Unicode👬
ထူးအောင်နဲ့စည်သူဒီနေ့ဒိတ်လုပ်ဖို့အတွက်ချိန်းထားကြသည် ။ ထူးအောင်လေးက အပီအပြင်တွေပြင်ဆင်နေတာပေါ့ ။ အင်္ကျီတွေလည်းတစ်ထည်ပြီးတစ်ထည်ရွေးလို့ကိုမပြီးတော့ဘူး ။ အင်္ကျီတောင်ရွေးလို့မပြီးသေးဘူး အစ်ကို့ဆီကဖုန်းဝင်လာသည် ။
"ဟျောင့် မင်းမပြီးသေးဘူးလား"
"ဟာ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ၊ ခဏစောင့်ပါဆိုနေမှပဲ ၊ အင်္ကျီလဲနေတယ်လို့"
"ငါစောင့်နေရတာနာရီဝက်ရှိနေပြီကွ"
စည်သူစိတ်မရှည်တော့တဲ့အဆုံး ထူးအောင်အခန်းထဲအထိဝင်လာလိုက်တော့သည် ။ အနားကတွေ့တဲ့အင်္ကျီတစ်ထည်ကောက်စွပ်ပေးလိုက်ပြီး ပွနေတဲ့ဆံပင်တွေကိုဖြီးပေးလိုက်သည် ။ ပြီးတာနဲ့ ပုခုံးပေါ်မှာထမ်းပြီးခေါ်လာလိုက်တော့သည် ။
"အား အစ်ကိုဘာလုပ်တာလဲ ၊ ချပေး ချပေး အောက်ချပေး ၊ ကျွန်တော်လမ်းလျှောက်နိုင်တယ်"
ဘာမှမပြောဘဲ ကားပေါ်တင်ပြီးခါးပတ်ပတ်ပေးလိုက်သည် ။ ကားတံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီး သူလည်းကားထဲဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။
"ချစ်စရာကောင်းတာမို့ ..... ဘယ်လိုနေနေချစ်စရာကောင်းနေတာမို့ ထွေထွေထူးထူးပြင်မနေပါနဲ့ ၊ မင်းကိုတခြားသူတွေကြည့်မှာမကြိုက်
ဘူး"
ထူးအောင် သဘောကျလွန်းလို့ ပြုံးဖြီးသွားသည် ။
"အစောကတည်းကအဲ့လိုပြောလေ ၊ ဒီမှာပြင်ဆင်ရတာဘယ်လောက်မောရလဲ ဟီးဟီး"
"လူဆိုးလေး သွားကြမယ် ၊ အချိန်တွေလင့်ကုန်ပြီ"
"Yes !! Yes !! Let's Go !"
ထူးအောင်တို့ရာဇဝင်မှာ မုန့်မစားရသေးရင်ဘာမှလုပ်ချင်စိတ်မရှိလို့အရင်ဦးဆုံးဗိုက်ဖြည့်ရသည် ။ ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်မှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးကင်မ်ချီထမင်းကြော်တစ်ပွဲနဲ့Black Coffeeလေးတစ်ခွက်သောက်လိုက်မှနေသာထိုင်သာရှိသွားသည် ။
"သား !"
သိပ်ကိုခံ့ညားလှသည့်အမျိုးသမီးတစ်ဦး သူတို့နှစ်ဦးအနားသို့ရောက်လာသည် ။ ဆံနွယ်တွေကိုအလှဆံထုံးထုံးထားပြီး မျက်လုံးတွေကတောက်ပလွန်းသည် ။ ထက်မြက်ရဲရင့်သည့်အမျိုးသမီးဆိုတာကြည့်ရုံနဲ့သိနိုင်သည် ။
"သား ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ ၊ ဒီဘက်ကရောဘယ်သူလဲ ၊ သူငယ်ချင်းလား ...."
အစ်ကို့ရဲ့မေမေဖြစ်မယ် ။ ထူးအောင် ကြောက်စိတ်ဝင်လာသည် ။ သူခြေတွေလက်တွေအေးလာသည် ။ အမျိုး သမီးကသူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသည် ။
"မေမေ ဒီကိုဘယ်လို ....."
"သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ချိန်းထားလို့ပါ ၊ ကဲ ဒါဆိုနောက်မှတွေ့ကြမယ် ......"
အစ်ကို့မေမေက ပြုံးသည် ။ အဓိပ္ပါယ်မဖော်နိုင်သည့်အပြုံးမျိုး ။ သေချာသည်က ထူးအောင်ကိုမနှစ်သက်ဘူး ။ အကြည့်တွေကစူးရှလွန်းတယ် ။ အကြည့်တွေကနောက်ကွယ်မှာ ငါ့သားအနားကထွက်သွားလို့ပြောနေသလိုလို ။ ထူးအောင် ကြက်သီးတွေတောင်ထလာသည် ။ အစ်ကို့မေမေက ဘာမှဆက်မပြောဘဲ လှည့်ထွက်သွားသည် ။ အစ်ကို့ကိုကြည့်ရတာတော်တော်ချမ်းသာတဲ့မိမိသားစုကဖြစ်မယ် ။ ဒီလောက်ကျက်သရေရှိလှတဲ့အမျိုးသမီးဆိုမှမှတော့ တော်တော့်ကိုမြင့်တဲ့ အထက် တန်းလွှာထဲကပဲဖြစ်ရမယ် ။ ထိုအမျိုးသမီးထွက်သွားတာနဲ့အစ်ကိုကထူးအောင်ဘေးနားမှာလာထိုင်သည် ။
"လန့်သွားလား"
"အင်း နည်းနည်း ၊ အစ်ကို့မေမေကကျွန်တော့်ကိုသဘောမကျဘူးထင်တယ်"
"မဟုတ်ပါဘူး ၊ ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ကောင်လေးကိုဘယ်သူကသဘောမကျဘဲနေပါ့မလဲ"
ထူးအောင် စည်သူ့ရဲ့လက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး .....
