We were eating together in the dining room.Sobrang tahimik na halos ang naririnig nalang ay yung mga kalansing ng kutsara.I tried to look at my father but he don't want to look at me even for a seconds.Then i also tried to look at my mother but she's busy eating and don't want to talk to me too and so i just continued finishing my meal.After that i stand up,clean my dish and went back to my room.
I'm busy doing some homeworks in my room when my head suddenly hurts shocks it hurts so much that i feel like my head will explode anytime.
"Arrrrgh!" I grunted. "Why the heck my head hurts so much!?" inis na sabi ko.I held my head tigthly and closed my eyes for a second,then suddenly it vanished."What the heck was that?" nagtataka kong tanong sa sarili ko.Pero binalewala kona lamang at pinagpatuloy ang ginagawa ko.Then my phone suddenly rang "Anne calling..." it was my bestfriend.
"Yes?" I boredly ask. "Hey Ara! nakagawa kana ba ng homeworks?" mabilisang tanong niya. "Yes kakatapos kolang,why?" I asked again.
"Waaaaaa pakopya naman ako nablablangko ako eh,hindi ako makaisip ng tamang sagot and i don't know why huhuhu" paawang sabi niya."Right,send konalang sayo sa messenger".sabi ko
"Yey thank you Belle labyah! See you tomorrow then". excited na sabi niya."Yeah,bye,see you too". sabi ko then i hang out.
Right tomorrow is the first day of class as my second year college of UP University.
By the way,I forgot to introduced my self,I am Arabelle Sanchez,20 years old and i have a older sister name's Abegail Sanchez but she's gone now and it's a long story.So yeah,i have a long black hair with bangs and my height is about 5'6 and my weight is 65 kilogram.My father is Gregorio Sanchez,and my mother is Celestine Sanchez.We run a business company name's Sanchez Corporation and i am of course the heiress cause my sister is already....dead.
I looked at my watch and found out that it's already late.Hindi ko namalayan na 10:30 na pala and i still have classes tomorrow kaya naman ay nahiga nako.But the scene earlier when my head hurts suddenly popped out of my head. "What was that?" the last word that i said before i doze to sleep.
My alarm clock already rang so i guess it's already 7:00 and my first class starts at 8:00.
Tumayo nako at nagayos ng sarili bago bumaba at magalmusal.And as usual my parents ignored me again before they went out and go to work.They did not even say "Good Morning" to me.It feels like i am not even existing in their eyes.Para lang akong hangin na dumaan sa harap nila.
But i'm already immune to that treatment.Sa tagal ko ba namang nakatira sa bahay nato nasanay na din ako.But sometimes iniisip kopa din na 'ganon ba talaga kalaki ang kasalanan ko para ituring nila akong ganito?'.Anak padin naman nila ako kahit ganon at tsaka tao din naman ako na nagkakamali.
Pero bakit na imbes na itama nila ung pagkakamali ko at kalimutan nalang yung nangyare,mas lalo pa nilang pinapalaki ung problema? Ganon ba talaga kataas ung prides nila na pati anak nila hindi nila kayang intindihin o maintindihan? Hindi lang naman sila yung nasaktan,ako din,mas masakit panga saken eh.Siguro nga ganoon talaga sila.Iniisip ko din minsan kung totoong anak ba nila ako? Eh hindi naman ganon kataas yung pride ko at kasama ung ugali ko.Pero bahala na.Bastat alam kong kaya kopa.Mananatili ako sa tabi nila kahit ganyan sila saken.
So back to the story,napahaba ata masyado yung pagiisip ko nang kung ano ano.
Naupo nako at nagsimulang kumain.Nagtataka ba kayo kung sino ang nagluto? Well mga kasambahay lang namen ang kasama ko dito sa bahay tuwing umaalis sila.At si Aling Glenda lang ang kilala ko at wala ata siya dito ngayon.Usually kase lagi siyang nakaabang saken sa pagkainan tuwing kumakain ako magisa binabantayan niya ako pero ngayon wala but it's okay busy lang cguro sila she's 55 years old already siya nalang yung tinuturing kung pamilya at si Anne kaya napakaimportante nila saken.Pagkatapos kong kumain ay bumalik nako sa kwarto ko para maligo at umalis na.
Pagdating ko sa harap ng gate ng aming unibersidad ay napahinga ako ng malalim.'Sana maging maayos at maganda ang magiging takbo buhay ko dito kahit dito nalang sana ako maging masaya' sabi ko sa isip ko.
