Zaw
မနက္ေနေရာင္ျခည္သည္အခန္း ျပတင္းေပါက္ မွ ျဖတ္ေက်ာ္လာၿပီးျဖဴအုေနေသာအသားအေရ လွပၿပီးေျဖာင့္ဆင္းေနေသာဆံပင္မီးခိုးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးနဲ႕ေကာင္ေလးဆီသို႔က်ေရာက္လာသည္။
မထခ်င္ထခ်င္နဲ႕ေနေရာင္ျခည္ေၾကာင့္နိုးထလာေသာျဖဴအုအုေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
*ပထမဦးဆုံးတကၠသိုလ္တတ္မွာမို႔လားမသိဘူးရင္ခုန္လိုက္တာ ငါလုပ္မဲ့ကိစၥလဲအေကာင္အထည္ေဖာ္ရေတာ့မွာပဲရတုေရ*
အေတြးမ်ားနဲ႕နစ္မြန္းေနရင္းရတုတစ္ေယာက္နာရီလွမ္းအၾကည့္
"OMG ေက်ာင္းသြားရပါမယ္ဆိုမွေနာက္က်မွထမိျပန္ၿပီျမန္ျမန္လုပ္မွပဲ"
________________________
ပထမဦးဆုံးရက္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းႀကီးဆီသို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုယ္ဆီ ရည္မွန္းခ်က္ကိုယ္ဆီနဲ႕ေက်ာင္းသို႔လာၾကေသာဆယ္ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ လူငယ္ေလးမ်ား
ထိုလူငယ္ေလးမ်ားၾကားမွာ အရပ္အားျဖင့္၆ေပေက်ာ္ အသားအေရမွာအရမ္းမျဖဴေသာ္ျငား နို႔ႏွစ္ေရာင္သန္းေနေသာ ခႏၶာကိုယ္မွာေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရွိသင့္ရွိအပ္ေသာ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ျပည့္စုံၿပီး
တတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ ျမင္သူတိုင္းႏွစ္ခါျပန္ၾကည့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္စြဲေဆာင္မႈရွိေသာ ဆံပင္မွာမဲနက္ေနၿပီး႐ုပ္ေျဖာင့္ေသာေယာက္်ား
ထိုေယာက္်ား၏ေျခလွမ္းမွာကန္တင္းဘက္သို႔ဦးတည္၍ လမ္းေလွ်ာက္လာသည္။
ထိုအခါကန္တင္း၏ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွလွမ္းေခၚသံ
"ေဟ့ေကာင္စိုင္းငါတို႔ဒီမွာကြ" ထိုအသံမွာစိုင္း၏ငယ္သူငယ္ခ်င္း မင္းထက္မွလွမ္း၍ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။
မင္းထက္၏ေဘးကပ္ရက္တြင္ထိုင္ေနသူမွာ ျပည့္ဟန္။
ထိုအသံၾကား၍ဆိုင္တြင္းသို႔စိုင္းတစ္ေယာက္ဝင္လာခဲ့သည္ ။ ထိုအခ်ိန္ဆိုင္အတြင္းကမိန္းကေလးမ်ားသာမကေယာက္်ားေလးေတြပါ စိုင္းကိုဝါးစားမတတ္ မ်က္လုံးကြၽတ္ထြက္မတတ္ စိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
"ငါတို႔စိုင္းႀကီးမ်ားစြန္ခ်က္ကြာဘယ္ေတာ့မွဆန္းမက်ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕ကြာ" ျပည့္ဟန္တစ္ေယာက္အားက်ေသာေလသံျဖင့္ဆိုေသာ္ျငား စိုင္း၏မ်က္ႏွာမွာ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕သြားသည္။ ထိုအေျခအေနကိုသိေသာ မင္းထက္မွဝင္ထိန္း၍
