Camille: ALONE.
Matheus: Angel, sama ako. Nababahala ako baka kung ano pa ang mangyari sa iyo.
Camille: Luke, huwag matigas ang ulo.
Matheus: *Simangot* Oo na.
Camille Angel Smith's Point of View
Pagkadating namin sa bulwagan ng Haring Carlos ay agad na din kaming pumasok at pagkasara ng pintuan ay hindi na napigilan ng Hari ang kanyang galit. Hindi pa man siya nagsasalita ay alam ko na, halata din naman kasi sa kanyang mukha.
Carlos: Why did you do it?!
Camille: Why did I do it?
Carlos: Don't repeat what I said and answer me!
Camille: Your Majesty must have seen it, but! They have included Luke to our physical argument. What must Your Majesty expects from me? Tell me, Your Majesty because I cannot even control myself when they piss the hell out of me!
Carlos: What did you just said, Princess Camille?
Hindi ko alam kung nagbibingihan lamang ang Haring ito o kung ano pa man. Wala pa naman akong oras para sa ganitong usapan pero sige pagbibigyan ko na lamang siya.
Camille: I said, I cannot control myself when I'm so mad, Your Majesty.
Carlos: *Clears his throat* Now, you sound like Incendia's most feared warrior.
Kinalma ko na lamang din ang aking sarili dahil hindi ko kailangan ng takot na kausap sa mga oras na ito ngayon. Let alone, a Royal King who fears a mere Royal Princess from a smaller kingdom that the Royal King has. Unlike us, we only have one land, but him, he got a bigger land including two massive islands. However, I still have a powerful influence than him.
Camille: I have no time to discuss that kind of topic, King Carlos. I'm warning you, the time is almost near.
Carlos: What do you mean by that, Princess Camille?
Hindi ko alam kong mapapamura na ba ako o hindi ngayong nalaman kong hindi man lamang niya napapansin ang mga bagay-bagay sa mismo niyang kaharian. This only shows our differences from one another. However, I won't put him to any shame since I respect him too much to give him any shame.
Camille: Last night's Royal Physician... tell me, have Your Majesty notices something from that man?
Carlos: What about that incapable Royal Physician, Princess Camille?
Camille: That Royal Physician that Your Majesty said incapable is just as capable than Your Majesty think.
Carlos: What do you mean?
Camille: Look over it... *Breathes heavily* Fine, time has been wasted enough. Let me tell Your Majesty. Your Majesty, that Royal Physician is a Telephatian.
Carlos: What?!
Camille: Do Your Majesty understand everything just now? Your Majesty, they are already starting taking measurements against Royal Kingdom of Confusa and they are planning to penetrate the Royal Palace first before anything else.
Carlos: If that is the case, then I shall establish more security and inspections. It shall be done right away, Princess Camille!
Hindi ko alam kung nag-iisip nga ba siya o kung ano. Hindi ito ang tamang paraan upang matapatan sila bilang ng nakapasok na sila at maari itong gamitin ng Facultas upang mapunta sa kanila ang lahat ng pabor. Kakailanganin ng Confusa ang isang matinding plano at sa tingin ko'y ito na ang huling magagawa ko sa Confusa bago pa man ako lumisan.
Camille: Your Majesty must not establish any enforce inspections and security within and outside the Royal Palace.
Carlos: Why must I not?!
Camille: For that, we will be needing help from my organization.
Carlos: What?!
Camille: Fret not, I have my plans and I just hope that Your Majesty will agree to my arrangements.
Carlos: What are your plans, Princess Camille?
Camille: Your Majesty shall see things.
Carlos: Why won't you tell me anything, Princess Camille?
Camille: Your Majesty should know that there are too many eyes and ears inside the Royal Palace by now. We must be cautions at all times.
Carlos: I understand now.
Camille: Your Majesty will just have to follow my instructions and when I'm nowhere to be found, I'll need Your Majesty to announce to everybody that I have pass away.
Carlos: What?! Are you even serious, Princess Camille?
Camille: Your Majesty!
Carlos: But what about my son?! Think about Crown Prince before anything else, Princess Camille! Spare the Crown Prince in any furthermore sorrow, Princess Camille.
