Jerra's Point of View
"Steph." Tawag ko sa kanya.
"Oh ano?" Tugon niya sa akin.
"Tingin mo, saan na naman kaya ang punta ng dalawang yon?" Tanong kong muli.
"I don't know, pero siguro.. It's somewhere romantic." Wika na Steph sabay titig ng diretso sa mata ko.
And afterwards, sabay kaming tumili na parang mga baliw.
"OH! What was that?" Taehyung asked.
"Hehe. Sorry." Sagot ko kasama ng isang awkward na ngiti.
"Guys! Guys! Come on. It's our turn." Jungkook exclaimed.
Nasa pila kami ngayon ng isang ride na of course dahil si Jungkook ang lagging pasimuno kung saan kami sasakay is expected na extreme at nakakatanggal hininga na naman ito.
French Revolution
Pagkakabasa ko sa ride na sasakyan naming this time. Gosh! Pangalan pa lang mukhang mag-aaklas na buong sikmura ko laban sa akin.
Sabay-sabay na nga kaming umakyat sa platform para makasakay na nga sa ride. And Jungkook being himself na naman ay napagpasyahan niyang sumakay sa pinaka-harapan, so kami naming tatlo ay sumunod na lang sa kanya.
"Let's get it." Jungkook excitedly exclaimed.
Habang halos mapunit na ang bibig ni JK kakangiti sa sobrang excitement ay siya naming sobrang kaba na nararamdaman ko. Mukha lang akong matapang pero kanina ko pa talaga gustong matunaw, unang ride palang na sinakyan naming.
"Hoy teh? Buhay ka pa ba dyan?" Asar sa akin ni Steph.
"Oo naman, gaga ka ba? Bubuo pa kami ng pamilya ni Yoongi no. Haha." Pagtatapang-tapangan ko pa.
"Ang harot mo." Tugon niya sa akin.
"AHHH!" Sigaw ko nang maramdaman kong gumalaw nang bahagya ang ride na sinasakyan naming.
"Teh wala pa." Puna sa akin ni Steph na may kaunting pagtawa.
Nakita ko ding bahagyang natawa si Taehyung at JK dahil sa sigaw ko. Gosh! Nakakahiya.
Since nakakaintindi na nga ako ng Korean dahil sa suot kong necklace ay napakinggan kong mabuti ang sinasabi ng operator ng ride na iyon.
"...Enjoy the ride." Sabi ng crew. Shems eto na.
"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!"
In just a split second napuno ng sigaw ang lahat ng nasa paligid ko. Sobrang bilis ng ride, halos blurred lahat ng nakikita ko.
Pagkatigil ng ride after minutes nang pagwasiwas at paghampas ng hangin sa mukha naming ay ilang segundo din akong natulala. I am totally blank. Gosh!
Medyo nagising na lang ang diwa ko nang hawakan ni Steph ang braso ko at doon ka na lang namalayan na malayo na pala ang nilakad naming mula doon sa sinakyan kong ride. Naalog ata ng todo ang natutulog kong utak. Haha!
"Hyung!" Rinig kong sigaw mula sa aking likuran.
Nilikon naming ni Steph to find out kung sino yon and we're surprised na makitang nag-pass out si Taehyung.
"A-Anong nangyare?" Wika ko.
"I don't know, he just fainted after making few steps from the ride's entrance." JK explained.
"Steph, bumili ka ng tubig dali." Pag-aapura ko.
"Wala akong pera!" Natatarantang tugon niya sa akin.
"Oh eto, i-scan mo yang code na nasa phone ko na yan para makabili ka. Go!" Sambit ko muli sa kanya.
Agad naming tumakbo si Steph sa pinakamalapit na stall para bumili ng bottled water. Medyo pinagtitinginan na kami ng ibang namamasyal sa park kaya naman pinagtulungan namin ni JK na akayin si Taehyung sa isang bench.
Since hindi naka-face mask si Taehyung ay humarang na lang muna ako para matabunan siya at hindi makilala ng sinumang maaaring maka-recognize sa kanya.
Ilang saglit pa ay dumating na si Steph na may dalang tubig and then iniabot ko ka agad yun kay JK para mapa-inom niya si Taehyung.
Maya-maya medyo naging maayos na ang pakiramdam ni Taehyung at inayos niya ang pagkaka-upo niya sa bench.
"Are you okay now?" Jungkook said and Tae answered with a nod.
Dahil sa nangyari na iyon ay napag-pasyahan na nga namin na bumalik na ng dorm para makapagpahinga na rin si Taehyung and besides marami na rin naman kaming nasakyan mula nang umalis sila Angel at Jimin. Nang kaya na ni Taehyung na tumayo ay sinimulan na nga naming maglakad papalabas ng amusement park.
On our way papalabas ng park, I sensed na parang may sumusunod sa amin. Binaliwala ko lang yon dahil baka guni-guni ko lang or dahil sa dami ng tao sa park na to.
Pero it still bothered me habang naglalakad kaya panay pa rin ang lingon ko.
"Ano bang meron sa likod? Baka mabali na leeg mo niyan sa kakalingon." Wika sa akin ni Steph.
"Pansin mo ba?" Pag-ignore ko sa pang-aasar niya with my question.
"Ang alin?" Tugon naman niya.
"Parang may sumusunod sa atin." Sambit ko.
"Huh? Wala naman ah." Sagot niya sa akin habang ginagala ang mata sa buong park.
"Eh basta, kanina ko pa nararamdaman na meron talaga." Bwelta ko.
"Che! Tumigil ka nga dyan, tinatakot mo lang ako e." Singhal niya naman sa akin.
"Che ka rin. Bahala ka nga dyan." Pagtataray ko sabay binilisan ang lakad para maunahan siya.
"Hoy wait lang!" Sigaw niya.
Tingnan mo talaga tong baklang to, duwag din eh. Haha!
Ilang lakad pa ang lumipas ay narating na nga naming ang parking lot at ang mismong kinalalagyan ng van namin.
Sinusian na ni Jungkook ang frontseat maging ang pinto sa likod para sabay-sabay na kaming makasakay. Dahil nga ulit sa nangyari kanina ay si JK na ang nag-decide na siya ang mag-dridrive to let Taehyung rest habang nasa byahe.
Tuluyan na nga kaming nakasakay sa loob ng van pero the moment na isasara ko na ang pinto ay parang may sumisilip sa amin sa di kalayuan.
Tinignan koi tong mabuti and nagulat ako nang bigla silang magsigawan at magtakbuhan papunta sa direksyon naming.
Sasaengs.
Halos lima or apat din silang tumatakbo papunta sa amin. Gosh! Para silang mga zombie na ewan. Nanlaki ang mga mata ko dahil papalapit na sila ng papalapit sa min kaya naman dali-dali kong isinara ang pintuan ng van.
"Jungkook! DRIVE!" Sigaw ko sa sobrang taranta dahil ilang metro na lang ang layo ng mga nagkakandarapang sasaengs mula sa amin.
Na-alarm din si JK nang makita niya kung sino ang mga papalapit na sa amin. Parang nasa Fast and Furious/Tokyo Drift na ang mga sumunod na eksena, nakita ko kung paano dali-daling kinambyo ni JK ang van. Wala pang ilang segundo ay agad niyang na mani-obra papaalis sa parking space ang van naming kahit na may mga kotse na nakapark sa magkabilang gilid, and just a few seconds again pinaharurot niya na ang van papaalis ng park.
