"აბა, რა ქენი ახალ წელს?"
ლუიმ ელეანორს ახედა და მოულოდნელად იგრძნო, რომ გულის ცემა აუჩქარდა. არდადეგების მერე სკოლის პირველი დღე იყო და კაფეტერიაში იყვნენ ლანჩისთვის.
„ამ...ვაპირებდი...მინდოდა ლიამთან წასვლა, მაგრამ ბოლო წუთს ჩაიშალა."
„ლიამთან?" ჰკითხა ელეანორმა, არ დაიჯერა ლუის ნათქვამი. უცებ ლუის უკან ვიღაცას შეხედა და ხმამაღლა ჰკითხა:
„რატომ არ ვიყავი შენ ახალი წლის წვეულებაზე დაპატიჟებული, ლიამ?"
ლუიმ სუნთქვა შეიკავა და ლიამს გახედა, რომელიც მაგიდასთან ბარბარას გვერდით დაჯდა.
„ამ...." დაიწყო ბურტყუნი ლიამმა და დაბნეული მზერით გახედა ლუის.
„არც მე არ დამპატიჟე, ხო?" წამოხტა ბარბარა მათ დასახმარებლად და ელეანორს მიუბრუნდა. „სამაგიეროდ ნაილი დაპატიჟა. მგონი მარტო ბიჭები იყვნენ."
„ხო! ხო...მაგას ვაპირებდით." თქვა ლიამმა, რაზეც ლუიმ მადლიერი მზერით შეხედა. ლიამმა თავი დააქნია და გაეღიმა.
როგორც ჩანს ელეანორმა დაიჯერა და იმის მოყოლა დაიწყო, თავად როგორ გაატარა ახალი წლის დღეები. უცნაური იყო, მაგრამ ლუის აღარ შეეძლო მისი ხმის ატანა, მიუხედავად იმისა, რომ თავად ღალატობდა.
ლუისთვის ღალატი არანაირად არ იყო მისაღები...მაგრამ ჰარი სხვა საქმე იყო, თან ის ელეანორზე ბევრად საინტერესო იყო. მასზე რომ ყოფილიყო დამოკიდებული, ელეანორს დაშორდებოდა, მაჰრამ ასე რომ მოქცეულიყო, მშობლები მოკლავდნენ. უკვე დაუგეგმეს მომავალი. ოქსფორდში უნდა ესწავლა ელეანორთან ერთად. სწავლას რომ მორჩებოდა, მამამისის ბიზნესი უნდა გადაებარებინა და ელეანორი მოეყვანა ცოლად. უკვე მიჩვეული იყო ამაზე ფიქრს, მაგრამ ბოლო დროს ელეანორთან დაშორებაზე ოცნებობდა. ჰარისთან ყოფნაზე არ ფიქრობდა, რადგან ის ღარიბი იყო, თან ბიჭი. ამიტომ ერთადერთი რაც ლუის უნდოდა, თავისუფლება იყო.
და ამ წამს გაიაზრა, რომ პირველად თავის ცხოვრებაში ჰარისი შურდა. ჰარის ყველაფრის გაკეთება შეეძლო, რაც მოუნდებოდა. უზრუნველი იყო და იცოდა, როგორ ემხიარულა. ლუის იგი ამის გამო ცოტათი ეზიზღებოდა.
„აბა, როგორ იყო პაემანი ზეინთან?" ჰკითხა ლუიმ ლიამს, როცა ლანჩს მორჩნენ და კლასისკენ წავიდნენ.
ელეანორი და ბარბარა ლანჩის მერე პირდაპირ საპირფარეშოში გავიდნენ. ღმერთმა იცის, რატომ დადიოდნენ გოგოები სულ ერთად.
ლუის აქამდე არ ჰქონია შანსი, რომ ეკითხა ამის შესახებ, რადგან ლიამი ბარბადოსში წავიდა პაემნის შემდეგ მალევე.
„კარგი იყო." უპასუხა ლიამმა და გაწითლდა.
„რამე მოხდა?"
„ამ...კი."
ლუიმ სცადა უდარდელად ეკითხა.
„რა?"
„ჩვენ...მის სახლში წავედით და მან..."
„მან რა? ეგ მე და ჰარისაც გვიქნია ისედაც."
ლუი აზრზე არ იყო, რაზე ლაპარაკობდა.
„ჰარის რიმინგი გაუკეთებია შენთვის?"
ლუი კიბეებზე გაჩერდა და ლიამს დააშტერდა.
„რა? როგორ? რანაირად?"
ლუი ვერ იტანდა, როცა რაღაც არ იცოდა.
„ეხლა როგორ აგიხსნა, შეგიძლია დაგუგლო." შესთავაზა ლიამმა.
„სასიამოვნო მაინცაა?"
