Burcu'dan
- "buyrun"
-"Sanada merhaba burcu"
- "ne istiyorsun uzatma çabuk söyle"
Karşımda oturan öğrencim beni dinliyordu ayağa kalktım elimle bir dakika şeklinde işaret yaptım, ve odamdaki balkona doğru yürüdüm kapıyı açıp balkona çıktım.
- "bisey istemiyorum canım hemen kızma sadece benimle öğle yemeği yemek istermisin diye soracaktım".
- "tessekur ederim kadir bey ben yemek yedim" dedim.
- "o zaman cay içmeye ne dersin?"
Beni cildirtmayami çalışıyordu bu,
- "hiç bir şey istemiyorum ne çay, ne yemek,abim senin beni aradığını duyarsa o zaman arkana bakmadan kaç derim"
Alay dolu bir kahkaha attı
-"peki sana esila'nin gerçek yüzünü anlatacağım desem bak inanmayabilirsin ama o kız çok tehlikeli zenginligimi görünce beni kandırdı bende aşık oldum ona, evlendik onu gül gibi yaşattım ama o davette yamaç'in benden daha zengin olduğunu öğrenince onu da kandırmaya çalıştı ve basarilida oldu" dedi.duyduklarımla ağzım açık kalmış bir şey soyleyemiyordum, dogrumuydu bu söyledikleri kendimi hafif bir silkip konuşmaya başladım.
- "sana neden inanayım kanıt olmadan bir kızın günahına giremem ben hadi bay bay"dedim.
- "dur dur kapatma bak gel sana kanıt ile birlikte herseyi detayla anlatacağım taksim meydanında ünlü bir restorand var biliyormusun?"
- "evet"
- "tamam yarım saat sonra orada ol" dedi ve kapattı.
Derin bir nefes aldım, arkamı dönüp içeri girdim taksim'e 10 dakikalik uzaklikdaydim, kolayca gidebilirdim. çantamı alıp ogrencime döndüm
"Benim acil bir isim çıktı hemen gitmem lazım sonra konuşalım olurmu?"
"Peki hocam" dedi
Kapıya doğru yürümeye başladım öğrencilerime baş selamı verip kapıdan çıktım
Restoran'in önüne geldiğimde derin bir nefes alıp içeri doğru yürümeye başladım, hala aklım almıyordu yapmış olabilirmiydi içeri ağır adimlarimla girdim önüme bir garson gelip beni karşıladı "hoşgeldiniz efendim" baş selamı verip içeri girdim gözüm kadir'î arıyordu ama bir türlü bulamıyordum sonunda arka masada telefonuyla uğraşırken gördüm kafasını kaldırıp bana baktı. hafif gülümseyerek eliyle gel işareti yaptı, yanına doğru yürüyüp oturdum "fazla zamanım yok çabuk anlat" dedim. Gülümseyip "selamlasmayi bilmezmisin sen?" dedi. "Bilmiyorum" dedim kaslarımı çatarak kahkaha attı "asi kızsın sevdim bu yönünü, neyse tamam seni bunaltmiyacagim biraz beklememiz lazım neredeyse gelmek uzeredir" dediği şey ile kaşlarım dahada catildi kim gelecektiki, "kim gelecek" dedim "biraz sabret az sonra göreceksin"
Tam 17 dakika olmuş öylece bekliyorduk. Gelen kimse yoktu saatime bakıp "daha ne kadar bekleyeceğiz" dedim "az kaldı gelmek üzeredir" gözlerini arkama doğru çevirip bir süre oraya baktı, sonra "hihhh! geldi" dedi dönüp kim olduğuna baktım, baktığım yönde bir garson masadaki başları topluyordu, bir de sakkalari iyice uzamış saçları kar beyazı giyiminden buraya ait olmadığı bilinen bir adam bize doğru geliyordu, ben bir saatir bu adam icinmi beklemiştim ne oluyordu yavaş ve gergin adımlarıyla