"All of us have their own unique abilities, which could be used in different ways and could also succor to humanity. Despite knowing this, it can be difficult to realize what those abilities are and how to use them well." Miss Mylene discussed.
I'm already here on our second class and I'm all ears to what Miss Mylene is saying in front.
A while ago, Theo put a paper in my forehead before leaving. It was a sketch of the way hither. He's also the reason why I savvied my ability. I owe him a lot now.
Though, the thought of what happened before I used my ability hunted me. I'm wondering who's that guy who tried to kill me. I wanna know why did he do that and what's his motive but I know too that I'd never get an answer unless I see him again. I sighed in exasperation.
"..there are ways to put your abilities to use and improve them along the way." Pagpapatuloy ni Miss Mylene habang naglalakad-lakad sa gitna.
"Miss," nagtaas ng kamay ang isa sa mga kaklase ko, may gustong itanong. Tumigil si Miss Mylene sa pagsasalita, tumingin sa kaniya bago tumango, sensyales na magpatuloy. "Uhm.. what's next once we knew how to control our abilities?"
"You'll be aggrandized and will be in Slavin class, obviously."
Nagkibit balikat lang si Miss Mylene pagkatapos at inilibot ang tingin sa buong klase, chini-check kung may karagdagan pang tanong.
B-but how long will it take to be in Slavin class?
"And when is that, Miss? Is there a specific day to be in Slavin class?"
Ayon! Buti may nagvoice out ng tanong ko. I'm just curious about their school system here. Kasi kung sa normal world, 10 months mong need mag-aral, paano naman dito?
"There's no specific day. Once you've discovered your ability and learned how to control it, you'll be moved to Slavin class, automatically."
My lips parted and my eyes widened in amusement. That fast? Agad akong naexcite. Kapag nalaman ko kung paano controlin iyong ability ko, magiging Slavin agad ako at may possibility pang maging kaklase ko si Eli!
"You're lucky enough if you already know what your ability is. Your only problem is how to use it properly. For those who haven't yet, please help yourselves. You can't be stuck in the Wimp class for 2 years. Mahiya ka naman."
Napakunot ang noo ko nang mapansing may tinititigan si Miss Mylene sa likod habang sinasambit iyong huling linya. Tila may tinutukoy siya.
Out of curiosity, I took a glimpse at where she's staring. Napayuko iyong babaeng mistesa na may kulot na buhok matapos marinig iyong sinabi ni Miss Mylene. Oh, so those words are for her, huh.
"Okay. For those who are aware of what their ability is, come to my office and inform me so I can discrete you to others who still haven't perceived theirs. That's all. You can now go." Umalis na si Miss Mylene pagkatapos.
Nagsialisan na rin iyong iba naming kaklase at lima nalang ang natitira sa room, including me. Paalis na rin sana ako nang marinig ko ang sinabi ng isa sa mga babaeng natira doon.
"I'm sure ikaw iyong pinapatamaan ni Miss Mylene kanina. Rinig ko one and a half year ka ng nasa Wimp, ah? Disgusting," she mockingly muttered to the girl I glanced at earlier. She then laughed hysterically.
Nakaupo’t nakayuko lang iyong babaeng binubully nila habang dinuduro-duro ng babaeng nagsalita kanina iyong noo niya. Palibhasa'y may kasamang dalawang lalaking backup kaya ang lakas ng loob mangutya.
"Ano na, Alex?! Baka naman wala ka talagang ability?" Dagdag pangaasar niya pa kaya tinitigan siya no’ng Alex ng masama. "Aba! Ba’t ang sama mo makatingin, ha? Ano bang kaya mong gawin?"
I'm just leaning on the door frame, looking down and thinking of what should I do. Kapag pinigilan ko sila, madadamay ako. Kapag naman pinabayaan ko lang, kawawa iyong binubully nila.
I looked at them when I heard the two men chuckled. Nanlaki ang mata ko matapos makitang may hawak ng makapal na tubo iyong babaeng nambubully. What the hell? I should really do something!
"Bakit n-niyo ba ginagawa ‘to? B-bitiwan niyo k-ko! Ano b-bang k-kasalanan ko sa ‘yo, Francine!?"
Nanginginig na sambit ni Alex matapos siyang hawakan sa magkabilang kamay ng lalaking back up no’ng Francine. I frowned. These inequitable cowards.
