Ep-21
"မင္း…"
"ေမာင့္!!!"
"ဟင္!!"
မ်က္လံုးအစံုတို ့ဝိုင္းသြားရသည္။ေရွ ့ကျမင္ကြင္းက သြန္းကိုအနည္းငယ္စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေစတာေတာ့အမွန္…တစ္ျပဳိင္နက္ထဲ ဝဲဘက္ရင္ဘတ္ေလးက ေမာဟိုက္လာရသည္။
honey ့ပံုစံၾကည့္ရတာ မူမမွန္တာေၾကာင့္ ေပါင္ေပၚကာ ကမာၻဦးကို တြန္းခ်ခဲ့ကာ honey ့စီအျပန္ေျပးလာမိသည္။
"honey!!!"
သူ သြားေနရင္းနဲ ့ပင္ honeyက အဲ့ေနရာမထိုင္ခ်လိုက္ကာ ရင္ဘတ္ေလးကိုဖိထားတာေၾကာင့္ သူေျခလွမ္းက်ဲၾကီးမ်ားျဖင့္သြားလိုက္သည္။
"honey…honey ဘာ~ဘာျဖစ္လို ့လဲ ဟင္"
"ေမာ~ေမာတယ္ ေဆး~~"
"ဟင္…အင္း ေမာင္ေဆးတိုက္မယ္ေနာ္ ေဆးတုိက္မယ္"
honey ့ရဲ ့အိတ္ေဆာင္ေဆးဗူးအကန္ ့ေလးေတြ
ပါတဲ ့ဟာေလးထဲကဆရာဝန္ညႊန္ၾကားထားတဲ႔သူအေရးေပၚေမာလာရင္ေသာက္ရမယ္ဆိုတဲ ့ ေဆးတစ္လံုးကိုထုတ္ကာအျမန္တိုက္လိုက္သည္။
"လွဲ…ခ်င္…တယ္"
"အင္း~အင္းေမာင့္ေပၚလွဲေနာ္ အခုေတာ့ ကားေပၚေမာင္ခ်ီသြားမယ္ေနာ္"
ဆိုင္ဝန္ထမ္းေတြကလည္း အနားကိုေရာက္လာကာ ယပ္ခပ္သူခပ္ေပး ေရခြက္ကိုင္ထားတဲ ့သူကကိုင္ေပးနဲ ့ေဘးနားမွာစိုးရိမ္ၾကီးစြာၾကည့္ေနၾကသည္။
"အားလံုးပဲ ကုိယ့္အလုပ္ကိုယ္သြားလုပ္လိုက္ပါ"
"ဟုတ္!!!"
လူေတြအံုေနရင္သူေလးအသက္ရႈၾကပ္မွာစိုးတာေၾကာင့္ အကုန္လံုးကိုသူ ့ေနရာသူျပန္သြားခိုင္းလိုက္ရသည္။ျပီးေတာ့ သူေလးကိုေပြ ့ခ်ီလိုက္ျပီး ကားဆီကိုအျမန္လာလိုက္သည္။
ကားနားေရာက္ေတာ့ ဟိုေကာင္ေလးက ေတဇကတံခါးဖြင့္ေပးထားသည္။ေဘးနားမွာ ကမာၻဦးလည္းရပ္ေနတာေတြ ့ေတာ့ ျခံရံ ခပ္စူးစူးတစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေခါင္းငံု ့သြားသည္။
အခုသြားေျပာလို ့မျဖစ္ေသး ရင္ခြင္ထဲက honeyကအေရးၾကီးတယ္ ပံုစံေလးၾကည့္ရေတာ္ေတာ္ေလးပင္ပန္းေနပံုေပါက္တာေၾကာင့္ ေဆးရုံးပဲသြားဖို ့ျပင္လိုက္သည္။
ျဖစ္သြားသည့္ပံုက ျခံရံက ခံုမွာအရင္ဝင္္ထိုင္လိုက္ျပီး ခဏေနေတာ့ ေကာင္ေလးက ျခံရံေပါင္ေပၚတင္းပါးလႊဲျပဳတ္က်လာျပီး လည္ပင္းတို ့ကိုတဲြခိုလာသည္။ျခံရံလည္း ေယာင္နနနဲ ့ျပဳတ္က်မွာစိုးလို ့ခါးကိုသြားဆဲြသလိုျဖစ္သြားသည္။ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္အဲ့ ပံုကအျပင္လူျမင္ရင္ အထင္လြဲစရာျမင္ကြင္းမ်ဳိး……။အဲ့လိုျမင္ကြင္းမ်ဳိးကို honeyေလးကျမင္သြားတာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္သြားတာမစမ္း…။ကိုယ့္ကိုကိိုယ္သာ စိတ္ထဲကေနအၾကိမ္ၾကိမ္ က်ိန္ဆဲေနမိသည္။သူသာျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုျပီး အျမန္လႊတ္ခ်ခဲ့လိုက္ရင္ ဒီလိုေတြျဖစ္စရာမရွိ……။
"honey …"
"အင္း~"
"သက္သာရဲ ့လားဟင္ ေမာင္တို ့အခု ေဆးရုံသြားေနတယ္ေနာ္ "
"အင္း~"
တိုးတုိးေလးပါ တကယ္ၾကားတယ္ဆိုုရုံတိုးတိုးေလးေျဖလာတာ…လက္ေလးကိုလည္းအသာဆုပ္ကိုင္ထားေပးလိုက္သည္။နဖူးေလးကိုလည္းဖြဖြေလးအနမ္းေတြေပးကာ စိုးရိမ္မႈကိုေလ်ွာ့ခ်ေနရသည္။
ေဆးရုံေရာက္ေတာ့……
"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ဗ်"
"သူ ့ေရွ ့မွာနည္းနည္းျပသာနာ ျဖစ္သြားတာဆရာ"
"ဟင္းးး…က်ြန္ေတာ္ဟိုတစ္ေခါက္ေဆးရုံးရက္ခ်ိန္းထဲကမွာလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ အခုခ်ိန္မွာနွလံုးကနည္းနည္းအားနည္းေနေတာ့ ပိုျပီးဂရုစိုက္ေပးပါဆိုျပီး……"
"ဟုတ္ပါတယ္ က်ြန္ေတာ့္ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ပါ"
"ျဖစ္တယ္ပါတယ္ဗ်ာ ေနာက္တစ္ခါသာမျဖစ္ေအာင္ဂရုစိုက္ေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ ့ အခုအိမ္ျပန္ေခၚသြားလို ့ရျပီလားဗ်"
"ရပါျပီ နားနားေနေနပဲ ေနခိုင္းပါပင္ပန္းတာေတြလုပ္တာေရွာင္ခုိင္းပါ ျပီးေတာ့ ဒီေဆးေလးကိုပံုမွန္တိုက္ေပး ေမႊးဖို ့ကလည္းလိုေသးတယ္ဆိုေတာ့ က်ြန္ေတာ္အၾကံေပးခ်င္တာက စိတ္သက္သာေအာင္ခရီးေလးဘာေလးျဖစ္ျဖစ္ထြက္ေပးလိုက္ဖို ့အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္"
"ဟုတ္ က်ြန္ေတာ္စီစဥ္လုိက္ပါ့မယ္"
"ဒီေဆးကုန္တာနဲ ့ျပန္ေခၚသြားလို ့ရပါျပီဗ် ကြ်န္ေတာ္ကိုသြားခြင့္ျပဳပါဦး"
"ဟုတ္ကဲ ့ေဒါက္တာ"
ပံုမွန္ေမာတာဆိုေပမယ့္ ခဏခဏျဖစ္ေနရင္ကေလးအတြက္ပါအႏၲရာယ္ျဖစ္လာနိုင္တယ္တဲ ့…။အဲ့စကားေၾကာင့္ စိုးရိမ္မႈကအထြတ္အထိ္ပ္…။တစ္ခုခုေတာ့စီစဥ္ရမယ္ ဒါမွမဟုတ္ မယ့္မယ့္ ေမာင္ဝမ္းကဲြရွိတဲ ့ အေမရိကားမွာသြားေမြးရင္ေရာသူေလးသေဘာတူပါ့မလား…။
