En: Het laatste hoofdstuk. Aah! Ik snap dat jullie nog vragen hebben, dus zet ze vooral in jullie reacties :-) Dan kan ik ze meenemen als ik daar nog niet aan gedacht had. Ik ga niets verklappen van deel 2 of antwoord geven, dat niet.
50. Het gewilde object
'Je vader is toch dood?' vroeg Alex aarzelend. 'Ik dacht dat hij van een berg gevallen was?'
'Dat denkt iedereen, Alexander,' zei de man, haar vader. 'Dat was ook de bedoeling. Alle anderen zijn inderdaad omgekomen tijdens die missie, maar ik had een engeltje op mijn schouder en ik bleef die dag achter in het hotel.'
'Waarom heb je dat nooit laten weten en gedaan of je dood was? Weet je hoe mam er aan toe was… dankzij jou!'
Resse keek haar verbaasd aan. 'Je moeder heeft altijd geweten dat ik nog in leven was. We onderhielden contact door middel van brieven en af en toe belden we. Niet lang, soms twee minuten en soms spraken we elkaar maanden niet.'
Isa knipperde met haar ogen. 'Wat? Dat lieg je! Mam wist niet dat je nog in leven was! Ze huilde constant om jouw dood!'
'Nee.' De man schudde zijn hoofd. 'Ze huilde omdat ze wist dat zij en ik nooit meer samen konden zijn. Om jou, Isa. Ik was veel te bang dat ze jou te pakken zouden krijgen. En dat hebben ze nu.' Zijn ogen gleden minachtend over Jamie. 'Ze hebben je te pakken. Deze jongen werkt voor hen.'
'Er valt niet bepaald veel te kiezen, nietwaar?' bromde Jamie boos. 'Niemand heeft een keuze. Je hoort bij de Tempus als je door de tijd kan reizen en als je kritisch ben vermoorden ze je of doen ze in elk geval een poging.'
Resse glimlachte en knikte toen. 'Ik weet dat jij voor hen werkt.'
'Ik wil Isa niet vermoorden! Ik wil haar juist beschermen.'
Isa kneep in het tasje en voelde zich nu pas echt misselijk. Waar was het in vredesnaam misgegaan?
'Ik was bang dat ze je zouden vermoorden wanneer bleek dat je het gen had en je hebt het gen. Ik moest verdwijnen, Isa. Ik ben nog steeds op de vlucht en dat zal ik blijven. De rest van mijn leven.' Hij haalde een hand door zijn donkerbruine haren. Dezelfde haren als die Isa had.
'Heb je de brief gehad?'
Ze dacht aan de brief die ze onder een losse vloerplank gestopt had. Het was de beste plek geweest op dat moment en ze knikte. 'Ik heb mijn opa ontmoet,' zei ze toen.
'Mijn vader. Ja, dat weet ik. Anders had je de brief namelijk niet. En dit,' hij hield het horloge omhoog, bungelend aan zijn ketting. 'De talisman die van je afgepakt is, maar waar je nog één keer mee kon reizen.'
'Wat?'
Haar vader keek verbaasd. 'Wist je dat niet? Dat heb ik in de brief gezet. Dat je horloge afgepakt zou worden en daarna zou je er nog één keer mee kunnen reizen. Met het erfstuk dat vroeger van mijn opa's talisman was, daarna die van mijn vader, van mij en tenslotte van jou.' Hij hield het horloge boven haar hand en liet het in haar handpalm vallen. 'Men dacht altijd dat de oudste zoon het gen zou erven, maar blijkbaar is dat niet waar.'
'Er ontbrak een stuk van de brief,' mompelde ze.
De man keek somber. 'Dat is heel slecht nieuws en ik hoop dat mijn vader daar niets mee te maken heeft.'
Ze haalde haar schouders op. Zij kende haar opa tenslotte amper.
'Je wist dus niet dat je nog één keer het horloge nog gebruiken.'
Isa schudde haar hoofd. 'Dan had ik het niet voor iets stoms gebruikt als toegang krijgen tot Jamie's kluis.'
De man keek nu naar Jamie. 'Wat is er zo belangrijk in jouw kluis dat jullie er naartoe moeten tijdreizen?'
De acteur haalde zijn schouders op. 'Niets eigenlijk. Het is gewoon een veilige plek waar ik spullen bewaar. Ik wilde dat horloge en de brief bewaren, maar Isa was bang dat ik haar bedroog.'
