Merhaba arkadaşlar lütfen hayalet okuyucu olmayın sizin düşünceleriniz bu kitabı sekillendirecek . O güzel yorumlarınızı çekinmeden paylaşın benimle 💞 KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM 🤩
¶ KUZEY ¶
"Saye kaçırıldı "
Özgenin söylediği kelimeler kulaklarımda yankılanırken hala daha düşünmeye çalışıyordum . Kim olabilir di ? Saatlerdir düşünüyordum kim ölmek için bu kadar çabalayabilirdi ? Ben böyle düşünüp dururken birden duvara fırlatıp attığım telefonum çalmaya başladı .
Ekrana baktığımda her ne kadar çatlamış olsa da çalışıyordu . Hemen açıp karşı tarafı dinlemeye başladım.
"Merhaba Kuzey Bozoğlu nasılsın beni tanıyabildin mi ? "
Sesinden tanımıştım onu senelerdir intikam diye diye delirmişti.
"Merhaba Miraç Soysuz !"
"Hahaha " histerik bir şekilde gülmüştü. Şu an içten içe beni öldürmek için kıvrandığını biliyordum .
" Unutmamışsın beni , unutacak insanoğlu da tanımıyorum zaten . Miraç Soylu yu kim unutabildi ki bu zamana kadar . "
Kendinden çok emin bir şekilde konuşuyordu . Sayeyi her ne kadar merak etsem de sormaya cesaret edemiyordum . Biliyordum ki benim canımı yakmak için gözünü bile kırpmadan Sayeyi öldürebilecek birisiydi .
" Duydum ki benden intikam alamadığın için kafayı yemişsin . "
Bir kaç dakika sessiz kalsa da sonrasında uzun uzun kahkaha atıp yine sessizleşmişti .
"Ne oldu Miraç Soysuz ses tellerin mi koptu "
Cümlemi bitirdiğim anda Saye'nin çığlıkları kulağımı doldurmuştu.
"Senin kız birazcık çelimsiz çıktı . Benim bu işkencelerime daha fazla dayanamayacak gibi istersen gel de bunu al "
Sayeden bir nesne , bir obje gibi bahsediyordu . Hayır bahsetmesi bir yana canını yakıyordu . Ona uzun uzun işkence edip vücudunun her bir zerresinin bu acıyı hissetmesini sağlayacaktım. Benim Sayeme kimse dokunamazdı.
"Sen o suçsuz kızı boşuna kaçırmışsın , içimde ona karşı hicbir şey yok ."
"Öyle mi diyorsun , peki " deyip telefonu yüzüme kapattı . Sayeyi korumak için elimden ne geliyorsa yapıyordum . Kalbimin her bir zerresine bıçaklar saplanıyordu sanki . Acı tüm vücudumu esir almıştı .
Tüm korumaları yanıma toplayıp Miraçın ne kadar Sayemi saklayacak ini varsa araştırıp Sayemi bulup yanıma , yuvasına getirecektim. Onun yeri benim yanımdı. Eğer ona dokunmak gibi bir hata yaparsa kolunu yerinden söküp atacağımı biliyordu , bilmiş olması lazımdı .
İçimde tilkiler dönüp dolaşıp kendi kuyruklarına takılıp düşüyorlardı . Sayemi bir türlü bulamıyordum . Saatlerdir bir ev , bir depo ve iş yerinden başka hiçbir yer bulamıyordum . Sayemi nere kaçırmış olabilirdi .
¶ SAYE ¶
Gözlerimi yavaş yavaş aralamaya başladığım esnada vücudumun her bir zerresi acıdan dile gelmişti resmen . Kuzeyin sesini duyduğumu hatırlıyordum sonrasında ise o iğrenç adam bana gelişi güzel vurmaya başlamıştı. Şimdi ise acıdan iki büklüm bu soğuk zeminde yatıyordum .
"Vay vay vaayyy kimler uyanmış , günaydın hanımefendi . İstek arzunuz var mı ? "
"Sen çok pislik ,iğrenç , psikopat bir insansın hatta insan bile değilsin seni insan sıfatına koyamam !"
