Gras is niet groener aan niemands kant als de nacht valt, alles is donker. En leegte blijft over als de nacht valt, want onze zielen zijn alleen. En als de nacht valt, dansen we met ons zelf, op muziek die niet geschreven is voor ons.
We houden ons zelf vast, om niet uit elkaar te vallen. Als de nacht valt, streelt zij zich zelf, op zoek naar tederheid. Drinkt hij een glaasje meer, op zoek naar rust. Als de nacht valt, zijn de sterren de gemiste, en de tranen die we hebben gelaten voor ze, zijn de natte wolken.
Als de nacht valt, vergelijk ik de maan met mijn dagboek en vraag hem me te begrijpen. We lezen boeken die niet voor ons geschreven zijn, huilen om films die niet over onze leven gaan, als de nacht valt. Wijzen we onszelf niet af, om te voelen wat acceptatie is, die we niet voelen als het licht is. Als de nacht valt is het donker, maar onze kleuren komen naar boven, we zijn meer dan gebroken zielen, we zijn verloren.
Als de nacht valt. Denk ik vaker aan hem, om hem niet voor goed te vergeten, want ik kan hem nog niet loslaten. Ik voel me onbereikbaar, maar de maan voelt zo dichtbij. Ik wil schreeuwen dat ik lijd, en verdrink in mijn gedachten. Als de nacht valt, val ik mee en mijn tranen ook. Alles valt, niet alleen de nacht.