"ကျွန်တော်ကြောက်တယ် ၊ အစ်ကိုနဲ့ခွဲရမှာကျွန်တော်ကြောက်တယ်"
"မခွဲရပါဘူး ၊ ဘယ်သူပြောလဲခွဲရမယ်လို့ ၊ မဟုတ်တာတွေလျှောက်တွေးမနေနဲ့ ၊ စား ပြီးရင်မင်းသွားချင်တဲ့နေရာတွေလိုက်ပို့ပေးမယ်"
"ဒီနေ့တစ်နေ့လုံးကကျွန်တော့်အတွက်ပဲမလား"
"ဒါပေါ့"
စည်သူ သူတွဲခဲ့တဲ့သူတွေကိုအခုလိုအလိုလိုက်တာမျိုးတစ်ခါမှမရှိခဲ့ ။ဒီကောင်လေးနဲ့ကျတော့ သူဒီကောင်လေးပျော်နေစေဖို့ ဘာမဆိုလုပ်ပေးချင်တယ် ။
"သား ဒီမှာလာထိုင်ဦး"
မေမေကသူ့ကိုဘာတွေပြောဦးမှာလဲ ။ သူတွဲသမျှလူတိုင်းကိုမေမေသဘောမကျခဲ့ ။
"သားတွဲနေတာယောကျာ်းလေးနော်"
"ဟုတ်တယ်လေမေမေ ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဖြတ်လိုက် ၊ မင်းကိုနိုင်ငံခြားရုံးခွဲကိုပို့ဖို့မေမေစီစဥ်ထားပြီးပြီ ၊ နောက်တစ်ပတ်ထဲမှာမင်းသွားရမယ် ၊ မသွားခင်ကောင်လေးကိုအဆက်ဖြတ်ထား"
"မသွားဘူးမေမေ ၊ ကျွန်တော်သူနဲ့မခွဲနိုင်ဘူး"
"ဟက် သားရယ် သားဘယ်သူ့ကိုများအတည်တွဲခဲ့ဖူးလို့လဲ"
"မဟုတ်ဘူးမေမေ ၊ ဒီတစ်ခါမတူဘူး ၊ သားသူ့ကိုချစ်တယ်"
"ရတယ်လေ ၊ သားကမပြတ်မှတော့မေမေဝင်ပါရတာပေါ့"
"မေမေ ! "
"ဘာဖြစ်လို့လဲသား ၊ မေမေသူ့ကိုပိုက်ဆံပေးလိုက်မယ်လေ ၊ ပိုက်ဆံကိုမြင်ရင်တော့သူလည်းစိတ်ပြောင်းချင်ပြောင်းသွားမှာပေါ့"
"သူကအဲ့လိုလူမျိုးမဟုတ်ဘူး"
"ပိုက်ဆံနဲ့မရတော့လည်းနောက်တစ်မျိုးပေါ့ ၊ သားသူ့ကိုဆက်မြင်ချင်သေးတယ်ဆိုရင် ......"
"မေမေ ! "
"ဒါဆိုလည်းသားနိုင်ငံခြားသွားလေ"
စည်သူ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီး မေမေနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ မေမေ့လက်ကိုကိုင်ပြီး ......
"မေမေ ဒီတစ်ခါမတူဘူး ၊ သားသူ့ကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးချစ်တာမို့လို့ မေမေသူ့ကိုမထိပါနဲ့နော် ၊ သားတောင်းဆိုတာပါ ...."
"စည်သူ မင်း ......."
"သားအရမ်းချစ်ရတဲ့သူမို့လို့ သားချစ်သူကိုမေမေ မထိပါနဲ့ ....."
"မေမေ့ဘက်ကရောသားမစဥ်းစားတော့ဘူးလား ၊ မေမေ့မှာသားတစ်ယောက်ပဲရှိတာလေ ၊ သားကမိန်းကလေးနဲ့ပဲတွေ့ သင့်တာလေ ၊ မေမေပြောတာမှားသလား မေမေမှားသလား ......."
"မေမေ့အတွက်အချိန်လိုတယ်မလား ၊ သားတို့စောင့်ပေးမှာပါ ၊ သားကောင်လေးကိုလည်းမေမေအကဲခတ်ကြည့်ပါ ၊ သူကလူကောင်းတစ်ယောက်ဆိုတာမေမေသိလာမှာပါ ....."
"သားရယ် ဒီတစ်ခါတော့မေမေစဥ်းစားစရာမလိုဘူးထင်တာပဲ ......"
စည်သူကမေမေ့ကိုပြုံးပြရင်း ......