yanımıza geldi ve oturdu "merhaba ben Burhan Taşkın" yüz ifadesi bir o kadar soğuk gözüküyordu "merhaba" dedim bende aynı şekilde kadir lafa girip "şimdi başlayabiliriz, bu beyefendi esila'nin babası" dediği şey ile ağzım açık kalmıştı "na na nasıl yani" dedim kekeleyerek, dududaginin iki kenarı hafif bir şekilde kıvrıldı. "Basbaya işte" dedi karsimda oturan yaşlı adam eskimiş siyah ceketinin cebinden bir fotoğraf çıkardı "buyrun bu 9 sene önce ki fotoğraf" elime alıp baktığımda karşımdaki resimde 3 kişi gördüm bir adam o adam şu an karşımda oturan kişiydi bir kadın tıpkı esilanin şu anki halinin aynısıydı ama ortalarında 14, 15 yaşlarında bir kız daha duruyordu bunun esila oldugunu anlamak çok da zor değildi çünkü o zamandan bu zaman a sadece yüzü olgunlaşmış ve küçük bedeni büyümüştü gördüğüm şeye inanamıyordum, kadir'in sesini duyduğum anda kafamdaki düşüncelerden siyrildim "evet şimdi herseyi bu bayana da anlat senin o adi kızının nasıl biri olduğunu oda öğrenmeli degilmi? şimdi başla" dedi sertçe adam kafasını egip konuşmaya başladı.
"Esila'yi gül gibi yaşatmaya çalışıyordum yemiyordum yediriyordum, giymiyordum giydiriyorum, çok çalıştım onun için ama o hiç bir zaman elinde olanlar ile yetinmedi hep daha fazlasını istedi 16 yaşında annesi bir trafik kazasında öldü" dediği şey ile daha fazla kendimi tutamadım "yalan söylüyorsun onu sen öldürmüşsün" dedim bağırarak sesimin fazla ciktigini anladığımda sustum "hayır ben karimi çok seviyordum ben asla öyle bir şey yapmadım, lütfen devam edebilirmiyim?" başımı hafif oynatıp evet işareti yaptım "dediğim gibi karım, esila 16 yaşında iken öldü esila artık eve geç gelmeye başladı bu 6 ay kadar sürdü sonra bir gün eve gelmedi, ben çok merak ediyordum. Ama o zamana kadar üzülmesin diye sesimi çıkarmadım o gün eve gelmeyince her yeri aradım okuluna gittim arkadaşlarının evine gittim en sonunda bir arkadaşından ogrendimki sevgilisinin evinde kalıyormuş" söylediği şey ile nutkum tutulmuştu. "Gittim sevgilisinin evine gülerek film izliyorlardi, artık sınırlarını asmisti kolundan tuttum kendime çekip bir tokat attım ve eve götürdüm o günden sonra bana bir daha baba demedi o günden sonra bir daha benimle konuşmadı konuşsa bile senden nefret ediyorum deyip durdu iyi kötü 3 yıl daha geçirdik 19 yaşında iken kadir beyi kandırmış ve onu kendine aşık etmişti ben emindim onun zerre sevmediğine para için bir nevi onu kandirmisti sonra zaten evlendiler bir daha yüzünü bile görmedim beni istemedi" dedi esila nasıl böyle bir şey yapmıştı "ben sizin esila'nin gerçekten babası oldugunuzu nerden bileceğim beni kandırıyor olabilirsiniz" ceketinin cebine buruşmuş elini attı ve iki tane kimlik çıkardı bana mavi kimliği uzattı ad soyad kısmında burhan taşkın yazıyordu ve üst köşede karşımda oturan adamın gençlik resmi vardi ona baktıktan sonra öbür kimliği uzattı "alın bunada bak esila daha 19 yaşında iken bu kimliği kullanıyordu, sonra kimliği kaybetti yeni kimlik cikarttik bu kimligide sonradan evde buldum" dedi elime aldım ve incelemeye başladım esila taşkın yazıyordu üst köşede esila'nin küçüklük resmi vardi en fazla 15 yaşında iken çekmişti bu çok belliydi