„აუ, კი."
ლუი მთელი დღე ამაზე ფიქრობდა, მაშინაც კი როცა სახლში მივიდა და დავალების კეთება დაიწყო. სადღაც ერთ საათში, რვეული დახურა და ლეპტოპი გახსნა.
ამას აკეთებდა. მართლა აკეთებდა.
როცა ლეპტოპი ჩაირთო, ლუი ადგა და კარი ჩაკეტა. მაინც, ყოველი შემთხვევისთვის.
საფარი ჩართო და ძებნის ველში ჩაწერა "rimming". პირველივე საიტზე შევიდა და წაიკითხა.
Rimming : The act of using one's tongue on the anal rim of another person in order to gain and/or give sexual pleasure.
თვალები გაუფართოვდა და წამით იფიქრა, რომ საზიზღრობა იყო. მაგრამ შემდეგ საიტიდან გამოვიდა და ვიდეოებში შევიდა. რამდენიმე ლინკი იყო, საიდანაც 'red tube'-ზე გადავიდა. პირველივე ვიდეო ჩართო და ყურსასმენები გაიკეთა. ვიდეოში ბიჭი იყო, დივანზე მუხლებზე იდგა, შიშველი, ტრაკით ჰაერში.
ლუიმ ტუჩზე იკბინა და განაგრძო ვიდეოს ყურება.
მეორე ბიჭი პირველის უკან დადგა მუხლებზე და კარგი, აუჰ, მართლა ლოკავდა...იქ.
მაგრამ ხმის მიხედვით თუ ვიმსჯელებდით, რომელსაც ბიჭები გამოსცემდნენ, მართლა სასიამოვნო უნდა ყოფილიყო...და ამის გაფიქრებამ ლუი ცოტა არ იყოს აღაგზნო.
შემდეგ მეორე ვიდეო ჩართომ მესამე და ასე შემდეგ, სანამ არ გაახსენდა, რომ დავალება ჰქონდა დასამთავრებელი.
დავალებებს 6-ისკენ მორჩა და ცოტა ხანს ფანჯრიდან იყურებოდა სიბნელეში, უცებ კი სასწაული გადაწყვეტილება მიიღო. ჰარისთვის მიწერა და მასთან მისვლა უნდა ეთხოვა.
ლუი თავადაც გაოცდა ამხელა თავდაჯარებულობით, მაგრამ შემდეგ ლიამი გაახსენდა. ლიამი, რომელიც მასზე გამოცდილი იყო და თან მას სასიამოვნო რამე ჰქონდა გამოცდილი.
ყველაზე უარეს შემთხვევაში, ჰარი მოსვლაზე უარს იტყოდა, რომელიც ალბათ ლუის თავდაჯერებულობას შეასუსტებდა, მაგრამ ცდად ღირდა.
რამდენჯერმე ჩაისუნთქა და ვოთსაფში შევიდა.
ლუის მშობლები სახლში 8-ისკენ მოვიდოდნენ, დები კი თავის ოთახში იყვნენ. მოახლეებს ჰარი რომც დაენახათ, ლუი ფულით გააჩუმებდა.
ამიტომ, ამას გააკეთებდა.
ლუი: შეგიძლია მოხვიდე?
სანამ ჰარის პასუხს ელოდებოდა (სამი საათიდან შესული არ ყოფილა), დაგუგლა, როგორ მოემზადებინა საკუთარი თავი. იცოდა, რომ სისულელე იყო, მაგრამ პერფექციონისტი იყო.
ვერაფერი საჭირო ვერ ნახა, ამიტომ უბრალოდ გადაწყვიტა წყალი გადაევლო.
ტელეფონმა დაიზუზუნა.
ჰარი: რატო? მოგენატრე? ;)
ლუი: არა
ლუი: ანუ მოხვალ?
ჰარი: არ ვიცი
ლუი: ჩემი მშობლები სახლში არ არიან
ჰარი: 15 წუთში მანდ ვარ
ჰარი: როგორ შემოვიდე?
ლუი: უკანა კარიდან
ჰარი: კარგად ჟღერს ;))
ლუი: მოკეტე
ამის შემდეგ ჰარი გავიდა და ლუიმ გადაწყვიტა, რომ გადაევლო და ნერვები დაეწყნარებინა.
აბაზანიდან ეჭვებით გამოვიდა, არ იყო დარწმუნებული, სწორად მოიქცა თუ არა. მაგრამ თავის თავს შეახსენა, რომ ჰარიმ არ იცოდა რისთვის მოდიოდა და ლუი ზედმეტად ანერვიულდებოდა, შეეძლო უბრალოდ მოეწოვა და სულ ეს იქნებოდა.
საკუთარ ფიქრებზე თავი გააქნია და ამ დროს ტელეფონი აზუზუნდა. ჰარი იყო, მიწერა, რომ უკვე ეზოში იყო.
