Welkom, gegroet. Ik ben er weer. Inmiddels is mijn scriptie ingeleverd en heb ik soort van vakantie. Naast werken, naast sociaal doen, naast voorbereiden op mijn toekomstige baan als logopediste.
Hoe dan ook. Ik heb gisternacht in de 2000 woorden geschreven voor Ongezout. Ik was zeer tevreden, want ik heb het plot erin verwerkt. (ERIN). Of tenminste, iets wat uitgeschreven moest worden voor mijn idee.
Zo'n 5/6 jaar geleden, toen ik Jongensdroom schreef, maakte ik met gemak hoofdstukken die bestonden uit 3000-4000 woorden. Waar dat talent is gebleven, vraag ik me af.
Samenvatting:
Erin heeft aan de ouders van Dante vertelt dat hij met Dante heeft gezoend. Toen Dante thuis kwam, stonden zijn tassen klaar. Hij mocht vertrekken.
Pov Erin
"Weet je zeker dat we goed rijden?"
Mijn ogen zijn gefixeerd op de weg. Naast me hoor ik Julian een 'ja' mompelen, maar ik ben niet geheel zeker van de zaak. Zoektocht 'Dante' is van start gegaan, onder begeleiding van de snapchatmap.
De afgelopen week heb ik Dante niet meer op school gezien. En dat zat me niet geheel lekker, kan ik je vertellen. Ergens had ik het idee dat ik het hele zoen-akkefietje maar beter niet aan zijn ouders kon vertellen. Scarlett bevestigde mijn gedachtegang. Toen ik haar schoorvoetend vertelde wat er was gebeurt tussen mij en Dante, had ze me met ongeloof aangekeken. "Ik vond Dante al gemeen, maar jij match hem perfect." Riep ze hoofdschuddend. Ik keek haar geschrokken aan en raadde haar vervolgens aan dat ze maar geen liefdeskoppels moest gaan matchen als beroep. Want hoezo pas ik bij Dante? Heeft ze die jongen wel eens goed bekeken?
Hij loopt dagelijks in een jogginsbroek en een simpel shirtje.
Oké, mij hoor je niet klagen.
Uiteindelijk heb ik Julian ingeschakeld. Het leek me logisch dat Julian wist waar zijn beste vriend uithing. En dat is hoe we eindigden op Dantes locatie. Via Snapchat.
"Het is wel een bijzondere locatie." Merkt Julian op.
We rijden door het bos. Ik vraag me sterk af wat Dante in het bos te zoeken heeft.
"Nogal," mompel ik. "Hoe lang geleden is hij hier geweest?"
Julian wijst op zijn snapchatkaart en drukt het poppetje van Dante aan. '3 dagen geleden in Hiedebos', geeft de kaart aan.
"Oh," begin ik.
"Redelijk accuraat." Stemt Julian in.
Mijn wenkbrauwen trekken zich samen en ik schud mijn hoofd driftig. "Ik denk niet dat dit accuraat is, ik bedoel.. Wat moet Dante hier, chillen met de boselfen?"
"Nouja, als je even nadenkt over wat je hem hebt aangedaan. Hoogstwaarschijnlijk hangt hij aan de hoogste boom."
Mijn mond klapt open en ik kijk gechoqueerd Julian zijn kant op. "Kan je voor een seconde normaal nadenken?" Mijn hart begint als een gek te kloppen. Wat als Dante zichzelf iets heeft aangedaan door mijn actie? Ik denk niet dat ik mezelf dat ooit kan vergeven. Ja, het was verkeerd om hem uit de kast te duwen maar ik had het nooit zo bedoeld. Ik wilde hem heel subtiel een duwtje in de rug geven. Niet een schop van een klif. Of in dit geval van een boom.
Mijn handen worden zweterig. "Denk je dat hij zichzelf wat heeft aangedaan?"
Julian kijkt vreemd op. "Dante?"
"Ja, met je hoogste boom verwijzing?!"
"Ik bedoelde meer dat hij wellicht een boomhut aan het bouwen is, daar was hij vroeger erg goed in."
