-He saved me-
Agad akong nagpalit ng damit para pumunta sa
playground. Wala pa naman si Mama kaya pwede pa akong lumabas.
I was about to go, but someone suddenly knocked the door. I opened it immediately, because it might be my mom.
But I was wrong.
It was that box again and now medyo maliit. I didn't bother to look at it because I was in a hurry.
While I was walking, Vaughn suddenly message me.
Vaughn: Hey, where are you?
Faustina: Almost there.
Faustina: I'm sorry for being late.
Vaughn: No problem.
Tumakbo na ako papunta sa playground, dahil sabi ni Mama hindi magandang pinaghihintay ang mga taong kikitain, pagbibigay respeto na din daw iyon sa oras nila.
Lumapit ako sakanya. Hingal na hingal ako.
Nakita ko naman siya agad dahil nakaupo sa swing na parang batang hinihintay ang magulang. So cute.
"Here. Thank you" abot ko sakanya nung jacket.
Nanatiling nakaabot sa kanya ang jacket ngunit hindi naman niya ito tinanggap
"Isn't it i told you that you dont have to bring it back to me" supladong sambit nya nang hindi man lang tumitingin sa akin.
Niyakap ko nalang ulit ang Jacket niya.
"What? Eh bakit kapa nakipagkita." gulong kausap nitong lalaking to!
"Para manahimik ka." he replied without hesitation.
"Then why are you here? Sana nagchat ka nalang pala para hindi na kita naistorbo" padabog akong umupo at tumingin sa kalangitan.
Hindi ko mapigilang hindi humanga sa ganda nang mga bituin.
"Because I want to ask you something" sa ngayon ay tumingin na sya sa akin.
Hindi ko kayang labanan ang mga tingin nya dahil napalitan na ito nang titig.
"W-What?" nahihiya kong tanong.
Umiwas ako sa mga titig niya.
Teka, bakit ako ang nahihiya eh samantalang siya ang may tinatanong! Hays Loureene Faustina Philips umayos ka.
"Ano mo sya?" tumingin ako sa gawi nya.
huh? sino daw?
"Ha? Sino?" parang tanga to, sino naman?
"Joaquin Bisley" simpleng sambit nya.
Bakit naging interesado sya dun? Hays Faustina malay mo curious lang! Huwag mag-assume.
"What about him?" taas kilay kong tanong.
Siguro crush ako nito kaya curious sa ex ko. HAHAHAHA
Ano ba itong mga iniisip ko?
"What's funny?" he pouted.
Pa-cute pa amp. Sabihin ko na nga.
"He's my ex, he's a jerk, he cheated on me. That's why I broke up with him" diretso kong sagot.
"Oh really? Ikaw nag nakipagbreak?" mukhang ayaw pa atang maniwala.
"Of course! Gago eh. Sa tagal nang pagsasama namin ay 2 years na pala niya akong niloloko" I toned down my voice.
Napahinto ako sa pagsipa nang mga bato. Fuck. Traydor tong luha ko, bumuhos na naman.
"Damn! You're crying again." napalingon ako sakanya dahil tumayo sya.
Bigla naman nyang binato ang isang panyo sa akin.
"Aray ko naman!" reklamo ko.
"Please stop crying." kinuha ko ang panyo, ginamit ko iyon at humarap na sya sa akin.
"So you're Lori?" maikli nyang tanong.
"Bakit ba kilala niyo ako?" nakakapagtaka na talaga "Famous ba ako sa MU?" I assumed
"Not really. Pero usap-usapan ay ikaw lang ang sineryoso ni Joaquin. That's all"
"Paano nila nalaman yun? Ganoon na ba talaga sa MU maraming chismosa at chismoso?" tumingin ako sakanya.
"Nope. Narinig ko lang naman iyon kanina. And I saw him chasing you."
Iniwas ko na lamang ang tingin ko dahil nagsawa na ako na buong araw pinag-uusapan yung walang kwenta kong EX.
"Just to clarify things, I don't love him anymore" pagmamayabang kong sinabi.
Baka kasi nagseselos siya eh. Kawawa naman.
"Who's asking?" tumatawa nyang tinanong.
I rolled my eyes.
"Just kidding. Well good for you." tumango tango sya.
"Hirap kayang mag-move on, tapos kapag nakapag-move on kana, babalik siya. Ang gago diba?"
