Kim's villa
9:30 am
ក្នុងភូមិគ្រិះធំទូលាយ មុខផ្ទះលំអរដោយសួនផ្កាចម្រុះ និងដើមឈើអមសងខាងផ្លូវ ប្រហែល1kmទើបដល់មុខរបងធំ ឯខាងក្នុងរឹតតែគួរជាទីចាប់អារម្មណ៍ តុបតែងលម្អដោយគ្រឿងសង្ហារឹមតម្លៃថ្លៃៗ ឥដ្ឋការ៉ូស្អាតថ្លាសឹងតែឆ្លុះមុខឃើញ ងាកមកមើលក្នុងផ្ទះបាយស្រ្តីវ័យកណ្តាលអាយុប្រហែល30ក្រាស់ កំពុងផ្ចិតផ្ចង់នឹងមុខម្ហូមដែលខ្លួនកំពុងចម្អិនណាស់ តែក៏កាត់ ដោយសម្លេងទូរស័ព្ទរោទិ៍ឡើង
«fin មកមើលម្ហូបបន្តិចខ្ញុំទៅទទួលទូរស័ព្ទ»
«ចា៎ អ្នកស្រី!» នាងដើរមកជំនួសដៃ គាត់ក៏ទៅទទួលទូរស័ព្ទ
«ហេឡូ ផ្ទះត្រកូលKim និយាយ!» គាត់ឆ្លើយតបទៅខ្សែម្ខាង មានន័យថាគាត់ជាអ្នកស្រីKim?
(.....)
«ថា...ថាមិច?បានខ្ញុំទៅឥលូវនេះ!» mrs.kim ប្រញាប់បិតទូរស័ព្ទហៅអ្នកបើកឡានឲបើកជូនគាត់ទៅមន្ទីរពេទ្យភ្លាម
នៅមន្ទីរពេទ្យ
«បងសម្លាញ់ បងមានកើតអីធ្ងន់ធ្ងរទេ?» mrs.kim រត់សំដៅទៅរកអ្នកមាននាមជាប្តីទាំងក្តីបារម្ភ ពិនិត្យមើលគ្រប់កន្លែង
«បងមិនត្រូវអីធ្ងន់ទេតែពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធ និងកូន នោះ...» mr.kim និយាយទាំងទឹកមុខពិបាកយល់
«ពេលនេះគេយ៉ាងមិចហើយ?»
«ពួកគេទាំងពីរនៅបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ ឯកូនតូចនោះគ្រាន់តែសន្លប់ប៉ុណ្ណោះមិនអីទេ» mr.kim និយាយទាំងទឹកមុខភ័យនិងព្រួយ
បន្តិចក្រោយមកគ្រូពេទ្យក៏ដើរចេញមកជាមួយទឹកមុខអស់សង្ឃឹម ធ្វើឲប្តីប្រពន្ទទាំងគូរធ្ងន់ទ្រូងកន្ឌុក
«ពួកគេយ៉ាងមិចហើយលោកគ្រូពេទ្យ?»
