Kiran Lin
"Here is your order, sir."
Lumingon ako sa pagaakalang dumating na ang order ko- I didn't order anything yet, though? Wait, What the freaking freak is happening? I thought hindi ko na makakasalamuha ang babaeng' to?
Pinagsikapan kong itago ang pagkagulat sa mukha ko.
"Uh... I haven't ordered anything yet, miss." Medyo natigilan ang babae at dahan dahang lumingon sa counter. Nakita ko ang babaeng nasa cashier na nag peace-sign. What the heck?
"I heard na ikaw ang nag-iwan ng cake sa table ko yesterday. And you also paid for the Latte. I want to repay you so this Latte's on us." aniya. How did she- oh, I get it now. She's friends with the baristas?
"May kaibigan ka bang barista dito? And thank you for the Latte, you didn't have to." sabi ko habang nilalapag niya ang coffee sa table ko.
"Yes, actually I am friends with all the baristas and staffs here. Mind if I sit with you?" sagot niya sa tanong ko kanina. Tumango ako bilang pagtugon.
One thing I can say, nawala na ang babaeng kagabi ay napakagrabe kung umiyak. Parang wala lang ang nangyari kahapon. Seriously, sino ba ang babaeng ito?
"Mind if I ask your name?" I initiated first. Since halata na nagdadalawang isip siya sa kung ano ang sasabihin.
"O-oh, I'm Yivette. Yivette Kessler. Ikaw?" ipinatong niya ang mga nakakrus niyang braso sa table. "Kiran Lin." i said and sipped my coffee. Ngumiti siya at nag salita.
"Salamat nga pala kahapon. Although nakakahiya dahil nakita mo akong umiiyak. I really wanted to repay you though. You see, I heard a bad news from my boyfriend. Hindi ako maiyakin kaya kapag umiiyak ako, ibig sabihin ay nasasaktan ako ng sobra. And yesterday was a painful day. The message was helpfull too." Again. That smile.
Hayan nanaman ang nga ngiting yan. Umiwas ako ng tingin at humigop ng kape.
"Now aren't you so carefree to just share something like that to a stranger?" ako. Halos mabilaukan ako sa sagot niya.
"It's just... You don't feel like a stranger to me."
Puta.