Hindi ko namalayan na ilang minuto ko na rin pa lang kausap si Lemon. And before I knew it, sinusundan ko na ang puting pusa sa kung saan.
Sinabi niya sa akin na sumama ako sa kaniya at dadalhin niya 'ko sa kwarto niya.
Meron daw akong pagkain na pwedeng kainin do'n. Dahil daw wala namang Dining area ang Academy dahil lahat ng kailangan namin ay nasa guild na.
I hesitated at first, but still, I'm hungry.
Inililibot ko ang tingin ko sa pasilyo habang naglalakad kami. Masasabi kong tipikal na paaralan lamang ang Lunar Academy kung hindi mga estudyante ang binabasihan. Just like what I've said when I first entered here, the atmosphere is different.
Pero hindi ko alam kung bakit, ilang oras pa lang akong nanatili rito, parang naging normal na ang tingin ko sa eskwelahan.
There are huge paintings in the walls and different kinds of expensive furniture in every corner.
Hindi rin nagtagal ang paglalakad namin nang huminto ang pusa sa tapat ng isang pinto. Mag-isa itong bumukas at bumungad sa akin ang babaeng nasa likod ng pagkontrol sa pusa.
A girl with a short blonde hair. She has a fair skin and freckles that enhances her doll like face.
Nakapikit ito habang nakaupo sa kama. I saw her blue eyes when she opened it. Sapat na 'yon para malaman kong foreigner siya.
"Wah! You're here!" masiglang bati niya sa akin sabay hila sa akin papasok sa loob ng kwarto.
Pinaupo ako ni Lemon sa upuan kung saan puno ng mga cupcakes at sweets ang nakahain sa lamesa. Doon ko lang napagmasdan mabuti ang kwarto niya. Punong-puno ito ng pink at mga palamuti. Hindi rin nawala ang mga iba't ibang klaseng laruan.
Like... a tea party event for kids.
"You're the new student, right?" aniya.
Hindi ko namalayan na nakaupo na pala siya sa tabi ko at kumakain ng cake.
"Feel free to eat it!"
Nilagyan niya ng iba't ibang klaseng pagkain ang platong nasa harap ko at inilapit niya pa ito sa akin. Nag-aalinlangan pa 'kong kumuha at napansin niya 'yon.
She chuckled. "Don't worry, it's not poisoned. I'm eating too!"
I felt uneasy. "T-Thank you," mahinang sambit ko. Kumuha ako ng isang cupcake.
Hindi ko mapigilang mailang dahil pinagmamasdan niya ako habang kumakain ako. Hindi ko tuloy magawang manguya ang cupcake nang maayos.
"Hm, nagpakilala na 'ko sa'yo, pero hindi ko pa rin alam ang pangalan mo."
Agad akong natauhan sa sinabi ni Lemon.
"A-Ah, I'm Scarlet!" pagpapakilala ko.
"Scarlet, huh?"
For a minute I felt her expression changed. Bigla na lamang akong napatingin sa kaniya. Nagpapatuloy pa rin siya sa pagkain habang hindi nawawala ang ngiti niya sa labi.
Was it just my imagination?
"So Scarlet, bakit mo naisipang pumasok dito? Siguro naman sinabi na nila sa'yo hindi ba? This is not the school for ordinary gifteds," sambit ni Lemon.
"I know. Kaya nga gusto ko pumasok dito."
Nag-iba ang pakiramdam ko nang tumingin sa akin si Lemon. Using her childish accent, together with her innocent look, she asked.
"Even if we're killers?"
Napalunok ako nang malalim. Hindi ko alam kung bakit. Pero kahit ilang beses ko ng narinig ang salitang iyon, iba ang naramdaman ko nang kay Lemon ito nanggaling. I sensed bloodlust behind her innocent look.
"B-But you only kill bad guys, hindi ba?" nauutal na sambit ko.
Mabilis na nagbago ang ekspresyon ng katabi ko. Napangiti siya sa sinabi ko sabay tango. "Of course!"
"No wonder I smelled blood..."
"Huh?"
Umiling sa akin si Lemon.
"Nothing!"
Nagpatuloy kaming kumain at nagkwentuhan ni Lemon hanggang sa may naalala ako.
"Nga pala, ano 'yong sinabi ng babaeng kasama ko kanina na guild daw ang pipili sa akin? Hindi ba ako ang pipili ng guild?" marahang tanong ko.
Lemon smiled before answering my question. Tumayo siya sa pagkakaupo at may tinuro ito sa akin sa bintana. Tinignan ko ang tinuro niya at bumungad sa akin ang isang lawa.
"That's the Sacred Lake," aniya.
"Iyan ang magsasabi kung saang guild ka nababagay."
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
"Paano naman niya magagawa 'yon?"
Imbis na sagutin ako ni Lemon ay tinawanan niya lamang ako.
"You'll know tomorrow."
₪₪₪₪₪₪₪₪
Nagising ako kinabukasan dahil sa katok sa pinto ng kwarto. Napahaba ang tulog ko dahil na rin siguro sa pagod dahil sobrang daming nangyari kahapon.
