ပါးစပ္ထဲကို စားစရာေတြသာ
တရစပ္ထိုးသြင္းၿပီး မလွမ္းမကမ္းက
ၿပံဳးစစနဲ႔ သူ႔ကိုခိုးၾကည့္မိသည္။
ဒီအဖိုးႀကီး ခုထိမျပန္ေသးဘူးေလ။
ညက ေရွာင္က်န္႔အိပ္ေရးပ်က္တာေၾကာင့္မလို႔
မနက္ ေနာက္က်မွနိုးရသည္။
ေနေရာင္ေၾကာင့္လားေတာ့မသိေပမ့ဲ
ေႏြးေထြးလြန္းတဲ့ခံစားခ်က္ေၾကာင့္
ေတာ္ေတာ္နဲ႔မထမိဘဲ ဆက္အိပ္ေနမိတာ။
နိုးေတာ့မွ ေရွာင္က်န္႔တစ္ကိုယ္လံုး
၀မ္ာက်ီးရင္ခြင္ထဲနစ္ေနသည္ေလ။
"ထေတာ့ အိပ္ပုတ္ေလး..!"ဆိုၿပီး
နွာေခါင္းကိုဆြဲညစ္တ့ဲ ၀မ့္က်ီးအမူယာက
တကယ့္ခ်စ္သူေတြ လုပ္ေလ့ရိွသည့္ပံုစံ။
ရင္ဘတ္တစ္ေနရာက ခပ္ျမန္ျမန္ခုန္လာတေၾကာင့္
ေရသန္႔စင္ေဆာင္ထဲ၀င္ၿပီး ေရမးို႔ခ်ိဴးရသည္။
ျပန္ထြက္လာသည္ထိ ကုတင္ေပၚမွာ
၀မ့္က်ီးက ငုတ္တုတ္။
"ခင္ဗ်ားမျပန္ေသးဘူးလား"
"ဟင့္အင္း..ကိုဒီေန႔တစ္ေနကုန္
မင္းနားမွပဲေနမွာ"
"ဘုရင္ဆိုတာ ကိုယ္လုပ္ေတာ္
တစ္ေယာက္အေဆာင္မွာ လာေပ်ာ္ေနလို႔မရဘူးေလ"
"ကိုက မင္းရိွတ႔ဲေနရာတိုင္းကို
ေပ်ာ္ေနေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ"
ေရွာင္က်န္႔ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ
စားေတာ္ပြဲသာ ငု႔ံစားေနလိုက္သည္။
စာအုပ္ျကီးပိုက္တာ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ
လာၾကည့္ေနသည့္ ၀မ့္က်ီးေၾကာင့္
ဘာမွမ်ိဴမက်။
"ေနာက္အပတ္ကုိတိုင္းခန္းလွည့္လည္ဖို႔ရိွတယ္..
ေ၀့ရင္းလိုက္မလား"
"ဟင့္အင္း..အ့ဲတာက မိဖုရားေတြ
လုပ္ရတ႕ဲအလုပ္..မဟုတ့္တ့ဲေနရာေတြထိ
နယ္မေက်ာ္ခ်င္ဘူး"
"ေ၀့ရင္းက ကိုယ့္မိဖုရားဘဲေလ...
ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔သာ
ကိုယ္လုပ္ေတာ္လို႔ ေခၚတာ။
ကို မင္းတစ္ေယာက္တည္းကို
လက္ထပ္ယူထားတာေနာ္.."
ၿပံဳး႐ႊင္ေနသည့္ ၀မ့္ကိ်ီးမ်က္နွာက
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အျပည့္။
"ခင္ဗ်ားကိုတိုင္းသူျပည္သားေတြ
ၿငိဳျငင္မွာ မစိုးရိမ္ဘူးလား"
ထိုင္ေနရာကေန သက္ျပင္းတစ္ခုနဲ႔
ထလာတ့ဲ၀မ့္က်ီးက ေရွာင္က်န္႔နားကို
၀င္ထိုင္ကာ ေပါင္ေပၚတင္ထားတ့ဲ
လက္ေသးေသးေလးနွစ္ဖက္ကို
ဆုပ္ကိုင္ရင္း
"မင္းသိလား...တိုင္းသူျပည္သားေတြဆိုတာ
ဘယ္ေတာ့မွအလိုမျပည့္တ့ဲ
ေလာဘသားေတြပဲ။သူတို႔အတြက္
မိဖုရားလိုရတာနဲ႔...မင္းဆက္လိုရတာနဲ႔...