အခုဆရာဝန္ၾကီးက အားေဆးသြင္းေပးသြားတာေၾကာင့္ အဲ့ေဆးအရွိန္နဲ ့အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ ့သူေလးလက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္ထားျပီး နဖူးေပၚဝဲက်ေနတဲ ့ဆံပင္ေလးေတြကိုသပ္တင္ေပးေနလိုက္သည္။အရင္ ရဲရဲစိုေနတဲ ့ႏႈတ္ခမ္းတို ့ကျဖဴစုတ္စုတ္ျဖစ္လို ့….။
"ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္အခ်စ္ရယ္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားမယ္ဆိုျပီး စိတ္ဆင္းရဲေစမယ့္အရာေတြပဲ လုပ္ေပးေနမိလို ့"
မသိလိုက္ခင္မွာပဲ ပါးေပၚမွာစိုစြတ္လာတဲ ့အထိအေတြြ ့ေၾကာင့္ ထိၾကည့္မိေတာ့ အရည္ၾကည္ေလးေတြ သူငိုေနမိတာ….။သူူမငိုေတာ့တာဘယ္အရြယ္ထဲကလည္း သိတတ္စအရြယ္ကတည္းကလုိ ့ေတာ့ထင္တာပဲ…အခုမွ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ ့သူ ့အတြက္မ်က္ရည္က်လာမိတာ……။
"ေမာင္~~"
"ဟင္……honey…honey ႏုိးျပီလား"
မ်က္လံုးေလးမပြင့္တစ္ပြင့္ေလးနဲ ့ျခံရံ ့ကိုေခၚလာလို ့ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ ေခါင္းေလးအသာျငိမ္ ့ျပလာသည္။
"ေနရတာသက္သာရဲ ့လား honey "
ေခါင္းေလးပဲထပ္မံျငိမ္ ့ျပျပန္သည္။ကိုယ္လည္းသူေလးကုတင္ေပၚတက္ျပီး သူေလးကုိိရင္ခြင္ထဲခ်ီမွာထည့္ကာ ဖက္ထားလိုက္သည္။
"ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အခ်စ္ရယ္ အဲ့လိုျဖစ္တာက……"
"honey…ေမာင့္ကို ယံုတယ္"
ရင္ခြင္ထဲကေမာ့ၾကည့္ကာ ေျဖလာရွာသည္။
ေမာင္ အားနာမိလိုက္တာအခ်စ္ရယ္…ေမာင္
ေျဖရွင္းခ်က္ေတာင္ေပးစရာမလိုဘူးလားတဲ ့လားကြာ……။
"ဒါေပမယ့္ ေမာင္ honeyတို ့ရဲ ့ ခ်စ္ျခင္းေတြ
သံေယာဇဥ္ေတြ တည္ျမဲဖို ့အတြက္ သဝန္တိုမႈနည္းနည္းေတာ့ လိုတယ္မလား ေမာင္~~"
"လိုတာေပါ့…honeyက ေမာင့္ကိုသဝန္တိုနိုင္တာေပါ့ ေမာင္က honey ့အပိုင္ပဲကို… ေနာ့"
"ဟီးးး အာ့ဆို honeyေျပာတာ ကိုေမာင္လုပ္ေပးေနာ္"
"လုပ္ေပးမွာေပါ့…ေမာင့္honeyက ဘာလုပ္ခ်င္လဲေျပာ…"
"ခရီးသြားခ်င္တယ္~~"
"ရတာေပါ့…ရတယ္ ခုနက ေဒါက္တာကလည္းမွာသြားတယ္ စိတ္ေျပလက္ေျပာက္ခရီးထြက္
တဲ ့…ကဲေျပာ ေမာင့္အခ်စ္က ဘယ္သြားခ်င္လဲ"
"အဲ့ဒါဆို အင္းးး……"
သံရွွည္ေလးဆဲြကာ ေမးေစ့ေလးကို လက္ညွဳိးေလးနဲ ့ပြတ္ကာစဥ္းစားေနသည္။အခုကေဆာင္းဝင္လာျပီဆိုေတာ့…ဗိုက္နဲ ့ဆိုေတာ့ျပည္တြင္းပဲသြားတာေကာင္းတယ္…။
"ကေလာ…ဟုတ္တယ္…ကေလာက အပန္းေျဖအိမ္သြားမယ္"
"Ok ေမာင္စီစဥ္လိုက္မယ္ေနာ္္"
"ဟုတ္"
လိုခ်င္တာရသြားေတာ့ မ်က္ႏွာေလးက ျပန္ရႊင္လာမွ ျခံရံသက္ျပင္းခ်နိုင္ေတာ့သည္။ေတာ္ေသးတယ္ ခုနကကိစၥကို စကားေတာင္မစလာေတာ့လို ့…။
ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲဝင္ေနေပမယ့္ ေမာင္သက္ျပင္းေတြခ်ေနတာသိပါတယ္…။ခုနက ကိစၥမွေမာင္မမွားဘူးဆိုတာသြန္းယံုတယ္ ဘာလို ့ဆို
ကမာၻဦး ကသြန္းလာတာကို ေတြ ့ျပီးမွ ေမာင့္ေပါင္ေပၚ တမင္ထိုင္ခ်လိုက္တာ သြန္းေတြ ့ပါတယ္…။ဒါေပမယ့္ ရုတ္တရတ္ဆိုေတာ့ သြန္းေရာဂါအခံက ခြင့္မျပဳဘူး…ေမာင့္ကိုအားကိုးတစ္ၾကီးေမာင္က သူ ့ကိုတြန္းခ်ျပီး သြန္းဆီေရာက္လာေတာ့ သြန္းေဝဒနာေတြ ၾကားက ျပဳံးမိလိုက္သည္။ကမာၻဦးက ေမာင့္အေပၚပံုမွန္မဟုတ္တာကို အခုသိရျပီဆိုေတာ့…ဒီဇာတ္ကို သြန္းကိုယ္တုိင္ကမယ္……။
*
*
*
*
*
*
*
"ခန္ ့ထည္ ကိုယ့္ကိုခ်ိန္းတာ ဘာကိစၥ"
"ဟို က်ြန္ေတာ္နဲ ့အေဖာ္လိုက္ေပးေစခ်င္လို ့"
"ဟင္ ဘယ္ကိုတုန္း"
ေျပာစရာေလးရွိလုိ ့ ခဏလာခဲ့ပါဆိုလို ့ဂ်ဴတီျပီးျပီးခ်င္ထြက္လာလိုက္တာ သူက ေကာ္ဖီဆိုင္ဆိုေတာ့ ေကာ္ဖီဆုိင္ေရာက္လာျပီး ဘာမွမေျပာလို ့စကားကစေပးရေသးသည္။အခုေျပာေတာ့ အေဖာ္လိုက္ေပးတဲ ့……
"ဟိုတစ္ခါ က်ြန္ေတာ့္ ကားနဲ ့တိုက္မိတဲ ့အဖြားေလ အဲ ့အဖြားက က်ြန္ေတာ့္ ကိုလိပ္စာေပးသြားတယ္ အဲ့ဒါက်ြန္ေတာ္ မုန္ ့တို ့ေဆးတို ့သြားလွဴ ခ်င္လို ့ တစ္ေယာက္ထဲအေဖာ္မရွိလို ့ ကိုထြဋ္ကိုအေဖာ္လိုက္ေပးေစခ်င္လို ့"
"သီရိကို ေခၚသြားေလ ခန္ ့ထည္ရဲ ့"
"ဟာ…ကိုထြဋ္ကလည္း သီရိက မိန္းကေလးေလ အဲ့ေလာက္အေဝးၾကီးက်ေတာ့ ေခၚသြားလို ့ျဖစ္မလား"
သီရိကိုေတာင္ ေခၚလို ့မရဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေဝးလို ့ပါလိ္မ့္…သိခ်င္လာတာနဲ ့အေရွ ့က ေကာင္ေလးကိုေမးလိုက္မိသည္။
"ဘယ္အထိေတာင္ သြားရမွာမို ့လဲ ခန္ ့ထည္
