#BHOCAMP8TC #TeamNight #HeraxThunder #BHOCAMP
A/N: May Epilogue pa ang kuwentong ito. Iyong totoong Epilogue na :3
HERA'S POV
Napaangat ako ng tingin nang maramdaman ko ang marahang pagpising ni Thunder sa kamay ko. I can't help but smile at him when our eyes met and I saw the unmistakable happiness in his. Who would have thought?
We're finally married.
"Ready, Mrs. Night? O itatanan na kita?"
Pinaikot ko ang mga mata, "I'm already your wife."
"I'll marry you everyday if that's what it takes."
"To?"
Bahagya siyang yumuko para magawa niyang bumulong sa tapat ng tenga ko. Pakiramdam ko ay nagtayuan ang balahibo ko sa antipasyon nang tumama ang mainit niyang hininga sa akin. "Para masolo kita."
"We have forever for that."
Rinig ko mula sa kinatatayuan namin ang boses ng MC na siyang kinuha ng wedding planner namin para sa gabi na ito pero imbis na pagtuunan ng pansin iyon ay nanatili lang akong nakatitig kay Thunder. Sa asawa ko.
Asawa ko.
Hindi ko akalain na posible na matawag ko siya no'n. Akala ko isa na lang iyon sa mga pangarap ko na hanggang panaginip na lang. I thought it's not possible in this lifetime. But here we are in this life where I got to be his wife and him my husband.
"May "para masolo kita" ka pa riyan. Samantalang panay iwas mo sa akin nitong mga nakaraan." sabi ko nang may maalala ako. He's been abstaining from sex for a long time. A long long long time. "I know the issue about having a baby. We both agreed that we don't want to have our own. I'm already on a contraceptive injection. And still-"
Pinutol niya ang kung ano pa man na sasabihin ko nang hinila niya ako palapit sa kaniya hanggang halos wala ng espasyo sa pagitan namin. Pinaningkitan ko siya ng mga mata at akmang ipagpapatuloy ko ang paglilintaniya ko pero hindi ko na nagawa iyon nang halikan niya ang mga labi ko.
It was a light peck but he repeated it again. And again and again and again...until I can't stop myself from smiling.
"Ewan ko sa'yo." nakairap na sabi ko sa kaniya.
"I was abstaining for our honeymoon. I want it to be special."
"Right." I said, still unconvinced.
"Making you hot and bothered is one of the reasons." he murmured as he traced my lips gently with a finger. "So when I take you, you'll ask for more and more and more."
Napalunok ako sa tinuran niya at humakbang ako paatras pero lalo lang niya akong hinapit sa katawan niya. I can feel the heat coming from him but instead of shying away from it, like a moth to a flame, I can feel myself being drawn to him.
"Just make sure you can handle me." I whispered.
His eyes flashed with want as a smile curved his lips, "Hinahamon mo ba ako?"
"Are you taking the challenge then?"
His lips parted as if he was about to speak when out of nowhere Athena materialized beside us. Sabay pa halos kami napatalon ni Thunder palayo sa babae na ngayon ay masama ang pagkakatingin sa aming dalawa.
"Kanina pa kayo tinatawag sa baba halos mapaos na ang MC!" malakas na asik niya.
"Oops." bulong ko at tinignan si Thunder na napapangisi na lang sa tabi ko.
Nagpalipat-lipat sa amin ng lalaki ang mga mata niya at nameywang na tinaasan niya kami ng kilay. "Mamaya pa ang honeymoon niyo. Kung may balak kayong tumakas ako na ang nagsasabi sa inyo na magaling akong tumakbo kahit naka-heels."
Natatawang inagkala ko ang braso ko sa kaniya at hinila ko na siya papunta sa grand staircase kung saan dapat namin gagawin ni Thunder ang grand entrance namin.
