GHAAAA... im so happy na meron paring sumusuporta sakin lalo na sa gawa ko.. salamat sa pagtanggap ng reason pero mas maganda siguro kung maririnig natin yung side ni Michael.. alam kong may mga nakakaintindi sa kanya at alam ko din namang may mga naiinis sa kanya..
At isa pa po pala, hindi po kasi ako professional writer at hindi ko rin talaga major ang English so may mga times talaga na mali yung paggamit ko sa mga words. :) i do love English novels pero kung subject ang paguusapan, mas love ko ang math..
Mas naprepressure din po ako lalo na nung unang mga chapters kasi.. hindi ko talaga alam kung paano ko maidedescribe ang BS chapters nila van and ad.. hindi ko po talaga alam kaya aminado naman ako na bara barang type lang ang ginawa ko..
Guys... naappreciate ko po talaga lahat ng votes and comments.. lalo na po nung last chapters...
SALAMAT talaga kasi kayo ang naging inspirasyon ko dito...
Kaya po eto... bigyan natin ng chance si Michael na magpaliwanag.. alamin naman natin yung mga pinagdaanan niya..
SANA MAGUSTUHAN NIYO!!
CHAPTER TWENTY EIGHT
MICHAEL'S POV
Si AD? Sobrang mahal ko siya. Wala na kong ibang inisip kundi ang maging Masaya siya, mahalin siya at alagaan siya.. mula noon, hanggang ngayon, kahit na nagkahiwalay kami, walang nagbago sa nararamdaman ko para sa kanya. Mahal na mahal ko parin siya gaya noong mga panahon na una ko siyang Makita.
Alam kong hindi ganung kadali ang ihabilin siya sa iba.. ang ihabilin siya sa taong kakambal ko. sa taong kamukhang kamukha ko.. alam kong sobrang sakit na makitang nakikita siyang Masaya sa taong inaakala niyang ako. Sobrang sakit na halos patayin na ko ng sarili kong nararamdaman kesa sa sakit na pag di naagapan eh literal na papatay sakin.
Pero anong magagawa ko? kasalanan bang maituturing kung sabihin kong gusto ko maging selfish at hindi ipaalam sa kanya ang nararamdaman ko dahil ayaw kong Makita siyang nahihirapang magalaga sakin. kahit na ang gusto ko, nandun siya sa mga panahong kailangan ko ng lakas. Pero ayoko... ayokong Makita yung mga luha niya... ayokong makita siyang umiiyak..
Sa lahat ng bagay na ginagawa ko, mas importante lagi ang nararamdaman niya. Kahit na nakikita ko siyang nagcecelebrate ng anniversary namin kasama ang kambal ko... makita ko siyang hinahalikan sa pisngi ang kambal ko... SOBRANG SAKIT...
Sa bawat importanteng araw, nandun ako.. kahit bawal, pinipilit kong tumanaw sa kanya. Kasi ang mga ngiti niya, yun ang nagbibigay sakin ng lakas para lumaban sa sakit ko..
Gusto kong mabuhay ng matagal para sa kanya.. limang taon? Titiisin ko yun. kung pwede naman akong mabuhay ng higit pa dun kasama si Ad.. ayos lang...
Minsan inaaway na ko ni martin.. yung kambal ko.. inaaway niya ko dahil hindi na niya alam ang gagawin.. hindi din siya makahanap ng babaeng mamahalin niya dahil kay Ad.. Masaya ako at nandyan siya. Na tinutulungan niya ko. na gusto niya din akong maging Masaya. Alam kong naging sobrang selfish ako hindi lang kay Ad kundi pati na rin sa sarili kong kapatid.
Pero, mas Masaya ako dahil lagi akong naiintindihan ng kapatid ko kahit na noong una, hindi ko matanggap na kapatid ko siya... at kambal ko pa..
Haha.. naalala ko nung bago ko ihabilin si Ad kay martin.. kinausap ko pa siya..
" which is more important? My life or yours?" tanong niya sakin.. sinusulit ko na ang araw na yun dahil kinabukasan, iiwan ko na siya.. nasakit na rin ang ulo ko noon.. pero tinitiis ko. huli na to ehh.. di ko parin alam kung magsusurvive ba ko sa mga operations na to..
" mine..." i said... tapos tumingin siya sa malayo... i smiled..