ရဲ ့"
"ျမဳိ ့ျပင္ေတာ့ နည္းနည္းေရာက္တယ္ဗ်"
"ဟင္ အခုေတာင္ ညေနေစာင္းေတာ့မယ္ အျပန္မိုးခ်ဳပ္ေနမွာေပါ့ ေနာက္ေန ့မွသြားပါလား"
"မၾကာပါဘူး ကိိုထြဋ္ရဲ ့ ေပးစရာရွိတာေပးျပီး ျပန္လာမွာ"
ခန္ ့ထည္အေရွ ့မွာအတင္းျငင္းခ်င္ေနတဲ ့လူဗၾကာင့္ စိတ္ေထြြလာရသည္။ကိုယ္က အၾကံအစည္ၾကီးနဲ ့သြားမွာေလ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ေတည့လုပ္ရမွာပဲ……။
"ခဏပဲေနာ္ ျပီးတာနဲ ့ခ်က္ျခင္းျပန္ရမယ္"
"အင္းပါ ကိုထြဋ္ရဲ ့"
"အဲ့ဒါဆုိ…သြားမယ္ေလ ေတာ္ၾကာေနာက္က်ေနမယ္"
"ဟုတ္"
လမ္းမွာအဖြားအတြက္ေဆးနဲ ့မုန္ ့ဝယ္ျပီးေတာ့
အဖြားေပးတဲ့လိပ္စာအတုိင္းထြက္လာလိုက္ၾကသည္။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ေမာင္းရျပီး ျမဳိ ့ျပင္ကိုေရာက္မွန္းမသိေရာက္လာျပီ……
"ခန္ ့ထည္မင္းေျပာတာ ဒီေနရာလား"
"ဟုတ္တယ္ ကိုထြဋ္"
"ဟင္ မင္းကလည္းဟုတ္ပါ့မလား ကြင္းျပင္ၾကီးေတြပဲရွိတာၾကီးကို"
"ဟိို ဝါးတံတားေလးကိုျဖစ္ျပီးေတာ့ ေလ်ွာက္လာရမွာလုိ ့ေတာ့ ေျပာတယ္"
သူေျပာတဲ ့ဝါးတံတားဆုိတာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအာက္ဝါးပိုးဝါးလံုးၾကီးေတြကို ေလးခြပံုလုပ္ကာ ေထာက္ထားျပီး ေပၚအခင္းက ဝါးပိုးဝါးကို ခြဲကာခင္းထားျခင္း…လူတစ္ေယာက္အသာေလးေလ်ွာက္လို ့ရတာ မွန္ေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ျဖတ္ေလ်ွာက္သြားေတာ့ အိပဲ့အိပဲ့နဲ ့ျဖစ္သြားသည္။
"မင္းတံတားကလည္း မျဖစ္ပါဘူးကြား ဒီကေနပဲ လူၾကဳံနဲ ့ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့"
"အဲ့လိုေတာ့ ဘယ္ျဖစ္မလဲ ကိုထြဋ္ရဲ ့ က်ြန္ေတာ္ကကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လွဴခ်င္တာ"
"က်စ္…အဲ့ဒါဆိုလည္း သြားကြာ"
"ဟုတ္"
ေျပာျပီး ကားေပၚကေန ေပ်ာ္ရႊင္စြာဆင္းသြားသည္။ျပီးေတာ့ ကေလးေလးလိုလည္း ျဖဴစင္စြာျပဳံးျပသြားေသးသည္။သူ ့အျပဳံးေလးက လွလိုက္တာ…။
အဖြားအိမ္ကို ေတာ္ေတာ္ေမးယူျပီးမွ ေရာက္သည္။ေတာ္ေတာ္လည္း ေလ်ွာက္ရပါသည္။လမ္းမမွာရပ္ခဲ့တဲ ့ေခါင့္ကားကိုေတာင္ ျပျပေလးသာျမင္ရေတာ့သည္။အဖြားရဲ ့တဲက အျဖစ္ေလးသာေဆာက္ထားသည့္ပံု ဒါမယ့္ အဖြားကသပ္သပ္ရပ္ရပ္ေနတတ္သူူူလားမသိ တဲေလးက သန္ ့ရွင္းသပရပ္ေနခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေနသည္။
"ငါ့ေျမးတို ့ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္ အခုလိုလာလွဴေပးၾကလို ့"
"မလိုပါဘူးဖြားရဲ ့ က်ြန္ေတာ္က ကုသိုလ္ရခ်င္တာဗ် ေက်းဇူးစကားရခ်င္တာ ဟုတ္ဘူး"
သြက္လက္စြာနဲ ့ ခြန္းတုန္ ့ဝင္ျပန္တဲ ့ေခါင့္ေဘးနားမွာထိုင္ေနတဲ ့ခန္ ့ထည္…။သူ ့ရဲ ့လွဴခ်င္တန္းခ်င္တဲ ့စိတ္ေလးကိုခ်ီးက်ဴးတာေတာ့အမွန္ပင္…။
အလွဴ ဆိုတာတကယ္လိုအပ္ေနသူေတြကိုလွဴတာအေကာင္းဆံုးမဟုတ္လားသူေလးက အဲ့လိုပင္လွဴ တကယ္လိုအပ္တဲ ့သူကိုလိုက္လွဴ တာဆိုျပီးအဖြားကုိေဖာင္ဖဲြ ့ေျပာေနေလရဲ ့…။အျပင္မွာေတာ့ေမွာင္ေနျပီ သူလည္းမတားခ်င္တာနဲ ့ပဲလိုက္နားေထာင္ေနေပးလိုက္သည္။သူဘဝအတြက္ အေျပာင္းအလဲၾကီးျဖစ္သြားမွာကိုသာၾကဳိသိရင္ သူူခ်က္ျခင္းအဲ့ေနရာကေန ဆဲြေခၚျပီးျပန္လာမိမွာ………။
💙💙💙
အခုဆို သြန္းတို ့ကေလာကိုေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။ရာသီဥတုကအရမ္းေအးလြန္းတာေၾကာင့္သြန္းမွာေရေတာင္မခ်ဳိးနို္င္ ေမာင္ကေတာ့ခ်ဳိးနိုင္တယ္…အခုက အိပ္ယာထဲမွာပဲေခြေနမိသည္။ခုနကေလးတင္ပဲ စံအိမ္ေနာက္ကေရာင္စံစိုက္ခင္းၾကီးေတြကိုၾကည့္ျပီး ျပန္လာၾကတာ…
"ေမာင္~~"
သူသိတယ္ အဲ့လိုသံရွည္စဲြျပီး ခ်ြဲေခၚလာျပီဆိုရင္…ဒါေပမယ့္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားရမယ့္မလား…အပန္းေျဖခရီးထြက္လာပါတယ္ဆိုမွငိုေနလို ့ဘယ္ျဖစ္မလဲ……။အဲ့ေတာ့ ၾကယ္သီေလးျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။
"ဟီးး ခ်စ္တယ္"
"အင္းပါ "
သူ ့ထံုးစံအတိုင္း တျပြတ္စ္ျပြတ္စ္ေနစို ့ေနျပန္သည္။ကိုယ့္မွာေတာ့ ဒီအခ်ိန္ဆိုဘာကိုလုပ္ခ်င္လုပ္ခ်င္မွန္း…စိတ္ထဲမွာမရိုးမရြနဲ ့ျဖစ္လို ့…။
အဲ့ေတာ့ ကိုယ္ေနၾကအတိုင္း 1ကေန100ထိသာေရလိုက္သည္။ဒီတစ္ခါက နံပါတ္ 79မွာတင္ရပ္လိုက္လို ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့……။
"ဘာျဖစ္လို ့လဲအခ်စ္ရဲ ့မစို ့ေတာ့ဘူူးလား"
"ဟင့္အင္း…ေစ်းသြားခ်င္တယ္"
"ေစ်း…?"
