ခိုင္းလိုက္ မမတို ့ေဆးရုံသြားၾကရေအာင္"
"ဟင့္အင္း~~မသြားဘူး~~ဟင့္"
ရုတ္တရတ္ထေျပာတဲ့ သြန္းစကားေၾကာင့္
ကားျပင္ခိုင္းဖို ့သြားမယ့္ ေဒၚသက္ထားေတာင္
ရပ္တန္ ့သြားရသည္။
"ဟင္! ဘာလို ့လဲသား"
"ေမာင့္ကိုေခၚေပး~~ဟင့္~~ေမာင္လာမွသြားမယ္ အားး~~ဟင့္~~နာလိုက္တာ"
"သားရယ္ သားငယ္ကျပန္မေရာက္ေသးဘူးေလးကြယ္ အခုမယ္မယ္တို ့ပဲသြားရေအာင္ေနာ္
ေနာက္ေတာ့မွ သားငယ္ကိုမယ္မယ္ဖုန္းဆက္ျပီးလာခိုင္းလိုက္မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္တယ္ သားေလး ကေလးကအထဲမွာၾကာသြားရင္မေကာင္းဘူး ေမေမတို ့ေဆးရုံသြားရေအာင္ေနာ္ သားကေလးေလး ဒုကၡေရာက္မယ္သားရယ္"
"~~သြားမယ္~~ဟင့္~~အာ့~~နာတယ္ ေမေမ
သြားရေအာင္"
"ေအးပါ ေအးပါ ေမေမတို ့သြားၾကမယ္"
ေဒၚသက္ထားလည္း မမျမတ္နဲ ့အတူသားျဖစ္သူကိုတဲြေပးျပီး ေအာက္သို ့ဆင္းလာလိုက္ၾကသည္။ေအာက္ေရာက္ေတာ့အလုပ္သမားေတြကသိၾကလို ့ထင္ ကားအဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီ...
သူတို ့လည္းကားေပၚျမန္ျမန္တက္လိုက္ျပီး
သြန္းကို အလယ္မွာထားျပီး လက္တစ္ဖက္စီဆုပ္ကိုင္ထားေပးလိုက္သည္။
"အားး~~ကြ်တ္~က်ြတ္~ဟင့္~ နာလိုက္တာ
ေမေမ"
"သားေလးရယ္ ခဏပဲ ေမေမတို ့ေဆးရုံးသြားေနျပီ အားတင္းထားေနာ္ သားေလး ခဏပဲ"
"သား မယ္မယ္တို ့ရွိတယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္"
"~~ဟင့္~~"
ေယာကၡမနဲ ့ေမေမက လက္တစ္ဖက္စီဆုပ္ကိုင္ကာ မေၾကာက္ဖို ့အားေပးေနၾကေပမယ့္
သြန္းဝမ္းနည္းစိတ္တို ့ကထိန္းမရ ...နာက်င္မႈနဲ ့အတူဝမ္းနည္းစိတ္ပါေရာကာ မ်က္ရည္တို ့ပင္က်လာရသည္။
*ဒီအခ်ိန္မွာ honeyအလိုအပ္ဆံုးက ေမာင္ဆိုတာ ေမာင္ေမ့ေနတာ လားေမာင္ရယ္~~
ေမာင့္ကို honeyမုန္းမိေတာ့မယ္ ေမာင္~~*
💙💙💙
သာသာက ဇာတ္အိမ္ေလးခိုင္ခ်င္လို ့ပါေနာ္😌
မုန္တိုင္းဆိုလည္း မုန္တိုင္းေပါ့😁😁
ဒါေပမယ့္သာသာက အroေလးနဲ ့ေရာၿပီးမုန္တိုင္းတိုက္မွာပါေနာ္...😞
ေမာင့္ကိုမမုန္းၾကပါနဲ ့ေနာ္ ေမာင္လည္းမျဖစ္မေနပမို ့လို ့ပါ😞😞😞
unicoad
Ep 27
"honey~~အွင့်"