"Peki diyelimki sizin kızınız ama bu anlattiklarinizin gerçek olduğu anlamına gelmez" hafif tebessüm edip konuşmaya başladı "bunları ben size kanitlayamam sadece bir şeyi kanitlayabilirim" elini tekrar cebine attı daha ne çıkartacak o cebinden acaba diye düşündüm. elini cebinden ağır ağır çıkardı ve beyaz eskimiş bir kağıdı bana uzattı buruşmuş kağıdı açıp okumaya basladim bu kagitda feride taskin'in trafik kazası sonucunda öldüğü yazıyordu sol üst köşede ise daha yeni fotoğrafta gösterdiği kadın duruyordu hayır bu gerçek olamazdi bizi kandirmismiydi nasıl yapardı bunu ağzım açık kalmış kağıda bomboş gözlerle bakarken kadir Histerik bir kahkaha atmaya başladı "ne oldu şimdi inandinmi?"dedi evet bu sefer gerçekten inanmıştım en azından bir şeyde yalan söylediğini bulmuştum. annesi trafik kazası sonucu hayatını kaybetmişti esilanin babası hiç bir şey yapmamıştı oysaki esila bize babasının döverek öldürdüğünü söylemişti kadir'in karşısında mahcup olmuştum gözlerinin içine bakıp konuşmaya başladım "kusura bakmayın kadir bey ben özür dilerim" dedim utana sıkıla, "sende bilmiyordun o hain kadının nasıl biri olduğunu derin bir şekilde yüzüme baktı ve tekrar konuştu yüzü nasılda masum nasılda güzel duruyor degilmi bir söz vardır bilirmisin
"Görünüşe Aldanma" bu söze esila nın gerçek yüzünü gördüğümde inandım hepimizi kandırmayı başardı" dedi sertçe ve yanımızda oturan adama döndü "şimdi gidebilirsin seni bir daha gözüm gormesin"dedi adam kafasını aşağıdan kaldırmadan "peki iyi günler" dedi ve sandalyesini geriye doğru itti tek kelime dahi etmeden gitti. Giden adamın arkasından bakarken kadir'in sesiyle ona doğru döndüm aman allahim yüzüne bakmak bile utanç vericiydi ne kadar da kaba davranmistim "tekrar kusura bakmayın kadir bey"dedim dudağının kenarı hafif bir şekilde kıvrıldı ve konuşmaya başladı "artık şu sizli bizli konuşmaları bırakalım bence,ne dersin" dedi gülümseyip "tabiki sen öyle istiyorsan öyle olsun" dedim hafif sırıtarak "peki anlaştık o zaman" dedi aklıma esila'nın konusu geldikçe geriliyordum düşünceler içinde "şimdi ne yapacağız" dedim hafif bir şekilde gulumseyip konuşmaya basladi "bu plan senin hiç hoşuna gitmeyebilir, ama bunu yapmalıyız" dedi kaslarımı catip "ne yapacağız ki, ayrıca benim neden hoşuma gitmesin" dedim dudağının iki kenarı sinsice kıvrıldı ardından kalbimi durduracak şu cümleyi kurdu "çünkü küçük hanım bu planda baş rol sen olacaksın..."
Esila'dan
Üzerime mavi bir kot pantolon ve yarım siyah bir bustiyer giymiştim. aynadan kendime bakıyordum karşımdaki masaya doğru ilerleyip masanın üzerinden taragi aldım ve saçımı taramaya başladım,dudağıma kahverengi tonunda bir ruj sürüp ayakkabılarımı giydim evet şimdi hazirdim dış kapıya doğru ilerleyip çıktım.