'Geen wonder,' zei Resse langzaam. 'Je bent één van hen. Een zoon van de Tempus. Je hebt je Test gehaald.'
'Test?' vroeg Isa zachtjes. 'Hoe weet je dat?'
'Hij draagt paars en hij heeft een nummer onder de stip. Laat maar zien, je hoeft het niet meer te verbergen.'
Isa verwachtte protest, maar in plaats daarvan stroopte de jongen de mouw van zijn colbert op en hief zijn arm. Onder de stip stond een nummer. 0101.
'Wanneer heb je dat gedaan?' vroeg ze, fronsend. 'Ik heb het nooit eerder bij je gezien.'
Jamie schokschouderde. 'Vlak voor we in de toekomst terechtkwamen.'
'Mooie score,' zei Resse met een kleine lach. Hij stroopte nu zijn mouw een klein stukje op en er stond hetzelfde nummer. 0101.
'Als ik geen voortvluchtige crimineel was die met de tijd had gerommeld, dan zou je onder mijn leiding gevallen zijn. Maar alles is anders nu. Die scores zeggen niets meer.'
'S-scores?' stamelde Alex. 'Wat voor scores?'
Isa's vader keek de andere jongen aan alsof hij compleet vergeten dat hij er ook nog was. 'Je doet een test zodra je er klaar voor bent. Elke Reiziger krijgt daarvoor een score en hoe lager je score, hoe beter je bent.'
'Dus jij bent het beste?' fluisterde Isa.
Haar vader schudde zijn hoofd. 'Nee, degene die 0000 haalt, is de beste. Er is alleen nog nooit iemand geweest die dat haalde. Er is één versie van de toekomst waarin dat gebeurt, maar jullie weten alle drie dat de toekomst onstabiel is. Jullie weten dat de tijd elk moment anders kan zijn.' Hij keek naar het horloge in haar hand. 'Erfstukken komen niet veel voor in de wereld van het tijdreizen. Simpelweg omdat er nogal eens talismannen kwijtraken of stuk gaan. Als er een erfstuk is, erft de eerste zoon het.'
'Je hebt geen zoon,' zei Isa bitter. 'Nick is tenslotte niet van jou.'
Even leek hij uit het veld geslagen toen hij mompelde: 'Je weet het dus?'
Een knik van haar was voldoende.
Ze wilde hem vragen hoe hij wist dat het horloge afgepakt zou worden, maar dat was een stomme vraag aan een tijdreiziger. Hij had dit als een toekomst gezien, één van de velen misschien wel.
'Je mag woedend op me zijn, je mag me haten, maar ik had hier mijn redenen voor, Isa. Ik wilde jullie beschermen. Ik kon niet anders. Als ze dachten dat ik dood was, dan zou alles veel gemakkelijker zijn, Isa. Men zou jullie met rust laten als jij het gen niet had. Ik moedigde je moeder ook aan om een nieuwe man te zoeken, mij te zien als dood.'
'Dat heeft ze nooit gekund en ik snap nu waarom,' mompelde Isa. 'Je was niet dood en ze hoopte altijd dat je toch bij haar terug zou komen.'
Hij knikte. 'Ik ben bang dat ze dat wel dacht, ook al heb ik haar keer op keer gezegd dat het niet kon. Ik wilde niets liever in mijn hart. Ik wilde jullie niet achterlaten, maar ik had gewoon geen keuze.'
Isa keek naar zijn pols en hij zag dat ze keek. Hij schoof zijn mouw een stuk verder omhoog en ze zag niet alleen het nummer. Ze zag ook het overbekende cirkeltje, maar het was niet zwart. Het was rood, bloedrood met een randje zwart.
'Ze kunnen me niet langer vinden in de tijd, omdat ik niet langer een tijdreiziger ben.'
'Als je dood bent, verdwijn je uit het systeem.' Het was voor het eerst dat Isa Jamie hoorde praten. 'Je bent nu een illegale Reiziger.'
'Helemaal goed, jongeman. Wat ga je met die informatie doen? Doorspelen aan je meerdere? Aan degene die je wekelijkse rapport krijgt over deze twee?'
Isa had zich nooit gerealiseerd dat Jamie zich bij iemand moest verantwoorden. Hij had het er nooit over gehad.
'Ik zou het moeten doen, maar ik doe het niet!'
Isa schrok van de felle toon in Jamie's stem.
'Ik doe het niet, omdat de Tempus op haar leven aast. Op Isa's leven. Nergens anders om.'