Nasa kalagitnaan na kami ng highway at normal na ang pagpapatakbo ni JK sa van.
"Woaw! That was close." Jungkook said.
"My heart was beating really fast a while ago. Good thing that Kook is a good driver." Taehyung praised his dongsaeng.
"Yah.. Hyung." Jungkook smiled with Tae's gratitude.
"But hey, Jerra." Jungkook suddenly called me.
"Yes?" Sagot ko naman.
"Where do you think they are?" Jungkook asked.
"Huh? Sino?" I answered.
"Jimin and Angel." Jungkook added.
"I don't know either, wala namang sinabi sa'kin kahit isa si Angel." Sagot ko.
Nakita ko namang napatingin ng saglit si JK kay Taehyung na para bang hinihintay niya ang gusto nitong sabihin.
"Yah! I don't know! Jimin didn't tell me that he'll go out separately with Angel!" Taehyung defended himself.
Napatango na lang si Jungkook sa sagot ni Tae and then nanahimik saglit ang paligid until nagsalita muli si Taehyung.
"But.. guys." He said.
"Mm?" All of us replied; focusing all our attention to him.
"Remember what happened a while ago?" He started.
"Yeah?" Jungkook replied while his eyes were still on the road.
"Actually.. I remembered that I saw something strange while we're on that French Revolution ride." He said habang kami naman ni Steph ay nakatuon lang ang atensyon sa kanya while on the other hand, JK's still listening to him.
"A smoke or something was in front of me, I know it wasn't just a smoke because it has two red glowing eyes. And that creature was doing something to me and that made my energy drained." Taehyung narrated.
"So that's why you fainted?" JK uttered.
"I think so." He replied.
"But the stranger thing that happened was, there's this flying ball of light or something that struck that creature and it made the creature disappear." Taehyung added.
"A flying ball of light?" JK asked.
"Yeah." Taehyung answered.
"So that means, na yung ball of light na yon ang dahilan kung bakit nawala yung black smoke creature na nasa harapan mo kanina?" Tanong ko naman.
"Exactly." Taehyung replied.
"Woah. Why am I getting that fantasy-something-else vibes, here?" Usal naman ni Steph.
"No offense, Jerra. But we got to witness, weird and peculiar things when we met you. And now it's even getting weirder." JK said.
"I know, naiintindihan ko." Wika ko kasama ng isang mahinang buntong-hininga.
Nanahimik na naman muli ang loob ng van matapos non pero nahihiwagahan pa rin ako sa mga kinwento ni Taehyung. Una, ano yung creature na umatake sa kanya kanina kaya bigla siyang nanghina at ang mas pinagtatakahan ko is kung ano yung liwanag na nagligtas sa kanya mula sa nilalang na yon.
Jungkook is right. Things are getting weirder.
Angel's Point of View
Ang ganda.
Yan lang ang pauli-ulit na sinasabi ng isip ko habang nakatanaw sa malawak na kalangitan na punong-puno ng mga bituin.
Hindi ko akalain na someday magagawa ko ito kasama ng isang taong mahal na mahal ko. Kadalasan ko lang tong nakikita sa mga k-drama na pinapanood ko pero I can't imagine na mangyayari din pala sa akin yon.
"Oh! A shooting star. Quickly Angel, make a wish!" Jimin exclaimed while were both lying on the ground; stargazing.
Agad ko namang ipinagsama ang mga palad ko at ipinikit ko ang mata ko and then I made a wish.
I wish everything would be back to normal and I wish that he's the one that I will be with, forever,
Binuksan ko na muli ang mga mata ko at saka tumingin sa kanya. I smiled at him and he retaliated with his much heart-melting eye smile.
"What did you wish?" Jimin asked.
"Of course secret lang yon. Hindi matutupad yon, once na sinabi ko sayo." Tugon ko naman sa kanya and he just nodded back.
"How 'bout you? Nag-wish ka ba?" Tanong ko naman sa kanya.
"Well.. My wish was already in front of me." Jimin answered with a brighter smile.
DUGDUG! DUGDUG! DUGDUG!
Eto na naman siya.
"I-I mean seriously. Nag-wish ka nga?" Tanong ko muli and he nodded.
"So anong winish— Ay oo nga pala. I won't ask anymore." Wika ko nang ma-realize kong nagbackfire din sa akin ang sinabi ko sa kanya kanina.
And he just laughed at me.
Itinuon na muli naming dalawa ang atensyon naming sa kalangitan. Napaka-romantic ng paligid dahil kami lang dalawa sa mga oras na 'yon until.. naisip ko yung mga time una ko siyang nakita. The time when he's doing those kinky stuff.
Jusko. Magkasama pa kami ni Steph non, habang nakatingin sa kanyang nag-aano. Shocks! Bakit ngayon ka pa dumaan sa utak ko.
Halos mamatay na ako sa konsensya sa mga oras na yon dahil gusto kong sabihin sa kanya ang mga nakita ko. I want to confess. Waaah!
I can't take this anymore! Sige na nga!
"J-Jimin." Nag-aalangan kong tawag sa kanya.
"Mm?" He replied while still looking at the sky.
"Is it okay, if I tell you something?" Sambit ko and agad niyang ibinaling ang atensyon niya sa akin.
"What is it?" He asked.
"Uhm.. Kasi.. Uhm.."
"It's okay, tell me whatever it is." He said then he grabbed my hand.
I exhaled deeply bago ko simulang magsalita ulit.
"Uhm.. During the time na invisible pa kaming tatlo nila Jerra.. We saw.. things." I said.
"What do you mean?" JM replied.
"But it's not our intention, the butterfly brought us to anywhere it wants.. and I saw things, accidentally. " I explained but he remained silent, looking at me; awaiting for my next words.
"I-I.. was in your room.. And I saw you doing something.." I hesitantly said.
"S-Something what?" JM asked.
"S-Something.. uhmm.."
"Come on. It's fine." JM said.
"S-Something kinky." Sambit ko.
"Kinky? What kinky?" He confusedly wondered.
"You know.. the thing that.. uhm.. that a man usually does with his.." Wika ko sabay tingin sa baba. (You know kung ano yon.)
"Oh.. The thing.." He said at parang unti-unting nag-sisink in sa utak niya kung ano ibig kong sabihin.
Grabe guys. From the romantic ambiance to pure awkwardness. Real quick!
Napalunok ako ng ilang beses habang nakatingin pa rin sa kanya. Hindi ko alam kung nagma-matira matibay kami sa titigan dahil walang kumakalas sa pagtitig naming sa isa't isa.
Maya-maya biglang niyang hinigpitan ang hawak sa kamay ko and then he kissed it sabay sabing..
"At least, you know what else I have." And then he winked.
Jusko. WHAT A RESPONSE, MR. PARK. WHAT! A! RESPONSE! Saan kaya siya humuhugot ng confidence sa mga oras na 'to?
It made me stoned nang marinig ko ang sinabi niyang iyon. Halos ilang minute lang akong nakatulala sa kanya.
