"You're not serious." sabi ko kay Nash.
"I am. I'll get you back and I mean it." sabi niya. Umiling ako.
"How could you say that? Magkaibigan tayo." sabi ko.
"Sinabi ko na sayo noon pa, Shar. I have loved you but I tried to deprive it because you love Donny so dearly and you were happy with him. I tried to forget all of my feelings for you and focused on Mika instead as what you've said. That time, I accepted a defeat from him and threatened him to take you away from him if he hurt you and he did. Now I have my chances, ayoko ng bawiin kung ano ang sinabi ko sayo. I don't accept no as your answer. " sabi niya.
"Nash naman! You're just confused, okay? Nangungulila ka lang kay Mika." pangungumbinsi ko.
"Sure ako sa feelings ko sayo, Shar. Hindi ba pwedeng tanggapin mo nalang iyon?" he pleaded.
I sighed. "Magpapahinga na muna ako." malamig kong saad. Tumango lang siya at saka dinampian ulit ng malamig na bimpo ang noo ko bago umalis dala ang hindi naubos na pagkain.
I don't get it! Akala ko ay kaibigan ang turing niya sa akin. So ang mga tingin niya, ang mga kilos niya, ang concerns niya sa akin ay may something na pala? Mas lalong sumakit ang ulo ko.
"Tita Ganda, magpahinga po kayo diyan ha. Miss na miss na po kita." umaapaw ang maliit na boses ni Sophia sa loob ng condo mula sa kabilang linya. Tumatawag kasi yung mama ni Nash sa kanya.
"Yes baby. I miss you too." namamaos na sabi ko.
"I want to see you, Tita. But lola and Daddy wouldn't let me. You think they're bad?" tanong ng bata. I laughed.
"They're not. Ayaw lang nila mahawa ka, Sophie. You want to be sick just like me ba?" tanong ko.
"No Tita. I'm sorry. I'll take back what I've said." sabi niya. King inang batang ito. Englishera! Sasapakin ko talaga si Nash eh. Sinasanay niya mag english. Ako tuloy nahirapan.
"Okay lang baby. Totoo naman ang sinabi mo. You're Daddy is bad. He's a monster." sabi ko. Nakita kong kumunot ang noo ni Nash. Ganyan nga. Gantihan lang.
"What? He's a monster? What kind of monster, tita? Does he eat babies?" inosenteng tanong ni Sophie.
"Hindi ko din alam. Don't ask your Dad about that. He might eat you." biro ko.
"Tita! I'm scared." sabi niya.
"Don't be. You have to do something before it get worst." sabi ko.
"What is it, Tita? I'll do everything." sabi niya.
"Just slap his face and he will back to normal." sabi ko na pinipigilan ang pagtawa.
"Is that so? I'll do it, Tita. I don't want him to be a monster." sabi niya.
Lumapit si Nash.
"Sophie, your Tita needs to rest now. Behave ka diyan ha." sabi niya kay Sophie.
"O-opo. Dad, stay away from Tita from now on. You might eat her." sabi niya. Napatawa ako.
"What? Don't listen to your Tita." sabi niya.
"Bye, Daddy. Lola wants to talk to you." sabi ni Sophia. Maya-maya, ang mama niya na ang kausap niya.
"Ma, baka hindi muna ako makakauwi diyan ngayon. Her condition is getting bad. Dadalhin ko siya sa Doktor bukas." sabi niya. Gulat akong napatingin sa kanya.
"Okay sige. Wag mo nang alalahanin si Sophia dito. Kami na ang bahala sa kanya." sabi ng mama niya at nagpaalam na.
"You don't have to sleep here." sabi ko.
Hindi niya ako pinansin, sa halip ay nilagay niya yung kamay niya sa noo ko.
"Lay down." utos niya na agad ko namang sinunod.
"Umuwi ka nalang mamaya. Kaya ko naman na." sabi ko.
"Hindi ako aalis nang hindi ka pa okay." sabi niya habang chinicheck ang temperature ko.
"37.6." sambit niya.
"It's still bad." dagdag pa niya.
"Baka kung anong isipan ng mga tao." sabi ko
"Wala akong pakialam." sabi niya.
"Nash naman!" reklamo ko.
"Shut up! I won't do something bad for you." sabi niya. Tumahimik nalang ako.
"Lalabas lang ako saglit. Wala ka ng gamot. Mamamalengke nalang din ako." sabi niya. Napatawa ako.
"Seriously? Pupunta kang wet market?" tanong ko.