"အင္း"
"ဟုတ္ျပီ သြားမယ္ ထ"
သူေလးကိုဆဲြထူေပးလိုက္ကာထေစသည္။သူေလးဘာပဲ လုပ္ခ်င္ခ််င္အကုန္လိုက္ေလ်ာမယ္။အဲ့ဒါေၾကာင့္အခုလည္္း ပံုမွန္ဆို ေစ်းဆိုတဲ ့ေနရာကိုျငင္းမွာမွန္ေပမယ့္ အခုကေတာ့ မျငင္းပါ…။
"ေမာင္ honeyက ဖက္ထုပ္ျဖစ္ေနဲျပီ
ၾကည့္ဦး ဟီးး"
"ျဖစ္ပါေစေပါ့ ေမာင္က အဲ့ဖက္ထုပ္ေလးကို ကိုက္စားလိုက္မွာ"
"ဟီးး ေက်ြးပါဘူး"
"မရဘူး စားမွာပဲ"
တစ္ကိုယ္လံုးအေႏြးထည္ေတြကို အထပ္ထပ္ဝတ္ေပးထားျပီး မာဖလာေတြေရာ ဦးထုပ္ပါေဆာင္းထားတာေၾကာင့္ ဗိုက္ပူလံုးလံုးေလးနဲ ့တစ္ကယ္ဖက္ထုပ္ေလးနဲ ့တူေနသည္။ကေလာမွာက ေနထြက္ေနေပမယ့္လည္း အေအးဓာတ္က မေလ်ာ့သြားတာေၾကာင့္ ျခံရံေတာင္အေႏြးထည္ထူထူဝတ္ထားရသည္။
ကေလာ ျမဳိ ့မေစ်းကအေတာ္ပင္စည္သည္။ကေလာကအပန္းေျဖအိမ္ရွိေပမယ့္ သိပ္မလာျဖစ္တာပဲ အခုလာျပန္ေတာ့လည္း ျပန္ေတာင္မျပန္ခ်င္…။ေစ်းထဲႏွစ္ေယာက္သား ဝင္လာလုိက္ျပီး……
"ေမာင္ ဟိုဟာစားခ်င္တယ္"
"ဘာလဲ honeyရဲ ့"
"ငါးထမင္းနယ္ေရာင္းတာလား မသိဘူး"
"လာေလ သြားၾကည့္မယ္"
ငါးထမင္းနယ္ေရာင္းတယ္ဟုထင္ရေသာ ဆိုင္ထဲကို သူေလးအားတဲြကာဝင္လာလိုက္ၾကသည္။ဆိုင္အၾကီးၾကီးေတာ့မဟုတ္ ဒီအတိုင္းအမိုးေလးနဲ ့ခံုေလးေတြခ်ျပီး ေရာင္းတာ…"
"အေဒၚၾကီး ဘာေတြရလဲဟင္"
honey ေမးလိုက္ေတာ့ ရွမ္းသံဝဲဝဲနဲ ့အေဒၚၾကီးက သူ ့ဆိုင္မွာရတာေတြကိုရြတ္ျပသည္။
"ေမာင္ စားမယ္ေနာ္"
"စားေလ honeyရဲ ့ လာ ထိုင္"
လမ္းေဘဆိုင္ေလးျဖစ္လို ့ သူေလးကိုမစားခိုင္းမွာစိုး၍ကိုယ့္ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ ့ခြင့္ေတာင္းလာပံုေလးက ဘယ္လို လုပ္တားနိုင္ေတာ့မည္နည္း…။
"ေမာင္~~honey ့ကိုခြံ ့ေက်ြး"
"အင္း ေက်ြးမယ္ေနာ္"
အလိုေတာ့အတုိင္း ငါးထမင္းနယ္ကို ခြံ ့ေက်ြးလိုက္သည္။အဲ့ဒါတစ္ခုထဲလားဆိုေတာ့လည္းမဟုတ္ က်န္တဲ ့ရွမ္းအစာစာေတြပါ မွာစားေသးသည္။ျပီးေတာ့ ဗိုက္ၾကီးေလးသြားျပီလို ့လည္းဆိုေသးတယ္…။
"honey အအီေျပေအာင္ လိေမၼာ္သီးစားမလား"
"အင္း…အင္း စားမယ္"
အေရွ ့မွာ လိေမၼာ္သီးသည္ေတြလို ့ေမးလိုက္ေတာ့ ပုတ္သင္ညဳိ ရႈံးေအာင္ ေခါင္းေလးအဆက္မျပတ္ညိွိမ္ ့ျပလာသည္။လိေမၼာ္သီးဆိုင္ထဲဝင္လာေတာ့ ေစ်းသည္ၾကီးက အျမည္းေက်ြးေတာ့လည္း သူလည္းစာ ျခံရံ ့ကိုလည္းအတင္းေတြေက်ြး…အရမ္းၾကဳိက္တယ္ဆိုေတာ့အမ်ားၾကီးဝယ္လာလိုက္ရသည္။
"ေညာင္းေနျပီလား honey"
"အြန္းး"
"ေမာင္ခ်ီရမလား"
မ်က္ႏွာေလးရႈံ ့တြေနတဲ ့သူ ့ကိုေမးလိိုက္ေတာ့ ေခါင္းေလးညိမ္ ့ကာေျဖလာသည္။ခ်ီရမလားဆိုေတာ့ ေခါင္းျပန္ခါျပသည္။
"အဲ့ဒါဆိုအိမ္ေရာက္ရင္ ေမာင္ေဆးလိမ္းေပးမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္"
ကားဆီကိုပဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလ်ွာက္လာျပီးအိမ္သို ့ျပန္လာလိုက္သည္။အေနာက္က သူတိို ့နွစ္ေယာက္ရဲ ့လႈပ္ရွားမႈေတြကိုအေနာက္ကေန အဆက္မျပတ္ဓာတ္ပံုလိုက္ရုိက္ေနတဲ ့သူလည္းရွိေလသည္။
*
*
*
*
*
*
ကေလာျမဳိ ့ရဲ ့ညခ်မ္းအခ်ိန္္အခါအေအးဓာတ္က အံတုဖို ့မလြယ္…အဲ့ဒါေၾကာင့္ ျခံရံ အခန္းထဲကမီးလင္းဖိုေလးကို ဖိုလိုက္ျပီး အဲ့အေရွ ့မွာ တန္ဖိုးၾကီး သားေမႊးအခင္းၾကီးတစ္ခုခင္းကာ…
ဖက္ထုပ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္လို ့မီးစာလံႈေနလိုက္ေတာ့ အေအးသက္သာသြားသည္။
"ေယာက်ာ္း~~"
"ဟင္!!"
"ဟီးးး အသဲယားလိုက္တာ"
ေခၚတုန္းကေတာ့ေခၚျပီး အသဲယားတယ္ဆိုကာပုခံုးေလးကိုတြန္ ့ေနသည္။ကိုယ္ကေတာ့ရင္ထဲမွာ ပန္းေပါင္းစံုပြင့္ေနတာေပါ့……။
"ျပန္ေခၚ"
"ဘာကိုလဲ ေမာင္ရဲ ့"
"ေယာက်ာ္းလို ့ ျပန္ေခၚ"
"ေမာင္က အဲ့လိုေခၚရင္ၾကဳိက္လို ့လား"
"အင္း"
"honeyကေခၚခ်င္ေနတာ ေမာင္မၾကဳိက္မွာစိုး
လို ့"
"honeyရယ္ ကိုယ့္ေယာက်ာ္း ကိုယ္ေခၚတာပဲ ေခၚေပါ့"
"ေယာက်ာ္း…ဟီးး"
"ဗ်ာ"
"ေယာက်ာ္း…ေယာက်ာ္း"
"ဗ်ာ~ဗ်ာ"
"ခ္ခ္"
ေခၚျပီးေတာ့ တစ္ခစ္ခစ္နဲ ့သေဘာေတြက်ေနေလသည္။ကိုယ္လည္းအဲ ့ဖက္ထုပ္ေလးကုိရင္ခြင္ထဲကာတင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖက္ထားလိုက္သည္။
*
*
*
*
*
*
"ေပ်ာ္ေနတယ္ေပါ့ ကိုကုိ သူနဲ ့ရွိရင္အဲ့ေလာက္ေတာင္ေပ်ာ္တယ္ေပါ့ ဘာလို ့အဲ့ေလာက္ေတာင္ျပဳံးေနတာလဲကိုကို က်ြန္ေတာ့္ကိုလည္း အဲ့လိုအျပဳံးလံုးတစ္ခါေလာက္ျပန္ျပဳံးျပပါ ကိုကိိုရဲ ့"
သူအေနာက္ကေန ကိုကိုတို ့အေနာက္ကိုလိုက္ခိုင္းထားတဲ ့ေနာက္လိုက္က ဓာတ္ပံုေတြပို ့လာေတာ့ အကုန္လံုးနီးပါးက ကိုကိုကျပဳံးေနပံုေတြၾကီးပဲ……ကိုကုိ ့ဆီမွာအလုပ္လုပ္လာတဲ ့အေတာ္အတြင္းတစ္ခါမွကိုကုိ ့အျပဳံးကိုမျမင္ဖူးေပ…။
"ဟားးဟားးေက်နပ္လိုက္တာကြာ သြန္းသုတ ခဗ်ားက ေရာဂါနဲ ့ဆိုေတာ့ ခဗ်ားကိုတျဖည္းျဖည္းနဲ ့စိတ္ဆင္းရဲျပီး ကိုယ့္ေရာဂါနဲ ့ကိုယ္ထြက္သြားရေအာင္လုပ္ေပးမယ္ ဟား ဟား"
အခန္းငယ္ထဲမွာတစ္ေယာက္တည္း ေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္သံၾကီးကစိုးမိုးလ်က္……
💙💙💙
Love u all💙
ေနာက္တစ္ပိုင္းက နည္းနည္းေလးေစာင့္ေပးေနာ္😘😘😘
unicoad
Ep-21
"မင်း…"
"မောင့်!!!"
