I already got my keys ng condo unit namin. Walang matitira roon mamaya dahil may kaniya kaniya kaming gagawin. Lahat naman kami may susi kaya no problem kung walang tao roon.
"Maria?" Kumunot ang noo ko at napalingon kung saan iyon galing.
"Ay shuta!" Napahawak ako sa dibdib ko sa gulat sakaniya.
"Uy, hala. Shuta agad bawal ba friends muna?" He chuckled.
"Oh, dito ka rin naka unit, Luce?" Nakangiti ako sakaniya habang nagtatanong. Pumasok kami sabay sa elevator.
"Ah oo, dito rin si Frank, ah," Sabi niya. As if naman tinatanong ko. I shooked my head. Bakit ba ang init lagi ng ulo ko kapag about sakaniya. Jaren, ikaw ang nang-iwan, okay? Ba't ka naiinis diyan.
"Ha?!" I could not control my voice. Naramdaman ko naman na natakot siya. Shit.
"Hala. Galit agad? Sorry," He gave me a peace sign. I chuckled because of that. Ginaya ko rin naman siya.
Bumukas ang elevator pero nakatingin pa rin ako kay Luce. May itsura pala talaga si Luce. Bakit ba hindi ko iyon napansin dati?
I heard him coughed, "Speaking of."
Lumingon ako sa tinitignan niya. I saw Frank standing there. Kita ko ang pagtingin ng masama ni Frank kay Luce.
"Pare naman, parang hindi mo ako love?" Luce chuckled.
Bago ko pa makita ang reaksyon niya ay lumakad na ako paalis. May practice kami ngayon, If I'm not mistaken. Bakit parang hindi naman ata pupunta 'yon.
"Uh, yeah. Sasakay nga pala ako," Why am I walking sa parking? Wala naman akong kotse, shuta.
I turned around but someone pulled my wrist. Frank was standing in front of me. Ano na naman ba?
"What again," I did not mind looking at him.
"Sabay na tayo," He commanded. Hindi man lang siya nagtanong kung ayos lang ba sa akin! Inis ko siyang binalingan.
"Sino ka ba, ha?" Bakas sa boses at mukha ko ang paghahamon. Now let's see.
Tumingin muli siya sa akin, kunot ang kaniyang mga noo at tila ba sinusuri ang kademonyohan na dumadaloy sa akin.
"President," He told me as he turned around.
Natulala ako roon. My jaw dropped and my eyes were like blinking bulb. Bakit parang ako ang pahiya? I thought I would win the fight, damn! Nakakainis naman!
No choice ako na sumunod sakaniya. Taob ako bigla, ah?
I stopped because I thought he would open the door for me but not. Wow.
"Wow, ha. You are so thoughtful," Malakas ang sabi ko roon kaya bago siya pumasok sa driver's seat.
He looked at me with his face full of seriousness, really?
"Thanks," He looked away and then hopped in his car. See? Bakit ba nagkakagusto ang mga babae rito? Hindi man lang siya marunong magbukas ng pintuan para sa akin. Oh baka naman sa akin lang? Inalis ko nalang sa isipan 'yon kasi inis lang ang umaapaw sa akin.
I harshly opened the door of the front seat without looking at him. Nang makaupo ay nagkibit kaagad ako ng balikat.
"Para kang nababaliw diyan na nagsasalita mag-isa," He said while starting the engine of the car.
Hindi ba siya puwedeng manahimik nalang? Alam ko na ang hirap hirap niyang talunin sa mga usapan!
"Pake mo ba. Alone time ko 'to," Reason ko. I rolled my eyes when I heard him chuckled. Bakit hindi nalang ba siya mag drive? He even turned off the engine.
Bago pa ako makatingin at mag complain sakaniya, I felt him near me. Nanigas ako sa upuan ko dahil doon. What the?
Lumapit siya sa akin at nilagay ang kanang kamay sa malapit sa leeg ko. His nose touched my nose. Hindi ko alam kung sadya iyon, pero bakit ba kasi, anong meron. Nang sobra lapit na niya, umiwas ako. He pulled something and went back to his position.
Pucha, seatbelt lang pala.
"Seatbelt," He told me and he even chuckled.
See? Kung gaano siya kagago? Sana hindi na siya tubuan ng buhok! If I got pissed again, I won't hesitate to pick all of his hair kahit pa na marami iyon.
We stayed quiet for a while. Napatingin ako sa suot niya. He's wearing a gray tshirt with a nice cotton. And also a sweat shorts. I looked at mine too. Nakasuot ako ng racerback top and a black leggings.
"Bakit ba kausap mo kanin 'yong kupal," Sabi niya. He decided to broke the silence happening between us.
"Kupal? Do you mean ikaw?" Kunot ko na noo. Sadya ko iyon. I know na si Luce ang sinasabi niya. Sino pa ba ang kausap ko kanina na nahuli niya.
"Tss," He responded. Umirap ako at lumingon na sakaniya.
"We just saw each other accidentally! Hindi ko nga alam na doon din siya sa tower na iyon," I reasoned out.