honeyကိုယ်လေးပေါ် ကိုအုပ်မိုးလိုက်ပြီးအနမ်းတို ့ကိုဖန်းတီးလိုသည်။လက်တို ့ကလည်း honeyဝတ်ထားတဲ ့ ကိုယ့်ရှပ်အကျၤ ီကြီးရဲ ့ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေလိုက်သည်။ဗိုက်ကလေးကိုထိသွားမှာလည်းစိုးတာကြောင့် သတိလည်းထားရသေးသည်။
"အွင်းးး~~~အင်းးး~~ပြွတ်စ်"
လက်သွယ်သွယ်လေးတွေကလည်း ကိုယ်အကျၤ ီကြယ်သီးတွေကိုတစ်လုံးချင်းစီ ဖြုတ်ပေးနေပြန်သည်။နှစ်ယောက်လုံး အနမ်းတို ့ကိုတော့မပြတ်လပ်အောင်ရှိစေသည်။
"~~အင့်~~မောင်~~"
အသက်ရှုဖို ့လိုအပ်လို ့ထင် ရင်ဘတ်ကိုလက်လေးနဲ ့ရိုက်လာသည်။ခြံရံလည်းနှုတ်ခမ်းတို ့ကိုရန်မူနေရာမှ...လည်တိုင်ကျော့ လေးဆီအနမ်းတို ့ကိုကိုရောက်စေလိုက်သည်။
"~~အာ့~~"
"အင်းးး~~"
အမှတ်အသားတို ့ထင်အောင်စုပ်ယူလိုက်တော့
ညည်းညူသံပိစိလေးက အသဲယားဖွယ်ထွက်ပေါ်လာသည်။အဲ့မှတစ်ဆင့် ပွင့်ဟနေတဲ ့ရင်ဘတ်ဖွေးဖွေးလေးပေါ်က ချယ်ရီသီးလေးတွေကိုစုပ်ယလိုက်သည်။စိတ်ထဲကတော့တွေးနေမပါတယ်......
*တစ်နေ ့တော့ ငါပြန်စို ့ရဦးမှပေါ့......*
"ပြွတ်စ်~~ပြွတ်စ်~~ပြွတ်စ်~~"
"အင်းးးး~~~ဟင်းးးး~~"
"immm~~~ပြွတ်စ်~~"
"မောင့်~~~ဟင့်"
သူရောကိုယ်ရောက လိုချင်နေပြီိဆိုတာသေခနေတော့......အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲပေါင်လေးကိုကားစေပြီးပေါ်လာတဲ ့ ပန်းရောင်ဝလေးထဲကိုလက်နှစ်ချောင်းဖြင့် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်သည်။သူလေးအနာသက်သာအောင် နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အနမ်းပေးနေလိုက်သည်။
"အာ့~~အင်းးး"
"honey မောင်ထည့်တော့မယ်နော်"
"အင်းး~~မောင် မြန်~မြန်"
ခွင့်ပြုချက်ရတာတဲ ့နေရာယူလိုက်ပြီး အချစ်ခရီးကိုစတင်လိုက်သည်...။ညဦးပိုင်ထဲကစတင်လိုက်တဲ ့ထိုခရီးဟာ မိုးလင်းခါနီးမှသာအဆုံးသတ်ခဲ့တော့သည်...။ဗိုက်ပူလေးကတော့ လုပ်ပင်မလှုပ်နိုင်တော့......။
*
*
*
*
*
*
တင်းတောင်~~တင်းတောင်~~
"လာပြီ!!"
အခန်းရှေ ့ကဘဲလ်တီးသံကြောင့် ဦး အကျၤ ီလဲနေရာကနေ အပြင်ကိုအမြန်ပြေးထွက်လာလိုက်သည်။သူ ့စီကိုလာစရာဧည့်သည်ဆိုတာမရှိ...
