ေရလည္းခ်ိဴးၿပီးၿပီ...ထမင္းလည္းစားၿပီၿပီ။
အေမႊးန႔ံသာေတြလည္း စြတ္ျဖန္းၿပီးၿပီ။
အရင္လို ဆံပင္ရွည္ေတြကို ျဖစ္သလိုမထားဘဲ
ၾကည့္ဖူးတ့ဲ တရုတ္ကားေတြထဲကလို
လွလွပပေလး လုပ္ထားလိုက္သည္။
ဟန္ကြမ္ကြၽင္းႀကီး ေႂကြစမ္း။
မွန္ေရွ႕က ကိုယ့္ကိုကိုအားရ၀မ္းသာေတြ
ျဖစ္ေနတုန္း 'အရွင့္ႂကြလာပါၿပီ'ဆိုေသာ
ကုန္းကုန္းရဲ႕သတိေပးခ်က္ၾကားသည္နွင့္
မွန္ေရွ႕က အျမန္ဖယ္ခြာကာ
စားပြဲပုေလးဆီ အေျပးသြားရင္း
ေတြ႕တ့ဲစာအုပ္ေကာက္ဆြဲကာဖတ္ေနလို္က္သည္။
"ေ၀့ရင္း.."
ေခၚသံေလးေလးနက္နက္ႀကီးကိုလွည့္မၾကည့္ပါ။
ေ၀့ရင္း စာဖတ္ေနတယ္ေလ။ဥပမာေျပာရရင္
စာထဲစိတ္၀င္စားေနတယ္ေပါ့။
"ေ၀့ရင္း..."
ေနာက္ကေန ေပြ႕ဖက္လာတ့ဲ ဟန္ကြမ္းကြၽင္းႀကီးေၾကာင့္
အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနွင့္စာအုပ္ႀကီးကို
လႊတ္ခ်မိေတာ့ မုန္းစရာေကာင္းေအာင္
ရယ္ေနတ႔ဲ ၀မ့္က်ီး။
"ဘာလို႔ရယ္ေနတာလဲ။သူမ်ားစာဖတ္ေနတာကို။
ခင္ဗ်ားလက္ႀကီးဖယ္စမ္းပါ။တအားမဖက္နဲ႔...အစ္.."
ရင္ခြင္ထဲျမဳပ္ေနသည့္ ေပါက္စေလးကို
အသဲယားစြာ ဖ်စ္ညႇစ္ပစ္ေတာ့ေကာင္ေလးက
အသံပိစိေလးထြက္သြားကာ
၀မ့္က်ီးကိုမ်က္ေစာင္းေလးထိုးလာသည္။
"ဖယ္...စာဖတ္ေနတယ္..."
"ဖတ္ေလ..စာက မ်က္လံုးနဲ႔ဖတ္တာ။
ခႏၶာကိုယ္သံုးၿပီးဖတ္ေနတာမွမဟုတ္တာ.."
"ဖယ္ဆိုဗ်ာ...က်စ္..."
လက္ေတြကိုအတင္းဖယ္ခ်ေပမ့ဲ မရမွန္း
သိသြားေသာေကာင္ေလးက မ်က္ခံုးေလးက်ံဴ႕ကာ
ေမာ့ၾကည့္သည္။
"အြန္႔..."
အနီးကပ္ျဖစ္ေနတ႔ဲ နီတာရဲ ပိစိေကြးနႈတ္ခမ္းေလးကို
သိမ္းကိုက္ၿပီး စာအုပ္ကိုေမးေငါ့ျပေတာ့
ေကာင္ေလးက အလ်င္အျမန္မ်က္နွာလႊဲကာ
ေရွ႕ကစာအုပ္ႀကီးကို ေကာက္ဖြင့္ေနရွာသည္။
နီတာရဲ နား႐ြက္ေလးေတြေၾကာင့္
ဘယ္ေလာက္ရွက္ေနၿပီလဲဆိုတာအသိသာႀကီး။
ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို တိုးကာဖက္လိုက္ေတာ့
ေကာင္ေလးကိုယ္က အနည္းငယ္ေျမႇာက္တက္သြားသည္။
"အင္း...စာဖတ္ေနတယ္ဆိုတ႔ဲ
လူကလည္း စာအုပ္ေျပာင္းျပန္ႀကီး"
"ေျပာင္းျပန္ႀကီးလား.."