"မင္းကလဲကြာေတာ္ေတာ့စိုင္းတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာႀကီးမ်ားမဲ့ရႈပ္သြားတာပဲ သူမႀကိဳက္တာလဲ သိရက္နဲ႕"
"ေအးပါကြာငါကလဲခင္လို႔စတာပါကြ"
"မင္းတို႔ဒီေန႕အတန္းတတ္မွာလား ငါကေတာ့ ဌာနဘက္ခဏသြားမလို႔ မင္းတို႔ၾကည့္ရတာလဲဒီမွာထိုင္ၿပီးငမ္းမဲ့ပုံေတြပါကြာ ကဲငါသြားလိုက္ဦးမယ္ၿပီးမွျပန္လာခဲ့မယ္ bye"
သူ႕ဘာသာေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးထသြားေသာစိုင္းသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေငးရင္းႏွင့္ရီသံမ်ားထြက္လာၿပီးက်န္ခဲ့ေလသည္။
___________________________
ေက်ာင္းဝန္းထဲသို႔အေျပးလာေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အတန္းေနာက္က်မည္ဆိုး၍ အေလာတႀကီးေျပးဝင္လာသည္။
"ဟာ ငါဌာနဘက္အရင္သြားတာပဲေကာင္းပါတယ္။ တတ္ရမွာဘယ္မွာမွန္းလဲမသိဘူး... uniတာေရာက္တာသူငယ္ခ်င္းလဲမိန္မိန္ရရမရွိဘူးငါ့ႏွယ္ေနာ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ေက်ာင္းအပ္တုန္းကဌာနေလးဘယ္မွာရွိလဲသိထားေပလို႔ပဲ..ေၾသာ္ငါ့ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လူရွာေနရင္းနဲ႕အခ်ိန္ဘယ္လိုေတြေတာင္ကုန္သြားလဲမသိဘူး" ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမွတ္ခ်က္ေပးၿပီးဌာနဘက္သို႔လွည့္လာခဲ့သည္။
__________________
{ဌာနရွိေသာအေဆာင္ထဲေလွကား၌}
"အ့....... ေတာင္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္အေရးႀကီးေနလို႔ မျမင္လိုက္မိတာပါ"ရတုတစ္ေယာက္
မိမိဝင္တိုက္မိေသာလူကိုအေလာတႀကီးေတာင္းပန္ေနရာမွ ထိုလူ၏မ်က္ႏွာအားေမာ့ၾက ည့္လိုက္ေသာအခါ
မိမိထက္အရပ္ပိုရွည္၍ထိုလူအားၾကည့္ရန္ေခါင္းေလးေမာ့လို႔အၿပီးမွင္သက္သြားသည္ *ဒီလူ... ေနာက္ဆုံးေတာ့ငါ...ငါေတြ႕ၿပီ*
မိမိ၏အေတြးထဲေဒါသမ်ားႏွစ္မႊန္း၍ထိုလူေခၚတာမၾကားမိလိုက္
"ဒီမွာ... ဒီမွာ!!" ထိုအသံၾကားမွသတိေလးဝင္လာရင္း
"ေအာ္...ဟုတ္....ဟုတ္ကဲ့sorryပါဗ်ာ"
"မင္းၾကည့္ရတာပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားထင္တယ္ ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္အေရးႀကီးေနရတာတုန္း"
"ကြၽန္ေတာ္အတန္းမမွီမွာဆိုးလို႔ပါ အတန္းကဘယ္မွာတတ္ရမယ္မွန္းမသိလို႔ဌာနကိုလာေမးတာ"
"မင္းကဘယ္ေမဂ်ာကလဲ"
"သခၤ်ာကပါ"
