Chapter 6:
Parke De Luna
-Jez Lore Vernan-
-:-
Sa hindi kalayuan, nahagilap ko na ang pinakadulo ng madilim na lagusang ito. May liwanag na! I am hoping that we are safe now in the arms of our true protectors, the soldiers of our country.
Mahimbing pa rin ang tulog ni Khrys habang nakasakay sa aking likuran. I'll do everything just for her, I can risk my life just to save her and yes, I fall deeply inlove with her. No zombies can harm my princess because I am the knight ang shining armour, losing her is one of my weaknesses.
-:-
Flashback
We defeated those zombies inside the gymnasium, thanks for the help of the master named Yoshi, we get to know with each other in the middle of the fight. I hurriedly find Khrys and the others but I sense no one inside the place. That time ay sobrang kinabahan talaga ako ng husto, my heart pumps like a fast strumming of drum and my eyes are giving up some tiny particles of tears.
Tumakbo ako kaagad at sumunod naman si Master Yoshi na hawak ang putol nitong arnis stick dahil siguro sa labanan na hindi namin inaasahan. His students become our enemies so we have no choice but to kill them one by one. Malapit na kami nang may dalawang cureanz kaming nakita na umaatake sa black belter na kasamahan namin kanina habang si Khrys ay nakahandusay sa sahig.
We attacked those zombies with a synchronize move with Master Yoshi, a fast strike at the mouth then a huge blow at the head and a finishing squeeze at the neck to break the life of zombie eating brains!
We don't waste any time. Agad na naming pinuntahan ang aming natitirang kasama. Pagkarating ay akma ko na sanang hawakan ang likod ng black belter pero inatake niya ako bigla gamit ang kaniyang arnis stick, luckily ay naiwasan ko iyon. What happened to him?
"Umalis ka rito, we don't need you! I made a decision that me and this girl!" Sabay turo nito sa walang malay na si Khrys. "We will make a new empire, kami lang dalawa ang matitira sa mundo at ikaw lalaki, dapat mamatay na ang mga sagabal sa aking plano!"
Sinugod ako muli ng black belter, No! You can't make that foolish plan and by the way, Aztare Khrys Avellar is mine. Only mine! Hindi para sa baliw na katulad niya. Sumugod rin ako pero pumagitna si Master Yoshi sa amin. He is now angry, with a looks that so very serious.
"Stop this nonesense!" Napahinto kaming dalawa kaagad. Takot naman pala siya eh! May pa-empire pang nalalaman eh wala namang kastilyo.
And the unexpected thing happened when the master prick the stick in the left chest of his student and pressed it more deeper. A cause of death occurs!
"I'm so sorry!" Kitang-kita ko ang luha na umaagos sa kaniyang mata habang nakatitig pa rin sa kaniyang estudyante. "He is infected by the zombie virus, Jez."
Huli ko ng napagtanto ang mga nakatubong ugat sa kaniyang kamay at leeg. Mabuti at nakita ito agad at pinatay siya pero alam ko na sobrang sakit ito sa side ni Master Yoshi. The pain is to deep, he trained those students so much with love and sacrifices then killed them merciless at the end.
Napatingin ako kaagad kay Khrys, hindi katulad kanina. I check her first then I think that she is okay because there has no signs of infection, hurriedly I grab and hug her. Damn this life, I don't want to lose her again, not anymore!
End of Flashback
-:-
"Khrys! Gising na riyan!" Yinugyog ko lang siya nang marahan at dahan-dahan naman itong gumising. Mabilis nitong iniikot ang paningin sa bawat sulok ng lugar, sa bawat banda ng parke na puno ng barikada, mga pader na gawa sa kahoy at sundalo na nakaposisyon at handang-handa sa gyera laban sa mga zombies.
Napatingin na lamang ako sa lalaking nasa aming likuran na walang imik na nakatayo at halatang malalim ang iniisip. I know hindi pa rin siya naka-get over sa trahedyang nangyari sa kaniyang mga estudyante at naghihinayang ito dahil hindi na niya sila makakasama pa papunta sa Parke De Luna kung saan mas ligtas ang lugar.
All we can do is to move on and continue the journey, to love ourselves, to give love and to wait to be loved by someone else.
"Salamat Jez!" Hindi na ako nakatingin pa kay Khrys at isang mahigpit na yakap ang binigay niya sa akin.
Ramdam ko na lang ang pamumula ng aking pisngi sabay uminit ng aking katawan na dumagdag sa kaba at tibok ng aking puso. Hindi ako makagalaw o kaya makapagsalita habang nakatulala sa hangin.
