შემდეგი კვირა თვალის დახამხამებაში გავიდა. ლუის ორი ტესტი ჰქონდა და მშობლებმა წვეულებაზე წაიყვანეს. ამიტომ, აღარ იყო საჭირო იმის თქმა, რომ 2015 წლის სკოლის მეორე კვირა ლუისთვის საოცრად ქაოსური იყო.
ოთხშაბათს გადაწყვიტა, რომ ბარბარასთან წასულიყო, რომ ეკონომიკაში პრეზენტაცია გაეკეთებინათ. მათ უნდა აერჩიათ რომელიმე წარმატებული კომპანია და უნდა დაეწერათ მათი სრული ისტორია. ადვილი საქმე იყო, თან ლუის ძალიან უყვარდა ბარბარასთან მისვლა, რადგან მისი მშობლები სახლში იშვიათად იყვნენ და ხელს არავინ შეუშლიდათ, ბარბარას პატარა ძმა, ლუკიც კი.
ლუი ბარბარას გაჰყვა ნაილის სკოლაში, რომ დალაპარაკებოდა და დასამშვიდობებლად ეკოცნა. ეს პროცესი ერთდროულად საყვარელიც იყო და ამაზრზენიც.
ლუიმ ბარბარას უთხრა, რომ ავტობუსის გაჩერებაზე დაელოდებოდა, რადგან ხელი არ შეეშალა ერთმანეთის სახეების წოვაში. სინამდვილეში კი, ჰარის უყურებდა, რომელიც კედელს იყო მიყუდებული და ნაილთან ერთად ეწეოდა. უცებ იგრძნო, რომ მოსასხამზე ვიღაც ექაჩებოდა.
პატარა ბიჭი იყო ჭუჭყიანი ტანსაცმლით, უსახლკაროს ჰგავდა.
„შეგიძლია ცოტა ფული მომცე?"
„არა. წადი." ჩაიბუტბუტა ლუიმ და გაშორდა. ვერ იტანდა მათხოვრებს.
უყურებდა, როგორ გადაჭრა სკოლის ეზო ბიჭმა და ჰარის, ნაილს და ბარბარას მიუახლოვდა.
გართობა ახლა იწყებოდა.
პირი დააღო, როცა დაინახა, რომ ბიჭმა ჰარის ხელი გაუწოდა, ჰარიმ კი ჯიბეებში რაღაცის ძებნა დაიწყო და ბოლოს ხელში ხურდა ჩაუდო.
ბიჭმა გაუღიმა და მადლობა გადაუხადა შემდეგ კი დიდი ღიმილით გაიქცა.
ლუი მიწას აშტერდებოდა, სანამ ბარბარა არ მიუახლოვდა. ცოტა სრცხვენოდა, რომ ბიჭს ეუხეშა.
ბარბარამ სახლში ახალი პორშეთი წაიყვანა, რომელიც შობას მიეღო. მათ კლასსში საშობაოდ ყველას მანქანები აჩუქეს. ლიამს და ჯეიდს ორივეს ბუგატი, პერის კი მასერატი. თუმცა ლუის ყველაზე მეტად მაინც თავისი ლამბორჯინი მოსწონდა და ისიც იცოდა, რომ მათში ყველაზე ძვირი სწორედ თავისი იყო.
როცა სახლში მივიდნენ, ბარბარამ წყლის ბოთლი და ორი ჭიქა აიღო და ზემოთ ავიდნენ.
პრეზენტაცია ნახევარი საათის დაწყებული ჰქონდათ, როცა კარზე ზარი გაისმა.
„ვინმეს ელოდები?"
„ნაილმა თქვა, რომ მოვიდოდა, ალბათ ისაა. მითხრა, რომ ჯერ რაღაცეები უნდა გაეკეთებინა, მაგიტო ვერ წამოვიდა ჩვენთან ერთად."
ლუიმ თავი დაუქნია, ბარბარა კი ქვემოთ ჩავიდა და ნაილი შემოუშვა. ლუის მოსწონდა ნაილი, რადგან მხიარული, ხმაურიანი და ბედნიერი ადამიანი იყო.
„ანუ ტომოსთან მღალატობდი?" იკითხა ნაილმა, როგორც კი ოთახში შევიდა და მაგიდასთან ლუი დაინახა.
„ხო." უთხრა ბარბარამ. ლუის ის ის იყო თავის დაცვა უნდა დაეწყო, რომ ნაილის ღიმილი დაინახა და მიხვდა, რომ ხუმრობდნენ.
„შეიძლება პიცა შევუკვეთო?" იკითხა ნაილმა 5 წუთის შემდეგ და საწოლზე გადაგორდა. ბარბარამ თავი დაუქნია.
„როგორი გინდა?"
ლუიმ ნაილს გახედა, რომელიც მუცელზე იწვა და ყურთან ტელეფონი ჰქონდა.
„პეპერონი, თუ შეიძლება."
ნაილმა თავი დაუქნია და შეკვეთა მისცა.
„ხშირად მოდის ხოლმე?" ჰკითხა ლუიმ ბარბარას.
„კი." გაიღიმა ბარბარამ და ლუი მიხვდა, რომ თავით ფეხებამდე შეყვარებული იყო ნაილზე. აინტერესებდა, თავად თუ იგრძნობდა ამავეს ვინმესთან, ასე თუ გაიღიმებდა ვინმეს სახელის გაღიმებაზე.
„აბა, რას აპირებს ჰარი დაბადების დღისთვის?" ჰკითხა ბარბარამ, როცა პრეზენტაცია დაამთავრეს, ფეხებგადაჯვარედინებულები საწოლზე ისხდნენ და შუაში სამი პიცა ედოთ.
„ჰარის დაბადების დღე? როდისაა?"
„კვირას."
„ოთხ დღეში?"
