ლუის ცოტა არ იყოს ეშინოდა წვეულების, რომელიც უკვე 4 საათში დაიწყებოდა. ორი დღე უზარმაზარ სახლში მარტო იყო და ყველაფერი დაგეგმა. მაღაზიაშიც იყო პროდუქტების საყიდლად.
200 კილოგრამი ჩიპსი იყიდა, ალკოჰოლიც (ეამაყებოდა, რომ თავად შეეძლო ალკოჰოლის ყიდვა) და სხვა ბევრი სასუსნავი. ცოტა გაუჭირდა ამ ყველაფრის სახლში მოტანა, მაგრამ მაინც მოახერხა.
სასტუმრო ოთახი და სამზარეულო საჭმლითა და სასმელებით იყო სავსე, როგორც ნაილის წვეულებაზე ჰქონდა ნანახი. მუსიკაზე არ ნერვიულობდა, რადგან ნაილს მოჰქონდა ფლეშკით „წვეულების მუსიკა" და იმას შეაერთებდნენ გამაძლიერებლებთან.
ლუი აღფრთოვანებულიც იყო და ამავდროულად ნერვიულობდა კიდეც, მადლობა ღმერთს, ნაილმა მოიფიქრა, რომ ერთი საათით ადრე მისულიყვნენ. თორემ ლუი ალბათ ჭკუიდან შეიშლებოდა, მისი მეგობრები (ახლა უკვე ოფიციალურად შეეძლო მეგობრები დაეძახა) სხვებზე ადრე რომ არ მისულიყვნენ.
თეთრი და ლურჯ ზოლებიან მაისური ეცვა, ახალი ლურჯი ვიწრო ჯინსი და თეთრი კონვერსები.
„ტომო, უნდა დამშვიდდე, ყველას მოეწონება შენი წვეულება." დაამშვიდა ნაილმა და ზურგზე დაუტყაპუნა ხელი.
„ხო, მაგრამ სახლი რომ დააბინძურონ?"
„მეწყინა, რომ ესე ცუდად ფიქრობ ჩემს მეგობრებზე."
ლუიმ ჰარის გახედა, რომელიც უკვე ლუდს სვამდა. თეთრი ნირვანას მაისური, ლურჯი ვიწრო ჯინსი და შავი ვანსები ეცვა. ასევე, როგორც ყოველთვის, წვრილ წელზე შემოხვეული ჰქონდა ჟაკეტი.
„დალევ?" ჰკითხა ჰარიმ, ლუის მიუახლოვდა და მხრებზე ხელი გადახვია.
ლუიმ ოთახში მიმოიხედა, დარწმუნდა, რომ არავინ აკვირდებოდა. ნაილი და ბარბარა მუსიკის საქმით იყვნენ დაკავებული, ლიამი და ზეინი კი პერის და ჯეიდს ელაპარაკებოდნენ.
„ამ...არა, მადლობა. არ მინდა, რომ ამაღამ ლუდისგან ღიპი დამედოს." უთხრა ლუიმ.
„მაგრამ ერთადერთი ადამიანი, რომელიც ამაღამ შიშველს დაგინახავს, მე ვიქნები და მე არ მადარდებს." უპასუხა ჰარიმ. ამ სიტყვებმა ლუის თავი ბევრად უკეთ აგრძნობინა.
მიუხედავად იმისა, რომ ამას არასდროს აღიარებდა, მოსწონდა ის შეგრძნება, რომ ვიღაცას უნდოდა. უფრო სწორად, ჰარის რომ უნდოდა.
„შენი მშობლები როდის დაბრუნდებიან?"
„პარასკევს, რა იყო?"
„უბრალოდ მაინტერესებდა."
„ღამით დარჩენას არ აპირებ, ხო?" ჰკითხა ლუიმ. სინამდვილეში, უნდოდა, რომ ჰარი დარჩენილიყო.
„თითქოს შენ არ გინდა რომ დავრჩე." ჩასჩურჩულა ჰარიმ ყურში. ლუის გააჟრჟოლა, რადგან ჰარის სუნთვა ძალიან მხურვალე იყო. საინტერესო ღამე ელოდათ, ამაში ლუი დარწმუნებული იყო.
11-ის ნახევარზე სასტუმრო ოთხი და სამზარეულო ხალხით იყო სავსე. ლუის მოსწონდა ის, რომ ნაილის სკოლელ ბავშვებს ლუისნაირებთან არ ჰქონდათ პრობლემა, ისე, როგორც ლუის ჰქონდა მათთან. ყველანაირი ხალხი იყო: გოგოები, რომლებიც ერთმანეთს კოცნიდნენ, ბიჭები, რომლებიც ერთმანეთს კოცნიდნენ, ბიჭები, რომლებსაც ქვედაბოლოები და მაღალქუსლიანები ეცვათ. და ეს არავის ადარდებდა.