"ဒီနေတော့သားပြန်လိုက်ဦးမယ်နော် ၊ မေမေကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ပါ ၊ နောက်မှသူနဲ့တရားဝင်မိတ်ဆက်ပေးပါ့မယ်"
စည်သူကကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြောပြီးမေမေ့ဆီကနေပြန်လာသည် ။ ထူးအောင်ရှိရာ တန်းတန်းမတ်မတ်လာခဲ့လိုက် သည် ။ ခြံရှေ့ကကားဟွန်းတီးသံကြားလို့အပေါ်ထပ်ကနေထူးအောင်လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။ အစ်ကို့ကားကိုမြင်လိုက်ရတော့ ထူးအောင်အောက်ထပ်သို့ပြေးဆင်းမိသည် ။ ခြံတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည် ။ စည်သူ့ရဲ့ကားဘေးနားမှာရပ်လိုက် သည် ။
"အစ်ကို ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးဒီကို ....."
စည်သူကဘာမှမပြောဘဲ ထူးအောင်ကိုတင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည် ။ ထူးအောင်လည်းအနည်းငယ်အံ့သြ သွားသည် ။
"အစ်ကို ဘာဖြစ်လာလို့လဲဟင်"
ထူးအောင်ကရင်ခွင်ထဲကထွက်ဖို့ကြိုးစားတော့ စည်သူကထွက်ခွင့်မပေးဘဲ တင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည် ။
"အစ်ကို နေမကောင်းဘူးလားဟင်"
"ကိုယ်တို့ဒီ့ထက်စောစောတွေ့ခဲ့ရင်ပိုကောင်းမှာပဲ ၊ အချိန်အကြာကြီးအတူတူရှိနေခဲ့ရမှာ"
"အစ်ကိုဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"အစ်ကိုဒီနေ့ကစပြီးမင်းနဲ့အတူတူနေမှာမို့လို့ရတယ်မလား"
"ဗျာ !"
ထူးအောင် မအံ့သြဘဲမနေနိုင်တော့ပါ ။ ထူးအောင် စည်သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေရုန်းထွက်ပြီး စည်သူ့ကိုမော့ကြည့်လိုက်သည် ။
"အစ်ကိုတစ်ခုခုဖြစ်လာတယ်မလား"
"မဖြစ်ပါဘူး ၊ မင်းကိုချစ်လွန်းလို့ ဒီပေါက်စလေးကိုချစ်လွန်းလို့"
"အစ်ကိုကလည်းဗျာ ကျွန်တော်ကသိပ်သဘောမကျရှာဘူးဆိုတော့အဲ့လိုတွေပြောနေတယ် ၊ အရမ်းသဘောကျတာပဲ ဟီးဟီး"
"ကောင်ဆိုးလေး ၊ အထဲဝင်ကြမယ်"
"အစ်ကိုတကယ်ကျွန်တော်နဲ့နေမှာလား"
"တကယ်ပေါ့ပေါက်စလေးရဲ့ ၊ လာကွာ ကိုယ့်ဆီလာ"
စည်သူက ထူးအောင်ကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်ပြီး အိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်သည် ။ ထူးအောင် စည်သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာတောင့်တောင့်လေးဖြစ်နေသည် ။
"အစ်ကိုတစ်ခုခုဖြစ်လာတယ်မလားဟင် ....."
"မနက်ဖြန် ပေါက်စလေးကိုမေမေနဲ့တွေ့ပေးမယ် ....."
"ဗျာ ......"
"ကိုယ်ပြောတာဆုံးအောင်နားထောင်ဦး ၊ ကိုယ်တို့မေမေတို့လက်ခံအောင်ကြိုးစားကြမယ် ၊ မေမေကကိုယ့်ကိုနိုင်ငံခြား ပို့ဖို့စီစဥ်နေတယ် ၊ ကိုယ်လက်မခံနိုင်ဘူး ၊ အဲ့ဒါကြောင့် ကိုယ်တို့ကြိုးစားကြရမယ် ......"
"အစ်ကိုဘယ်မှမသွားရဘူးနော် ၊ ကျွန်တော့်ကိုမေမေလက်ခံလာအောင်ကြိုးစားမှာမို့လို့ အစ်ကိုဘယ်မှမသွားရဘူးနော် ဟင့် ကျွန်တော်ကြိုးစားမှာမို့လို့ ဟင့် အစ်ကိုဘယ်မှမသွားရဘူး ဟင့် ......"
"ဟုတ်ပါပြီပေါက်စလေးရဲ့ ကိုယ်လည်းမင်းကိုထားမသွားနိုင်ပါဘူး ၊ အကယ်၍သွားရမယ်ဆိုရင်တောင် မင်းကိုပါ အပါခေါ်သွားမှာမို့လို့ ၊ အိပ်တော့နော် ဒီနေ့တစ်နေ့လုံးလျှောက်သွားထားရတာပင်ပန်းနေပြီ ......"
နဖူးလေးကိုနမ်းပြီး ရင်ခွင်ထဲမှာဖက်ထားလျက် ကောင်လေးကိုအိပ်စေလိုက်သည် ။ ကောင်လေးငိုရင်းမောပြီး အိပ်ပျော်သွားသည် ။
"အစ်ကို ! အစ်ကို !"