"ဒါဆိုကိုနဲ႕တူတာပဲ လိုက္ခဲ့ေလကိုလဲဌာနသြားမွာ ပထမဦးဆုံးေန႕မို႔စာအုပ္ေတာင္ေရာင္းေသးမွာမဟုတ္လို႔ စာမသင္ေသးပါဘူး ေျဖးေျဖးေပါ့"
"ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ေက်းဇူးပါ"
ေလွကားသို႔တတ္၍ဌာနသို႔ဦးတည္သြားခိုက္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးသူတို႔၂ေယာက္ကိုၾကည့္တဲ့မ်က္လုံးမ်ားမွာ အံၾသျခင္းမ်ား အားက်ျခင္းမ်ားျဖင့္ျပည့္ႏွပ္ေနၿပီး
ထိုစဥ္မိန္းကေလး၂ေယာက္မွ
ပထမတစ္ေယာက္"ဟယ္..ၾကည့္ပါဦးလိုက္ဖက္လိုက္တာ"
ဒုတိယတစ္ေယာက္"အဲ့၂ေယာက္လုံးငါ့ရည္းစားျဖစ္ရင္ေကာင္းမွာပဲ"
ပထမ"အမေလးးးးဟဲ့ေလာဘႀကီးတာဟယ္"
ဒုတိယ"နင္ကလဲေခ်ာတာကိုးဟ"
ထိုစကားမ်ားကိုၾကား၍ရတုတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာႀကီးမွာ
နီျမန္းေနတာစိုင္းတစ္ေယာက္ရိပ္မိၿပီး
"Sorryကြာ..ကို႔ေၾကာင့္မင္းအတြက္အထင္လြဲကုန္ၾကၿပီ"
"မဟုတ္တာ..အကို႔က ကူညီတာပဲကြၽန္ေတာ္ကေတာင္ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ"
__________________________
{ဌာနမွျပန္အထြက္}
စိုင္းတစ္ေယာက္ကိစၥမ်ားၿပီး၍အျပင္ထြက္ အျပင္၌ဌာနကိုေက်ာေပးၿပီးအျပင္ဘက္သို႔ေငးၾကည့္ေနေသာ ေစာနကေကာင္းေလးအားျပန္ေတြ႕ရစဥ္
*ဒီေကာင္ေလးကေယာက္်ားေလးသာေျပာတယ္သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေလး ခ်စ္စရာေကာင္း သား ဟင္... ငါဘာေတြစဥ္းစားေနမိပါလိမ့္*
စိုင္းတစ္ေယာက္မိမိ၏အေတြးအားလြင့္စင္ေစၿပီး ထိုေကာင္ေလးနားသို႔ေလွ်ာက္လာမိသည္
ထိုေကာင္ေလးမွာအေနာက္လွည့္အၾကည့္မိမိအားျမက္ၿပီး ေနာက္လန္က်မလိုျဖစ္သြားသည္မို႔ ခါးအားလွမ္းဖက္ၿပီးထိန္းေပးမိရာ မိမိတို႔၂ေယာက္ပုံစံမွာအျခားသူေတာ့မေျပာတတ္ ကိုယ္တိုက္၌ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိ ထိုေကာင္ေလးျပဳတ္က်မွာဆိုးေသာစိတ္တစ္ခုတည္းေၾကာင့္သာလွမ္းဖမ္းထားမိသည္။
အနီးကပ္ ထိုလူသားေလးမ်က္ႏွာကိုျမင္မိ၍ မိမိ၏ဘက္ရင္အုံရွိအေကာင္ေပါက္ေလးမွာအဆမတန္ခုံေပါက္လာသည္ ။*ခ်စ္ဖို႔ေကာင္း လိုက္တာ မ်က္ႏွာေလးကအျပစ္ကင္းစင္ေနတာပဲ*
*ဘာ..ဘာလို႔ငါ့ရင္ဘက္ထဲကအဲ့လိုႀကီးခံစားေနရတာလဲ nono....မျဖစ္ဖူး ငါ့ဆႏၵေတြဒီလိုနဲ႕ပ်က္လို႔မျဖစ္ဖူး*
ဒီလိုၿငိမ္သက္ေနတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ကိုစိုင္းဘက္ကၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္။"sorry..မင္းျပဳတ္က်မွာဆိုးလို႔ကိုလွမ္းဖမ္းေပးလိုက္တာပါ"