I got every part of my dream wedding right except finding a location for the reception. Hindi kasi madaling humanap ng lugar na sa tingin ko ay perpekto gaya sa naiimagine ko. A grand ballroom as if crafted straight from fairy-tale.
Athena found this place for me.
It's in Hillcreek Gardens, Tagaytay. The place looks grand with it's royal-like staircase, and vast space perfect for my big family surrounded by arch type windows from floor to ceiling where we can see the magical nature enveloping us.
Pinigilan ako ng babae nang akmang igagaya ko siya pababa ng hagdanan, "Hindi ako dito baba. Kayo lang ni Thunder."
Tinapunan ko ng tingin ang asawa ko na tinapunan ako ng ngiti bago mag-isang nauna na sa amin sa pagbaba. Hinigpitan ko ang pagkakakapit ko kay Athena at wala na siyang nagawa nang tuluyan ko na siyang hilahin doon.
"It's a bride and groom grand entrance, Hera!"
"It's a grand entrance that I rehearsed since I was five in our villa's stairs with my fancy glass slippers." Nakangiting tumingin ako sa kaniya habang dahan-dahan kaming bumababa, "Sa pagkakatanda ko ikaw ang lagi kong kasama sa ilang beses na 'yon."
"I was a stand-in for your future groom."
"No. You're my best best best friend. We used our mothers' make-up to have the messiest make-over ever, we have princess gowns, and cute heels that we made our parents buy for us. Then we'd go down the stairs waving as if we have an audience kahit kadalasan mga kapatid lang naman natin iyon na hindi tayo pinapansin sa mga trip natin. We spend hours playing princess and they usually find us asleep still wearing our gowns. So if I'm going to have that grand princess entrance now, I want to do it with you just like how we practiced before."
Kita ang sari-sari na emosyon sa mga mata niya dahil sa sinabi ko. I may be the crybaby one these past few months because of everything I went through, but Athena mastered that to perfection since she was a baby. "I hate you!" she hissed when tears clouded her eyes.
"You love me." I said with confidence. "I'm your best best best friend."
Athena was practically bawling when we reached the end of the stairs. Naaaliw na nakatingin sa amin si Thunder na nasa baba na at iniintay kami. Inangat niya ang dalawa niyang kamay sa direksyon namin ni Athena pero tanging ako lang ang umabot sa kaniya. Athena was plastered to my side, her arms wrapped around me.
Pumapalakpak na nakatingin sa amin ang mga bisita namin na kaniya-kaniya na rin sa iyakan. Panigurado naman na alam nila ang dahilan kung bakit isinama ko si Athena. They all watched how Athena and I grow. They all witnessed the mayhem that we created and how we both stayed beside each other through thick and thin.
"Athena, kinasal lang ako. Hindi ako lilipat sa ibang planeta." natatawang sabi ko.
Matalim ang tingin sa akin na pinunasan niya ang mga mata niya, "Remember what I told you?"
"What?"
"You'll always have me." she whispered. "No matter what."
Nakangiting tumango ako. I know she will. Kasi alam ko na mananatili rin ako na nasa tabi niya sa matagal na panahon. She's the sister I never had. Hindi lang ang kapatid ko na si Kuya Hermes ang nagpapatunay na hindi lang sa dugo napapatunayan ang pagiging pamilya. Because Athena proved that to me a long time ago. "You'll always have me too."
Napahikbi siya sa naging sagot ko at lumuluhang nilingon niya si Thunder. Itinaas niya ang kamay at itinuro ang lalaki, "Kapag pinaiyak mo ang kaibigan ko puputulin ko lahat ng pwedeng putulin sa'yo."
Thunder just laughed at her threat before pulling her into a hug. May kung anong binulong siya sa babae bago niya pinakawalan si Athena na nangingiting kinuha na ng asawa niya sa amin. I watched Fiere wrapped his arm around her waist and I can't help the warmth that enveloped me when I saw them walked towards Ainsley sitting beside her dad. Sa tabi nila ay naroon ang kambal na natutulog sa stroller nila.