ლიამი და ზეინი კუთხეშ კოცნაობდნენ, ლუი კი სამზარეულოში გავიდა და თავისთვის არაყი დაისხა. აინტერესებდა, სად შეეძლო ეპოვა ჰარი და იქნებ...იქნებ ეკოცნა კიდეც? მაგრამ ვინმეს რომ დაენახა? ვინმეს რომ ჩაეშვათ მერე?
შემდეგ თავის თავს შეახსენა, რომ ორი ბიჭი დივანზე თითქმის გახდილი კოცნაობდა და
იმის მერე რაც ჭიქა დაცალა, ლუი სასტუმრო ოთახში დაბრუნდა და იქ დაიწყო ჰარის ძებნა. საბოლოოდ იპოვა, ვიღაც ბიჭთან ცეკვავდა და მიხვდა, რომ ეჭვიანობდა, რადგან ჰარის ყურადღება მისთვის უნდა მიექცია და მხოლოდ ის უნდა ნდომებოდა.
თავისი თავი გაამხნევა და ოფლიან სხეულებს შორის გზა გაიკვალა, რომ ჰარისთან მისულიყო. მუსიკა უზომოდ ხმამაღლა იყო ჩართული და ლუის შეეძლო დაეფიცა, რომ იატაკი მისგან ვიბრირებდა.
როცა ბოლოს მიაღწია ჰარიმდე, ჰარის ის ბიჭი მკერდზე ჰყავდა მიკრული და ტრაკზე პენისს უხახუნებდა. ლუის უნდოდა, რომ ჰარის მხოლოდ და მხოლოდ მისი ტრაკი მოსწონებოდა.
კიდევ უფრო მიუახლოვდა და ხელი ჰარის ზურგზე დაადო, რომელმაც თავი შეაბრუნა და ჩაიღიმა, როცა ლუი დაინახა. ის ბიჭი თავისგან გაწია და მარჯვენა ხელი ლუის წელზე შემოხვიდა, თავის მკერდთან ახლოს მისწია.
„ჰეი." უთხრა. ლუის არ უპასუხია, უბრალოდ შებრუნდა და თავისი თავი კიდევ უფრო ახლოს მისწია ჰარისკენ.
„რა მონდომებული ხარ." დასცინა ჰარიმ, მაგრამ მაინც მოჰკიდა ხელები თეძოებზე და საბოლოოდ იმავე პოზაში აღმოჩნდნენ, როგორც ჰარი ცოტა ხნის წინ იმ ბიჭთან იყო.
ლუიმ მარჯვენა ხელი ჰარის კისერზე შემოხვია, ჰარიმ კი ცხვირი ჩარგო ლუის კისერში და კანზე კბენა დაუწყო. ლუის ამ წუთში საერთოდ არ აინტერესებდა, რომ ვინმეს შეიძლებოდა დაენახათ. ამაზე უკეთ თავი არასდროს ეგრძნო.
„ვინ იყო ის ბიჭი?"
„ვიღაც, ინგლისურის კლასიდან. რა იყო?" ჰკითხა ჰარიმ და ტუჩები ლუის კისერს მოაშორა.
ლუიმ მხრები აიჩეჩა. „უბრალოდ მაინტერესებდა."
„ეჭვიანობ?"
„არა, რა თქმა უნდა."
ჰარიმ გაიცინა და ლუის კისრის ლოკვა განაგრძნო, შემდეგ ისევ წოვა და კბენა. ლუიმ თვალები დახუჭა და ბოლომდე ჰარის მიენდო, რადგან ასე თავს არაჩვეულებრივად გრძნობდა.
გრძნობდა, როგორი აღგზნებული იყო ჰარი და გადაწყვიტა, რომ უფრო გაეღიზიანებინა, ზურგის მოძრაობა დაიწყო. დაინახა, რომ ასე იქცეოდნენ სხვა წყვილები და მათ მიბაძა.
ჰარიმ უფრო მაგრამ მოუჭირა ხელები ლუის, ერთი ხელი თმაში შეუცურა და თავი უკან გადმოუწია, რომ ეკოცნა.
თავიდან ლუი შეყოყმანდა, შეიძლებოდა ვინმეს დაენახა, მაგრამ მალე დაიკარგა საოცარ შეგრძნებაში, რომელსაც ჰარის ენის ხახუნი იწვევდა.
მაისური მუცელზე ზემოთ ასწეოდა იმის გამო, როგორც იდგა, მაგრამ არც ცდილობდა მის ჩამოწევას. ამ ერთხელ უნდოდა, რომ არაფერზე ეფიქრა. და იქ არავინ იყო ვინც ეტყოდა, რა გაეკეთებინა და რა არა.