„ხო. არ ვიცი რამეს თუ აპირებს. ზოგადად არ ფიქრობს, რომ მნიშვნელოვანი თარიღია, მაგრამ 20-ის ხდება. ამიტომ მგონი ჯობია წვეულება გავუმართოთ." თქვა ნაილმა.
„სიურპრიზი რომ იყოს?" შესთავაზა ბარბარამ.
„მაგარი იქნება." წამოიყვირა ნაილმა.
„ამ...ჩემს მშობლებს ტბის სახლი აქვთ აქედან 10 წუთის სავალზე. იქ რომ გავმართოთ წვეულება?" ჩაერთო ლუიც.
„მართლა? არაჩვეულებრივია!"
„მე...მშობლებს დაველაპარაკები."
„რამდენი ოთახი აქვს?"
„სადღაც 6 საძინებელი მგონი. ორ სართულიანი სახლია, ამიტომ თავისუფლად შეგვიძლია წვეულების იქ მოწყობა."
„შეგვიძლია შაბათს საღამოს დავიწყოთ და კვირაც გადავაბათ!"
ლუიმ თავი დაუქნია, ამაყობდა საკუთარი თავით, ასეთი იდეა რომ მოუვიდა. ახლა ერთადერთი რამ, რაც სჭირდებოდა, მშობლების თანხმობა იყო. არ იყო დარწმუნებული, რატომ უნდოდა ჰარისთვის ამის გაკეთება, მაგრამ იგრძნო, რომ ჰარი თავის თავს მსგავსი რამეებით ხშირად არ ანებივრებდა.
„ამ საღამოს მშობლებს ვკითხავ და მოგწერთ."
„ოღონდ ჩვენს ჯგუფში არა, ჰარიმ არ უნდა ნახოს."
პიცა დაამთავრეს და ხალხზეც ბევრი იჭორავეს. ძირითადად ნაილი ლაპარაკობდა, ბარბარა კი საკუთარი თმით ერთობოდა.
ლუი სახლში რომ მივიდა, დავალებები სწრაფად დაამთავრა და საწოლზე დაჯდა, ლეპტოპი კალთაში ჩაიდო. ნერვიულობდა იმაზე, რომ მშობლებისთვის უნდა ეკითხა, მაგრამ ამას მაინც იზამდა.
სადილზე იკითხა, იმის შემდეგ რაც მამამისმა შამპანიურის ბოთლი გახსნა მისი კომპანიის წარმატების აღსანიშნავად.
„ამმ." დაიწყო ლუიმ, არ იცოდა როგორ ეკითხა. ყველამ მას შეხედა.
„შეიძლება შაბათ-კვირას ტბის სახლში წავიდე? სკოლიდან ერთი მეგობარი 18-ის ხდება შაბათს და გვინდა, რომ სიურპრიზი მოვუწყოთ."
ლუიმ სუნთქვა შეიკავა და პასუხს დაელოდა. დაინახა, როგორ შეავლეს მშობლებმა თვალი ერთმანეთს.
„ვისი დაბადების დღეა?" იკითხა მამამ, რაზეც ლუი დაპანიკდა.
„ამ..უბრალოდ მეგობარია. არ ვიცი, იცნობ თუ არა. ჰაროლდი ჰქვია."
„ჰაროლდი?"
„კი. შენ..ის. კი."
„ნუ, ვერ ვხედავ მიზეზს რატომ უნდა გითხრა უარი, თუ არავინ არაფერს გააფუჭებს და შაბათს შუადღისით შინ იქნები. ანუ ეკლესიაში ვერ წამოხვალ."
„მართლა? ღმერთო ჩემო! უღრმესი მადლობა!" წამოიყვირა ლუიმ და კინაღამ სკამიდან წამოხტა, რომ მამისთვის ეკოცნა ლოყაზე.
როგორც კი ოთახში ავიდა, ტელეფონი აიღო და ნაილს მისწერა.
ლუი: გამოვიდა! ტბის სახლს მითმობენ შაბათ-კვირას!
მისამართიც ჩაუგდო და ნაილის პასუხს დაელოდა.
ნაილი: ამის დედაც საუკეთესო ხარ ტომო!!!!!!!! ყველას გავაგებინებ და დანარჩენზე ხვალ ვილაპარაკოთ
ლუიმ ბედნიერად ამოიოხრა და მაგიდასთან დაჯდა. ზედმეტი იყო იმის თქმა, რომ საკუთარი თავით ამაყობდა.
სკოლის შემდეგ დღეს ნაილი ტესკოში წაიყვანა, სადაც სასმელები და სასუსნავები უნდა ეყიდათ. ლუის ულიმიტო ბარათი ჰქონდა და ამას ნაილი ჭკუიდან გადაჰყავდა.
ბოლოს 400 ლიტრი ალკოჰოლი და უამრავი სასუსნავი იყიდეს, რის გამოც ნაილი სიხარულისგან მეცხრე ცაზე იყო.
გეგმა იმაში მდგომარეობდა, რომ ზეინს უნდა მიეყვანა ჰარი ტბის სახლში, დანარჩენები კი სასტუმრო ოთახში იქნებოდნენ დამალულები და ჰარის შესვლისთანავე დაიყვირებდნენ ხმამაღლა.
ლუი აღელვებული იყო, მაგრამ ამავე დროს ჯოჯოხეთურად ნერვიულობდა კიდეც.
შაბათი შუადღე იყო. ჰარი ვიღაც ჟასმინის ან ჯეიდის სალხში იყო კედელს აყუდებული სანამ გოგო ისე წოვდა, თითქოს მისი ცხოვრება სწორედ ამაზე ყოფილიყო დამოკიდებული.
„მოგწონს?" ჰკითხა გოგომ და ახედა. ჰარიმ თავი დაუქნია, ისე რომ არც შეუხედავს. ასე უფრო ადვილი იყო, რომ მის ადგილას ლუი წარმოედგინა.
„ათავებ?"