"ဟင်!!"
မျက်လုံးအစုံတို ့ဝိုင်းသွားရသည်။ရှေ ့ကမြင်ကွင်းက သွန်းကိုအနည်းငယ်စိတ်မသက်မသာဖြစ်စေတာတော့အမှန်…တစ်ပြိုင်နက်ထဲ ဝဲဘက်ရင်ဘတ်လေးက မောဟိုက်လာရသည်။
honey ့ပုံစံကြည့်ရတာ မူမမှန်တာကြောင့် ပေါင်ပေါ်ကာ ကမ္ဘာဦးကို တွန်းချခဲ့ကာ honey ့စီအပြန်ပြေးလာမိသည်။
"honey!!!"
သူ သွားနေရင်းနဲ ့ပင် honeyက အဲ့နေရာမထိုင်ချလိုက်ကာ ရင်ဘတ်လေးကိုဖိထားတာကြောင့် သူခြေလှမ်းကျဲကြီးများဖြင့်သွားလိုက်သည်။
"honey…honey ဘာ~ဘာဖြစ်လို ့လဲ ဟင်"
"မော~မောတယ် ဆေး~~"
"ဟင်…အင်း မောင်ဆေးတိုက်မယ်နော် ဆေးတိုက်မယ်"
honey ့ရဲ ့အိတ်ဆောင်ဆေးဗူးအကန် ့လေးတွေ
ပါတဲ ့ဟာလေးထဲကဆရာဝန်ညွှန်ကြားထားတဲ့သူအရေးပေါ်မောလာရင်သောက်ရမယ်ဆိုတဲ ့ ဆေးတစ်လုံးကိုထုတ်ကာအမြန်တိုက်လိုက်သည်။
"လှဲ…ချင်…တယ်"
"အင်း~အင်းမောင့်ပေါ်လှဲနော် အခုတော့ ကားပေါ်မောင်ချီသွားမယ်နော်"
ဆိုင်ဝန်ထမ်းတွေကလည်း အနားကိုရောက်လာကာ ယပ်ခပ်သူခပ်ပေး ရေခွက်ကိုင်ထားတဲ ့သူကကိုင်ပေးနဲ ့ဘေးနားမှာစိုးရိမ်ကြီးစွာကြည့်နေကြသည်။
"အားလုံးပဲ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်သွားလုပ်လိုက်ပါ"
"ဟုတ်!!!"
လူတွေအုံနေရင်သူလေးအသက်ရှုကြပ်မှာစိုးတာကြောင့် အကုန်လုံးကိုသူ ့နေရာသူပြန်သွားခိုင်းလိုက်ရသည်။ပြီးတော့ သူလေးကိုပွေ ့ချီလိုက်ပြီး ကားဆီကိုအမြန်လာလိုက်သည်။
ကားနားရောက်တော့ ဟိုကောင်လေးက တေဇကတံခါးဖွင့်ပေးထားသည်။ဘေးနားမှာ ကမ္ဘာဦးလည်းရပ်နေတာတွေ ့တော့ ခြံရံ ခပ်စူးစူးတစ်ချက်စိုက်ကြည့်ပေးလိုက်တော့ ခေါင်းငုံ ့သွားသည်။
အခုသွားပြောလို ့မဖြစ်သေး ရင်ခွင်ထဲက honeyကအရေးကြီးတယ် ပုံစံလေးကြည့်ရတော်တော်လေးပင်ပန်းနေပုံပေါက်တာကြောင့် ဆေးရုံးပဲသွားဖို ့ပြင်လိုက်သည်။
ဖြစ်သွားသည့်ပုံက ခြံရံက ခုံမှာအရင်ဝင််ထိုင်လိုက်ပြီး ခဏနေတော့ ကောင်လေးက ခြံရံပေါင်ပေါ်တင်းပါးလွှဲပြုတ်ကျလာပြီး လည်ပင်းတို ့ကိုတွဲခိုလာသည်။ခြံရံလည်း ယောင်နနနဲ ့ပြုတ်ကျမှာစိုးလို ့ခါးကိုသွားဆွဲသလိုဖြစ်သွားသည်။ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်အဲ့ ပုံကအပြင်လူမြင်ရင် အထင်လွဲစရာမြင်ကွင်းမျိုး……။အဲ့လိုမြင်ကွင်းမျိုးကို honeyလေးကမြင်သွားတာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်သွားတာမစမ်း…။ကိုယ့်ကိုကိိုယ်သာ စိတ်ထဲကနေအကြိမ်ကြိမ် ကျိန်ဆဲနေမိသည်။သူသာဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး အမြန်လွှတ်ချခဲ့လိုက်ရင် ဒီလိုတွေဖြစ်စရာမရှိ……။
"honey …"
"အင်း~"
"သက်သာရဲ ့လားဟင် မောင်တို ့အခု ဆေးရုံသွားနေတယ်နော် "
"အင်း~"
တိုးတိုးလေးပါ တကယ်ကြားတယ်ဆိုရုံတိုးတိုးလေးဖြေလာတာ…လက်လေးကိုလည်းအသာဆုပ်ကိုင်ထားပေးလိုက်သည်။နဖူးလေးကိုလည်းဖွဖွလေးအနမ်းတွေပေးကာ စိုးရိမ်မှုကိုလျှော့ချနေရသည်။
ဆေးရုံရောက်တော့……
"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ဗျ"
"သူ ့ရှေ ့မှာနည်းနည်းပြသာနာ ဖြစ်သွားတာဆရာ"
"ဟင်းးး…ကျွန်တော်ဟိုတစ်ခေါက်ဆေးရုံးရက်ချိန်းထဲကမှာလိုက်ပါတယ်ဗျာ အခုချိန်မှာနှလုံးကနည်းနည်းအားနည်းနေတော့ ပိုပြီးဂရုစိုက်ပေးပါဆိုပြီး……"
"ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်တော့်ပေါ့ဆမှုကြောင့်ပါ"
"ဖြစ်တယ်ပါတယ်ဗျာ နောက်တစ်ခါသာမဖြစ်အောင်ဂရုစိုက်ပေါ့"
"ဟုတ်ကဲ ့ အခုအိမ်ပြန်ခေါ်သွားလို ့ရပြီလားဗျ"
"ရပါပြီ နားနားနေနေပဲ နေခိုင်းပါပင်ပန်းတာတွေလုပ်တာရှောင်ခိုင်းပါ ပြီးတော့ ဒီဆေးလေးကိုပုံမှန်တိုက်ပေး မွှေးဖို ့ကလည်းလိုသေးတယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော်အကြံပေးချင်တာက စိတ်သက်သာအောင်ခရီးလေးဘာလေးဖြစ်ဖြစ်ထွက်ပေးလိုက်ဖို ့အကြံပေးချင်ပါတယ်"
"ဟုတ် ကျွန်တော်စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ်"
"ဒီဆေးကုန်တာနဲ ့ပြန်ခေါ်သွားလို ့ရပါပြီဗျ ကျွန်တော်ကိုသွားခွင့်ပြုပါဦး"
"ဟုတ်ကဲ ့ဒေါက်တာ"