"I know right. That's Joaquin. His perspective in love was just for fun."
"Accurate" pagsang-ayon ko.
Sabay naman kaming tumawa.
"You're prettier when you're wearing that"
Sinabi niya iyon habang tinititigan ang mga labi ko.
"What? This jacket?"
"No. That smile, please always wear that"
Tumalikod ako sa gawi nya dahil naramdaman kong nag-iinit ang magkabilang pisngi ko.
Awkward!!!
"Ikaw naman, Vaughn. Baka may gusto Kang ibahagi sa akin" pinipigilan kong hindi mautal.
"Ano ba ang gusto mong malaman?" mukha naman siyang handa magkwento.
Mukhang magiging mahaba ang kwentuhan ah.
"Lovelife?"
"I don't have a girlfriend" mabilisan niyang sambit at nag-iwas tingin.
"Crush? Nililigawan?"
"Meron"
"Nililigawan???"
"Wala"
"Huh? Ang gulo mong kausap! Isang tanong isang sagot" gigil akong tumayo akmang aalis na.
He held my arm.
"Sorry" he chuckled.
"I have a crush. Hindi ko alam kung crush lang, but I think I love her already."
"She's my bestfriend" pahabol nyang sabi
"Niligawan mo?"
Nanatili kaming nakatayo na para bang sobrang seryoso nang pag-uusapan.
"Nope. Baka hindi naman niya ako gusto"
"Where is she? I thought she's your bestfriend?"
Nagkibit-balikat lang sya
"Kung ako siguro yun, baka ako pa nanligaw sayo." biro ko na ikinatuwa nya.
"You think so?" he asked, smirking.
"Alam ba nya na may feelings ka for her?"
pagiiba ko nang usapan.
"Wala siyang alam. I know a lot about her. But she doesn't even know a single thing about me.
Binatukan ko sya. Napaka-torpe naman nito. Gwapo nga duwag naman.
"Ouch!" reklamo n'ya.
"Ang torpe mo"
"I'm not torpe. Sadyang hindi na niya ako maalala"
"W-What do you mean? Hindi na maalala?"
Bestfriend kuno. Pero hindi na maalala?
"Yup. She was hit by a car, I was the one who was supposed to get hit but.. she saved me. That's why she got an amnesia. She forgot everything about our friendship. She doesn't remember us anymore."
"Aww, ang sad naman" sumimangot nalang ako..
Nakalulungkot naman talaga yung nangyari. Sabi nga nila, mawala na ang kasintahan huwag lang ang kaibigan.
"We were just eight that time. When she completely forgot everything, my Mom decided for us to go back here in the Philippines. Nandito din kasi ang mga relatives namin and 3 years lang kami nagbakasyon sa States" pilit ngiti syang humarap sa akin
Ang bata pa pala nila.
"Ang sakit naman pala. Eh paano nyan? Nakita mo na ba sya or nasa ibang bansa pa din?" I asked
"I think I found her. Pero mukhang wala na talaga sya naaalala dahil it was 12 years ago." he sighed deeply.
"Last question" pagtataas ko nang kamay.
"Hmm?"
"What if, her memories went back. And you have the chance to court her. What will you do?"
"IF her memories went back. Ayokong umasa" talagang binigyan diin nya yung word na "if".
"What if nga diba" tumayo si Vaughn kaya naman sinundan ko siya.
"I don't believe in 'what ifs'. Pero kung may pagkakataon na makausap ko sya, una kong gagawin ay magpapakilala and then ikukwento ko sa kanya yung masayang memories namin noong bata pa kami."
"Sana maalala kana nya." I tapped his shoulder to cheer him up.
"I have a childhood friends too. Pero hindi kona matandaan ang names nila basta sinabi ni Mama yun e...sino kasi .." inisip kong mabuti kung ano ang pangalan kaso nakalimutan kona dahil bata pa ako nang banggitin ni Mama iyon.
"Sino?" halata naman sa kanya na curious sya.
"Nakalimutan kona sila. Matagal na kasi e tapos si Iza lang naman yung kasama ko simula noon" pagkukwento ko.
Bigla naman siyang nanahimik. Kaya hinayaan ko nalang. Baka namimiss niya kang yung bestfriend niya na crush niya.
Tumingin ako sa relo ko.