ლუი: შემოდი
ჰარი: ნეტა შემეძლოს
ლუი ოთახიდან გავიდა და ჰარის კიბეებზე შეეჩეხა.
„როგორ მოხდა, რომ არავინ დამინახა, ისე შემოვიპარე?"
„სახლი ძალიან დიდია, თან ამ დროს ძირითადად ყველა თავის ოთახშია."
„როგორ მოხდა, რომ მომწერე?" ჰკითხა ჰარიმ იმის შემდეგ რაც ლუის ოთახში შევიდნენ და კარი ჩაკეტეს.
„ამ...მოვიწყინე და..."
„და მე უნდა გაგართო თუ რა? შენი ახალი მასხარა ვარ, პრინცესავ?"
„მოკეტე."
„უხეშად თუ დამელაპარაკები, წავალ." გააფრთხილა ჰარიმ, მაგრამ მაინც მოიხადა ქუდი და მაგიდაზე დააგდო.
„ამ...მე." დაიწყო ლუიმ და თავი ლეპტოპისკენ შეაბრუნა. ფიქრობდა, ეჩვენებინა თუ არა ჰარისთვის, რაც აღმოაჩინა და ეკითხა რას ფიქრობდა ამაზე.
მაგრამ ფიქრი ჰარიმ შეაწყვეტინა: ხელი კისერზე დაადო და თავი მიუბრუნა.
„ზასოსები აღარ გეტყობა."
„ერთი კვირა გავიდა უკვე." უთხრა ლუიმ სარკასტულად.
ჰარი აპირებდა ლუი მაგიდაზე შემოესვა, რომ ამ დროს ლეპტოპი განათდა და გამოჩნდა, რასაც ბოლოს ლუი ათვალიერებდა.
როცა ლუიმ სთხოვა, რომ მასთან მისულიყო, ჰარი იმ დროს ვიღაც გოგოს ჟიმავდა. მესიჯი მაშინვე წაიკითხა, როგორც კი მორჩა და რა თქმა უნდა დათანხმდა მისვლაზე. ნებისმიერ შემთხვევაში ლუის აირჩევდა, ვიდრე სხვა ვინმეს, რადგან ლუი გამოუცდელი და უმანკო იყო და ჰარი გიჟდებოდა მისთვის ბინძური რაღაცეების სწავლაზე და მოსწონდა, როგორ რეაგირებდა ლუი ამ ყველაფერზე.
ჰარი უკან გაიწია, იღიმოდა.
„ეს რა არის?"
„ეს...აუ!" წამოიყვირა ლუიმ და გაწითლდა. „ეს არ უნდა გენახა."
„პორნოს უყურებდი რა იყო, ამას ყველა აკეთებს." უთხრა ჰარიმ და სკამზე ჩამოჯდა.
„გეი პორნოს უყურებდი. მოდი აქ." ლუი მივიდა მასთან.
ჰარიმ მაისური გაიხადა და ლუისაც გახადა, შემდეგ ლუი თავისკენ მიწია და კალთაში ჩაისვა.
თითები ლუის თმაში ახლართა, თავი გადაუწია და კისრის წოვა დაუწყო.
ჰარი გრძნობდა, როგორ რეაგირებდა მისი ერექცია ლუის ყოველ ამოკვნესებაზე. მალე მისგან გამოიწია და თავის ნამუშევარს დააკვირდა. ლუის კისერი ნელ-ნელა იასამნისფერი ხდებოდა.
უცებ ლუი მისგან გაიწია და ჰარის მკერდზე დახედა.
„ეს რა არის?" ჰკითხა ლუიმ და საჩვენებელი თითით ზასოსზე მიუთითა.
„იცი, რაცაა."
„მაგრამ ჩემგან არაა."
„და?"
„ვისგანაა?"
„ჩემი სკოლელი გოგოსგან."
„კარგი იყო?"
„ხო. ნუ იბუტები..."
„მინდა, რომ რიმინგი გამიკეთო."
ჰარი ლუის სერიოზულ სახეს დააშტერდა.
„მოიცა შენ...სერიოზულად?"
„კი, მინდა."
„როგორ....როგორ მოხდა, რომ მოგინდა?"
„მინდა. ზეინმა ეს ლიამთან გააკეთა!"
„აი, რაშია საქმე. ანუ ლიამი რასაც იზამს, შენც უნდა ქნა?"
„ხო."
„არ გგონია, რომ საცოდაობაა? იმის საჭიროება, რომ ყველაფერში საუკეთესო იყო."
„არ გინდა ამის გაკეთება? მე ვიფიქრე..."
„არა, არა. მეც მინდა." გაიღიმა ჰარიმ და ლუისკენ გადაიწია მისი ქვედა ტუჩი თავისებს შორის მოიქცია.