„თუ არ გაჩერდები, მომიწევს კედელთან გაგჟიმო." უთხრა ჰარიმ. ლუიმ ამოიკვნესა, იგრძნო, როგორ დაუვიწროვდა შარვალი ამის გაგონებაზე.
ლუი გამოიწია ჰარისგან და მაისური ქვემოთ ჩამოიწია.
„წამო დავლიოთ." შესთავაზა ჰარიმ და ზურგზე ხელი მოჰხვია.
ლუის სამზარეულოში გაუძღვა და ნახევრად ცარელა ტეკილას ბოთლი აიღო დახლიდან.
„ეგრე არა." უთხრა, როცა დაინახა, რომ ლუიმ ჭიქა აიღო.
„აბა როგორ?" ჰკითხა ლუიმ და იმაზე უხეშად გამოუვიდა, ვიდრე უნდოდა.
„აი ასე."
ლუიმ გაოცებულმა ამოიყვირა, როცა ჰარიმ აწია და დახლზე დასვა.
„დაწექი."
ლუი ასეც მოიქცა, ცოტა დაბნეული იყო, ვერ მიხვდა, რა უნდოდა ჰარის. სცადა შეწინააღმდეგებოდა, როცა ჰარიმ მაისური აუწია და მუცელი გამოუჩნდა.
„წყნარად იწექი."
ლუიმ ამოიკვნესა, როცა ჰარიმ კისერი აულოკა, შემდეგ კი მარილი დააყარა.
„რის გაკეთებას აპირებ?" ჰკითხა ლუიმ, მაგრამ ჰარიმ პირში ლიმონის ნაჭერი ჩაუტენა.
„შეიძლება ვინმემ დაგვინახოს." გააპროტესტა ლუიმ, როცა დაინახა, როგორ აკვირდებოდათ ერთი ბიჭი.
„მერე რა?"
ლუიმ წამოიყვირა, როცა უცებ ჰარიმ ტეკილა მუცელზე დაასხა, მაგრამ შემდეგ სასწრაფოდ ალოკა ყველაფერი, შემდეგ კისერზე გადაინაცვლა, სადაც მარილი ალოკა. ლუიმ ყველგან დიდი სიმხურვალე იგრძნო, რადგან ჰარის ენას გრძნობდა. ყველგან.
ჰარიმ ლუის პირიდან ლიმონი მოწუწნა, შემდეგ გამოაღებინა და ლუის გაუღიმა, თან მუცელზე დაუტყაპუნა ხელი.
„ახლა ჩემი ჯერია."
ადგილები გაცვალეს და ლუიმ, ჰარის იდეალური სხეულის დანახვაზე შური იგრძნო. ჰარის კუნთები შეირხნენ, როცა მარილი დააყარა და ტუჩებს შორის ლიმონი ჩაუდო. ლუი ზუსტად ისე მოიქცა, როგორ ჰარი, აულოკა ნავარჯიშები, ტატუებიანი მკერდი, შემდეგ მარილი და ბოლოს ლიმონი.
ჰარიმ ლუის კისერზე მოჰკიდა ხელი, მათი ტუჩები ახლოს მიიტანა და უხეშად აკოცა. ლუი სასწრაფოდ გამოიწია, არ აპირებდა სამზარეულოში ყველასთვის წარმოდგენის დადგმას. უკვე წითლდებოდა იმ აზრზე, რომ ბევრს შეეძლო დაენახა, რაც გააკეთეს და სასტუმრო ოთახში მოუნდა გასვლა, სადაც დაბალი შუქი იყო და ნორმალურად ვერავინ დაინახავდა.
„რა ხდება?" ჰკითხა ჰარიმ ზეინს, რომელიც ეს ესაა გამოვიდა აბაზანიდან ლიამთან ერთად.
ლუი ლიამს დააკვირდა: არეული თმები და დაკბენილი ტუჩები. მაშნვე მიხვდა, რაც მოხდებოდა აბაზანაში.
ზეინმა გაიღიმა, თეთრი ფხვნილის ნაცნობი ჩანთა ამოიღო ჯიბიდან და ჰარის აუფრიალა წინ.
„გინდა?"
ჰარიმ ლუის გახედა, ლუიმ მხრები აიჩეჩა.
„წამალზე დამოკიდებული არ ხარ, ხო?" ჰკითხა ლუიმ, როცა დივანზე იჯდა ჰარისა და ნაილს შორის.
ჰარიმ თავი გააქნია და შეისუნთქა. ზეინმა კოკაინი მაგიდაზე დადო, ჰარიმ კი გადანაწილება დაიწყო.
ათ წუთში, ჰარი უკვე მეორე წრეზე იყო წასული. ლუიმ გადაწყვიტა, რომ იგი გაეკონტროლებინა და თავად არაფერი შეესუნთქა.