And then nanlaki ang mga mata ko when he suddenly gave me a peck direkta sa lips, tapos biglang tumakbo.
"HOY! Park Ji Min, bumalik ka dito!" Sigaw ko sa kanya habang siya naman ay tumatawa lang habang tumatakbo.
Dali-dali din naman akong tumayo mula sa sahig and then hinabol ko siya. Di ko alam pero noong mga moment na yon para kaming mga bata. Haha!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
It's 9 o'clock in the evening and kasalukuyan kaming nasa cable car ni JM, pababa na nga mula sa Namsan Tower. Nakasandal ako sa balikat niya while looking at the lights of the entirety of Seoul. I don't know. Parang nananaginip pa rin ako sa mga nangyayaring ito. I can't believe na I was with the one na dati sa phone screen ko lang nakikita.
In short, this is truly K-Drama feels.
Maya-maya ay nasa baba na nga kami and then lumabas na kami mula sa cable car at tsaka dumiretso ng subway station. Pumasok muna kami ng isang general merchandise para bumili ng facemask na kailangan ni Jimin. Dalawa ang binili niya and then binigay niya sa'kin ang isa para ma-ensure raw ang safety naming pareho and so I wore it.
Sumakay na kami ng train and afterward ay lumabas na ulit nang makarating na sa tamang station na bababaan. Sumusunod lang ako sa kanya dahil hindi ko naman ganon kaalam ang pasikot-sikot dito sa Seoul.
After we got out the subway station ay sumakay naman kami ng bus. Ilang minutes lang din ang itinagal at sakto kami nitong ibinaba sa tapat ng mismong village kung nasaan ang dorm.
Pinapasok naman kami kaagad ng guard nang ma-recognize niya si Jimin and then nagpatuloy na nga kami ng paglalakad sa loob ng village. Magkahawak lang kami the whole time, I don't pero wala kahit sino sa aming dalawa ang gustong bumitaw sa pagkakahawak.
Ang tahimik naming dalawa habang naglalakad pero sobra talaga akong kinikilig to be honest. Damang-dama ko kahit walang salita ang lumalabas sa bibig naming dalawa.
Patuloy lang kaming naglakad hanggang sa makaabot na nga kami sa mismong gate ng dorm-house. Inilabas ni Jimin ang spare key niya and then sinusian ang pintuan. Una na sana akong papasok pero hinatak niya muli ako papalabas.
"What?" Nabiglang tanong ko.
"So..?" Jimin said as if he's trying to ask something.
"So, what?" I replied.
"So what really are we?" He asked that made me a bit confused.
Wait. Parang alam ko na kung anong gusto niyang sabihin. Oh my- tinatanong niya ba kung.. kung KAMI na?
Napalunok na lang ako nang ma-realize ko ang gusto niyang itanong. Ano ba sasabihin ko? Wahh!
"W-We are humans." I teased and kumunot lang ang noo niya. And then he sighed.
Nanlaki ang mga mata ko when he gave me a peck, directly in the lips. AGAIN.
"P-Para saan yon?" Nauutal kong tanong but he replied with a rapid peck. ONCE! AGAIN!
"Mr. Park Ji—." Hindi ko na naituloy ang pagsigaw ko because he stopped it with another peck in my lips.
"Okay! Okay! I know what you mean. Yes! Oo na!" Sunod-sunod kong wika sa kanya.
Kaloka. You made me surrender, Mr. Park.
"Really?" He said with a smile and I nodded.
"Okay now, we can go inside." He added with the brightest smile in his face.
"YAHH!" He shouted when I retaliated with a peck on his lips too. Ang lambot talaga. Haha!
I am wilder than you think, Mr.Park. Rawr!
Tumakbo ako papasok ng bahay. Naka-lock ito so syempre naabutan niya ako.
"Hep! Tama na." Pigil ko sa kanya habang nakaharang ang mga pointing finger ko sa lips niya.
Dahan-dahan kong inalis ang kamay ko at napakamot naman siya sa ulo niya. Since hindi ko pa rin kabisado ang passcode ng pintuan ay si Jimin na ang nagbukas ng pinto. Pumasok kami sa loob and then nagtangka na naman siya with his rapid pecks pero tinatakpan ko ang bibig niya.
Ang wild naming couple.
Tinatakpan ko ang bibig niya habang siya naman ay pilit na binabaklas ang kamay ko to have a peck again. Para kaming tanga na nagtatawanan dahil sa mga pinag-gagagawa naming. Halos walang nagpapatalo. Hindi ko binibitiwan ang pagkakabusal ng bibig nya, while he's too persistent to have a peck again.
"Tama na! Ano ba." Sambit ko habang tumatawa.
"Just.. one.. and- and I'll go upstairs." He said while my palm is covering his mouth.
Pero umiling lang ako sa sinabi niyang yon. Natatawa lang ako sa pinag-gagagawa naming dalawa hanggang sa mapaling ang atensyon ko sa kusina and there I saw someone standing..
Si Steph.
Napabitaw ako mula sa pagbubusal sa bibig ni Jimin. I kikiss niya na naman sana ako pero I blocked his lips with my pointing finger once again habang nakatulala lang ako kay Steph.
Umiinom siya at kasalukuyang nasa bibig niya ang tubig. Nakita rin siya ni Jimin kaya natigilan din ito at muli na namang napakamot ng bahagya sa ulo because of embarrassment.
Para kaming mga tuod na nagtitigan and awkwardness is around us. Nilunok na ni Steph ang tubig na nasa bibig niya and then he said..
"What was that?" Tanong niya sa aming dalawa.
"Uhm.. A-Angel, I'll go up first. G-Goodnight! You too, Steph. Goodnight!" Jimin said while scratching his head and then after saying those words he quickly ran upstairs.
Tumango na lang ako sa kanya and then muling humarap kay Steph na ngayon ay binibigyan ako ng YOU-BETTER-EXPLAIN-WHAT'S-HAPPENING look.
"WHAT?" Sambit ni Steph sa akin habang nag-uusap kami sa loob ng kwarto.
"Shhh! Baka magising mo si Jerra." Mahinang singhal ko sa kanya kaya naman napatingin siya sa kanina pang humihilik na si Jerra.
"Okay.. Sorry. Pero, tama ba ang narinig ko? You're officially a couple?" Muli niyang tanong sa akin ngunit pabulong.
I just nodded at him. Napatakip nalang siya ng bibig. Di ko alam kung anong response ang susunod niyang sasabihin sa akin but I kept quiet at hinintay lang ang mga susunod pang lalabas sa bibig niya.
"I don't even know what reaction should I let dominate." Wika ni Steph na halos straight English.
Alam kong seryoso siya once na tuloy-tuloy na siya mag-english. So parang may kutob na ko sa mga sasabihin pa niya.
"Okay, Angel. Listen. *pauses and scratches his head* I am happy na finally meron ka na ring 'jowa' or something. Kinikilig ako to think about that, in this very moment." Sambit ni Steph habang ako naman ay tumatango lang sa kanya na parang display na aso sa taxi.
"Pero, alam mo naman na hindi normal ang sitwasyon natin. Hindi tayo permanent dito, darating ang panahon na babalik tayo sa mga tunay na katawan natin, remember that we are still astral bodies. Para tayong mga multo kung hindi lang dahil sa mga wooden necklaces na 'to." Paliwanag niya pang muli sa akin.