გოგო ფეხზე ადგა, თან ხელით განაგრძნობდა ნძრევას, ჰარისთან მივიდა და ტუჩებზე აკოცა. ჰარიმ გასწია.
„კოცნა არა." უთხრა გოგოს.
„რატო?"
„რადგან....ზედმეტად ინტიმურია."
გოგომ გაოცებული სახე მიიღო და ისევ მუხლებზე დადგა. როდიდან უწესებდა ჰარი სხვებს წესებს სექსის დროს? ძალიან დარხეული ჰქონდა.
ჟასმინის (ეს აღმოჩნდა გოგოს სახელი) სახლის დატოვების შემდეგ ნახა, რომ ზეინი ურეკავდა.
„გისმენ?" უპასუხა ჰარიმ და გაიგო, როგორ გააჩუმა ზეინმა ვიღაც ტელეფონში.
„პრივეტ, ძმაო, აბა რა ხდება?"
„რავიცი, შენ დამირეკე."
„აა. ხო. არ გინდა ამ საღამოს სადმე რო წავიდეთ?"
„სად?"
„ჯერ არ ვიცი, უბრალოდ მინდა, რომ სადმე გავიდეთ."
„რატომ? შენ შეყვარებულს არ სცალია?"
„ხო."
„კარგი მაშინ. როდის?"
„საღაც ორ საათში მოვალ შენთან კარგი? და საცურაო რაღაცეები გაამზადე, აუზიან წვეულებაზე მივდივართ."
„კარგი."
„შეხვედრამდე."
„ხო."
ჰარიმ გათიშა და მოიღუშა, რადგან ზეინი თითქოს ნერვიულობდა. ეს კი იმას ნიშნავდა, რომ რაღაცას უმალავდა.
სახლში რომ მივიდა, შავი დახეული ვიწრო ჯინსი, თეთრი მაისური და თეთრი კონვერსები ჩაიცვა. პატარა ზურგჩანთაში საცურაო ტრუსები, გამოსაცვლელი ტანსაცმელი, ცოტა ნარკოტიკი, სათვალეები და ლუბრიკანტიც ჩადო ყოველი შემთხვევისთვის.
შემდეგ დედამისს დაუტოვა შეტყობინება, რომ ხვალამდე არ დაბრუნდებოდა და სახლიდან გავიდა. ზეინი უკვე მოსულიყო დედამისის ფორდით და ყურებამდე იღიმოდა.
„აბა, სად მივდივართ?" ჰკითხა ჰარიმ.
„აუზიან წვეულებაზე."
„ზემდეტად ბედნიერი ჩანხარ ამისთვის."
„ბედნიერი ვარ."
„რატო, შენი შეყვარებულიც მოდის?"
„არა, არ მოდის."
„ანუ, შენი შეყვარებულია უკვე?"
„კი. რამდენიმე დღეა ერთად ვართ."
„როგორ მოხდა, რომ პირველად მესმის?"
„არ გიკითხავს."
„უნდა მეკითხა?"
ზეინმა თავი გააქნია და რადიო ჩართო. რაღაც ნამდვილად ხდებოდა და ჰარის ეს ძალიან არ მოსწონდა.
ზეინმა ნაილს მისწერა, რომ გზაში იყვნენ და მალე მივიდოდნენ.
ყველა ბნელ ოთახში იმალებოდა, მზად იყვნენ, რომ ჰარი გაეოცებინათ. ბევრი ნაილის სკოლელი იყო მოსული და ოთახი თითქმის გადავსებულიყო. ლუიმ წესები განუცხადა: არაფრის მოპარვა, რასაც გატეხავდით, თავადვე იხდიდით, ცეცხლის არაფრისთვის წაკიდება და კიდევ ის, რომ მის საძინებელში არავის უნდა დაეძინა. დანარჩენი ოთახები სრულიად მათ განკარგულებაში იყვნენ.
სრული სიჩუმე იყო, როცა წინა კარი გაიღო.
„რა ჯანდაბაა, ზეინ?" ჰკითხა ჰარიმ და მათი ნაბიჯები მკვეთრად გაისმა ოთახში.
„ამ...კარგი." დაიწყო ზეინმა და სინათლე აანთო.
„სიურპრიზი!" დაიყვირა ყველამ და ფეხზე წამოხტა. ჰარი ენაჩავარდნილი იდგა.
„რა....ეს ჩემთვისაა?" იკითხა. ზეინმა თავი დაუქნია და მხარზე ხელი დაადო.
„დაბადების დღეს გილოცავ, ძმაო."
ჰარიმ თავი დაუქნია, ნაილმა კი მუსიკა ჩართა და წვეულება დაიწყო. ჰარი ქურთუკების შესანახ ოთახში გავიდა, ზურგჩანთა დააგდო, შემდეგ კი სამზარეულოში შევიდა.
ლუი სამზარეულოში იყო, კოკა კოლას ისხამდა ჭიქაში, როცა ჰარი მასთან მივიდა, ხელები მკერდზე ჰქონდა გადაჯვარედინებული და სახეზე უცნაური გამომეტყველება ჰქონდა.
„მოდი გამოვიცნობ, ეს შენი არდადეგების სასახლეა ხო?" ჰკითხა ჰარიმ და ლუის გვერდზე დახლს მიეყუდა.
„ეს ჩემი ტბის სახლია. არდადეგების სახლი ლივერპულში გვაქვს."
„ხო რა თქმა უნდა."
„არ შეგიძლია უბრალოდ მადლიერი იყო ამისთვის?"
„რამე ჯილდოს ელი?"
„ნამდვილი ტრაკი ხარ."
„ეე, ახალი სიტყვა?"
ლუიმ დააიგნორა და ჭიქა აიღო.
„მადლობას მოგვიანებით გადაგიხდი." უთხრა ჰარიმ და ლუის ხელი ზურგის ქვედა ნაწილში დაადო. ლუი შეხებისთანავე უკან გაიწია.