Masaya ako para sa kaniya noon pa man. Pero noon kapag tinitignan ko sila, hindi ko mapigilan na mainggit at masaktan. Kasi alam ko na kung ano ang meron sila ay isang bagay na hindi ko mararanasan kahit kailan.
But here we are. Thunder and I made it.
"What did you tell her?" I asked when Thunder guided me into our chairs. Nasa ilalim iyon ng wedding gazebo na gawa sa mga bulaklak.
The whole place was covered with pastel yellow and peach flowers. Simple lang ang pagkakaayos ng mga upuan at lamesa na nababalutan ng puting tela. The only flashy thing are the plates, utensils, and chairs since all of them has a touch of gold. Towering us, the ceiling were covered by chandeliers and white flower garlands. Simple yet elegant.
"Thunder?" I asked again when he didn't answer.
Umupo ang lalaki sa tabi ko at bahagya niyang hinawi ang buhok ko na kumakawala sa pagkakatali niyon. Inangat niya ang isa kong kamay at kaagad akong binalot ng pagmamahal nang maramdaman ko ang magaang halik niya roon.
"I thanked her. Because she stayed with you when I couldn't."
NAHAHAPONG napaupo ako pagkatapos akong maisayaw ni Wilhelm na ngayon ay kasalukuyang nasa dance floor at kasama naman si Athena. Naisayaw na ata ako lahat ng tao at imbis na maging eleganteng ball ay para kaming mga party people na hindi magkamayaw sa pagsayaw ng kung anu-anong kanta.
Sabog-sabog ang playlist ng music dahil nakielam na ang Royalty members, sa pangunguna ni King, dahil daw inaantok na sila sa dami ng romantic na kanta na pinatugtog namin. Iyon nga lang dahil nakielam siya ay parang naging go signal na iyon sa lahat para mag request din ng kanta nila. I didn't mind. Kailan ba naging para sa bride ang groom lang ang kasal ng mga agent? Every wedding is a time for family. Nagsisilbi na atang reunion ng pamilya ang mga kasal na nagaganap sa aming mga agent.
Thunder and I danced first to our theme song 'You're still the one' at dahil wala kaming balak maghiwalay kanina ay inubos namin lahat ng kanta namin. We managed to dance to six songs more before everyone intervened and separated us.
Thunder danced with his mom and sisters. I danced with my brother and my mom dahil tinakasan kami ng magaling kong ama. Then the place went into chaos because the first leader of BHO, Poseidon Davids, changed the song. Pinatugtog niya ang victory dance daw nila, ang Teach Me How To Dougie.
And now everyone is gyrating on the dance floor while songs of Royalty were blasting from the speakers around us. Mula sa kinauupuan ko ay kita ko pa kung paanong daig pa ang professional pole dancer sa pagsayaw ang ina ni Athena si Tita Thea sa pag-imbay habang nakatayo lang ang asawa niya na si Tito Craige na ginagawa niyang "pole" at pinaglalambitan.
Iyon nga lang kung bibigyan ko sila ng award ay second place lang ang maibibigay ko dahil sa kabilang panig ng dance floor ay naroon si Poseidon Davids na kasalukuyang ginagamit ang maximum capacity ng mga tuhod niya at may pakindat-kindat pa sa asawa niyang si Breeyhana Davids na parang gusto na lang atang maglaho mula sa kinatatayuan. Siguro mag ta-tie sila ni Greg Lawrence, ang unang head ng The Camp, na sinasayawan ang asawa niya na si Sage. May papalo-palo pa siya sa pang-upo niya na akala mo ay kabayong naghahanap ng hinete.