UKကမိဘတွေကိုတောင်သူဘယ်မှာနေတယ်ဆိုတာပြောမပြထား...လာစရာဆိုလို ့မြတ်သူရဆိုတဲ ့လူပဲရှိလိမ် ့မည်...။
~~ကျွီ~~
တံခါဖွင့်လိုက်တော့ ထင်ထားသည်ဧည့်သည်မဟုတ်...စာပို ့သမားဝတ်စုံနဲ ့ လူငယ်တစ်ယောက်...
"ဘာကိစ္စများရှိလို ့လဲဗျ"
"ဒီက ကိုကမ္ဘာဦးလားဗျ"
"ဟုတ် ကျွန်တော်ပါ"
"အကို ့အတွက်စာပါလို ့လာပေးတာပါဗျ"
"ဗျာ ဟုတ်"
"ဒီမှာ လက်ခံကြောင်း လက်မှတ်ထိုးပေးပါဗျ"
"ဟုတ်"
ထိုလူပေးတဲ စာရွက်လေးရဲ ့ လက်ခံသူနေရာမှာသူလက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်တော့ ကောင်လေးကစာအိပ်အညိုရောင်လေးကို ကမ်းပေးတော့
လှမ်းယူလိုက်သည်။ကောင်လေးကလည်းပေးပြီးတာနဲ ့ပြန်ထွက်သွားသည်။ဦး ကတော့အညိုရောင်စာအိတ်လေးကိုသာ ကြည့်နေမိသည်။
"ဘာစာပါလိမ် ့~~ဟင်!!"
စာအိတ်အညိုရောင်လေးပေါ်က
from Royal construtionဆိုသော စာတန်းလေးနှင်အတူ Royalရဲ ့Logoပါနေတာကြောင့်
လက်တို ့တုန်လာရသည်။CEOအနားမှာနှစ်လလောက်အတွင်းရေးမှူးလုပ်ခဲ့တဲ့သူဘ့အတွက်ဒါကဘာစာဆိတ်ဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိပြီးသား......
သူအမြန်ပဲ မြတ်သူရဆိုတဲ့လူဆီကို ဖုန်းခေါ်ဖို ့လုပ်လိုက်သည်။စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ ့သူဖုန်းလေးကိုယူကာနံပါတ်တစ်ခုဆီကိုရိုက်နှိပ်လိုက်ပြီး......
ဖုန်းကတတူတူနဲ ့ဝင်နေပေမယ့် တော်တော်နဲ ့မကိုင်...
*hello...*
"မြတ်သူရ!!! ခင်ဗျားပြောတော့ !သူရောက်လာမှာပါဆို ဘာရောက်လာတာလဲ!! အလုပ်ထုတ်စာရောက််လာတာကို ခဗျားပြောတာလဲ ဟမ်!!!!"
တစ်ဖက်က ဖုန်းကိုင်တာနဲဲ ့ ဦးပြောချင်တာတွေကို ဒေါသတကြီးပြောလိုက်သည်။
*hey...wait ကောင်လေး မင်းဘာလို ့အဲ့လောက် ဒေါသတွေထွက်နေရတာလဲ!"
"ဘာ!!! ခင်ဗျားပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်လို ့ကျွန်တော့်အစီအစဉ်တွေ ပျက်ရပြီသိလား"
*ကောင်လေး အဲ့ဒါမင်းအတွက်အခွင့်အရေးကွ
မင်းသူနဲ ့လူကိုယ်တိုင်တွေ ့ရမယ့်အခွင့်အရေး
အဟက်!*
"ဘယ်လို?"
