Erika တစ်ယောက် Wooyoung တို့ ထွက်သွားသည်နှင့် Yoyo ထံကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
"တီ...."
ဖုန်းဝင်သွားသော်လည်း ဖုန်းမကိုင်။ ဒါကြောင့် ကုမ္ပဏီရုံးဖုန်းကို လှမ်းဆက်လိုက်သည်။
"Hello ... Zeus Enterprise ကပါ"
"Hello ကျွန်မ Erika ပါ Kevin ရှိလား မသိဘူး"
"အာ ... မ Erika ... Boss က မနက်ကတည်းက ထွက်သွားတာ အခုထိ ပြန်မရောက်သေးဘူး ... ကျွန်တော့်ကို မှာရင်မှာထားခဲ့လေ Boss ပြန်ရောက်တာနဲ့ ပြောပေးပါ့မယ်"
"Ahh ... ရပါတယ် ... နေပါစေ ... ခဏနေမှပဲ ကျွန်မသူ့ကို ထပ်ဆက်လိုက်ပါ့မယ် ... ကျေးဇူးပါ ... ဒါပဲနော်"
ပြောပြီး ဖုန်းချလိုက်သည်။ ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ Yoyo ရယ် ... ငါထင်နေတာတွေ မဟုတ်ဘူးမလား ...။
_________________________________________
ညနေခင်းအချိန် Bar တစ်နေရာတွင် ...
"တစ်ယောက်တည်းလား"
Kevin စိတ်ညစ်တာတွေကို အရက်နဲ့ ဖျောက်နေတုန်း ကောင်မလေးတစ်ယောက် သူ့နားကို ရောက်လာပြီး ရိသဲ့သဲ့ လုပ်လာသည်။
"ဘယ်နှယောက်တွေ့လို့လဲ"
"Bar လာတာပဲ မျက်နှာဖုံးလေး ဘာလေး ချွတ်ပါလား Kevin"
အဟက် ... သေချာသည်။ သူ့ကို လာရောတာ ပိုက်ဆံအတွက် ဒါမှမဟုတ် သူ့သူငယ်ချင်းတွေကို ပြန်ကြွားဖို့အတွက်ပဲ။ သူလှောင်ရယ်လိုက်ရင်း အရက်ဆက်သောက်လိုက်တော့သည်။
"အရက်ချည်းပဲ စွတ်သောက်မနေပါနဲ့ ... ကျန်းမာရေး ထိခိုက်လိမ့်မယ် ... အမြည်းလေး ဘာလေးလည်း စားမှပေါ့"
ညှောင်နာနာနဲ့ ပြောနေတဲ့ အသံကြောင့် သူလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းသပ်ပြကာ မိတ်လိုက်ဖို့ ခေါ်နေသလိုပင်။ ဟုတ်တယ် အဲ့လို လူတွေက အဲ့လို အသုံးအနှုန်းတွေနဲ့ပဲ တန်တယ်။
"အဆင်မပြေလောက်ဘူး ထင်တယ်"
"အရင်စမ်းကြည့်ပါဦး ... မကြိုက်ဘူးဆိုမှ သဘောပေါ့"
"ကောင်းပြီလေ"
ဟု ဆိုကာ သူထိုကောင်မလေးနဲ့အတူ bar မှ ထွက်လာရင်း ထိုကောင်မလေးအိမ်ကို လိုက်သွားလိုက်သည်။
ကောင်မလေးအိမ်တွင် ...
"ကျွတ်"
အရက်ကြောင့် ကိုက်ခဲလာတဲ့ ခေါင်းကို အသာကိုင်လိုက်ကာ ဘေးကို ကြည့်လိုက်တော့ လွန်ခဲ့တဲ့ နာရီပိုင်းလောက်က သူ့နာမည်ကို အသေအော်ပြီး ငိုယိုနေခဲ့တဲ့ ကောင်မလေး။ သူထိုကောင်မလေးကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ထိုအိမ်မှ ထွက်လာခဲ့သည်။
_________________________________________
နာရီပိုင်းမျှ ကြာပြီးနောက် မြေအောက်ခန်း တစ်နေရာတွင်...