Ang tangi lang nawawala ay ang ibang newly lolas and lolos na binabantayan ang mga tulog na chikiting sa bridal room. Dahil maraming bata ay kinabitan ng TV ang bridal room para matiyak na walang mamimiss ang mga taong kinakailangan mamalagi roon. I even stayed there for awhile when I put my babies to sleep. Na thankfully madaling gawin. They're all angels. Thunder's parents are all there right now to watch the triplets pati na si Daiquiri na anak naman ni Snow. Nandoon din si Tita Autumn at Tito Wynd na binabantayan naman ang mga anak ni Athena at Fiere. Pero hula ko nagpapaalis lang sila ng tama dahil kanina halos sila ang umubos ng champagne na pinagpupustahan nilang kaya nilang ubusin.
And of course Tita Autumn drank the most. Hindi naman natatalo sa pustahan iyon.
Ang iba pag mga chikiting ay nakikikulit sa parents nila na nagkakasiyahan sa dance floor. Maging ang kapatid ko ay buhat-buhat ang bunso na si Jameson habang si Ale naman ay sinasayaw ni Ate Storm.
"Tired?"
Nakangiting nag-angat ako ng tingin kay Thunder. Inabot ko ang nakalad niyang kamay kahit na nanatili akong nakaupo, "A bit."
Masuyo niyang pinadaanan ng hinlalaki ang sing-sing na nakasuot sa kamay ko. "Happy?"
"So much that I could burst."
Inalalayan niya akong makatayo at kahit na nararamdaman ko ang bahagyang pagsakit ng mga paa ko ay nakangiti lang na ikinawit ko sa balikat niya ang mga braso ko. "Another dance?"
Hindi niya sinagot ang tanong ko at sa halip ay hawak ang kamay ko na dinala niya ako sa dance floor. Sa pagtataka ko iniwan niya ako na nakatayo roon. Nagtatakang sinundan ko siya ng tingin at nakita kong bumalik siya sa gazebo namin at kinuha niya ang isang upuan.
When he returned beside me, he gently pushed me so I could sit on the chair.
"Anong nangyayari? Kakantahan mo ulit ako?"
His answer was just another smile. May kung sino siyang sinenyasan dahilan para bahagyang dumilim ang paligid. Nawala siya sa tabi ko at nagmamadaling pumunta kung saan pero hindi ko na siya nagawang pagtuunan ng pansin dahil biglang humina ang tugtog hanggang sa tuluyan na iyong nawala. Napakunot-noo ako nang mapatingin ako sa mga agent dahil imbis na pagtataka ang makita ko sa mga mukha nila ay ngiti lang nila ang sumalubong sa akin.
Suddenly a sound of a guitar echoed around the place. The sea of people in front of me opened revealing the first man that I love at the center of the dance floor with a microphone in his hands. Sa tabi niya ay naroon si Thunder na hawak ang gitara niya.
"I can't stand to fly. I'm not that naive. I'm just out to find the better part of me. I'm more than a bird, I'm more than a plane. I'm more than some pretty face beside a train and it's not easy to be me."
When I was young, my mother used to tell me about how he sang this for her before. Superman of Five For Fighting. He might be known as the Mister-Silent-Type-Of-Guy of BHO CAMP but for my mother, he'll do about anything. Nang malaman ko iyon ay lagi kong hinihiling sa kaniya na kantahin niya ito para sa akin lalo na pag nag ka-karaoke kami sa bahay. Pero kuntento na siya na pakinggan lang kami nina Kuya at Mama na mag-agawan sa microphone.
Sometimes I catch him humming this. But never singing. Hindi naman daw kasi pang concert ang boses niya.
"Why won't you sing for me, Papa?"
"Hindi naman maganda ang boses ko."
"Pero kinanta mo para kay Mama." himutok ko.
Nilingon ng ama ko si Mama na tatawa-tawa lang. "May kapalit kasi akong hiningi sa nanay mo kaya pinagbigyan ko."
Lalong lumakas ang tawa ni Mama na mukhang naalala ang dahilan kung bakit siya kinantahan ni Papa. Nakangusong pinaglipat-lipat ko sa kanila ang paningin ko, "Anong kapalit po?"