„მაგრამ...არ დამცინო, კარგი?"
„რაზე უნდა დაგცინო? ყველაფრის გაკეთება მე მიწევს, შენ უბრალოდ უნდა იჯდე და ისიამოვნო."
„კარგი, კარგი." უთხრა ლუიმ, ჰარის თავი პატარა ხელებს შორის მოიქცია და აკოცა.
„ოთხზე დადექი, საცვალი გაიხადე."
ლუიმ თავი დაუქნია და ასე მოიქცა, რაზეც ჰარიმ ტუჩზე იკბინა.
იმან, თუ როგორი მორჩილი იყო ლუი, კიდევ უფრო აღაგზნო ჰარი. იმიტომ, რომ ზოგადად ლუი უფრო დომინანტი ჩანდა და საზოგადოებაში ყოველთვის საკუთარ თავში დარწმუნებული იყო. აქ კი საოცრად დაუცველი და დამჯერი იყო. ეს იყო ნამდვილი ლუი, ყველაფერზე რომ წითლდებოდა და სთხოვდა ჰარის, არ დაეცინა მისთვის, როცა ჰარის დაცინვა არც კი მოაფიქრდებოდა.
ლუი ზუსტად იმ პოზაში იყო, როგორც ჰარიმ უთხრა. ხელებზე და მუხლებზე იდგა და ლამაზი ვარდისფერი ხვრელი უჩანდა.
„როგორი ლამაზი ხარ." ჩაიბუტბუდა ჰარიმ, თავისი საცვალიც გაიხადა და ლუის უკან დადგა მუხლებზე.
ჰარიმ იცოდა, რომ ლუი ახლა ალბათ საოცრად წითელი იყო და ამ ფიქრზე ჩაეღიმა. უყვარდა ის ეფექტი, რომელიც ლუიზე ჰქონდა.
შემდეგ დაიხარა და ლუის ხვრელი ალოკა. ლუიმ ამოიკვნესა და ჰარიმ გაიმეორა ეს ქმედება კიდევ სამჯერ, ასეთივე ნელა.
„ჰარი." კვნესოდა ლუი.
„როგორი ლამაზი ხარ ასე, მონდომებული." უთხრა ჰარიმ და კვლავ ალოკა, რაზეც ლუი აცმუკდა.
განაგრძო სქელი ხაზებით და წრიულად ლოკვა, რადგან ლუის რეაქცია ამ ყველაფერზე არანორმალური იყო.
ჰარიმ დაინახა, როგორ წვეთავდა უკვე სითხე ლუის პენისიდან და აპირებდა ეთქვა, რომ საკუთარ თავს შეხებოდა, მაგრამ გადაიფიქრა. უნდოდა, რომ მოეცადა და შემდეგ ლუი ეიძულებინა, რომ ეხვეწნა.
„მოგწონს?" ჰკითხა ჰარიმ. ლუიმ თავი დაუქნია, თვალები დახუჭული ჰქონდა.
ლუიმ დაიკვნესა, როცა ჰარის ენა უფრო ღრმად იგრძნო.
„არა." შეეწინააღმდეგა ჰარი, როცა ლუიმ ხელი პენისთან მიიტანა. „შეხების გარეშე უნდა გაათავო."
„არ...არ შემიძლია." თქვა ლუიმ, რაზეც ჰარიმ ენის მოძრაობა უფრო ააჩქარა. „ჰა....რი."
„ჰარი გთხოვ."
„რას მთხოვ?" ჰკითხა ჰარიმ.
„გამათავებინე. გთხოვ."
„მართლა გინდა?"
ლუიმ თავი დაუქნია.
ჰარიმ ჩაიღიმა და მარჯვენა ხელით პენისის ნძრევა დაუწყო. 2 წამის შემდეგ ლუიმ გაათავა ჰარის ხელზე.
„შემობრუნდი და მომწოვე." უბრძანა ჰარიმ.
ლუი შემობრუნდა და ჰარის პენისი პირში ჩაიდო.
„ამის დედაც, რა კარგად გამოიყურები ეგრე." ამოიკვნესა ჰარიმ ლუის დანახვაზე.
ჰარიმაც მალევე გაათავა, ლუის გაუჭირდა, მაგრამ ბოლოს მაინც გადაყლაპა.
ამის გამო ჰარიმ ლუის ლოყაზე ხელი მოუთათუნა და წამოჯდომაში დაეხმარა.
„თავს ბინძურად ვგრძნობ." თქვა ლუიმ, როცა ბოქსერები ჩაიცვა.
"ხარ კიდეც. ის რა სიმღერაა? ლედი გაგას ლამაზი, ბინძური და მდიდარი."