Nakatingin lang ako kay Steph the whole time na nag-eexplain siya. I know he sounds KJ or panira ng mood pero nagegets ko naman siya na there will be a time that I will leave them.
That I will leave Jimin.
Di ko alam pero after realizing that fact, wala akong kamalay-malay na tumulo na ang mga luha ko.
"Hey.. Hey.. I didn't mean to make you cry. Sorry, Angel. Just believe in fate and destiny na kung paano kayo pinagtagpo ng di pangkaraniwang pagkakataon ngayon ay ganoon din kayo muling pagbubuklurin kung para talaga kayo sa isa't isa. I love you, Angel. Wag ka ng umiyak." Pag-comfort niya sa akin habang niyayakap niya ako.
"YOONGI! Mmm.. YOONGI!" Sigaw ni Jerra na nagsi-sleep talk na siyang ikinatawa ko at maging ni Steph.
"Matulog ka na, Jimin's bride." Asar sa akin ni Steph.
"Stop. Nakaka-cringe." Bwelta ko sa kanya na ikinatawa niya lang.
Nasa gitna ng kama si Jerra at sobrang bigat niya para i-usog kaya naman sa magkabilang side nalang niya kami pumwesto.
Nagkumot na ako at inilapat ang aking ulo sa malambot na unan. Maraming nangyari ngayong araw kaya naman kailangan ko ng magpahinga.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kinaumagahan nauna akong nagising sa aming tatlo nila Jerra. I washed my face at inayos ang buhok at saka bumaba to have something for breakfast. Nasa gitna palang ako ng hagdan at nagulat ako nang makita ko ang silang lahat na nasa baba.
Namjoon, Seokjin, Yoongi, Hoseok, Jimin, Taehyung and Jungkook
Sobrang busy nilang lahat, nakapang-alis na sila and they were preparing their stuff.
"Saan kayo pupunta?" Bungad ko.
"Oh you're awake. Good morning." Jimin greeted me with a smile.
"Excuse me." Jungkook said habang papaakyat.
"Sorry, we can't join you for breakfast today and maybe for weeks. We got a busy schedule." Jimin explained which I responded with a nod.
"Uhm, Angel?" Taehyung called.
"Mm?" I responded.
"Could you.. do me a favor?" Taehyung shyly asked.
"Of course. Ano 'yon?" I answered.
"Could you take, good care of my tanie when I'm not around?" Taehyung said.
"Okay, don't worry. I will." I smiled.
"Sorry to bother you. I had no time to bring him to my parents because we had a call from the company. Thank you very much." He uttered.
"It's okay." Sagot ko naman sa kanya.
"Bye! Bye!" Taehyung cutely said.
Nagsimula na silang magsilabasan lahat and kumaway sila sa akin para mag-goodbye. While Jimin being himself, of course nasa loob pa rin at inaayos ang mga gamit niya.
"Jimin! Faster, the camera directors are waiting for us!" Namjoon yelled from outside.
"Okay! Okay!" Jimin shouted back.
Akma na siyang papalabas ng pintuan when he suddenly stop sa kalagitnaan and then umakyat sa hadgan; probably may kukunin sa kwarto niya or kung ano.
Pero I was shocked at halos nagising ang medyo natutulog ko pang diwa nang bigla niya na naman akong bigyan ng peck direct sa lips.
I'm still not ready for his surprises.
"Huh!?" I was stoned after what he did.
"Take care." He smilingly said habang papaalis.
Shocks. Buti na lang nakapag-toothbrush na ko.
After that narinig ko na ang pag-alis ng van and sa pagkakataong ito, ako na lang mag-isa sa living room. Pumunta ako sa kusina para magtimpla ng kape and pagkatapos noon ay umupo na ako sa sofa and then I opened the TV.
Maya-maya ay bumaba na nga si Steph. Nagpresenta na siyang magluto ng breakfast namin kaya naman nanatili pa rin akong nakaupo sa sofa. Minutes after that, si Jerra naman ang bumaba at parang pugad ang buhok nito.
"Hoy, ano ba yan. Mukhang kakatapos mo lang mangkulam ah." Bungad na pang-aasar ko sa kanya at inirapan niya lang ako.
Since may dala akong suklay pagbaba ko ay ibinigay ko iyon kay Jerra para ipang-ayos niya sa napakagulong niyang buhok.
Ilang minute pa ang lumipas at nangamoy na ang mga niluluto ni Steph, kaya naman tumayo na ako at saka tinulungan siyang maglagay ng plato.
"Jerra, kain na." Tawag ko sa kanya and lumapit naman ito and then umupo sa dining table.
"Ang bango." Wika ni Jerra sabay singhot ng mga pagkain na nakahanda sa lamesa.
"Thank me later." Wika naman ni Steph.
"Angel." Tawag naman sa akin ni Jerra.
"Oh?" Tugon ko.
"Asan nga pala sila? Tulog pa ba?" Tanong sa akin ni Jerra about sa Bangtan.
"Uhm.. Maaga umalis eh. Busy daw ang schedule nila ng halos ilang weeks so hindi nila tayo masasamahan muna ng madalas dito sa bahay." Sagot ko at tumango naman sa akin si Jerra.
"Anyways guys.. I had a strange dream last. Nakakaloka talaga." Kwento ni Jerra habang kumakain.
"Anong nangyare?" Tanong ni Steph.
"Nag-uusap daw kayo ni Angel and then sabi ni Angel meron na siyang jowa. Gosh!" Salaysay niya at sabay higop ng mainit na gatas.
"It's not a dream." Tugon sa kanya ni Steph na dahilan para maibuga niya ang gatas na iniinom niya.
"Yuck! Jerra! Ano ba!" Singhal sa kanya ni Steph.
"Oh my— Really?" Gulat na wika ni Jerra and then tumingin siya sa akin na parang nanghihingi ng confirmation.
Which of course, I nodded.
"So it means.. Na hindi panaginip yon?" Dagdag pa niya, in which I nodded again.
Pinunas niya ang kamay niya sa sarili niyang damit at inilahad niya ang mga palad niya sa akin para maki-pagshake hands.
"Gosh! Bebs. Ibang level ka na talaga. Mana ka saken." Biro niya habang kinakamayan ako.
"Che! Wala ka ngang jowa e." Asar ni Steph na dahilan para kumalas siya sa pagkamay sa akin at saka niya inirapan si Steph.
Natawa na lang ako si pinag-gagagawa nilang dalawa.
"Ako na ang maghuhugas ng plato." Biglang wika ni Jerra.
"Wow!? Bago yon ah. Anong klaseng mabuting espirito ang sumapi sayo?" Tanong ni Steph.
"Nothing.. It's just ayoko lang mapagod and bride ni Jimin." Asar sa akin ni Jerra na ikinalaki ng mata ko.
What? Narinig niya din yung pang-asar sa akin ni Steph kagabi?
"Of course narinig ko 'yon, Angel." Sambit niya sa'kin na mas ikinagulat ko.
Jusko! May telepathic abilities ba ang babaeng to?
"Wala akong telepathic abilities, girl. It's just napakadali lang hulaan ng mga tinginan niyo." Wika niya sabay tayo at sinimulang linisin ang lamesa.