မင္းသိလား...ငါဒီဘ၀မွာ
တကယ္မေပ်ာ္ဘူး...အ့ဲတာေၾကာင့္
ငါသားသမီးလည္း အလိုမရိွဘူး...
ငါရိွေနတ႔ဲကာလမွာ ငါသူတို႔အတြက္
အေကာင္းဆံုးဆိုတာထက္ပိုၿပီး
လုပ္ေပးခ့ဲမယ္။ၿပီးရင္ ခ်စ္ရတ႕ဲသူနဲ႔
အတူတူေသၿပီး ေနာက္ဘ၀ကို
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဘဲကူးခ်င္တယ္။
က်န္ခ႔ဲမ့ဲသံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ေနာက္ဆံုးဘ၀ကိုေတာင္
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးမထြက္သြားရတာမ်ိဴး မျဖစ္ခ်င္ဘူး။
ၿပီးေတာ့ ....ငါ့ရဲ႕ေသြးသား
ျဖစ္လာမ့ဲ ကေလးကို
ခ်ဴပ္ေနွာင္ခံရတ႕ဲသူလဲ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။
ငါ့ေသြးသားျဖစ္လာရင္ ငါ့တာ၀န္
ထမ္းေဆာင္ရေတာ့မွာ။
ဒီေတာ့...သူ႔ဘ၀ကို ျမဳပ္ျပစ္လိုက္ရတ႕ဲ
ခံစားခ်က္မ်ိဴးလည္း မရိွေစခ်င္ဘူး။
ငါသူတို႔အေပၚ ေကာင္းေပးခ့ဲၿပီးရင္
ဒီေလာက္ေတာ့ အတၲႀကီးလို႔ရတယ္မလား။
တစ္ဘ၀လံုး တိုင္းျပည္တြက္ေပးဆပ္ထားၿပီး
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ေလးေတာ့
တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ခ်င္တယ္..."
ညိဳမိႈင္းတ့ဲ မ်က္၀န္းေတြက
အရာရာကိုဆံုးရံူးထားရသည့္
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာင္တေတြအျပည့္။
ေရွာင္က်န္႔ ၀မ့္က်ီး ပါးျပင္ကို
စိတ္အလိုရ ထိကိုင္မိၿပီး
ဖြဖြေလး လက္မသံုးကာ ပြတ္ေပးေနမိသည္။
"တအားပင္ပန္းေနတာလား ...
ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္..ခင္ဗ်ားလိုပဲ
ကြၽန္ေတာ္လည္း လူငယ္ဘ၀ကို
ေကာင္းေကာင္းေပ်ာ္ေနခ႔ဲရတ႕ဲသူမဟုတ္ပါဘူး..."
ေ၀့ရင္းအျဖစ္ျမင္ေနရတ႕ဲ ၀မ့္က်ီးကေတာ့
အဓိပၸါယ္တစ္လြဲေကာက္ေပမ့ဲ
ေရွာင္က်န္႔ ၀မ့္က်ီးကိုသာ
တင္းေနေအာင္ေပြ႕ဖက္မိသည္။
*ခင္ဗ်ားသာ ရိေပၚဆိုေကာင္းမွာပဲ...
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခံစားခ်က္ျခင္း
ဖလွယ္လို႔ရတယ္...ဒါမွမဟုတ္
ကြၽန္ေတာ္ေ၀့ရင္းျဖစ္ခ်င္တယ္...