ჰარის მარცხენა ხელი ლუის აწვებოდა, რადგან დივანზე ხუთ ადამიანზე მეტი ვერ ეტეოდა, ისინი კი ექვსნი იყვნენ. ჰარის ბრასლეტები (რომლებიც ყოველთვის ეკეთა) ძალიან მოუხერხებლად ესობოდნენ ლუის კანში.
დაიცადა, სანამ ჰარი დამშვიდდებოდა, რადგან რაღაცაზე დაიწყო ბურტყუნი, რისთვისაც ლუის ყურადღება არ მიუქცევია.
„ორი წუთი დარჩა შუაღამემდე." გამოაცხადა ვიღაცამ და ლუიმ იცოდა, რომ ყველა გარეთ გავიდოდა (ყველაფერი თოვლით იყო დაფარული, მაგრამ მაინც) და უყურებდნენ ფოიერვერკს.
ნაილსაც შესთავაზა და ერთი წუთის შემდეგ, ყველა გარეთ იყო, იყინებოდნენ და ელოდებოდნენ უკუთვლას, რომელიც როგორც ყოველთვის ზეინმა იკისრა.
ჰარიმ ლუის ჯინსის ქურთუკი მისცა და ლუი ძალიან მადლიერი იყო ამ ქცევისთვის, რადგან ახლახანს გამოკეთდა გაციებისგან.
„ახალი წლის კოცნა გქონია?" ჰკითხა ჰარიმ.
ლუიმ თავი გააქნია.
„არა?"
„არა. ჩემი ოჯახი ყოველთვის სხვაგან მიდის ახალ წელს და ელეანორი ფიჯიზე ან სადმე ეგეთ ადგილას...შენ?"
ჰარიმ თავი დაუქნია.
„ზეინთან."
ლუიმ გაოცებული სახე მიიღო და ზეინს გახედა, რომლის მკლავის ქვეშაც ლიამი იდგა, ზეინს უყურებდა და იღიმოდა.
„ათი! ცხრა!" დაიწყეს ყვირილი და ლუი ცოტათი ანერვიულდა, იცოდა, რომ ჰარისთვის უნდა ეკოცნა. მაგრამ ეს ხომ არაფერს არ ნიშნავდა. ბოლოს და ბოლოს ახალი წლის კოცნა ცრუმორწმუნეობა იყო, ლუი კი არ იყო ცრუმორწმუნე.
„სამი! ორი! ერთი!"
ლუიმ ჰარის ახედა, მაისურზე ხელები მოკიდა და აკოცა. ჰარი არ შეწინააღმდეგებია. ტუჩები ერთმანეთს დააშორა და მათ ენებს საშუალება მისცა, ერთმანეთს შეხებოდნენ.
ყველა ყვიროდა „გილოცავ ახალ წელს" და ისმოდა ფოიერვერკების ხმაც. და ლუიმ თავი ძალიან ბედნიერად იგრძნო.
როცა ერთმანეთისგან გაიწიეს, ცოტა ხნით ფოიერვერკებს უყურებდა, შემდეგ კი ინსტაგრამისთვის ფოტო გადაიღო.
როცა შიგნით შევიდნენ, ყველა ისევ ერთობოდა და დროს კარგად ატარებდა. ლუი დივანზე დაჯდა, მარტო და მაგიდის გასუფთავება დაიწყო კოკაინის ნარჩენებისგან.
ჯერ კიდევ ვერ იჯერებდა, რომ ახლა იმ დაწყევლილ თაიმს სქუეარზე არ იყო და ამის მაგივრად, მაგიდიდან საჯარო სკოლის მეგობრების კოკაინს წმენდდა.
„ლუუუუ."
აიხედა, მეტსახელის გამო გაოცებულმა და ჰარის დააკვირდა, რომელიც აშკარად კაიფში იყო.
„რა?"
„რას აკეთებ?" ჰკითხა ჰარიმ.
„შენ მაგივრად ვასუფთავებ."
ჰარიმ გაუღიმა, დასისხლიანებული თვალებით.
„ჯობია, ცოტა ხნით დაწვე." შესთავაზა ლუიმ, მაგრამ ჰარიმ თავი გააქნია და ლუის გვერდით მიუჯდა.
„მე მინდა, რომ დიდი ხნით დაგაწვინო."
ლუის დროც არ ჰქონდა, რომ რეაქცია ჰქონოდა, როცა ჰარიმ დივანზე გადააწვინა, ფეხები გააშლევინა, მათ შორის მოთავსდა და კოცნა დაუწყო.
„ჰარი, ხალხმა შეიძლება..."
„მაგათი დედაც. ეხლა მინდიხარ."