Nagtitigan na lang kami ni Steph dahil sa mga sinabing iyon ni Jerra. Kaloka. Next time talaga hindi na ako makikipag-usap katabi ng isang natutulog na Jerra. Mahirap na. Haha!
Naghugas na nga ako ng kamay para magtungo muli sa couch para manood muli ng TV nang makita ko si Yeontan na nakaupo sa isang gilid, and then suddenly naisip ko na baka hindi pa siya napapakain so hinanap ko sa mga cabinets yung pagkain ng aso and fortunately nakita koi to agad.
I filled up his bowl and lumapit naman siya kaagad para kumain. Habang kumakain siya ay naalala ko na din na pakainin si Chimhyang; nasa same na cabinet lang din ang pagkain niya katabi ng pagkain ni Yeontan kaya bumalik ako para kuhanin iyon.
Halos three weeks mahigit ding naging ganon ang cycle ng buhay namin. Minsan kapag lumalabas ako ng kwarto ng mga madaling araw para uminom ng tubig ay naaabutan ko ang isa sa mga member na umuuwi sa dorm para matulog saglit or may kukunin lang.
Actually sa mga panahong iyon doon nag-build up yung awa ko sa kanila kasi totoo pala talaga yung mga videos na napapanood ko before na sobra yung stress at pagod na dinadanas ng mga K-Pop idols. Ngayon na-wiwitness ko ito before my very eyes, mas doble yung epekto sa'kin.
I woke up one morning dahil sa mga kaluskos and then when I opened my eyes nakita ko na gising na sila Jerra at Steph at kasalukuyan inaayos ang sarili.
"Anong oras na ba?" Inaantok kong wika sa kanilang dalawa.
"8:30 na girl." Sambit sa akin ni Steph.
Bumangon na ako mula sa kama at kinuha ang sarili kong face towel para makapag-ayos na rin at maghilamos. After non ay hinintay nila akong dalawa and sabay-sabay na kaming bumaba para makapag-almusal.
And I was surprised nang makita kong may nakaupong lalaki sa sofa; sipping his cup of coffee. Nakita niya ako and he smiled at me.
"Good morning." Jimin greeted me.
Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko because ilang lingo ko din siyang hindi nakita dahil sa sobrang busy nila.
Ayoko naman siyang yakapin or what kasi nakakahiya pa rin sa ibang members na nasa baba na rin ngayon.
Kaya naman malumanay lang akong bumaba at umupo sa sofa na medyo malayo sa kanya.
"Don't be shy, Angel. We know about it, already." Seokjin teased me while he's in the kitchen.
Nagulat ako sa sinabing iyon ni Jin at nahiya at the same time. Napatingin ako kay Jimin na para bang nag-dedemand ng mga kasagutan.
"Jimin-hyung can not resist keeping it too himself while he's with us." Taehyung said and he sat beside Jimin.
Nginitian na lang ako ni Jimin na para bang nanghihingi ng sorry. Well wala na akong magagawa, alam naman na nila. But still, hindi pa rin yon excuse para magligalig agad ako. Nakakahiya pa rin.
Nanonood lang ako ng TV and maya-maya nararamdaman kong unti-unting umuusog papalapit sa akin si JM. Hindi naman ako umalis sa kinalalagyan ko kasi nga.. Okay! Gusto rin.
(Lande.)
"Did you miss me?" Jimin whispered.
Umiling lang ako ng bahagya habang nasa TV pa rin ang atensyon ko.
"Are you sure?" Jimin whispered once again. This time sobrang lapit niya sa tenga ko and I can feel his breath.
I don't know kung kaya ko pang pigilan yung emotions na malapit ng sumabog sa loob ko. Mr. Park is too powerful. *Gulps*
"Let's eat." Jin whispered between us.
Nagulat ako sa ginawa ni Jin and nakita ko ding medyo dumistansya si Jimin.
"Yah! Hyung!" Jimin protested.
"What? I just said that let's eat?" Jin laughingly answered.
Natawa nalang ako dahil sa nangyari na yon. I stood up and then pumunta na nga sa dining table. Halos maglaway ako sa mga nakahanda sa lamesa. Ang sasarap—ng mga pagkain.
(I know what you're thinking.)
"Finally, some good food." JK exclaimed while eating.
I can really relate to Jungkook dahil noong mga time na wala sila ng ilang lingo, puro preservatives and instant food lang ang niluluto at kinakain namin. At last makakatikim na rin ako ngayon ng totoong pagkain.
Parang magkakagalit kaming lahat dahil niisa sa amin walang nagsasalita. Lahat busy sa pag-ngasab ng kanyan-kanyang pagkain sa bawat plato. Haha!
After a while ay natapos na nga rin kaming kumain. Nag-volunteer naman si Taehyung na maghugas ng plato and sinamahan naman siya ni Steph.
"So kagabi lang kayo, bumalik?" Tanong ni Jerra sa kanila habang nagpapababa kaming lahat ng kinain.
"Yeah.." Namjoon briefly said.
"We went to U.S. to attend some shows and promote our songs." Yoongi replied. Nakita ko naman si Jerra na nagliwanag ang mga mata at medyo namula.
"Daya, walang pasalubong." Murmur ni Jerra na ikinatawa ko.
"So where's your next trip? Babalik ba kayo doon or somewhere else na?" Tanong ko naman.
"Well, we're going back to U.S. after a week for some show guestings." Hoseok replied.
I nodded.
"Yah! Hyung!" Taehyung suddenly called; drawing all the attention to him.
"My uncle's been calling me recently." Taehyung added.
"And?" Namjoon asked.
"He said that he wants me to visit his town house in Daegu." Taehyung said.
"So?" Hoseok asked.
"So.. You want to come?" Taehyung happily offered.
"Aish.. It's your uncle. It's awkward if we go there too." Hoseok uttered.
"No! No! It's fine. I talked to him a while ago and he said that it's okay if I'll bring someone with me. And besides he wasn't really there, he just wanted someone to go visit it." Taehyung explained.
"It's been a long time since I went there. But Daegu is a city, why did your uncle bought a town house there? There's too much people, we can't go." Yoongi said.
"It's 5 or 4 kilometers away from the main city of Daegu. I've already been there before with my grandma when I was a little boy." Taehyung once again explained.
"It's okay to relax for a bit before we go to America, again." Seokjin suggested.
Nagtitigan lang silang lahat at nag-iisip isip kung tatanggapin nila ang offer ni Taehyung. Habang kami namang dalawa ni Jerra ay nag-aabang lang din ng mga susunod nila sasabihin.
"Okay. I'm in!" Seokjin initiated.
"Me too." Hoseok and Namjoon added.
Tiningnan naman ni Taehyung ang reaksyon ng iba pang mga members and they all nodded at payag na nga sila.
"What about the three of you?" Taehyung asked; looking to me and Jerra.
"H-Huh? It's fine. Go lang." Ora-oradang wika ni Jerra.
Taehyung smiled and made a single clap.
"Okay! Daegu, it is." Taehyung happily exclaimed.
"When are we leaving?" Seokjin asked.
"We could leave tomorrow?" Taehyung suggested and all of them seemed to agree.
"I'll buy some stuff for us later. Can you go with me, JK?" Seokjin called him.