*&#&#&&*
ထို ့လူအပြောက ဦးအတွက်နားမလည်းနိုင်အောင်ဖြစ်ရသည််။ဒါပေမယ့်တစ်ဖက်ကပြန်ဖြေလာတဲ ့ အဖြေကြောင့်......နှုတ်ခမ်းတို ့ကွေးညွတ်အောင်ပြုံးလိုက်မိသည်။
*
*
*
*
*
*
ခန် ့ထည်ဒီနေ ့ ဟင်းကို ကိုကိုကြိုက်တာတွေကိုရွေးချက်ကာ ချိုင့်လေးထဲမှာသေချာထည့်လာကာ ကိုကို ့ဆေးရုံးသို ့ထွက်လာလိုက်သည်။
ကိုကို ့အတွက်အဝတ်အစားသုံးလေးစုံလည်း
အိတ်ကလေးတစ်လုံးနဲ ့ထည့်လာသေးသည်။
ကိုကိုက အခုအိမ်ကိုသိပ်ပြန်မလာ...ဆေးရုံမှာပဲအနေများတော့ လဲစရာမရှိမှားစိုးတာကြောင့်ထည့်လာပေးခြင်း......။
ကားပါကင်မှား ကားထိုးလိုက်ပြီး ကားထဲကယူလာတွေကိုယူပြီး ဆေးရုံအုပ် ရုံးခန်းကိုတက်လာလိုက်သည်။
"ခေါင် နင့်အိမ်ထောင်ရေးအခြေအနေက
ဒီအတိုင်းပဲသွားနေတော့မှာလား"
"ငါက ဒီလိုမသွားလို ့ ဘယ်လိုသွားရမှာလဲ"
သူငယ်ချင်းမ မေမီကျော် ရဲ ့အမေးကို ဓာတ်မှန်အဖြေတွေကို ကြည့်နေလျက်ပင်ဖြေလိုက်သည်။
မေမီ သူငယ်ချင်းအဖြေကို ဒေါသထွက်သွားပေမယ့်လည်း တစ်ဖက်ကကြည့်ရင်လည်း သူမချစ်တဲ ့သူနဲ ့ပေါင်းဖက်နေရတာဆိုတော့ အပြစ်မပြောချင်......။
"ခေါင် နင်အတိတ်တွေကို မေ့လိုက်ပြီး အစကနေပြန်စကြည့်ပါလား ခေါင်ရယ်"
"နင်ပြောသလို အသစ်ကပြန်စဆို စလို ့ရပေမယ့် အဲ့အသစ်ခရီးမှာ ငါ့နှလုံးသားက ပါလာမယ်မထင်ဘူး"
"ခေါင်!..."
"ငါ့ကိုလာမအော်နဲ ့ ငါပြောတာဘာမှားနေလို ့နင်သိရဲ ့ ကိုယ်ချစ်တဲ ့သူကိုအဝေးကနေမျှော်ငေးနေရတဲ ့ဒုက္ခ ကိုယ်မချစ်တဲ ့သူနဲ ့ပေါင်းဖက်နေရတဲ ့ဒုက္ခတွေကို နင်ခံစားဖူးလား!!!"
"ခေါင် ငါပြောတာ အဲ့လို မဟုတ်~~"
"နင်ဒီအကြောင်းတွေပဲ ပြောနေမယ်ဆို သွားလိုက်တော့"
"ကျစ်~~ခေါင် နင်နောင်တမှာစိုးလို ့ငါပြောနေတာ"
"နင်မသွားဘူးပေါ့ အဲ့ဒါဆို ငါသွားမယ်"
စားပွဲပေါ်ဓာတ်မှန် စာရွက်တွေကိုပစ်ချလိုက်ပြီး
ထိုနေရာကနေ ထွက်လာပြီး...တံခါးဝမှာတွေ ့လိုက်ရတဲ့ အရိပ်လေးကြောင့် ခြေလှမ်းတို ့တုန် ့ကနဲဖြစ်သွားရသည်။
ကိုကိုနဲ ့ သူ ့သူငယ်ချင်းစကားပြောနေတာတွေအကုန် ခန်် ့ထည်ကြားပါတယ် ကိုကိုက သူ ့ကို လုံးဝမချစ်လာနိုင်ဘူးပဲ......။ခန် ့ထည်မျှော််လင့်တာက ကိုကိုကအခုမဟုတ်ရင်တောင် တဖြည်းဖြည်းအနေနီးလာရင် ချစ်လာမယ်လို ့မျှော့်လင့်ထားတာ......ခုနက ကိုကို သူ ့သူသူငယ်ချင်းကိုဖြေလိုက်တဲ ့အဖြေမှှာက သူ ့ကိုလုံးဝမချစ်နိုင်တာသေချာနေပေမယ့် ခန် ့ထည်လက်မဘွှတ်ချင်သေးဘူး......။
"မင်းဘာလာလုပ်တာလဲ"
"ဟို~ကိုကို ့အတွက် ထမင်းနဲ ့ အဝတ်တွေလာပို ့တာကိုကိုရဲ ့ ကိုကိုဝတ်စရာမရှိမှာစိုးလို ့"
"ဘယ်တုန်းကရောက်တာလဲ"
"အဟင်း~~အ~အခုလေးတင်ရောက်တာ"
ခေါင် ကောင်လေးကိုပြန်မချစ်နိုင်ပေမယ့် ခုနကပြောတဲ ့စကားတွေကိုတော့ ကောင်းလေးကိုမကြားစေချင်တာအမှန်...ဘာလို ့လဲဆိုတာတော့သူကိုယ်တိုင်လည်းမသိ...
