Нарыг золгосоор өглөө болоход Хэри нүдээ нээсэн мөчдөө өөр лүү нь инээмсэглэн ширтэх Канжүнийг харсан юм.
"Эрхэм дээдэс минь, өглөө эрт над руу харвал муу. Тэгээд та миний өрөөнд юу хийж байгаа юм бэ?" Хэриг нүдээ нухлан эвшээлгэн хэлэхэд Канжүн зүгээр л инээмсэглэсэн хэвээр.
Тэр нүдээ бүрэн нээгээд орчин тойрноо харахад түүний буруу байжээ. Энэ Хэригийн өрөө биш байж...
"Юу вэ?... Би хаана байна?" хэмээн түүнийг балмагдан асуухад
"Чи унтаж байхдаа ёстой аймшигтай харагдах юм аа. Шүлс чинь гоожоод л, удахгүй хатан хаан болно гэхэд арай л тохиромжгүй юу, үгүй юу?!" Канжүн түүнийг элэглэн толгойгоо аажуухан сэгсэрнэ. Түүнээр даажигнах нь зугаатай байдаг юм, ингэж тоглолгүй уджээ. Бас цаад санаагаа ч Хэрид ойлгуулж байгаа хэрэг.
"Аах амаа тат!" Хэри бухимдуу хэлээд чилээгээ гарган суниав.
"Байж, ингэхэд бид хаана байгаа юм бэ? Би яаж энд ирсэн юм?" Тэр Канжүн рүү харсаар орноосоо босонгоо асуух аж. Хамгийн сүүлд санаж байгаа зүйл бол...эцэг нь хамтдаа цай уухыг хүсэж байсан. Хэри тэр явдлыг санаад амаа хий сарталзуулан гацав.
"Вуах, тэр хөгшин эр төлөөсөө төлөх л болно доо!" гэж Хэри бодно. Канжүн ялалтын бахархалтай царай гарган жуумалзана.
Хэри тансаг хээ хуар, гоёл чимэглэлэн унжуургатай цонх руу алхаж очоод зөөлөн нээхэд агуй дотор байгаагаа анзаарлаа.
"Энэ юу вэ?... А-агуй юм уу?" тэр цочирдон Канжүн рүү харав. Ахин цонх руу эргэж харвал өнгө алагласан чамин цэцэгсээр хүрээлэгдсэн үзэсгэлэнтэй агуй байв.
"Чи муу гажиг, агуй дотор байшин барьчхаа юу? Итгэмээргүй юм." Хэригийн нүд бүлтрэх шахам томорсон байх ба сэтгэл санаа нь сэргэсэн нь анзаарагдана.
Канжүн түүн рүү харсаар инээмсэглэн зогсож байлаа. Тэр энгийн атлаа үзэсгэлэнтэй хүзүүний зүүлт гаргаж ирэн нүүрнийх нь урд унжуулах нь тэр. Хэри зүүлтийг хараад бишрэх хэдий ч давхар хачин гэгчийн гайхшрал төрөв. Түүний өвөг дээдсийн дамжуулж өгсөн өөрийн ертөнц дээрх хайртай хүзүүний зүүлт шиг нь харагдаж байв.
Тэр нүд салгалгүй ширтсээр, ширтсээр байсанд гэнэт бодол санаанд нь танил дүр зургууд урсан орж ирснээр тэвдэж эхэллээ. Хэсэг хормын дараа түүний бие бүрэн хөлдөж орхих нь тэр. Түүний хувьд маш их үнэ цэнэтэй зүйлийг эргэн санаж байна.
Механик дуу хоолой гэнэт сандарсан мэт хурдацтай ярьж эхлэв.
"Улаан дохио, улаан дохио! Хөтчөө, таны даалгавар цуцлагдлаа! Даалгавар цуцлагдлаа! Энэ даалгавар аюулд өртлөө. Заналхийлэл! Та даалгаврыг орхих болно. Гурав . . . Хоёр . . . "
"Хэрвээ чи түүнийг авч явбал би та нарт биелүүлж өгсөн бүх даалгавраа эвдэлж сүйтгэх болно шүү!" Канжүн механик дуу хоолойн үгийг таслан хэлэх нь тэр.