Kahit hindi ko pa alam kung paano gamitin ng tama iyong ability ko ay sinubukan ko pa rin. Balak kong patigilin manlang ang oras para mailayo doon si Alex. Ang sabi noong Francine ay mahigit isang taon ng nasa Wimp class si Alex so that means, hindi niya pa nadidiscover ‘yong ability niya. Wala siyang panlaban kung sakaling hampasin siya ng tubong iyan.
Kusang tumaas ang kanang kamay ko matapos makita ang ginawa ni Francine. Napasigaw ng sobrang lakas si Alex nang hampasin siya ng makapal na tubo sa binti. My eyes darkened upon witnessing that along with the room. I'm absolutely incensed to the point that I have no idea what comes up next. Bumalik lang ako sa katinuan nang makitang nakasalampak na sa sahig si Francine at ang dalawa niyang lalaking alalay, puno ng sugat sa katawan.
"What are you waiting for? Get out of this room, now!" Pagsigaw ko sa kanila Francine kahit na nagugulohan pa rin ako sa kung ano mang nangyari. They immediately stood up and left the room with their arms and feet bleeding. After that, I quickly went to Alex to help her stand up.
"Uhh, ayos lang ako."
Hindi maipagkakaila ang kaba sa boses niya. Agad siyang napaupo sa bangkuan matapos mapagtanto na hindi niya kayang tumayo. Napangiwi ako matapos makita ang pasa sa binti niya. Nanginginig iyon at may tumutulong kaunting dugo. That must have hurt a lot.
"Sure ka? Gusto mo.. dalhin kita sa hospital nila dito?" Paninigurado ko. Ako iyong mas nasasaktan sa tuwing napapadako ang tingin ko sa binti niya.
"Huwag na," pagtanggi niya at ngumiti. "Paano mo nga pala nagawa iyong kanina? Anong ability mo?"
Ano bang ginawa ko kanina at parang manghang-mangha siya?
"Ah, chronokinesis. Iyong sayo.. alam mo na?" Nagaalangan kong tanong. Knowing the fact that she's been in Wimp for a year, she might be offended by my question.
Mukhang okay lang din naman dahil hindi ko nakitaan ng pagbabago ang ekspresyon niya. It remained amazed and clueless.
"Chronokinesis? Iyong nacocontrol ang time?" Kunot noong aniya na siyang tinanguan ko.
"What? Are y-you sure? But that's not what y-you did earlier," napasinghap siya sa kaliwa bago muling tumingin sakin, manghang-mangha.
Mas lalo akong nagulohan. Ano ba kasing ginawa ko? Kunot noo akong napatingin sa kanya. Napansin niya sigurong wala akong ideya sa kung anong pinagsasabi niya kaya nagsalita siya ulit.
"The room became dark because of you. I thought your ability was darkness manipulation! Noong kumalma ka na kasi ay lumiwanag na ulit. Hindi ko alam kung anong nangyari pero nakita ko nalang na sugatan na sila Francine. So I got confused noong sinabi mong chronokinesis ang ability mo." Manghang kwento niya sa nangyari kanina na may bahid ng pagkalito. Kahit ako ay nagulohan.
"Pero chronokinesis ang ability ko," pabulong na sambit ko, nangungumbinsi. Maging ako ay nagulohan matapos marinig ang kwento niya.
"Having multiple abilities is rare. I mean, yes we could improve but I've never encountered someone like you before, knowing the fact that you're still in Wimp class."
Nakatingin siya sa'kin na para bang isa akong mamahaling alahas habang sinasabi iyon. Bahagya akong nailang. Pero anong multiple ability ba iyong sinasabi niya?
"Ewan ko sa ‘yo. By the way, masakit pa rin ba iyong pagkakahampas?" Tanong ko. I pinched my arm out of frustration. Malamang masakit iyon! Iibahin mo nalang iyong topic, hindi mo pa magawa ng maayos, Avyanna!
"Waahh!! Anong pangalan mo? Tara kay Miss Mylene, ipaalam natin iyang ability mo! Naku, sana magkagrupo tayo, ano?" Excited na sigaw niya, hindi manlang nag-abalang sagutin ang tanong ko.