" you don't know?" tanong ko sa kanya. Tumingin naman siya sakin na parang nagtataka,,
" what?" tanong niya..
" your my life... so, my answer is mine.. get it?" me.. unti unti namang nagform ng smile yung lips niya... ang ganda niya talaga...
Mula noong araw na yun, tumatak sakin ang mga salitang yun. para sakin, isa yun sa mga pangako ko.. totoo.. siya ang buhay ko. kaya kailangan kong lumaban.. para sa kanya.. kaya naman, lahat ng therapy, operations, ginawa ko. lahat ng possible na lunas para sa sakit ko, tinake ko. gustong gusto ko gumaling agad para sa kanya..,
Bawat araw, binibilang ko, bawat minuto iniisip ko siya, sa bawat tibok ng puso ko, sinisigaw pangalan niya.. at siya.. siya mismo... siya ang nagpapatibay sakin..
Ngayon, may 50-50 chance ako sa kanya.. alam kong may iba siyang mahal ngayon.. pero, masama ba kung gusto kong maniwala na mahal niya parin ako kahit papano? Na mamahalin niya parin ako kahit na nagsinungaling ako? Na maibabalik niya parin yung pagmamahal niya sakin noon? Masama bang umasa? Naghintay din naman ako ahh.. nasaktan din naman ako.. pero kung ano man ang makapagpapasaya sa kanya, doon ako.. hindi naman ako masamang tao.. sa bandang huli, mas mahalaga parin yung kasiyahan niya.. kahit pa masaktan ako..
Kanina pa kami nakaupo sa may garden namin. Nakatanaw lang siya sa pool. Walang sinasabi.. parang ang lalim ng iniisip..
" ad.." panimula ko. gusto ko na ding sabihin ang lahat sa kanya...
" bakit mo ako niloko?bakit mo ko pinaikot? Bakit hindi mo nalang sinabi sa akin?" tanong niya.. napayuko nalang ako...
" im sorry. Pero.. mas gusto ko pang itago nalang ang sakit ko kesa naman sa malaman mo, tapos makikita kitang malungkot at umiiyak... ayoko ring pahirapan ka.. lalo na't walang kasiguruhan na mabubuhay ako.." sagot ko..
" naiintindihan naman kita ehh.. sobrang naiintindihan ko yung point mo... ang masakit lang... gumamit ka pa ng ibang tao.. marami pang taong nadamay..." alam ko naman yun ehh...
" alam ko.. pero ad.. kilala mo naman ako diba? Alam mong kaya kong magsacrifice para lang sa kapakanan ng iba.. kilalang kilala mo ko ad.. alam mong ayaw kong may nasasaktan ng dahil sakin.." -ako
" alam ko yun.. pero.. p-pero...b-bakit kasi hindi mo sinabi sakin? m-michael... sumaya ako sa piling ng iba... sumaya ako kasama ang kambal mo dahil akala ko. ikaw yun.. kaya pala... kaya pala biglang may nagiba.. kaya pala... tinanggihan niya yung tinanong kong magpakasal kami.. kaya pala.. kasi hindi naman ikaw yun... Michael.. ang sakit sakit na.. lalo na ngayon.. Michael.. sana sinabi mo sakin kasi nagsisisi ako sa mga ginawa ko.. Michael.. sana sinabi mo manlang kasi girlfriend mo ko diba? Alam mo namang mahal na mahal kita.. ngayon iniisip ko na sana naalagaan kita nung mga panahong nahihirapan ka.. ngayon naiisip ko na sana nandun ako sa mga operation mo.. na sana hawak ko yung kamay mo nung mga panahong nahihirapan ka at nagaagaw buhay sa hospital.. sabi mo mahal mo ko. sabi mo ako ang buhay mo.. pero bakit hinayaan mong maging Masaya lang ako.. sa iba.." doon na siya humagulgol ng iyak.. ramdam ko yung sakit na nararamdaman niya.. ramdam kong naguguluhan siya.. niyakap ko nalang siya.. at naramdaman ko namang yumakap din siya.