ကောင်လေးရဲ့အော်သံကိုကြားလို့သူရေချိုးခန်းထဲကနေပြေးထွက်လာမိသည် ။ သူ့ကိုတွေ့တာနဲ့ထူးအောင်သူ့ရင်ခွင်ထဲပြေးဝင်တော့သည် ။
"အစ်ကိုထွက်သွားပြီထင်နေတာ ဟင့် ကျွန်တော့်ကိုထားခဲ့ပြီထင်နေတာ ဟင့်"
"အစ်ကိုရေချိုးနေတာပါ ၊ အရမ်းလန့်သွားလား ၊ မင်းကိုမထားခဲ့ပါဘူး ၊ လာ ဒီမှာထိုင်"
ထူးအောင်ကိုစားပွဲပေါ်ချီတင်လိုက်ပြီး သူကခုံမှာထိုင်လိုက်သည် ။ကောင်လေးကိုသူကမော့ကြည့်ရင်း .....
"ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်မလား"
"အင်း အများကြီးချစ်တယ်"
"ဒါဆို မငိုနဲ့ ၊ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ခံနိုင်ရည်ရှိရှိဖြတ်ကျော်ကြမယ် ၊ ကိုယ်နဲ့လက်ထပ်မယ်မလား"
"အင်း လက်ထပ်မှာ"
"ကိုယ့်နှလုံးသားထဲမှာမင်းရှိနေတာမို့လို့ကိုယ် မင်းကိုထားပြီးထွက်မသွားနိုင်ဘူး ၊ အဲ့တာကြောင့် ဘာမှမကြောက်နဲ့ ၊ မင်းလက်ကိုတွဲပြီးကိုယ်ဖြတ်ကျော်မှာမို့လို့ ......"
"အင်း ကျွန်တော်လည်းအစ်ကို့လက်ကိုတွဲထားပြီးကျော်ဖြတ်မှာ ......"
"လိမ္မာလိုက်တာကိုယ့်ပေါက်စလေးက"
သူမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ကောင်လေးရဲ့နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်သည် ။ကောင်လေးရဲ့ပါးပြင်လေးကိုသူ့လက်နဲ့ပွတ်သပ်နေသည် ။ ကောင်လေးရဲ့မျက်နှာအနားကိုသူတိုးကပ်လိုက်တော့ ကောင်လေးကမျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ကျသွားသည် ။ သူကောင်လေးရဲ့နှုတ်ခမ်းအိအိလေးတွေကိုသူဖိကပ်လိုက်သည် ။ အပေါ်နှုတ်ခမ်းနဲ့အောက်နှုတ်ခမ်းကိုသူတစ်လှည့်စီ စုပ်ယူလိုက်သည် ။ ကောင်လေးကသူ့လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်လာပြီး ခြေထောက်တွေကသူ့ခါးမှာချိတ်တွယ်လာသည် ။ သူကောင်လေးကိုမချီပြီးကုတင်ပေါ်မှာအသာအသာလေးချလိုက်သည် ။ ကောင်လေးကိုအဆက်မပြတ်နမ်းနေ၍အောက်ဆီဂျင်ပြတ်လပ်လာလို့ သူ့ကိုတွန်းထုတ်လာသည် ။ သူခဏလွှတ်ပေးလိုက်တော့ အသက်ကိုဝအောင်ရှူနေရသည် ။ သူကောင်လေးရဲ့မျက်ဝန်းတွေကိုသေချာစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ......
"ကိုယ့်ကိုခွင့်ပြုမှာလား"
ကောင်လေးကသူ့ကိုတွေတွေလေးကြည့်နေပြီး ခေါင်းလေးကိုမသိမသာလေးညိမ့်ပြသည် ။ ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့သူရှေ့ဆက်တိုးခဲ့သည် ။ သူချစ်ရတဲ့ကောင်လေးနဲ့သူအသွေးအသားချင်ချင်းနှီးနှောခဲ့သည် ။ အခုတော့သူ့ရင်ခွင်ထဲကကောင်လေးကိုသူပိုင်ဆိုင်ခဲ့ပြီးပြီ ။ ခန္ဓာအင်အားကိုအသုံးပြုထားရ၍နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်ပျော်နေသောကောင်လေးကိုသူ
တစ်ညလုံးကြည့်နေမိသည် ။ သူဘယ်အချိန်အိပ်ပျော်သွားမှန်းသူကိုယ်တိုင်ပင်မသိလိုက်ပါ ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲကကောင်လေးကတော့သူပေးထားတဲ့အမှတ်အသားတွေနဲ့လှချင်တိုင်းလှနေတော့သည် ။
အပိုင်းလေးကိုနည်းနည်းပြောင်းထားတယ်နော် သဘောကျကြရဲ့လား ။ အကြာကြီးပစ်ထားမိလို့တောင်းပန်ပါတယ် ။ ဖတ်ပြီးရင်ဘာလုပ်ရမလဲသိပါတယ်နော် ဟင်းဟင်း 😏
----------------------------------------------------------------------------------
Zawgyi👬
ထူးေအာင္နဲ႕စည္သူဒီေန႕ဒိတ္လုပ္ဖို႔အတြက္ခ်ိန္းထားၾကသည္ ။ ထူးေအာင္ေလးက အပီအျပင္ေတြျပင္ဆင္ေနတာေပါ့ ။ အကၤ်ီေတြလည္းတစ္ထည္ၿပီးတစ္ထည္ေ႐ြးလို႔ကိုမၿပီးေတာ့ဘူး ။ အကၤ်ီေတာင္ေ႐ြးလို႔မၿပီးေသးဘူး အစ္ကို႔ဆီကဖုန္းဝင္လာသည္ ။