"ဝင်လေ"
"ဟုတ်"
အခန်းဝကနဲ ့ကိုယ်နည်းနည်းဖယ်ပေးလိုက် ဝင်လာရှာသည်။လက်ထဲမှာ ဘာတွေမှန်းမသိတဲ ့အထုတ်ပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်နဲ ့......။
သူငယ်ချင်းမ မေမီကတော့ ကိုယ့်မျက်လုံးတွေကိုသေချာလိုက်ကြည့်နေလို ့ရှောင်နေရတာအခါခါ......။ကောင်းလေးကတော့ သူပါလာတဲ ့ထမင်းချိုင့်ကို တကုပ်ကုပ်နဲ ့ပြင်ပေးနေသည်။
ကိုယ်လည်း ကောင်းကောင်းမကောင်းကောင်း
မျိုသိပ်ပြီးတော့ပဲစားလိုက်သည်။တော်ကြာ ကောင်လေးက မကောင်းဘူးပြောရင်ဝမ်းနည်းသွားဦးမယ်......။
💙💙💙
"honey~~honey~~"
"ဘာလဲ! ဘာလဲ! ဘာလို ့လူကိုအဲ့လောက်ခေါ်နေတာလဲ"
"မောင်ပြောပြီးပြီလေကွာ တစ်ပါတ်ပဲကြာမှာလို့"
"လာပြန်ပြီီ ကိုယ်ဝန်ရှိစတုန်းကလည်းမောင်သွားတော့ honeyဘာပြောလည်း
အခု honeyမွေးခါနီးနေပြီလေ...နေ ့မွေးမလားညမွေးမလားမသိတဲ့အချိန်မှာ မောင့်ကို honey့အနားမှာပဲ ရှိစေချင်တာ honeyမှားလားမောင်
ပြော!!!"
~~ဖုန်းး~~
ကုတင်ပေါ်ကနေ လှမ်းကာအော်ပြောနေတဲ့အပြင်ဘေးနားကခေါင်းအုံးနဲ ့ပါ ခြံရံ ့ကိုလှမ်းပေါက်နေသေးသည်။
သူလည်းဒေါသထွက်လည်းထွက်ချင်စရာ အခုဆိုသူလေးက မွေးဖို ့နီးလာပြီဖြစ်သည်။ဆေးရုံးကြိုတက်ပြီးမွေးမယ်လို ့ပြောပေမယ့် ဗိုက်နာမှသွားမယ်ဆိုသော သူ ့သဘောအရ ပဲစီစဉ်လိုက်ရသည်။အဲ့ဒါကို ကျွန်တော်က မနက်ဖြန်
တရုတ်ဘက်က ဆိုက်မှာပြသာနာဖြစ်တာကြောင့်သွားရမည်ဖြစ်သည်။တော်ရုံဆို ကိုစည့်လွှတ်လိုက်လို ့ရပေမယ့်အခုကိစ္စက တော်တော်လေးကြီးတာကြောင့် ခြံရံကိုယ်တိုင်သွားရမယ်ဖြစ်သည်။အဲ့အကြောင်းကို သူလေးစီခွင့်တောင်းတော့ဒီလိုဖြစ်နေခြင်း......။
မွေးဖို ့ကနှစ်ပါတ်ကျော်ကျော်လောက်တော့လိုသေးတာကြောင့် စိတ်ချလက်ချသွားနိုင်တာပင်...။ဒါပေမယ့် ကာယံကံရှင်လေးက ခွင့်မပြု...