" shhhh.. sorry na ad.. sorry na please... ad... di naman na ko nageexpect na mamahalin mo pa ko lalo na kung may iba ka nang mahal. Maiintindihan naman kita.. alam mo namang ang gusto ko lang eh maging Masaya ka.. yun lang.. kaya nga ako lumaban diba? Kasi gusto kong mapasaya ka ng mahabang panahon.. dahil gusto kong manatili sa tabi mo at alagaan ka ng matagal... yun lang ang hiling ko. pero kung hindi man yun matupad, tatanggapin ko. kung sa iba ka man sasaya, sige.. hindi kita pipigilan dahil alam mong ang kasiyahan mo ang importante sakin.." lalo namang humigpit ang pagkakayakap niya sakin...
" Michael. Bakit ba ang bait mo? bakit ba sobrang mahal mo ako? Bakit ba kasi lagi mong inuuna yung kapakanan at kasiyahan ko? bakit ba hindi nalang yung sarili mo? yung nararamdaman mo? bakit laging ako? Michael.. hindi na tayo bata... naiintindihan ko na lahat ng ginagawa mo.. matured at open na ang isip ko. pero.. Michael.. matatanggap mo pa ba ko ganung may ibang lalaki nang nakauna sakin? mamahalin mo pa ba ko kahit hindi na ko buo?" napangiti nalang ako. Pero kasabay noon ay ang pagpatak ng luha ko...
" ad... kahit sino ka pa.. kahit ano ka pa.. kahit ano pa man ang nakaraan mo, maiintindihan kita.. oo gusto kong ako ang nauna pero.. lahat naman ng tao nagkakamali.. mahal kita ad.. mahal ko kung sino ka.. mahal ko lahat ng kamalian mo.. ikaw.. tatanggapin kita kahit anong mangyari.." sagot ko..
" pero Michael.. pano kung sabihin kong may iba na kong mahal? Pano kung.. hindi na pala kita mahal?" . ansakit... parang sinaksak ako.. at doon, lalong umagos ang luha ko..
" ad.. kung sa kanya ka sasaya... Masaya na din ako" SINUNGALING.. oo na.. pero ano bang magagawa ko?? unang una.. kasalanan ko to.. ako ang may gawa ng lahat at ang peste kong sakit..
" haha.. Michael.. wag ka ngang umiyak diyan.. para kang bakla.. alam mo.. hindi ko maintindihan ang sarili ko pero ... sa mga sinabi mo.. gusto kong bigyan ka ng chance.. gusto kong ligawan mo ko ulit.. kailangan ko ng time pero gusto kong.. kasama ka sa mga magiging oras ng pagiisip ko.. Michael... mahal parin nga kita.. pero mahal ko din talaga siya... nonsense din pala yung more than two months.. Michael.. patunayan mo na... mahal mo ko.. di ka naman mapapagod diba?" sagot niya... hindi ko alam ang irereact ko.. hindi ko alam ang mararamdaman ko... ngayon ko lang napatunayan na sobrang understanding niya.. na sobrang swerte ko sa kanya.. kaya.. gagawin ko lahat para lang maibalik ko siya sakin..
" oo naman.. mahal kita ehh... mahal na mahal.. salamat ad.. salamat sa pagbibigay ng isa pang chance.." sagot ko.
" lahat naman kailangang bigyan ng chance.. kahit sinong nagmamahal ganito ang gagawin. Bakit kailangan mong magalit sa taong inuna lang naman ang kapakanan mo kesa sa sarili niya? Matanda na tayo.. alam na natin ang tama at mali.. kaya Michael.. kahit ngayon lang.. iparamdam mo naman sakin yung pagkukulang mo noon.. alam kong namiss mo ko kaya kahit hanggang bukas, iparamdam mo sakin ulit yung pagmamahal ng tunay na michael.."
Masyado akong nagugulat sa mga sinasabi niya. Masyado akong natutuwa..
" salamat ad.. so... pwede kitang makasama kahit one day lang?" tanong ko sa kanya
" oo naman. Pero after neto, ligawan mo na ko.. " sagot niya.. tapos hinawakan niya yung kamay ko. napangiti naman ako doon.
" ngayon ko lang napansin.. magkaiba nga talaga kayo ng ngiti ng dating Michael.. pati na rin yung mga titig mo.. ibang iba kesa sa kanya... Michael.. nasasaktan ako pero nagsasawa na ko magisip ng negative na bagay.. kaya.. magmomove forward nalang ako sa positive things..:)" ad..
" i love you ad.." tapos kiniss ko siya sa noon niya..
" gaya nung dati... nirerespeto mo parin ako.. :)" sagot niya.