"Yeah.. Yeah.. Sure." Jungkook said while he's busy scrolling his phone.
"Wait? Didn't you say that you're going to wash the dishes?" Seokjin told Tae.
"Oh! Right! I forgot." Taehyung realized.
"Yah! You let Steph do the task alone!" Seokjin yelled while laughing.
"Sorry." He awkwardly smiled and left the dining table to help Steph with the dishes.
Natawa na lang din ako ng dahil doon.
After na malinis na ang buong dining table ay lumipat na nga kami sa living room. Si Hoseok, Namjoon, Yoongi, Seokjin at Jungkook naman ay umakyat sa mga kwarto nila; probably mag-iimpake or what. Ang tanging nasa living room lang ay kaming tatlo nila Jerra plus si JM and Tae.
Ilang minuto ang makalipas ay muling bumaba si Seokjin and JK at naka-jacket silang dalawa. Lumabas na sila ng dorm at narinig ko ang pag-alis ng van.
"I really wanted to go there." Taehyung spoke while we're watching the TV.
Napatingin naman ako nang marinig ko siyang magsalita and then I waited kung anong mga susunod niya sasabihin.
"Before my grandmother died, she used to go there. That's why I really wanted to go." Taehyung added.
I don't kung ano ang mga tamang salita ang dapat kung ibigay sa kanya. Wala na akong masabi na kahit ano but insisted hinimas ko nalang ang likod niya, para pagaanin ang loob niya.
And Taehyung just smiled back at me.
Maya-maya ibinalik ko na muli ang atensyon ko sa TV at saka muling nanood. Kalaunan ay lumipas ang buong araw na paikot-ikot lang kami sa buong dorm hanggang sa gumabi. Nag-siakyatan na kami sa kanya-kanyang mga kwarto.
Pero before we enter our respective room, Taehyung reminded us na dapat makaalis na kami by 6:30 so dapat handa na kami by 6.
Tuluyan na nga kaming pumasok sa mga kwarto namin. Naghanda na kami ng mga dadalhin naming damit.
"Angel? You still up?" Jimin knocked in our door.
"Yes? Gising pa siya. What is it?" Wika naman ni Jerra nang siya ang dali-daling nagbukas ng pinto at humarap kay JM.
"Lumayas ka nga dyan." Tulak ko sa kanya papaalis ng pinto.
Lumabas ako ng kwarto naming at isinara ang pinto para walang istorbo.
"Bakit?" Bungad ko sa kanya.
"Do you have something to put your stuff?" Jimin asked.
"Uhm.. Ay oo nga. Wala pala kaming lalagyanan ng damit." I said.
"You can use this." Jimin uttered; handing me over a luggage bag.
"Oh! Thank you." Sambit ko sa kanya.
Nakatayo lang kami don for a while at hinihintay ko lang siya na umalis pero ewan ko kung bakit nandoon pa rin siya.
"May.. kailangan ka pa?" Tanong ko.
Naghintay lang ako ng susunod niya sasabihin and after a few minutes tinuro niya ang cheeks as if nanghihingi siya ng kiss.
Grabe talaga.
"Huh? Ano yun?" Pagmamaang-maagan ko pa.
"Y-You know what I mean." He shyly replied.
Para siyang 6 years old na nanghihingi ng candy sa harapan ko ngayon. Nakakainis. Napaka-cute. He knows that I can't resist his charm. Ugh!
I sighed.
"Okay.. Fine." Wika ko at nakita kong mas lumawak ang mga ngiti niya.
Mas matangkad siya sa akin so technically kailangan ko pang tumingkayad para lang maabot ko yung cheeks niya. I was about to kiss his cheeks pero sinadyang ilihis ang ulo niya para magtugma ang labi niya sa labi ko.
That was his rapid peck. Once again. I AM SCAMMED!
"Hoy!" Mahinang pagsigaw ko sabay takip sa labi.
"Sweet dreams!" He smiled then he left.
Tila nadikit ang mga paa ko sa kung saan ako nakatayo. I was just there for a couple of minutes hanggang sa magbukas muli ang pintuan ng kwarto namin.
"Oh anong nangyare sayo?" Tanong sa akin ni Steph.
"H-Huh?" Tugon ko sa kanya nang biglang bumalik ang ulirat ko.
"I said, anong nangyare sayo? At bakit hinahawakan mo yang labi mo?" Tanong muli ni Steph.
"W-Wala." Sagot ko sabay pasok muli sa kwarto.
Isinara muli ni Step hang pinto at ipinasok ko na ang maleta na ibinigay sa akin ni JM kanina. Di ko alam na may kabayaran pala tong maleta na to. Kaloka.
"Oh dito natin ilagay lahat ng mga dadalhin nating damit at gamit." Sambit ko.
Nakatingin lang sa akin si Steph. Hindi niya inaalis ang paningin niya sa kin. Kung nakakatunaw lang siguro ang titig kanina po ko liquefied.
"B-Bakit?" Tanong ko sa kanya nang hindi ko na matiis ang kanina niya pang pagtitig.
"Sagutin mo nga ko." Wika niya.
"Oh, ano?" Tugon ko.
"Did you.. KISS? A while ago?" Tanong niya sa akin with emphasis sa salitang 'KISS'.
"K-Kiss? Huh? Ano.. uhmm.. Basta." Turan ko habang nagbi-busy busyhan sa pag iimpake.
"It's just a YES or a NO." Pangho-hotseat niya pa.
"Gosh! Steph! Yes yan, halata naman eh." Gatong ni Jerra ngunit nanatili pa rin akong tahimik.
"Angel!" Tawag muli sa akin ni Steph.
"ANO?" Singhal ko sa kanya na ikinatawa nilang dalawa ni Jerra. Di ko alam kung normal pa ba 'tong dalawang 'to eh.
"Ano nga?" Tanong niya muli.
"Anong 'ano'?" Tanong ko rin pabalik at napabuntong-hininga na lang siya.
"Wag mo na siyang kulitin, Steph. Sinasariwa niya pa siguro yung 'KISS'." Asar pa ni Jerra at sabay silang tumawa ni Steph.
"Okay sige. Hindi na kita kukulitin, Jimin's bride." Asar din ni Steph sa akin.
Grabe nakaka-cringe.
"Jimin's bride, pakilagay nga diyan sa maleta." Pang-aasar muli ni Jerra at kinuha ko ang damit na inaabot niya sa akin and then inilagay iyon sa maleta.
"Jimin's bride, mauuna na ba akong maghilamos o ako na lang?" Wika ni Steph na tila pinipigilan ang tawa.
"Wag Steph. Dapat laging mauna ang Jimin's bride." Dagdag pa ni Jerra.
Argh! Fine! Suko na ko.
Napabuntong-hininga na lang ako at tumingin ng diretso sa kanila na ngayon ay pigil na pigil ang pagtawa.
"Oo na! We kissed! Happy? Happy na kayo?" Sambit ko sa kanilang dalawa na mas lalo nilang ikinatawa.
Mga baliw. Hayst.
"Just stop calling me that. Nakiki-cringe talaga ko." Sambit ko sa kanila.
"Okay Jimi—I mean, bebs." Wika ni Jerra na tinarayan ko na lang.