ლუი გაწითლდა, იმაზე რომ ჰარიმ ლამაზი დაუძახა.
ლუი ადგა და საკუთარ თავს სარკეში დააკვირდა. მკერდი სულ გაწითლებოდა, სახე ოფლიანი ჰქონდა. მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან განადგურებულად გამოიყურებოდა, თავს ძალიან ამაღლებულად გრძნობდა.
წყალი გადაივლო, სუფთა ტანსაცმელი ჩაიცვა და გადასაფარებელიც გამოცვალა.
ჰარისთან ნორმალურად დალაპარაკება ვერც მოასწრო, მშობლებმა დაუძახეს სადილისთვის ჩასასვლელად.
„ამ...მგონი სადილისთვის უნდა ჩავიდე. გინდა...რამე ამოგიტანო?"
„რა თქმა უნდა."
„კარგი მაშინ..."
„დაიცადე."
„რა იყო?"
„კისერზე უზარმაზარი ზასოსი გაქვს. არ ფიქრობ, რომ მისი დამალვა ჯობია?"
„აუ, ჯანდაბა." თქვა ლუიმ. ამ სიტყვებზე ჰარის გაეღიმა.
ლუიმ პრადას როლინგი ჩაიცვა და ოთახიდან გავიდა.
„გცივა?" ჰკითხა დედამ, როგორც კი ლუი მაგიდასთან დაჯდა და ლოცვა დაამთავრეს.
„ხო, ცოტა."
„ესმერალდა, გათბობას აუწიე."
შუა ხნის ქალმა თავი დაუქნია და მაშინვე დატოვა სასადილო ოთახი.
„რამე ახალი არ ხდება სკოლაში?" წამოჭრა მამამ ახალი საკითხი და ლუის უზომოდ მოუნდა, რომ თვალები აეტრიალებინა. სკოლისა და ფულის გარდა ლაპარაკი არაფერზე შეეძლოთ?
„ამ...გამოსაშვები 29 მაისს იქნება, აპრილში კიდე ლონდონში უნდათ წასვლა."
„ლონდონში?"
„ხო. კომიტეტი ორ დღიან ექსკურსიას გეგმავს შაბათ-კვირას. 50 ბავშვზე ფიქრობენ."
„კარგი იქნება." თქვა მამამისმა, შემდეგ კი ლოტიმ დაიწყო თავის ტესტზე ლაპარაკი.
„შეიძლება...პუდინგი ზემოთ ავიტანო? მართლა...ბევრი სამეცადინო მაქვს და უნდა მოვასწრო."
„არ დააბინძურო იქაურობა." უპასუხა დედამ. ლუიმ სადილისთვის მადლობა გადაიხადა და კიბეებზე აასკდა.
ჰარი ისევ იქ იყო, საწოლზე იჯდა და ტელეფონში იყურებოდა.
„პუდინგი მოგიტანე." უთხრა ლუიმ და კარი ჩაკეტა.
„თავი პატიმარი მგონია, რომელსაც ათაში ერთხელ კარგი საჭმლით უმასპინძლდებიან."
ლუი თავი გააქნია, მაგიდასთან მივიდა, უჯრა გამოაღო და იქიდან ყუთი ამოიღო.
„ეგ რა არი?"
„ამ, ახალი ტელეფონია."
„მათხოვარი არ ვარ."
„ვიცი, მაგრამ პირობა უნდა შევასრულა. ხოდა...აიღე."
„კარგი, მაგრამ იცოდე არ უნდა დამამადლო. არ იტრაბახო ხოლმე ამაზე, კარგი?"
„რა თქმა უნდა, ღმერთო." აატრიალა ლუიმ თვალები და დაინახა, როგორ გადაიტანა ჰარიმ სიმ ბარათი ერთი ტელეფონიდან მეორეში.
დაეხმარა, რომ ეფლის აიდი შეექმნა, მაგრამ მიხვდა, რომ ჰარის დიდან არ სჭირდებოდა დახმარება, თავადაც შეეძლო ამის გაკეთება.
„იდიოტი არ ვარ."
„არა?" დასცინა ლუიმ. ჰარიმ გაღიზიანებული ხმა გამოსცა, ლუი საწოლზე დააგდო და აკოცა.
ლუიმ კი ჰარი ზურგზე დააწვინა და თავად ზევიდან მოექცა. ჰარის მოსწონდა ხოლმე, როცა ლუი აკონტროლებდა სიტუაციას.
„არ მინდა შენი კოცნა."
„რატო?"
„შენ სკოლელ გოგოს რამდენიმე საათის წინ აკოცე. საზიზღრობაა."
"სერიოზულად?" გაეცინა ჰარის.
„კი, სერიოზულად."
„კარგი, გოგოებს აღარ ვაკოცებ."
