CHAPTER 39
FIERCE'S POV
Nanginginig yung kamay ko habang nakahawak ako sa kamay ni Cloak. Pareho kaming sinakay sa ambulansiya. I can feel myelf getting weak.
Kanina pa dumudugo yung mga sugat ko...mula pa don sa vacation house. Pero hindi ko magawang intindihin yung sarili ko..kasi alam kong kailangan ako ni Cloak.
HIndi ko alam kung bakit..
Kung bakit kapag ayos na ang lahat. At saka tayo bibigyan ng mga pagsubok na hindi natin alam kung kakayanin natin...pagsubok na parang ang pinaka madaling choice..
ay sumuko.
Its hard to see someone you love suffering...suffering because of you. Ngayon alam ko na kung anong nararamdaman ni Cloak noon..ng saluhin ko yung bala na para sa kaniya.
mahirap..
kasi sa sitwasyon ko ngayon...hindi ko mapigilan na hindi ko sisihin yung sarili ko. Hindi ko maiwasan na isipin na sana ako na lang...sana ako na lang ang nasasaktan.
kung may mas masakit pa sa lahat ng naranasan ko..
...
...
yon ay ang makita ko si Cloak na nasasaktan.
"Ma'am..kailangan niyo pong bumitaw. Kailangan namin kayong gamutin."
umiling ako at nanatili akong nakakapit kay Cloak. I can still see him breathing...pero alam kong nahihirapan na siya. Nararamdaman ko na nanghihina na siya..
please..
please open your eyes.
look at me..
"A-Angel...wag ka ng pasaway. Magpagamot ka."
kinagat ko yung ibabang labi ko para mapigilan yung hikbi na aalpas sa mga labi ko. Nakita kong unti-unting dumilat yung mga mata niya...
may sumilay na munting halik sa mga labi ni cloak.
"I-I wont let go..."-me
bumuntong hininga yung nurse o kung sino man siya at binigyan ako ng first aid kahit na mahirap ang pwesto namin. Hindi ko hiniwalayan ng tingin si cloak.
Why does it feel like in any second..
...
...
I'm gonna lose him?
I'm scared...I'm scared of what will gonna happen...natatakot ako para saming dalawa. Natatakot ako na baka iwanan niya ako. Kasi alam ko...
hindi ko na kakayanin.
I dont want to live in a world where he doesnt exist. Its not that I cant....pero ano pang purpose ko...ano pang gagawin ko sa buhay na wala naman siya?
I never been scared for anyone this much....hindi ako natakot ng ganito ng alam kong papatayin ako ni Ava. Hindi ako natakot para sa buhay ko.
Maybe because...a part of me knows na hindi ako pababayaan ni Cloak.
Its never been his fault...lahat ng sakit na naramdaman ko. Nang akala ko hindi niya talaga ako mahal...hindi siya yung naniwala agad sa isang salita.
hindi siya yung bumitaw agad.
I'm wrong...he love me more than I love him. I just thought he didnt love me enough....pero lahat...lahat-lahat ibinigay niya. Lahat ng ginawa niya..
para sakin.
Kasi mahal niya ako eh...kasi ayaw niya akong masaktan. He's willing to give up anything...anything he have. There's nothing left to him...
dahil lahat gusto niyang ibigay sakin.
but all I can do is doubt his feelings.
Halos ikamatay ko lahat ng sinabi niya...sobra akong nasaktan non. Pero ngayon...alam ko na kung nasaktan ako non...higit na nasaktan non si Cloak.
"D-Dont cry..."-cloak
"Pano ako hindi iiyak?..tignan mo nga yang sarili mo. Parang iiwan mo na ko..pero hindi diba? hindi mo ako iiwan diba? Diba cloak?...sabi mo mahal mo ako.."
hindi siya sumagot...pero nakita kong ngumiti siya ng malungkot. Mahigpit na humawak ako sa kamay niya. Hindi siya pwedeng bumitaw.
hindi pwede.