Mijn hoofd bonkt. Ik ga niet op zijn reactie in, omdat ik weet dat hij dit ook meent. Ik begin toch van binnen een beetje te sterven. Oké, Dante was homofoob eerste klas. Dat hij geen homo wilt zijn, is duidelijk. En onze relatie was nou ook niet iets wat je noemt, een sterke relatie. Of uberhaupt een relatie. Dat Dante in het bos zit, heeft vast zijn redenen wel. Misschien is hij weggelopen en kon hij de druk niet aan. Of hij-
"Woow!" Julians stem wekt me uit mijn gedachten. Ik volg zijn blik naar buiten. We naderen een huis.
Een groot wit huis pronkt ons tegemoet. Vanaf de verte is de oprijlaan al te bewonderen, die bestaat uit witte grindsteentjes. Om het huis heen staat een zwarte hek te glimmen in de zon. En als ik niet beter wist had ik gedacht dat we aangekomen zijn bij het huis van Willem-Alexander.
"Nou, dit is waar Dante voor het laatst gezien is." Julian pakt zijn mobiel erbij en hij begint van oor tot oor te glunderen. "Dit betekent maar een ding."
"Hij is gaan werken voor de koning." Bevestig ik.
"Neeman, de koning woont in het witte huis. Dat is in Amerika." Julian duwt zijn vingers tegen mijn lippen aan. "Dante is als playboy gaan werken!" Julian straalt wanneer hij zijn woorden uitspreekt.
En eerlijk is eerlijk. Ik ben niet geheel ontevreden met deze gedachte.
"Dit is een playboyhuis, ik herken het uit duizenden." Gaat Julian verder. "Groot huis, check. Hoge ramen, check. Luxe uitstraling, check. Fontijn voor de deur, check check check. Alleen nog een butler genaamd George en een huisman en we weten dat ik gelijk had."
Hoe graag ik ook wil geloven dat Dante als playboy verder gaat in het leven en niet als iemand die zichzelf iets aan zal doen na mijn stommigheid, voel ik nattigheid. "Ik denk niet dat ze Dante aannemen met zijn kledingstijl."
Julian maakt een zacht snuitend geluidje. Ik neem afstand, want corona.
"Dante ziet er best oké uit zonder die kleren van hem. Had je hem niet in pak gezien op school? Dat was blijkbaar wel bedoeld voor jou hé." Julian draait zijn auto het erf op. "Maar jij let niet op. Jij bent het volledig aan het verpesten. En wie mag dit oplossen? Juist, ik weer. Ik ben zo'n beetje jullie hele relatie aan het oplossen. Misschien is het beter als ik gewoon de relatie ben in jullie relatie."
Ik frons. "Wees blij dat ik niet meer achter je aanzit."
"Ik zal altijd nummer een blijven. Kunnen we nu gaan?"'
"nu gaan?! Ik wil eerst Dante zien voordat we kunnen gaan!" Ik beslis dat ik me hier namelijk ook niet geheel lekker bij voel. Prima, een vriend in de playboy is best een winwin. Maar ik betwijfel of dit wel klopt, Dante in een playboyhuis. Die jongen is nog groener dan de gras van de buren.
Julian rijdt naar het hek toe. Hij laat zijn raam naar beneden draaien en wijst naar de intercom. "Zullen ze ons er zomaar inlaten?" Vraag ik me hardop af.
"Laat mij maar," Julian drukt op de intercom van het hek. Na een piepend geluidje horen we een mannenstem. "Hallo?"
"Hey, wij willen er graag bij horen." Julian knipoogt naar mij. Mijn ogen worden groter.
"Pardon?"
"Dat wat Dante doet, is Dante daar?" Roept Julian naar het hek. Er klinkt een lage pieptoon en het hek draait open.
Ik ben onder de indruk.
"Nou," Julian rijdt verder. "Wat is je plan?"
"Dante zien," begin ik. Ik staar naar het grote witte huis. Wat als Dante echt in de playboy zit. Tuurlijk, dat lijkt me prachtig. Maar aan de andere kant... "En als dit echt een playboyhuis is, dan wil ik hem hier weghalen. Ik ga hem niet delen met de rest van de wereld."
Julian knikt. "Ja, maar luister goed naar mijn woorden. We moeten doen alsof we geintresseerd zijn in de baan, anders laten ze ons er niet in.." Julian rijdt richting de deur, hij knikt. "Ik ken dit soort huizen uit duizenden. Dit is er zo'n eentje. Geloof me. En jij gaat naar binnen."