„და არც ბიჭებს! არ მინდა რამე სახის სქესობრივი გზით გარდამავალი ინფექცია ავიკიდო." უთხრა ლუიმ, რაზეც ჰარიმ თვალები აატრიალა.
„ვერ აიკიდებ თუ მე ჩემ პენისს შენს ტრაკში არ მოვათავსებ."
„მაშინ ჰერპესი."
„თუ მე არ შემიძლია არავის კოცნა, მაშინ არც შენ." უთხრა ჰარიმ.
„მე დრო და დრო ელეანორს უნდა ვაკოცო ხოლმე. მაგრამ..."
„ჩვენ ერთად არ ვართ, ხო?"
„არა, მაგრამ მინდა დარწმუნებული ვიყო, რომ არ მოვკვდები ღმერთმა იცის რისგან."
„იდიოტი ხარ."
„კარგი. ანუ არ ვკოცნით სხვებს."
„რატო?"
„ჰარი."
ლუიმ იცოდა, რომ სისულელე იყო, რადგან რატომ შეეშვებოდა ჰარი ყველას ლუის გამო.
„კარგი. არ ვკოცნით სხვებს." ამოიოხრა ჰარიმ. „მაგრამ მაშინ ამაღამ შენ საწოლში დავიძინებ."
„ხვალ სკოლა მაქვს. და ისე, შენც."
ჰარიმ მხრები აიჩეჩა.
„როგორც კი გაიღვიძებ, მაშინვე წავალ."
„დილის შვიდზე. ეგრე ადრე ადგომა შეგიძლია?"
„ნუ მაბრაზებ."
„თორემ?" ჩაეღიმა ლუის და ჰარი წამით დააშტერდა, შემდეგ კი ზურგზე დააგდო.
„მოიცა."
„რა?" ჰკითხა ჰარიმ გაღიზიანებით.
„მინდა..." ლუიმ დაიწყო, მაგრამ გაჩერდა, რადგან ძალიან იყო გაწითლებული.
„რა გინდა?"
„შეიძლება, მაისური გაგხადო?"
„არ ვიცი, შეგიძლია?"
„ნუ იქნები ნაბიჭვარი."
ჰარიმ ლუის აცადა, გაეხადა მისთვის მაისური და გაიღიმა, როცა ლუიმ მკერდის წოვა დაუწყო, ზუსტად იმ ადგილებში, სადაც იმ გოგოს ჰქონდა ზასოსები დატოვებული.
„რას აკეთებ?" ჰკითხა ლუის, მიუხედავად იმისა, რომ თავადაც იცოდა, რაც ხდებოდა.
„არაფერს." ჩაიბუტბუტა ლუიმ და უკან გაიწია, რომ თავისი შემოქმედებისთვის კარგად შეეხედა. ახალ დატოვებულ ნიშანს ხელი გადაუსვა და იფიქრა, რომ ზასოსების დატოვება ნამდვილად მისი საქმე იყო.
„შეგიძლია, ეგ როლინგი გაიხადო? სასაცილოა."
„პრადაა, მაღალი მოდა."
„ღმერთო ჩემო." გაეცინა ჰარის.
„თუ ჩემთან დარჩენას გეგმავ, იცოდე, რომ მე 10-ზე საწოლში უნდა ვიწვე."
„შუქები ქრება 10-ზე? პატარას ძილი უნდა?" ჰარიმ ბავშვის ხმით დასცინა, რაზეც ლუიმ მხარი ჰკრა და ზურგით დააგდო. „არაა საჭირო ძალადობა, პრინცესავ."
„შეწყვიტე ამის ძახილი, გამაღიზიანებელია. და ეხლა გთხოვ, ხელს ნუ მიშლი. დავალება მაქვს დასამთავრებელი."
„რამდენ დავალებას გაძლევენ მაგ დედამოტყნულ სკოლაში?"
ლუიმ პასუხი არ გასცა.
ათის ნახევარზე ლუიმ რვეული დახურა და ადგა. ჰარი ისევ ახალი ტელეფონით იყო გატაცებული, ლუიმ კი კბილები გაიხეხა და პიჟამა ჩაიცვა.
„არ ვიცოდი, სათვალეებს თუ ხმარობდი." უთხრა ჰარიმ, როცა ლუი ლინზებს იღებდა.
„სათვალეს არა, ლინზებს ვხმარობ."
„აბა ეს რა არი?" ჰარიმ მიანიშნა სათვალეებზე, რომელიც ღია უჯრაში იდო.
„გაიკეთე."
„არა."
„მიდი რა, მაინტერესებს, როგორ გაქვს."
„საშინლად."
„დაგენიძლავები, twinky სკოლის მოსწავლეს ჰგავხარ პორნო ფილმებში რომ არიან." უთხრა ჰარიმ.
