Short update for this day. Enjoy Reading!
CHAPTER 8
Nasapo ko ang ulo ko nang sumakit na naman. Nandito kami sa dorm namin ni Maisie habang 'yung dalawang lalaki ay lumabas para bumili ng makakain.
"I told to sleep, why don't you sleep?" Nakataas ang kilay nito habang pinaniningkitan ako ng mata. Nakaupo siya sa mesa at pumapapak ng cheese whiz para daw sa naughty juices niya.
"Ano ka, si Lisa?" Inirapan ako nito saka ipinagpatuloy ang pagpapak. Tumayo ako para sana pumunta sa kwarto ko nang dumating ang dalawa dala-dala ang mga pinamiling pagkain.
"I don't eat jollibee." Papadyak-padyak na sinilip ni Maisie ang mga nakapaper bag. "But I can eat." Napailing na lang ako saka pumasok sa kwarto ko. Mabilis kong binagsak ang katawan ko sa kama at pinatong ang kaliwang braso sa noo.
"Hey." Mabilis kong tiningnan si Magnus na umupo sa paanan ko. "You okay?" Tumango ako saka ipinikit ang mata. Kailangan kong matulog dahil baka bigla na lang akong bumagsak sa sakit ng ulo ko. Natuwa naman ako dahil hindi ko na narinig na nagsalita si Magnus kaya itinuloy ko na sa tulog.
Nagising ako dahil nakarinig ako ng pagbagsak ng paa sa semento. Mabilis akong tumayo sa pagkakahiga ko at tiningnan ang nakabukas na bintana. Tiningnan ko kung nakabukas ang aircon at napailing sa sarili. Nakalimutan ko na namang isara.
Tumayo ako para sana isara ang bintana nang maaninag ko ang bulto ng isang tao 'di kalayuan habang nakatayo sa ilalim ng puno. Napaatras ako ng bahagya niyang itaas ang kamay niya sa ere habang hawak ang parihabang bagay. Ginalaw-galaw niya ang kamay niya na parang batang naglalaro. Huminga ako ng malalim bago isinara ang bintana. Lalabas na sana ako nang madaanan ng tingin ko ang dalawang gulong ng sasakyang laruan na nakapatong sa study table ko.
Lumabas ako para itanong sa tatlo kung sinong nag-iwan ng laruan sa kwarto ko pero si Magnus lang ang naabutan kong nakahiga sa sofa at ang mga canned na alak na nakakalat na sa sahig at mesa. Tiningnan ko ang kwarto ni Maisie nang makarinig ako ng boses doon. Napailing ako nang mapagtanto kung anong ginagawa nila. Walang palya ang dalawang 'to.
Nilapitan ko ang mga nagkalat na basura nang makakuha ako ng black plastic bag saka sinimulang magpulot. Gumalaw ng bahagya si Magnus kaya inayos ko ang pagkakahiga niya. Uupo na sana ulit ako nang hilahin niya ako kaya napasubsob ako sa dibdib niya.
"M-Magnus bitaw." Pinilit kong makaalis sa pagkakayakap niya pero hindi ko magawa.
"Stay," bulong nito kaya napairap ako.
"Naglilinis ako, bitaw na." Umiling siya bago hinigpitan lalo ang yakap sa akin.
"I won't let you go. I like you, bestfriend." Hindi ako nakagalaw sa pwesto ko. Pinakatitigan ko ang mukha niya habang pinakikiramdaman ang mabilis na tibok ng puso ko.
"M-Magnus, lasing ka lang. Let me go." Nagsimula na naman akong umalis sa bisig niya pero nagulat ako nang bigla siyang umupo at dinampi ang labi niya sa labi ko. Nanlaki ang mata ko sa gulat. Pigil ang hininga akong nakatingin sa kaniya. Ilang minuto kaming nasa ganoong pwesto nang itulak ko siya. Ni hindi man lang siya natinag at agad na nakatulog kaya dali-dali akong tumakbo sa kusina para uminom ng tubig.
Sinulyapan ko siya bago huminga ng malalim. What the heck is that?
"Oh, gising ka na pala. Initin mo na lang ang pagkain, nasa ref." Lumabas si Maisie sa kwarto at gulo-gulo ang buhok.
"Nagawa mo pa talagang makipag ano." Umirap ako saka ininom ang natitirang tubig sa baso.
"What? Pampatanggal stress lang." Ngingisi-ngisi siyang pumasok sa cr kaya napailing ako.