Nagulat nalang ako nang bigla siyang tumayo bago ako hinatak palabas. What was that? People here really are all weird.
"I'm Avy. Hindi na ba masakit iyang pasa mo? Kung maglakad ka kasi parang wala lang," I let out an awkward laugh.
"Yow Avy, my name is Alexie," hyper na pagpapakilala nito.
Nagulat pa ako ng panandalian matapos marinig ang pangalan niya. Ang akala ko kasi ay Alex lang. So if Alexie is her name then Alex must be her alternative.
"Hindi ko pa pala nasabi sa iyo ang ability ko, ‘no?" Natatawang sambit niya. Nanlaki ang mata ko. So may ability siya at alam niya! Eh, bakit siya nagtagal sa Wimp class ng more than a year kung ganoon? Bakit hindi niya pinaalam?
"Ano bang ability mo?"
"Indestructible digestion. My stomach was immune to all forms of harm. I can even eat a gun just to prove myself to you," she chuckled.
What kind of ability was that? I don't know if that's a bad thing or a good thing, though.
"As the day goes by, my body also became highly resistant to physical pain whenever I want to. Too bad I forgot to activate it earlier. Nadama ko tuloy kung gaano kasakit iyong hampas ng tubo!" She added and laughed again.
Okay, now that's cool. She's incapable of feeling pain. I wish I am too.
"How did you find out your ability? I mean, just by yourself?" Pagtatanong ko.
"Yup. I trained alone and I didn't inform the teachers about it." She casually said.
"Bakit? Don't you want to be in a higher rank?"
"Nah. Jairo and Hamza students were being sent out to do some dangerous tasks," ngumiwi siya. "Mahal ko pa ang buhay ko, ‘no at saka, hindi pa ako handa noon!"
Nagulat ako sa panibagong impormasyong nalaman. What kind of task is she talking about?
"But I think I'm going to tell them about my ability na. Since ready naman na ako ngayon and gusto ko sabay tayong mag training!" She giggled and I smiled at her cuteness.
We then entered a room which I think is Miss Mylene's office.
"Oh, Avy, Alex, what brings you here?" Nakangiting bungad ni Miss Mylene. She's so casual that I almost forgot she threw some shade at Alex earlier.
"Uhh, inform lang po namin kayo na nadiscover na namin iyong ability-"
Miss Mylene cut her off. "Niya. Nadiscover na niya. Alam kong matagal mo nang nadiscover ang ability mo, Alex. You're even training alone, right? I'm glad na sinabi mo na ito ngayon." Nakangiting sambit ni Miss Mylene bago sinenyasan si Alex na magpatuloy.
Kahit gulat pa at nagtataka si Alex kung paano nalaman ni Miss Mylene ang tungkol doon ay nagpatuloy pa rin siya. Sinabi niya muna kung anong ability niya at iyong tungkol sa pagt-training niya mag-isa. Pagkatapos ay kinwento niya iyong akin at kung anong nangyari sa room kanina. Nagulat at agad na kumunot ang noo ni Miss Mylene matapos marinig iyon. Kinabahan tuloy ako bigla.
"Can you show me what Alex was talking about, Avy?" Malumanay na pakiusap ni Miss Mylene na siyang nagpakaba sa akin lalo. How can I? I don't fucking know how!
"Oh, hindi mo pa nga pala alam kung paano kasi kanina mo lang nadiscover. Okay, sa training niyo nalang bukas. Here's your group," inabot ni Alex iyong nilahad na papel ni Miss Mylene bago ako hinila palabas.
Doon lang ako nakahinga ng maluwag. Hindi ko namalayang pigil pala ang hininga ko kanina sa sobrang kaba.
"Alright. What's your dorm number?" Tanong ni Alex. Why is she asking about my dorm number? Anong isasagot ko?
"Ah," hilaw akong ngumisi at napakamot sa ulo. "Hindi ko kasi alam, eh. Pero dorm mate kami ni Eli. You know her?"
Bakit nga ba kasi hindi ko inalam?
"Oh? Yup. Puntahan nalang kita bukas, ha? Iikutin ko muna itong school para iinform iyong iba nating kagrupo. You can have your lunch na. See you and thank you nga pala sa kanina!" Paalam niya at agad nang umalis.
Nginitian ko lang siya at nagsimula na ring maglakad palayo.