"ေဟ်ာင့္ မင္းမၿပီးေသးဘူးလား"
"ဟာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ၊ ခဏေစာင့္ပါဆိုေနမွပဲ ၊ အကၤ်ီလဲေနတယ္လို႔"
"ငါေစာင့္ေနရတာနာရီဝက္ရွိေနၿပီကြ"
စည္သူစိတ္မရွည္ေတာ့တဲ့အဆုံး ထူးေအာင္အခန္းထဲအထိဝင္လာလိုက္ေတာ့သည္ ။ အနားကေတြ႕တဲ့အကၤ်ီတစ္ထည္ေကာက္စြပ္ေပးလိုက္ၿပီး ပြေနတဲ့ဆံပင္ေတြကိုၿဖီးေပးလိုက္သည္ ။ ၿပီးတာနဲ႕ ပုခုံးေပၚမွာထမ္းၿပီးေခၚလာလိုက္ေတာ့သည္ ။
"အား အစ္ကိုဘာလုပ္တာလဲ ၊ ခ်ေပး ခ်ေပး ေအာက္ခ်ေပး ၊ ကြၽန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္နိုင္တယ္"
ဘာမွမေျပာဘဲ ကားေပၚတင္ၿပီးခါးပတ္ပတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ကားတံခါးကိုပိတ္လိုက္ၿပီး သူလည္းကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။
"ခ်စ္စရာေကာင္းတာမို႔ ..... ဘယ္လိုေနေနခ်စ္စရာေကာင္းေနတာမို႔ ေထြေထြထူးထူးျပင္မေနပါနဲ႕ ၊ မင္းကိုတျခားသူေတြၾကည့္မွာမႀကိဳက္
ဘူး"
ထူးေအာင္ သေဘာက်လြန္းလို႔ ၿပဳံးၿဖီးသြားသည္ ။
"အေစာကတည္းကအဲ့လိုေျပာေလ ၊ ဒီမွာျပင္ဆင္ရတာဘယ္ေလာက္ေမာရလဲ ဟီးဟီး"
"လူဆိုးေလး သြားၾကမယ္ ၊ အခ်ိန္ေတြလင့္ကုန္ၿပီ"
"Yes !! Yes !! Let's Go !"
ထူးေအာင္တို႔ရာဇဝင္မွာ မုန့္မစားရေသးရင္ဘာမွလုပ္ခ်င္စိတ္မရွိလို႔အရင္ဦးဆုံးဗိုက္ျဖည့္ရသည္ ။ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္မွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးကင္မ္ခ်ီထမင္းေၾကာ္တစ္ပြဲနဲ႕Black Coffeeေလးတစ္ခြက္ေသာက္လိုက္မွေနသာထိုင္သာရွိသြားသည္ ။
"သား !"
သိပ္ကိုခံ့ညားလွသည့္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး သူတို႔ႏွစ္ဦးအနားသို႔ေရာက္လာသည္ ။ ဆံႏြယ္ေတြကိုအလွဆံထုံးထုံးထားၿပီး မ်က္လုံးေတြကေတာက္ပလြန္းသည္ ။ ထက္ျမက္ရဲရင့္သည့္အမ်ိဳးသမီးဆိုတာၾကည့္႐ုံနဲ႕သိနိုင္သည္ ။
"သား ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ ၊ ဒီဘက္ကေရာဘယ္သူလဲ ၊ သူငယ္ခ်င္းလား ...."
အစ္ကို႔ရဲ႕ေမေမျဖစ္မယ္ ။ ထူးေအာင္ ေၾကာက္စိတ္ဝင္လာသည္ ။ သူေျခေတြလက္ေတြေအးလာသည္ ။ အမ်ိဳး သမီးကသူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။
"ေမေမ ဒီကိုဘယ္လို ....."
"သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ခ်ိန္းထားလို႔ပါ ၊ ကဲ ဒါဆိုေနာက္မွေတြ႕ၾကမယ္ ......"
အစ္ကို႔ေမေမက ၿပဳံးသည္ ။ အဓိပၸါယ္မေဖာ္နိုင္သည့္အၿပဳံးမ်ိဳး ။ ေသခ်ာသည္က ထူးေအာင္ကိုမႏွစ္သက္ဘူး ။ အၾကည့္ေတြကစူးရွလြန္းတယ္ ။ အၾကည့္ေတြကေနာက္ကြယ္မွာ ငါ့သားအနားကထြက္သြားလို႔ေျပာေနသလိုလို ။ ထူးေအာင္ ၾကက္သီးေတြေတာင္ထလာသည္ ။ အစ္ကို႔ေမေမက ဘာမွဆက္မေျပာဘဲ လွည့္ထြက္သြားသည္ ။ အစ္ကို႔ကိုၾကည့္ရတာေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာတဲ့မိမိသားစုကျဖစ္မယ္ ။ ဒီေလာက္က်က္သေရရွိလွတဲ့အမ်ိဳးသမီးဆိုမွမွေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကိုျမင့္တဲ့ အထက္ တန္းလႊာထဲကပဲျဖစ္ရမယ္ ။ ထိုအမ်ိဳးသမီးထြက္သြားတာနဲ႕အစ္ကိုကထူးေအာင္ေဘးနားမွာလာထိုင္သည္ ။
"လန့္သြားလား"
"အင္း နည္းနည္း ၊ အစ္ကို႔ေမေမကကြၽန္ေတာ့္ကိုသေဘာမက်ဘဴးထင္တယ္"
"မဟုတ္ပါဘူး ၊ ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးကိုဘယ္သူကသေဘာမက်ဘဲေနပါ့မလဲ"
ထူးေအာင္ စည္သူ႕ရဲ႕လက္ေတြကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး .....
"ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္ ၊ အစ္ကိုနဲ႕ခြဲရမွာကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္"
"မခြဲရပါဘူး ၊ ဘယ္သူေျပာလဲခြဲရမယ္လို႔ ၊ မဟုတ္တာေတြေလွ်ာက္ေတြးမေနနဲ႕ ၊ စား ၿပီးရင္မင္းသြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြလိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"ဒီေန႕တစ္ေန႕လုံးကကြၽန္ေတာ့္အတြက္ပဲမလား"
"ဒါေပါ့"
စည္သူ သူတြဲခဲ့တဲ့သူေတြကိုအခုလိုအလိုလိုက္တာမ်ိဳးတစ္ခါမွမရွိခဲ့ ။ဒီေကာင္ေလးနဲ႕က်ေတာ့ သူဒီေကာင္ေလးေပ်ာ္ေနေစဖို႔ ဘာမဆိုလုပ္ေပးခ်င္တယ္ ။
"သား ဒီမွာလာထိုင္ဦး"
ေမေမကသူ႕ကိုဘာေတြေျပာဦးမွာလဲ ။ သူတြဲသမွ်လူတိုင္းကိုေမေမသေဘာမက်ခဲ့ ။
"သားတြဲေနတာေယာက်ာ္းေလးေနာ္"
"ဟုတ္တယ္ေလေမေမ ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ျဖတ္လိုက္ ၊ မင္းကိုနိုင္ငံျခား႐ုံးခြဲကိုပို႔ဖို႔ေမေမစီစဥ္ထားၿပီးၿပီ ၊ ေနာက္တစ္ပတ္ထဲမွာမင္းသြားရမယ္ ၊ မသြားခင္ေကာင္ေလးကိုအဆက္ျဖတ္ထား"
"မသြားဘူးေမေမ ၊ ကြၽန္ေတာ္သူနဲ႕မခြဲနိုင္ဘူး"
"ဟက္ သားရယ္ သားဘယ္သူ႕ကိုမ်ားအတည္တြဲခဲ့ဖူးလို႔လဲ"
"မဟုတ္ဘူးေမေမ ၊ ဒီတစ္ခါမတူဘူး ၊ သားသူ႕ကိုခ်စ္တယ္"
"ရတယ္ေလ ၊ သားကမျပတ္မွေတာ့ေမေမဝင္ပါရတာေပါ့"
"ေမေမ ! "
"ဘာျဖစ္လို႔လဲသား ၊ ေမေမသူ႕ကိုပိုက္ဆံေပးလိုက္မယ္ေလ ၊ ပိုက္ဆံကိုျမင္ရင္ေတာ့သူလည္းစိတ္ေျပာင္းခ်င္ေျပာင္းသြားမွာေပါ့"
"သူကအဲ့လိုလူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး"
"ပိုက္ဆံနဲ႕မရေတာ့လည္းေနာက္တစ္မ်ိဳးေပါ့ ၊ သားသူ႕ကိုဆက္ျမင္ခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္ ......"
"ေမေမ ! "
"ဒါဆိုလည္းသားနိုင္ငံျခားသြားေလ"
စည္သူ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိဳက္ၿပီး ေမေမနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။ ေမေမ့လက္ကိုကိုင္ၿပီး ......
"ေမေမ ဒီတစ္ခါမတူဘူး ၊ သားသူ႕ကိုျမတ္ျမတ္နိုးနိုးခ်စ္တာမို႔လို႔ ေမေမသူ႕ကိုမထိပါနဲ႕ေနာ္ ၊ သားေတာင္းဆိုတာပါ ...."
"စည္သူ မင္း ......."
"သားအရမ္းခ်စ္ရတဲ့သူမို႔လို႔ သားခ်စ္သူကိုေမေမ မထိပါနဲ႕ ....."
"ေမေမ့ဘက္ကေရာသားမစဥ္းစားေတာ့ဘူးလား ၊ ေမေမ့မွာသားတစ္ေယာက္ပဲရွိတာေလ ၊ သားကမိန္းကေလးနဲ႕ပဲေတြ႕ သင့္တာေလ ၊ ေမေမေျပာတာမွားသလား ေမေမမွားသလား ......."
"ေမေမ့အတြက္အခ်ိန္လိုတယ္မလား ၊ သားတို႔ေစာင့္ေပးမွာပါ ၊ သားေကာင္ေလးကိုလည္းေမေမအကဲခတ္ၾကည့္ပါ ၊ သူကလူေကာင္းတစ္ေယာက္ဆိုတာေမေမသိလာမွာပါ ....."
"သားရယ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ေမေမစဥ္းစားစရာမလိုဘူးထင္တာပဲ ......"