"Pampatanggal stress ba? Linisin mo kalat niyo!" Narinig ko ang tawa niya. Nilapitan ko ang ref at kinuha doon ang tirang pagkain bago ininit. Nakaupo na ako at nagsisimulang kumain nang lumabas si Rage sa kwarto habang pambaba lang ang suot.
"Magdamit ka nga." Inirapan ko siya pero hindi niya ako pinansin. Pabagsak niyang hiniga ang katawan sa katapat na sofa ni Magnus at pumikit. Itinuloy ko na lang ang pagkain ko.
Kinabukasan ay pumunta kami sa Dasmarinas Village sa Makati dahil private property iyon na pag-aari ng pamilya ni Rhett Hudson, boyfriend ni Silas. Napagdesisyunan namin na kausapin ang buong klase dahil wala kaming maaasahang tutulong sa amin kun'di kami kami lang.
"What do you mean?" Lakas loob na tanong ni Samson matapos naming ipaliwanag ang nangyayari. Maging ang iba ay naguguluhan at nagdadalawang-isip kung maniniwala ba sila sa sinasabi namin.
"There's no space of doubting, guys. We are all in danger after the death of our three classmates," singit ni Silas kaya ang iba ay napatingin sa kaniya. Tumayo si Clarence at masama kaming tiningnan.
"You know what? Real talk lang, ha? I don't believe nor trust the four of you. Marami ang nagsasabi na kayo ang pumatay sa tatlo kaya 'wag na kayong magmalinis." Tumayo ang isang babae na sa pagkakaalam ko ay Miles ang pangalan, his girlfriend.
"Come on, babe. We need to listen, kahit ako ay nagtataka na rin sa sunod-sunod na pagkamatay ng mga kaklase natin."
"What if nagkataon lang ang pagkamatay nila?" Pinaningkitan ko ng mata si Blanche.
"Kapag ba ikaw na ang sumunod na namatay gusto mo ring sabihin namin na nagkataon lang ang pagkamatay mo?" Nawala ang angas nito sa katawan at dahan-dahang umupo sa pwesto niya.
"Kung totoo nga ang sinasabi niyo na iisa-isahin tayo ng killer, why don't we find the killer? We are still thirty eight here, oh."
"Nakinig ka ba kanina? Hindi nga namin ma-trace ang number na ginagamit niya, hanapin pa kaya siya?" Pananaray ni Maisie dito kaya inikutan siya nito ng mata.
"Aba't-"
"Calm, we are planning to save our lives," pigil sa kaniya ni Rage kaya wala siyang nagawa kun'di ang humalukipkip na lang habang masama ang loob.
"Sa dami natin paano natin mababantayan ang isa't isa?" Napatango ako sa tanong na iyon ni Calvin kaya tiningnan ko si Magnus na hinihila ang itim na bag saka inilabas ang binili nila ni Rage. Ang mahal nga eh pero dahil nagpumilit si Rage at Magnus ay wala na akong nagawa kun'di ang hayaan sila. Isa-isa nilang binigyan ang mga nandito sa tulong ni Silas at Rhett.
"Paano kung nasa ibang bansa ako? Paano ko magagamit 'to?" Tanong ng isang kaklase namin habang inaanalisa ang hawak na walkie talkie. Nakarinig naman ako ng singhal mula sa mga kasama ko.
"Obviously, you will use your mind to contact us using your phone." Pinagdiinan pa ni Maisie ang salitang 'phone' kaya napakamot ito matapos marinig ang kantyaw ng mga barkada niya.
"Don't forget to bring that everytime. This is the only way we planned para ma-catch up natin ang isa't isa since ang iba diyan ay hindi marunong magreply," pagpaparinig ni Magnus.
"But seriously, what's the reason ba ng killer para patayin niya tayo? I mean, we didn't do anything wrong kaya." Napahinga ako ng malalim dahil sa tanong na 'yon ni Cherry.
"Seriously girl, we didn't know din eh. But you can't expect a killer to kill you just because you did wrong kasi. Sometimes kasi, a killer is killing because they only want lang eh," sarcastic na sagot ni Maisie habang ginagaya ang pagka conyo nito. Nakatanggap na naman siya ng irap dito kaya mabigat sa loob niyang tinanggap na may nagagawang tarayan siya.
"Just be careful. Don't go anywhere hangga't hindi pa nahuhuili ang pumatay sa mga kaklase natin," pagpa-paalala ko sa kanila.
"So, nililimitahan mo ang gagawin namin?" Nakataas ang kilay na arangkada ni Beth. Ang hirap pakisamahan ng mga lintek na 'to! Palibhasa mga anak mayaman kaya ang hirap din umintindi!