„არ შემეხო."
„რატომ?"
„იმიტომ..."
„აა, ლუი, აქ ყოფილხარ." წამოიყვირა ელეანორმა და ჰარიმ მაშინვე აიღო ხელი ლუის ზურგიდან.
„ცეკვა მინდა." თქვა ელეანორმა. ლუიმ თავი დაუქნია და უთხრა, რომ 2 წუთში მივიდოდა.
„ანუ, შენი შეყვარებული აქაა." დაასკვნა ჰარიმ, როგორც კი ელეანორი გავიდა.
„ნუ, ის ჩემი შეყვარებულია, ანუ კი, აქ არის."
ჰარიმ თავი გააქნია და ჭიქა აიღო. იგი არაყით გაავსო და გადაჰკრა.
„ახლა უნდა წავიდე." უთხრა ლუიმ და ჭიქა ისევ დახლზე დადო. „ყველაფრისთვის არაფრის, ისე."
ჰარი უყურებდა, როგორ დატოვა ლუიმ ოთახი. ძალიან აღელვებული იყო იმ ფაქტით, რომ აქ ხალხი მის გამო იყო მოსული და მის დაბადების დღეს აღნიშნავდნენ. ნუ, ეს შეიძლება უფასო ალკოჰოლისა და საჭმლის გამოც ყოფილიყო, მაგრამ მიუხედავად ამისა, მაინც ძალიან კმაყოფილი იყო.
კიდევ ერთი ჭიქა გამოცალა და სასტუმრო ოთახში დაბრუნდა, რომ ეცეკვა. თუ ლუიმ გადაწყვიტა, რომ შეყვარებული უნდა მოეყვანა, მაშინ მასაც ჰქონდა უფლება ვინმესთან ეცეკვა.
მაგრამ გარკვეული მიზეზების გამო, არ იყო ამის ხასიათზე. ამიტომ უბრალოდ დივანზე ჩამოჯდა ნაილისა და ბარბარას გვერდით, რომლებიც ეწეოდნენ და დრო და დრო კოცნაობდნენ.
„ერთობი?" ჰკითხა ნაილმა, როდესაც ბარბარა აბაზანაში გავიდა.
ჰარიმ მხრები აიჩეჩა და ოთახში მიმოიხედა, ლუის მოძებნა სცადა. ბოლოს ელეანორთან იპოვა, თითქმის კოცნაობდნენ. სცადა ეჭვიანობის დაიგნორება, რომელიც უცებ მოაწვა. ერთადერთი რაც იცოდა, ის იყო, რომ უნდოდა ლუის შეხება და კოცნა.
„კარგად ხარ?" ჰკითხა ნაილმა, როცა დაინახა, როგორ მოიღუშა ჰარი.
„რა? კი, კარგად ვარ."
„გამოიცანი, რა უნდა გაჩუქო დაბადების დღისთვის!" დაიყვირა ზეინმა, რომ მუსიკის ხმა გადაეფარა. ხელებში ორი პატარა დოლი ეჭირა.
„დოლი?" ჰკითხა ჰარიმ. ზეინმა თავი დაუქნია და ჰარი ნაილისკენ მისწია, რომ თვითონაც დამჯდარიყო დივანზე.
„ნასვამი ხარ?" ჰკითხა ბარბარამ და ნაილს ჩაუჯდა კალთაში.
„ცოტა." გაიღიმა ზეინმა და ჯიბეებში რაღაცის ძებნა დაიწყო.
„შენი შეყვარებული სადაა?"
„მკიდია. ვცადე მეკოცნა, მაგრამ გაიწია, ამის დედაც."
„რა?"
„ის ბოზი ელეანორიც აქაა და ლიამს არ უნდა, რომ ვინმემ ჩვენზე გაიგოს. არ შეიძლება ელეანორი წავიდეს ან რამე?"
ჰარი დაეთანხმა. მიუხედავად იმისა, იცოდა, რომ ელეანორს ყველანაირი უფლება ჰქონდა აქ ყოფნის. ლუიზე თითქმის დაქორწინებულიც კი იყო. ჰარის მაინც უნდოდა, რომ ამ წვეულებაზე არ ყოფილიყო.
ის ის იყო, ზეინის ნარკოტიკი უნდა აეღო, რომ დაინახა, როგორ გაჰყავდა ელეანორს ლუი ოთახიდან.
ზემოთ ადიან.
წარმოიდგინა, რომ ელეანორი ლუის ტანსაცმლის გარეშე ნახავდა და ამ ფიქრმა თითქმი გააგიჟა. უნდოდა, რომ ერთადერთი ყოფილიყო, ვინც ლუის სრულიად შიშველს ნახავდა. იცოდა, რომ ელეანორი საკმარისად არ დააფასებდა ლუის მუცელს და საოცარ ტრაკს და ისე ვერ აკოცებდა, რომ აეკვნესებინა.
თავი გააქნია და გააბოლა. ნაილს შეეჯიბრა, 30 წამში ვინ უფრო მეტს მოწევდა, მაგრამ ნორმალურად კონცენტრირება არ შეეძლო.
20 წუთის შემდეგ, ელეანორი კიბეებზე გამოჩნდა, მაგრამ ლუის გარეშე. ჰარი დამოელაპარაკა და მისცა ჭიქა, რომელშიც ყველაზე ალკოჰოლური სასმელი ესხა.
კიბეებზე ავიდა და ყველა ოთახი მოსინჯა, რომ ლუი ეპოვა. ყველა ოთახში წყვილები იყვნენ, აბაზანაშიც კი.
ბოლოს მეორე სართულზე, დერეფნის ბოლოს მდებარე ოთახში იპოვა ლუი. დააკაკუნა და პასუხს არც დალოდებია ისე შევიდა. ლუი საწოლზე იწვა, ხელში ტელეფონი ეჭირა და მხოლოდ ტრუსები ეცვა.