" oo naman.." sagot ko
" thanks Michael.."
" for what?" tanong ko sa kanya..
" for loving me.. for everything."
" ako ang dapat magpasalamat.. dahil binigyan mo pa ko ng chance.. thank you so much ad.."
AD's POV
Kasama ko si Michael ngayon. Nakasandal ako sa balikat niya. Nakatulog na nga ata siya.. maya maya, nagvibrate yung phone ko..
FROM: +63905*******
People do make mistakes and I think they should be punished. But they should be forgiven and given the opportunity for a second chance. We are human beings.
~ david millar
~COFFEE
Si coffee.. alam niya bang nalilito na din ako? Alam niya bang kasama ko din si Michael ngayon? Alam niya bang nagusap na kami?
Pero tama siya... inayos ko yung pagkakasandal ni Michael tapos tumayo muna ako at tinawagan si coffee..
" hello" sinagot naman niya agad..
" coffee.." sagot ko.
" ad.. nakausap mo na siya?" hmmm. Di niya pa ata alam..
" oo.." sagot ko..
" pwede kang magsabi sakin. hindi ko sasabihin kay van.." sagot niya..
" binigyan ko siya ng chance.. sorry.. pero.. matapos kong marinig lahat ng paliwanag niya, parang bumigay agad yung puso ko at napatawad siya..." sagot ko.. yun naman ang totoo..
" hayyy.. sabi ko na ehh.. pero payo lang.. sa bawat desisyon mo, dapat handa kang may masaktan. Sundin mo ang puso mo at wag ang isip mo. ad... alam kong mas mahirap ngayon. Pero matatapos din ang lahat.. matatapos lang yun kapag nakapagdesisyon ka.. pero sana.. maging tama ang desisyon mo.. kung ano man yun, susuportahan kita.. at alam kong maiintindihan din naman kung ano man yun.. lalo na si Michael.." sagot niya..
" teka.. pano mo pala nalaman yung kay Michael?" tanong ko sa kanya
" secret"
*TOOOT
Andaya. Pero eto na nga..
Masisisi niyo ba ulit ako kung sampung taon kong minahal si Michael? Na kahit anong gawin ko nandun parin yung care ko sa kanya? At yung malaman mong para sayo din naman lahat? Hindi naman sa lahat ng storya, sa bawat paliwanag, sa bawat dahilan, kailangan mong magalit. Minsan kailangan mong tignan yung positive side.. minsan kailangan mo ring intindihin ang iba. Ganyan naman tayo diba? Aminin niyo.. kapag nagpaliwanag yung taong minahal niyo o kahit yung taong mahal mo, madali mo paring tinatanggap..
Ganyan naman ang tao ehh.. kahit na ilang beses na silang nasaktan, kahit gaano pa kasakit yung ginawa satin, nagbibigay parin tayo ng chance.. hindi ko kailangang magalit kay Michael. Malungkot na isipin na wala ako sa tabi niya, pero Masaya na din na kinonsider niya yung nararamdaman ko..
Mahal ko si Michael. Mahal ko din si van.. pero hindi ko alam kung sinong mas mahal ko.,.
Pwedeng sa ngayon, mas mahal ko si Michael.. kasi siya ang kasama ko.
Ganun naman tayo diba? Kapag dalawa ang taong mahal natin..
Kung sinong kasama mo ngayon. Doon mo masasabi na mas Masaya ka..
Pero paano nga kung parehas silang kasama mo?
Kung parehas silang nandiyan sa tabi mo?
Kung parehas silang nagmamahal sayo ng sobra?
Kung parehas ka nilang pinapasaya?
Malilito ang isip mo pero ituturo naman ng puso mo ang tunay na magmamahal sayo..
Sa mga nakalipas na pahina ng buhay ko, ngayon ko lang naisip ang isang bagay..
Lahat ng bagay, may dahilan.. lahat ng bagay, may tamang panahon..
Kung sino man ang piliin ko, alam kong magiging Masaya ako..
Pero kanino nga ba ko mas sasaya?
Kay van o kay Michael?
~~
THANKS FOR READING THIS ONE!! :)
Salamat talaga.
Sana po nagustuhan niyo.. ayan.. haha.. mahaba pa ang tatakbuhin ng storyang to. Sana suportahan niyo..
Ngayon.. team ADVAN? O team ADKEL?
VOTE and COMMENT PO :)