"W-Whatever you do...kahit nasan ka man...at kahit sino man ang mahalin mo...n-nandito parin ako para sayo..H-Hindi ako mawawala-"
"Cloak naman! I dont want anyone else! Ikaw lang ang gusto ko...please...cloak.."
iyak na akong iyak habang nakatingin ako sa kaniya. Hindi ko na mapigilan na hindi mapahagulhol ng makita kong may tumutulo na mga luha mula sa mga mata niya.
and the way he talks..
its not like he'll be there to watch me with someone else...like he'll not be here..as in with me. Parang aalis siya...and I dont like it...
hindi ko gustong isipin kung ano pang kahulugan ang meron sa salita niya..
because honestly..
its scaring me.
"If there's o-one thing I want to wish right now...s-sana hindi ka malungkot kahit anong mangyari. I-I love your smile..."
"Your so selfish cloak...ang selfish mo! Sa mga sinasabi mo...talagang malulungkot ako. You're not dying okay?! You're not! Hindi mo ako iiwan...promise me...promise me, cloak.."
kahit nanginginig yung mga kamay niya...pinilit niya yong itinaas at itinapat sa mga labi niya. Halos hindi ko na siya makita sa nanlalabo kong paningin..
hindi ko na maitigil yung mga luha ko.
"I p-promise to love you....forever."
umiling ako.
its not the same.
I know that its not the same.
...
...
ibinaba na kami mula sa ambulansiya. Namataan ko pa di kalayuan sila andreige na namumutlang nakatingin samin. Mukang naiintindihan nung mga nagpasok samin at nagtutulak ng stretscher na wag kaming paghiwalayin ni cloak.
nakahawak parin ako sa kamay niya.
And I can see that he's forcing himself to open his eyes and look at me. Nakikita ko kung panong halos habulin niya yung hininga niya.
Nang maipasok na kami sa emergency room...agad-agad na inasikaso kami ng mga doctor. And I'm glad na hindi na nila pinag-hiwalay yung mga kamay namin.
"I love you cloak.."
he smiled at me.
I heard him murmured 'I love you' back. Ginupit yung damit niya...at may umalpas na hikbi sa mga labi ko ng makita ko yung tama niya.
I dont know how he can still talk to me...I dont know if..
he can survive this.
"He can do this Fierce. Wag ka ng masyadong mag-alala..I'm sorry. Hindi na dapat ako nakiilam. Pinalala ko ang sitwasyon. I'm sorry."
napatingin ako sa doctor na nagsalita. Si tita sage...patuloy lang ako sa pag-iyak habang nakatingin ako sa kaniya. She said he can do this..
can he?
"Tita...he'll survive right?"-me
tumango si Tita Sage...pero may nakita ako sa mga mata niya. Pagdududa...she's not sure. Hindi niya din alam kung kakayanin ni cloak...
tumingin ako ulit kay Cloak.
he's still looking at me. But I can see the pain all over his face. He's trying not to shout habang kasalukuyang may ginagawa sa kaniya yung mga doctor.
"Cloak..."
"S-Sing for me..."
umiling ako. Naramdaman ko na hinagod niya yung kamay ko gamit ng hinlalaki niya. Bumuka yung bibig niya pero hindi ko maintindihan yung mga sinasabi niya.
sinubukan kong hinaan yung paghikbi ko para marinig ko siya.
"L-Lyin' here with you so close to me..it's hard to fight these feelings when it feels so hard to breathe..I'm caught up in this moment, c-caught up in your smile.."
inangat ko yung isang kamay ko para takpan yung bibig ko...
that song..
our song.
Just a kiss.
...
...
"I've never opened up to anyone..so hard to hold back when I'm holding you in my arms..we don't need to rush this, let's just take it slow. Just a kiss on your lips in the moonlight..just a touch of the fire burning so bright and I don't want to mess this thing up..No, I don't want to push too far.."-me
tumango siya at ngumiti.
pinagpatuloy ko yung pagkanta ko habang nanatili siyang nakatingin sakin. He looks happy...sa kabila ng lahat ng nararamdaman niya ngayon.