"Ik!?" Mijn stem slaat over.
"Ja. De kans is groot dat ze jou uiteindelijk toch niet meer willen en dan komen we er beide prima vanaf. Dus daarom ga jij. En daarnaast heb jij iets goed te maken. En niet ik."
Mijn gezicht vertrekt. "Hoezo willen ze mij niet meer?!"
Julian negeert me en stopt pal voor de trap. "Wees vooral niet jezelf." Geeft hij mij als tip mee voordat hij mij tegen de deur aanduwt. "Wat bedoel je daar nu weer mee?!" Ik voel me beledigd. Ben ik niet goed genoeg voor het playboyhuis?!
Blijkbaar niet, want Julian begint aan mijn haar te pulken. Hij likt zijn handen af en duwt mijn haren omhoog. Vervolgens maakt hij van mijn shirtje een topje. Vanbinnen sterf ik. "Ik ga dit niet doen."
"Komop, ik durf te wedden dat ze je op deze manier willen.. Luister, ik ga wel achterom. Als ik hem vind, dan bel ik je wel op. Wat is je nummer?"
Dat klinkt als een redelijk plan. Ik probeer op een goede manier binnen te komen terwijl Julian in gaat breken. Zijn plan is meer risicovol. Ik ga akkoord. Ik geef mijn nummer en word vervolgens de deur uitgebonjourd door Julian. "Klootzak," roep ik naar Julian.
Julian glimlacht breed, "Succes!". Hij steekt zijn hand op en begint in een noodgang achteruit te rijden. Het erf af.
.. Alsjeblieft zeg me dat het niet waar is..
Na vijf minuten naar de plek te hebben gestaard waar Julian verdween, weet ik zeker dat hij niet meer terugkomt.
Ik voel me lichtelijk geïrriteerd. Maar dat weerhoud mij er niet van om alsnog op zoek te gaan naar Dante. En Julian te bewijzen dat ik wel in dit huis terecht kom. Ik loop de trap op en druk de bel in. Een vrolijk muziekje wordt afgespeeld. Ik dans mee op de beat, heup opzij, kont omlaag en zwingende armen- tot de deur opengaat. Perfect. Ik poseer nonchalant door mijn knieën heen. Met een ietswat verleidelijke blik kijk ik omhoog. "Hallo," zeg ik zwoel.
Op deze manier zal ik toch wel toegelaten worden in het playboyhuis?
Ik kijk recht in de ogen van een man rond de 50. Hij is kaal, heeft een witte krullende snor en een ronde bril. Zijn kledingstijl is kleurrijk, een paars pak met een bloemetjesdas. Julian heeft gelijk. Dit is een playboyhuis en dit is de baas van het rijk.
"Kan ik iets voor je betekenen?" De man kijkt mij afwachtend aan.
"Ja, ik was opzoek naar Dante." Antwoord ik zwoel. Langzaam kom ik overeind. Ik doe een klein heupslagje naar rechts. Dit moet voldoende zijn.
De man lijkt onder de indruk.
Hij fronst zijn wenkbrauwen voor hij een stap opzij zet. Ik ben binnen. De man sluit de deur en loopt voor me uit de hal in. Nouja, je kan het gerust een balzaal noemen. De vloer is van marmer en aan weerszijde van de kamer leiden trappen naar boven. Het is in een woord prachtig.
"Dante zit boven op zijn kamer, tweede deur rechts."
Aha. Een eigen kamer.
Ik bedank de man vriendelijk en loop de meest rechtse trap op. Onderweg bewonder ik de foto's en schilderijen, die gericht zijn op twee honden. Zodra ik boven sta loop ik meteen naar de tweede deur. Ik duw hem open en stap gehaast de kamer in, waar ik Dante op bed vind. Aangekleed in jogginsbroek en al.
"Dante!" Breng ik opgelucht uit. "Je leeft nog!"
Dante kijkt op en fronst zijn wenkbrauwen. "Erik," mompelt hij "wat heb je aan.." Hij klinkt wat minder enthousiast.
Mijn ogen glijden naar beneden. Ik grijns en maak een pose. "Op deze manier ben ik binnen gekomen. Ik heb de baas kunnen verleiden," ik zak door mijn knieën heen en poseer vervolgens ook zo voor Dante.