Pagkatapos naming mag-impake ng mga dadalhin ay isa-isa na nga kaming naghanda para matulog. Nang maayos na ang lahat ay pumwesto na kaming tatlo sa kama and then we dimmed the lights para mas makatulog ng maayos.
Maya-maya ay unti-unti ng nagsara ang mga talukap ng mata ko hanggang sa tuluyan na nga akong makatulog.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
The next morning, nagising ako nang mapansin na ako nalang mag-isa sa kama. Inilibot ko ang aking mata sa buong paligid and I saw na wala na rin ang mga maleta namin nila Jerra.
Iniwan nila ko? I thought.
Kinuha ko ang phone ko na nakalapag sa lamesita na nasa gilid ng kama and I checked the time. It's 5:12 AM. So hindi pa sila nakakaalis, kasi ang call time is 6 AM at ang alis naman ay 6:30 kaya ang tanong ay nasaan sila?
Naghilamos ako at inayos ang sarili ko, hindi na muna ako naligo dahil sa sobrang curious kung nasaan sila Jerra and Steph sa mga oras na 'to. Lumabas ako ng kwarto at nakita ko na dimmed ang mga ilaw sa hallway.
Medyo na-creepyhan lang ako dahil lahat ng pinto ng mga kwarto nila ay nakabukas. May masamang nangyari kaya kagabi na hindi ko alam? I hope none.
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad sa gitna ng hallway. Dumaan sa isipan ko na baka panaginip lang to at pinaglalaruan na naman ako ng utak ko, so I pinched myself.
"Aray."
Hindi nga ito panaginip.
Nasa bungad na ako ng hagdan pababa ng first floor at nakita kong madilim din sa baba at walang kailaw-ilaw. Kaya naman binuksan ko ang flashlight ng phone ko to light up my way, pababa. Mas lalong lumalakas ang kabog ng dibdib ko every step na gawin ko at nasa kalagitnaan na ako ng staircase nang biglang..
"SURPRISE!!"
Nanlaki ang mga mata ko at nagulat. Nagbukasan ang mga ilaw at sumabog ang confetti sa buong paligid dahil sa party popper.
WHAT IS HAPPENING?
Nakita ko ang masasayang mukha nilang lahat habang nakatingin sa'kin. Si Jerra and Taehyung ang humahawak ng party popper at nagpasabog ng confetti kanina and lahat sila ay bihis na at ready nang umalis.
"Happy Birthday to you~ Happy Birthday to you~" All of them cheered.
And then I saw a man came out from the kitchen, may dala siyang cake na may nakasinding mga kandila. He smiled at me while singing.
"Happy birthday~ Happy birthday~ Happy Birthday to you~ Make a wish, Angel." JM gladly said while holding the cake in front of me.
Wala na akong magawa nang mga oras na iyon kundi ang ngumiti sa kanya. Napatingin ako sa kanya and I saw that he's really happy; doing this. Itinuon ko ang atensyon ko sa mga kandila ng cake and then I started to wish..
I wish everything will be back to normal soon and I wish that the man holding this cake, is that man that I will be with, for the rest of my life.
It's the same wish na hiningi ko during the moment na nagsa-stargazing kaming dalawa. I mean, why not repeat it diba? Because it's really the wish that my heart truly desires.
Nagpalakpakan sila nang hipan ko na ang mga kandila.
I smiled.
"Thank you for this, pero noong September 9 pa ang birthday ko." Wika ko sa kanila.
"I know but it's never too late to celebrate, diba?" Sagot ni Jerra.
"Actually, Taehyung-hyung did some research about your personalities before and during the days that we're not here, he remembered that it's your birthday." Jungkook explained.
"Yah! I remembered it too." Jimin protested.
Hmmm.. Mukhang may defensive dito ah. Haha!
"But Taehyung-hyung planned all of this." Jungkook teased JM once again.
"Gosh! Pati yung mga pagbukas-bukas ng pintuan ng kwarto? It's all part of his plan." Sabat ni Jerra.
"Yes, because he said that it would make Angel think that we left her." JK responded.
"Well done, Taehyung-ssi. Well done." Jin praised him while shaking his hands.
"Thanks Taetae!" I said while smiling at him.
Tiningnan ko sa peripheral view ko si Jimin at medyo namumula siya, natawa na lang ako nang makita ang reaksyon niya.
"Yah? Jimin-ssi, are you jealous?" Seokjin kiddingly said.
"N-No." He answered that made everyone laugh.
Nasa kalagitnaan ako ng pagtawa ko when suddenly bigla niya akong pinahiran ng icing ng cake sa pisngi at isang mabilis na peck naman sa kabilang cheeks.
"Hoy!" Sigaw ko.
Si JM naman ang natawa ngayon dahil sa ginawa niya.
Sumimangot ako at hindi nagsalita.
"Yah! Jimin! You ruined her mood." Namjoon said.
Nakita ko naming agad niyang itinigil ang pagtawa niya and then unti-unti siyang lumapit sa'kin.
"Hey.. I'm sorry." He said while holding both of my shoulder.
"OKAY!" Sambit ko sabay pahid ng icing sa mukha niya.
Umakyat ako ng mabilis papunta sa kwarto namin nila Jerra and habang papaakyat ay naririnig ko silang nagtatawanan.
Pagpasok ko ng kwarto ay nilock ko kaagad ang pinto and I stayed there for a while. Maya-maya may biglang kumatok kaya naman binuksan koi to ng bahagya para magkaroon ng siwang at masilip kung sino ang nasa labas.
Nakita ko na si Jerra and Steph yon kaya naman pinapasok ko sila. Sinabihan nila ako na maligo na dahil malapit nang mag-six kaya naman walang ano ano'y pumasok na kaagad ako sa banyo. Ilang minuto ang makalipas and finally natapos na nga rin akong maligo, nagbihis na ako kaagad at sinuklay ang aking buhok.
Nasa van na lahat ng mga gamit namin kaya all I need to do ay ang bumaba na, which I did. Nakita kong nasa loob ng van na silang lahat at kaming tatlo nalang nila Steph ang kulang, tuluyan na nga kaming sumakay. Since dalawang pwesto sa likod at isa sa middle seat ang available ay nahiwalay ako kila Jerra at magkasama silang dalawa ni Steph katabi ni Yoongi.
Hindi na nakakapagtaka kung ba't doon umupo si Jerra. Sa middle seat naman ako umupo and of course halos palagi naman si Jimin muli ang katabi ko.
Oo na! Fine! Gusto ko rin. Hayst.
Nang makasakay na nga kaming lahat ay bumaba si Jungkook para buksan ang gate para makalabas ang van and then sumakay siya muli nang mai-sarado niya na ang gate.
"Alright. Let's get it!" JK said his iconic line.
"Well continue, Angel's birthday celebration there. Okay! Are you all ready?" Taehyung said and all of us agreed.
Umusad na nga ang byahe namin at sinimulan na ni Jin ang mag-drive. Malayo ang Daegu sa Seoul so makakarating kami doon mga hapon na rin siguro or something. Puro phones lang nila ang hawak nila samantalang ako naman ay nagsa-sight seeing lang sa bitna.
Hours passed at naramdaman kong inaantok ako at halos di ko na rin mapigilan ang pagbagsak ng mga talukap ng mga mata ko. And then I felt na may palad na dumampi sa ulo ko.