ပုံမှန်မောတာဆိုပေမယ့် ခဏခဏဖြစ်နေရင်ကလေးအတွက်ပါအန္တရာယ်ဖြစ်လာနိုင်တယ်တဲ ့…။အဲ့စကားကြောင့် စိုးရိမ်မှုကအထွတ်အထိ်ပ်…။တစ်ခုခုတော့စီစဉ်ရမယ် ဒါမှမဟုတ် မယ့်မယ့် မောင်ဝမ်းကွဲရှိတဲ ့ အမေရိကားမှာသွားမွေးရင်ရောသူလေးသဘောတူပါ့မလား…။
အခုဆရာဝန်ကြီးက အားဆေးသွင်းပေးသွားတာကြောင့် အဲ့ဆေးအရှိန်နဲ ့အိပ်ပျော်နေသည်။အိပ်ပျော်နေတဲ ့သူလေးလက်လေးကိုဆုပ်ကိုင်ထားပြီး နဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ ့ဆံပင်လေးတွေကိုသပ်တင်ပေးနေလိုက်သည်။အရင် ရဲရဲစိုနေတဲ ့နှုတ်ခမ်းတို ့ကဖြူစုတ်စုတ်ဖြစ်လို ့….။
"မောင် တောင်းပန်ပါတယ်အချစ်ရယ် စိတ်ချမ်းသာအောင်ထားမယ်ဆိုပြီး စိတ်ဆင်းရဲစေမယ့်အရာတွေပဲ လုပ်ပေးနေမိလို ့"
မသိလိုက်ခင်မှာပဲ ပါးပေါ်မှာစိုစွတ်လာတဲ ့အထိအတွွေ ့ကြောင့် ထိကြည့်မိတော့ အရည်ကြည်လေးတွေ သူငိုနေမိတာ….။သူူမငိုတော့တာဘယ်အရွယ်ထဲကလည်း သိတတ်စအရွယ်ကတည်းကလို ့တော့ထင်တာပဲ…အခုမှ ကိုယ်ချစ်ရတဲ ့သူ ့အတွက်မျက်ရည်ကျလာမိတာ……။
"မောင်~~"
"ဟင်……honey…honey နိုးပြီလား"
မျက်လုံးလေးမပွင့်တစ်ပွင့်လေးနဲ ့ခြံရံ ့ကိုခေါ်လာလို ့ပြန်မေးလိုက်တော့ ခေါင်းလေးအသာငြိမ် ့ပြလာသည်။
"နေရတာသက်သာရဲ ့လား honey "
ခေါင်းလေးပဲထပ်မံငြိမ် ့ပြပြန်သည်။ကိုယ်လည်းသူလေးကုတင်ပေါ်တက်ပြီး သူလေးကိုိရင်ခွင်ထဲချီမှာထည့်ကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။
"မောင် တောင်းပန်ပါတယ် အချစ်ရယ် အဲ့လိုဖြစ်တာက……"
"honey…မောင့်ကို ယုံတယ်"
ရင်ခွင်ထဲကမော့ကြည့်ကာ ဖြေလာရှာသည်။
မောင် အားနာမိလိုက်တာအချစ်ရယ်…မောင်
ဖြေရှင်းချက်တောင်ပေးစရာမလိုဘူးလားတဲ ့လားကွာ……။
"ဒါပေမယ့် မောင် honeyတို ့ရဲ ့ ချစ်ခြင်းတွေ
သံယောဇဉ်တွေ တည်မြဲဖို ့အတွက် သဝန်တိုမှုနည်းနည်းတော့ လိုတယ်မလား မောင်~~"
"လိုတာပေါ့…honeyက မောင့်ကိုသဝန်တိုနိုင်တာပေါ့ မောင်က honey ့အပိုင်ပဲကို… နော့"
"ဟီးးး အာ့ဆို honeyပြောတာ ကိုမောင်လုပ်ပေးနော်"
"လုပ်ပေးမှာပေါ့…မောင့်honeyက ဘာလုပ်ချင်လဲပြော…"
"ခရီးသွားချင်တယ်~~"
"ရတာပေါ့…ရတယ် ခုနက ဒေါက်တာကလည်းမှာသွားတယ် စိတ်ပြေလက်ပြောက်ခရီးထွက်
တဲ ့…ကဲပြော မောင့်အချစ်က ဘယ်သွားချင်လဲ"
"အဲ့ဒါဆို အင်းးး……"
သံရှှည်လေးဆွဲကာ မေးစေ့လေးကို လက်ညှိုးလေးနဲ ့ပွတ်ကာစဉ်းစားနေသည်။အခုကဆောင်းဝင်လာပြီဆိုတော့…ဗိုက်နဲ ့ဆိုတော့ပြည်တွင်းပဲသွားတာကောင်းတယ်…။
"ကလော…ဟုတ်တယ်…ကလောက အပန်းဖြေအိမ်သွားမယ်"
"Ok မောင်စီစဉ်လိုက်မယ်နော််"
"ဟုတ်"
လိုချင်တာရသွားတော့ မျက်နှာလေးက ပြန်ရွှင်လာမှ ခြံရံသက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။တော်သေးတယ် ခုနကကိစ္စကို စကားတောင်မစလာတော့လို ့…။
မောင့်ရင်ခွင်ထဲဝင်နေပေမယ့် မောင်သက်ပြင်းတွေချနေတာသိပါတယ်…။ခုနက ကိစ္စမှမောင်မမှားဘူးဆိုတာသွန်းယုံတယ် ဘာလို ့ဆို
ကမ္ဘာဦး ကသွန်းလာတာကို တွေ ့ပြီးမှ မောင့်ပေါင်ပေါ် တမင်ထိုင်ချလိုက်တာ သွန်းတွေ ့ပါတယ်…။ဒါပေမယ့် ရုတ်တရတ်ဆိုတော့ သွန်းရောဂါအခံက ခွင့်မပြုဘူး…မောင့်ကိုအားကိုးတစ်ကြီးမောင်က သူ ့ကိုတွန်းချပြီး သွန်းဆီရောက်လာတော့ သွန်းဝေဒနာတွေ ကြားက ပြုံးမိလိုက်သည်။ကမ္ဘာဦးက မောင့်အပေါ်ပုံမှန်မဟုတ်တာကို အခုသိရပြီဆိုတော့…ဒီဇာတ်ကို သွန်းကိုယ်တိုင်ကမယ်……။
*
*
*
*
*
*
*
"ခန် ့ထည် ကိုယ့်ကိုချိန်းတာ ဘာကိစ္စ"
"ဟို ကျွန်တော်နဲ ့အဖော်လိုက်ပေးစေချင်လို ့"
"ဟင် ဘယ်ကိုတုန်း"
ပြောစရာလေးရှိလို ့ ခဏလာခဲ့ပါဆိုလို ့ဂျူတီပြီးပြီးချင်ထွက်လာလိုက်တာ သူက ကော်ဖီဆိုင်ဆိုတော့ ကော်ဖီဆိုင်ရောက်လာပြီး ဘာမှမပြောလို ့စကားကစပေးရသေးသည်။အခုပြောတော့ အဖော်လိုက်ပေးတဲ ့……
"ဟိုတစ်ခါ ကျွန်တော့် ကားနဲ ့တိုက်မိတဲ ့အဖွားလေ အဲ ့အဖွားက ကျွန်တော့် ကိုလိပ်စာပေးသွားတယ် အဲ့ဒါကျွန်တော် မုန် ့တို ့ဆေးတို ့သွားလှူ ချင်လို ့ တစ်ယောက်ထဲအဖော်မရှိလို ့ ကိုထွဋ်ကိုအဖော်လိုက်ပေးစေချင်လို ့"
"သီရိကို ခေါ်သွားလေ ခန် ့ထည်ရဲ ့"
"ဟာ…ကိုထွဋ်ကလည်း သီရိက မိန်းကလေးလေ အဲ့လောက်အဝေးကြီးကျတော့ ခေါ်သွားလို ့ဖြစ်မလား"
သီရိကိုတောင် ခေါ်လို ့မရဘူးဆိုတော့ ဘယ်လောက်တောင်ဝေးလို ့ပါလိ်မ့်…သိချင်လာတာနဲ ့အရှေ ့က ကောင်လေးကိုမေးလိုက်မိသည်။