Agad din naman akong natigilan sa sinasabi ng Haring Carlos at kahit hindi pa niya iyan sabihin sa akin ay alam ko naman din sa aking sarili na hindi ko kayang mawalay sa tabi ni Luke pero nakasalalay na dito ang kaligtasan ng lahat. Ano pa ba ang pagpipiliin ko kung hindi ito?! Atsaka kung ako din naman ang papipiliin ay hindi ko nais na mawalay sa kanya pero wala na akong magagawa dahil ang kapalaran na mismo ang nagdidikta sa aking gawin ang mga bagay na hindi ko nais gawin.
Camille: *Sighs* Fret not, I shall prepare him before anything happens.
Carlos: How do you intent to prepare the Crown Prince, Princess Camille?
Camille: *Faces Carlos* *Kneels*
Carlos: What are you trying to do, Princess Camille?
Camille: I, Camille, is asking Your Majesty as the Royal Palace of Confusa's Sixth Major General to let me train Royal Crown Prince Matheus Luke Benjamin outside the palace, Your Majesty. *Deeply bows*
Carlos: Princess Camille! Outside the palace!
Camille: Your Majesty, it is the only way left to train him away from the millions of preying eyes and ears of the enemies. I ask Your Majesty to grant me that permission! *Deeply bows*
Carlos: Fine, I'll grant you the permission, Princess Camille. However, I want you to make sure---
Camille: I know, Your Majesty. I shall protect him with all I have, Your Majesty. *Bows*
Carlos: Go ahead and stand. He must still have been waiting for you outside.
Camille: Thank you, Your Majesty. *Bows* *Stands*
Lumabas na din agad ako habang naiwan kong nababahala ang Haring Carlos. Alam ko naman na may tiwala siya sa akin pero hindi ko na iyon matatanggal sa kanyang mag-alala.
Fast Forward...
Nang tuluyan na akong makalabas sa bulwagan ng Haring Carlos ay nakita ko si Luke na pabalik-balik lamang ng lakad. I hate to admit it, but he looks cute doing that.
Camille: *Clears her throat* Will you stop going back and forth? You are making everyone dizzy by looking at you.
Luke: Angel! *Sabay lapit* Nais ko lamang malaman kong ano ang pinag-usapan ninyo ng Amang Hari.
I knew that this will happen. He'll find his way to land on any information and when he find out that there is something against his will, he shall find a way to put things to his favor. Typical Crown Prince's tactics, but not enough to fool an Incendian Royal Princess like me.
Camille: Wala naman kaming masyadong pinag-uusapan ng Hari maliban na lamang sa iilang katanungan niya sa akin, pero teka nga lang... *Tingin kay Luke*
Luke: Ano iyon, Angel?
Camille: Hindi ba at sinabi kong bumalik ka na muna sa iyong silid at huwag kang lumabas ng makapagpahinga ka?! Pero ba't sinusuway muna naman ako, MATHEUS LUKE ALEXANDER!!!
Luke: *Kamot sa ulo* Pasensya na, Angel.
Camille: Sa susunod talagang paparusahin na talaga kita sa susunod na sumuway ka sa aking sinasabi, MATHEUS LUKE ALEXANDER!
Luke: Angel naman. Kilala mo naman ako kaya pasensya na. Hindi ko na uulitin pang suwayin ka. *Nakayuko*
Natigilan naman ako ng napapansin kong nagpipigil ng tawa ang mga tagalingkod na nakapaligid sa amin. Napabuntong hininga na lamang ako ng nakalimutan ko sila pero agad na lamang din akong bumawi. Mahalata pa nilang kinakabahan akong tinitingnan nila.
Camille: Listen.
Luke: Okay, I'll listen.
Camille: I need you to prepare things.
Luke: Why I need to prepare things? And for what?
Camille: We will be going for a trip together, so prepare right away since we will be going first thing in the morning.
Luke: Really? Where will be going then?
Camille: That will be a top secret. You can only know once we arrive into our destination.
Luke: Just where we are going, Angel? Come on and tell me! I'm too curious to know it.
Camille: Just prepare for the trip, Luke. Take note that you can only bring important daily things and since we will be going tomorrow, I'll also go ahead to have my preparation. Also, you need to wake up early. Do not wear clothes that will caught attention to the people. We do not want it to happen. Do you understand what I'm saying, Luke?
Luke: Okay, I understand.
