Uyuyakalmıştı annem. Uyandırmak istemedim, yanına yanaşıp alnına bir öpücük kondurdum. Çok geçmeden telefonum çaldı arayan Asaf'tı telefonu açtım ve hiç beklemediğim bir teklifle karşılaştım "Benimle akşam yemeğine gelir misin?" hayır dememiştim fakat direkt te evet demek istemedim. Buna süründürme taktiği felan deniyordu ya da istemem yan cebime koy. Çok mutlu olmuştum, uyandırmak istemesem de evdeki sevinç çığlıklarım uyandırmıştı annemi. İş görüşmesi hakkında biraz konuştuktan sonra annemle kıyafet seçmeye başladık. Eski evimden tüm kıyafetlerimi getirmemiştim yalnızca bir kaçı buradaydı. Eski evime gidip dolabıma bakmam gerekiyordu fakat annem yeni bir şeyler almam için beni ikna etti. Hemen toparlanıp dışarı çıktım akşam 8'de buluşacaktık ve benim sadece 2 saatim vardı. Hemen en yakınımda olan avm'ye girdim. Yine vitrinde bir elbise ve yine kırmızı. İçeri girip denedikten sonra elbisenin sanki benim için yapılmış olduğunu düşündüm. Kolye, küpe derken saat hızla akmıştı. Hızlı hızlı eve koşturdum zaten avm oturduğum yere çok yakındı. Annem elbisenin rengini görünce kıkırdadı ben de gülerek ne yapayım çok beğendim dedim. Kırmızıya olan zaafımı o da fark etmişti. Kırmızı dar ve yırtmacı olan çok güzel bir elbiseydi. Hemen giyindim aldığım taşlı uzun küpeleri ve çok minik bir taşı olan yeni kolyemi taktım. Saçlarımı at kuyruğu yapıp hafif bir makyajla artık dışarı çıkmaya hazırdım. Birden kapı çaldı annem bana sesleniyordu "Deniz kızım erkek arkadaşın geldi" hızlıca parfüm sıkıp minik taşlı el çantamı elime alıp kapıya doğru yöneldim.
"Hoş geldin Asaf"
"Hoş görünüyorsun Deniz"
Kalbim bu sözün etkisiyle adeta vücudumu titretiyordu. Asaf anneme yönelip "çok memnun oldum Yağmur hanım, kızınız bana emanet sağ salim getireceğim" dedi annem gülümseyip iyi eğlenceler diledi. Evden çıktığımızda kapıda mat siyah bir range rover duruyordu Asaf benden önce davranıp kapımı açtı. Rüya gibi zamanlar yaşıyordum. Arabaya bindiğimizde bir süre sessiz kaldım. Asaf net bir ses tonuyla "abim yemeğe davet etti, tek gitmek istemedim beni kırmadığın için teşekkür ederim" dedi. Gülümsedim sadece. Baya güzel bir restoranın önünde duruyorduk içeri girdiğimizde özel ayrılan yerlerden birine oturduk. Asaf'ın abisi daha gelmemişti. Asaf abisi hakkında bir kaç kelime etti ve bana "abimle çok sonradan tanıştım, annem bana hamileyken abim ailemi terk etmiş ve sadece 7 senedir tanıyoruz birbirimizi ne garip değil mi?" ilk defa kendisinden bir bilgi vermişti bana hem de özelinden. Sorusuna bir cevap bulamadığımdan sadece sustum. Asaf birden ayağa kalktı karşımda gördüğüm kişi karşısında donakalmıştım. Sanki zincirleme olarak kaza yapan bir arabada gibiydim.
Kalbimin ritmi ses tonuydu ve isterse susar durdururdu...