ESILA'DAN
Evden zorda olsa kaçmayı başarmıştım, kaçmayı tercih etmiştim çünkü yamaç'in bırakmayacağına biliyordum.
Issız bir sokakta ağlayarak durmadan koşuyordum yamaç benim yokluğumu kesin farketmistir. Aramaya çıkmıştır, aklıma burcu'nun dedikleri gelince tekrar düşünmeye başladım tam bir saat olmuştu onun dedikleri aklımdan çıkmıyordu.
Neden bana öyle söylemişti bir anda, ben hiç bir şey anlamadan bana çok kötü davranmisti beni kırmıştı, hem de çok kırmıştı.
Caddeye geldiğimde koşmayı bırakıp karşıdaki sahile doğru yürümeye başladım.
Şu an nereye gideceğimi hiç bilmiyordum. Sokakta bile kalabilirdim ama asla o eve bir daha donmiycektim.
sahile geldiğimde denize doğru olan bankların birine oturdum ve denizi izlemeye başladım.
Aklıma bir anda annemin sözü gelmişti.
8 YIL ONCE
Ağlayarak eve doğru koşuyordum.
Evin önüne geldiğimde kapının Aralık olduğunu gördüm hemen kapıdan içeri girdim ve iç Çekerek televizyonun karşısında oturan annemin yanına gittim "anne" dedim ağlayarak, annem bana dogru dönüp yüzünü burusturdu "ne oldu sana yavrum" dedi saçlarımı okşayarak,
"Mine teyze'nın kızı varya" dedim
"Eeeeee kızım ne olmuş mine teyzenin kızına"
"Ben bebeğimle oynarken mine teyzenin kızı başka kızlarla ip atliyordu, bende atlamak istedim yanlarına gittim, bende sizinle oynayabilirmiyim dedim hepsi birlikte hayır oynayamazsin dediler sonra bende orada onlara baktım belki benide alırlar diye,
sarı saçlı bir kız geldi ve beni itti.
Sen hala neden gitmiyorsun seni istemiyoruz dedi bende koşarak yanına geldim" dedim
Annem derin bir iç çekip yanağıma ufak bir öpücük kondurdu.
"Bak annecim, daha göreceğin yasayacagin çok şey var bu hayatta, benden sonrada, benimle birlikte de, ben senin her zaman yanında olamayabilirim ama şunu bil ve aklından hiç çıkarma, bu gibi olaylar yasadiginda direk aklına gelsin yavrum" dedi
Annemin söyleyeceği şeyi çok merak etmiştim "söyle anne" dedim merakla,
Yanağımda öylece durmuş gözyaşlarımı silip konuşmaya başladı "ne olursa olsun seni istemeyen birinin ve ya istenmedigin bir yer olduğunda, bunu dile getirdiklerinde yada hissetirdiklerinde, orada bir dakika bile durma, sakın durma kızım, her zaman gururundan ödün vermeyen bir kız ol anladinmi birtanem" dedi tebessüm edip "anladım anne sana söz böyle bir şey olduğunda hep aklıma geleceksin ve hiç bir zaman gururum dan ödün vermeyeceğim" "aferim benim tatlı kızıma" dedi ve hiç birakmiycakmis gibi sarıldı...
Yüzümde ufak bir tebbesum oluşmuştu, annemin dediğini hatırlamam ile doğru bir şey yaptığımı anlamıştım, anneme söz vermiştim ve ne olursa olsun bu sözünden geri donmeyecektim
Hava hafiften esmeye başladığında kollarımı birbirine bağlayıp oturduğum yerden kalktım
Ve yürümeye başladım nereye varacağımi bilmeden öylece yürüdüm...
YAMAÇ'DAN
Kaç saat olmuştu, ama hala esila'dan bir haber yoktu. Her tarafı aramıştım gidebileceği heryeri aramıştım ama yoktu işte, arabayı son hız kadir itinin evine sürüyordum. Belkide ona gitmişti hiç ihtimal vermiyordum ama heryere bakmaliydim.
Kadir'in evine geldiğimde arabayı durdurdum ve hızla arabadan çıktım. kapının önüne geldiğimde iki korumadan biri hızla eve girdi, kesin kadir itine haber verecekti korumaya aldırış etmeden içeri girdim direk salona girdim ve kadir'in oturmuş olduğu koltuğa yöneldim.
"Esila nerede lan!"
"Bir sakın ol önce" dedi
"Esila nerede dedim, uzatmada söyle"
"Bilmiyorum nereden bilebilirimki?