"honeyရယ်~~၅ရက်ကွာ~~၅ရက်ပဲ"
"သေချာလား..."
"သေချာပါတယ်ကွာ မောင် ဘယ်တုန်းကညာဖူးလို ့လဲ"
"ပြီးရောလေ ငါးရက်အတွင်းမှမောင်ပြန်မရောက်လာရင်~~"
"ကောက်ကွာ~~ကြိုက်သလောက်ကောက် မောင်ကအကြိုက်ချော့မယ်"
"တွေ ့လားအဲ့လိုပြောထဲက မသေချာလို ့ပြောနေတာမလား"
"ဟာ~~မဟုတ်ရပါဘူးကွာ တကယ်အတည်
၅ရက်ပဲ"
"........."
"နော်~~ငါးရက်ပြည့်တာနဲ ့ honey ့ရှေ့မောင်ရောက်နေရမယ်ကွာ"
တဖက်ကိုကျောပေးကာသာ လှည့်ထားတုန်း......ခြံရံ ့ဘက်ကိုလှည့်မကြည့်လာသေးတဲ ့honeyလေးကို ပုခုံးကနေဆွဲလှည့်ကြည့်လိုက်တော့...မျက်ဝန်းလှလှတို ့မှမျက်ရည်လေးတွေကရစ်သိုင်းလျက်......။
"ဟာ~အချစ်ရယ် ဘာလို ့ငိုတာလဲကွာ ဟုတ်ပြီ
ဟုတ်ပြီ honeyမသွားစေချင်ဘူးမလား...မောငမသွားတော့ဘူးနော် ကိုစည့်ကိုပဲလွှတ်လိုက်မယ်"
"အီးးးဟီးးး~~မောင်"
"အင်းပါ အင်းပါ မောင်မှားသွားပါတယ်ကွာ
မသွားတော့ဘူးနော်"
ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတဲ ့ လုံးတစ်တစ်ကိုယ်လုံးလေးကိုအသာထွေးပွေ ့ကာနှစ်သိမ် ့ပေးနေမိသည်။
"ဟင့်အင်း~~"
"ဟင် ဘာပြောတာလဲ honey"
"၅ရက်ပဲနော် အဲ့ထက်ပိုမကြာရဘူးနော်"
"ဟင်! honeyက သွားခွင့်ပြုတာလား"
"အွန်းး~~"
"ရပါတယ် မောင် မသွား~~"
"ဟင့်အင်း~~မောင်သွားပါ honey ့ကြောင့်
မောင့်အလုပ်တွေကို မနှောင့်နှေးစေချင်ဘူး"
honeyရယ်~~မောင့်ကိုဘာလို ့အဲ့လောက်တောင်နားလည်မှုတွေပေးနိုင်ရတာလဲ...မောင်ဘယ်တော့မှမင်းကိုရွေးချယ်လိုက်လို ့နောင်တဆိုတာမရှိခဲ့တာလည်း မင်းရဲ ့အဲ့လို သိတတ်မှုလေးတွေကြောင့်~~~ချစ်တယ် အချစ်ရယ်~~
"မောင် ကတိမေးတဲ ့ သားလေးကလည်း
သူ ့daddyလာမှ ပါပါးဗိုက်ထဲက ထွက်မှာတဲ ့"
"ဟွန် ့ လျှောက်ပြော......"