ျပဳမူေနတာ ေရွာင္က်န္႔ဆိုရင္ေတာင္
ေ၀့ရင္းဆိုတ႔ဲ အသိေလးနဲ႔တင္
ခင္ဗ်ားေပ်ာ္ေအာင္သူက
ထားနိုင္လို႔....*
🎴🎴🎴🎴🎴🎴
"ဒီည ကိုမင္းနဲ႔အိပ္ခ်င္တယ္..."
၀မ့္က်ီးစကားေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔
ေခါင္းနပမ္းေတြပင္ႀကီးသြားရသည္။
"မ..မအိပ္ရပါဘူး"
"ဘာလို႔လဲ"
"မသိဘူး...မအိပ္နဲ႔ ကို႔အေဆာင္ကိုျပန္"
"ေကာင္းေကာင္းေျပာေနတာ
မရဘူးေပါ့...ရတယ္ေလ....
ငါကိုယ္ေတာ္ ဒီည ဒီမွာအိပ္မယ္...
အမိန္႔!"
၀တ္ရံုစကိုေသခ်ာျပင္ကာ အမိန္႔ေပးလိုက္ေတာ့
၀မ့္က်ီးယုန္ေလးက ေခါင္းေလးငု႔ံသြားသည္။
အဟိ....မင္းအမိန္႔ကိုေတာ့
လြန္လို႔မရဘဲေလ...
"ခင္ဗ်ား တကယ္ အိပ္ေဆာင္မျပန္ဘူးလား"
"အမိန္႔ထုတ္တ့ဲဘုရင္ကို
ျပန္ေမးေနတာလား...မျပန္ဘူး
ဒီမွာပဲအိပ္မွာ.."
၀မ့္က်ီးစကားဆံုးေတာ့ ေပ်ာ့ရဲေနသည့္
ကိုယ္ေလးနွင့္ေ၀့ရင္းက တစ္ေနရာကို
စိုက္ၾကည့္ကာ
"အိပ္ေဆာင္မျပန္ဘူးဆိုေတာ့
အရွင္မင္းႀကီးက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
အိပ္တတ္လို႔လား.."
"အိပ္တတ္..အင္...ဘာ...ၾကမ္း..
ၾကမ္းျပင္"
ေခါင္းေလးကို မအီမသာ ၿငိမ့္ျပတ့ဲ
ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ၀မ့္က်ီး
ေဒါသတို႔ကို မ်ိဴခ်ရင္း
"ငါက ဘုရင္...ေသခ်ာၾကည့္..
ဒီမွာ မကိုဋ္...ေနပူလို႔ ခေမာက္ေဆာင္းထားတယ္မ်ား
ထင္ေနလား...ၿပီးေတာ့ ဒီမွာ
၀တ္ရံု...ပိတ္စေတြပိုလု႔ိ လက္က်ယ္ႀကီးေတြ
ခ်ဴပ္ထားတာမဟုတ္ဘူး...
ဒါဘုရင္၀တ္ရံုေတာ္...ဒီေလာက္
ဘုရင္တန္ဆာေတြနဲ႔ျပည့္ေနတာေတာင္
မင္းငါ့ကိုၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အိပ္ခိုင္းတယ္ေပါ့"
ေရွာင္က်န႔္ ဘာမွမေျပာဘဲ
ေစာင္ကိုၿခံဳကာ တစ္ဖက္လွည့္အိပ္ေနလိုက္သည္။
သေဘာက 'အ့ဲတာေတြနားမလည္ဘူး'
ဆိုတ႔ဲပံုစံ...
ေန႔လည္ကေတာ့ လူကို
ဖက္လား လ်ွက္လား ပြတ္လိုက္သပ္လိုက္
လုပ္ေနၿပီး ခုမွ ေရာက္ေရာက္စ
အက်င့္ေတြ ေျပာင္းြသားတာ
ဘာအခ်ိဴးလဲ...
၀မ့္က်ီးကုတင္ေပၚ အသာတက္ကာ
ေစာင္ပံုထဲေကာင္ေလးကိုခုန္အုပ္လိုက္သည္။
"ယားးးးးးမိၿပီ"
ေစာင္ထဲက ေကာင္ေလးက
မယံုနိုင္သလိုၾကည့္ေနေပမ့ဲ
သူမရွက္မိေတာ့...