"Secret." sagot ni Mama at kinindatan ako. For some reason I'm weirded out by the way they're acting. Bagay na ilang beses na nangyayari lalo na kapag nakikita namin ni Kuya silang dalawa na naglalambingan. "There's always a catch with your father. Why don't you ask for a deal?"
Nakahalukipkip na humarap ako kay Papa, "Sing that song, Papa, please?"
"No."
"Please? Pretty please?" Nilagay ko pa ang dalawa kong kamay sa tapat ng dibdib ko at ginamit ang pinaka-epektibo ko na puppy dog eyes. He usually can't refuse when I use that on him. "Please? Please?"
Malakas na bumuntong-hininga ang ama ko na para bang sumusuko na siya sa kakulitan ko. Hindi naman kasi ito ang unang beses na kinulit ko siya tungkol dio. I just want to hear him sing. "I'll sing for you on your wedding day."
Lalong humaba ang nguso ko. Inangat ko ang kamay ko at nagbilang. "But I'm only nine. That will be nine years more!"
Nagsalubong ang mga kilay niya sa sinabi ko. Sa pagkakataon na ito ay siya naman ang nagkrus ng mga braso niya. The only difference was he looks scary. Like the time na na-grounded ako kasi itinnulak ko sa putikan ang kaklase kong lalaki na laging pinagtitripan si Athena.
"You're not getting married at the age of eighteen, Hera Scott."
"But-"
"No. Get married when you're fifty then I'll sing that song for you."
I didn't got married at the age of eighteen of course. I don't think he will let that happen. Sigurado akong babaligtarin niya lahat ng bato sa buong mundo para mahanap lang ako kung nagkataon na nakipagtanan ako at nagpakasal nga sa edad na iyon.
He hated all my ex-boyfriends. Even the ones I thought I managed to hide from him. He never liked anyone for me.
"They're not good enough for you."
He used to tell me that. He'll never accept anything less. Specially not for me. The princess of the family. His daughter that will always be his baby.
Now on my wedding day...my father Cloak Jase Scott is keeping his promise.
"I wish that I could cry. Fall upon my knees. Find a way to lie about a home I'll never see. It may sound absurd, but don't be naive. Even heroes have the right to bleed. I may be disturbed, but won't you concede, even heroes have the right to dream. And it's not easy to be me."
A sobbed escape my lips as tears pooled from my eyes while watching my father singing for me. He's probably uncomfortable to sing in front of all this people but he's doing it for me. Just like he promised.
But he lied. Ang sabi niya hindi maganda ang boses niya. No wonder my mom fell for him. Dahil sigurado ako na walang pagkakaiba sa nararamdaman ko tuwing napapanood ko si Thunder na kantahan ako sa naramdaman ni Mama para kay Papa.
"Up, up and away, away from me. Well, it's all right, you can all sleep sound tonight. I'm not crazy or anything. I can't stand to fly, I'm not that naive. Men weren't meant to ride with clouds between their knees. I'm only a man in a silly red sheet. Digging for kryptonite on this one way street. Only a man in a funny red sheet looking for special things inside of me. Inside of me...inside me."
Sa kabila ng panlalabo ng mga mata ko at ang bahagyang panlalambot ng mga tuhod ko ay tinakbo ko ang distansiya sa pagitan namin. Just like always...just like when I was little, my father's arms were already waiting for me.
Mahigpit na niyakap ko siya at sumubsob ako sa dibdib niya. Naramdaman ko ang kamay niya na marahang hinahaplos ang buhok ko.
He chuckled and pulled me close to him, "Ganoon na ba kapangit ang boses ko at napaiyak ka?"
Nag-angat ako ng mukha na hilam pa rin sa luha. Namataan ko si Thunder na nakangiting lumayo sa amin kasabay nang pagbago ng tugtugin. A new song played around us, this time the voice coming from the stereos around the place.