Matapos na niya nasabi iyon ay tumalikod na ako sa kanya atsaka humakbang paalis patungo sa aking tinutuluyan. Tulad ng aking sinabi, kailangan ko pang maghanda para bukas. Isa pa, kakailanganin ko din madaliin ang kanyang pag-eensayo sa kanya dahil humahaba lamang ang oras na nasayang.
After 3 hours...
Nakahinga na ako ng maluwag ng natapos na ako sa lahat ng aking pag-eempake. Maya-maya pa ay narinig ko ang kanilang pagpasok at hindi na ako nagulat pa doon.
Amber: Ano itong nangyayari...? Ang ibig kung sabihin, bakit mo iniimpake ang lahat ng iyong kagamitan, Camille?
Camille: Ano ang iyong ibig sabihin, Amber? Ako'y naghahanda lamang para bukas.
Ken: Aalis ka? Saan ka naman pupunta ng hindi man lamang sinasabi sa amin kung saan ka papatungo?
Camille: Relax... tutungo lamang ako sa isang bukid kung nasaan ang aking isang matalik na kaibigan.
Napangiti na lamang ako dahil kahit sila Amber at Kenneth ay walang kaalam-alam kung saan nga ba ang bukid na aking tinutukoy. Walang nakakaalam dito maliban na lamang sa amin dahil prinoprotektahan namin ang lugar na iyon. Masyadong sagrado ang lugar na iyon para sa amin.
Amber: Ano ang iyong gagawin doon, Camille?
Camille: Doon ko na lamang matuturuan si Luke kung papaano siya magiging mandirigma.
Ken: Pero bakit pa kailangan na doon turuan? Maari mo naman siyang maturuan dito.
Amber: Oo nga naman, Camille. Hindi kaya masyadong delikado sa labas.
Camille: Delikado man maituturing pero kakayanin sapagkat kailangan ko siyang maturuan ng mabilisan. Mas napapalapit na ang oras at alam ninyo iyon.
Amber: Oo nga pala, malapit na ang oras atsaka nga pala... naipadala na namin ang sulat ni Ken.
Camille: Ano ang kanilang sinabi?
Amber: Sinabi nila na sila'y dadating sa ika-apat na araw kaya maasahan mo raw ang kanilang pagdating dito ng matiwasay at tahimik.
Camille: Mabuti naman kung ganoon.
Sumagi naman sa aking isipan ang doktor ni Luke noong gabing iyon. Masyado siyang nagmamalakas at kasalanan na din niya kung bakit niya nakuha ang aking atensyon.
Camille: Amber, Kenneth... do me a favor?
Ken: Wow, the tone of your voice. Just name it.
Camille: Iyong doktor ni Luke kagabi, nais kung sundan ninyo siya saan man siya magtungo.
Ken: Bakit mo naman papasundan ang isang iyon?
Camille: Telephatian.
Amber: Kaya naman pala ang lakas kuno ng loob. Akala mo naman kung sinong naghaharian. Ginamit lang naman sila
Camille: Basta huwag ninyong kalimutan na sila'y bantayin at isama na din ninyo ang mga pangyayari dito sa loob ng palasyo sapagkat nakakatiyak akong may kasabwat ang isang iyon dito sa loob.
Ken: Sige, makakaasa ka sa amin, Camille. Kami na ang bahala dito at ituon muna lang ang iyong aatensyon sa pagtuturo ng Prinsipe..
Camille: Magandang plano iyon. Kayo ang bahala dito at ako naman kay Luke. Sa ngayon, siya ang pinakaunang aatakihin ng mga kalaban kaya siguraduhin ninyong walang makakaalam masyado sa aming magiging lakad bukas.
Amber: Sige, papasundan ko na lamang ang mga nakakaalam sa inyong lakad bukas. Magpahinga ka na lamang, Camille. Maaga pa kayong aalis.
Camille: Sige, salamat.
Lumabas naman agad silang dalawa at kahit nais ko naman magpahinga sa mga oras na ito'y parang hindi naman ako mapakali kaya lumabas na muna ako upang magpahangin at maglakad-lakad ng kaunti. Medyo maaga pa naman kaya lumabas na lamang muna ako.
Fast Forward...
Sa aking paglalakad ay nakaabot na ako sa isang mataas na parte ng palasyo dahil dito ko napiling magpahangin. Tahimik lamang ang paligid ng napansin ko ang doktor ni Luke noong gabi at agad akong nagduda sa kanyang mga ikinikilos.
