"Maria, sa totoo lang. Mali 'yang ginagawa niyo. Hindi kita papagalitan, ah. Kasi alam ko na mabait si Frank, pero paano kapag nalaman ng ate mo na nasa ibang bansa?" Si Mama. Wala akong ginawa kung hindi yumuko nalang. I'm glad she's not mad. Pero pinagsabihan pa rin niya ako.
I looked at my sister who's standing somewhere. Nakapameywang siya at parang problemado. I gave them a big problem. Nakakahiya.
"Itigil mo na 'yan. 'Wag mo na paabutin kay ate," Ate Raz said. I bit my lower lip. Hindi ako makatango at hindi rin ako maka-iling. After that, umakyat na sila.
Should we really stop this? Hindi ko kaya. I love him, okay? Alam ko rin na mahal niya ako. Pero mga bata pa naman kami, diba? We are still in grade nine! Pero wala naman sa edad at baitang ang pagmamahal diba. Gusto ko man siya ipaglaban, pero gugulo ang lahat. The way our teachers will treat us. The way our own parents see us. Lahat. Lahat lahat. Our love is uncontrollable but our fate with our own lives, not.
Maria: Itigil muna natin 'to.
Yumuko ako. My tears are the only thing I can deal with now. My own decision and feelings too. Gustuhin ko man na ipagpatuloy ang amin, paano naman ang nasa paligid namin? Siguro tama ang sabi nila. Sometimes love is already true, pure and passionate enough but the time isn't
Lumipas ang ilang araw, nag-iiwasan kami. Some of our teachers were staring at us that time. Siguro kalat na nga ang balita. Pinatawag muli ako sa guidance pagkatapos ng ilang week. And that time, wala na akong emosyon na malalabas pa. Ubos na ako. Inubos nila ako.
"I hope you have your decision now. Don't make us wait and disappoint," Ma'am Lexa told me. Siya naman ang kausap ko, the assistant principal of our school. Oo, ganito kalayo ang inabot ko. I know that they are protecting me because I am one of the students who's willing to be a representative of our school.
In short, they are using me. Pero kinumbinsi ko ang sarili ko na ginugusto ko rin naman ang pagsali sa kung saan. At sa mga laban ng school sa iba. Pero sobra naman na ata. Pati motibasyon at inspirasyon ko inilayo na nila sa akin. Do I have a choice? Of course I have. Pero inaalala ko rin ang mga tao sa paligid namin, ang mga maaaring humusga sa amin.
"Sure ka na ba d'yan? Pano si Frank? Kawawa naman bestfriend ko!" Pabirong sabi ni Cleo. I smiled at her but not that pure.
Tumango ako," Para rin sa amin 'to. I hope you understand."
Nausog ang defense namin. Kaya binigay nalang sa amin ang time ng subject para mag revise. Which is good, kasi para sure na rin ang papers.
"Mag-usap kaya kayo ni Frank, Maria. Parang hinihintay ka lang maging okay, oh," Sabi ni Elvira. Napatingin naman ako kay Frank na kasama sila Luce. Nakangiti siya roon pero nang makita ako ay biglang nawala ang ngiti sa labi niya. Pinalitan iyon ng sakit. He looked away. Napayuko ako, guilty.
"Siguro nga. Puwede bang tulungan niyo ako?" I asked a favor to my friends. Sumang ayon naman sila kaagad.
Buong araw, ganoon pa rin ang lamig na namamagitan sa aming dalawa. Oh 'wag ka maguilty, Maria. Desisyon mo 'yan diba. It's for your own good at sakaniya na rin. Wala namang mawawala, sa iba. Pero sayo marami. Nagkakatinginan kami ni Frank minsan. Minsan ako ang umiiwas, minsan naman siya.
"Alam niyo, sleepover tayo bago mag birthday ko," Napatingin kami kay Briella dahil sa sinabi niya. Some of us are jumping because of excitement and joy. Ang iba naman ay napapa-iling nalang dahil siguradong hindi papayagan.
"Sama ka Maria, ah," Yaya ni Briella. I only smiled and nodded.
"Paalam ako," Sabi ko pabalik.
Bago mag Christmas break, marami kaming pinasa na project. Gumagawa rin kami sabay sabay ng mga project ng mga kaibigan ko.