"ဘယ်အထိတောင် သွားရမှာမို ့လဲ ခန် ့ထည်
ရဲ ့"
"မြို ့ပြင်တော့ နည်းနည်းရောက်တယ်ဗျ"
"ဟင် အခုတောင် ညနေစောင်းတော့မယ် အပြန်မိုးချုပ်နေမှာပေါ့ နောက်နေ ့မှသွားပါလား"
"မကြာပါဘူး ကိိုထွဋ်ရဲ ့ ပေးစရာရှိတာပေးပြီး ပြန်လာမှာ"
ခန် ့ထည်အရှေ ့မှာအတင်းငြင်းချင်နေတဲ ့လူဗကြာင့် စိတ်ထွွေလာရသည်။ကိုယ်က အကြံအစည်ကြီးနဲ ့သွားမှာလေ မဖြစ်ဖြစ်အောင်တေည့လုပ်ရမှာပဲ……။
"ခဏပဲနော် ပြီးတာနဲ ့ချက်ခြင်းပြန်ရမယ်"
"အင်းပါ ကိုထွဋ်ရဲ ့"
"အဲ့ဒါဆို…သွားမယ်လေ တော်ကြာနောက်ကျနေမယ်"
"ဟုတ်"
လမ်းမှာအဖွားအတွက်ဆေးနဲ ့မုန် ့ဝယ်ပြီးတော့
အဖွားပေးတဲ့လိပ်စာအတိုင်းထွက်လာလိုက်ကြသည်။ တော်တော်တော့မောင်းရပြီး မြို ့ပြင်ကိုရောက်မှန်းမသိရောက်လာပြီ……
"ခန် ့ထည်မင်းပြောတာ ဒီနေရာလား"
"ဟုတ်တယ် ကိုထွဋ်"
"ဟင် မင်းကလည်းဟုတ်ပါ့မလား ကွင်းပြင်ကြီးတွေပဲရှိတာကြီးကို"
"ဟိို ဝါးတံတားလေးကိုဖြစ်ပြီးတော့ လျှောက်လာရမှာလို ့တော့ ပြောတယ်"
သူပြောတဲ ့ဝါးတံတားဆိုတာကိုကြည့်လိုက်တော့ အောက်ဝါးပိုးဝါးလုံးကြီးတွေကို လေးခွပုံလုပ်ကာ ထောက်ထားပြီး ပေါ်အခင်းက ဝါးပိုးဝါးကို ခွဲကာခင်းထားခြင်း…လူတစ်ယောက်အသာလေးလျှောက်လို ့ရတာ မှန်ပေမယ့် လူတစ်ယောက်ဖြတ်လျှောက်သွားတော့ အိပဲ့အိပဲ့နဲ ့ဖြစ်သွားသည်။
"မင်းတံတားကလည်း မဖြစ်ပါဘူးကွား ဒီကနေပဲ လူကြုံနဲ ့ထည့်ပေးလိုက်တော့"
"အဲ့လိုတော့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ ကိုထွဋ်ရဲ ့ ကျွန်တော်ကကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လှူချင်တာ"
"ကျစ်…အဲ့ဒါဆိုလည်း သွားကွာ"
"ဟုတ်"
ပြောပြီး ကားပေါ်ကနေ ပျော်ရွှင်စွာဆင်းသွားသည်။ပြီးတော့ ကလေးလေးလိုလည်း ဖြူစင်စွာပြုံးပြသွားသေးသည်။သူ ့အပြုံးလေးက လှလိုက်တာ…။
အဖွားအိမ်ကို တော်တော်မေးယူပြီးမှ ရောက်သည်။တော်တော်လည်း လျှောက်ရပါသည်။လမ်းမမှာရပ်ခဲ့တဲ ့ခေါင့်ကားကိုတောင် ပြပြလေးသာမြင်ရတော့သည်။အဖွားရဲ ့တဲက အဖြစ်လေးသာဆောက်ထားသည့်ပုံ ဒါမယ့် အဖွားကသပ်သပ်ရပ်ရပ်နေတတ်သူူူလားမသိ တဲလေးက သန် ့ရှင်းသပရပ်နေချင်စဖွယ်ဖြစ်နေသည်။
"ငါ့မြေးတို ့ကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွယ် အခုလိုလာလှူပေးကြလို ့"
"မလိုပါဘူးဖွားရဲ ့ ကျွန်တော်က ကုသိုလ်ရချင်တာဗျ ကျေးဇူးစကားရချင်တာ ဟုတ်ဘူး"
သွက်လက်စွာနဲ ့ ခွန်းတုန် ့ဝင်ပြန်တဲ ့ခေါင့်ဘေးနားမှာထိုင်နေတဲ ့ခန် ့ထည်…။သူ ့ရဲ ့လှူချင်တန်းချင်တဲ ့စိတ်လေးကိုချီးကျူးတာတော့အမှန်ပင်…။
အလှူ ဆိုတာတကယ်လိုအပ်နေသူတွေကိုလှူတာအကောင်းဆုံးမဟုတ်လားသူလေးက အဲ့လိုပင်လှူ တကယ်လိုအပ်တဲ ့သူကိုလိုက်လှူ တာဆိုပြီးအဖွားကိုဖောင်ဖွဲ ့ပြောနေလေရဲ ့…။အပြင်မှာတော့မှောင်နေပြီ သူလည်းမတားချင်တာနဲ ့ပဲလိုက်နားထောင်နေပေးလိုက်သည်။သူဘဝအတွက် အပြောင်းအလဲကြီးဖြစ်သွားမှာကိုသာကြိုသိရင် သူူချက်ခြင်းအဲ့နေရာကနေ ဆွဲခေါ်ပြီးပြန်လာမိမှာ………။
💙💙💙
အခုဆို သွန်းတို ့ကလောကိုရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ရာသီဥတုကအရမ်းအေးလွန်းတာကြောင့်သွန်းမှာရေတောင်မချိုးနို်င် မောင်ကတော့ချိုးနိုင်တယ်…အခုက အိပ်ယာထဲမှာပဲခွေနေမိသည်။ခုနကလေးတင်ပဲ စံအိမ်နောက်ကရောင်စံစိုက်ခင်းကြီးတွေကိုကြည့်ပြီး ပြန်လာကြတာ…
"မောင်~~"
သူသိတယ် အဲ့လိုသံရှည်စွဲပြီး ချွဲခေါ်လာပြီဆိုရင်…ဒါပေမယ့်လည်း စိတ်ချမ်းသာအောင်ထားရမယ့်မလား…အပန်းဖြေခရီးထွက်လာပါတယ်ဆိုမှငိုနေလို ့ဘယ်ဖြစ်မလဲ……။အဲ့တော့ ကြယ်သီလေးဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။
"ဟီးး ချစ်တယ်"
"အင်းပါ "
သူ ့ထုံးစံအတိုင်း တပြွတ်စ်ပြွတ်စ်နေစို ့နေပြန်သည်။ကိုယ့်မှာတော့ ဒီအချိန်ဆိုဘာကိုလုပ်ချင်လုပ်ချင်မှန်း…စိတ်ထဲမှာမရိုးမရွနဲ ့ဖြစ်လို ့…။
အဲ့တော့ ကိုယ်နေကြအတိုင်း 1ကနေ100ထိသာရေလိုက်သည်။ဒီတစ်ခါက နံပါတ် 79မှာတင်ရပ်လိုက်လို ့ကြည့်လိုက်တော့……။
"ဘာဖြစ်လို ့လဲအချစ်ရဲ ့မစို ့တော့ဘူူးလား"
"ဟင့်အင်း…ဈေးသွားချင်တယ်"
"ဈေး…?"