Camille: Bakit ka ata nagmamadali? Pinili mo pa talagang umalis ng ganitong oras. Kung saan wala dapat na makalabas na lamang ng basta-basta sa palasyo.
Imbes na maghintay pa ako sa susunod niyang hakbang ay agad na akong bumaba upang masundan siya sa kanyang dinadaanan hanggang sa napansin kong palabas na nga siya ng palasyo. Pinili ko na lamang din paunahin ang doktor na iyon upang hindi siya maghinala. Dahil kailangan pang sumailalim sa isang pagsusuri upang tingnan kung may kung anong dinala ba ang isang tao ay agad akong tumingin sa nagbabantay ay agad na akong binigyan ng daanan. Mukhang natakot ko ata sa tingin ko pa lamang subalit wala doon ang aking atensyon dahil ang aking atensyon ay nasa pagsunod ng doktor.
Fast Forward...
Habang sinusundan ko siya ay napapansin kung wala siyang tiyak na dinadaanan na para bang nais niyang makasiguro ng walang nakakasunod sa kanya. Napailing na lamang ako dahil hindi madali para sa kanya na iwala ako sa daanan. Una, mas mabilis ako at nasa huwestyo kaysa sa kanya. Pangalawa, ang dali lamang niyang masundan. Pangatlo, hindi siya gaanong matinik sa aking inaasahan. Panghuli, kulang pa ang kanyang pagbabantay sa kanyang paligid.
After few hours...
Tuluyan ng gumabi pero hindi pa rin dumating sa kanyang destinasyon at talagang nasubukan ang lahat ng pasensya ko subalit inigihan ko na upang hindi masayang ang aking nasimulan. Nang bigla na lamang siyang napalinga-linga ay nagtago na muna ako hanggang sa pumasok siya sa isang bahay at hindi ko na siya maaring sundan sa loob dahil hindi ko alam kung ano ang sasalubong sa akin sa loob.
Naghanap ako ng lugar kung saan ko maaring makita ang loob at doon ko napansin ang isang tindahan na may ilang palapag ng kanilang gusali. Pinili ko na lamang pumasok at umakyat na lamang doon. Mula sa pangalawang palapag ay kitang-kita ang simbolo ng Telephatia at Facultas.
Camille: *Mumbles* You guys are so busted. Talagang makikita ninyo ang inyong hinahanap.
Matapos kong makita ang lahat ay agad na akong bumaba at nagikot-ikot pa ako ng kaunti upang may malaman pa akong detalye ng gusali na kanilang kinukutahan. Nang nalaman ko na ang mahahalagang detalye ay agad na akong umalis pabalik ng palasyo. Dapat lamang ako makabalik bago pa man ako masarhan ng mga daanan. Kailangan ko na din itong maibahagi sa kanila ang aking nalalaman.
Agad na akong lumakad pabalik at doon ko lamang napansin na malapit pa lamang ito sa palasyo at hindi ko alam kung mapapamura ba ako o magpapasalamat dito dahil ang lapit-lapit lang. Halos hindi na rin ako napawisan kahit isang botel. Nang nakarating ako sa pintuaang daan ay nakita kong papasara na ito kaya wala na akong ibang paraan pa kung hindi ang takbuhin ito. Buti na lamang at bago pa nila ito maisara ay agad na akong nakapasok at alam kong marami ang nakakita noon sa aking biglaang pagpasok.
Soldier 1: Who are you?!
Agad naman napataas ang aking kilay sa kanyang inasta na para bang hindi niya ako kilala o kahit man hindi niya ako kilala ay tingnan na muna niya kung ano ang aking kasuotan atsaka kahit ano pang kalakihan ng palasyo ay imposible naman na walang makakilala sa akin!
Camille: You got a problem with that?
Soldier 2: Call for a backup! We got a company here.
Camille: Are you guys even thinking?! Like, can't you see that I'm wearing a uniform? In case you didn't notice it, I'll trust that even it's just one person who knows my name.
Sa totoo lang ay kinakabahan akong magtawag pa ng iba ang mga ito dahil makakuha lamang ako ng atensyon na hindi ko gugustuhin na makuha.
Soldier 2: State your name!