Imbes na sa dorm kumain ay balak kong sa cafeteria nalang nila dito. Tinatamad akong magluto. Bago iyon ay dumaan muna ako sa girl's bathroom. Pumasok ako sa pinakadulong cubicle at doon umihi. Ilang segundo lang ay may narinig akong yapak ng mga paa, pumasok sa loob at nilock ang pinto. Agad akong nagtaka. Bakit kailangan pang ilock?
Pagkatapos kong umihi ay tumayo na ako at lumabas. Pagkalabas na pagkalabas ko ay may sumalubong agad sa aking malakas na sampal. Napahawak ako sa pisnge ko sa sobrang sakit. Ramdam ko ang pagbakat ng palad niya rito.
"That's what you get for putting your nose into someone else's business." Nangagalaiting aniya at pagkatapos ay sinampal ulit ako sa kabilang pisnge, mas malakas kaysa sa nauna. "And that is for all the laceration you've caused me a while ago."
Narinig ko ang pagpipigil ng tawa ng mga kasama niya. Iniangat ko ang paningin ko para makita kung sino sila. It's Francine, that bitch earlier, and hindi pa rin nagagamot iyong mga sugat niya. She's with her two girl goons this time. Muntik pa akong matawa sa kapal ng make-up ng dalawa pero agad kong pinigilan ang sarili ko. Baka masampal ulit ako!
"Why did you slap me?" I asked sarcastically. I know this is her revenge for what I did earlier but I still want to ask to piss her more.
Napakunot ang noo niya at hindi makapaniwalang tumitig sa ‘kin, na ang tanga ko para hindi iyon malaman gayong kakasabi niya lang kung bakit. Gusto kong matawa.
"Well, you deserve a high five, in the face, with a chair," ngumisi siya at inilibot ang tingin sa paligid bago nagpatuloy. "Too bad there's none. So I guess two high five will do."
I rolled my eyes. Oh, a pathetic trying hard bitch. What a sight!
"Oh? I expected worse." I truthfully said. Akala ko kasi mas malala pa dito ang igaganti niya.
"Calm down, honey. We'll fulfill your expectation." Pabidang singit ni clown number 1. Ngumiwi ako nang marinig ang salitang honey galing sa kanya.
Ngumisi naman si Francine at nilingon si clown number 2, inilalahad ang kamay rito. Agad akong pinagpawisan nang makita kung anong iniabot nito. It's a knife. It's a fucking knife!!
Agad nagflashback sa ‘kin iyong nangyari sa pagitan namin ni Astrid matapos makakita ng kutsilyo. Fucking hell, what do this girl think she's doing?
Out of panic, I tried using my ability even though I don't know how. Itinaas ko ang kamay ko. Natigilan naman sila Francine at tila natakot matapos makita iyon.
Inimagine ko na tumigil ang oras o dumilim manlang ang paligid. Napapikit pa ako sa sobrang desperasyon. Ilang minuto ang lumipas at.. walang nangyari. Napakunot ang noo ko. I expected that this not going to work but why do I still seem so disappointed?
Narinig ko ang halakhakan nila matapos makita ang katawa-tawang ginawa ko, sobrang lakas at nakakainsulto.
"Aww, look at this stupid charlatan girl who thinks she can now control her ability." Pangaasar ni Clown number 1.
"Nakalimutan niya yatang nasa Wimp class pa lang siya." Gatong ni Clown number 2. Napayuko ako sa sobrang kahihiyan at iritasyon.
"Hush, girls," pagpapatahimik ni Francine sa mga galamay niya. "I'm going to break the rules for the first time anyway, might as well make it worth my while. You're dead, bitch. Any last words?"
She's so cringy. What is she thinking? She's in some kind of movie and she's the main girl with a bad bitch image? Pinigilan ko ang sarili kong matawa.
"Fuck you." May diin na sambit ko at dinuraan siya sa mukha.
She looked at me in disbelief. Pinalis niya iyong dura bago nanggagalaiting humakbang palapit.
"DIE!!!" Nanggagalaiting aniya bago itinaas ang kamay na may hawak na kutsilyo. Napapikit ako sa sobrang takot. Lord, hanggang dito nalang ba ako? Ayoko pang mamatay!
