"Bakit?!" Gumalaw ako sa pagkakahiga. Hindi ko alam kung sino ang umaalog sa akin baka si Rica na naman!
"Sabay na tayo pumasok," I heard Frank's voice? Nanlaki ang mga mata ko at napabangon kaagad. Tinuro ko siya habang nirerealize ang lahat.
He raised his one brow at me. He sighed and sat properly.
"What the fu?" I almost cursed when I saw him in front of me.
"'Wag mo sabihing hindi mo naalala lahat? Tss," He responded.
I pointed at myself, "Ako? Lasing ako kagabi? Bakit wala akong maalala? All I can remember ahm. Iba lang."
He chuckled, "Tss. You brought up a drama last night. Hope you remember."
Mas nanlaki ang mga mata ko roon. Napakurap kurap ako at gulat sa sinabi niya. Shit. What drama? Did I bring up the past or what? Nakakahiya! Kapag lasing pa naman ako kung ano ano ang nasasabi ko.
"Tumayo ka na diyan. Wala lang damit dito, tara na," Tumayo na siya at hindi na hinintay ang sasabihin ko. Bakit naman parang seryoso siya? Hala, ganoon ba kalala ang ginawa ko kagabi?
Sinunod ko siya. I stood up and followed him. Nakauniform na siya kaya ako nalang ata ang problema dito. Damn, I am not going to drink when there's a class from now on.
"Oh, pucha. Saan ka galing? Halos mamatay na kami kakahanap sa'yo!" Bungad sa akin ni Rica. I looked at her and pointed to Frank who's on my back.
Hindi na siya nagsalita at pumasok nalang kami.
"Wait mo ako diyan," I told Frank.
"Of course," Sagot niya naman. Kumunot ang noo ko bago umalis. I went to my room and fixed my things. Naligo na rin ako at nag suot ng uniform. I only put light tint on my lips. Ginawa ko na ang lahat lahat at pati nagpabango.
"Hoy, Maria. Bakit kasama mo 'yon? Saan galing?" I looked at Rica who entered my room.
"Saan sila Jane?" I asked, ignoring her question.
"Nauna na. Teka nga, 'wag mo ighost 'yong tanong ko," She said.
"Doon ako natulog," Tipid na sabi ko. Kita ko ang gulat sa mukha niya at ang unti unting pagtango.
"Sabay ako ah.." Mahina niya na sabi at umalis na sa kwarto ko. Kinuha ko ang bag at iba pang gamit. I went out my room and saw Frank and Rica talking.
"Salamat!" Si Rica. Hindi ko alam ang sinabi niya, ano kaya 'yon?
Nilingon ako ni Frank at tumayo na siya. He looked at me and saw him swallowed hard. Problema non?
"Tara na. Malate pa tayo," I told them at nauna na ako lumabas.
We took the elevator and went in his car. Dumaan muna kami sa drive thru para sa breakfast. I told him not to because we might be late in class. Pero dumaan pa rin siya dahil hindi pa raw ako kumakain.
"Uy, alam niyo na ba? 'Yong reunion daw ng batch natin noong high school," Rica said. Kumunot ang noo ko at nilingon siya habang ngumunguya.
She showed me her phone and saw a post that says reunion and the year.
"Ikaw, Frank. Alam mo 'to?" Tanong ni Rica. Nilingon ko naman siya at nakitang tumango.
"Punta ka?" I asked, and waited for his response.
"If you'll go," He said. Kita ko ang pagliit ng mga mata ni Rica sa amin.
"Asus!" She teased.
Umirap ako at hindi na siya inintindi. I chatted on our group chat and told them we are going there. Ang event ay mangyayari sa isang resort. We cleared our schedule for that day.
Arwen: Sana may moni
Hindi ko naintindihan iyon noong una but then I got it still.
Sa buong araw, usual lang ang ginawa namin. We did some quizzes and reports. May mga activity din na ginawa. We were praised for our previous project which is the one wherein we went to Hong Kong.
"I'm proud of your section. You deserve a praise and also to your leaders. Ms. Pores and Mr. Ponce," Sabi ni Sir Tunying.
Ngumiti ako at lumingon kay Frank. He also looked at me and smirked. Umiling ako at natawa nalang.
"You did well," Frank went beside me. Tapos na ang klase sa buong araw. Our last two subjects postponed their classes.
"I know," I smirked.
"Dapat lang," Sabi niya pabalik.
Umalis kami dahil sasamahan niya raw ako na mamili ng mga pagkain na iuuwi ko sa bahay namin at ang iba naman ay para sa condo.
"Ikaw nalang pumili ng sa akin," He told me. Sumabay na rin siya ng sakaniya sa grocery namin.
"Hindi ka ba marunong mag grocery mag-isa?" I rolled my eyes.
"Alam. Gusto ko lang lalo na kasama kita," He seriously said. Umiwas ako ng tingin dahil ayoko na makita niya ang pag ngiti ko.