"No naman, you can go anywhere you want, shopped your ass and visit bars anytime you want. Condolence in advance to your family.' Pagtataray na naman dito ni Maisie kaya hindi ko na napigilang sumigaw sa inis.
"Pwede bang itabi niyo muna ang mga pride niyo?! Tangina naman guys! I don't wanna cuss pero nakakasagad kayo ng pasensiya!" Huminga ako ng malalim bago ko naramdaman ang paghagod ni Magnus sa likod ko. Lahat sila ay natahimik. Tumalikod ako para itago sa kanila ang pagtulo ng luha ko.
"Bullshit!" Hinarap ko muli sila ng mabigat ang paghinga. "Yung mga gustong mamatay ibalik ang walkie talkie! We want to save you and make sure na wala nang susunod sa atin pero kung hindi niyo alam ang salitang cooperation ay wala akong magagawa!" Isa-isa ko silang tiningnan. May malalakas ang loob na titigan ako at may iba naman na nakayuko na.
"Here." Inabot sa akin ni Margarette ang walkie talkie niya pero hindi ko magawang iangat ang kamay ko. "I can buy my own walkie talkie, I have my bodyguards and I can hire my own investigator." Mabilis niya kaming tinalikuran kaya mabigat ang paghinga ko siyang sinundan ng tingin. Pumikit ako ng mariin dahil sa inis.
"Let's go." Hinila ni Magnus ang kamay ko bago nagpaalam sa apat na sila na lang muna ang bahala doon. Sumakay kami ng kotse pabalik ng dorm.
"Your patience is short," pagbasag niya sa katahimikan. Pinanatili ko ang paningin ko sa labas. Hindi pa rin naaalis ang inis sa dibdib ko.
"I'm your bestfriend, so I won't zip my mouth about this, but your leadership is wrong."
"I know it well, Magnus." Huminga siya ng malalim.
"By the way, this is not the reason why I dragged you." Tiningnan ko siya na nakatingin lang sa daan. Kahit ang profile ng side niya ay para lang sa magagandang mukha. Napasinghal ako sa sarili ko, mas maganda pa siya sa akin.
"Then why?" Ilang minuto bago siya nakapagsalita.
"I uhm.. know what I did last night." Napakagat ako sa ibabang labi ko. PInilit ko na ngang kalimutan tapos naalala niya pa? Nananadya ba ang tadhana?
"Forget about that, lasing ka kaya mo nagawa 'yon." Nginitian ko siya. Lumunok siya nang dumapo ang tingin niya sa labi ko saka mabilis na ibinalik ang tingin sa daan.
"Do you want me to forget about that?" Ramdam ko ang hirap niyang itanong sa akin ang mga katagang 'yon.
"Kakasabi ko lang." Tumango siya ng nakangiti. Ilang minutong naging tahimik bago siya muling nagsalita.
"From the start that we met, you know that I like you, right?" Umiwas ako ng tingin dahil katulad kagabi ay bumilis na naman ang tibok ng puso ko.
"W-Why so sudden, Magnus?" Pinilit kong patatagin ang boses ko pero nabigo ako.
"I really like you, Layne. Believe me I did tried to forget my feelings, pero ang lakas ng hatak mo, eh."
"I'm not beautiful, Magnus." Pagbabakasakali ko dahil wala na akong masabi. Awkwardness is waving around the car.
"You are and I don't care about beauties." Napairap ako.
"I don't have high confidence." Papanindigan ko na 'to. Sinasakyan naman niya, eh.
"I'm here, I am full of confidence, I can share." Napailing ako para pigilan ang nagbabadyang pagngiti ko.
"I'm not smart."
"Being tactful is more important, Layne."
"Then I am not tactful." Narinig ko ang mahinang tawa niya.
"Nice try, but I don't care either." Huminga ako ng malalim dahil nauubusan na ako ng sasabihin. Bakit ba kasi inopen niya pa!
"I'm not good at leadership."
"And I know that well." Marahas akong tumingin sa kaniya.
"Seriously? Halos itapon ko na sa 'yo ang negative sides ko pero tanggap mo pa rin ako?" Mabilis niya akong tiningnan bago ibinalik sa daan ang tingin.
"I like you, everything about you." Napaayos ako ng upo. Wala na talaga akong masabi sa lalaking 'to. "You don't have to say anything."
"Did I said that out?" Muling harap ko sa kaniya kaya tinaasan niya ako ng kilay.