Mabilisan ko na lang inayusan ang sarili ko bago ko buksan ang pinto.
"Tsk, what took you so long?" bungad sa akin ni August.
Wala akong nagawa kung 'di mag-sorry rito bago siya maunang maglakad sa akin. Tulad kahapon ay pagsunod lamang sa kaniya ang nagawa ko.
Bago kami tuluyang makalabas ng kastilyo ay may nakasalubong kaming lalaki. Kusang sumunod ang tingin ko sa kaniya. He has a black hair and he looks like he's in his mid forties. He has a soft... and innocent smile—it's comforting.
Huminto si August upang batiin ito.
"Good morning, Sir Cael."
Huminto ang lalaki nang mapansin si August.
"Oh, good morning August, and?" Napunta ang tingin sa akin ng lalaki.
"Ah, she's Scarlet, a new student, sir. Dadalhin ko na po siya sa Sacred Lake para sa guild niya," ani ng kasama ko.
"Oh, I see, welcome to the Academy, miss Scarlet. Have fun," huling sambit ng lalaki bago ito tuluyang umalis.
Nagpatuloy kami ni August sa paglalakad. Nang makalabas kami ng kastilyo ay sumalubong sa akin ang ilang dosenang estudyante sa labas, na para bang hinihintay nila ako.
Pero sa lahat ng mga tao roon ay iisa lamang ang nangingibabaw para sa akin. Nang magtama ang mga mata namin ay agad kumurba ang labi niya.
Kusang tumalim ang tingin ko. Nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang sa napunta na siya sa harap ko.
"I knew you'll come," nakangising sambit niya.
Napaismid ako sa sinabi ng batang babaeng kaharap ko.
"Helena," mahinang sambit ko.
"Wahh! Scarlet!!" Tawag sa akin.
Narinig ko ang boses ni Lemon sa hindi kalayuann nakangiting kumakaway sa akin.
"Ano pang tinatayo mo riyan? Tara na." Tinapunan ako ng tingin ni August bago ito maglakad ulit.
"I'm looking forward to see what guild you're in," sambit ni Helena.
Hindi ko pinansin ang sinabi niya at pasimple akong napaismid. Muli kong sinundan si August.
Dinala ako ng mga paa ko sa tapat ng isang lawa. Ito 'yong lawang tinuro sa akin ni Lemon kahapon. The Sacred Lake.
"Just put your hand in the lake," sambit ni August.
Naguluhan ako sa sinabi niya. Kunot noo ko siyang tinapunan ng tingin.
"Paano naman do'n malalaman kung saang guild ako?" tanong ko.
Napabuntong-hininga si August sa akin bago sagutin ang tanong ko.
"The lake will change its color. Doon natin malalaman kung sa anong guild ka," pagpapaliwamag niya.
I looked at her, dumbfounded. The freaking whole lake will change its colors?!
"But if it remains clear, that means you don't belong here," dagdag niya.
Nawala ang pagka-excite ko at hindi ko mapigilang kabahan. Dito nakasalalay ang lahat. My heartbeat suddenly started beating fast.
I felt the pressure, and I feel tense.
Paano kung may kakayahan itong lake na malaman ang totoong pakay ko? Baka... hindi niya 'ko tanggapin. Kapag nangyari 'yon ay paalisin ako rito. Mawawalan ang chansa kong lumakas at patayin si Helena.
Fuck! Hindi ko mapigilan ang panginginig ng kamay ko.
"Saan kaya siya mapupunta?"
"'Wag sana green! Ayoko makasama 'yan sa guild!"
"As if na belong dito 'yang weakling na 'yan."
Sunod-sunod ang mga bulungan ng mga estudyante sa paligid ko. Nakuha ng tingin ko si Helena na seryosong nanonood at inaabangan din ang mga mangyayari.
Hindi rin nawala 'yong lalaki kahapon na nakasimangot ang mukha. Pati na rin si Lemon na hindi maitago ang pagka-excite.
Pinikit ko ang mga mata ko at huminga ako nang malalim, bago ilublob ang kamay ko sa tubig. Nang tuluyan na itong malublob ay tila napuno ng katahimikan ang paligid.
I didn't felt anything weird. Just the cold water from the lake.
Hindi ko mapigilan ang kuryosidad ko kaya dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko. Fuck, is it clear?
Nang tuluyan kong namulat ang mga mata ko ay hindi ako makapaniwala. Unti-unting namilog ang mga mata ko nang makita kung saan na nakalublob ang kamay ko.
The whole lake turned red.
No-
It didn't turned red!
The whole fucking lake turned blood! Freaking blood!
I was startled and dumbfounded—don't know what to react.
Hindi makapaniwala ang lahat ng mga estudyante. Pati na rin sina August at 'yong lalaki kahapon. Habang si Lemon naman ay hindi mawala ang ngiti na para bang inaasahan niya na ito.
Hindi pa rin napoproseso ng utak ko ang nangyayari, Hindi ko napansin na nasa gilid ko na pala si Helena.
"Just as I thought," aniya.
"You're one of them."
"Welcome to the Grim Reapers."