Kabanata 12
Care and shit
Kanina pa ako naglalakad dito sa corridor at dito ako dinala ng mga paa ko sa garden. Sumandal ako sa puno, Ditch class will do. Para akong nawalan ng boses sa nangyari kanina, nakalimutan ko ng pumunta sa room namin.
"Sa akin wala pero kay Damon meron."
Umiling iling ako sa iniisip ko. Damn it. Anong ginawa ko? Wala nga akong alam na pwedeng makasakit sa kaniya. Gusto ko lang magpakatotoo sa sarili ko, dahil hindi pwede.
Nakapikit lang ako rito habang ninanamnam ang hangin na sumasagi sa balat ko. Parang anytime ay sasabog na lang ako bigla, mas gusto ko pa nga iyon kesa naman nagkakaganito ako. Kanina, napa away pa ako dahil sa letcheng babae na iyon. Bakat pa din ang kamay niya sa pisngi ko at alam kong ganoon din ang muka niya.
Ano bang nakain ng palaka na 'yon? Dapat nga magpasalamat siya dahil wala ako sa mood kanina. Kase talagang iba ang gagawin ko sa kaniya, kanina lang uli ako sumampal ng tao, este hayop.
"Ditch?"
Agad akong napamulat ng makarinig ako ng boses pero napairap na lang ako ng makita ko si Marco. Ginagawa niya rito? Napansin ko naman na parang may sugat siya sa pisngi
I just shrugged my shoulder, avoiding him. I don't wanna talk to them, even him or someone.
"Do you have a problem?"
I shook my head.
He patted my head "You don't want to talk about it?"
I shook my head again.
"Okay." Then he sat next to me.
Nanatili pa rin akong tahimik kahit kating kati na akong kausapp ko siya. I'll do fair treatment.
"Bakit hindi ka umattend sa klase niyo? May quiz kayo ngayon.." Sabi niya.
Tumingin lang ako sa kaniya na para bang alam ko ang ginagawa ko. Kinuha na yata ang boses ko pero hindi pa rin mawala sa isip ko kung ano bang nagawa ko.
"Is there something bothering you or someone?"
Someone. Pero hindi ko na sinagot iyon, sumandal lang ako sa balikat niya at pumikit.
"Wake up." Agad akong nagising sa mahinang tapik sa pisngi ko.
Hindi na ako nagulat kung sino ang gumawa noon dahil siya lang naman ang kasama ko.
"Malapit na mag uwian, baka hinihintay ka na nila.."
Pinagpagan ko ang damit ko at tumayo. Hindi ako ngumiti pero yumakap ako biglang pasasalamat siya, halatang nagulat pa siya pero yumakap pa din siya.
"Everything will be alright." Sabi niya at nabigla ako ng may nilagay siya sa noo ko at tuluyan ng umalis sa harapan ko.
Agad kong kinuha ang sticky note
0935******
Call me if you need anything, and I'll be there.
Napangiti na lang ako saka sinave sa phone ko iyon. Pero agad ding nawala ang ngiti ko nung makita ko silang magkasama. Nanatili pa rin akong tahimik na kinuha ang gamit ko at nilampasan lamang sila.
"Where have you been!?" Sigaw agad sa akin ni Leira, umattend ako ng last class ngayon.
Hindi ako umimik.
"Wala siya sa mood, Leira." Sabi ni Grace na nakapag patahimik kay Leira.
I want to thank her, but I can't.
Para akong napalibutan ng pader at wala akong balak kumausap ng kahit sino.
"Class dismiss."
Agad na silang nagtayuan pero nanatili akong nakaupo. Umattend ako ng walang naiintindihan. Stop it, Chelsea.
"Apat daw na member, Damon sali ka sa amin" sabi ni Leira kay Damon.
Mariin akong napapikit. Gusto kong lumayo dahil nakakasakit lang pala ako.
Tumingin ako kay Grace na parang humihingi ng tulong pero umiling lang siya at ngumiti ng nakakaloko. I felt defeat.
"Walang liliban ha, sisipain ko kayo." pag papaalala nila sa amin, bakit wala din ba si Damon kanina?
"You look weird today, what happened to your face?" Panunuring tanong ni Grace sa akin
"First, you left us in the canteen. Second, you ditched our class. And third, did someone slaps you when we aren't around?"
Hindi ko alam kung anong sasabihin ko pero tumayo lang ako doon na parang walang naririnig.