"Stop right there!"
Mabilis namang kumawala sa pagyakap sa akin si Khrys nang marining ang sigaw na iyon. I turn then I see their rifles aiming at us, those soldier with a sharp look and full of rage. Ngayon ay ramdam ko ang mahigpit na kapit ni Khrys sa aking balikat, nabahiran na ng takot ang saya na ipinapakita niya kani-kanina lang.
I raised my both hands, same as Master Yoshi but no one commanded a cease-fire. Anong klase ng biro ito? Hindi naman kami nagpapakita ng kahit anong sintomas para mapagkamalang zombie so what the heck is happening right now?
"Patayin niyo na iyan mga sir! Hindi tayo dapat magtiwala sa mga tao sa labas, hindi dapat tayo magpapasok ng kahit sino rito sa loob ng base camp. Ang Parke De Luna ay dapat lang na magiging ligtas!" Sigaw ng lalaki. Nagpalitan kaming dalawa ng matutulis na tingin.
Halatang isa siyang may ari ng kompanya o kaya naman ay isang politiko dahil sa mga body guards na nakasunod sa kaniyang likuran at sa pormal nitong suot. Gusto ko man sanang depensahan ang sarili namin sa mga binabato niyang salita pero halatang mainit ang aming kalagayan pagitan sa kanila at baka lumalala at magdulot pa ito sa aming katapusan.
They are very inhumane in the situation like this, we think they are the ones who can save us from this great epidemic pero hindi! Pinairal pa nila ang sarili nilang kaligtasan para sa amin na nangangailangan.
Those times I dreamed to become a soldier, I understand that the main goal of a soldier is to protect, ipinapakita naman nila na pinoprotektahan nila ang iba pero sana hindi dapat kaagad sila pumupunta sa konklusyon. Our lives are also important and wasting us is a great mistake.
Patuloy na umiiyak si Khrys, I don't know what she is thinking right now but the only thing I am sure about ay gustong-gusto rin namin maging ligtas sa lahat ng nangyayari ngayon. Lahat kami ay parehong may gusto na maging mapayapa na ang bansa laban sa mga zombies na sumasakop ngayon.
"I am begging, let us enter the area, just in one night... then we will go far away." napatingin na rin ako kay Master Yoshi, I think he is hiding his tears.
At sa ngayon ay kasalukuyang nasa isang tent kami na malayo sa mga ibang survivors o sa mga sundalo, thanks to the commander who commanded a cease fire and agreed for what Master Yoshi's request.
"Nagugutom na ako, hindi pa ba tayo maaaring makahingi roon sa kabila?" Nagmamakaawa na sa akin si Khrys pero natatakot ako sa lagay namin ngayon at baka umiba ang isip nila at patayin kami ng tuluyan kung patuloy na magiging makulit.
Ang pinoproblema ko sa ngayon ay ang komunikasyon, kailangan kong matawag sina Gasper, Delvon at Titus. Sila na lang ang natitira naming pag-asa at sana ay walang may nangyari sa kanilang masama. They are my closest friends!
"Jez, sumunod ka muna sa akin." utos ni Master.
Napatingin lang ako kay Khrys at nagbigay naman ito ng kusang loob na pahintulot at nagpahiwatig na kaya niya ang kaniyang sarili.
Lumalakad kami papunta sa isang watch tower na nasa dulo yata ng Parke De Luna makikita, walang katao-tao sa lugar na iyon kaya nababahala ako. Ano kaya ang pakay ni master kung bakit papunta kami roon? Wala pa rin kaming imikan sa bawat isa habang lumalakad.
Malalim na rin ang gabi at ramdam talaga ang lamig ng hampas ng hangin sa aking balat na nagpatayo sa aking balahibo. Ilang metro na lang ang layo namin sa watch tower nang huminto si Master Yoshi.
"Kanina ko pa alam kong ano ang tumatakbo sa isipan mo, dalawa lang iyan Jez. Gutom o kaya ang mga iba mong kasamahan. Tama 'di ba?" Mabigla na lamang ako, nababasa niya ba ang aking iniisip?
"Pa-paano mo nalaman?" Nakatulala ako sa kaniya habang hinihintay ang pagbukas ng kaniyang bibig.
"I have a lots of experience while I handle kids and those teens I trained." Nagsimula na kaming maglakad muli papasok. "I know what they feel when they are sad or they are happy while observing them. Same as you."
Patuloy lang ako sa pakikinig habang umaakyat na naman kami sa hagdan na pumapaikot papunta sa mataas na watch tower. Wala talagang bahid ng joke ang matandang ito.
