CHAPTER FIVE
Naghiyawan ang mga nandito at napatayo ang dalawa, tsk acting lang yan. Lumaki ang mga mata nila kahit na alam kong gustung-gusto nilang gawin yung acting. Dinuro-duro ako ni Yanny at halatang lumaglag ang panga at napahawak si Urane ng bibig.
"You changed!!" Maarteng gulat na sabi ng dalawa.
Pero deep inside, natutuwa ako sa kanila. Hays, siguro nga ganito ang mga magkakaibigan. Tutulungan ka nila kapag may problema ka. Ang saya nila tingnan dalawa, pero at the same time thankful naman ako eh. Tumaas ang kilay ko.Very well, It's my turn na para ipakita na bumait na nga ako. Ngumiti ako sa kanila ng plastic at napatango. Mas lalo silang napalaglag na panga. Good Job friends ang galing galing nila umakting sa harapan ko. Hinawakan ni Yanny ang kamay ko at tinignan ang mukha ko at mga matang umiinosente.
"Ikaw ba talaga yan?" sabi niya sa isang matigas na tanong, naninigurado kung totoo ito.
Galing talaga umakting neto
"Oo ako to si Onab ang dati niyong kaibigan." Malambing kong sabi ko.
Narinig ko ang mga bulungan sa gilid namin. Natigilan ang dalawa.
"Dati?" nalilitong tanong ni Urane.
"Oo." Halos gusto ko nang mapairap.
"Dahil simula ngayon ay lalayo na ako sa inyo. Hindi ko na kayo kaibigan dahil masasama kayo, nag-bago na ako for good kaya just leave me alone.'' Sambit ko.
Medyo nag-iisip sila sa sinabi ko, maybe the lines. Nakita kong palihim na isiniko ni Yanny si Urane hudyat na siya na lang ang mag-salita.
"Fine."
"Akala mo ba iiyak kami kapag wala ka na? Jan ka nag-kakamali huwag kang lalapit sa amin pag may kailangan ka. At isa pa huwag na huwag ka ng babalik!" galit na galit na sabi ni Urane buti na lang at pinipigilan siya ni Yanny bago sumabog pa ang bulkan.
Umalis sila sa room at parang nabingi yata ako sa mga hiyawan dito sa loob ng room. Ang daya nila. Nakaalis sila ng room. Malamang mag-cu-cut na naman ang dalawang yon. Tuwang-tuwa eh? Itinulak tulak pa ako dito at they congratulate me dahil nagalit sa akin ang dalawa lalo na ang anak ng may-ari ng school. Nakakatuwa lang ha na nakakaininis kasi kanina pa sila dikit ng dikit sa akin ipapakain ko din talaga sila sa alaga kong daga. Umikot ang mata ko habang naglelecture ang Proffesor namin ay tamad na pinag-masdan ko lang ang labas at nag-simula ng magturo ang professor, bored na ipinatong ko ang kamay sa chin.
Fourth year college na ako ngayon at parehas ang kinuha naming course ni nila Yanny at Urane na Buisness Management. Pero nung una gusto ko talaga ay engineering but speaking of which, gusto ko talaga ang architecture sana pero pinilit ni Mom ay maging buissness management na lang para sa akin. Why? Kasi para malaman ko raw ang business world. Speaking of which, ang Mom ko ay nag-mamay ari ng isang Company yung sikat ngayon 'TW Coorperation. My mom is a Chief Excecutive Officer right now, while my Dad has a biggest share in their corporation, at our company. At isang fix marriage lang ang naganap kay Mom and Dad sabi nila ay it's family tradition. Bumuntong hininga ako, kaya malinaw na balang araw ay ipapa-fix marriage din ako for the sake's of money and power. And just mom said siguro hindi na ako nasundan pa ng isang anak. Tapos sabi ng ibang nakakakilala sa akin na hindi ko na makilala ang kanilang mukha na may nangyaring trahedya daw sa akin back in one year ago I got an accident, at kung anong trahedya man yun na siguro ay masaklap ito pero mas masaklap ang ngayong nagaganap sa akin, nag-kibit balikat ako. Basta, hindi ko alam ah.
Aalis na talaga ako dahil tapos na ang klase ng harangan ako ng grupo ng babae kasama si Ryn.
Buti na lang at natapos na ang turo nila. Kaya umalis na ako sa desk at maglalakad na sana ng harangan ako nila Ryn kasama ang friends niya. Tumaas ang isa niyang kilay sa akin at ipinatong ang kamay sa buhok ko bigla akong nakilabutan sa tingin niya. Like sino siya para hawakan ang kasing basura niyang kamay sa buhok ko?
I really can't imagine it.
"Changed huh? You know I never believed in change, because change is only a stupid word where it can give your hopes high.'' Sabi ni Ryn at hinawakan ang ilang hiblang natira sa buhok kong braid.
Ngumisi ako kahit na naiininis na ako.
"No that is wrong darling because change is the only thing that make us better and wonderful and not for stupid.." dahan dahan kong sabi at tinapik ang balikat niya.
"Will you excuse me?'' sabi ko at napaisod ang mga kaibigan ni Ryn.