"မဟုတ္တာရပါတယ္...ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္"
"ေအး..ေအး"
ရတုတစ္ေယာက္အျမန္ပင္ထိုလူေရွ႕ကထြက္သြားမိသည္။
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
###########################
ကဲသဲတို႔ေရအေစာႀကီးဇာတ္ေကာင္၂ေယာက္ကိုေတြ႕ေပးလိုက္ပါၿပီေနာ္
အေၾကာင္းရွိလို႔ေစာေစာေတြ႕ေပးလိုက္တာ😁
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕ ေရးျဖစ္ဦးမွာပါခုေတာ့
ေဝဖန္ေပးၾကပါဦးလိုအပ္ခ်က္ရွိရင္😁
Love You All😍😍
Uni
မနက်နေရောင်ခြည်သည်အခန်း ပြတင်းပေါက် မှ ဖြတ်ကျော်လာပြီးဖြူအုနေသောအသားအရေ လှပပြီးဖြောင့်ဆင်းနေသောဆံပင်မီးခိုးရောင်ဖျော့ဖျော့လေးနဲ့ကောင်လေးဆီသို့ကျရောက်လာသည်။
မထချင်ထချင်နဲ့နေရောင်ခြည်ကြောင့်နိုးထလာသောဖြူအုအုကောင်လေးတစ်ယောက်
*ပထမဦးဆုံးတက္ကသိုလ်တတ်မှာမို့လားမသိဘူးရင်ခုန်လိုက်တာ ငါလုပ်မဲ့ကိစ္စလဲအကောင်အထည်ဖော်ရတော့မှာပဲရတုရေ*
အတွေးများနဲ့နစ်မွန်းနေရင်းရတုတစ်ယောက်နာရီလှမ်းအကြည့်
"OMG ကျောင်းသွားရပါမယ်ဆိုမှနောက်ကျမှထမိပြန်ပြီမြန်မြန်လုပ်မှပဲ"
________________________
ပထမဦးဆုံးရက်တက္ကသိုလ်ကျောင်းကြီးဆီသို့မျှော်လင့်ချက်ကိုယ်ဆီ ရည်မှန်းချက်ကိုယ်ဆီနဲ့ကျောင်းသို့လာကြသောဆယ်ကျော်သက်အရွယ် လူငယ်လေးများ
ထိုလူငယ်လေးများကြားမှာ အရပ်အားဖြင့်၆ပေကျော် အသားအရေမှာအရမ်းမဖြူသော်ငြား နို့နှစ်ရောင်သန်းနေသော ခန္ဓာကိုယ်မှာယောက်ျားတစ်ယောက်ရှိသင့်ရှိအပ်သော အင်္ဂါရပ်များနှင့်ပြည့်စုံပြီး
တတိယနှစ်ကျောင်းသားလေးတစ်ယောက် မြင်သူတိုင်းနှစ်ခါပြန်ကြည့်ချင်လောက်အောင်စွဲဆောင်မှုရှိသော ဆံပင်မှာမဲနက်နေပြီးရုပ်ဖြောင့်သောယောက်ျား
ထိုယောက်ျား၏ခြေလှမ်းမှာကန်တင်းဘက်သို့ဦးတည်၍ လမ်းလျှောက်လာသည်။
ထိုအခါကန်တင်း၏ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှလှမ်းခေါ်သံ
"ဟေ့ကောင်စိုင်းငါတို့ဒီမှာကွ" ထိုအသံမှာစိုင်း၏ငယ်သူငယ်ချင်း မင်းထက်မှလှမ်း၍ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။
မင်းထက်၏ဘေးကပ်ရက်တွင်ထိုင်နေသူမှာ ပြည့်ဟန်။
ထိုအသံကြား၍ဆိုင်တွင်းသို့စိုင်းတစ်ယောက်ဝင်လာခဲ့သည် ။ ထိုအချိန်ဆိုင်အတွင်းကမိန်းကလေးများသာမကယောက်ျားလေးတွေပါ စိုင်းကိုဝါးစားမတတ် မျက်လုံးကျွတ်ထွက်မတတ် စိုက်ကြည့်နေကြသည်။
"ငါတို့စိုင်းကြီးများစွန်ချက်ကွာဘယ်တော့မှဆန်းမကျတော့ဘူးထင်ပါရဲ့ကွာ" ပြည့်ဟန်တစ်ယောက်အားကျသောလေသံဖြင့်ဆိုသော်ငြား စိုင်း၏မျက်နှာမှာ မျက်မှောင်ကျုံ့သွားသည်။ ထိုအခြေအနေကိုသိသော မင်းထက်မှဝင်ထိန်း၍