"တကယ်ပြောတာ မောင် ကြားရတယ်"
"တော်ပါ honey ့ကိုအဝတ်လဲခန်းပို ့ပေးမောင့်အတွက် အဝတ်အစားတွေပြင်ပေးမယ်"
"Okလာ"
သူလေးကို ပွေ ့ချီကာ အဝတ်လဲခန်းထဲပိုပေးလိုက်သည်။ပြီးနောက်သူလေး စိတ်တိုင်းကျခြံရံအဝတ်တွေကို ထည့်ပေးနေသည်။ခြံရံကတော့
ဘေးနားကနေပြုံးပြီးသာငေးကြည့်နေလိုက်သည်။
*
*
*
*
*
*
အခုဆိုခြံရံလေဆိပ်ရောက်နေပြီ......
"စိတ်ချပါ သားကြီးရာ ငါမင်းအိမ်နားမှာ ငါ့စခန်းက လူတစ်ချို ့လွှတ်ထားပါတယ်ကွ"
"ငါစိတ်ချမယ် ထင်ရှားရာ အခုမြတ်သူရကပျောက်နေပေမယ့် ငါစိတ်မချဘူးကွ ဒီလိုပျောက်နေတာ ကောင်းသောပျောက်ခြင်းမျိုးမဟုတ်လောက်ဘူး"
အခုဆိုမြတ်သူရက ပေါ်မလာတာအတော်ပင်ကြာနေပြီ သူ ့နောက်ကိုခြံရံလွှတ်ထားတဲ့သူတွေကတောင်သူ ့ကိုမတွေ ့ဖြစ်...ထို ့အတူ သူ ့နည်းတူပျောက်သွားတာတော့ ကမ္ဘာဦး...သတင်းပြန်ကြားရတာတော့ UKကိုထွက်သွားတယ်ဆိုတာကြောင့်သူကနည်းနည်းစိတ်ချထားလို ့ရသည်။
ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ်ခြံရံစိတ်ကပူနေတုန်းပင်
အဲ့ဒါကြောင့် ထင်ရှားကို လေဆိပ်လာခိုင်းပြီးသေချာမှာနေရသည်။စံအိမ်မှာဆို honeyသိသွားမှာလည်းသူမှာစိုးရိမ်ရသေးသည်။
"ကဲ သားကြီး ဟိုမှာ ခရီးသည်တွေခေါ်နေပြီသွားတော့......"
"ငါစိတ်မယ်နော် ဟျောင့်"
"အေးပါကွာ"
"boss သွားကြရအောင်"
ဘေးနားက ကိုစည်ကမနေသာတော့ပဲ bossကိုသွားဖို ့အချက်ပေးရတော့သည်။အဲ့ဒါတောင်
bossခြေလှမ်းတို ့ကမခွာချင်သေးသည်။
*
*
*
*
*
*
၅ရက်သာကြာမယ်ပြောခဲ့တဲ ့မောင်က အခုသွားတာတစ်ပါတ်ပင်ကြာခဲ့ပြီ...သွန်းကို ဖုန်းတွေဆက်တိုကခေါ်နေပေမယ့် သွန်းပြန်မဖြေခဲ့...သူပြောမယ်ဆင်ခြေတွေကိုသွန်းနားမထောင်ချင်တော့......
"အား~~ကျွတ်~~ကျွတ်"
ဗိုက်ထဲကလည်း ဒီနေ ့မှ နာကျင်သလိုလိုဖြစ်နေသည်။သွန်းက အခုစံအိမ်မှာပဲနေနေတာ မောင်သွားကတည်းက မောင်က မေမေ့အိမ်သွားနေဖို ့ပြောနေပေမယ့်သွန်းသွားမနေခဲ.