Хэри Канжүн рүү ширтсээр тэр хэдэн минутын турш ухаан муужирч, чихэнд нь шуухитнасан гэмтлийн чимээ хангинаж байсан юм.
Хэри сая хэвийн байдалдаа орон урдаа зогсох залууг хараад нулимс цийлгэнүүлэв.
"Яаж..." Түүний хоолой чичрэн амьсгал нь боогдох шиг л болно.
"Би чамайг олно гэж хэлсэн шүү дээ." Канжүн түүний хацар даган урсах тунгалаг нулимсыг зөөлөн арчина.
"Би энэ удаа чамайгаа оллоо, одоо биднийг хэн ч салгахыг зөвшөөрөхгүй." хэмээн Канжүн хэлэхэд
Хэри нулимс бөмбөрүүлэн мэгшин уйлсаар "Би чамайг үнэхээр их санасан."
"Би ч бас..." Канжүн тайван намуухан дуугаар хэлээд түүнийг удаанаар үнсэв.
Хэри хариу үнсэлцэж эхлэхэд Канжүн духаа нийлүүлэн үнсэлтээ аажмаар тасаллаа.
"Эцэст нь би чамайг дахин тэвэрч чадаж байна." Канжүн түүний хацрыг зөөлөн илэх аж.
"Яаж ийм зүйл болов оо?" хэмээн Хэри түүний тунгалаг хар бор нүд рүү нь ширтэн асуулаа.
"Чиний зүүлт. Энэ шилжилтийн ертөнцтэй холбож байх шиг байна. Би чамайг олохын тулд шаргуу хичээсэн. Эцэст зүүлт намайг чам дээр авчирлаа."
Канжүнийг ийн учирлахад Хэри гартаа барьсан зүүлтийг анхааралтай ажиглав. Энэ зүүлт түүний төрөлх орчин үеийн ертөнцийнх нь эдлэл. Тоолж баршгүй олон үеэс үе дамжсаар ирсэн. "Созо" гэж яригддаг үлгэр домогт олон зүйлсийг багтаасан гэдэг. Ээж нь зүүлтийг байнга зүүх ёстой гэж хатуу сахидаг байсан юмсанж. Зөвхөн айл гэрийн хамгийн ууган охин үр л зүүлтийг эзэмших ёстой гэдэг ажээ.
Канжүн түүний гараас зүүлтийг аваад хүзүүнд нь зүүж өглөө. Тэр Хэригийн намирсан хар урт үсийг удаанаар хажуу тал руу нь унжуулаад шилэн хүзүүн дээр нойтон халуун үнсэлтээ зөөлөн буулгав.
(+++)❗️
Тэдний бие биен рүүгээ тэмүүлэх шунал хүсэл, мэдрэхүйн оргил цэг нь яг энэ мөчид унтрааж боломгүйгээр их дүрэлзэж эхэлжээ.
"Би чамайг хүсэж байна. Би чамайг маш их хүсэж байна. Би чамайг маш их санасан." Канжүний амьсгаа хүндэрч үлэмжийн их хүслээ тэсэж ядан амьсгаадсаар хайртай эмэгтэйгийнхээ чихэнд бувтнав.
Хэри ч ялгаагүй түүний адил халуун мэдрэмжид хөтлөгдөн түүнд хүссэн зүйлээ хийх боломжийг нь олгон биеэ суллана.
"Би ч бас чамайг санасан." гэх Хэригийн амьсгал давчдан байж ядаж буй нь ил.
Канжүн өмсгөлөө тайлж эхлэв. Хэри хором мөч бүр нүд салгалгүй түүний хөдөлгөөн бүрийг ажиглана. Түүний хүлээж байсан залуу, зүрхнийг нь шархлуулсан, сэтгэлийн гүнээс нь ундран оргилох тэр залуу нь одоо урд нь зогсож байна.
Залуу түүнийг хүчирхэг хоёр гар дээрээ өргөн удаанаар орон дээр хэвтүүлэв. Хэрид зохисон шаргал өнгийн торгон өмсгөлийг тайлах минут, секунд бүрт тэдний цээж нэгэн зэрэг түнхэлзэж, халуун амьсгал нь орчныг дулаацуулна. Хувцасны цаанаас гарч ирэх булбарай цагаан зөөлөн арьс, уруу татам биеийг харах зуур залуугийн зүрх байж ядан хурдацтай лугшиж, дотроос нь янз бүрийн сэтгэл хөдлөл үүсэн ундарч байлаа.