"Wow, akalain niyo. Kasabay na natin sawakas si Maria gumawa ng ganito!" Sabi ni Jane. Napatawa nalang ako roon. Maybe I really did spend most of my time with Frank before. Napagtanto ko rin na hindi ako nakakasama sa mga gala ng mga kaibigan ko.
Maraming oras ang naconsume namin sa paggawa ng mga projects. We even laughed together because of the sudden jokes.
Franknstayn_
Sana lahat okay.
Napakunot ang noo ko sa nakitang tweet ni Frank.
Replies:
Aliahaaaliaho_
Want some food?
Hindi ko na tinignan pa ang iba. Baka masaktan lang ako. Hindi naman sa akin nabanggit ni Frank ang tungkol sa babaeng iyon. Maybe friend. I really want to make him feel better. I know that was for me. Ang tagal rin ng pahinga namin sa isa't isa. Siguro hindi talaga 'yon pahinga, kasi nakipag break ako, eh.
I opened our convo. Nagulat ako ng may mga messages pala siya roon. I muted it right after I told him we are done.
Frank: Sana ayos ka lang. Sana masarap tulog at ulam mo. Sana nakakatulog ka ng may kumot. Sana may nagbibigay sa'yo ng lollipop.
Frank: Hi.
Frank: I want you to know, I love you. Kain kana.
Frank: Kahit sinabi mo na wala na tayo, hihintayin pa rin kita. Ako pa rin 'to. Lapitan mo ako, ayos lang.
I bit my lower lip and felt guilty. Hindi ko man lang nakita ang mga iyon. I wish I just ate my pride that time. Napatingin muli ako ng may panibagong mensahe mula sakaniya.
Frank: Puwede ba tayong mag-usap? Linawin lang natin, please. Ayokong napapagod ako ng hindi sinasabi sa'yo. Mahal kita.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at ang luha ko. Okay lang naman diba? I can just message him that we can talk and clear all of the things to him.
Maria: Bukas.
Natulog na ako pagkatapos non. I messaged my friend to help me tomorrow. Sila na raw ang bahala. They even joked about having a big celebration after that talk. Kasi raw hindi na raw ako rurupok. Sigurado ba sila? Char.
"Kain na anak," My mom told me, tumango ako umupo na. Kasabay ko si ate na kumain. My mom placed some money on the table. Napatingin kami ni ate sakaniya.
"Baon," Tumango nalang kami at kinuha 'yon. Ang weird lang kasi may baon naman kami. Extra?
Ang unang subject namin ay binigyan kami ng isang activity. Kumuha ng volunteer at lalabas muna ang mga 'yon. Nag volunteer na ako para mabilis na. Si Rica, Arwen, Luce at Frank ang kasama ko. Napayuko ako buong oras na nandoon kami. Awkward? Buti nalang may mga kaibigan ako na kasama.
"Grabe pre no, ang init dito. Puwedeng area para sainyong dalawa, cold niyo, e," Pabirong sabi ni Luce. I heard Arwen and Rica laughed. Umiling nalang ako at napatingin kay Frank na sa akin din ang tingin. He only smiled, ganoon din ako.
Pero may biglang pumasok sa isip ko, huwag. Iyon ang unang nagpahiwatig sa akin. The words from my teachers flashed back in my mind. My expression quickly changed. Right, I have my decision with me. I almost forgot it.
Ako na ang unang tumayo para pumasok sa room. May ginawa akon activity na nasagutan ko naman kaagad. The whole class clapped as I discussed well the activity I made.
"Ayos ka lang?" Bulong ni Briella sa akin. I looked at her and nodded. Halata siguro ang pag iba ng ekspresyon ko.
Lunch time. Nagplano na ang mga kaibigan ko para sa usapan mamaya. Binigyan ako ng lip tint ng kaibigan ko, and hindi ko alam kung bakit. Tumawa nalang ako roon at tinanggap. Raine offered to fix my hair pero I prefer it more kapag naka pony tail lang. Usapan lang naman ang mangyayari, nothing more.
"Okay, class. Let's call it a day," Ang last na teacher namin. I can feel my heart beat, sobrang bilis nito. I stood up and looked at Frank. Napatingin siya sa akin at parang ang lalim ng iniisip.
My friends pulled me somewhere. Sumunod nalang ako.
"Say, ah," Sabi sa akin ni Briella.
"Ako nalang, favorite line ko 'yan," Tawang sabi ni Arwen. Natawa rin kami roon at napa-iling nalang.