„არ ვიცი, twinky რას ნიშნავს, მაგრამ მაინც არ ვგავარ."
ჰარი ადგა და სათვალის ასაღებად მივიდა.
„შემომხედე."
„გეყოფა."
„შემომხედე." უბრძანა ჰარიმ და ლუიმაც შეხედა.
ჰარიმ სათვალეები ცხვირზე დაუმაგრა და გაიღიმა.
„ნუ იცინი." უთხრა ლუიმ.
„არ ვიცინი." სცადა ჰარიმ თავის დაცვა, მაგრამ ტუჩებზე მაინც უჩანდა სუსტი ღიმილი. „საყვარლებია."
ლუიმ ტუჩზე იკბინა და სათვალე მოიხსნა. ჰარის ახალი კბილის ჯაგრისი მისცა და საწოლში შეწვა.
„ესე ძალიან რატო ცხელა?" დაიწუწუნა ჰარიმ, როგორც კი დაწვა.
„დედაჩემმა გათბობას ააწევინა. ფანჯარა გამოაღე."
„თქვენი სურვილი ჩემთვის ბრძანებაა." უთხრა ჰარიმ ირონიულად და ფანჯარა გააღო.
„უკეთესია."
ლუი გადაბრუნდა ისე, რომ ჰარის უყურებდა და ერთი ფეხი გადასაფარებლიდან ამოსწია, რადგან კიდევ სცხელოდა.
სიჩუმე ძალიან კომფორტული იყო და იცოდა, რომ ჰარიც არ ცდილობდა დაძინებას. გახელილი თვალებით ჭერში იყურებოდა.
„რატო არ იხსნი ბრასლეტებს ღამით?" ჰკითხა ლუიმ მიუხედავად იმისა, რომ პასუხი იცოდა.
„ხელს არ მიშლიან."
ლუიმ არ იცოდა ჰარის როგორ მისდგომოდა და ეშინოდა, რომ არ დაეფრთხო იგი. ამიტომ არჩია, ცოტა ხნით გაჩუმებულიყო.
„რამდენთან წოლილხარ?"
ჰარიც ლუისკენ გადაბრუნდა.
„ნუ სვავ ისეთ კითხვებს, რისი პასუხის ცოდნაც არ გინდა."
„მინდა ვიცოდე."
„რატომ?"
„იმიტომ, რომ მინდა. უბრალოდ მაინტერსებს. შენ ხო იცი, მე რამდენთან ვწოლილვარ."
ჰარის გაეცინა, შემდეგ ამოიოხრა.
„ამ...მგონი სადღაც ჩვიდმეტთან."
„ჩვიდმეტთან?" წამოიყვირა ლუიმ.
„მოიცა, არა, ოცდაშვიდთან."
„ღმერთო ჩემო."
„ვიცი. ბაბნიკი ვარ." უთხრა ჰარიმ, მაგრამ ამ დროს მის ხმაში იუმორი აღარ ჩანდა.
„არა...ანუ ცოტათი. ეგეთი კარგია?"
„კი, კარგია."
„მაგრამ...რატომ?"
ლუიმ იცოდა, რომ სულელურ კითხვებს სვამდა, მაგრამ მართლა მოსწონდა ჰარისთან ლაპარაკი. მოსწონდა, მისი დაბალი ხმის გაგონება, როცა ოთახში ბნელოდა და არაფერი ჩანდა. მოსწონდა, მიუხედავად იმისა, რომ უხეშ იყო, ნელი და რაღაცნაირად დამამშვიდებელიც იყო. აწყნარებდა და იავნანასავით ჩაესმოდა ყურში.
ჰარის დააშტერდა პასუხის მოლოდინში.
„იცი, მომენტი, როდესაც ორგაზმს აღწევ...არ ვიცი როგორ აგიხსნა. ისეთი კარგია, რომ სხვა ყველაფერი გავიწყდება რამდენი წუთით, რადგან ერთადერთი რისი გრძნობაც შეგიძლია, სწორედ ეგაა. ისეთი კარგი შეგრძნებაა და თან დამოკიდებულს გხდის."
„რა, ორგაზმის შეგრძნება?" დებილურად ჰკითხა ლუიმ. არ უნდოდა, რომ ჰარის ლაპარაკი შეეწყვიტა.
„არა. თავისუფლების შეგრძნება."
ლუიმ ტუჩები გაილოკა და თვალი ჩაუკრა.
„მე მეგონა, შენ წესები არ გქონდა და ყველაფრის გაკეთება შეგეძლო როცა მოგინდებოდა. სწორედ ეგ არის თავისფლება, ხო?"
ელოდა, რომ ჰარი გაიცინებდა ამ სულელურ კითხვაზე და არც უპასუხებდა, მაგრამ ჰარი ასე არ მოქცეულა.