"You can lean on my shoulder." Jimin said.
Wala na akong nagawa kundi ang sumandal na lang talaga sa balikat niya dahil sa sobrang antok. Tuluyan ko ng ipinikit ang mga mata ko at unti-unti akong nakatulog habang mabagal na hinihimas ng malamyos niyang mga palad ang buhok ko.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Angel! Hey! Angel!" Rinig kong tawag sa akin.
Naalimpungatan ako ng marinig ko iyon at dahil na rin sa pagkalabit sa akin. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at iginala koi to sa paligid. Napansin kong nakahinto na ang van at nakabukas na ang pinto sa harap ko at ang tanging tao na lang na kasama ko sa loob is si Jimin.
"N-Nandito na tayo?" I asked and he nodded.
Tumayo na ako at saka naunang lumabas ng van. Sumunod naman sa akin si JM and then sabay na kaming naglakad. Marami kaming pa-sikot sikot na dinaanan ni JM hanggang sa di kalayuan ay may natanaw na akong isang malaking bahay na nasa parang burol and according to JM na 'yon na daw yung townhouse ng uncle ni Tae.
Iginagala ko pa rin ang mga mata ko sa buong paligid habang magkasabay kaming naglalakad ni JM. Wala akong masabi dahil napakaganda ng mga nakikita ko. Puro puno ang buong paligid. Tama nga ang sinabi ni Tae na malayo ito sa pinaka-city ng Daegu.
Habang naglalakad ay may nakasalubong kaming isang matandang lalaki. Meron siyang baston and puro black ang suot niya pero gutay-gutay.
"Jimin?" I called him.
"Mm?" He responded.
"Do you have something else there? Snacks or what?" Tanong ko.
"Uhm.. I have nothing here, why? All our stuff was already in the townhouse" He said.
"I just want to give something doon sa matandang lalaki na 'yon. Kawawa naman." Wika ko sa kanya.
Kinapa ni JM ang bulsa to see if he has something na pwede naming ibigay and mukhang meron siyang dinudukot sa bulsa niya. Inilabas niya ito and then I saw some paper money.
"This is all I have, here. 7,000 won? Is this okay?" He shyly said.
"Can it buy something?" I asked.
"Yeah, it can buy some snack." JM replied.
"Okay na siguro yan, kaysa wala." Wika ko and then ibinigay niya sa'kin ang pera.
"Uhm? Ahjussi? This.. is.. for.. you.." Mabagal kong pagsasalita para maintindihan niya.
Tinanggap niya naman ang ibinigay naming and then tumingin siya diretso sa mga mata ko and then he gave me a sinister smile.
Di ko alam pero the moment na ngumiti siya bigla talaga akong nilamig at kinilabutan. Ang creepy.
Matapos kong maibigay sa kanya ang pera ay naglakad na ito papaalis and then pinatuloy na namin ni JM ang paglalakad naming patungo sa townhouse.
"I feel guilty, I think what we gave him was not enough. Maybe we should invite that old man in the town house to give him more food." JM said all of a sudden.
Um-agree naman ako sa kanya kaya lumingon ako para tawagin muli yung matandang lalaki but he mysteriously disappeared. Nakakapagtaka dahil mabagal siyang maglakad at isang diretso lang ang daan na nilalakaran naming so dapat nasa likod pa rin namin siya by now. Maging si JM ay nagtaka kung nasaan na ang matanda. Napa-buntong hininga na lang ako.
Since wala naman na siya ay nagpatuloy na lang kami sa paglalakad and then nakita kong may lumabas sa townhouse at kinakawayan kami.
Taehyung's Point of View
"Yah! Taehyung!" Seokjin-hyung called me.
"Why, hyung?" I answered.
"Can you fetch Angel and Jimin, they're taking too long to get here." He said.
I nodded to what Seokjin-hyung told me and I got out my uncle's townhouse. The moment I was outside, I immediately saw the both of them walking and so I waved my hand.
"ANGEL! JIMIN!" I called them and fortunately they quickly saw me.
I ran towards them.
"What took you so long?" I asked them.
"Sorry, I woke up too late." Angel replied.
"By the way, what brings you here?" Jimin asked.
"Well.. Seokjin-hyung told me to fetch you." I answered and he nodded.
And so I accompanied the towards the townhouse. While we're walking I saw Angel tapping her pockets as if she's missing something, so I asked her.
"What's wrong?" I said.
"I think I left my phone in the van." She responded.
"Really? Let's go back to get it, then?" I suggested.
"Wait, I'll go with you." Jimin uttered.
"It's okay, hyung. I'll go with her." I said and from that moment I look at Jimin; I knew from his facial expression and his reaction that he's jealous.
"Yah? Jimin? Don't tell me you're jealous?" I teased him.
"W-What are you saying? That's nonsense! No one's jealous here." He quickly retaliated that made me and Angel laugh a bit.
"Well, let me be with Angel and just go to the townhouse, they're all waiting for you." I told him.
"And besides, I know the way back better than you." I added.
He look at Angel and I saw that Angel is convincing him to go towards the townhouse and she'll be fine going with me.
Jimin-ssi is in loved again but still he never change.
After a few moments, Jimin was finally convinced. So Angel and I started to walk back to the van to get her phone. I take look on Jimin once again and he seems uneasy because he keeps looking back at us.
I just smiled while looking at him but still we continued our way.
"It's so nice to be back in this place, once again." I suddenly said while looking at green sceneries around us.
"Does it bring back a lot of memories to you?" Angel asked me with a smile.
"Yes.. considering that my grandmother choose to spent her remaining days here. I'm just sad that I wasn't able to be with her during those moments." I sadly uttered.
"It's okay, I'm sure that your grandma will understand. And I think she's very proud on what you've achieved." Angel comforted me while patting my back.
I didn't notice that there were tears in the corners of my eyes and I only felt them when it fell down in my cheeks.
"S-Sorry for being emotional." I told her as I wipe my tears.
"It's fine. It's normal for people to cry." She said.
As I wipe the tears that clouded my vision, I saw someone standing from afar. I cleared my sight and I saw that it was an old man. Seconds passed and suddenly I was shocked when he got closer to us in the blink of an eye, it was as if he use some sort of teleportation.
I looked at Angel's reaction and she was just as shocked as me. I knew that she saw what that man just did.
Everything around us became weird and I felt that it is too much cold. The old man that I saw from a far distance minutes ago was now a meter away from the both us.
I can not do anything, my feet seemed to be stuck in the ground. I saw the old man and he gave us a mysterious smile that really gave me the chills and the coldness that surrounds us began to double.
I just stared at him and waited on what he'll do next. The old man stared me, directly in the eyes and then I saw him blew air from his mouth. I felt something strange the moment he did that. I suddenly felt dizzy and my knees became weaker causing me to fell down.
"Taehyung! Taehyung!" I heard someone called my name.
Perhaps it was a girl.
But I knew from her voice that she wasn't Angel. I tried to open my eyes but I wasn't able to open it widely; my vision was clouded.
I saw someone approached me, and she was a girl wearing a white dress. From that moment I was sure that it wasn't really Angel and only one thing is going on in my mind..
If you are not Angel, then who are you?