Nagsimula nakong maglakad papunta sa loob at madami akong nakakasalubong na estudyanteng nakatingin saken,mostly mga lalaki pero hindi konalang sila pinapansin.I remained my poker face and started heading to my first class.Mamaya konalang tatawagan si Anne at sabay daw kameng maglulunch.
Pagdating ko sa harap ng pintuan ay tinignan ko muna ang relo ko.It's already 7:40,10 mins left before the start of my class.Tumambay muna ako ng mga ilang minuto bago napagdesisyunang pumasok sa loob.
I open the door and many of my classmates turned their heads to me as they are talking something.I ignored them and started walking to where seat should i sit.There,sa tabi ng bintana ko napiling maupo.Naglabas ako ng libro at magbabasa sana muna ako habang hinihintay ang aming guro when suddenly the door open again and when i turned my head to see if that's the teacher,my mouth parted cause the man standing in front of us is a handsome cute man.I mean para siyang kpop boy sa itsura niya.Pati mga kaklase ko ata natulala sakanya.Well i can't deny it.Gwapo siya.Nilibot niya sandale yung tingin niya sa buong room bago huling dumako saken,at nang makita ko yung mga mata niya.My mouth parted again.Cause his eyes are gray.Filipino ba siya? Half? I don't know.Pero ang ganda ng mata niya.Dali dali ko ding iniwas yung tingin ko sakanya at inabala nalang yung sarili ko sa pagbabasa.
Then my first teacher stepped in to the room.It suddenly became so quiet.
"Hi class,I am Professor Quin.My name's Erica Quin.So basically i am your teacher in history,hope we can get along well." she said habang nililibot yung paningin sa loob. "So this is your first day of class as a second year college kaya ang unang gagawin natin ay siyempre ipakilala yung sarili niyo so that magkakilala kayong magkakaklase don't worry kahit pangalan at edad nalang ang sabihin niyo.No need to discuss your life." sabi niya ulit.
"So we will start at the back,mauunang magpakilala yung mga asa likod."
Right ako ang pinakahuli sa likod sa tabi ng bintana so ako ang mauuna.I stand up and went to the front. "Arabelle Sanchez,20 years old." medyo nakangiting sabi ko sakanila and then went back to my chair.Nagpatuloy ang pagpapakilala until his turn came.That handsome cute boy.He stand up and went to the front. "Kyle Montreal,22 years old." so his name is Kyle.....cute.Wait what? What the heck i am saying? Pinilig konalang yung ulo at nakinig sa mga iba pang sasabihin ni Miss Erica.
"Class Dismissed." yes! sawakas natapos na den.Inayos ko yung mga gamit ko at nauna nang lumabas ng room dahil yung mga kaklase kong iba inuusisa pa yung Kyle na yon.
I texted Anne na antayin konalang siya sa harap ng cafeteria.Pero pagkarating ko don nakita ko siya.So nauna na pala siya dito.I walk to her hanggat sa malapitan ko siya.
"Omayghash! Ara! Ikaw bayan!? You are so beautiful! Hala mas lalo kang gumanda.Nagmake up kaba?"excited na tanong niya. "Nope,alam monamang hindi ko gusto yon." sabi ko sakanya. "Waw wala kapang ayos niyan pero ang ganda mona ah infairness gurl!." masayang sabi niya. "Tsk bolera ka tara nanga kumain na tayo gutom nako." sabay hila ko sakanya papasok sa loob.
"Ikaw na pumila,ako na maghahanap ng table naten,go." sabay tulak ko sakanya.Habang naghahanap ng table nahagip ng mata ko si Kyle kasama yung mga kaibigan niya.Woah may mga kaibigan na agad siya.Wait? Hindi ko sila kaklase.Guess taga ibang section siguro sila.
Anyways nakahanap nako ng table at naupo na don.Habang hinihintay si Anne nakita ko sa gilid ng mata ko na tumayo yung isang kaibigan niyang lalaki.Hindi konalang pinansin at kinalikot nalang yung selpon ko.Pero nagulat nalang ako nung nakita kong may nakatayo sa harapan ko.And so i lifted my head to see who it is.Apparently it was the friend of Kyle siya ung tumayo kanina.Nakatingin lang siya saken kaya tinanong ko siya "What?" i said. "Ahm Hi,I am Rei Fernandez,nice to meet you." nakangiting aniya.Tinitigan ko muna siya ng matagal bago tinanggap ang kamay niya. "Hello,just call me Ara." medyo nakangiting ani ko din.After that ay bumalik na siya sa mga kaibigan niya,nagsisigawan sila niloloko ata siya.