"HALA SHIT!" 8:25 na pagagalitan ako nito! Sana wala pa si Mama.
Napalingon naman kaagad si Vaughn sa akin na agad lumapit.
"Hey, what's wrong?" pag-aalala niya.
"I'll go home now, it's already late and my Mom might scold me" aalis na sana ako ngunit pinigilan niya ako.
"Okay, Let me bring you home" hindi na ako nakasagot at sumakay na lang ako sa Mercedes Benz nya.
Hindi naman naging mahaba ang biyahe namin dahil malapit lang naman.
Bago ako bumaba nang kotse niya ay may sinabi sya.
"When you're with me, please, just- don't cry because I don't really know what to do." he whispered. Ngunit sapat na iyon para marinig ko.
Dahilan iyon para matigilan ako sa pag-alis nang seatbelt.
Agad naman napawi ang pagkabigla ko.
Tuluyan na akong lumabas. Kumaway nalang ako sa kanya bago umalis.
Maglalakad na sana ako papasok sa bahay, ngunit mayroong kamay na humawak sa braso ko. Mukhang lasing.
"Lori, sino sya? Kaya ba ayaw mo nang makipagbalikan sakin dahil may iba Kana?"
"Bitiwan mo ako, Joaquin."
Hindi ba talaga nya ako tatantanan? Sawang sawa na ako.
"Ano Lori? Siya ba? Eh mayaman din naman ako ah. Sigurado akong mas gwapo ako sakanya. Ano ba ang kulang ko?"
"Tangina Joaquin, nasasaktan ako please bitawan mo ako" hinigit ko ang braso. Binitiwan nya ako naging dahilan para maupo ako sa sahig.
"Diba ako ang mahal mo?" namumula sya, epekto din siguro ito nang alak.
"Joaquin, umuwi kana. Lasing ka e"
Tatayo na sana ako nang biglang lumuhod sya at sinimulan na nyang halikan ang leeg ko.
"Joaquin a-a-anong gi-ginaga-gawa mo-o?"
I was scared. Hindi ko sya kayang itulak dahil lasing sya kaya mabigat.
Napapikit nalang ako nang maramdaman na wala na sya sa harap ko at nakahandusay na sa tabi ko.
Mabilis ang mga pangyayari.
Vaughn saved me.
I was shocked! Itinayo nya ako, kaya naman bigla akong napayakap sa kanya. Umiyak ako nang umiyak sa balikat nya.
"It's okay, I'm here! Don't worry."
Inihatid ako sa loob ni Vaughn. Inalalayan niya ako hanggang sa makaupo ako sa sofa.
"Ako na ang bahala kay Joaquin" inayos nya ang hibla nang buhok ko at isinabit iyon sa tainga ko.
Hindi na ako nakasagot dahil hindi pa din mawala sa isip ko ang nangyari.
Joaquin almost raped me.
"Where's your phone?" iniabot ko naman agad sakanya. "I saved my number, call me if you need something or if something happens." umalma na sya at aalis na sana.
Pinigilan ko sya, I held his hand.
"Thank you dahil binalikan mo ako"
Iyan lang ang tanging nasabi ko.
"Just call me okay? I'm only one call away and I'll be there."
Bumukas naman ang pinto bago pa buksan ni Vaughn. Ikinagulat naman ni Vaughn kung sino ang nakita. Agad naman siyang nagmano.
It was my Mom.
"Hi po tita. Ako po yung nagtext sainyo. I'll get going na po dahil nandito na kayo" nahihiya na ngumiti si Vaughn kay Mama
"Salamat iho. Kung gusto mo dito Kana maghapunan?"
Ganyan si Mama. Gusto niya nyan makabawi sa ginawa ni Vaughn para sa pinakamamahal nyang anak.
"Walang anuman ho" yumuko si Vaughn. "Salamat po, pero kailangan kona pong umalis, hinahanap na kasi ako ni Papa." pagpapaliwanag nya.
"Ganon ba? Basta minsan pumasyal ka rito para maipagluto kita. Mag-iingat ka iho." pamamaalam ni Mama.
Tuluyan nang lumabas si Vaughn.
Thank God. Vaughn was there. I felt safe in his hands. It's like no one can hurt me.
******************************************
A/N: Don't forget to vote and comment! Share this story with your friends.
Godbless and Love y'all!