Camille: Do I need to?
Soldier 2: State your name or else!!
What is going on here?!
Ang lahat ng mga mata sa ngayon ay napunta na sa bagong dating at ang laki kong pasalamat na hindi nila ako nakilala man lamang.
Soldier 1: Report, First Lieutenant! We're about to close the gates when she suddenly enters forcefully.
Camille: Oh, shut up! I don't even need to enter forcefully. If I want, then I can kick your asses or even make you lower ranks lose the job that you currently have. Can't anyone even see that I'm higher ranking than anyone else of you?!
First Lieutenant: *Recognizes Camille* Major General---
Camille: No names are needed to mention, First Lieutenant.
First Lieutenant: Yes. *Bows* Let her in for she is telling the truth!
Soldiers: Yes, First Lieutenant!
Camille: Thank you for the help, First Lieutenant. I really appreciate it. *Wink*
First Lieutenant: *Blushes*
Tumakbo na ako sa aking kakamadali at wala na ngang naglakas loob na pigilan pa ako sa aking daanan.
Fast Forward...
Nang nakarating na ako sa aking tinutuluyan ay agad ko naman nakita sina Amber at Ken kaya pareho ko na lamang silang kinaladkad.
Amber: What the heck?! What's wrong with you?!
Camille: Silence!
Binuksan ko naman agad ang aking pintuan atsaka ko sila pinasok sa loob at sinara na agad ang pintuan bago pa may nakapansin na pumasok ang dalawang ito sa aking silid.
Ken: Camille naman! Kung ika'y may problema ay maari mo naman sabihan mo kami hindi itong kinakaladkad mo pa talaga kaming dalawa ni Amber.
Camille: Makinig kayo sa aking sasabihin dahil masyadong importante ang bagay na ito!
Amber: Ano naman iyon, Camille?
Camille: Aking natagpuan ang kota ng ating mga kalaban.
Halata din naman sa kanilang mga mukha ang gulat. Maari ko na itong hindi ilarawan kung ano ang naging mukha ng dalawang ito. Matatawa lamang ang kung sino ang marunong hindi magkapigil.
Amber: Ha? Papaano mo naman nalaman kung nasaan ang kanilang kota, Camille?
Camille: Simple lang naman ang aking ginawa.
Ken: Ano na nga?
Camille: Aking sinundan ang doktor ni Luke noong naghinala na ako sa kanyang ikinikilos kanina.
Ken: Nasaan naman ang kota nila kung ganoon?
Now, this is the real talk. Hindi iyong kung ano-ano lamang ang itatanong nila sa akin. Nasasayang tuloy ang oras ko.
Camille: Malapit lamang dito sa palasyo kung gagamitin mo ang pinakamalapit na lagusan papunta doon. May lalagyan ng mga balita ng mga pangyayari sa loob ng palasyo sa labas lamang ng daanan at marami ring nagbabantay sa lagusan na iyon kaya kung gagamitin din natin ang daanan na iyon. Makakuha tayo ng maraming atensyon.
Amber: Iimbestigahin na lamang namin ito bukas para sa ilang karagdagang impormasyon. Camille, malayo pa ang iyong lalakbayin bukas--
Ken: Parang ayaw ko naman maniwala na masyado iyong malayo, Amber. Si Camille pa ba ang sasabihan mo niyan? Kung umarangkada na ang ito'y makakaabot na siya sa malalayong lugar sa loob nga lang ng isang oras.
Amber: Pero malayo pa din iyon, Ken. Isipin muna lang, may kasama po siyang masilan na tao kaya malamang mararamdaman talaga ni Camille na masyado ng malayo ang narating niya!
Camille: Pareho na kayong makakaalis sapagkat ako'y magpapahinga na. Kung maari, dalhin na lamang ninyo ang inyong pagtatalo sa labas ng aking silid.
Nang dahil sa aking sinabi ay agad na din lumabas ang dalawa at doon din naman ako nakapagpahinga na ng maluwag.
Made: 11/24/2014 ~1: 49 – 3: 24 pm
Message: 12/11/2014 ~ 11: 14 – 11: 27 pm
Posted: 12/11/2014 ~ 11: 27 pm
1stEdit: 04/16/2015 ~ 3: 17 – 3: 25 pm
✔ Mass Edit: 01/20/2019