အခုတေလာ ၀မ့္က်ီးသူငယ္ျပန္တာေတြ
စိပ္လာသလိုပင္...
"အမိန္႔ေပးလို႔မရရင္ အၾကမ္းဖက္တယ္..."
"ဘာ..ဘာလုပ္တာလဲ"
ေစာင္ထဲ အတင္းထိုး၀င္ေနသည့္
၀မ့္က်ီးပံုက ၆နွစ္၇နွစ္ကလးရုပ္လို
ၿပီတီတီ....
"ငါအိပ္မို႔ေလ.."
"အေဆာင္ေတာ္ျပန္အိပ္ပါဆို"
"တိတ္တိတ္ေန...အိပ္ခ်င္ေနၿပီ"
တစ္ဖက္လွည့္သြားတ့ဲ ၀မ့္က်ီး
ေက်ာကို ေရွာင္က်န္႔တဗုန္းဗုန္းထုရင္း
"ေဟ့လူ...အေဆာင္ျပန္အိပ္လို႔။
ေဟ့လူ..အြန္႔..."
ရုတ္တရက္ လွည့္လာၿပီး
ေရွာင္က်န္႔ေခါင္းကိုထိန္းကာ
ဖိကပ္နမ္းရိူက္သြားတဲ့ ၀မ့္က်ီးေၾကာင့္မ်က္လံုးကို
တင္းေနေအာင္မီွတ္ကာ မ်က္ခံုးကို
က်ံဴ႕ထားမိသည္။
"အနမ္းခံခ်င္တိုင္း လူကို
အာရံုေနာက္ေအာင္လာထုေနတယ္။
ေနာက္တစ္ခါကို မ်က္စေလးပဲပစ္လိုက္ ...
တစ္ေနကုန္ အသက္ရူက်ပ္ေအာင္
နမ္းေပးမယ္...ခုေတာ့ အိပ္ေတာ့.."
ရင္ခြင္ထဲတိုး၀င္လာတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕
ေခါင္းေလးကို ဖြဖြေလး ပုတ္ေပးရင္း
၀မ့္က်ီး အိမ္မက္ေတြလွခ႔ဲသည္။
တစ္ေယာက္ေသာသူ အိပ္မေပ်ာ္ခ့ဲေပမ့ဲလို႔ေလ..။
🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴
ဆာဒါငဲေရာ...😘😘
ပါးစပ်ထဲကို စားစရာတွေသာ
တရစပ်ထိုးသွင်းပြီး မလှမ်းမကမ်းက
ပြုံးစစနဲ့ သူ့ကိုခိုးကြည့်မိသည်။
ဒီအဖိုးကြီး ခုထိမပြန်သေးဘူးလေ။
ညက ရှောင်ကျန့်အိပ်ရေးပျက်တာကြောင့်မလို့
မနက် နောက်ကျမှနိုးရသည်။
နေရောင်ကြောင့်လားတော့မသိပေမဲ့
နွေးထွေးလွန်းတဲ့ခံစားချက်ကြောင့်
တော်တော်နဲ့မထမိဘဲ ဆက်အိပ်နေမိတာ။
နိုးတော့မှ ရှောင်ကျန့်တစ်ကိုယ်လုံး
၀မ်ာကျီးရင်ခွင်ထဲနစ်နေသည်လေ။
"ထတော့ အိပ်ပုတ်လေး..!"ဆိုပြီး
နှာခေါင်းကိုဆွဲညစ်တဲ့ ၀မ့်ကျီးအမူယာက
တကယ့်ချစ်သူတွေ လုပ်လေ့ရှိသည့်ပုံစံ။
ရင်ဘတ်တစ်နေရာက ခပ်မြန်မြန်ခုန်လာတကြောင့်
ရေသန့်စင်ဆောင်ထဲဝင်ပြီး ရေမိးု့ချိူးရသည်။
ပြန်ထွက်လာသည်ထိ ကုတင်ပေါ်မှာ
၀မ့်ကျီးက ငုတ်တုတ်။
"ခင်ဗျားမပြန်သေးဘူးလား"
"ဟင့်အင်း..ကိုဒီနေ့တစ်နေကုန်
မင်းနားမှပဲနေမှာ"
"ဘုရင်ဆိုတာ ကိုယ်လုပ်တော်
တစ်ယောက်အဆောင်မှာ လာပျော်နေလို့မရဘူးလေ"
"ကိုက မင်းရှိတဲ့နေရာတိုင်းကို
ပျော်နေတော့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ"
ရှောင်ကျန့်ဘာမှမပြောတော့ဘဲ
စားတော်ပွဲသာ ငုံ့စားနေလိုက်သည်။
စာအုပ်ကြီးပိုက်တာ မျက်တောင်မခတ်ဘဲ
လာကြည့်နေသည့် ၀မ့်ကျီးကြောင့်
ဘာမှမျိူမကျ။
"နောက်အပတ်ကိုတိုင်းခန်းလှည့်လည်ဖို့ရှိတယ်..