စည္သူကေမေမ့ကိုၿပဳံးျပရင္း ......
"ဒီေနေတာ့သားျပန္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္ ၊ ေမေမက်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ပါ ၊ ေနာက္မွသူနဲ႕တရားဝင္မိတ္ဆက္ေပးပါ့မယ္"
စည္သူကေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာၿပီးေမေမ့ဆီကေနျပန္လာသည္ ။ ထူးေအာင္ရွိရာ တန္းတန္းမတ္မတ္လာခဲ့လိုက္ သည္ ။ ၿခံေရွ႕ကကားဟြန္းတီးသံၾကားလို႔အေပၚထပ္ကေနထူးေအာင္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ အစ္ကို႔ကားကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ထူးေအာင္ေအာက္ထပ္သို႔ေျပးဆင္းမိသည္ ။ ၿခံတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္ ။ စည္သူ႕ရဲ႕ကားေဘးနားမွာရပ္လိုက္ သည္ ။
"အစ္ကို ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးဒီကို ....."
စည္သူကဘာမွမေျပာဘဲ ထူးေအာင္ကိုတင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္ ။ ထူးေအာင္လည္းအနည္းငယ္အံ့ၾသ သြားသည္ ။
"အစ္ကို ဘာျဖစ္လာလို႔လဲဟင္"
ထူးေအာင္ကရင္ခြင္ထဲကထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့ စည္သူကထြက္ခြင့္မေပးဘဲ တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားသည္ ။
"အစ္ကို ေနမေကာင္းဘူးလားဟင္"
"ကိုယ္တို႔ဒီ့ထက္ေစာေစာေတြ႕ခဲ့ရင္ပိုေကာင္းမွာပဲ ၊ အခ်ိန္အၾကာႀကီးအတူတူရွိေနခဲ့ရမွာ"
"အစ္ကိုဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"အစ္ကိုဒီေန႕ကစၿပီးမင္းနဲ႕အတူတူေနမွာမို႔လို႔ရတယ္မလား"
"ဗ်ာ !"
ထူးေအာင္ မအံ့ၾသဘဲမေနနိုင္ေတာ့ပါ ။ ထူးေအာင္ စည္သူ႕ရင္ခြင္ထဲကေန႐ုန္းထြက္ၿပီး စည္သူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္ ။
"အစ္ကိုတစ္ခုခုျဖစ္လာတယ္မလား"
"မျဖစ္ပါဘူး ၊ မင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ဒီေပါက္စေလးကိုခ်စ္လြန္းလို႔"
"အစ္ကိုကလည္းဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ကသိပ္သေဘာမက်ရွာဘူးဆိုေတာ့အဲ့လိုေတြေျပာေနတယ္ ၊ အရမ္းသေဘာက်တာပဲ ဟီးဟီး"
"ေကာင္ဆိုးေလး ၊ အထဲဝင္ၾကမယ္"
"အစ္ကိုတကယ္ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ေနမွာလား"
"တကယ္ေပါ့ေပါက္စေလးရဲ႕ ၊ လာကြာ ကိုယ့္ဆီလာ"
စည္သူက ထူးေအာင္ကိုသူ႕ရင္ခြင္ထဲဆြဲထည့္ၿပီး အိပ္ရာေပၚလွဲခ်လိဳက္သည္ ။ ထူးေအာင္ စည္သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာေတာင့္ေတာင့္ေလးျဖစ္ေနသည္ ။
"အစ္ကိုတစ္ခုခုျဖစ္လာတယ္မလားဟင္ ....."
"မနက္ျဖန္ ေပါက္စေလးကိုေမေမနဲ႕ေတြ႕ေပးမယ္ ....."
"ဗ်ာ ......"
"ကိုယ္ေျပာတာဆုံးေအာင္နားေထာင္ဦး ၊ ကိုယ္တို႔ေမေမတို႔လက္ခံေအာင္ႀကိဳးစားၾကမယ္ ၊ ေမေမကကိုယ့္ကိုနိုင္ငံျခား ပို႔ဖို႔စီစဥ္ေနတယ္ ၊ ကိုယ္လက္မခံနိုင္ဘူး ၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္တို႔ႀကိဳးစားၾကရမယ္ ......"
"အစ္ကိုဘယ္မွမသြားရဘူးေနာ္ ၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမေမလက္ခံလာေအာင္ႀကိဳးစားမွာမို႔လို႔ အစ္ကိုဘယ္မွမသြားရဘူးေနာ္ ဟင့္ ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားမွာမို႔လို႔ ဟင့္ အစ္ကိုဘယ္မွမသြားရဘူး ဟင့္ ......"
"ဟုတ္ပါၿပီေပါက္စေလးရဲ႕ ကိုယ္လည္းမင္းကိုထားမသြားနိုင္ပါဘူး ၊ အကယ္၍သြားရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ မင္းကိုပါ အပါေခၚသြားမွာမို႔လို႔ ၊ အိပ္ေတာ့ေနာ္ ဒီေန႕တစ္ေန႕လုံးေလွ်ာက္သြားထားရတာပင္ပန္းေနၿပီ ......"