Gusto kong iuntog ang sarili dahil sa katangahang ginawa. Bakit ko ba kasi siya ininis ng todo? Kung alam ko lang na may hawak siyang kutsiyo, edi sana nag sorry nalang ako!
"Ouch," malakas na daing ni Francine. Nagtaka ako agad. Unti-unti kong idinilat ang mata ko para tignan kung anong nangyari.
Mukhang may tumulak sa kanya dahil nakasalampak na siya ngayon sa sahig. Nakita ko rin ang kutsilyong hawak niya kanina na ngayon ay nakatusok na malapit sa gilid ng kaniyang ulo. Bigla siyang namutla at takot na takot na nakatingala sa lalaking nasa harap ko. Ang dalawa niyang alalay ay nanlaki ang mata sa gulat at tila gusto ng umalis sa lugar na iyon pero hindi magawang iwanan ang boss nila.
Agad naman akong nakahinga ng maluwag. Buhay pa ako. Thank you, Lord!
Tumayo si Francine at nagtatapang-tapangang hinarap ang lalaki. "It's a girl's bathroom. Please, leave. This is none of your business."
Tsaka ko lang napagtanto kung sino iyong nasa harap ko nang marinig ko ang boses niya.
"How was it none of my business? You were about to kill my girl."
Agad akong kinilabutan. It was Theo. At hindi ko alam kung paano niyang ginawa pero sa kabila ng lamig ng boses niya ay may kakaunti iyong sarkasmo.
"I'm not at fault! She's the one who started this. Look at me," naghihisteryang sigaw niya at itinuro ang kaniyang mga sugat sa braso at binti. "She almost killed me, too!"
Theo was trying so hard to stop himself from laughing. Nangaasar siya, that's for sure. Hindi siya natatawa, he did that on purpose to piss Francine more.
He crossed his arms and looked at Francine from head to toe, checking the wounds she was talking about. It made her concious. I silently groaned. Theo and his effects on girls..
"You deserve it." He muttered in a cold, superior voice. He looked hard at them, almost smirking, before pulling my hand and leaving them there with their mouths open.
Marahan niya akong hinila papunta sa likod ng isang building. Nang makarating doon ay tumigil siya't iniharap muna ako bago binitawan ang aking braso.
"Who are they?" He asked in a frigid tone. His brows were arched and he wets his lips in frustration.
"The one you talked to was F-francine. I d-don't who's the other two," aligagang sagot ko sa sobrang kaba. His stares make my nervousness even worse! Galit ba siya?
"Yeah?" Walang interes na aniya at unti-unting humakbang papalapit sa ‘kin. Wala sa sarili akong napaatras.
Patuloy lang siya sa paghakbang papalapit hanggang sa maramdaman ko na ang lamig ng pader sa likod ko. Namutla ako nang mapagtantong wala na akong maaatrasan pa. Napangisi naman siya matapos makita ang reaksyon ko.
Unti-unti niyang inilapit iyong mukha niya sa ‘kin at hindi ko alam kung anong pumasok sa kukote ko’t pumikit ako. What the fuck is he doing? Nant-trip ba siya? Please, assure me he's not going to kiss me. I'll punch him if that happens. I swear.
Kumalabog ng malakas ang dibdib ko nang maramdaman ang mainit niyang hininga malapit sa aking tainga. Mas dumoble pa ang bilis nito nang marinig ang mahina niyang tawa.
"Please, promise me you will be extra careful the next time. Learn how to protect yourself because I won't be able to save you every time." Mahinang bulong niya, namamaos ang tinig at tila nangingiusap.
"I p-p-promise," nauutal-utal at nanghihinang sambit ko. Kinagat niya ng marahan ang punong tainga ko pagkatapos bago nakapamulsang naglakad paalis, ni hindi manlang nagpaalam.
He left me there dumbfounded. For the third time.
Napaupo ako sa sahig sa sobrang panghihina. Sumakit bigla ang ulo ko. Iyong ginawa niya.. It feels like a deja vu. Like I've experienced that new moment before. I mean, I know I haven't experienced that moment prior to, but my brain is telling me otherwise.
What's the meaning of this?
Why do I feel like this?
I felt this gravitational pull towards Theo. Like the universe and all the galaxies had a talk and said..
"Yeah, it's him."
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°