"အဟွတ် အဟွတ်"
Lucy အခန်းတစ်ခုထဲ ရောက်နေပြီး အသက်ရှူကြပ်လာသလို ခံစားလာရသည်။ သူဘယ်လိုလုပ် ဒီအခန်းထဲ ရောက်နေတာလဲ။ ခုနကတင် Kevin နဲ့အတူ ကိစ္စပြီးတော့ သူ့အိမ်မှာပဲ အိပ်နေသေးတာကို။ ဒါ ဘယ်နေရာလဲ။ သူတွေးရင်း တွေးရင်း ပိုပိုပြီး အသက်ရှူကြပ်လာသည်။ အနံ့တစ်ခုရလိုက်သည့်အတွက် သေချာရှူကြည့်တော့ ပိုပြီး မူးမော်လာသည်။ ဘာလဲ အဆိပ်ငွေ့လိုမျိုးလား။ အခု သူအဆိပ်ခတ်ခံနေရတာလား။ သူ့ကို သတ်တော့မှာလား။ ဘယ်သူကလဲ။ ဘာလို့လဲ။ သူတွေးရင်း ခေါင်းထဲက ထိုးကိုက်လာကာ သတိလွတ်ချင်သလိုလို ရယ်ချင်လာသလိုလို ငိုချင်လာသလိုလို ခံစားနေရသည်။ ဒီလိုသေရမယ်ဆိုရင်လည်း ဖြစ်သင့်ပါတယ်လေ။ သူက မကောင်းတာတွေပဲ လုပ်ခဲ့မိတာမလား။ ပိုက်ဆံတွေ၊ ဂုဏ်တွေကို မက်လို့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အသုံးချပြီး လူပျို၊ လူအိုမရွေးဘဲ ဆန္ဒဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သည်။ သူ့ကို ချစ်ပါတယ်ဆိုတဲ့ ချစ်သူကိုကျတော့ ဆင်းရဲတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက် တစ်ခုတည်းကြောင့် သူထားခဲ့သည်။ အများအမြင်မှာ မောက်မာပြီး လူရှိန်အောင် နေခဲ့ပေမယ့်လည်း တကယ်တမ်းကျတော့ သူ့ဘဝကြီးက အညစ်ထေးဆုံး ဖြစ်နေပြီ။ သူ့ရဲ့မကောင်းမှုတွေကြောင့် သူဒီလိုအဆုံးသတ်ရတာပဲ ဆိုကာ သူမျက်ရည်များ ကျလာပြီး သတိလစ်သွားသည်။ သတိမလစ်ခင် ပြောင်လက်နေအောင် တိုက်ချွတ်ထားသော ဘွတ်ဖိနပ်တစ်ရံ သူ့ရှေ့လာရပ်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့နောက် သူ့ကမ္ဘာသည် အမှောင်အတိကျသွားသည်။
_________________________________________
Phone Vibrating ...
"Hello ... ဟုတ် Jongho ပြောပါ"
"ဗျာ... ဟုတ် ကျွန်တော်နဲ့ Yeosang တိတ်တဆိတ်သွားစုံစမ်းလိုက်ပါ့မယ်"
ဖုန်းချလိုက်ပြီး သူ့ကို ကြည့်လာတဲ့ Wooyoung ပုံစံက စိတ်ရှုပ်ထွေးနေပုံ ပေါက်နေသဖြင့် Yeosang မေးလိုက်သည်။
"ဘာတဲ့လဲ"
"ငါတို့အရာရှိ Mr. Won ရဲ့ သမီး Lucy ... မနေ့ညက အသတ်ခံရလို့တဲ့"
"ဘာ!"
_________________________________________