"အင္း.."
"ဘယ္လိုဆိုအတည့္လဲဟင္..."
"ဒီလို...."
ေရွးတရုတ္စာေတြမို႔ ေရွာင္က်န္႔ အတည့္လား
ေျပာင္းျပန္လား တကယ္မသိ။
တစ္လံုးမွလည္းမဖတ္တတ္။
၀မ့္က်ီးကို စိတ္ဆိုးစရာရိွလို႔သာ မူေနရတာ
ဘ၀င္ေတာ့သိပ္မက်ခ်င္။
"ေမးပါအံုးမယ္။အတည့္လားေျပာင္းျပန္လားေတာင္
မသိေတာ့ ေ၀့ရင္း စာမဖတ္တတ္ဘူးလား"
၀မ့္က်ီးစကားေၾကာင့္ေ၀့ရင္းေခါင္းထဲ အခ်က္ေပး
ေခါင္းေလာင္းေတြ တေဒါင္ေဒါင္နွင့္။
မင္းသားတစ္ေယာက္က စာေရးစာဖတ္အတတ္ေတာင္
မရိွဘူးဆိုတာ သဘာ၀မက်လြန္းသည့္ကိစၥ။
"ဟ္ုိ....ဒါက ေဆးစာေတြထင္တယ္။
သိပ္နားမလည္ေတာ့ေလ..."
"ဒါက ခ်က္ျပဳတ္ေရးစာအုပ္ႀကီးပါ။"
ေ၀့ရင္းဘာမွမေျပာမိေတာ့ဘဲ
၀တ္ရံုစကိုသာတင္းတင္းဆုတ္ထားမိသည္။
အရင္ကေ၀့ရင္းသာ စာေတြဘာေတြ
လက္ကမ်င္းၿပီးေရးထားခ့ဲရင္ ေရွာင္က်န္႔ေတာ့
ဘ၀ပ်က္ရခ်ည္ရဲ႕။
"မလိုပါဘူး...စာမဖတ္တတ္လည္း
ကိစၥမရိွဘူး..."
"ဘာလို႔လဲ.."
"ကို႔ေဘးနားမွာ အၿမဲရိွေနလို႔ေလ။
ေ၀့ရင္းဖတ္ခ်င္းသမ်ွ စာေတြကိုယ္ဖတ္ေပးမွာေပါ့.."
ရင္ခုန္သြားတဲ့ နွလံုးသားကို
တစ္ခဏတာဖိထားရင္း လန္၀မ့္က်ီးကိုလွည့္ၾကည့္မိသည္။
"ခင္ဗ်ား....ေ၀့ရင္းကိုခ်စ္လား.."
"အင္း...ကိုမင္းကိုခ်စ္တယ္..."
ရင္ခြင္ထဲကိုဆြဲသိမ္းခံလိုက္ရၿပီး
ေမးခြန္းမ်ားအားလံုးေမးခြင့္မရေအာင္
သူဘာသာစကားေတြေျပာေနသည့္ ၀မ့္က်ီး။
"ကိုမင္းအေျခတက်ျဖစ္တဲ့ေန႔
လက္ထပ္ခ်င္ၿပီ။မင္းကုိလည္း
အခ်ိန္ေပးခ်င္ၿပီ။"
"ကြၽန္ေတာ္ေမးစရာရိွတယ္..."
"ဘာလဲ...!"
"မေန႔က ကြၽန္ေတာ့ကိုလိုက္ပို႔တုန္းက
ဘယ္ကအေကာင္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာေသးတာလဲ.."
"ဘယ္ကအေကာင္ကိုေျပာလို႔လဲ။"
"ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့အခန္းထဲမွာ
လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာေနတယ္တဲ။
အ့ဲတာဘယ္သူလဲ.."
"အ့ဲတာဆို မူးေနတာေတာင္
ဟို၀မ္ရိေပၚဆိုတ႔ဲ အေကာင္ကို
တ ေနတာကေရာ ဘယ္သူလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုတ တိုင္း ခ္ဗ်ားလိုက္တ
စရာလား။"
"မင္း သူ႔နာမည္ကိုနႈတ္က႐ြတ္ေနတာကို
ငါကၿငိမ္ေနစရာလား .."