ဝေ့ရင်းလိုက်မလား"
"ဟင့်အင်း..အဲ့တာက မိဖုရားတွေ
လုပ်ရတဲ့အလုပ်..မဟုတ့်တဲ့နေရာတွေထိ
နယ်မကျော်ချင်ဘူး"
"ဝေ့ရင်းက ကိုယ့်မိဖုရားဘဲလေ...
ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်လို့သာ
ကိုယ်လုပ်တော်လို့ ခေါ်တာ။
ကို မင်းတစ်ယောက်တည်းကို
လက်ထပ်ယူထားတာနော်.."
ပြုံးရွှင်နေသည့် ၀မ့်ကျီးမျက်နှာက
မျှော်လင့်ချက်အပြည့်။
"ခင်ဗျားကိုတိုင်းသူပြည်သားတွေ
ငြိုငြင်မှာ မစိုးရိမ်ဘူးလား"
ထိုင်နေရာကနေ သက်ပြင်းတစ်ခုနဲ့
ထလာတဲ့ဝမ့်ကျီးက ရှောင်ကျန့်နားကို
၀င်ထိုင်ကာ ပေါင်ပေါ်တင်ထားတဲ့
လက်သေးသေးလေးနှစ်ဖက်ကို
ဆုပ်ကိုင်ရင်း
"မင်းသိလား...တိုင်းသူပြည်သားတွေဆိုတာ
ဘယ်တော့မှအလိုမပြည့်တဲ့
လောဘသားတွေပဲ။သူတို့အတွက်
မိဖုရားလိုရတာနဲ့...မင်းဆက်လိုရတာနဲ့...
မင်းသိလား...ငါဒီဘ၀မှာ
တကယ်မပျော်ဘူး...အဲ့တာကြောင့်
ငါသားသမီးလည်း အလိုမရှိဘူး...
ငါရှိနေတဲ့ကာလမှာ ငါသူတို့အတွက်
အကောင်းဆုံးဆိုတာထက်ပိုပြီး
လုပ်ပေးခဲ့မယ်။ပြီးရင် ချစ်ရတဲ့သူနဲ့
အတူတူသေပြီး နောက်ဘ၀ကို
ပျော်ပျော်ဘဲကူးချင်တယ်။
ကျန်ခဲ့မဲ့သံယောဇဉ်တွေနဲ့ နောက်ဆုံးဘ၀ကိုတောင်
ပျော်ပျော်ကြီးမထွက်သွားရတာမျိူး မဖြစ်ချင်ဘူး။
ပြီးတော့ ....ငါ့ရဲ့သွေးသား
ဖြစ်လာမဲ့ ကလေးကို
ချူပ်နှောင်ခံရတဲ့သူလဲ မဖြစ်စေချင်ဘူး။
ငါ့သွေးသားဖြစ်လာရင် ငါ့တာဝန်
ထမ်းဆောင်ရတော့မှာ။
ဒီတော့...သူ့ဘ၀ကို မြုပ်ပြစ်လိုက်ရတဲ့
ခံစားချက်မျိူးလည်း မရှိစေချင်ဘူး။
ငါသူတို့အပေါ် ကောင်းပေးခဲ့ပြီးရင်
ဒီလောက်တော့ အတ္တကြီးလို့ရတယ်မလား။
တစ်ဘ၀လုံး တိုင်းပြည်တွက်ပေးဆပ်ထားပြီး
နောက်ဆုံးထွက်သက်လေးတော့
တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ချင်တယ်..."