"မင်းကလဲကွာတော်တော့စိုင်းတစ်ယောက်မျက်နှာကြီးများမဲ့ရှုပ်သွားတာပဲ သူမကြိုက်တာလဲ သိရက်နဲ့"
"အေးပါကွာငါကလဲခင်လို့စတာပါကွ"
"မင်းတို့ဒီနေ့အတန်းတတ်မှာလား ငါကတော့ ဌာနဘက်ခဏသွားမလို့ မင်းတို့ကြည့်ရတာလဲဒီမှာထိုင်ပြီးငမ်းမဲ့ပုံတွေပါကွာ ကဲငါသွားလိုက်ဦးမယ်ပြီးမှပြန်လာခဲ့မယ် bye"
သူ့ဘာသာပြောချင်ရာပြောပြီးထသွားသောစိုင်းသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ငေးရင်းနှင့်ရီသံများထွက်လာပြီးကျန်ခဲ့လေသည်။
___________________________
ကျောင်းဝန်းထဲသို့အပြေးလာသောကောင်လေးတစ်ယောက် အတန်းနောက်ကျမည်ဆိုး၍ အလောတကြီးပြေးဝင်လာသည်။
"ဟာ ငါဌာနဘက်အရင်သွားတာပဲကောင်းပါတယ်။ တတ်ရမှာဘယ်မှာမှန်းလဲမသိဘူး... uniတာရောက်တာသူငယ်ချင်းလဲမိန်မိန်ရရမရှိဘူးငါ့နှယ်နော်။ တော်ပါသေးရဲ့ကျောင်းအပ်တုန်းကဌာနလေးဘယ်မှာရှိလဲသိထားပေလို့ပဲ..သြော်ငါ့ဘဝတစ်လျှောက်လူရှာနေရင်းနဲ့အချိန်ဘယ်လိုတွေတောင်ကုန်သွားလဲမသိဘူး" ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမှတ်ချက်ပေးပြီးဌာနဘက်သို့လှည့်လာခဲ့သည်။
__________________
{ဌာနရှိသောအဆောင်ထဲလှေကား၌}
"အ့....... တောင်း...တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော်အရေးကြီးနေလို့ မမြင်လိုက်မိတာပါ"ရတုတစ်ယောက်
မိမိဝင်တိုက်မိသောလူကိုအလောတကြီးတောင်းပန်နေရာမှ ထိုလူ၏မျက်နှာအားမော့ကြ ည့်လိုက်သောအခါ
မိမိထက်အရပ်ပိုရှည်၍ထိုလူအားကြည့်ရန်ခေါင်းလေးမော့လို့အပြီးမှင်သက်သွားသည် *ဒီလူ... နောက်ဆုံးတော့ငါ...ငါတွေ့ပြီ*
မိမိ၏အတွေးထဲဒေါသများနှစ်မွှန်း၍ထိုလူခေါ်တာမကြားမိလိုက်
"ဒီမှာ... ဒီမှာ!!" ထိုအသံကြားမှသတိလေးဝင်လာရင်း
"အော်...ဟုတ်....ဟုတ်ကဲ့sorryပါဗျာ"
"မင်းကြည့်ရတာပထမနှစ်ကျောင်းသားထင်တယ် ဘာလို့အဲ့လောက်တောင်အရေးကြီးနေရတာတုန်း"
"ကျွန်တော်အတန်းမမှီမှာဆိုးလို့ပါ အတန်းကဘယ်မှာတတ်ရမယ်မှန်းမသိလို့ဌာနကိုလာမေးတာ"
"မင်းကဘယ်မေဂျာကလဲ"
"သင်္ချာကပါ"
"ဒါဆိုကိုနဲ့တူတာပဲ လိုက်ခဲ့လေကိုလဲဌာနသွားမှာ ပထမဦးဆုံးနေ့မို့စာအုပ်တောင်ရောင်းသေးမှာမဟုတ်လို့ စာမသင်သေးပါဘူး ဖြေးဖြေးပေါ့"
"ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ကျေးဇူးပါ"
လှေကားသို့တတ်၍ဌာနသို့ဦးတည်သွားခိုက်လမ်းတစ်လျှောက်လုံးသူတို့၂ယောက်ကိုကြည့်တဲ့မျက်လုံးများမှာ အံသြခြင်းများ အားကျခြင်းများဖြင့်ပြည့်နှပ်နေပြီး