"ေအာ္...ကလ့ဲစားေခ်တာေပါ့။
ေျပာေတာ့ခ်စ္တယ္ဆို...သက္ၾကားအိုႀကီးရဲ႕"
"ခ်စ္တယ္ေလ။ခ်စ္လို႔ပဲ ခ်စ္တယ္ေျပာခဲတာကို"
"အ့ဲခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ့ကိုေျပာတာမွ
မဟ ုတ္တာ"
"အ့ဲတာေတာ့ ၀မ္ရိေပၚကို မင္းမေရ႐ြတ္တ့ဲေန႔
ငါခ်စ္တယ္ေျပ ာမွာွေပါ့"
"ထြက္သြားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
"မင္းေတာင္၀မ္ရိေပၚကိုမျပတ္နိုင္ဘဲ
ငါလဲ ငါ့ေကာင္ေလးကိုခ်စ္တယ္ေျပာမွာပဲ။"
"ေစာက္အဖိုးႀကီး......ထြက္သြားဆို"
ေျပာင္ေခ်ာ္ေခိာ္မ်က္နွာေပးနဲ႔
၀မ့္က်ီးက တကယ္နာရေကာင္းမွန္း
မသိတာလားမသိ။
"မသြားဘူး..."
ေရွာင္က်န္႔ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ
ေရခ်ိဴးေဆာင္ထဲသာ ေျပး၀င္လိုက္သည္။
တူတူမ်က္နွာခ်င္းကိုမဆိုင္ခ်င္တာ။
*ငါက သူ႔ကို၀မ္ရိေပၚလိုခ်စ္တာကို*
🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲
"မယ္ေတာ္ ၿငိမ္ေနေတာ့မလို႔လား။
အခုဆို အရွင္က ေကာင္ေလးဘာေျပာေျပာ
ဘာအျပစ္မွေတာင္မေပးေတာ့ဘူးေနာ္.."
"........"
"မယ္မယ့္အမိန္႔ကိုေစာင့္ေနတာ။
ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး လက္ယားလွၿပီ.."
ကုန္းကုန္းက မေက်မခ်မ္းလိုထေျပာတာေၾကာင့္
သူမေတြေ၀ရသည္။တကယ္ပဲသားေတာ္က
သူမစကားကိုနားမေထာင္ေတာ့သည္မွာထိုေကာင္ေလး
ေရာက္လာတည္းကဟာဆိုနိုင္သည္။
"ငါစဥ္းစားအံုးမယ္.."
"သိပ္မၾကာေစနဲ႔ေတာ့မယ္မယ္။
ဒီမနက္သူတို႔ေျပာေနတာၾကားတယ္။
အရွင္က ေကာင္ေလးကိုတရား၀င္လက္ထက္ၿပီး
ေစာင့္ေရွာက္ေပးခ်င္တယ္တ့ဲ။
ဒါ .... ေကာင္ေလးကိုသူဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ.."
"မင္းထြက္သြားေတာ့။ငါ အနားယူဖို႔လိုေနၿပီ။"
ကုန္းကုန္းလည္းေျပာလက္စ စကားေတြကို
မ်ိဴသိပ္ကာ အရိုေသေပးၿပီးထြက္လာခ့ဲလိုက္သည္။
ူအေဆာင္ေတာ္ထဲမွာ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ေလ်ွာက္ရင္း
ေတြးမိသည္က တစ္ခုတည္း။
*သူ႔အျမင္ေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပရေတာ့မယ္..*
🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴
သာသာတစ္ခုေျပာစရာရိွလို႔ ခဏေလာက္
အခ်ိန္ယူဖတ္ေပးပါေနာ္😊
Attentionယူတာမဟုတ္ပါဘူး....
သာသာFICေရးတာ ၿပီးျပည့္စံုတ႔ဲ
Authorထဲမပါတာ ကို႔ဘာသာ
သိပါတယ္ေနာ္.....