Please...God, please dont take him away from me.
I cant..not now. Not this fast. Halos lahat na nawala sakin...hindi ko alam kung kakayanin ko pa-...no..I cant..hindi ko kakayanin. Hindi ko kakayanin kapag nawala siya.
Please...please let me have him.
I never done anything worthy...wala akong nagawa kahit ano. Pero let me make everything alright...to make the best of everything..and spend the rest of my life with him.
napatingin ako sa mga doctor ng nagkagulo sila kay Cloak.
Hindi ko na napigilan yung sarili ko..
...
...
tumayo ako at lumapit ako sa kaniya. His blinking his eyes like he cant see me. Like he's trying to see me. Yumuko ako at sinubsob ko yung muka ko sa leeg niya.
"Cloak...I cant. Please dont do this."
"I'm t-trying...for you...I'm sorry fierce...I want to try...but..."
sunod-sunod na umiling ako. Inangat ko yung ulo ako at tumitig ako sa muka niya...He's tears are pooling down the side of his eyes..
nahihirapan na siya..
I'm selfish...yes im selfish.
Because I dont want to let him go. Ayoko siyang pakawalan....kahit alam kong dapat. Kasi kitang-kita na hindi na niya kaya...pero ayoko..ayoko.
"Bakit ganon? I keep on loving yet...in the end kinukuha lang sila sakin? I dont know if I can smile again...if you're gone..I dont know how to live..without you."-me
"You can...I'll wait for you.."
hinila niya ako pababa then..
...
...
he kiss me.
If only I can stop time and stay like this forever. Sana kaya kong ibalik lahat sa oras na magkasama pa kami. Kung sana pwede...kung sana pwedeng ibalik lahat.
Bakit ba kung kailan mahal na mahal na natin yung isang tao? Kung kailan parang pang habambuhay na lahat...kung kailan parang lahat-lahat na nasa satin..
bakit at saka mawawala lahat?
how cruel this life can be...that we keep on finding our happiness but in the end that happines will be taken away from us. Hindi na ba pwedeng maging masaya...ng walang kalungkutan na kapalit?
because I want to be happy..
with cloak.
I want to be with him. I want to love him..but loving him hurt so much. Being with him is impossible right now. Without him...I dont think I can find my happiness again.
"Y-You..."
"Cloak..."
"You're the best thing that ever happened to me. And I'll n-never regret...catching that bullet for you. I understand now why you did that...b-because for someone we love...nothing matters...not even ourselves."
napayuko ako ng makita ko ang mga luha sa mga mata niya.
"F-Fight cloak...because you love me. Thats why you need to stay with me."
"I-I wish I can...but if ever...please t-try...try to live without me-"
"No!"
umiling ako.
"i cant cloak...hindi ko kaya. Wag ka naman ganiyan.....cloak...wag. Kung kaya mong makipagtalo sakin ngayon...kakayanin mo ding mabuhay...kakayanin mo-"
napatigil ako ng maramdaman ko na humuhulagpos yung kamay niya sa kamay ko.
Kasabay non may mga humila sakin at inilabas ako. No...I dont want to leave him. I want to stay by his side. Ayoko siyang iwanan..
kailangan niya ako..
kailangan niya ko!
hindi ko siya pwedeng iwan...
"IBALIK NIYO KO!"
please....bitwan niyo ko.
Nagpumiglas ako pero mahigpit yung pagkakakapit sakin nung kumuha sakin at pilit na inilalayo ako kay cloak. Hindi ko alam kung sino..
kay cloak lang ako nakatingin. Kung kailan kailangan niya ako...dapat hinsi ko siya iwanan. Kahit sa huli....kahit hanggang sa huli na lang.
I want to be there holding his hand.
He's looking at me...and he smiled at me. He's mouthing something...and with all my might...I tried to read it. To understand what he's saying.
and all I can understand is..
...
...
I love you, angel.