„რა მოხდა?" ჰკითხა ჰარიმ სულელურად.
„ამ...ის ხელით შემეხო."
„შეგეხო?" ჰკითხა ჰარიმ, იმაზე მკვახედ, ვიდრე აპირებდა. „მაშინ შენი საცვალი სველი რატო არაა?"
„მე...თავი მოვაჩვენე, ვითომ გავათავე."
„როგორ მოაჩვენე თავი?" ჰკითხა ჰარიმ, თითქმის იცინოდა.
ლუიმ მხრები აიჩეჩა.
„გავიდა, რამის დალევა უნდოდა და მითხრა, რომ მერე მნახავდა ისევ და მე..."
ლუი გაჩერდა და გაწითლდა. ჰარი მოიღუშა.
„შენ რა?"
„მეც შევეხებოდი."
ჰარიმ წარბები აქაჩა. შემდეგ კართან მივიდა და ჩაკეტა.
„როგორ შეგიძლია ამის გაკეთება, მაშინ როცა განძრევდა მაგრად არ აგიდგა?"
ლუიმ მხრები აიჩეჩა, ჰარისთვის არ შეუხედავს.
„რას ელოდები?" ჰკითხა ჰარიმ, მკერდზე ხელები გადაიჯვარედინა და ლუის დახედა.
„ამ...შენ გელოდები."
„მე?"
ლუიმ თავი დაუქნია და ახედა.
„ვიმედოვნებდი, რომ მოხვიდოდი ჩემს მოსაძებნად.
„რატო გეგონა?" ჰკითხა ჰარიმ და რამდენიმე ნაბიჯი ლუისკენ გადადგა.
„იმიტომ, რომ...არ ვიცი. ვფიქრობ...შენთან უფრო კარგად ვგრძნობ თავს ვიდრე მასთან."
„იმას ამბობ, რომ მე უფრო მოგწონვარ ვიდრე ის?"
„არა. მე იმას ვგულისხმობ, რომ მან მიმანიშნა იმაზე, რომ ვარჯიში უნდა დავიწყო მუცლის დასაგდებად და შენ...შენ ეს არ გაწუხებს. მგონი." უპასუხა ლუიმ. შეხედვა ვერ გაბედა.
„მან მუცელზე გაამახვილა ყურადღება?" ჰკითხა ჰარიმ, სიმხურვალე და სიბრაზის ტალღა იგრძნო.
ლუიმ კვლავ დაუქნია თავი, ჰარიმ კი მუხლი ლუის ფეხებს შორის დადო, ლუი ზურგით გადააწვინა და თავადაც გადაჰყვა.
„შეგიძლია...ამ...მაკოცო, გთხოვ." ლუი თითქმის შეევედრა. ჰარიმ თავისი ტუჩები ლუისას გაუხახუნა, ჯერ არ აკოცა.
„რატომ უნდა გაკოცო, როცა შენ რამდენიმე წუთის წინ ელეანორს კოცნიდი?" გაიმეორა ლუის სიტყვები, რომელიც მან ორი კვირის წინ უთხრა.
„იმიტომ, რომ მინდა, რომ შენ მაკოცო." მოუთმენლად უთხრა ლუიმ, ჰარის კისერი მისკენ მიწია და მხურვალედ აკოცა.
„იქ არ დამიტოვო ზასოსი, რომ მან დაინახოს." ამოიკვნესა ლუიმ, როცა ჰარიმ ტუჩები მის კისერს მიაწება.
"მან რომ არ დაინახოს?" ჩაეღიმა ჰარის და ლუის უბრძანა, საწოლზე დაწოლილიყო.
ლუი ასეც მოიქცა, ჰარიმ მუცელზე ნაზი კოცნების დატოვება დაუწყო და ბოქსერები გახადა.
„ნახე, ჩემთვის რა უცებ აგიდგა." უთხრა ჰარიმ. ლუიმ თვალები დახუჭა და თავი ბალიშზე დადო.
ჰარიმ ხელი ლუის პენისს შემოხვია და ნელა დაუწყო ნძრევა. ისე ნელა მოქმედებდა, რომ ლუი საკუთარ თავს ვეღარ იმორჩილებდა.
შემდეგ ჰარიმ ბარძაყზე დაუწყო კანის წოვა, კბენა, ლოკვა სანამ უზარმაზარი წითელი ნიშანი არ დაუტოვა.
„ჰარი." ამოიკვნესა ლუიმ, როცა ჰარი გაჩერდა.
„ანუ გინდა რომ ხელით შეეხო?" ჰკითხა ჰარიმ.
„მე არა...მას უნდა."
„ჰმმ...და რას იტყვი, მე რომ შეგეხო?"
„რა?" ლუიმ დახედა, თვალები გაჰფართოვებოდა და ლოყები გაწითლებოდა.
„არ გინდა, რომ ჩემი თითები შენს შიგნით იყოს? თითებით გაგჟიმო?"
ლუიმ თავუ დაუქნია და თვალები დახუჭა.
„მოწოვე." უბრძანა ჰარიმ და თითები ტუჩებთან მიუტანა. ლუიმ პირი გააღო და ჰარის ორი თითის წოვა დაიწყო, მაგრამ უცებ ჰარიმ გადაიფიქრა.
„რას აკეთებ?" ჰკითხა ლუიმ, როცა დაინახა, რომ ჰარი საწოლიდან ადგა.
„დავბრუნდები."
„რა? გაგიჟდი?"
„ლუბრიკანტი უნდა ავიღო. მალე მოვალ. არ გაინძრე."
„ვინმე რომ შემოვიდეს?"
მაგრამ ჰარი უკვე გასული იყო, კიბეებზე ჩარბოდა. დაბრუნებისას დაინახა, რომ ელეანორი კიბეზე ასვლას აპირებდა. ჰარი დაპანიკდა და მკლავში ხელი მოკიდა.