ဒါကို
*ဇာတ္ကြက္ေတြသိပ္ဖြက္မေနနဲ႔တို႔*
*ခ်စ္ေသာအရွင္ကို သူမ်ားဆီကခိုးထားတယ္တို႔*
အ့ဲလိုလာေျပာတ့ဲအခါ ကိုစတ့ဲ
ဇာတ္လမ္းကိုကိုယ္ဘာလို႔အဆံုးမသတ္ဘဲ
ထြက္ေျပးတာလဲ အမိတို႔။
ကြၽန္မက ေတာ္ ရံုတန္ရံု ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲေနတယ္။
ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး လာမေစာ္ကားနဲ႔ေနာ္။
ကြၽန္မအက်င့္က ရန္လာစရင္ အ့ဲလူ
အရံူးေပးတ့ဲထိ ျပန္တိုက္တတ္တာ။
အ့ဲလို လာကလိၿပီး Blေျပးလိုက္။
Rpမျပန္လိုက္နဲ႔။
ဒီၾကားထဲ *စတာကိုလာစိတ္ဆိုးေနတယ္*
ဆိုတာကပါေသး။မသိရင္ကိုကပဲ
သေဘာထားေသးသိမ္တ့ဲလူႀကီး
ျဖစ္ၿပီးက်န္ခ႔ဲေရာ။
ဇာတ္အိမ္သိပ္မဖြက္နဲ႔ဘာနဲ႔ေျပာရေအာင္
သူေရးေပးတ့ဲ စာလံုးေရတစ္လံုးေတာင္မရိွ။
ခိုးခ်တယ္ေျပာလို႔ *အ့ဲFicယူလာျပ*ဆိုေတာ့လည္း
Blေျပးတယ္။
နားေအးေရာဆိုၿပီး Banလိုက္မ့ဲထဲေတာ့
ကိုမပါဘူးေနာ္.......
အေသအလဲျပန္တိုက္မွာ....
Cbမွာ Fake accနဲ႔လာမလုပ္ပါနဲ႔။
ကိုကလည္း Real accနဲ႔သံုးတယ္။
သတၲိေတြမဟားတရားရိွေနရင္
Realနဲ႔ျပန္လာခ့ဲပါလို႔။
ေသခ်ာတာကေတာ့ အဲ့အမ်ိဴးသမီး
ကြၽန္မFicေတြကို မ်က္ေျခမပ်က္
ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာပဲ။
တကယ္ကို႔ကို ခ်စ္ေပးတဲ့ သူေလးေတြကိုေတာ့
အားနာပါရဲ႕။ဒီFicမွာေျပာမွ
ရမွာမလို႔ပါ😊
ေနာက္ေန႔ ထပ္တင္ေပးမယ္ ခ်စ္စတုန္းေတြ😘
ဒါပဲ😎
ရေလည်းချိူးပြီးပြီ...ထမင်းလည်းစားပြီပြီ။
အမွှေးနံ့သာတွေလည်း စွတ်ဖြန်းပြီးပြီ။
အရင်လို ဆံပင်ရှည်တွေကို ဖြစ်သလိုမထားဘဲ
ကြည့်ဖူးတဲ့ တရုတ်ကားတွေထဲကလို
လှလှပပလေး လုပ်ထားလိုက်သည်။
ဟန်ကွမ်ကျွင်းကြီး ကြွေစမ်း။
မှန်ရှေ့က ကိုယ့်ကိုကိုအားရ၀မ်းသာတွေ
ဖြစ်နေတုန်း 'အရှင့်ကြွလာပါပြီ'ဆိုသော
ကုန်းကုန်းရဲ့သတိပေးချက်ကြားသည်နှင့်
မှန်ရှေ့က အမြန်ဖယ်ခွာကာ
စားပွဲပုလေးဆီ အပြေးသွားရင်း
တွေ့တဲ့စာအုပ်ကောက်ဆွဲကာဖတ်နေလိုက်သည်။
"ဝေ့ရင်း.."
ခေါ်သံလေးလေးနက်နက်ကြီးကိုလှည့်မကြည့်ပါ။
ဝေ့ရင်း စာဖတ်နေတယ်လေ။ဥပမာပြောရရင်
စာထဲစိတ်ဝင်စားနေတယ်ပေါ့။
"ဝေ့ရင်း..."