"You know we are always here for you.. " huling salitang narinig ko bago ako lumabas ng pintuan.
Tahimik lang akong naglalakad ng maramdaman ko na may sumusunod sa akin pero ayaw kong lumingon. Hindi pa ba sapat na dahilan yon para lumayo siya? Ako siguro ang dahilan ng pasa sa muka niya.
Muntik na akong mapasigaw at halos mapasinghap ako sa ginawa niya. Napapikit ako ng mariin ng maramdaman ko ang ginawa niya. He's hugging me! Hindi ako yumakap pabalik.
Humarap siya sa akin habang hawak hawak ang dalawang balikat ko. Tumingin ako sa mata niya at halatang malungkot siya.
"I'm sorry." Sabi niya pero tumingin lang ako sa kaniya.
Hindi ko napigilan ang sarili ko at hinaplos ang pisngi niya kung nasaan ang pasa. Nakatingin lang kami sa isa't isa, walang balak magsalita. Nanatili kaming ganoon ang posisyon bago ko naisipang tumalikod at lumayo sa kaniya.
"Chelsea." Agad akong napatigil nung binanggit niya ang pangalan ko "Are you still mad?"
Damn you, dahil sayo kaya ako lumalayo. Imbis na sumagot ay nag dire-diretso lang ako maglakad. Nung makarating ako sa kotse ay nandoon na si kuya na hindi nagsasalita.
Ganoon ang ayos namin hanggang sa makarating kami sa bahay. Agad na akong lumabas at dumiretso sa kusina, ngayon na ako kakain.
"Hey, hindi ka sasabay sa amin?" Napatigil ako sa pag nguya at tumingin kay Mommy.
"Hindi po. Pagod po ako.."
"Alam ko may problema ka, spill it. Matutulungan kita."
I sighed. "Mommy, masama bang umiwas sa taong alam mong nasasaktan mo na?" Tanong ko at kumain na.
Ngumiti siya sa akin "Important person?" Tumango ako "Alam mo ba yung kasabihan na masarap ang bawal? Nak, sundin mo ang gusto mo. Kung masaktan ka, narito ako."
Yun lang ang sinabi niya at umalis doon. Naiwan akong tulala doon, ano nga ba ang gusto ko? Bakit ako masasaktan?
"Good morning everyone. Did you already group yourselfs into four? If yes, go to your proper places and start discussing what will you do after this. Understood?"
Napahilot na lang ako sa sentido dahil meron pa pala nito. And yes, kasama ko na naman sila. Kung kailan gusto kong lumayo, saka sila lumalapit. Hindi ko na alam kung saan ako pupunta.
"Chels, wala ka na naman sa sarili mo." Bigla akong natigil ng marinig ko ang sabi niya.
Nag nod lang ako para sabihing ituloy niya na ang sasabihin niya. Katabi ko si Damon, at katapat namin sina Leira.
Nagsimulang mag discuss ang prof namin para sa gagawin namin. Group research lang naman, at heto ako nakatulala sa kawalan.
"You're spacing out."
Tumikhim lang ako.
"Sa bahay na lang tayo mag gawa. Sa bahay namin.." sabi ni Grace ng nakangiti
"When? What time?" Rinig kong tanong ni Damon.
"Saturday, 9 AM sharp."
"Class dismiss."
Agad na akong lumabas dahil magkikita kami ni Marco. Nagtext ako kagabi na magkita uli kami sa garden. Agad kong nakasalubong si Lexi pero nag iwas lang ito ng tingin. What happened to the frog?
"Chels, are you okay now?"
Tumango ako at umiling. Bahagya pa siyang natawa sa ginawa ko.
"You really remind me of something." He randomly said. Napatingin naman ako sa kaniya "nevermind. So what's up?"
"Same." Maigsi kong sagot at umupo sa may bench
"So?"
Siguro naiinis na siya hehe.
"None, una na ako." Walang sabi sabing umalis ako doon, rude.
"Ayaw mo kaming kausap pero kausap mo si Marco?"
Nabigla ako ng biglang sumulpot si Damon sa harap ko. Nakangisi lang ito pero nung tinignan ko siya ng maigi, nagpapanggap.
Huminga ako ng malalim bago sumagot.
"You don't care. So please, stop. I don't give a shit." Madiing sabi ko pero bago pa ako makalagpas hinawakan niya ang braso ko
"I care, and I do a shit." Bigla siyang umalis at iniwan akong tulala doon.
He do a shit? He is the shit. He cares? No he don't.