კარგი. ეს რაღაც ახალი იყო. ლუისთვის არასდროს უთქვამთ, რომ უნდოდათ, მაგრამ ისეთი კარგად ჟღერდა და გადაწყვიტა, არ მიექცია ყურადღება არაფრისთვის. ყველა ან ისეთი მთვრალი იყო, რომ არაფერი ემახსოვრებოდათ ან სხვა რამით იყვნენ დაკავებულები.
ლუიმ ჰარის თმები ჩაბღუჯა ხელში, მათი სახეები კიდევ უფრო ახლოს მიიტანა ერთმანეთთან. გრძნობდა, ყოველ მოქმედებაზე როგორ უვიწროვდებოდა შარვალი და ჰარიც ზუსტად ესე გრძობდა. მისი ერექცია პირდაპირ ლუის ბარძაყის შიდა მხარეს ეხებოდა.
„ვაჟიშვილი რომ არ იყო....და მარტოები ვიყოთ აქვე მოგხედავდი." ამოისუნთქა ჰარიმ ლუის პირში. ლუი დამუნჯებული იყო იმით, თუ როგორ იდუმალად უყურებდნენ ჰარის მუქი მწვანე თვალები.
მაგრამ როცა უცებ ჰარიმ ხელი ლუის გამაგრებული პენისისკენ წაიღო, ლუიმ ხელი გააწევინა.
„აქ არა." უთხრა და ჰარიმ თავი დაუქნია, დივნიდან რეკორდულ დროში ადგა.
„მაშინ, მაღლა?"
„უჰ..."
ლუი შეყოყმანდა, ოთახში მიმოიხედა, დარწმუნდა, რომ ყველაფერი რიგზე იყო.
„სახლს არ გადაწვავენ, თუ ამის გეშინია." უთხრა ჰარიმ თვალების ტრიალით.
„მოკეტე." ჩაიბუტბუტა ლუიმ და ჰარის გაყვა დერეფანში.
„ჯერ ქალბატონები." თქვა ჰარიმ დამცინავად, როცა ლუის ოთახთან მივიდნენ და კარები გააღო.
„და შემდეგ ძუკნები." უპასუხა ლუიმ. დაიმახსოვრა, როგორ უთხრა ერთხელ ეს ბარბარამ ნაილს და აი გამოიყენა კიდეც.
ჰარიმ რაღაც ჩაიბურტყუნა სანამ კარს მიაჯახუნებდა და ლუის მაისურის საყელოში ჩასჭიდებდა ხელს.
„ჰეი, ფრთხილად მაისურთან! რალფ ლორენისაა." დაიწუწუნა ლუიმ, გაღიზიანებულმა ჰარიმ კი გააძრო მაისური.
„საწოლზე დაჯექი."
ლუი ასეც მოიქცა, სანამ ჰარი თავის მაისურსა და შარვალს იხდიდა. ლუისკენ გადაიწია საწოლზე, მუხლი ლუის ბარძაყებს შორის მოაქცია და რამდენიმე ხანი, ამ პოზაში კოცნიდა, მაგრამ ესეც არ ეყო და ლუის ჯინსისკენ გაიწია.
„მომწონს ეს ჯინსი, ძალიან მოტკეცილი გაქვს საჯდომზე." უთხრა ჰარიმ და ტრუსებიანად გახადა.
ლუის პენისი სასტიკად წითელი იყო, ითხოვდა ჰარის შეხებას და ჰარის რაც შეეძლო, ამ სანახაობაზე ტუჩების ალოკვა იყო.
„შენ თავს შეეხე."
ლუიმ ნერწყვი გადაყლაპა და პენისს ხელი შემოხვია, არ იყო დარწმუნებული რას ან რატომ აკეთებდა.
ჰარიმ თავისი ტრუსებიც გაიხადა, საწოლზე აცოცდა და ისე დაწვა, რომ მათი მკერდები ერთმანეთს ეხებოდა.
ჰარიმ ლუის ხელი გააწევინა და პენისზე თავისი ხელი დაადო. მარჯვენა მუხლს ლუის ბარძაყებს შორის დაასრიალებდა. ლუი ამაზე კვნესოდა, ამ ხმაზე კი ჰარის პენისს „ეკეტებოდა", რადგან ლუი ყოველთვის ყველაზე საოცარ ხმებს უშვებდა, ნაზსა და ამავდროულად მომთხოვნს.
„აჰჰჰ. უფრო ჩქარა, გთხოვ." შეევედრა ლუი, მაგრამ ჰარი საპირისპიროდ მოიქცა. ხელის მოძრაობა უნდა შეანელა, მოსწონდა როგორ აწვალებდა ლუის. უნდოდა, რომ ეხვეწნა და ეფართხალა ორგაზმის მოლოდინში.