Nang tapos na kami mag grocery, bumyahe na kami. I did tell him our address but I was shocked when he knew where. Oo nga pala, we used to do that.
"Nakakatuwa no. Naalala ko noong lagi mo akong hinahatid sa amin," I did not look at him. Nakatingin lang ako sa window. My voice cracked a little because of a sudden pain.
"Naaalala ko," Tipid niya na sabi.
I pouted and just stayed quiet the whole time. Ayoko nang mag salita dahil may bumabara na sakit sa dibdib ko. I wonder when we can talk about us. I mean, there's nothing between us. Pero siyempre, maraming bumabalabog sa isipan ko na gusto ng sagot.
"Anak!" Masaya na sabi ni mama. She hugged me tight and welcomed me.
Napatingin siya sa likuran ko. Kita ko ang gulat niya at pagkurap kurap. I'm sure she's thinking a lot now. Mamaya akalain pa na kasintahan ko ang kasama ko.
"Frank? Hala, hijo. Pasok ka!" Masaya na anyaya ni mama.
I looked around the house and suddenly miss the vibes here. Ang tagal ko rin na hindi nakauwi.
"Ma, dinala lang namin ang mga grocery dito. Aalis din kami maya maya," Paalala ko kay mama dahil sobrang excited niya na dumating kami.
"Anak naman. Pagluluto ko muna kayo, kumain muna kayo!" Sabi naman niya. I sighed.
"Ma," Mahinahon ko na sabi.
A hand touched mine. Nilingon ko si Frank dahil doon.
"Sige po. Kakain muna kami, salamat po," Sabi ni Frank kay mama.
Tinaasan ko siya ng kilay. Baka matraffic kami pabalik! Mag gagabi na at may pasok pa kami bukas.
"Don't you want to spend time with your mother?" He asked. Tumango nalang ako dahil wala naman akong magagawa.
My mother finished cooking some dishes for us. Hindi ko na inalam ang mga iyon at kumuha nalang. I put some on Frank's plate. Siya naman ay kumukuha ng tubig para sa aming dalawa.
"Kayo na ulit?" Halos mabagsak ko ang plato dahil doon. Frank quickly helped me with the plate.
"Ma!" Hiyang hiya na ako. Ano kaya ang reaksyon ni Frank! Nakakahiya!
Humagikgik si mama, "Bakit tinatanong ko lang."
"Hindi pa naman po kami," Nilingon ko si Frank dahil sa sinabi niya. My brow turned furrowed because of that.
"Ah. Sayang. Bagay kaya kayo!" Pilit pa ni mama. Hinilamos ko ang mukha ko gamit ang kamay. My whole face just turned red!
"Ganoon po ba," Tawa na sabi ni Frank.
"Kumain nalang tayo!" Hindi ko na nakayanan at pinigilan na sila. Hindi ko alam kung inaasar ba ako ng mga ito o sadyang natatamaan lang ako!
We continued eating quietly. Ang ingay lang na naririnig ay ang mga kutsara at tinidor. Napahinto ako at naalala ang mga pangyayari rito dati. I smiled when a memory flashes back. Naalala ko noong takot na takot dito si Frank dahil first time makita si mama. Akalain mo, after ilang years naulit pa 'to? Ang nagbago nga lang ay hindi na siya takot.
Lumabas na kami ng bahay at kumaway kay mama. Napatingin ako sa labas ng gate namin. Nagbago na ang kulay ng gate pero hindi nagbago ang taas nito.
"First kiss," I whispered.
Naalala ko na rito pala nangyari ang unang halik namin. I smiled but then it faded easily. Naalala na isa nalang iyong ala ala na hindi na mauulit pa. Noong puro saya lang at walang problema at sakit.
"Tara na," Nilingon ko si Frank. I nodded at him.
I wish I could turn back time. The time where I only admired myself and then he came. The time where we just spend cute times with each other. Siguro nga kahit sabihin ko na I got over him and the past, maaalala ko pa rin ang lahat ng iyon.
Great memories don't forget.
Nakaukit sa puso ko ang mga masasayang ala ala na nagawa namin dati. Sobrang sama ko noong hindi ko siya pinag explain noong iniwan ko siya. I was too empty that time that even his words couldn't fit on my mind. Dahil sa wasak na puso noon, nagawa ko na saktan siya. Iniwan ko siya dahil para rin sa amin.
But I don't understand why. There's too many whys. Why am I with him right now? Why did he came again into my life? Why is it so hard to him to not follow me?
Why do I need to care when I don't even know if he cares.
Hinatid niya ako sa harap ng condo unit namin. I looked at him slowly. Kita ko naman ang pag tingin niya pabalik.
"Salamat. Umalis ka na," I said.
He nodded and then left me. Left me. Iyan ang gusto ko na gawin niya noon. Sobrang dali lang namang umalis. Bakit hindi niya nagawa. I just wanted him to leave me that time, pero dahil alam ko na hindi niya gagawin, ako nalang.
Sana madali nalang ang lahat. The man who I have left before came again. Ang gulo. Sobrang gulo.
|Next|