နောက်ကနေ ပွေ့ဖက်လာတဲ့ ဟန်ကွမ်းကျွင်းကြီးကြောင့်
အယောင်ယောင်အမှားမှားနှင့်စာအုပ်ကြီးကို
လွှတ်ချမိတော့ မုန်းစရာကောင်းအောင်
ရယ်နေတဲ့ ၀မ့်ကျီး။
"ဘာလို့ရယ်နေတာလဲ။သူများစာဖတ်နေတာကို။
ခင်ဗျားလက်ကြီးဖယ်စမ်းပါ။တအားမဖက်နဲ့...အစ်.."
ရင်ခွင်ထဲမြုပ်နေသည့် ပေါက်စလေးကို
အသဲယားစွာ ဖျစ်ညှစ်ပစ်တော့ကောင်လေးက
အသံပိစိလေးထွက်သွားကာ
၀မ့်ကျီးကိုမျက်စောင်းလေးထိုးလာသည်။
"ဖယ်...စာဖတ်နေတယ်..."
"ဖတ်လေ..စာက မျက်လုံးနဲ့ဖတ်တာ။
ခန္ဓာကိုယ်သုံးပြီးဖတ်နေတာမှမဟုတ်တာ.."
"ဖယ်ဆိုဗျာ...ကျစ်..."
လက်တွေကိုအတင်းဖယ်ချပေမဲ့ မရမှန်း
သိသွားသောကောင်လေးက မျက်ခုံးလေးကျူံ့ကာ
မော့ကြည့်သည်။
"အွန့်..."
အနီးကပ်ဖြစ်နေတဲ့ နီတာရဲ ပိစိကွေးနှုတ်ခမ်းလေးကို
သိမ်းကိုက်ပြီး စာအုပ်ကိုမေးငေါ့ပြတော့
ကောင်လေးက အလျင်အမြန်မျက်နှာလွှဲကာ
ရှေ့ကစာအုပ်ကြီးကို ကောက်ဖွင့်နေရှာသည်။
နီတာရဲ နားရွက်လေးတွေကြောင့်
ဘယ်လောက်ရှက်နေပြီလဲဆိုတာအသိသာကြီး။
ခါးသိမ်သိမ်လေးကို တိုးကာဖက်လိုက်တော့
ကောင်လေးကိုယ်က အနည်းငယ်မြှောက်တက်သွားသည်။
"အင်း...စာဖတ်နေတယ်ဆိုတဲ့
လူကလည်း စာအုပ်ပြောင်းပြန်ကြီး"
"ပြောင်းပြန်ကြီးလား.."
"အင်း.."
"ဘယ်လိုဆိုအတည့်လဲဟင်..."
"ဒီလို...."
ရှေးတရုတ်စာတွေမို့ ရှောင်ကျန့် အတည့်လား
ပြောင်းပြန်လား တကယ်မသိ။
တစ်လုံးမှလည်းမဖတ်တတ်။
၀မ့်ကျီးကို စိတ်ဆိုးစရာရှိလို့သာ မူနေရတာ
ဘ၀င်တော့သိပ်မကျချင်။
"မေးပါအုံးမယ်။အတည့်လားပြောင်းပြန်လားတောင်
မသိတော့ ဝေ့ရင်း စာမဖတ်တတ်ဘူးလား"
၀မ့်ကျီးစကားကြောင့်ဝေ့ရင်းခေါင်းထဲ အချက်ပေး
ခေါင်းလောင်းတွေ တဒေါင်ဒေါင်နှင့်။
မင်းသားတစ်ယောက်က စာရေးစာဖတ်အတတ်တောင်
မရှိဘူးဆိုတာ သဘာဝမကျလွန်းသည့်ကိစ္စ။
"ဟ်ို....ဒါက ဆေးစာတွေထင်တယ်။
သိပ်နားမလည်တော့လေ..."
"ဒါက ချက်ပြုတ်ရေးစာအုပ်ကြီးပါ။"
ဝေ့ရင်းဘာမှမပြောမိတော့ဘဲ
၀တ်ရုံစကိုသာတင်းတင်းဆုတ်ထားမိသည်။
အရင်ကဝေ့ရင်းသာ စာတွေဘာတွေ
လက်ကမျင်းပြီးရေးထားခဲ့ရင် ရှောင်ကျန့်တော့
ဘ၀ပျက်ရချည်ရဲ့။
"မလိုပါဘူး...စာမဖတ်တတ်လည်း
ကိစ္စမရှိဘူး..."