ჰარი ზურგზე დაწვა, ასე რომ ზემოდან ლუი მოექცა. იმ ხელში, რომლითაც პენისი არ ეჭირა, ლუის საჯდომზე დაადო. ხელის მოძრაობა კიდევ უფრო შეანელა, იმ განზრახვით, რომ ახლა ლუი დაიწყენდა მოძრაობას.
ასეც მოხდა, სადღაც 5 წამის შემდეგ, ლუიმ ხელები ჰარის მკერდზე დაადო და მოძრაობა დაიწყო.
ჰარიმ ბარძაყებში ჩაასო ფრჩილები და აიძულა კიდევ ემოძრავა.
„მე...ვათავებ." ძლივს წარმოთქვა ლუიმ და ამ ხმაზე ჰარის მკერდი დაეჭიმა.
„ხო? ჩემ პირში გაათავე."
ლუიმ ამაზე პირი დააღო, მაგრამ ჰარის დროს დაკარგვა არ უნდოდა. ლუი ისე დასვა, რომ მუხლებით ჰარის იღლიებს ეხებოდა და პენისი პირდაპირ პირთან ჰქონდა.
ხელის მოძრაობა ააჩქარა და ლუიმ ხმამაღალი კვნესით გაათავა, პირდაპირ ჰარის პირში. ჰარიმ კი ლუის ზურგზე. როცა ცოტა დამშვიდნენ, ლუის თავი პირთან მიიტანა.
„გაინტერესებს, როგორი კარგი გემო გაქვს?" ჰკითხა, როცა ლუის სპერმა ბოლომდე გადაყლაპა.
ლუის პასუხი არ დააცადა, ისე მიიტანა მათი ტუჩები ერთმანეთთან, ლუის ტუჩები ენით დააშორა ერთმანეთს. ლუი თავი ვეღარ ეჭირა და თავს ნება მისცა, ჰარის მკერდზე დაცებულიყო, პენისით ჰარის ჭიპს ეხებოდა.
ძალიან სველი კოცნა გამოუვიდათ, რაც ლუის მოეწონა. მოსწონდა ის შეგრძნება, რასაც ჰარის ცხელი კანის შეხება და მისი ხელების სრიალი ზურგზე და საჯდომზე უტოვებდა. ამას არასდროს აღიარებდა, მაგრამ უზომოდ უყვარდა, როგორი დამოკიდებულიც იყო ჰარი მის ტრაკზე.
„თავს გარყვნილად ვგრძნობ." უთხრა ჰარის, როცა ბოლოს და ბოლოს მორჩნენ კოცნას.
„ბინძური ხარ." გაუღიმა ჰარიმ და წამოჯდა.
„სუფთა გადასაფარებელი მჭირდება." ამოიკვნესა ლუიმ, როცა ლურკ ქსოვილზე ჰარის სპერმა დაინახა.
„მოახლეს დავურეკო?" ჰკითხა ჰარიმ ირონიულად და ბოქსერები ამოიცვა.
„ამიერიდან ვაპირებ შენი სარკასტული შენიშვნები დავაიგნორო."
„თუ შენ შეგიძლია სიღარიბეზე დამცინო, მაშინ მე სიმდიდრეზე დაგცინებ."
„სამართლიანია."
ლუი საწოლიდან ადგა, ჰარი მასთან მივიდა და ტუალეტის ქაღალდით ზურგიდან სპერმა მოსწმინდა.
„აბაზანაში შევდივარ." უთხრა ჰარიმ.
ლუიმ სწრაფად ჩაიცვა, სუფთა გადასაფარებელი აიღო, მოთხუნული კი გასარეცხების კალათში ჩააგდო.
ფიბის აბაზანაში შევიდა და როცა თავის ოთახში დაბრუნდა, ჰარი აბაზანიდან გამოსული დახვდა.
მუსიკა ქვემოდან კიდევ ისმოდა და ლუის დააინტერესა, უნდოდა თუ არა ჰარის ჩასვლა. თვითონ კი, აღარ იყო წვეულების ხასიათზე.
„რას აკეთებ?"
„რას გულისხმობ? საწოლში ვწვები."
„ქვემოთ ჩასვლა არ გინდა?" ჰკითხა ლუიმ.
„უკვე 2 საათია, ერთ საათში ყველა წავა, ან გაითიშება."
„აა. კარგი. ანუ შენ...კარგი."
ჰარიმ თავი დაუქნია და ახალი გადასაფარებლის ქვეშ შეძვრა. ლუიმ ტუჩზე იკბინა და რაც შეეძლო სწრაფად ჩაიცვა პიჟამა.
„შენი საწოლი როგორი მოსახერხებელია." უთხრა ჰარიმ, სანამ ლუი კბილებს იხეხავდა.
„მადლობა."
„მე რომ ესეთი მქონდეს, არასდროს ავდგებოდი."