Resse lachte even en het klonk verrassend kil. 'Je weet dat ze ook op jouw leven zullen azen als ze weten dat je heult met de vijand? Je hoort dit soort dingen door te geven als goede Reiziger.'
'Wie zegt dat ik goed ben?' Jamie's ogen twinkelden. 'Ik werk dan wel voor hen, voor de Tempus, maar ik bespioneer ze vooral. Voor de Hora Est. Als ik me niet vergis is dat de tegenbeweging die jij ooit opgezet hebt, Resse Hart. Ik weet waar je naar op zoek bent en ik weet dat je niet alleen maar op de vlucht bent, omdat je zogenaamd dood zou moeten zijn. Je hebt de Tijd beïnvloedt en daar staat de hoogste straf op.'
Jamie pakte het horloge uit Isa's hand. 'En ik weet ook dat je met dit horloge de complete tijd door de war kunt gooien. Daarvoor hoef je niet eens in de toekomst te reizen. Of in het verleden.'
Hij rommelde er wat mee, terwijl het drietal toekeek en toen opende hij een klein klepje, kleiner dan Isa's duimnagel. Het was haar nog nooit opgevallen. Achter het klepje zat een minuscuul opwindsleuteltje. Isa kneep haar ogen samen en zag er toen nog twee, elke net iets kleiner dan de vorige.
'Heden,' hij tikte op het middelmatige dingetje. 'Verleden. Toekomst.' Het verleden was het kleinste sleuteltje en de toekomst het grootste. Isa keek ademloos toe. 'Ik heb dit geleerd tijdens mijn vele lessen en ik wist meteen dat dit een Tijddraaier is. De enige in zijn soort en een zeer krachtig instrument.'
Hij opende zijn mond om nog wat te zeggen toen ze een zwak 'help!' hoorden. Jamie legde het horloge voorzichtig terug in Isa's handen en liep op het geluid af. Alex leek achter hem aan te willen gaan, maar keek Isa vragend aan. 'Ga maar,' fluisterde ze.
'Maar ik wil je niet met hem achterlaten.' Alex aarzelde.
'Het is mijn vader, dat zou veilig moeten zijn normaal. Ga!'
De hollende voetstappen van Alex waren het antwoord.
'Je vriend heeft gelijk,' zei Resse toen heel zachtjes. 'Dit is een Tijddraaier en het is de enige die nog over is. De rest heeft de Tempus Viator vernietigd, omdat zij de Tijd willen beheersen. Zij willen de enigen zijn die controle hebben over de Tijd. Net als de Hora Est. Daarom ben ik weggegaan. Ze willen hetzelfde: Mijn bloed. Ze willen me ook allebei dood, ook dat vriendje van je. Ik ben te lastig.'
'Jamie is niet bloeddorstig en moordlustig. Je hebt meer van mij te vrezen dan van hem,' siste Isa.
'Ik snap dat je boos bent en ik neem het je ook niet kwalijk. Ik kan het je niet eens kwalijk nemen, al zou ik dat willen. Jij hebt het lot van de Tijd in handen, Isa. Dit is alles.' Bij elk van de drie woorden tikte hij op het horloge. 'Het is een gewild object, Isa. Jij bent een gewild object en je hebt een prijs op je hoofd. Ik heb een prijs op mijn hoofd. Jij en ik samen vormen de hoofdprijs, de ultieme jackpot. Mijn bloed is sterk en ideaal voor illegale tijdreizigers. Jouw bloed is nog sterker. Ons bloed samen is onverslaanbaar en is verwoestend. De enige die een hogere prijs op zijn hoofd heeft, is die Erftijder.'
'Parker,' zei ze ademloos.
'Parker Reed.'
Isa schudde haar hoofd. 'Hij heet Tinner, geen Reed.'
'Zijn echte naam is Reed. Hij was de zoon van een ander lid van de Hora Est, van een andere spion die er ook bij was tijdens die missie. De jongen die nooit geboren had mogen worden. Hij, jij, ik en dit horloge vormen de ultieme prijs waarvoor men bereid is om ver te gaan. Men is bereid om er mensen voor te offeren, alles te riskeren. Weet jij of dat vriendje van je wel te vertrouwen is?'
'Ik vertrouw Jamie. Ik vertrouw hem met mijn hele leven,' zei ze en ze wist dat het waar was. Misschien was ze niet verliefd op hem, maar ze had geen redenen om bang voor hem te zijn.
Hij had haar allang vermoord als hij dat gewild had.