koltuğun üzerinde öylece oturmuş yamaci bekliyordum.merdivenlerden ayak sesi geldiğinde arkamı dönüp baktım gelen kişi yamacti, işe giderken giydigi kıyafetler ile alakası olmayan şeyler giymişti siyah pantolon,düz beyaz bol bir tişört, ve beyaz bir spor, uzakdan ne kadar yakışıklı durduğunu biliyormuydu acaba "çok bekledinmi?"dedi Hafif gülümseyerek düşüncelerimden sıyrılıp "yok bende daha yeni inmistim" dedim ve ayağa kalktım ona döndüğümde beni baştan aşağı süzdüğünü farkettim başını kaldırıp kaşlarını iyice çattı "az önce üşüyen sen degilmiydin, üzerine neden ceket almadın" dedi sert bir şekilde "bilmem güneş vardı gerek duymadım"dedim "git üzerine ceket al hasta olma" dedi itiraz kabul etmiyorum der gibi bakış atmayida unutmadı tabi, söylediği sözü ikiletmeyip odama çıktım dolabın içinden siyah kapsonlu bir ceket aldım ve aşağı indim merdivenlerden indiğimde karşımda yamaci buldum gülümseyip "gidebiliriz" dedim oda gülümseyip önden ilerledi diş kapıdan çıktığımızda yamacin olduğunu düşündüğüm siyah bir mercedese ilerledik önden gidip kapımı açtı yanına vardığımda "teşekkür ederim" dedim "hadi geç bakalım" dedi arabaya bindiğimde kapıyı kapattı ve yanımdaki şoför koltuğuna bindi "kemerini bağla" dedi yanımdan kemeri alıp takmaya çalıştım ama kemer sıkışmışti bir süre kemerle uğraştım en sonunda isyan edip derin bir off! çektim "olmuyor ya" dedim isyan ederek kahkaha atmaya başladı çok güzel gülüyordu gülüşüne hayran olmaya başlamıştım. bir anda sustu. Gözlerimin içine bakti ve usul usul yaklaşmaya başladı gözlerimi gözlerinden ayırmak istiyordum ama yapamıyordum o kadar yaklasmistiki nefeslerimiz karışmaya başlamıştı bu sefer nefesimi tutmak yerine derin nefesler alıyordum kalbimin sesini duyuyordum gözlerini benden yana kaydırıp kemeri çekti ve kolayca taktı. aynı hareketleri ile geri çekildi içimden kendime saydiriyordum, bende bir şey sanmıştım adam kemerimi bağlamak için yaklaşmıştı. "tessekur ederim" dedim utangaç bir şekilde "rica ederim" dedi cam tarafına kafamı çevirip dışarı baktım yol boyu ikimizde hiç konuşmadıkmistik hayran bir şekilde sehrin guzelliklerine bakmıştım kocaman bir avm nin önünde durduk. kapımı açıp indim o çoktan inmişti zaten, yanına gittiğimde "yanımdan sakın ayrılma hatta" dedi ve elimi ellerinin arasına aldı "bu daha güvenli" dedi sırıtarak, yüzümün nar gibi kızardigina emindim kafamı eğip yanında sessizce yürümeye başladım içeri girdiğimizde ağzım açık kalmış bir şekilde etrafı inceledim. "Cok güzel bir yer" dedim kendimden geçmiş bir şekilde, bana derin bir şekilde bakıp "senin kadar değil" dedi gözlerimi gözlerinden ayırıp karşıya doğru baktım "her seferinde böyle yapmak zorundamisin?" derin bir kahkaha atmaya başladı "ne yapıyorum ki ben" "utandiriyorsun, ayrıca abartıyorsun" dedim bir anda ciddilesti ve "hayır abartmıyorum, ne kadar güzel olduğunun farkında değilsin" dedi "tamam neyse bu konuları konuşmayalım" dedim gecistirerek ellerim ellerine hapsolmuş bir şekilde yan yana yürümeye devam ettik karşımıza çıkan mağaza ya girdik ellerimi bırakıp askiliklara göz gezdirmeye başladı bende zaman kaybetmeden bakınmaya başladım...