"ဘာလို့လဲ.."
"ကို့ဘေးနားမှာ အမြဲရှိနေလို့လေ။
ဝေ့ရင်းဖတ်ချင်းသမျှ စာတွေကိုယ်ဖတ်ပေးမှာပေါ့.."
ရင်ခုန်သွားတဲ့ နှလုံးသားကို
တစ်ခဏတာဖိထားရင်း လန်ဝမ့်ကျီးကိုလှည့်ကြည့်မိသည်။
"ခင်ဗျား....ဝေ့ရင်းကိုချစ်လား.."
"အင်း...ကိုမင်းကိုချစ်တယ်..."
ရင်ခွင်ထဲကိုဆွဲသိမ်းခံလိုက်ရပြီး
မေးခွန်းများအားလုံးမေးခွင့်မရအောင်
သူဘာသာစကားတွေပြောနေသည့် ၀မ့်ကျီး။
"ကိုမင်းအခြေတကျဖြစ်တဲ့နေ့
လက်ထပ်ချင်ပြီ။မင်းကိုလည်း
အချိန်ပေးချင်ပြီ။"
"ကျွန်တော်မေးစရာရှိတယ်..."
"ဘာလဲ...!"
"မနေ့က ကျွန်တော့ကိုလိုက်ပို့တုန်းက
ဘယ်ကအကောင်ကို ချစ်တယ်လို့ပြောသေးတာလဲ.."
"ဘယ်ကအကောင်ကိုပြောလို့လဲ။"
"ခင်ဗျားကျွန်တော့အခန်းထဲမှာ
လူတစ်ယောက်ကိုချစ်တယ်လို့ပြောနေတယ်တဲ။
အဲ့တာဘယ်သူလဲ.."
"အဲ့တာဆို မူးနေတာတောင်
ဟိုဝမ်ရိပေါ်ဆိုတဲ့ အကောင်ကို
တ နေတာကရော ဘယ်သူလဲ"
"ကျွန်တော်သူ့ကိုတ တိုင်း ခ်ဗျားလိုက်တ
စရာလား။"
"မင်း သူ့နာမည်ကိုနှုတ်ကရွတ်နေတာကို
ငါကငြိမ်နေစရာလား .."
"အော်...ကလဲ့စားချေတာပေါ့။
ပြောတော့ချစ်တယ်ဆို...သက်ကြားအိုကြီးရဲ့"
"ချစ်တယ်လေ။ချစ်လို့ပဲ ချစ်တယ်ပြောခဲတာကို"
"အဲ့ချစ်တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော့ကိုပြောတာမှ
မဟုတ်တာ"
"အဲ့တာတော့ ၀မ်ရိပေါ်ကို မင်းမရေရွတ်တဲ့နေ့
ငါချစ်တယ်ပြောမှာပေါ့"
"ထွက်သွားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
"မင်းတောင်ဝမ်ရိပေါ်ကိုမပြတ်နိုင်ဘဲ
ငါလဲ ငါ့ကောင်လေးကိုချစ်တယ်ပြောမှာပဲ။"
"စောက်အဖိုးကြီး......ထွက်သွားဆို"
ပြောင်ချော်ခေိာ်မျက်နှာပေးနဲ့
၀မ့်ကျီးက တကယ်နာရကောင်းမှန်း
မသိတာလားမသိ။
"မသွားဘူး..."
ရှောင်ကျန့်ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ
ရေချိူးဆောင်ထဲသာ ပြေးဝင်လိုက်သည်။
တူတူမျက်နှာချင်းကိုမဆိုင်ချင်တာ။
*ငါက သူ့ကိုဝမ်ရိပေါ်လိုချစ်တာကို*
🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲🇲
"မယ်တော် ငြိမ်နေတော့မလို့လား။
အခုဆို အရှင်က ကောင်လေးဘာပြောပြော
ဘာအပြစ်မှတောင်မပေးတော့ဘူးနော်.."
"........"
"မယ်မယ့်အမိန့်ကိုစောင့်နေတာ။
ကျွန်တော်မျိုး လက်ယားလှပြီ.."