"The what?" Napanganga ako sa harap niya. Muli kong ibinalik ang tingin sa labas. Baka hindi ako makapagpigil suwayin ko pa sila mama.
"Do you feel okay now?" Napangiti ako. So, sinusubukan niyang pakalmahin ako? Well, effective naman, kinikilig nga lang ako.
"You're smiling." Tiningnan ko siya.
"I can't?" Umiling na lang siya bago niya binilisan ang pagpapatakbo ng sasakyan. Nang marating namin ang dorm ay agad nagparada ng sasakyan si Magnus saka kami sabay na umakyat.
"What do you want to eat?" Agad na tanong niya nang makapasok kami. Inilingan ko naman siya. Wala akong ganang kumain mula pa kaninang umaga.
"Hindi ka nag-almusal kanina tapos hindi ka pa rin kakain ngayon?" Tumango ako saka ko binagsak ang sarili sa sofa. Pakiramdam ko ay napakahabang oras ang ginugol ko sa labas dahil sa pagod.
"I will cook, kumain ka o kakainin kita." Napaupo ako at napahawak sa pisngi ko. Pakiramdam ko ay nagtaasan ang dugo sa mukha ko. Tiningnan ko ang aircon saka iyon binuksan. Ang init dito lintek.
"Kakagaling mo lang sa labas aircon agad? Do you want to end your life early?" Sinamaan ko naman siya ng tingin. Nag-aircon lang papakamatay agad? Nagsimula siyang maghalungkat sa kusina kaya binuksan ko nalang ang tv at nanood ng netflix. I'm not into netflix kaya hindi ko alam kung ano ang papanoorin ko kaya sinara ko na lang at kinuha ang cellphone ko. Chineck ko ang account ko at napatampal sa noo.
"It's been two weeks, still, no update."
"Ngayon na ako kinakabahan sa college life, mahirap ba author?"
"No hi no hello. I miss Iris and Damon, please update author."
Napapailing ako habang nakaawang ang bibig dahil sa mga nababasa ko. Dahil sa mga nangyayari ay nakalimutan ko nang mag-update ng story ko.
"You're an author?" Muntik na akong mabuwal sa kinauupuan ko nang may biglang magsalita sa likod ko.
"Bakit ka ba nanggugulat?" Pagsusungit ko sa kaniya na nakatingin sa screen ng phone ko.
"Am I?" Inilayo ko ang phone ko kaya nginusuhan niya ako. Mabilis naman akong tumayo para lumayo. 'Wag siyang gaganyan-ganyan ngayong kami lang ang nandito. Baka..
"Let's eat." Wala na akong nagawa kun'di ang lumapit sa mesa na may nakahandang fried chiken at kanin, may mushroom soup pa kaya nakangiti kong kinain ang mga nakahain.
"Marunong ka pa lang magluto?" Tanong ko sa kaniya nang matikman ko ang soup niya. It's really good.
"My father is good at cooking kaya tinuruan niya ako. Madalas ko ring lutuan si Carlsen kaya nasanay na ako." Napangiti ako. Major turn on, broda. Marunong din naman akong magluto pero nakakamangha na marunong siyang magluto.
"After this I want to meet Carlsen, ah." Natigil siya sa pagsubo at nakangiting tumingin sa akin. Ibinaba niya ang utensils niya saka ako nakangiting tinitigan.
"I like girls who love my fam." Inirapan ko siya kaya natawa siya.
"I said I want to meet him. Hindi ka na masyadong nakakasama nung bata kaya I bet malungkot 'yon ngayon." Bihira na lang kasi silang nakakauwi ni Rage sa mga bahay nila dahil sa mga nangyayari. Madalas dito sa dorm, condo ni Rage at school lang ang ikot ng mundo namin ngayon para na rin sa pag-iingat.
"Okay, let's meet him some other time. But now, we need to do our homeworks dahil may pasok na bukas." Tumango na lang ako bago bumalik sa pagkain.
"By the way, ikaw ba ang nag-iwan ng laruang gulong sa kwarto ko?" Kunot-noo siyang tumingin sa akin.
"I don't have toys, Carlsen have pero hindi ako nagdadala dito, why?" Inilabas ko sa bulsa ko ang dalawang gulong saka ipinakita sa kaniya.
"Nakita ko 'to kagabi sa kwarto ko. Nakalimutan ko nang itanong kanina." Kinuha niya naman iyon saka sandaling tiningnan bago inilapag sa mesa.
"Let's ask them later, finish your food." Tumango na lang ako saka siya sinunod. Hays, tommorow is another day.