နဖူးေလးကိုနမ္းၿပီး ရင္ခြင္ထဲမွာဖက္ထားလ်က္ ေကာင္ေလးကိုအိပ္ေစလိုက္သည္ ။ ေကာင္ေလးငိုရင္းေမာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ ။
"အစ္ကို ! အစ္ကို !"
ေကာင္ေလးရဲ႕ေအာ္သံကိုၾကားလို႔သူေရခ်ိဳးခန္းထဲကေနေျပးထြက္လာမိသည္ ။ သူ႕ကိုေတြ႕တာနဲ႕ထူးေအာင္သူ႕ရင္ခြင္ထဲေျပးဝင္ေတာ့သည္ ။
"အစ္ကိုထြက္သြားၿပီထင္ေနတာ ဟင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုထားခဲ့ၿပီထင္ေနတာ ဟင့္"
"အစ္ကိုေရခ်ိဳးေနတာပါ ၊ အရမ္းလန့္သြားလား ၊ မင္းကိုမထားခဲ့ပါဘူး ၊ လာ ဒီမွာထိုင္"
ထူးေအာင္ကိုစားပြဲေပၚခ်ီတင္လိုက္ၿပီး သူကခုံမွာထိုင္လိုက္သည္ ။ေကာင္ေလးကိုသူကေမာ့ၾကည့္ရင္း .....
"ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္မလား"
"အင္း အမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္"
"ဒါဆို မငိုနဲ႕ ၊ ကကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ခံနိုင္ရည္ရွိရွိျဖတ္ေက်ာ္ၾကမယ္ ၊ ကိုယ္နဲ႕လက္ထပ္မယ္မလား"
"အင္း လက္ထပ္မွာ"
"ကိုယ့္ႏွလုံးသားထဲမွာမင္းရွိေနတာမို႔လို႔ကိုယ္ မင္းကိုထားၿပီးထြက္မသြားနိုင္ဘူး ၊ အဲ့တာေၾကာင့္ ဘာမွမေၾကာက္နဲ႕ ၊ မင္းလက္ကိုတြဲၿပီးကိုယ္ျဖတ္ေက်ာ္မွာမို႔လို႔ ......"
"အင္း ကြၽန္ေတာ္လည္းအစ္ကို႔လက္ကိုတြဲထားၿပီးေက်ာ္ျဖတ္မွာ ......"
"လိမၼာလိုက္တာကိုယ့္ေပါက္စေလးက"
သူမတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးရဲ႕နဖူးေလးကိုနမ္းလိုက္သည္ ။ေကာင္ေလးရဲ႕ပါးျပင္ေလးကိုသူ႕လက္နဲ႕ပြတ္သပ္ေနသည္ ။ ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာအနားကိုသူတိုးကပ္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးကမ်က္လုံးေလးေတြမွိတ္က်သြားသည္ ။ သူေကာင္ေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းအိအိေလးေတြကိုသူဖိကပ္လိုက္သည္ ။ အေပၚႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုသူတစ္လွည့္စီ စုပ္ယူလိုက္သည္ ။ ေကာင္ေလးကသူ႕လည္ပင္းကိုသိုင္းဖက္လာၿပီး ေျခေထာက္ေတြကသူ႕ခါးမွာခ်ိတ္တြယ္လာသည္ ။ သူေကာင္ေလးကိုမခ်ီၿပီးကုတင္ေပၚမွာအသာအသာေလးခ်လိဳက္သည္ ။ ေကာင္ေလးကိုအဆက္မျပတ္နမ္းေန၍ေအာက္ဆီဂ်င္ျပတ္လပ္လာလို႔ သူ႕ကိုတြန္းထုတ္လာသည္ ။ သူခဏလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အသက္ကိုဝေအာင္ရႉေနရသည္ ။ သူေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ......
"ကိုယ့္ကိုခြင့္ျပဳမွာလား"
ေကာင္ေလးကသူ႕ကိုေတြေတြေလးၾကည့္ေနၿပီး ေခါင္းေလးကိုမသိမသာေလးညိမ့္ျပသည္ ။ ခြင့္ျပဳခ်က္ရတာနဲ႕သူေရွ႕ဆက္တိုးခဲ့သည္ ။ သူခ်စ္ရတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႕သူအေသြးအသားခ်င္ခ်င္းႏွီးေႏွာခဲ့သည္ ။ အခုေတာ့သူ႕ရင္ခြင္ထဲကေကာင္ေလးကိုသူပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၿပီးၿပီ ။ ခႏၶာအင္အားကိုအသုံးျပဳထားရ၍ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာေကာင္ေလးကိုသူတစ္ညလုံးၾကည့္ေနမိသည္ ။ သူဘယ္အခ်ိန္အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းသူကိုယ္တိုင္ပင္မသိလိုက္ပါ ။ သူ႕ရင္ခြင္ထဲကေကာင္ေလးကေတာ့သူေပးထားတဲ့အမွတ္အသားေတြနဲ႕လွခ်င္တိုင္းလွေနေတာ့သည္ ။
အပိုင္းေလးကိုနည္းနည္းေျပာင္းထားတယ္ေနာ္ သေဘာက်ၾကရဲ႕လား ။ အၾကာႀကီးပစ္ထားမိလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ ဖတ္ၿပီးရင္ဘာလုပ္ရမလဲသိပါတယ္ေနာ္ ဟင္းဟင္း 😏
----------------------------------------------------------------------------------