ლუიმ თვალები აატრიალა, მაგრამ შემდეგ მაინც გაეღიმა. მაგიდასთან მივიდა და ტელეფონი შეამოწმა.
„მთელი დღე ტელეფონში რას აკეთებ?" ჰკითხა ჰარიმ საწოლიდან, ლუიმ გახედა.
„ვამოწმებ წვეულებაზე ვინმემ რამე ხომ არ დაპოსტა."
ჰარიმ ბრასლეტები მოიხსნა და საწოლის გვერდით კომოდზე დაალაგა, სანამ ლუი თვითერს, ფეისბუქსა და ინსტაგრამს სქროლავდა და დარწმუნდა, რომ არავის არაფერი ედო.
„მე ისედაც ყველა გავაფრთხილე, რომ არაფერი დაედოთ." დაამშვიდა ჰარიმაც. ლუიმ მშობლებს მიულოცა ახალი წელი, ტელეფონი გათიშა და საწოლთან მივიდა.
„ბევრი რამე დამხვდება ხო მისალაგებელი?" ჰკითხა, როცა გადასაფარებლის ქვეშ შეწვა.
„ალბათ, ხო." უპასუხა ჰარიმ და ლუისკენ გადაბრუნდა.
„თუ ვინმე რამეს გატეხავს, შენ გადაიხდი მათ მაგივრად. მაგრამ შენ ერთ ნათურასაც კი ვერ იყიდი."
„სხვა გზას მოვძებნი, რომ ზარალი აგინაზღაურო." შესთავაზა ჰარიმ. ლუიმ თავი გააქნია და ზურგზე გადაწვა. შემდეგ კი ლამპაც ჩააქრო, ასე სრულ სიბნელეში იწვნენ.
„ყველაფერი სექსის გარშემო არ მოძრაობს."
ჰარიმ წაიფრუტუნა.
„აბა ფულის გარშემო ტრიალებს?"
„არა, მაგრამ..."
„აზრზე არ ხარ, როგორ უნდა იცხოვრო."
„რას გულისხმობ?" ჰკითხა ლუიმ, ცოტა არ იყოს, შეურაცხყოფილმა.
„იმას, რომ უზომოდ ბევრი ფული გაქვს და იახტებზე და ძვირიან ტანსაცმელზე ხარჯავ. ეგ ტანსაცმელი კიდე ზუსტად ისევე გამოიყურება, როგორც 10 დოლარად ნაყიდი ჩვეულებრივ მაღაზიაში."
„შემომთავაზე, რაზე დავხარჯო. ნარკოტიკებზე და წვეულებებზე?"
„ხო. და ქველმოქმედებაზე."
„სისულელეა. და როდიდან გახდი ქველმოქმედი?" დასცინა ლუიმ.
„ფული რომ მქონდეს, აუცილებლად გავცემდი ქველმოქმედებისთვის."
„შენ იზამდი ამას?" ჰკითხა ლუიმ, ვერ იჯერებდა.
„მხოლოდ იმიტომ, რომ ტატუები და პირსინგები მაქვს, არ უნდა იფიქრო, რომ ნაბიჭვარი ვარ."
„ნაბიჭვარი ხარ."
„შენ კიდე განებივრებული ღლაპი."
„შურიანო."
„რატომ უნდა მშურდეს 18 წლის ვაჟიშვილის, რომელიც თვითონ ტოსტსაც კი ვერ იმზადებს?"
„რა გინდა მაგით მითხრა?" ჰკითხა ლუიმ.
„ის, რომ აზრზე არ ხარ, როგორია ნამდვილი ცხოვრება, ლუი. მიჩვეული ხარ, რომ ხალხი ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ გასიამოვნოს."
„ეგ აქამდეც გაქვს ნათქვამი."
„ერთ დღესაც ნახავ, როგორია ნამდვილი სამყარო და შეგეშინდება. არ გეცოდინება, როგორ შეხედო სახეში ცხოვრებას, რადგან არავინ იქნება, ვინც გასწავლის."
„ცდილობ თავი ჩემი დამცირებით იგრძნო უკეთ და დაივიწყო, რომ ღარიბი ხარ?"
„არა, უბრალოდ ფაქტებს ვამბობ."
„აზრზე არ ხარ, რას ბოდავ. კაიფში ხარ კოკაინის გამო."
„მაინც."
„თუ ესე გეზიზღები, რატომ იწუხებ თავს ამდენი ლაპარაკით?"
„არ მეზიზღები. უბრალოდ მეცოდები, რადგან აზრზე არ ხარ როგორი დედამოტყნულია სინამდვილეში ცხოვრება."
„კაიფში ხარ და რაღაცებს ბუტბუტებ."
„მაგას იმიტომ ამბობ, რომ გეშინია. გეშინია იმის, რომ მართალი ვარ."
„დაიძინე და შეწყვიტე პესიმისტობა."