"Oo. Anong masama doon?" tanong niya.
"Wala." I chuckled. "You can use my car. Nasa drawer yung susi." sabi ko.
"Okay. Sige." - siya.
Pumasok siya ng kwarto para kunin nga yung susi.
"Balik ako agad." sabi niya. Tumango lang ako bago niya ako halikan sa noo. Napapikit ako nagbabakasakaling may maramdaman ako but I felt nothing.
Naalimpungatan ako sa pagkakaidlip nang marinig ko ang pagbukas at pagsarado ng pintuan.
"You're here." saad ko. Ngumiti lang siya sa akin habang bitbit ang mga supot.
"Matulog ka nalang ulit. Gigisingin nalang kita." sabi niya. Tumango lang ako at nakatulog ulit.
Nagising ako nang may naramdaman akong may humahaplos sa akin. Si Nash. He is talking to me or maybe to himself. Hindi ko muna minulat ang mga mata ko.
"Nandito ako. You can have me. Pero bakit pakiramdam ko wala pa rin ako sayo? You told me you loved me before. Hindi na ba pwedeng ibalik kung ano ang naramdaman mo sa akin noon?" I heard him sob. Does he crying?
"You're here. You're near me but why do I feel like you're very far from me. Ang hirap mong abutin. Ang hirap!" sabi niya. I felt throbbing in my chest. I'm sorry, Nash.
"Wala nang hadlang. Wala na si Mika, wala na si Donny. Pwede mo na ba ulit buksan ang puso mo? Okay lang naman sa akin kahit siya pa rin. Kakayanin ko yan. Sana bigyan mo naman ng chance yung sa ating dalawa." Sabi niya na parang umiiyak pa rin.
"I love you, Shar. Kailanman, hindi nagbago ang pagtingin ko sayo kahit nung kami pa ni Mika, kahit na dumating pa si Sophia. I silently love you. Fck! Bakit hindi ko masabi ang lahat ng to sayo ng harapan? Ganun na ba ako ka duwag?" sabi niya. Hindi ko na kaya ang naririnig ko. I gently open my eyes and pretended that I just woke up. Nagulat siya at dali-daling pinahid ang mga luha.
"Nash? Bakit nandito ka? Okay na ba ang niluluto mo?" I asked trying to avoid his eyes. Namamaga ito galing sa iyak niya.
"O-oo. G-Gigisingin na dapat k-kita." sabi niya na nagpapanic. Tumango ako. Inalalayan naman niya akong bumangon. I told him I'm fine pero hindi naman siya nakikinig.
Sa dining table kami kumakain. Nagluto siya ng tinolang manok at bumili din ng saging at orange.
"Okay na ba ang panlasa mo?" tanong niya.
"Hindi pa din." malungkot na sagot ko.
"Sige lang. Damihan mo lang ng kain. Ubusin mo din yung mga saging na nilagay ko diyan." sabi niya sabay turo nung nasa pinggan ko.
"Opo boss." - ako.
"Siguro bukas ay okay kana. Pero wag ka munang pumasok sa trabaho bukas ha. Magpahinga ka ng kahit isang araw lang." sabi niya. Tumango lang ako.
"Does it mean uuwi ka na?" tanong ko. Umiling siya.
"No. Dito pa rin ako matutulog. I need to monitor your temperature. Baka tumaas na naman." sagot niya.
Pagkatapos kong kumain uminom ako ng gamot. Nanood muna ako ng TV habang siya naman ay naghuhugas ng pinagkainan. Bumalik siya sa akin at pinahiga ako muli sa couch dala ang thermometer. Bumaba ulit yung temperature ko. Dinampian niya ito ulit ng malamig na bimpo.
"You're doing fine. Sana ay magtuloy-tuloy na ito." komento niya.
"Thank you for taking good care of me." sabi ko.
"It's my pleasure." nakangiting saad niya.
Nanood lang kami ng TV habang ako ay nakahiga sa couch at siya naman ay nakaupo sa paanan ko banda. Hindi ko namalayang nakatulog na ako.
"Mika? Why are you here? Gabi na ah. Nag-away na naman ba kayo ni Nash?" tanong ko na natatawa pa. She really looked so serious kaya napatigil ako.
"Anong problema?" nag-aalalang tanong ko.
"You told me that your husband is in Batangas." sabi niya.
"Oo. Baka bukas pa iyon uuwi. Bakit?" tanong ko.
"I'm sorry, Shar. Hindi ako pinapatulog ng konsensya ko kaya dumiretso na agad ako sa iyo." sabi niya.