ကုန်းကုန်းက မကျေမချမ်းလိုထပြောတာကြောင့်
သူမတွေဝေရသည်။တကယ်ပဲသားတော်က
သူမစကားကိုနားမထောင်တော့သည်မှာထိုကောင်လေး
ရောက်လာတည်းကဟာဆိုနိုင်သည်။
"ငါစဉ်းစားအုံးမယ်.."
"သိပ်မကြာစေနဲ့တော့မယ်မယ်။
ဒီမနက်သူတို့ပြောနေတာကြားတယ်။
အရှင်က ကောင်လေးကိုတရားဝင်လက်ထက်ပြီး
စောင့်ရှောက်ပေးချင်တယ်တဲ့။
ဒါ .... ကောင်လေးကိုသူဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ.."
"မင်းထွက်သွားတော့။ငါ အနားယူဖို့လိုနေပြီ။"
ကုန်းကုန်းလည်းပြောလက်စ စကားတွေကို
မျိူသိပ်ကာ အရိုသေပေးပြီးထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ူအဆောင်တော်ထဲမှာ ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်လျှောက်ရင်း
တွေးမိသည်က တစ်ခုတည်း။
*သူ့အမြင်တွေအတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြရတော့မယ်..*
🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴
သာသာတစ်ခုပြောစရာရှိလို့ ခဏလောက်
အချိန်ယူဖတ်ပေးပါနော်😊
Attentionယူတာမဟုတ်ပါဘူး....
သာသာFICရေးတာ ပြီးပြည့်စုံတဲ့
Authorထဲမပါတာ ကို့ဘာသာ
သိပါတယ်နော်.....
ဒါကို
*ဇာတ်ကွက်တွေသိပ်ဖွက်မနေနဲ့တို့*
*ချစ်သောအရှင်ကို သူများဆီကခိုးထားတယ်တို့*
အဲ့လိုလာပြောတဲ့အခါ ကိုစတဲ့
ဇာတ်လမ်းကိုကိုယ်ဘာလို့အဆုံးမသတ်ဘဲ
ထွက်ပြေးတာလဲ အမိတို့။
ကျွန်မက တော် ရုံတန်ရုံ ခပ်ပျော်ပျော်ပဲနေတယ်။
ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး လာမစော်ကားနဲ့နော်။
ကျွန်မအကျင့်က ရန်လာစရင် အဲ့လူ
အရူံးပေးတဲ့ထိ ပြန်တိုက်တတ်တာ။
အဲ့လို လာကလိပြီး Blပြေးလိုက်။
Rpမပြန်လိုက်နဲ့။
ဒီကြားထဲ *စတာကိုလာစိတ်ဆိုးနေတယ်*
ဆိုတာကပါသေး။မသိရင်ကိုကပဲ
သဘောထားသေးသိမ်တဲ့လူကြီး
ဖြစ်ပြီးကျန်ခဲ့ရော။
ဇာတ်အိမ်သိပ်မဖွက်နဲ့ဘာနဲ့ပြောရအောင်
သူရေးပေးတဲ့ စာလုံးရေတစ်လုံးတောင်မရှိ။
ခိုးချတယ်ပြောလို့ *အဲ့Ficယူလာပြ*ဆိုတော့လည်း
Blပြေးတယ်။
နားအေးရောဆိုပြီး Banလိုက်မဲ့ထဲတော့
ကိုမပါဘူးနော်.......
အသေအလဲပြန်တိုက်မှာ....
Cbမှာ Fake accနဲ့လာမလုပ်ပါနဲ့။
ကိုကလည်း Real accနဲ့သုံးတယ်။
သတ္တိတွေမဟားတရားရှိနေရင်
Realနဲ့ပြန်လာခဲ့ပါလို့။
သေချာတာကတော့ အဲ့အမျိူးသမီး
ကျွန်မFicတွေကို မျက်ခြေမပျက်
စောင့်ကြည့်နေမှာပဲ။
တကယ်ကို့ကို ချစ်ပေးတဲ့ သူလေးတွေကိုတော့
အားနာပါရဲ့။ဒီFicမှာပြောမှ
ရမှာမလို့ပါ😊
နောက်နေ့ ထပ်တင်ပေးမယ် ချစ်စတုန်းတွေ😘
ဒါပဲ😎