ညိုမှိုင်းတဲ့ မျက်ဝန်းတွေက
အရာရာကိုဆုံးရူံးထားရသည့်
လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ နောင်တတွေအပြည့်။
ရှောင်ကျန့် ၀မ့်ကျီး ပါးပြင်ကို
စိတ်အလိုရ ထိကိုင်မိပြီး
ဖွဖွလေး လက်မသုံးကာ ပွတ်ပေးနေမိသည်။
"တအားပင်ပန်းနေတာလား ...
ကျွန်တော်နားလည်ပါတယ်..ခင်ဗျားလိုပဲ
ကျွန်တော်လည်း လူငယ်ဘ၀ကို
ကောင်းကောင်းပျော်နေခဲ့ရတဲ့သူမဟုတ်ပါဘူး..."
ဝေ့ရင်းအဖြစ်မြင်နေရတဲ့ ၀မ့်ကျီးကတော့
အဓိပ္ပါယ်တစ်လွဲကောက်ပေမဲ့
ရှောင်ကျန့် ၀မ့်ကျီးကိုသာ
တင်းနေအောင်ပွေ့ဖက်မိသည်။
*ခင်ဗျားသာ ရိပေါ်ဆိုကောင်းမှာပဲ...
ကျွန်တော်တို့ ခံစားချက်ခြင်း
ဖလှယ်လို့ရတယ်...ဒါမှမဟုတ်
ကျွန်တော်ဝေ့ရင်းဖြစ်ချင်တယ်...
ပြုမူနေတာ ရှောင်ကျန့်ဆိုရင်တောင်
ဝေ့ရင်းဆိုတဲ့ အသိလေးနဲ့တင်
ခင်ဗျားပျော်အောင်သူက
ထားနိုင်လို့....*
🎴🎴🎴🎴🎴🎴
"ဒီည ကိုမင်းနဲ့အိပ်ချင်တယ်..."
၀မ့်ကျီးစကားကြောင့်ရှောင်ကျန့်
ခေါင်းနပမ်းတွေပင်ကြီးသွားရသည်။
"မ..မအိပ်ရပါဘူး"
"ဘာလို့လဲ"
"မသိဘူး...မအိပ်နဲ့ ကို့အဆောင်ကိုပြန်"
"ကောင်းကောင်းပြောနေတာ
မရဘူးပေါ့...ရတယ်လေ....
ငါကိုယ်တော် ဒီည ဒီမှာအိပ်မယ်...
အမိန့်!"
၀တ်ရုံစကိုသေချာပြင်ကာ အမိန့်ပေးလိုက်တော့
၀မ့်ကျီးယုံလေးက ခေါင်းလေးငုံ့သွားသည်။
အဟိ....မင်းအမိန့်ကိုတော့
လွန်လို့မရဘဲလေ...
"ခင်ဗျား တကယ် အိပ်ဆောင်မပြန်ဘူးလား"
"အမိန့်ထုတ်တဲ့ဘုရင်ကို
ပြန်မေးနေတာလား...မပြန်ဘူး
ဒီမှာပဲအိပ်မှာ.."
၀မ့်ကျီးစကားဆုံးတော့ ပျော့ရဲနေသည့်
ကိုယ်လေးနှင့်ဝေ့ရင်းက တစ်နေရာကို
စိုက်ကြည့်ကာ
"အိပ်ဆောင်မပြန်ဘူးဆိုတော့
အရှင်မင်းကြီးက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ
အိပ်တတ်လို့လား.."
"အိပ်တတ်..အင်...ဘာ...ကြမ်း..