Sinirli bir şekilde yanıma geldi ve saçlarımı avcunda toplayıp kafamı aşağı doğru eğdi . İğrenç nefesi tenimi yalayıp geçmişti .
"Benim aslında nasıl birisi olduğumu görmek ister misin ?" Yüzünde mide bulandırıcı bil ifade vardı .
Bir eliyle saçımı tutarken diğer eliyle de pantolonunun kemerini açmaya çalışıyordu . Aklıma gelen düşünceler ile panikle debelenmeye başladım . O adam ise daha bir kuvvetle saçımı tutuyordu . Artık ağlıyordum ve yalvarıyordum çünkü elimden başka hiçbir şey gelmiyordu .
Adam ne kadar sıska görünse de güçlüydü . Kemerini açamamış olacaktı ki diğer elini de saçımdan çekti ve kemerini büyük bir gayretle açmaya başladı . Etrafa bakınıyordum çünkü elime böyle bir fırsatın geçmeyeceğini biliyordum .
Yan tarafıma baktığımda orada olduğunu daha önce fark etmediğim küreği gördüm . Uzansam alacağım bir mesafedeydi, adam hala kemeri ile uğraşıyordu takılmış olacaktı ki küfürler edip duruyordu .
Bir hızla yerimden kalktım ve küreği elime alıp o adamın kafasına vurdum . Vurmanın şiddeti ile ses tüm duvarlarda yankılanmıştı.
Bedenimi her ne kadar korku esir alsa da kaçmak zorundaydım . Adam kanlar içerisinde yerde yatıyordu göz ucuyla ona bakıp çıkış olarak tahmin ettiğim kapıdan hızlıca çıktım ve uzun bir koridora girdim . Korumalar koridorun sonunda görünüyordu , sessiz olmak zorundaydım . Başka bir çıkış yolu aramak için geri döndüğümde adam hala yerde yatıyordu ölmüş müydü yoksa ! Ben birisini mi öldürmüştüm .
Olayın şokunu hala üzerimden atmamıştım ki ayak sesleri duymuştum galiba korumalardan birisi bu tarafa doğru geliyordu . Hızlı olmak zorundaydım , etrafa bakındıgımda odanın diğer ucunda küçücük bir cam görmüştüm . Koşarak o tarafa gittim ve camı açıp etrafa bakındım, yüksek değildi atlayabilirdim . Kendimi gerip camdan tutundum ve sıçrayıp kendimi yukarı çektim . O küçücük camdan çıkabilmiştim , aşağıya doğru atlayıp arkama bakmaksızın koşmaya başladım .
Ne kadardır koşuyordum bilmiyorum ama bacaklarım artık beynimle olan iletişimini koparmış kendi halinde yürümeye çalışıyordu . Biraz soluklanmak için durduğumda arkama dönüp baktım , kimseyi göremeyişimle derin bir nefes alıp verdim .
Galiba o iğrenç yerden ve adamdan kurtulmuştum . Ormanda olduğumu kuşların cıvıltılarıyla anlamıştım , ne ara bu ormana girdiğimi hatırlamıyordum . Biraz etrafa bakınırken uzaktan gelen arabaların sesini duymamla birlikte koştuğumdan daha da hızlı koşup kendimi bir an önce anayola atmak istiyordum .
Yarım saat koşmanın ardından iyice tükenmiştim hava da kararmaya başlamıştı . Artık yerde sürünerek ilerlemeye çalışıyordum .
Uzaktan gelen ışık gözlerimi yakarken hala sesimi duyurmak için bağırmaya çalışıyordum. Işık yavaş yavaş geldi ve yanımda durdu , sonrasında ise ışığın önüne gelen bir adamın siluetini gördüm . Ruhum bedenimden çıkmak için yalvarsa da bedenim ellerinden sıkıca tutmuş onu engelliyordu . Gördüğüm siluet beni eğilip kucağına aldığında ruhum da fırsattan istifade bedenimin ellerinden kayıp gitmişti...
Merhaba arkadaşlar bölümün sonuna geldiniz lütfen duygularınızı düşündüğünüz her şeyi benimle paylaşırsanız sevinirim sizleri çok seviyorum ❤️