„გამარჯობა." უთხრა და მომხიბლავად გაუღიმა.
„გამარჯობა." უპასუხა ელეანორმა და თითზე თმა დაიხვია.
„რას შვრები?"
„ზემოთ ლუისთან ვაპირებ ასვლას?" უპასუხა ელეანორმა, თან დაბნეული იყო. ვერ ხვდებოდა, რატომ ეკითხებოდა ჰარი.
„მგონი, ტბასთან აპირებდა წავლას სუფთა ჰაერისთვის."
„აა." ელეანორს თვალები შავი ზურგჩანთისკენ გაექცა, რომელიც ჰარის ეჭირა და მოიღუშა. „კარგი, წავალ მოვძებნი."
ამის შემდეგ, შებრუნდა და წავიდა. ჰარიმ ამოისუნთქა და კიბეზე აირბინა.
ლუი ზუსტად ისე დახვდა, როგორც დატოვა. საწოლზე იწვა და თვალები დახუჭული ჰქონდა. ჰარიმ ტუჩზე იკბინა, რადგან ლუი ძალიან ლამაზი იყო.
ლუიმ თვალები გაახილა და დაპანიკდა. მაგრამ როცა ჰარი დაინახა, უცებ დამშვიდდა.
ჰარიმ კარი ჩაკეტა, საწოლთან მივიდა და ლუის ფეხებს შორის მუხლებზე დადგა.
„მეტკინება?"
„მითხარი, თუ გეტკინება, კარგი?"
ლუიმ თავი დაუქნია. ჰარი კიდევ ვერ იჯერებდა, რომ უნდოდა ლუისთან ნაზი ყოფილიყო და არ ეტკინა მისთვის.
ლუისკენ გადაიხარა, რომ ეკოცნა. შემდეგ კი ხელი ნელ-ნელა ქვემოთ ჩააცურა და პენისის ნძრევა დაუწყო.
ლუი ოხრავდა, ცხვირი ჰარის კისერში ჰქონდა ჩარგული, ხელები მუცელზე ედო. ჰარიმ შუა თითზე ლუბრიკანტი წაისვა და ნელა შეაცურა ლუის ხვრელში.
„აჰ." წამოიყვირა ლუიმ, როცა ჰარი ღრმად შევიდა. ჰარი ლუის სახეზე უყურებდა, რომ გაეგო, როგორ უმკლავდებოდა ამას. შემდეგ ნელა დაიწყო თითის მოძრაობა.
„კარგად გრძნობ თავს?" ჰკითხა. ლუიმ თავი დაუქნია.
ჰარიმ თითის მოძრაობა ააჩქარა და როცა ლუიმ ცახცახი დაიწყო, მიხვდა რომ იპოვა მისი ნერვების დაბოლოება.
„რა...ეს რა იყო?" ჰკითხა ლუიმ აწყლიანებული თვალებით.
„შენი პროსტატა."
„კიდევ გააკეთე, გთხოვ." შეევედრა ლუი და ჰარიმაც გაიმეორა.
„კიდევ....კიდევ, გთხოვ. გთხოვ, ვათავებ, გთხოვ."
„კარგი, პატარავ, შშ." დაამშვიდა ჰარიმ.
„ათავებ? იქნები კარგი ბიჭი და ჩემთვის გაათავებ?" ჰკითხა ჰარიმ და ლაპარაკისას ტუჩებს ლუის ყურს უხახუნებდა.
„ხო." უპასუხა ლუიმ მონდომებულად. ერთი ხელი პენისთან ჩაიტანა, მაგრამ ჰარიმ გააწევინა.
„შეხების გარეშე მინდა, რომ გაათავო."
„შესაძლებელია ეგ?"
„აი, ნახავ."
ჰარიმ სიჩქარე აკრიფა და თითის ხახუნი დაიწყო ლუის პროსტატაზე. ლუიმ ხმამაღალი კვნესით თავის მუცელზე გაათავა, რამაც ჰარი უზომოდ აღაგზნო. ჰარის უკვე უჭირდა, მაგრამ ჯერ ლუისთვის უნდა მიეხედა.
დაელოდა ლუის, როდის დამშვიდდებოდა.
„კარგი იყო?" ჰკითხა ჰარიმ და თითი გადასაფარებელზე გაიწმინდა.
„ძალიან კარგი." გაუღიმა ლუიმ.
ჰარი ადგა, აბაზანაში შევიდა, იქიდან ქაღალდი გამოიტანა და ლუის მუცელი გაუწმინდა.
გაოცებით წამოიყვირა, როცა ლუიც წამოდგა საწოლიდან და მის წინ მუხლებზე დადგა.
„ახლა ჩემი ჯერია."
„ამის დედაც, კარგი."
ლუიმ ქამარი გაუხსნა და შარვალი და ტრუსები კოჭებამდე ჩაუწია. როგორც კი ლუის ტუჩები პენისზე შეეხო, ჰარი მიხვდა, რომ დიდხანს ვეღარ გაძლებდა.
თითები ლუის თმაში აბლანდა და ნელა დაიწყო მისი პირის გაჟიმვა. და მიუხედავად იმისა, რომ ლუი კინაღამ იხრჩობოდა, მაინც ახედავდა ხოლმე ჰარის სველი თვალებით, რადგან ახსოვდა, როგორ უყვარდა მას თვალებში ყურება.
„როგორი კარგი ხარ, პატარავ, როგორი კარგი." შეაქო ჰარიმ და ლუიმ ამის შემდეგ უფრო მონდომებულად განაგრძნო.
„იცოდე შენს ყელში გავათავებ, თუ შენ..." დაიწყო ჰარიმ, მაგრამ ლუი მის კვერცხებს გაეთამაშა, რაზეც ჰარიმ თავი ვეღარ შეიკავა.