မေမေနဲ ့မယ်မယ်ကသာ စံအိမ်မှာသွန်းနဲ ့တူတူလာနေပေးသည်။
"~~အာ့~~"
"အယ် သားလေး ဘာဖြစ်လို ့လဲ"
ဗိုက်ထဲကနေ တစ်ဆစ်ဆစ်နဲ ့နာလာတာကြောင့် သွန်းနေရာမှာတင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်တော့ အနားကိုမေမေနဲ ့မယ်မယ်ကအမြန်ရောက်လာကြသည်။
"သားလေး ဘာဖြစ်လို ့လဲ မယ်မယ့် ကိုပြော"
"နာတယ်~~ဟင့်~~ဗိုက်~နာတယ်"
"ဟယ်~~မမမြတ် သားကမွေးချင်ပြီလားမသိဘူး"
"ဟုတ်တယ် သက်ထား ကားအဆင်သင့်ပြင်ခိုင်းလိုက် မမတို ့ဆေးရုံသွားကြရအောင်"
"ဟင့်အင်း~~မသွားဘူး~~ဟင့်"
ရုတ်တရတ်ထပြောတဲ့ သွန်းစကားကြောင့်
ကားပြင်ခိုင်းဖို ့သွားမယ့် ဒေါ်သက်ထားတောင်
ရပ်တန် ့သွားရသည်။
"ဟင်! ဘာလို ့လဲသား"
"မောင့်ကိုခေါ်ပေး~~ဟင့်~~မောင်လာမှသွားမယ် အားး~~ဟင့်~~နာလိုက်တာ"
"သားရယ် သားငယ်ကပြန်မရောက်သေးဘူးလေးကွယ် အခုမယ်မယ်တို ့ပဲသွားရအောင်နော်
နောက်တော့မှ သားငယ်ကိုမယ်မယ်ဖုန်းဆက်ပြီးလာခိုင်းလိုက်မယ်နော်"
"ဟုတ်တယ် သားလေး ကလေးကအထဲမှာကြာသွားရင်မကောင်းဘူး မေမေတို ့ဆေးရုံသွားရအောင်နော် သားကလေးလေး ဒုက္ခရောက်မယ်သားရယ်"
"~~သွားမယ်~~ဟင့်~~အာ့~~နာတယ် မေမေ
သွားရအောင်"
"အေးပါ အေးပါ မေမေတို ့သွားကြမယ်"
ဒေါ်သက်ထားလည်း မမမြတ်နဲ ့အတူသားဖြစ်သူကိုတွဲပေးပြီး အောက်သို ့ဆင်းလာလိုက်ကြသည်။အောက်ရောက်တော့အလုပ်သမားတွေကသိကြလို ့ထင် ကားအဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ...
သူတို ့လည်းကားပေါ်မြန်မြန်တက်လိုက်ပြီး
သွန်းကို အလယ်မှာထားပြီး လက်တစ်ဖက်စီဆုပ်ကိုင်ထားပေးလိုက်သည်။
"အားး~~ကျွတ်~ကျွတ်~ဟင့်~ နာလိုက်တာ
မေမေ"
"သားလေးရယ် ခဏပဲ မေမေတို ့ဆေးရုံးသွားနေပြီ အားတင်းထားနော် သားလေး ခဏပဲ"
"သား မယ်မယ်တို ့ရှိတယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော်"
"~~ဟင့်~~"
ယောက္ခမနဲ ့မေမေက လက်တစ်ဖက်စီဆုပ်ကိုင်ကာ မကြောက်ဖို ့အားပေးနေကြပေမယ့်
သွန်းဝမ်းနည်းစိတ်တို ့ကထိန်းမရ ...နာကျင်မှုနဲ ့အတူဝမ်းနည်းစိတ်ပါရောကာ မျက်ရည်တို ့ပင်ကျလာရသည်။
*ဒီအချိန်မှာ honeyအလိုအပ်ဆုံးက မောင်ဆိုတာ မောင်မေ့နေတာ လားမောင်ရယ်~~
မောင့်ကို honeyမုန်းမိတော့မယ် မောင်~~*
💙💙💙
သာသာက ဇာတ်အိမ်လေးခိုင်ချင်လို ့ပါနော်😌
မုန်တိုင်းဆိုလည်း မုန်တိုင်းပေါ့😁
ဒါပေမယ့်သာသာက အroလေးနဲ ့ရောပြီးမုန်တိုင်းတိုက်မှာပါနော်...😞
မောင့်ကိုမမုန်းကြပါနဲ ့နော် မောင်လည်းမဖြစ်မနေပမို ့လို ့ပါ😞😞😞