Bir saat içinde bana ihtiyacımdan fazla kıyafet ve ayakkabı almıştık, şu anda karşılıklı oturmuş yemek yiyorduk önümdeki hamburgeri yerken kafamı kaldırıp yamaç'a doğru baktım. Elindeki sigarasından derince çekip bakışlarını bana yöneltti içten gülümseyip "hadi bitirde kalkalım seni bir yere götürecegim"
Heyecanla "nereye" diye sordum "sürpriz" dedi gülerek "tamam o zaman hadi kalkalım yemeyeceğim daha fazla zaten doydum" dedim yüzü bir anda sertleşti "şu haline bakarmısın dokunsam kırılacak gibisin onu hemen bitir yoksa sürpriz falan yapmam" dedi "ya ama gerçekten doydum" "itiraz kabul etmiyorum bitirmeden gitmiyoruz, küçük çocuk gibisin" dedi "peki" demekle yetindim ve sürprizi merak ettiğim için hızla önümdeki yarısı kalmış yiyeceği yemeye başladım
Yemeği bitirdikten sonra kalkmis, arabaya doğru yürüyorduk ama ben yamaç'in önünde yürüyordum "hadi çabuk olurmusun meraktan çatlayacağım" dedim sabırsız bir halde derin bir kahkaha attı "tamam geldim" dedi çok heyecanlıydım uzun zaman olmuştu biri sürpriz görmeyeli arabaya geldiğimizde ikimizde yerimize bindik ve heraket ettik.
Yol boyu müzik dinleyerek geçmişti ikimizde hiç konusmamistik araba bir an durduğunda dışarıya doğru hevesle bakmaya başladım "hadi in" dedi emniyet kemerini açarken, bende aynı şekilde kemerimi açıp aşağı indim, yanına gittiğimde kafamı kaldırıp devasa büyüklükte ki yazıya baktım lunaparka gelmiştik ışıklandirmalar kocaman aletler, insanların çığlıkları göz boyuyordu. Bu manzara karşısında buyulenmistim çocukluğumda dahi hiç lunaparka gelmemistim. hep hayal ettiğim şeyler arasında yer alıyordu bugün bu hayalimi gerceklestirecegime inanamıyordum.
Gülümseyip yanımda duran yamaç'a "tessekur ederim hayalimi gerceklestiriyorsun" dedim minnettar olmuş bir şekilde dudakları iki yana kıvrıldı ve konuşmaya başladı "daha dur kızım bir şey yapmaddiki hadi gel sen hangisine binmek istersen ona binelim" dedi hızla ilerleyip kapıda giriş biletlerimizi aldık. içeri girdiğimizde kafamı kaldırıp kocaman aletlere bakıyordum "evet" dedi yamaç kafamı indirip ona çevirdim tekrar konuşmaya başladı. "ilk hangisine binmek istersin" dedi "adını hep duyduğum hep binmek istediğin ama hiç binemedigim bir şey var aslında" dedim yüzüne bakarak, en içten gülümsemeyle "neymiş bakalım" dedi elime yukarı doğru kaldırıp hızla giden heybetli alete baktım ve "hız treni" dedim gülümseyerek, hayran olmuscasina yüzüme bakıyordu bakışı karşında utanıp yüzümü eğdim. "hadi gidip binelim bakalım, hala sevecekmisin" dedi. Gözlerinin en derinine bakıp konuşmaya başladım.
"Öyle bir sev ki
Herseye herkese rağmen sev
Ben de bir şeyi sevdiysem herseye herkese rağmen severim..."
Bölüm sonu💜
Keyifli okumalar💜
Vote ve yorum atmayı unutmayın
Heyecanlı ve güzel bir bölüm olduğuna inanıyorum sizde bu bölümü nasıl bulduğunuzu yorumlarsaniz çok mutlu olurum
Bölüm biraz geç geldi yoğunlukdan dolayı kusura bakmayın yazım yanlışları olabilir iyi okumalar sizleri seviyorum 💜😘