მთლიანად ლუის პირში გაათავა, რამდენიმე წამს მოიცადა და ლუის ადგომაში დაეხმარა.
„მე...მე აბაზანაში შევალ." თქვა ლუიმ. მაგრამ ამ დროს კარზე წკარუნი გაისმა, რას იმას ნიშნავდა, რომ ვიღაც შემოსვლას ცდილობდა.
„ლუი?" გაისმა ელეანორის ხმა.
ლუის გულისცემა აუჩქარდა და ჰარის ახედა, შეშინებულმა.
„საწოლის ქვეშ." მიანიშნა ჰარის, რომელიც მაშინვე ასე მოიქცა.
ლუიმ აბაზანიდან პირსახოცი აიღო, წელზე შემოიხვია და კართან მივიდა.
„ჰეი?" თქვა, როცა კარი გააღო.
„ჰარიმ მითხრა, რომ ტბაზე წახვედი. იქ ვერ გნახე."
„აა, ხო...სუფთა ჰაერი მინდოდა, თავს კარგად ვერ ვგრძნობდი. აბაზანაში შესვლას და დაძინებას ვაპირებდი ეხლა."
გთხოვ, არ თქვა, რომ ჩემთან დარჩები. გთხოვ, არ თქვა, რომ ჩემთან დარჩები. ფიქრობდა ლუი.
„ანუ ქვემოთ აღარ ჩამოხვალ? ჯერ ხო 12 არაა."
„ხო, ალბათ. თუ ჰარის ნახავ, მიულოცე დაბადების დღე."
„კარგი. არ გწყინს, რომ შენთან ვერ დავრჩები, ხო?" ჰკითხა ელეანორმა. ლუიმ თავი გააქნია, ზედმეტად მონდომებულმაც კი.
„კარგი მაშინ. მერე გნახავ." უთხრა ელეანორმა და ტუჩებზე დააცხრა.
ლუი დარწმუნდა, რომ ელეანორი ქვემოთ ჩავიდა, შემდეგ კარი დახურა და ჩაკეტა.
„ძლივს გადავრჩით." ამოისუნთქა ჰარიმ, როცა საწოლიდან ქვემოდან გამოძვრა.
ლუიმ თავი დაუქნია და აბაზანაში შევიდა.
ჰარიმ ამოიოხრა და საწოლზე დაჯდა და ბრასლეტების წელვა დაიწყო. მისი იარები ნელ-ნელა შუშდებოდა, რადგან ბოლო 3 დღე აღარ შეხებია.
15 წუთის შემდეგ აბაზანიდან ლუი გამოვიდა მხოლოდ ბოქსერებში. ჰარი საწოლზე იწვა მუცელზე და ახალ ტელეფონში რაღაცას სქროლავდა.
„აბა, მუშაობს?" ჰკითხა და ჰარის თავთან დაჯდა საწოლზე.
„ხო...ადვილად გავერკვიე."
ლუიმ დაინახა, როგორ მისწერა ჰარი ნაილს, რომ ქვემოთ აღარ ჩავიდოდნენ.
„ანუ...არ ჩახვალ ქვემოთ?" ჰკითხა ლუიმ და ჰარიმ თავი გაიქნია.
„არ ვარ ხასიათზე."
ლუიმ ჰარის ტელეფონში საათს შეხედა. ოფიციალურად ჰარის დაბადების დღე იყო.
„გილოცავ დაბადების დღეს." უთხრა. ჰარის გაეღიმა, არაფერი უთქვამს.
ლუიმ იგრძნო, რომ ჰარის დაბადების დღე დიდ არაფრად მიაჩნდა. ლუი ყოველთვის აღელვებული იყო ხოლმე თავის დაბადების დღემდეც და შემდეგაც. რადგან ეს საჩუქრებს ნიშნავდა და ყველა ისე იქცეოდა, როგორც მას უნდოდა. თავს მნიშვნელოვან ადამიანად გრძნობდა.
მაგრამ შემდეგ დანაღვლიანდა, რადგან შესაძლოა, ასეთი რამ ჰარისთვის არავის გაეკეთებინა. შეიძლება ჰარის დაბადების დღე მნიშვნელოვნად იმიტომ არ მიაჩნდა, რომ არავის უგრძნობინებია მისთვის თავი მნიშვნელოვნად ან საჩუქრები არ უჩუქებიათ. ამის გაფიქრებამ ლუის მოანდომა, ყველაფერი მიეცა ჰარისთვის, რაც კი ჰქონდა, რომ ერთხელ მაინც ბედნიერი ენახა.
„მაშტერდები." უთხრა ჰარიმ და ბალიშს მიეყუდა.
„შეიძლება რაღაც ვნახო?" ჰკითხა ლუიმ აკანკალებული ხმით.
„რა?"
ლუიმ ამოისუნთქა და ჰარისთან ახლოს მიიწია. მარცხენა მკლავში მოჰკიდა ხელი და ერთი ბრასლეტი მოხსნა.
ჰარიმ ხელი სწრაფად გასწია.
„რა ჯანდაბას აკეთებ?"
„უბრალოდ რაღაცას ვნახავ."
„შეწყვიტე."
„არა, შენ შეწყვიტე!" დაუყვირა ლუიმ და ჰარის ხელი დაიჭირა და ბრასლეტები ერთმანეთის მიყოლებით მოხსნა. რის შემდეგაც მაჯაზე სისხლისფერი ხაზები დაინახა.
ჰარიმ არ იცოდა, რა ეთქვა. არაფრის თქმა შეეძლო. პირველი შემთხვევა იყო, როცა ვიღაცამ ამის შესახებ გაიგო, ან უბრალოდ დაინტერესდა.
ლუიმ იგრძნო, რომ ჰარი აშტერდებოდა. მან კი თითი გადაუსვა ხაზებზე, აინტერესებდა, როგორი შეგრძნება იყო. ერთდროულად უხეშიც იყო და ნაზიც.