"De baas..? Waar heb je het over?"
"Ik kom ook in de playboy."
"Hoe... bedoel je? Vertel me niet dat je jezelf zo hebt laten zien aan mijn vader he." Dante rolt met zijn ogen. "Geweldig. Nu kan ik hem ook nog vertellen dat ik verliefd ben op een echte flikker."
Pardon?!
"Waar heb je het over?!" Snel trek ik mijn shirt weer goed. Mijn hoofd bonkt en ik begin er steeds minder van te snappen. "Ik kom je redden uit dit huis!"
Dante schudt zijn hoofd. "Nee. Je hebt het verpest, er valt niks meer te redden." Mijn keel wordt droog zodra Dante deze woorden uitspreekt. Ik bal mijn vuisten. "Ik weet wat ik verkeerd heb gedaan," begin ik. "Ik weet dat ik dit niet tegen je ouders heb mogen zeggen en dat spijt me. Maar verkoop alsjeblieft niet je lichaam omdat je dit niet aankunt.."
"Mijn wat?!"
"Ik wil niet dat je in dit playboyhuis gaat werken, ik wil-"
"Waar heb je het over?!" Dante zijn stem slaat over. Hij springt overeind en hij kijkt mij onderzoekend aan. "Welke playboy? Sta ik naakt op het internet of wat?"
Ik frons. "Nee.. Nog niet? Of wel... Ik weet toch niet hoever je in dit proces bent." Stamel ik. Ik loop naar hem toe, maar Dante steekt zijn hand op. "Ik heb echt geen idee waarover je het hebt, met je playboy. Maar ik hoopte je niet meer te zien."
Aii..
"Dus dit is geen playboyhuis?" Heb ik mezelf nou goed voor lul gezet? "Wie is die vent met die snor dan, niet de huisbaas?"
Dante kijkt me onderzoekend aan. Hij laat zich weer op bed zakken en hij slaat zijn handen voor zijn ogen. "Je snapt er ook echt niks van.."
Ik schud mijn hoofd en ik kom naast hem zitten. "Niet bepaald," bevestig ik zijn woorden. "Ik weet dat ik je niet uit de kast heb mogen duwen. Maar ik wilde je alleen helpen. Dat was ondoordacht."
"Je hebt mijn moeder vertelt dat ik homo ben. Dat kon ze nog niet aan."
Ik zie hoe Dante met zijn handen aan het spelen is. Hij trilt een beetje. "Ze houdt uiteindelijk wel van je," ik leg een hand op zijn schouders. "Mijn ouders hebben het ook geaccepteerd. Mijn vader vindt het ook niet geweldig. Mijn moeder wel, die denkt dat ik winkelen geweldig vind."
Verrassend genoeg laat Dante mijn hand op zijn schouders. "Ze denkt dat ik haar bedrogen heb, z-"
"Dante, nee." Ik draai zijn gezicht richting de mijne. "Je kan niemand bedriegen met je seksualiteit!"
"Jawel!" Dante duwt me zachtjes van zich af. "Mijn vader bedroog haar met een man. Die vent die je beneden zag, is de man waar mijn vader mee vreemd ging. Jarenlang! En nu ben ik net als hem, een homo! Ze heeft alle redenen om homo's te haten." Dante bijt zijn lip. "En ik haat ze ook."
Hoe langer ik naar Dante staar, hoe meer ik begrijp waar zijn homofobische gedachtengangen vandaan komen. Dante zijn moeder is al die tijd voorgelogen door zijn vader. Zij is verlaten en ingeruild voor een man. Ongetwijfeld had Dante zijn vader zich knap ongelukkig gevoeld in die tijd, maar dat zal het verdriet van die Janette niet minder hebben gemaakt. Haar vertrouwen is beschaad.
Ik sla mijn handen voor mijn gezicht. Wat een drama..
"Dus geen playboyhuis?" Mompel ik zachtjes.
Dante schudt zijn hoofd. "Geen playboyhuis."
Ik kan wel door de grond zakken. Heb ik nou vijf minuten geleden staan te flirten met de vriend van Dante zijn vader?
_______________
Pam Pam Pam!!
Nou, tot over een halfjaar weer hé!