„არ ვარ პესიმისტი, რეალისტი ვარ."
„მაშინ, რატომ ხედავ ყოველთვის ცუდს ყველაფერში?"
„იმიტომ, რომ ასეთია რეალობა, ლუი. შენ არ იცი, რა ხდება. შენი მშობლები ყველაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ ცხოვრებას ვარდისფერი სათვალით უყურო და ყველაფერი ცუდი აიგნორო."
„მაშინ, გთხოვ ამიხსნა, როგორაა სინამდვილეში ყველაფერი."
„მსოფლიო...ბინძური ადგილია. ცხოვრება ბინძური, წყეული საშინელებათა წარმოდგენაა." უთხრა ჰარიმ. ლუიმ თავი მისკენ შეაბრუნა. ჰარი სერიოზული ჩანდა და თვალები უციმციმებდა.
„იცი რამდენი ტკივილია მსოფლიოში? ძალიან ბევრი."
„შენ რა იცი ტკივილზე? ყოველ დღე წვეულებაზე ხარ და სექსი გაქვს."
„გეფიცები, საოცრად სულელი ხარ."
„შენ წამოჭერი ეს საკითხი!"
ჰარიმ თვალები აატრიალა და ლუის ზურგი აქცია.
სწორედ ასე ჩაეძინათ იმ ღამეს.
ლუიმ 7 საათში გაიღვიძა, ათის ნახევარზე. კიდევ თოვდა და როდესაც ფარდა გადასწია, ჰარიმ ამოიბურტყუნა და კიდევ უფრო დაიმალა გადასაფარებელში.
ლუიმ ტომი ჰილფიფერის სპორტული შარვალი და პოლო მაისური ჩაიცვა და კბილები გაიხედა. ოთახში რომ დაბრუნა, ჰარის კვლავ ეძინა და გადაწყვიტა არ შეეწუხებინა.
ჩავიდა, რომ ენახა, რა სიტუაცია იყო ქვემოთ. თითქმის ყველას სამზარეულოსა და სასტუმრო ოთახის იატაკებზე ეძინა. ბარბარა და ნაილი დივანზე ეხუტებოდნენ ერთმანეთს. ლიამს კი ზეინის კალთაში ეძინა სავარძელში. დაზიანებული არაფერი იყო, დაღვრილ სასმელსა და ცარელა ჭიქებს თუ არ ჩავთვლიდით, რომელიც მთელ სახლში მიმოფანტული იყო.
ლუიმ ფრთხილად, ისე რომ არავინ გაეღვიძებინა, ყველაფერი დაასუფთავა. შემდეგ მაფინი აიღო და ჩაიც გაიმზადა საკუთარი საუზმისთვის.
როცა დაამთავრა, ზემოთ ავიდა, რომ დავალება დაეწერა. ჰარი აბაზანაში იყო, აღარც ბრასლეტები ჩანდა, რაც იმას ნიშნავდა, რომ ალბათ ეკეთა.
ლუი ის ისაა მაგიდასთან უნდა დამჯდარიყო, რომ ჰარის ბალიშთან, ზეწარზე წითელი ლაქა დაინახა.
„ჰარი?"
„რა იყო?"
ჰარი აბაზანიდან გამოვიდა, ნახევრად ჩაცმული, ხელში პირსახოცი ეჭირა.
„ცხვირიდან სისხლი წამოგივიდა? საწოლზე სისხლი დავინახე."
ჰარიმ გაიხედა, სადაც ლუიმ მიანიშნა და თვალები გაუფართოვდა.
„ამ...ხო. ჩემ თავს მივარტყი შემთხვევით. ბოდიში."
ლუი მოიღუშა, მაგრამ შემდეგ გაახსენდა, რომ დავალება ჰქონდა დასაწერი. თან რა მიზეზით უნდა მოეტყუებინა ჰარის, არა?
სახლი ყველამ შუადღის 2 საათზე დატოვა. ლუი დარწმუნდა, რომ ყველაფერი თავის ადგილზე იდო. მის მშობლებს რომ გაეგოთ, რას აკეთებდა ბოლო 3 თვის განმავლობაში, ალბათ ოთახში ჩაკეტავდნენ.
ამის გაფიქრებაზე თავი გააქნია, სათვალე გაიკეთა და ისევ მაგიდას მიუჯდა. თუ უნდოდა, რომ ცხოვრებაში თავისი ადგილი ეპოვა, დავალებები უნდა ეკეთებინა.
ეს თავიც მიყვარს :)) ამათ დიალოგზე მეკეტება, აი თვალწინ მიდგას მართლა როგორ ხდება
ხოდა ვფიქრობ სხვა რამის თარგმნაც დავიწყო თან და რამდენიმე ვარიანტი მაქვს. რას შემომთავაზებთ თქვენ?