ထိုစဥ်မိန်းကလေး၂ယောက်မှ
ပထမတစ်ယောက်"ဟယ်..ကြည့်ပါဦးလိုက်ဖက်လိုက်တာ"
ဒုတိယတစ်ယောက်"အဲ့၂ယောက်လုံးငါ့ရည်းစားဖြစ်ရင်ကောင်းမှာပဲ"
ပထမ"အမလေးးးးဟဲ့လောဘကြီးတာဟယ်"
ဒုတိယ"နင်ကလဲချောတာကိုးဟ"
ထိုစကားများကိုကြား၍ရတုတစ်ယောက်မျက်နှာကြီးမှာ
နီမြန်းနေတာစိုင်းတစ်ယောက်ရိပ်မိပြီး
"Sorryကွာ..ကို့ကြောင့်မင်းအတွက်အထင်လွဲကုန်ကြပြီ"
"မဟုတ်တာ..အကို့က ကူညီတာပဲကျွန်တော်ကတောင်ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ"
__________________________
{ဌာနမှပြန်အထွက်}
စိုင်းတစ်ယောက်ကိစ္စများပြီး၍အပြင်ထွက် အပြင်၌ဌာနကိုကျောပေးပြီးအပြင်ဘက်သို့ငေးကြည့်နေသော စောနကကောင်းလေးအားပြန်တွေ့ရစဥ်
*ဒီကောင်လေးကယောက်ျားလေးသာပြောတယ်သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့လေး ချစ်စရာကောင်း သား ဟင်... ငါဘာတွေစဥ်းစားနေမိပါလိမ့်*
စိုင်းတစ်ယောက်မိမိ၏အတွေးအားလွင့်စင်စေပြီး ထိုကောင်လေးနားသို့လျှောက်လာမိသည်
ထိုကောင်လေးမှာအနောက်လှည့်အကြည့်မိမိအားမြက်ပြီး နောက်လန်ကျမလိုဖြစ်သွားသည်မို့ ခါးအားလှမ်းဖက်ပြီးထိန်းပေးမိရာ မိမိတို့၂ယောက်ပုံစံမှာအခြားသူတော့မပြောတတ် ကိုယ်တိုက်၌ဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိ ထိုကောင်လေးပြုတ်ကျမှာဆိုးသောစိတ်တစ်ခုတည်းကြောင့်သာလှမ်းဖမ်းထားမိသည်။
အနီးကပ် ထိုလူသားလေးမျက်နှာကိုမြင်မိ၍ မိမိ၏ဘက်ရင်အုံရှိအကောင်ပေါက်လေးမှာအဆမတန်ခုံပေါက်လာသည် ။*ချစ်ဖို့ကောင်း လိုက်တာ မျက်နှာလေးကအပြစ်ကင်းစင်နေတာပဲ*
*ဘာ..ဘာလို့ငါ့ရင်ဘက်ထဲကအဲ့လိုကြီးခံစားနေရတာလဲ nono....မဖြစ်ဖူး ငါ့ဆန္ဒတွေဒီလိုနဲ့ပျက်လို့မဖြစ်ဖူး*
ဒီလိုငြိမ်သက်နေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုစိုင်းဘက်ကဖြိုခွင်းလိုက်သည်။"sorry..မင်းပြုတ်ကျမှာဆိုးလို့ကိုလှမ်းဖမ်းပေးလိုက်တာပါ"
"မဟုတ်တာရပါတယ်...ဒါဆိုကျွန်တော်သွားတော့မယ်နော်"
"အေး..အေး"
ရတုတစ်ယောက်အမြန်ပင်ထိုလူရှေ့ကထွက်သွားမိသည်။
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
###########################
ကဲသဲတို့ရေအစောကြီးဇာတ်ကောင်၂ယောက်ကိုတွေ့ပေးလိုက်ပါပြီနော်
အကြောင်းရှိလို့စောစောတွေ့ပေးလိုက်တာ😁
ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ ရေးဖြစ်ဦးမှာပါခုတော့
ဝေဖန်ပေးကြပါဦးလိုအပ်ချက်ရှိရင်😁
Love You All😍😍