„ეგ უზრუნველობაა. თავისუფლება ისაა, როცა არაფერზე წუხხარ."
„ანუ?"
„ანუ როცა არ ფიქრობ, საიდან უნდა იშოვო საჭმელი და არ გეშინია იმის, რომ მოგკლავენ."
„მახსოვს, თქვი, რომ ეგეთი ღარიბი არ იყავი."
„არ მიყვარს, როცა ხალხი ჩემზე წუხს."
„და ვინ ცდილობს შენს მოკვლას?" ჰკითხა ლუიმ.
„ჩემი გონება."
ლუი მოიღუშა და სუნთქვა შეიკავა. ჰარის იმაზე უფრო სერიოზული პრობლემა ჰქონდა, ვიდრე წარმოედგინა.
პირველი ინსტიქტი თემის შეცვლა იყო, მაგრამ მეტის ცოდნა უნდოდა. ლუის უნდოდა სცოდნოდა, რა არ აძინებდა ღამით ჰარის, რა აშინებდა, რა ასევდიანებდა, რა მოსწონდა და რა არ მოსწონდა. ყველაფრის ცოდნა უნდოდა მის შესახებ.
„ეგრე რატო მიყურებ?" ჰკითხა ჰარიმ, ლუის ფიქრი შეაწყვეტინა.
„ისე, უბრალოდ."
„კარგი. დავიღალე. ძილი ნების."
„ძილი ნების, არ იხვრინო." უთხრა ლუიმ და თვალებზე ნიღაბი ჩამოიფარა.
„სიმართლე გითხრა, ეგ ნიღაბი ცოტა უცნაურია."
„დაიძინე, ჰაროლდ."
„მაგას ერთხელ კიდევ თუ დამიძახებ, სახეში გაგარტყავ." უთხრა, ნახევრად ხუმრობით.
„ძილი ნების."
ლუიმ ზურგი შეაქცია ჰარის და მიუხედავად იმისა, რომ საძილე ნიღაბი ეკეთა, მანამ ვერ მოახერხა დაძინება, სანამ ჰარის ფშვინვა არ გაიგო.
მეორე დილას, ზუსტად შვიდ საათზე ჰარი გააღვიძა.
„გააჯვი." ჩაიბუტბუტა ჰარიმ და ლუის ხელზე დაარტყა.
„ღვთის გულისთვის, ადექი!"
„ჯერ აბაზანაში შედი." უთხრა ჰარიმ. ლუიმ ამოიოხრა. საკამათოდ დრო არ ჰქონდა ამიტომ კბილები გაიხეხა, თმა დაივარცხნა, სკოლის ფორმა ჩაიცვა და ჩანთა ჩაალაგა.
„ჰარი, ადექი ახლავე. 5 წუთში ქვემოთ უნდა ვიღო."
„აუუ." ამოიხვნეშა ჰარიმ და საწოლიდან ადგა.
ლუი დაელოდა, სანამ კბილებს გაიხეხავდა და ჩაიცვამდა.
„უნდა წახვიდე."
„მაგედან როგორ უნდა გავფრინდე?" ჰკითხა ჰარიმ, როცა ლუიმ აივანზე მიუთითა.
„როგორ კლიშედაც არ უნდა მოგეჩვენოს, უნდა ჩაცოცდე."
„ამის დედაც, ტარზანს ვგავარ?" ჰკითხა ჰარიმ, მაგრამ ლუის მაინც გაყვა.
ლუიმ ფანჯარა გააღო. ჰარიმ თავი გააქნია.
„მოვკვდები."
„არ მოკვდები."
ლუიმ მკერდზე ხელები გადაიჯვარედინა, ჰარი დაიხარა და სწრაფად აკოცა ტუჩებზე. შემდეგ ფანჯრიდან გადაცოცდა.
„ცოცხალი ხარ?"
„კი."
ლუიმ ფანჯარა დაკეტა და აივანზე გავიდა, რომ დაენახა როგორ ჩაცოცდა ჰარი ხეზე.
როგორც კი ფეხი მიწაზე დადგა, ლუის ახედა და ცერა თითი აუწია. შემდეგ შებრუნდა და ისე წავიდა, თითქოს არაფერი მომხდარიყო.
იმის თქმა კი, რომ ლუი ნამდვილად დაინტრიგებული იყო ჰარი სტაილსით, ჰიპოთეზას წარმოადგენდა.
მოკლედ, წელს ბოლო თავია. ყველას ძალიან დიდი მადლობა მინდა გადაგიხადოთ, რომ მხარს უჭერდით ამ თარგმანს და ვფიქრობ, მომავალ წელსაც არ გაგიცრუებთ იმედს. ყველას ბედნიერ ახალ წელს გისურვებთ! Happy 2020!