"Masaya ka naman," Bakas ang pait sa boses niya. What's his problem, dude?
"Of course! Sino ba ang hindi? I mean, he was my classmate too before. Mas maayos diba, at least we can communicate eas-" Tuloy tuloy ko na sabi hanggang pinutol niya.
"Tss. Ako rin naman ah," Seryoso niyang sabi. Napanganga ako nang literal doon.
"Oh, so? Kung doon ka rin nakatira, edi maayos din," I looked away for what I just said. Wala talagang preno ang bibig mo, Jaren!
I bit my lower lip and cursed silently. Binalik ko ang tingin ko sakaniya at nakita siyang nakasmirk habang hinahawakan ang labi.
"I-I mean. It's unfair to be unfair right? Same treatment for you two. Kasi naging kaklase ko kayo," Pagdadahilan ko. Please buy my reason, damn!
Tumahimik muli kami pagkatapos noon. He did not say anything else. Pero parang hindi nawawala ang ngiti sa labi niya. Bakit ba naiirita ako sa lahat sakaniya. Ano bang meron sakaniya!
Nag park siya sa parking ng gym. I took off my seatbelt and went outside. Hindi ko na siya hihintayin pa. Hindi niya nga ako pinagbuksan ng pintuan kanina, diba. I rolled my eyes. Hindi ko alam kung bakit nakatayo lang ako roon at hinintay siya. He went outside is car and played with his keys.
"Yabang," Bulong ko na sabi at umirap. See, inis na inis ako sakaniya!
We walked inside the gym and saw our section there already. Damn, kami nalang ata wala. Nakakahiya naman 'yon. Si Rica naman nandoon na. Hindi siya sumabay sa akin dahil may pinuntahan kanina.
"Uy, sabay?" One of our classmates teased us.
Umiling nalang ako at tinawanan sila. Wala namang dahilan para mainis sakanila, eh.
"From the start! Five, four, three, two, and one," I shouted so the whole team would understand.
We started dancing, 'yong ibang tinuro nila sa amin. Ginawa na rin ang inang stunts. We even made some stretchable moves. I never knew I was flexible, ever. This is why I don't like dancing.
"BS A! BS A! Unity!" We all shouted.
Tumakbo kaagad ako sa harapan para makita ang kabuuan. I almost fell when I bumped into someone. Frank supported my arms so that I won't fall. Yumuko ako at pinasalamatan siya. Damn, bakit ba siya lagi ang nagliligtas sa akin?
"Break," Sabi ni Frank. Our classmates screamed and got their own water bottle.
I wiped my sweat and went to the table. Kinuha sa bag ang tubig. Uminom ako hanggang sa naubos ang tubig. Kulang pa sa akin iyon kaya bigo ako.
"Malas," I told to myself.
May biglang nag-abot sa akin ng isang bote ng tubig. Napakunot ang noo ko at tinignan ang offer na tubig ni Frank. I looked at him and raised my brow. Ginawa niya rin iyon. Umirap ako at inabot na ang tubig na bigay niya. No time for rejections. Mamamatay ako kapag ginawa ko iyon.
"Thanks," I thanked him and gave him the water, tumama iyon sa dibdib niya kaya umarte siya na nasaktan.
"OA, ah?" I reacted to his moves. Tumawa siya at nilagok ang natitirang tubig sa bote na ininuman ko. I glanced at him while he's drinking. Napaiwas naman ako nang sumobra naman na ata ang tingin ko.
I clapped so loud for them to hear me. We practiced three more times before deciding to call it a day.
"Jaren, phone mo ata roon tumutunog," Rica called me. Tumango ako at nag half run papunta. Sumunod naman siya sa akin.
Kinuha ko ang phone at tinignan kung sino iyon. It was Arwen. Sinagot ko kaagad iyon.
"Hello?" I answered.
"Sino ba 'to, uli? Ah! Jaren, jusko. Balik na kayo dito sa condo, please. Si Elvira!" Nagmamadali na sagot ni Arwen kaya naguluhan ako.
"Ha? Pauwi na kami. Ano bang nangyari?" Kabado ko na tanong. Don't tell me Elvira did that again?
Arwen answered my question so I panicked easily. Inalog ko si Rica at sinabi iyon. Bakas sa mukha niya ang kaba at pagmamadali. I put all my things in my bad.
"Anong nangyayari?" Frank asked. Hindi ko siya masagot dahil sa pag-aayos.
"Si Elvira! Putek!" Si Rica na ang sumagot doon. We panicked so much.
"Hey. Do you guys need a ride? Tara na," Sagot ni Frank. He got his keys and then walked first. Sumunod na kami doon ni Rica dahil kailangan na rin namin non.
We went inside his car. Napasapo ako sa ulo ko at gusto nalang tumakbo.
I felt Frank's hand on mine. Napatingin ako roon at papunta sa mukha niya. He looked at me and smiled.
"Maaabutan natin. Just calm, please," He assured me. I blinked twice before nodding. Hindi ko malaman kung paano pero napakalma niya ako ng ganoon kabilis.
|Next|