„რატომ?" ჰკითხა და ჰარის შეხედა.
„რადგან 20-ის ვარ."
„მერე რა მოხდა?"
„არა, ლუი, მე ოცის ვარ. ოცის ვარ და კვლავ სკოლის ბოლო კლასში ვზივარ. უნივერსიტეტში უნდა ვიყო, მაგრამ ამის ნაცვლად ისევ სკოლაში ვარ."
„და?"
„დანგრეული ცხოვრება მაქვს, ლუი. მამაჩემი ჩემ გამო ციხეშია და დედაჩემს კიდე ყველაფერი ჰკიდია."
„მამაშენი ციხეშია?" ჰკითხა ლუიმ. „მე მეგონა..."
„დაივიწყე." ჩაიბუტბუტა ჰარიმ და ლუი მისგან გაწია, რომ წამომჯდარიყო.
„რატომ იქცევი ესე? რაღაცის თქმას იწყებ და შემდეგ ჩერდები."
„იმიტომ, რომ არ მინდა...არ მინდა, რომ შემახსენო, როგორი იდეალურია შენი ცხოვრება და როგორი საცოდავია ჩემი. ისედაც ვიცი."
„მე არასდროს...."
„ყოველთვის! ყოველთვის ამას აკეთებ. მახსენებ, რომ ღარიბი და უიმედო ნარკომანი ვარ."
„ჰარი...." დაიწყო ლუიმ, მაგრამ სიტყვებს ვერ პოულობდა. ისე ცუდად გრძნობდა თავს, არც იცოდა, რა ეთქვა ან გაეკეთებინა.
უნდოდა ყველა ეგეთი ნათქვამის უკან წაღება, უნდოდა დაერწმუნებინა ჰარი, როგორი არაჩვეულებრივი იყო.
„კარგად ვარ. კარგად ვარ."
„სად მიდიხარ?" ჰკითხა, როცა ჰარი საწოლიდან ადგა. ჰარი კართან მივიდა, სადაც ზურგჩანთა დააგდო და იქიდან რაღაც ამოიღო. ლუიმ მაშინვე იცნო თეთრი პაკეტი.
„არ ქნა ეგ." უთხრა ლუიმ, მაგრამ ჰარი დაჯდა საწოლზე და ბიბლია აიღო.
ბიბლიაზე უნდა დაეყარა ნარკოტიკი?
„ჰარი, გაჩერდი." სცადა ლუიმ მისი შეჩერება და კოკაინი გამოართვა.
„ნარკოტიკზე ხარ დამოკიდებული, არ შეიძლება."
ჰარი უყურებდა, თან ფრჩხილებს ისვამდა მაჯაზე.
„ყველა რაღაცაზე ვართ დამოკიდებული, რაც ტკივილისგან გვათავისუფლებს."
„მაგრამ შენ დამოკიდებული იმაზე ხარ, რაც გკლავს."
„ზუსტად."
„ამის ნებას არ მოგცემ."
ჰარიმ გაიცინა, რაზეც ლუი ერთდროულად გაბრაზდა და ეწყინა კიდეც. რადგან ჰარი ვერ იჯერებდა, რომ ლუის მართლაც აღელვებდა.
„რას აკეთებ?" ჰკითხა ჰარიმ, როცა ლუიმ ტუალეტში ჩარეცხა კოკაინი.
„გაგიჟდი? ეგ ფული ღირს!"
„ათჯერ მეტს მოგცემ. ოღონდ გაჩერდი!" დაიყვირა ლუიმ.
„ძალიან მაბრაზებ." გააფრთხილა ჰარიმ.
„მე ვწვები. შეგიძლია შენც მოხვიდე." უპასუხა ლუიმ.
ლუი საწოლში შეძვრა. უნდოდა, რომ ჰარიც მისულიყო, მას ჩახუტებოდა და თავი უსაფრთხოდ ეგრძნოთ.
ჰარიმ ამოიოხრა და საწოლზე დაჯდა, არ დაწოლილა. ლუიმ თვალები დახუჭა, რადგან ძალიან დაიღალა დაგეგმვით, მასპინძლობითა და ჰარისთან გადატანილი ამბით.
როცა გაიღვიძა, ისევ ღამე იყო, მაგრამ მუსიკის ხმა აღარ ისმოდა და სრული სიჩუმე იყო. ვიღაც იყო საწოლში, მერე მიხვდა, რომ ელეანორი ჩუმად ხვრინავდა. აინტერესებდა, სად წავიდა ჰარი, ან რატომ.
საათი შეამოწმა ტელეფონზე. 5-ის ნახევარი იყო. ძალიან უნდოდა ისევ დაძინება, მაგრამ იმ ფაქტმა, რომ ჰარი იქ არ იყო, შეაწუხა. გადაწყვიტა, საწოლიდან ამდგარიყო და ჯინსი და მაისური ჩაიცვა.
ქვემოთ ჩავიდა და ნახა, რომ ყველა გათიშული იყო. ნაილი და ბარბარა დივანზე იწვნენ, ჯეიდი და პერი ტელევიზორთან. ლიამი და ზეინი არ ჩანდნენ.
სუსტი შუქი აანთო, რომ სასტუმრო ოთახიდან გასულიყო. სამზარეულოში იყო, დაღვრილ ლუდს წმენდა, როცა ტბასთან ვიღაცის სილუეტი დაინახა, ის იჯდა. ჰარი უნდა ყოფილიყო.
იმის შემდეგ რაც მაგიდა კარგად გაწმინდა და ხელები დაიბანა, ლუი მოემზადა ჰარისთან სალაპარაკოდ, რომელიც იმაზე განადგურებული იყო, ვიდრე ლუის წარმოედგინა.
Finally :))
აუ 'Walls'-ზე ვინმე ჩემნაირად გაგიჟდა?❤️