ကြမ်းပြင်"
ခေါင်းလေးကို မအီမသာ ငြိမ့်ပြတဲ့
ကောင်လေးကြောင့် ၀မ့်ကျီး
ဒေါသတို့ကို မျိူချရင်း
"ငါက ဘုရင်...သေချာကြည့်..
ဒီမှာ မကိုဋ်...နေပူလို့ ခမောက်ဆောင်းထားတယ်များ
ထင်နေလား...ပြီးတော့ ဒီမှာ
၀တ်ရုံ...ပိတ်စတွေပိုလုိ့ လက်ကျယ်ကြီးတွေ
ချူပ်ထားတာမဟုတ်ဘူး...
ဒါဘုရင်ဝတ်ရုံတော်...ဒီလောက်
ဘုရင်တန်ဆာတွေနဲ့ပြည့်နေတာတောင်
မင်းငါ့ကိုကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အိပ်ခိုင်းတယ်ပေါ့"
ရှောင်ကျန့် ဘာမှမပြောဘဲ
စောင်ကိုခြုံကာ တစ်ဖက်လှည့်အိပ်နေလိုက်သည်။
သဘောက 'အဲ့တာတွေနားမလည်ဘူး'
ဆိုတဲ့ပုံစံ...
နေ့လည်ကတော့ လူကိ
ဖက်လား လျှက်လား ပွတ်လိုက်သပ်လိုက်
လုပ်နေပြီး ခုမှ ရောက်ရောက်စ
အကျင့်တွေ ပြောင်ွးသားတာ
ဘာအချိူးလဲ...
၀မ့်ကျီးကုတင်ပေါ် အသာတက်ကာ
စောင်ပုံထဲကောင်လေးကိုခုန်အုပ်လိုက်သည်။
"ယားးးးးးမိပြီ"
စောင်ထဲက ကောင်လေးက
မယုံနိုင်သလိုကြည့်နေပေမဲ့
သူမရှက်မိတော့...
အခုတလော ၀မ့်ကျီးသူငယ်ပြန်တာတွေ
စိပ်လာသလိုပင်...
"အမိန့်ပေးလို့မရရင် အကြမ်းဖက်တယ်..."
"ဘာ..ဘာလုပ်တာလဲ"
စောင်ထဲ အတင်းထိုးဝင်နေသည့်
၀မ့်ကျီးပုံက ၆နှစ်၇နှစ်ကလးရုပ်လို
ပြီတီတီ....
"ငါအိပ်မို့လေ.."
"အဆောင်တော်ပြန်အိပ်ပါဆို"
"တိတ်တိတ်နေ...အိပ်ချင်နေပြီ"
တစ်ဖက်လှည့်သွားတဲ့ ၀မ့်ကျီး
ကျောကို ရှောင်ကျန့်တဗုန်းဗုန်းထုရင်း
"ဟေ့လူ...အဆောင်ပြန်အိပ်လို့။
ဟေ့လူ..အွန့်..."
ရုတ်တရက် လှည့်လာပြီး
ရှောင်ကျန့်ခေါင်းကိုထိန်းကာ
ဖိကပ်နမ်းရိူက်သွားတဲ့ ၀မ့်ကျီးကြောင့်မျက်လုံးကို
တင်းနေအောင်မှီတ်ကာ မျက်ခုံးကို
ကျူံ့ထားမိသည်။
"အနမ်းခံချင်တိုင်း လူကို
အာရုံနောက်အောင်လာထုနေတယ်။
နောက်တစ်ခါကို မျက်စလေးပဲပစ်လိုက် ...
တစ်နေကုန် အသက်ရူကျပ်အောင်
နမ်းပေးမယ်...ခုတော့ အိပ်တော့.."
ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတဲ့ကောင်လေးရဲ့
ခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေး ပုတ်ပေးရင်း
၀မ့်ကျီး အိမ်မက်တွေလှခဲ့သည်။
တစ်ယောက်သောသူ အိပ်မပျော်ခဲ့ပေမဲ့လို့လေ..။
🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴🎴
ဆာဒါငဲရော...😘😘