"And when the topic is these so-called love, you are probably inlove right now." Umakyat siya nang mas mabilis sa hagdanan.
Napaawang ang aking bibig sa kaniyang sinabi, pati mga ganitong bagay alam niya rin? This kind of master is insane, mukhang walang sekreto na maitatago sa kaniya. Pero bakit nga ba ako mahihiyang malaman niya na inlove ako kung totoo naman 'di ba?
I am proud of it, pero ang master na ito lang muna ang dapat makakaalam. I want to call him as my senpai! How to be you lodi?
"So here we are!" Napatigil kaming dalawa sa ikatlong palapag at para bang may bumibitak na mga semento sa mga pader nito.
Muntikan ko na sanang buksan ang switch dahil madilim pero mabilis akong pinigilan ni Master Yoshi na ikinagulat ko. Huli ko ng napagtanto na ito pala ang main switch at kapag binuksan ko ito ay iilaw ang buong watch tower at malalaman ito ng mga sundalo. We should make a safe move from now or else we will burried six feet below the ground.
"Jez, call your friends now, I'll handle the goods for our foods." Ibinigay niya sa akin ang telepono na agad ko namang kinuha.
I dial the number of Delvon and wait for a minute, I tried it three times but he's not in reach then next I call for Gasper. Just a few seconds he answered my call.
"Hey bro! This is me Jez!" wika ko.
"Damn! Where are the two of you?!" Sobrang halata sa kaniyang boses, gulat na gulat talaga ito.
"We are here at the Parke De Luna, we are safe just for this moment but we have a problem here. How about you bro?"
"We are having a great source of everything bro! We can't get you there because we are also having a trouble with those zombies around us. You should come at Society Mall right now as soon as possible!"
"We will come tommorow morning bro! Magpapahinga lang muna kami ng konting oras dito." nagtataka ako kung bakit ngayon na? Sobrang dilim na ngayon at delikado sigurong lumabas.
"No! You need to go tonight, zombies have weak eyesight in darkness. We got your back here, but please be careful within the 3 kilometer distance... and never ever use a flashlight or anything that emits light."
"We can't contac---"
Damn! Biglang na shutdown. I tried to call again but I think nothing will happen. Natataranta na ako sa kaiisip sa hakbang na gagawin namin. What should we do now? This is a risk or risk situation. All I need is the last statement of Master Yoshi and Khrys.
"Let's go Jez! I sense that someone is coming after us, those soldiers are hunting us." Si Master Yoshi ngayon ay may dala ng backpack at halatang napupuno ito.
We hurriedly go down then hide on the Acacia tree. Mabuti na lang at hindi kami naabutan dahil nakababa na kami at nakatago bago sila lumitaw at umakyat sa watch tower. Bumalik na kami agad sa tent kung nasaan si Khrys ngayon, another battle will began to start, all I want to do is to protect Khrys no matter what will happen. I love her more than myself.
Pagkarating namin ay bumungad ang aking prinsesa na sobrang himbing ang tulog, this sleeping beauty needs a kiss of a prince. Lumapit ako sa kaniya at tiningnan ang kaniyang mata papunta sa kaniyang labi.
"Just focus on the mission, I heard the conversation of your friend." Naudlot ang balak kong paghalik at nainis ako ng konti kay Master Yoshi. You ruined my first mission senpai!
My kiss turns to nothing, ginising ko si Khrys sa pag-alog ng kaniyang balikat, mabilis naman itong naalimpungatan. Tumayo ito at natataranta na parang may gustong pumatay sa kaniya. I grab her and give a comfort hug.
"Everything is okay Khrys, nothing to worry about." Hinimas ko ang kaniyang likuran para humupa ang kaba.
"Nanaginip ako ng sobrang sama! You sacrifice your life to save me... Never ever leave me Jez! Promise me." Mangiyak-ngiyak na itong nagsasalita habang nakahawak ang kaniyang kamay sa aking pisngi.
"Oo naman, I promise!" Lalo akong yumakap ng mahigpit at humalik sa kaniyang noo bago bumitaw.
Dapat ngayon ang isipin ko ay ang misyon para makapunta kami sa mga kasamahan namin. Time is running, kailangan na naming mag-umpisa sa pagsagawa ng plano.
"Let's start the plan right away." Inilabas ni Master Yoshi ang isang mapa at ipinakita niya ito sa amin, doon na nag-umpisa ang aming escape plan papunta sa next location, ang nag-iisang Society Mall.
-:-
~LordsNnelo~