"What is it, Mika?" nag aalalang tanong ko.
"It's not confirmed yet but...I think my friend saw him sa Rockwell kasama niya iyong Architect na bago. Yung pinagseselosan mo." sabi niya. Umiling ako.
"Hindi siya iyon." pangungumbinsi ko. She handed her phone to me. Halos manlumo ako sa nakita ko. Malinaw na malinaw siya nga ito kasama si Isabelle Mariano.
"Sabi ng kaibigan kong nagta-trabaho sa hotel, nagcheck-in daw itong si Isabelle kasama si..." hindi niya naituloy ang sasabihin niya nang umiyak na ako.
"I'm sorry, Shar. I will go there to confirm, okay? Ako na ang bahala." she said.
"No! Sasama ako. I need his explanation." matigas na angal ko.
"Maselan ang pagbubuntis mo. Jusko! Diyan ka lang. Tatawagan kita agad kapag nakarating na ako doon." sabi niya.
"It's my husband we are talking, Mika. Ayokong maupo lang at maghintay ng tawag mo. Sasama ako." matigas kong sabi. Umiling-iling siya.
"Patay ako kay Nash nito." she murmured. Hindi ko na siya pinansin. Basta nalang ako pumasok sa loob kotse niya.
"Babagalan ko na lang. Hay!" she said as surrendered.
Walang imik kaming bumyahe papunta sa Rockwell. Malalim naman ang iniisip ko. Hindi niya kayang gawin ito sa akin. Ramdam ko naman na mahal na mahal niya ako kaya bakit gagawa siya ng katarantaduhan, di ba? I trust him more than I trust myself. He could lie but he willnever cheated on me. Para lang sa batang arkitekto na iyon, ipagpapalit niya ako?
"Mika, malayo pa ba tayo?" tanong ko. I'm so itching to find the truth. I badly need his explanation.
"Medyo Shar. Matulog ka na muna. Na pe-pressure ako sa iyo eh." sabi niya.
"Ayoko. Ayokong maging kampante. I'm sorry for the trouble." sabi ko.
"You're my friend, Shar. Gagawin ko ang lahat wag ka lang masaktan like what Nash did the same thing." sabi niya.
"Salamat sa inyo ng asawa mo." sabi ko.
"Kaibigan ka namin and you are important to Nash. Sa totoo lang, dapat magselos na ako sa iyo kasi parang mas importante ka pa sa kanya kesa sa sarili niyang asawa. I should resented you for being special to him but I couldn't. Tanggap ko na ikaw ang una niyang minahal. Tanggap ko na na mas minahal ka niya kesa sa akin. Siguro dahil mabuti kang kaibigan kaya hindi ko magawang magalit at magselos sa iyo." sabi niya na nakatingin sa akin habang hinahaplos yung kamay ko.
"Mika..." ito lang ang na sambit ko sa mga sinasabi niya
Her smile of assurance was the last thing I saw before everything went black.
Bigla akong nagising sa panaginip ko. It was happened a year ago. Bigla nalang tumulo ang luha ko na agad ko namang pinunasan. Mika.
Mukhang okay na yung pakiramdam ko. I looked around. Andito na pala ako sa kwarto ko. Paano ako napunta dito? Binuhat ba ako ni Nash?
I saw him beside me. Nakaupo siya at natutulog. Napangiti ako. He never leave me alone. I run my fingers through his hair. Sinayad ko ang daliri ko sa takas ng buhok niya sa noo.
If I could teach my heart.
"Let's try, Nash." bulong ko sa kanya.
"Bigyan natin ng chance ang isa't-isa." I said while smiling. Nabigla ako nang kinuha niya ang kamay kong nasa kanya at umayos ng upo.
"W-What did y-you say?" he stuttered while panicking. I held his face closer to me.
"Tatanggapin ko na ang pagmamahal mo sa akin. I know I'm not yet over with him and I don't know if I feel the same thing as yours but I'll give it a try." sabi ko. Ngumiti siya ng malapad.
"Wala ng bawian? Promise me, please." he pleaded as if his life depends on it.
"Oo. I promise." natatawa kong sabi.
"I'm serious here." naiinis na sabi niya.
"Seryoso din ako." sabi ko.
"Tell me I'm dreaming." - siya.
"You're not." I said and smile at him. I went closer to him and gave him a chaste kisses.
"I love you, Shar." bulong niya at ngiti lang ang sinukli ko bago niya ako siniil muli sa labi.