Buti na lang at walang tao doon sa room at kami lang. Pasalamat siya at hindi ko siya nakalbo ngayon dahil may pupuntahan pa ako. Dumiretso ako sa labas at narinig ko ang galit niyang sigaw.
"Were not yet finish!" sigaw ni Ryn sa akin.
Kinawayan ko lang siya at ngumiti sa kanya.
I really hope that this change will have between on something with Noa Della Fuentes existence and of course I hope so that this change will not cause any troubles of my life. Hindi ko kayang may madamay na mahalagang tao dahil lang sa buhay ko. Ayaw kong magalit sila sa akin dahil ako ang nag-simula ng gulo. Yes I can be a cruel person but I will not let any person go in my way.
Pumunta ako sa court mag-isa kung saan doon madalas na mag basketball siya. Madalas ko siyang nakikita dito mag-isa at nag-papraktis. Monday ngayon at nandito siya. Nag-simula akong maglakad sabit ang malaking bag sa likuran ko at ng naishoot niya iyong bola sa lusutan kaya nag-salita ako.
"Your'e so talented bakit hindi ka sumali sa team ng basketball?'' Panimula ko.
"Yuhoooo... hello?"
Eto na Onab kinakausap mo na si Noa ngayon ang long long crush mo eversince. Buti na lang at may lakas ako ng loob para sabihin ito kay Noa siguro na din sa confidence na nakukuha ko sa aking mga kaibigan at sa itsursa ko ngayon na ginawa para kay Noa. Mapapansin ka niya na rin saw wakas, ang daming kumiliti sa tyan ko eto na yata ang araw na hindi ko makakalimutan.
Mukhang nagulat siya sa akin at natigilan. Hindi niya agad nakuha ang bola na napunta banda sa ilalim ng bleacher kaya ako ang kumuha ng bola sa ilalim na gumugulong pa at ibinigay sa kanya.
"I guess it's belong to you." Sabi ko na ang dilim na ng mata ni Noa sa akin.
Hinawakan niya ang wrist ko, hindi sa bola bigla akong kinabahan masakit kasi ang pagkakahawak parang hindi tao ang hinahawakan niya.
"Anong kailangan mo?" malamig na tanong ni Noa.
"Ouch!-Aray!.. Ano ba?! Nasasaktan na ako!" pasinghal kong sabi hindi ko alam ang ekspresyonat sinamaan ng tingin si Noa, parang papatay na yata ngayon kasi hindi ko mawari ang tao.
"Alam kong may kailangan ka sa akin Onabivien, tell me what's it?'' mas malamig pa sa yelo na sabi ni Noa.
Medyo nagulat ako sa pagtawag niya sa pangalan ko. Nagsitaasan yata ang mga balahibo ko nung tawagin niya ang pangalan ko. It's feel he knows me? Wait! Does he know me?! At knowing parang matagal niya na akong kilala sa pag-tawag niya. This is the first time that he talks to me right now and it's killing me. Gusto ko ulit tawagin niya ang buong name ko and it is like a harmony that you wanted to play it again.
He's Noa gwapo siya pero mas lalong gumuwapo siya ngayon.
Nadaragdagan pa ng definition ang kaniyang personilidad. Ang lakas ng sex appeal sa suot na denim pants at white polo shirt bakat sa suot ang malapad na dibdib. His round skull, small and covered with ebony black hair, his small eyes never varied in the expression. His height, his feature is everthing more than perfect.
"D-do you know me?'' inosente kong tanong.
Nalaglag ang panga niya at lalong dumiin ang paghawak sa akin kaya napapadaing ako. "It doesn't matter Onabivien, so what do you need?" malamig ulit niyang tanong.
Pangalawa. Pangalawa beses niya ulit tinawag ang pangalan ko and it does feel the same. Nakakatindig ng balahibo at nakakatakot. W-wait does he know me? Para kasing kilalang kilala niya ang pagkatao ko pati kaluluwa.
Tumaas ang kilay niya dahilan para mainip na siya dahil kanina pa ako hindi nag-sasalita. "What is it? Come on" malamig niyang sambit.
Huminga ako ng malalim this is it. Mas kakapalan ko na nag mukha ko.
"Alam kong wala ako sa posisyon para sabihin ito pero Noa gusto ko sanang makipag-kaibigan sayo!" sabi ko at pakiramdam ko na umecho ito sa buong court kung saan naka-close ngayon.
Pumikit ako ng mariin dahil hindi ko kayang tingnan ang mukha niya na seryoso na sakin.
"Hahahaha." Agad akong napamulat ng makitang tinatawanan na ako ni Noa. Nakikita ng dalawang mata ko kung paano siya tumawa sa akin! Biglang umihip ng malakas dito sa court kaya gumulo ang hibla ng buhok ko.
WHAT A DEVIL!
"If you really want to be my friend then show me that youre really worth it." Ngumisi siya sa akin at naiwan akong tulala.
"Show me, Onabivien."
He's a jerk and rude at the same time! Paano niya nagawa sa harapan ko kung ano ang gagawin ko para sa kanya. B- But he said show me right? Edi p'wede na kami maging friends?!
***