"အင်း"
"ဟုတ်ပြီ သွားမယ် ထ"
သူလေးကိုဆွဲထူပေးလိုက်ကာထစေသည်။သူလေးဘာပဲ လုပ်ချင်ချျင်အကုန်လိုက်လျောမယ်။အဲ့ဒါကြောင့်အခုလည််း ပုံမှန်ဆို ဈေးဆိုတဲ ့နေရာကိုငြင်းမှာမှန်ပေမယ့် အခုကတော့ မငြင်းပါ…။
"မောင် honeyက ဖက်ထုပ်ဖြစ်နေဲပြီ
ကြည့်ဦး ဟီးး"
"ဖြစ်ပါစေပေါ့ မောင်က အဲ့ဖက်ထုပ်လေးကို ကိုက်စားလိုက်မှာ"
"ဟီးး ကျေွးပါဘူး"
"မရဘူး စားမှာပဲ"
တစ်ကိုယ်လုံးအနွေးထည်တွေကို အထပ်ထပ်ဝတ်ပေးထားပြီး မာဖလာတွေရော ဦးထုပ်ပါဆောင်းထားတာကြောင့် ဗိုက်ပူလုံးလုံးလေးနဲ ့တစ်ကယ်ဖက်ထုပ်လေးနဲ ့တူနေသည်။ကလောမှာက နေထွက်နေပေမယ့်လည်း အအေးဓာတ်က မလျော့သွားတာကြောင့် ခြံရံတောင်အနွေးထည်ထူထူဝတ်ထားရသည်။
ကလော မြို ့မဈေးကအတော်ပင်စည်သည်။ကလောကအပန်းဖြေအိမ်ရှိပေမယ့် သိပ်မလာဖြစ်တာပဲ အခုလာပြန်တော့လည်း ပြန်တောင်မပြန်ချင်…။ဈေးထဲနှစ်ယောက်သား ဝင်လာလိုက်ပြီး……
"မောင် ဟိုဟာစားချင်တယ်"
"ဘာလဲ honeyရဲ ့"
"ငါးထမင်းနယ်ရောင်းတာလား မသိဘူး"
"လာလေ သွားကြည့်မယ်"
ငါးထမင်းနယ်ရောင်းတယ်ဟုထင်ရသော ဆိုင်ထဲကို သူလေးအားတွဲကာဝင်လာလိုက်ကြသည်။ဆိုင်အကြီးကြီးတော့မဟုတ် ဒီအတိုင်းအမိုးလေးနဲ ့ခုံလေးတွေချပြီး ရောင်းတာ…"
"အဒေါ်ကြီး ဘာတွေရလဲဟင်"
honey မေးလိုက်တော့ ရှမ်းသံဝဲဝဲနဲ ့အဒေါ်ကြီးက သူ ့ဆိုင်မှာရတာတွေကိုရွတ်ပြသည်။
"မောင် စားမယ်နော်"
"စားလေ honeyရဲ ့ လာ ထိုင်"
လမ်းဘေဆိုင်လေးဖြစ်လို ့ သူလေးကိုမစားခိုင်းမှာစိုး၍ကိုယ့်ကို မျက်နှာငယ်လေးနဲ ့ခွင့်တောင်းလာပုံလေးက ဘယ်လို လုပ်တားနိုင်တော့မည်နည်း…။
"မောင်~~honey ့ကိုခွံ ့ကျေွး"
"အင်း ကျေွးမယ်နော်"
အလိုတော့အတိုင်း ငါးထမင်းနယ်ကို ခွံ ့ကျေွးလိုက်သည်။အဲ့ဒါတစ်ခုထဲလားဆိုတော့လည်းမဟုတ် ကျန်တဲ ့ရှမ်းအစာစာတွေပါ မှာစားသေးသည်။ပြီးတော့ ဗိုက်ကြီးလေးသွားပြီလို ့လည်းဆိုသေးတယ်…။
"honey အအီပြေအောင် လိမေ္မာ်သီးစားမလား"
"အင်း…အင်း စားမယ်"
အရှေ ့မှာ လိမေ္မာ်သီးသည်တွေလို ့မေးလိုက်တော့ ပုတ်သင်ညို ရှုံးအောင် ခေါင်းလေးအဆက်မပြတ်ညှိိမ် ့ပြလာသည်။လိမေ္မာ်သီးဆိုင်ထဲဝင်လာတော့ ဈေးသည်ကြီးက အမြည်းကျေွးတော့လည်း သူလည်းစာ ခြံရံ ့ကိုလည်းအတင်းတွေကျေွး…အရမ်းကြိုက်တယ်ဆိုတော့အများကြီးဝယ်လာလိုက်ရသည်။
"ညောင်းနေပြီလား honey"
"အွန်းး"
"မောင်ချီရမလား"
မျက်နှာလေးရှုံ ့တွနေတဲ ့သူ ့ကိုမေးလိိုက်တော့ ခေါင်းလေးညိမ် ့ကာဖြေလာသည်။ချီရမလားဆိုတော့ ခေါင်းပြန်ခါပြသည်။
"အဲ့ဒါဆိုအိမ်ရောက်ရင် မောင်ဆေးလိမ်းပေးမယ်နော်"
"ဟုတ်"
ကားဆီကိုပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်လာပြီးအိမ်သို ့ပြန်လာလိုက်သည်။အနောက်က သူတိို ့နှစ်ယောက်ရဲ ့လှုပ်ရှားမှုတွေကိုအနောက်ကနေ အဆက်မပြတ်ဓာတ်ပုံလိုက်ရိုက်နေတဲ ့သူလည်းရှိလေသည်။
*
*
*
*
*
*
ကလောမြို ့ရဲ ့ညချမ်းအချိန််အခါအအေးဓာတ်က အံတုဖို ့မလွယ်…အဲ့ဒါကြောင့် ခြံရံ အခန်းထဲကမီးလင်းဖိုလေးကို ဖိုလိုက်ပြီး အဲ့အရှေ ့မှာ တန်ဖိုးကြီး သားမွှေးအခင်းကြီးတစ်ခုခင်းကာ…
ဖက်ထုပ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်လို ့မီးစာလံှုနေလိုက်တော့ အအေးသက်သာသွားသည်။
"ယောကျာ်း~~"
"ဟင်!!"
"ဟီးးး အသဲယားလိုက်တာ"
ခေါ်တုန်းကတော့ခေါ်ပြီး အသဲယားတယ်ဆိုကာပုခုံးလေးကိုတွန် ့နေသည်။ကိုယ်ကတော့ရင်ထဲမှာ ပန်းပေါင်းစုံပွင့်နေတာပေါ့……။
"ပြန်ခေါ်"
"ဘာကိုလဲ မောင်ရဲ ့"
"ယောကျာ်းလို ့ ပြန်ခေါ်"
"မောင်က အဲ့လိုခေါ်ရင်ကြိုက်လို ့လား"
"အင်း"
"honeyကခေါ်ချင်နေတာ မောင်မကြိုက်မှာစိုး
လို ့"
"honeyရယ် ကိုယ့်ယောကျာ်း ကိုယ်ခေါ်တာပဲ ခေါ်ပေါ့"
"ယောကျာ်း…ဟီးး"
"ဗျာ"
"ယောကျာ်း…ယောကျာ်း"
"ဗျာ~ဗျာ"
"ခ်ခ်"
ခေါ်ပြီးတော့ တစ်ခစ်ခစ်နဲ ့သဘောတွေကျနေလေသည်။ကိုယ်လည်းအဲ ့ဖက်ထုပ်လေးကိုရင်ခွင်ထဲကာတင်းကြပ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်သည်။
*
*
*
*
*
*
"ပျော်နေတယ်ပေါ့ ကိုကို သူနဲ ့ရှိရင်အဲ့လောက်တောင်ပျော်တယ်ပေါ့ ဘာလို ့အဲ့လောက်တောင်ပြုံးနေတာလဲကိုကို ကျွန်တော့်ကိုလည်း အဲ့လိုအပြုံးလုံးတစ်ခါလောက်ပြန်ပြုံးပြပါ ကိုကိိုရဲ ့"
သူအနောက်ကနေ ကိုကိုတို ့အနောက်ကိုလိုက်ခိုင်းထားတဲ ့နောက်လိုက်က ဓာတ်ပုံတွေပို ့လာတော့ အကုန်လုံးနီးပါးက ကိုကိုကပြုံးနေပုံတွေကြီးပဲ……ကိုကို ့ဆီမှာအလုပ်လုပ်လာတဲ ့အတော်အတွင်းတစ်ခါမှကိုကို ့အပြုံးကိုမမြင်ဖူးပေ…။
"ဟားးဟားးကျေနပ်လိုက်တာကွာ သွန်းသုတ ခဗျားက ရောဂါနဲ ့ဆိုတော့ ခဗျားကိုတဖြည်းဖြည်းနဲ ့စိတ်ဆင်းရဲပြီး ကိုယ့်ရောဂါနဲ ့ကိုယ်ထွက်သွားရအောင်လုပ်ပေးမယ် ဟား ဟား"
အခန်းငယ်ထဲမှာတစ်ယောက်တည်း ခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်သံကြီးကစိုးမိုးလျက်……
💙💙💙
Love u all💙
နောက်တစ်ပိုင်းက နည်းနည်းလေးစောင့်ပေးနော်😘😘😘