'Je zou niemand moeten vertrouwen, dochter. Vertrouwen is gevaarlijker dan elk ander instrument en het is dodelijk. Je weet dat de beste vrienden elkaar verraden als hun eigen leven op het spel staat? We zijn allemaal mensen, Isa. Vertrouw alleen jezelf.'
'En jou?'
'Nee, vertrouw mij ook niet. Alleen jezelf.' Hij zweeg even en praatte toen zachtjes verder. 'Je moet iets voor me doen. Zowel de Tempus Viator als de Hora Est heeft inkt waar bloed aan toegevoegd wordt. Die inkt hebben ze nodig om te kunnen reizen en zonder die inkt zijn ze verloren. Steel dat, zodat niemand meer in staat is om nieuwe tijdreizigers te maken.'
Isa keek naar haarvader en ze opende haar mond om wat te zeggen, maar er kwam niets uit. Alsof ze haar tong verloren was. Haar vader werd langzaam onzichtbaar voor haar ogen.
'Pap!' riep ze uit, maar de lucht was zwart en bleef zwart. Het was doodstil op het schoolplein en Isa had zich nog nooit zo verlaten gevoeld. Ze had zich nooit eerder een prooi gevoeld.
Zij was het dier waarop de jachthonden jaagden en die ze wilden verscheuren. Zij was de prooi voor de twee groepen tijdreizigers. Haar hoofd bonkte nu nog erger dan het eerder al deed, terwijl de woorden door haar hoofd dwarrelden. Ze dook de schaduw in, hopend dat ze voor nu veilig was in het donker. In de nacht die zwart als inkt was.
'Steel dat. Steel die inkt.'
'Jij en ik vormen de hoofdprijs, de jackpot.'
Haar vader leefde nog. Jamie was een spion. Ze had een ding dat de Tijd kon beïnvloeden en alles kon verwoesten. Ze staarde in de lucht, in het luchtledige waarin haar vader verdwenen was en waar zij eerder ook al in verdwenen was tijdens een tijdreis. Dat moest er ook zo uitgezien hebben.
Een luid gejammer bracht haar uit haar gedachten en ze draaide haar hoofd om. De twee jongens kwamen terug lopen met een derde figuur tussen hen in. Toen ze dichterbij kwamen, herkende Isa hem. Parker.
'De enige die een hogere prijs op zijn hoofd heeft, is de Erftijder.'
Jamie en Alex parkeerden de jongen op het bankje naast Isa en Parker kermde luid. Ze kon nog steeds niets zeggen. Het was alsof haar tong aan haar verhemelte geplakt was. Jamie zag haar kijken en ving haar blik. 'Is die oude van je verdwenen? Met Parker komt het wel goed.'
Toen zag ze de lange snee in zijn arm en de scheur in Alex' broek die van zijn enkel tot aan zijn knie liep.
'We moesten met ze vechten, maar we zijn er redelijk afgekomen. Voor nu in elk geval. Ik denk niet dat het hierbij blijft. Ik ben bang dat we moeten vluchten.'
Hij wilde iets zeggen, maar ze was hem voor. 'In de toekomst. Ik denk dat we in de toekomst moeten vluchten, omdat we in levensgevaar zijn.' Ze hield het horloge omhoog. 'Mijn vader zei dat mijn bloed de ultieme prijs was. Mijn bloed, zijn bloed, het bloed van Parker en dit horloge. Deze Tijddraaier.' Toen keek ze Jamie aan en ze kneep haar ogen samen. 'Jij bent een spion. Hoe kan ik je vertrouwen?'
Hij haalde iets uit zijn zak en stak het haar toe. Het was een kleine gouden ring. 'Mijn nieuwe talisman. Zonder dat kan ik niet in de tijd reizen. Je kunt me vertrouwen, Isa. Je kunt me altijd vertrouwen. Ik zou mijn leven voor jou geven. Ik heb het gezworen bij de Tempus dat als het moet ik mijn leven geef. Met bloed. Bloed is de allersterkste belofte en de allerdodelijkste. Als ik me niet aan mijn woord houd, sterf jij niet alleen. Dan overleef ik het ook niet. Ik heb dus niet echt een keuze, Isa. Isa Violet Hart.'
***
Ik heb een vraag voor jullie: Wat willen jullie zien in deel 2? Waar willen jullie meer over weten?
Dingen die in elk geval in deel 2 gaan komen:
Wat Isa met haar Tijddraaier kan
Of Isa's vader Alex en Isa heeft zien zoenen
Meer over Arthur