Удаанаар өмсгөлийг нь тайлсны дараахан эмэгтэйн гараараа хийсэн хөхний даруулга болон дотуур өмдийг нь тайлав.
Канжүн ойртоод түүний дур булаам зөөлөн ягаан уруул дээр нь үнслээ. Энэ зуураа тэр өөрийн дотуур хувцсыг ч бүрмөсөн тайлж тэд хоёул нүцгэрчээ. Канжүн түүний уруулыг үнсэхээ зогсоож чадахгүй байсан ч удалгүй хүзүү рүү нь доошлон зөөлөн шимэж эхлэв.
"Умм" Хэри тааламжтай нөхцөлд дуу алдах аж.
"Чи огтхон ч өөрчлөгдөөгүй байна. Би чиний гиншилтэнд дуртай." Канжүн ийн хэлээд түүний хөх рүү уруулаа гүйлгэлээ. Тэр хэлээ хөхнийх нь эргэн тойронд удаанаар гүйлгэн ирвэгнүүлж, хөхний толгойг нь зөөлөн хазахад Хэри таашаалд мансуурч орхилоо.
Канжүн хуруугаа түүний дотор хийж эхлэхэд Хэри хотойн илүү их гиншинэ. Түүнийг хангалттай нойтон байгааг мэдэрмэгц залуу хөлийг нь өргөж, мөрөн дээрээ тавиад хоёр хөлийнх нь хооронд оров. Түүнийг үнсэж долоон нэг хуруугаа оруулж, зөөлөн сорно.
Хэри орилж, нуруугаа хотойлгон түүний үсийг зуурч байлаа. Залуугийн хийж буй бүхэн түүнийг галзууруулах шахна. Удаанаар дахин нэг хуруу оруулахад Хэри тэсэхүйеэ болж гиншилт нь улам чангарав.
"Би чамайг хүсэж байна." Хэри амьсгаагаа дарахыг хичээн тайвнаар хэлэхэд Канжүн инээмсэглэн дээш өндийгөөд эрхтнээ барин "Чи энийг хүсэж байна гэж үү?" хэмээн шивнэн асуув.
Хэри түүний нүд рүү шийдэмгий ширтсээр толгой дохивол Канжүн хэвтэж, Хэри түүний дээр гарлаа.
Хэри тэвчээр алдсан аятай шууд түүний зузаан, урт эдийг барьж аваад өөр лүүгээ оруулж эхлэв. Түүнийг аажмаар дотогш оруулахад дотор нь урагдах шиг л болно. Хэрид маш их өвдөлтийг мэдэрч, нүдэнд нь нулимс хуралджээ. Хэсэг хугацаанд хөдөлгөөн үл хийсний дараа Хэри хөдөлж эхлэхэд Канжүн тайлбарлашгүй их солиором таашаал мэдрэв. Хатуу, бариу, халуун, мансуурам орчин. Залуугийн гар ч зүгээр байлгүй түүний хөхийг зөөлөн базалж эхэлсэн байлаа.
Хэрид гэнэтийн таашаал мэдрэгдэж эхлэхэд өвдөлтөө үл хайхран тэвчиж байв. Тэр чангаар гиншин хөдлөх бол энэ мөчийг удаан хүлээсэн залууд түүний хөдөлгөөн хэтэрхий удаашралтай
Канжүн түүнийг өргөж, ташаанаас нь бариад аажмаар улам гүн түлхэж эхэллээ. Тааламж, бага зэргийн өвдөлт нэгэн зэрэг Хэрид мэдрэгдэнэ. Тэдний хөдөлгөөн хурдсахад Хэригийн хөх нь түүнийг дур булаам халуухан харагдуулж байв.
Канжүн хэчнээн сайн байгаа нь Хэриг мансууруулж, сэтгэл хангалуун болгож байсан юм.
Канжүн эцэстээ тултал хурдан хөдлөх ч Хэригийн чангарах хананаас болж хүндээр амьсгаадан аахилна. Эцэст нь тэд зэрэг дуу тавин биеэ суллацгаав.
🔅🔆🔅