Sinundan ko siya ng tingin hanggat sa makaupo siya,pero nagulat nalang ako nung nakita kong sakin nakatingin si Kyle.Nakangiti siya saken.Nginitian konalang din siya.
"Hoy!,bat natulala ka diyan?" pinaypay ni Anne sa mukha ko yung kamay niya nung nakita niyang tulala ako.I snapped at my thoughts and smiled to her. "Sorry may naisip lang ako." sabi ko sakanya. "Sige kain na tayo".Umupo na siya sa harap ko at nagsimula na kameng kumain.
Nandito na ako ngayon sa waiting shed ng university tapos na yung klase ko at dahil umuulan at nakalimutan kong magdala ng payong tumambay muna ako dito para patigilin yung ulan.
Habang nakaupo at nakikinig ng musika sa selpon ko.Naramdaman kong may tumabi saken so i removed my headset and turned to see who it is.And guess what? It was Kyle Montreal.My handsome classmate. "Hi." he said. "Oh hello." i also said. "Sinong hinihintay mo?" tanong niya.
"Ah it's raining so pahihintuin ko muna wala din kase akong dalang payong." sabi ko sakanya.Binuksan niya yung bag niya at may kinuha siya sabay bigay saken. "Here,ikaw nalang gumamit neto since nakajacket naman ako." sabi niya.And it's a umbrella. "You sure you won't need this? baka magkasakit ka pag nabasa ka." sabi ko. "No,it's okay malakas naman resistensya ko." sabi niya sabay tawa.
"Oh okay then,thank you." sabi ko sakanya habang nakangiti.Ngumiti lang din siya saken.
Tinignan ko saglet yung payong at inilagay sa loob ng bag ko saka tumingin ulit ako sakanya and he's........staring at me.May dumi ba sa mukha ko bat ganyan siya makatingin? So i asked "why?" tanong ko.He cleared his throat at iniwas yung tingin niya sakin."Ahm nothing,you are just so beautiful." sabi niya sakin habang nakangiti.
Pinamulahan ako ng mukha "Really? Thanks." sabi konalang din sakanya.Ngumiti ulit siya.Tapos sabay kameng tumingin sa makulimlim na kalangitan.Hindi ko namalayan na tumila na pala yung ulan.Tumayo nako at sinukbit yung bag ko."Ahm sige,mauuna nako ha,hindi kase ako pwedeng gabihin." nakangiting aniya ko sakanya.Tumayo nadin siya."Ah sige,paalis nadin naman ako hinihintay kolang si Marisse may project pa kase sila eh." sabi niya.Kumunot ang noo ko 'Marisse'? who's that?.Ngumiti nalang ako ng tipid at saka nagpaalam na sakanya.
Pero hanggat sa pauwi iniisip kopa din kung sino yung marisse na yun? But wait? Bakit ba pati yun iisipin kopa? I just shrugged my shoulder and continued walking home since malapit lang naman yung bahay namen dito.
Pagdating sa bahay ay dumeretso kaagad ako sa kusina nang makaramdam ng pagkauhaw pero nabitawan ko yung baso nang biglang sumakit nanaman yung ulo ko. "Arrrrghh!! this headache again!" inis na sabi ko.Hinawakan ko ulit yung ulo ko ng mahigpit at pilit na pinipigilan yung sarili ko na wag sumigaw at baka marinig nang mga kasambahay namen.I closed my eyes again hoping that this pain will vanished any seconds...But no...Imbes na mawala mas lalong sumakit yung ulo ko. "Fuck!" hinawakan ko nang mahigpit yung ulo piling ko kase bigla nalang sasabog eh.Pinilig ko nang ilang beses yung ulo ko and hala nanlalabo na ung paningin ko."No,please help me." huling sabi ko bago ako mawalan ng ulirat.