Karımı benden aldın götürdün. Onun nerede olduğunu sen daha iyi bilirsin" dedi gözlerimi kapattım derin bir soluk çektim ve konuşmaya başladım "esila'nın senin yanında olduğunu duyarsam o zaman sana yapacaklarımı tahmin bile edemezsin, ayrıca esilayı ben kaçırmadım sadece yardım ettim ve en kısa zamanda benim karım olacak, ne yazikki o seni değil beni seçti" dedim ve cevabını beklemeden dışarı çıktım arabaya bindiğimde hızla oradan ayrıldım.
Esila'nın kadirin yanında olmadığını anlamıştım ben kadirin ciğerini bilirdim, onun yanında olsaydı bunu söylemekten cekinmezdi.
Delirecektim saat 12.30 olmuştu ama hala bulamamıştım.
Gidecek hiç bir yeri yoktu ve dışarı oldukça soğuktu, arabayı sahil kenarına çektim tek bakmadığım yer orasiydi ali'yi arayıp telefonumu kulağıma verdim ali benim en güvendiğim adamimdi, yani sağ kolumdu yıllardan beri benim için çalışırdı. bu zamana kadar bana hiç yanlışı olmamıştı "alo buyrun yamaç bey" deyince lafı uzatmadan "esila' dan haber varmi?" diye sordum "Hayır efendim hala bir iz bulamadık, sadece sizinde bildiginiz gibi evden kaçarken ki görüntüleri var" dedi "tamam herkesin gözü açık olsun her yere bakılsin, bakılmadik tek bir yer dahi olmasın" diyip cevabını beklemeden kapattım ve araba dan indim gözlerimi sağa sola çevirip esila yi aramaya başladım nereye gitmişti bu kız! bu saate dışarıda olması çok tehlikeliydi, başına bir şey gelebilirdi sahil yolunu bir saat kadar aradığımda bir Bank'ın üzerinde oturup düşünmeye başladım
"neredesin esila beni böyle bırakıp nereye gittin" diye icimden soylendim. bunların cevabını bilmiyordum ama aklımda emin olduğum tek şey esila'yı bulacagimdı, onu bulacaktım hayatımda kimseye karşı bu zamana kadar bir şey hissetmememistim taki Esila'yı görene kadar, onu gördüğüm anda bir şeyler hissetmistim ve şimdi ilk defa birine bir şey hissetmişken beni böyle bırakıp gidemezdi...
Esila'dan
Saat gece 2 olmuştu hem havanın iyice soğuk olmasi, hemde açlık beni ciddi anlamda zayıf duruma getirmişti, şu an elimde olan çok az miktarda parayi kendi karnımi doyuramazdim. Hızla karşıdaki işlek Caddeye gidip birine otogarın Nerede olduğunu sormalıydım evet! bu güzel şehirden gitmem gerekiyordu, şu an nereye gideceğimi inanin bende bilmiyordum ama şimdi kalkacak olan hangi otobüs varsa ona bilet alacaktım ve bu şehirden gidecektim orada ne yapacaktim bilmiyordum ama özgür olacaktım bu bile bana yeterliydi. önüme ilk gelen yaşlı adama "pardon otogar Nerede?" diye sordum "sen yanlış gelmissin kızım otogar buraya çok uzak, bu saate de buradan anca seni taksi götürür oraya, taksiye binip şoför e söylersen götürür" dedi
Teşşekür edip yolun kenarına doğru yürüyüp durdum cebimde yüz lira den hariç para yoktu ve inşallah bu para benim hem taksiye, hemde otobüse binmeme yeterdi uzaklardan taksinin geldigini anladigimda elimi hızla havaya kaldırıp salladim.
Bana doğru yaklaştığında derin bir oh çektim ve taksiye bindim. "hoşgeldiniz nereye gitmek istiyorsunuz?" diyen yamaç'in yaslarindaki adama "otogara gitmek istiyorum" dedim ve yola çıktık gittiğimiz yolu bir yandan izlerken bir yandan da yamaç'ı düşünüyordum.
Aklıma bugün onunla çok eglendigimiz geldi, yuzumde buruk bir gulumseme olustu kim bilebilirdiki, aynı günde ondan kacmaya çalişacagımi onun yanında olmayı deli gibi istiyordum, aslında çok kısa bir süredir tanımıştim onu, ama tanıdığım zamandan beri sadece ondan etkilendiğimi düşünüyordum. Bugün ise daha farklı bir duygu olduğunu anladım ben onu sevmeye başlamıştım.
Evet onu seviyordum, ama artık belkide yüzünü hiç goremiycektim belkide o gülünce çıkan o derin çukurları bir daha hiç seyredemiycektim.