"You need to sing more." I said to him.
"I don't think so."
"Pa-"
"When one of my grandchildren get married then I'll probably will."
Pinaikot ko ang mga mata ko dahilan para mahina siyang mapatawa ulit. Bahagya siyang lumayo sa akin at sa pagkagulat ko ay kinuha niya ang mga kamay ko at inilagay iyon sa magkabila niyang balikat.
"Akala ko tinaguan mo na po ako kanina."
"And miss the father and daughter dance on her wedding?" he murmured as he guided us side by side. Moving in sync with the music. "I thought I was going to wait for a couple more years for this. When you're fifty, I mean."
Hindi ko mapigilan na mapatawa sa sinabi niya. Pinahid ko ang luha ko pero imbis na maampat ang luha ko ay lalong tumulo iyon nang maintindihan ko ang lyrics ng kanta na ngayon ay tumutunog sa paligid namin.
It's about a father telling the world through a song that it won't be long before he finally let her baby girl go.
"Your mom chose this. She said the title is It Won't Be Like This For Long. She cried for hours when she found this."
"S-She chose right of course." I whispered with a sob.
"I think so too." To my surprise he begin singing the song in a whisper. As if he don't want anyone to hear except for me. "One day soon she'll be a teenager and at times you'll think she hates him, then he'll walk her down the isle. But right now she up and crying and the truth is that he don't mind. As he kisses her good night and she says her prayers, he lays down there beside her till her eyes are finally closed. And just watching her it breaks his heart cause he already knows it won't be like this for long. One day soon that little girl is gonna be all grown up and gone. Yeah this phase is gonna fly by. He's trying to hold on. It won't be like this for long."
Sunod-sunod na umiling ako kasabay ng tuloy-tuloy na pagbuhos ng luha sa mga mata ko. "I'll always be your baby, Papa."
"This time I won't be the one by your side when you're crying. Because finally, you have someone. Taong alam ko na mananatali sa tabi mo kahit wala ako. Someone good enough for my daughter."
Some dad will do everything to keep their daughter away from a man with tattoos and a rock star from head to toe. But my father don't care about those things. He don't want someone with a clean cut and unwrinkled shirt only to break my heart in the end. What he wanted was always this.
Someone that I love with all my heart that knows how precious that love is. Someone that won't take my love for granted and give back a love that nothing can't compete with.
Nothing except the love that my father has for me.
"Group hug!"
Nanggaling ang malakas na boses na iyon sa kapatid ko na nakahawak sa umiiyak na rin namin na ina. Sa isang iglap ay napaloob kami ni Mama sa mga bisig ni Kuya at ni Papa. Pero hindi pa roon nagtatapos dahil sumulpot din sa tabi namin si Thunder na nakaakbay kay Athena na pula na ang mga mata.
From around us, all the agents gathered towards us, making the biggest group hug in the world. Maging ang mga tao sa bridal room ay ngayon narito na kasama namin at nakikiyakap sa amin. Kaniya-kaniya na sila ng bitbit sa mga chikiting namin. Our children that will grow up with all this love around them.
Just like how we did.
Months ago it was like the world is keeping Thunder and I away from each other. It was like even fate was telling us that we can't be. Like the two of us against the world. Pero ngayon habang napapalibutan kami ng mga taong nagmamahal sa amin, alam kong parehas namin alam kung paano namin nagawang talunin ang mundo na pigilan ang pagmamahal namin sa isa't isa.
Because we were never just the two of us. We always had this. All of this.
BHO CAMP, our family. And this family never lose. We fight, we learn, sometimes we fall, but we will always beat the odds. Always.
When I met Thunder's eyes I saw in those the answer that we already know. After the tiring battle, the hopelessness, the pain, the scars...after all that...
We finally made it.
We won.
_____________________End of Chapter 40.