Briella put some tint sa lips ko. Ang weird lang tignan kasi hindi ako sanay sa mga ganito. Buti nalang I have friends to do this for me.
Elvira held my hands, "Maria, promise mo sa amin hindi ka muna lalambot, ah. It's for your own good. Pahinga muna kayo."
Tinitigan ko siya ng matagal at tumango nalang ako. I really so hope so.
Hinila nila ako kung saan. Huminto kami sa isang tago na garden dito sa school. Mukhang planado talaga 'to, ah? Natahimik bigla nang dumating si Frank. Hindi ko matapon sakaniya ang tingin ko. My friends gestured that they will leave now. Teka, kaya ko ba 'to?
Ang alam ko nalang, napakabilis ng tibok ng puso ko.
"Maria," Frank started the talk. Huminga ako ng malalim bago tumingin sakaniya.
"Frank," I called him.
He held my hands before anything else, nakaramdam ako ng paglambot ng puso ko kahit papaano. Pero hindi puwede.
"Hindi ko kaya. Please, simulan natin uli. Promise, I'll be better. Hindi ko na hahayaan kung ano man ang nangyari noon," Sabi ni Frank. Lumabo bigla ang paningin ko dahil puno agad iyon ng mga luha. Fuck!
Yumuko ako at napaisip. Gustong gusto ko na pumayag, pero shit. Hindi puwede! Hindi muna sa ngayon. Umiling ako sakaniya. He held my hands more.
"A-ano? B-bakit? Paano?" Gulo niyang tanong. I now it hurts you so much. Pero please, trust me.
Nilingon ko siya, diretso sa mga mata niya.
"Do you trust me?" I asked him. Naguguluhan ang mga titig niya kaya tinanong ko siya ulit.
He nodded, "S'yempre."
Tumango ako at ngumiti. Pagbigyan niyo naman ako na ngumiti kahit ngayon lang. Full of sadness and hurt but give me my chance.
"Itigil na natin 'to. Please. Mahal kita, kaya kung ano man ang ginagawa ko para sa atin 'yon," Pagpupumilit ko sakaniya.
"Ano? Hindi. Ayoko. Please, babawi ako." Patuloy ang pag-iling niya.
"Huwag ka nang makulit please. Akala mo hindi ko alam na pinagalitan ka ng parents mo? Sinabi sa akin 'yon ni Cleo! Please, this is for us," Unti unti kong binibitawan ang hawak niya sa kamay ko.
"Paano naman ako? Kaya kitang ipaglaban. I can fight for us," Napapikit ako roon sa sinabi niya. My chest hurts so bad right now. Sorry, mahal kita at alam mo 'yan.
"I-I can't fight for us now. Sundin mo naman ako!" Napalakas ang sigaw ko roon. Napahinto siya at mabagal na tumango.
He let go of my hands and nodded again and again. Fuck, ang sakit. Ang sakit sakit.
"Sige. Kung 'yan ang gusto mo. Sige, itigil na natin," Tumango tango siya. Umiling ako at niyakap siya ng mahigpit. For the last time? Sana hindi naman.
He hugged me back so tight. Ramdam ko ang bigat ng nararamdaman niya. Hindi ko kakayanin kapag umiyak ka sa harap ko. I would rather cry in front of him than him crying in front of me.
"Andito lang ako gaya ng sabi ko. Kapag malungkot ka, sabihin mo lang. I'm here," Sabi niya habang yakap ako. I nodded.
"I love you," Sabi ko. He loosen the hug and nodded.
"Umalis ka na, please. Mauna ka na," Sabi niya. Napayuko ako at pinunasan ang mga luha na tumutulo mula sa mata ko. I swear, if this sacrifice I did and this doesn't work, makakapanakit ako.
Lumabas ako sa garden at hindi na mapigilan ang pag-iyak. My cry is not loud. Tahimik ko iyong iniyak. Which hurts more. Parang sa dibdib ko lahat bumara ang sakit dahil hindi ko magawang ilabas. I hope this wound of mine, will give us sense and freedom someday.
Napadaan ako at nakita ko ang mga teachers na nag-uusap. I looked at them without them knowing. Sana maayos na ang lahat po. I hope everything will be alright again like it used to.
Sana hindi niyo na rin guluhin sila Frank.
"Fuck," I cursed.
|Next|