Unti unti kong binukas yung mata ko at puting kisame ang una kong nabungaran.Bumangon ako at tinignan yung orasan ko.It's already 7:00 in the evening. "What happened? nakatulog bako pagkauwi ko dito?" i murmured to myself.I can't seem to remember what happened at pano ako nakatulog ng ganon kahaba.Umuwi ako dito ng 5:00 so 2 hours akong tulog? 'But why? Hindi naman ako ganon kapagod ah?' naisip ko.Inaalala kung mabuti kung ano talagang nangyare at kung bakit ako nakatulog ng ganon katagal.Then suddenly a scene just came through my mind. 'Iinom sana ako ng tubig paguwi dahil inuuhaw nako pero bigla kong nabitawan yung baso? And my head hurts so fucking much! Hanggat sa napaupo nako at nanlalabo na yung paningin ko and then my sight became dark'
"Ano yun? Bakit ganon? anong nangyayare saken? may saket bako? pangalawang beses nang nangyare sakin yun ah" bulong ko sa sarili ko.But then my phone rang "Anne calling..." sinagot konaman ito agad. "Yes Anne?" sagot ko sakanya. "Hey sorry kung hindi nako nakapagpaalam sayo kanina ah meron pa kase kameng project na tinapos eh at baka magalit si Marisse,yung leader namen." sabi niya. 'Marisse?' sabi ko sa isip ko.Ah yun din yung nabanggit ni Kyle saken kanina.Siguro kaibigan niya yun. "Oh it's okay.I understand.Get rest then alam kong pagod ka." sabi ko sakanya. "Well then,Goodnight Belle,See you again tomorrow,labyah!" then she hang out.
I just smiled but it fades immediately when i remembered what happened earlier. 'What's happening to me?' tanong ko sa sarili ko.Pero habang nasa malalim akong pagiisip bigla akong nakarinig ng parang may nabasag.
Tumayo ako at sumilip sa pintuan ko and there nakita ko si daddy na nanghahagis ng kung ano anong gamit na mahawakan niya at si mommy na pilit pinapakalma si daddy. "Punyeta kung hindi lang sana nawala si Abby satin edi hindi sana tayo nagkanda leche leche ngayon!" galit na sabi niya habang nagwawala. "Kumalma kanga Gregorio! hindi makakatulong yang pagwawala mo! maaayos din natin to!" medyo inis ding sabi ni mommy kay daddy. "Kung hindi lang kase dahil jan sa anak mo nayan edi sana andito pa si Abby ngayon! galit na galit na sabi ni daddy. "Napakawalang kwenta! ni hindi lang ata siya nagsisisi sa ginawa niya! at saka bakit kase sa dinami dami nang pwedeng maging anak ko eh yan pa ang binigay nila saken!? sabi ulit ni daddy.Natulala nalang ako at sinara nang tuluyan yung pinto ko hindi kona pinakinggan pa yung pagsasagutan nila.
Naupo ako sa kama at inisip yung sitwasyon ko ngayon.'Ganon naba kasama yung tingin nila sakin na akala nila hindi ko pinagsisihan yung nagawa ko? Aksidente naman yun eh,hindi ko sinasadyang mapatay yung ate ko' sabi ko sa isip ko.Napaupo nalang ako bigla sa sahig sa dami nang naiisip ko. 'Ayokong umiyak,hindi nako iiyak,come on! wag kang iiyak Ara! araw araw nang nangyayare sayo yan ngayon kapa ba masasaktan?' sabi ko sa isip ko.Pero nung nararamdaman kong malapit nang tumulo yung luha ko i lifted my head,closed my eyes hoping that the tears won't start falling.
At nung nahismasan ako binukas kona yung mata ko at tumayo na.Nagshower muna ako bago pumunta sa higaan ko.I checked my cellphone to know if someone texted or calling me but none so i just turn it off at nahiga na.
Pero naalala ko ulit yung mga nangyare ngayong araw. 'Yung biglang pagsakit ng ulo ko,pagkahimatay ko,yung pagaaway nila daddy at mommy nang dahil sakin at kung sino ang nagbuhat sakin papunta dito sa kwarto ko nung nawalan ako ng malay' kase imposible namang si Aling Glenda ambigat ko kaya hindi niya ako kaya.But anyways tatanungin konalang bukas sa mga kasambahay namen.Pinikit kona yung mata ko at kinalimutan nalang ulit yung sakit na naramdaman ko kanina habang nagtatalo sila mommy and daddy,hindi narin ako kumain sanay naman na ako minsan na hindi nagdidinner at siguro pag nakita ako ni Aling Glendang tulog na alam na niya yun na hindi nako kakain.At bago ako hilahin nang antok naisip ko ulit yung nangyare saken 'That is the second time na nangyare sakin yun and worst nahimatay pako' pero pinilig ko nalang yung ulo ko iniisip na pagod lang siguro yun o sa masyado akong madaming iniisip kaya ganon' kumbinsi ko sa sarili ko bago ako dalawin ng antok.