Şoför "Geldik hanımefendi" diyince daldigim dusuncelerimden sıyrılıp "ne kadar" diye sorduğumda otuz lira dediğinde cebimdeki yüz lirayi çıkarıp adama uzattım bana kalan parayi verince aşağı indim ve önümde duran otogara öylece baktım yorgun adımlarım ile içeri girdiğimde pek kişi yoktu hemen danışmaya gittiğimde "hoşgeldiniz nasıl yardım edebilirim" diye konuştuğun da "en yakın zamana otobüs bileti istiyorum" dedim hafif bir şekilde tebbesum edip "hangi şehire" dediğinde "şu an hangisi kalkacak?" dedim "şu an yola çıkan hiç bir otobus yok maalesef en yakın 1 saat sonra kalkacak olan, ankara otobüsü var" dedi "peki ben ankara bileti almak istiyorum" diyince "tabi" dedi ve bilgisayardan bir şeyler yazıp bilet verdi "ne kadar" diye sorduğumda "seksen lira" dedi ellerimi cebime koyup parayi çıkardım sadece yetmiş lira vardı ve on lira eksikti "sadece yetmiş lira Var olmazmi? lütfen benim buradan gitmem lazım hanımefendi" dediğimde kadın bana baktı ve gülümsedi "tamam tamam verin" dedi Yüzümdeki gülümseme daha da derinlesti "çok Teşşekür ederim" diyip bekleme yerlerine oturdum ve bir saatin geçmesini bekledim. Gözlerim kapanıyordu yatarsam otobüsü kaçırabilirdim bu yuzden direnme ye çalışıyordum. bir saat geçtiğinde anonsun sesi ile yorgun bir halde otobüsün kalktığı yere gittim ve otobüse binen yolcuların arkasından binmek için sırami bekledim. Sıra bana geldi bir ayağımi kapıya attığım da tanıdık bir ses ile olduğum yerde kaldım...
YAMAÇ'DAN
Otogara geldigini ali'den öğrenince hemen bende gelmiştim otobüs kalkmak üzereydi otogar dan içeri girdiğimde danışmaya gittim ve esila'yı anlattım kadın "evet daha yeni buradaydi, şimdi otobüse biniyor olmalı" dedi "hangi otobüs lütfen çabuk söyleyin" dedim "ankara" dediğinde hızla ankara otobüsünün olduğu yere dogru koştum onu bırakmıycaktım ne olursa olsun onu daha yeni bulmusken kaybetmiycektim. Otobüsün yanına geldiğimde durdum gozumle otobuse sirayla binen insanlari taradim bir anda tam kapının onunde arkası dönük bir şekilde arabaya binen esila'yı gördüm, hiç düşünmeden "Esila" diye bagirdim ve ona olduğum yerde bakmaya devam ettim, adını haykırmam ile olduğu yerde kaldı arkasını hafifçe dönüp bana baktı ve yanıma gelmeye başladı, hızla ona doğru gidip kollarımı sıkıca bedenine sardım yüzümü o güzel saçına gömüp derin bir nefes aldım o zaman anladim ki ben bir kaç saatir nefes almiyordum.
Oda Ellerini bana sardı ve yüzünü boynuma gömdu. Bir süre böyle kaldıktan sonra ona çok kızgın olduğumu hatırlayıp hemen ondan ayrıldim "nasıl bir şey söylemeden çekip gidersin" diye çıkıştim "gitmem gerekiyordu" dedi ve o beni benden alan yeşil harelerini yere sabitledi öylece durdu. "benim gitmem lazım" dedi arkasını dönüp tam gidiyordu ki, direk elimi koluna sabitleyip tekrar kendime çevirdim "hiç bir yere gitmek yok" dedim "bırak yamaç gitmem lazım, herseyi daha da zorlastiriyorusun" dedi "Hayır zorlastirmiyorum hiç bir yere gitmiyceksin" "gitmeliyim bırak kolumu, her şey için teşekkürler ama ben artık daha fazla burada kalamam" dedi "sana gitmiyecegini söyledim uzatma" dedim ve kolunu daha da sıktım.
Gözlerini bir kere kapatip tekrar actı ve "neden" diye bagirdi "neden ya bırak gideyim neden böyle zorlastiriyorusun" dedi o an aklımdan geçen ilk cümleyi kurdum sonucunu hiç düşünmeden "CÜNKÜ SENİ SEVİYORUM HEMDE ÇOK SEVIYORUM
Dedim ve bize bakan yüzlerce kişiyi umursamadan dudaklarimi o güzel dudakları ile buluşturdum...
BÖLÜM SONU❤
KEYİFLİ OKUMALAR
Evet ilan-ı aşk geldi bu bölüm ile ilgili bol bol yorumlarınızı bekliyorum vote ve yorum atmayı unutmayın lütfen iyi okumalar ❤