«សុំទោសផង ខ្ញុំប្រឹងអស់លទ្ធភាពហើយ!»គាត់ក្រវីក្បាលទឹកមុខស្ងួត
«ព្រះអើយ!»អ្នកស្រីKim រឹតទ្រូងស្រែករកព្រះ អាណិតប្តីប្រពន្ធមួយគូរនោះណាស់
«សូមយកសាកសព្វទៅធ្វើបុណ្យចុះ»doctor និយាយចប់ទ្វាបើក ដោយមានគ្រូពេទ្យផ្សេងអូសរទេះសាកសព្វមក និងក្មេងប្រុសម្នាក់ទៀតចេញមកពីណាមិនដឹង
«លោកអ៊ុំមែនទេដែលបុកប៉ា ម៉ាក់ខ្ញុំ?» ក្មេងតូចស្រែកសួរ Mr.kim ទាំងទឹកមុខស្លេកស្លាំង
«គឺ...គឺអ៊ំសុំទោស ប៉ា ម៉ាក់ក្មួយ ស្លាប់ហើយ!»ចប់សម្តីMr.kim ទឹកភ្នែកហូរកាត់ថ្ពាល់ក្មេងតូចម៉ាត់ៗ បញ្ជាក់ក្តីឈឺចាប់ សោកសៅពេញបេះដូង ធ្វើឲអត់អាសូរមិនបាន
«មិនពិតទេ ហឹក ហឹក គាត់មិនទាន់ស្លាប់ទេ!» គេស្រែកក្តែងៗយកដៃខ្ទប់ត្រចៀក ទាំងស្លុតចិត្ត
«អ៊ំសុំទោសណា!» អ្នកស្រីKim ចូលមកឱបគេជាប់ អង្អែលក្បាលថ្នមៗជាការលួងលោម
«ហឹក ខ្ញុំគ្មានសល់អ្នកណាទៀតទេ ហេតុអីយកគាត់ទៅទៀត ហឹកៗ!» ទឹកភ្នែកហូរកាត់ថ្ពាល់រហាម សូម្បីអ្នកស្រីKim ក៏ទប់មិនជាប់
«មិនអីទេណា! ទៅនៅជាមួយអ៊ំ អ៊ំនឹងមើលថែក្មួយឲបានល្អ ជំនួសឪពុកម្តាយក្មួយ!» mrs.kim អង្អែក្បាលគេថ្នមៗ ទើបបាត់សម្លេងយំបន្តិច
Mr. Kim ក៏callឲគេរៀបចំបញ្ចុះសព្វប្តីប្រពន្ធនោះឲរៀបរយ ទើបនាំគេទៅផ្ទះជាមួយ
ក្មេងតូចជាមួយប្តីប្រពន្ធមួយគូបោះជំហ៊ានចូលក្នុងភូមិគ្រិះធំស្គឹមស្កៃ ទាំងទឹកមុខសោកសៅ ជាពិសេសក្មេងតូចផ្ទាល់តែម្តង ថ្ពាល់នៅដាមជាប់ទឹកភ្នែកនៅឡើយ
«fin ទៅយកទឹកមួយកែវមក ហើយរៀបចំបន្ទប់មួយទៀតនៅខាងលើផង នៅជាប់បន្ទប់កូនtae»អ្នកស្រីKim ប្រាប់អ្នកបម្រើមុននឹងងាកមកនិយាយជាមួយលោកKim «បងត្រូវរបួសអស់កម្លាំងហើយទៅសម្រាកសិនទៅ!»
«អឹម!»Mr.kim ងក់ក្បាលរួចឡើងទៅបន្ទប់គាត់
«ក្មួយឈ្មោះអី អាយុប៉ុន្មាន?»
«ខ្ញុំឈ្មោះ jeon jungkook អាយុ12ឆ្នាំ»
«ក្មួយរៀនថ្នាក់ទីប៉ុន្មានហើយ នៅសាលាណា?» mrs.kim
«ខ្ញុំរៀនថ្នាក់ទី9 នៅSeoul school » Jungkook
«aww ទើបតែ12ឆ្នាំក៏រៀនថ្នាក់ទី9ហើយ?» mrs.kimសួររាងភ្ញាក់
«គឺខ្ញុំរៀនពូកែទើបរៀនលឿន» Jungkook
«អូរ បែបនេះល្អទេ? ក្មួយប្តូរមកសាលាឯកជនដែលនៅម្តុំនេះវិញទៅយ៉ាងមិចដែរ?ងាយស្រួលក្នុងការទៅម៉ោផង ណាមួយកូនអ៊ំពេលចូលរៀនវិញនឹងបានជាមួយគ្នា»
«អ៊ំស្រីមានកូនឬ?»
«ចា៎មាន កូនប្រុសគេអាយុ6ឆ្នាំហើយ ពេលនេះមិនទាន់ភ្ញាក់ពីគេងផង!» mrs.kimនិយាយរួចក៏សើចហើយបន្ត«បើក្មួយមកលេងជាមួយគេប្រាកដជាសប្បាយចិត្ត ប៉ុន្តែដំបូងគេពូកែអៀន បន្តិចហើយ!» គាត់ញញឹមតិច តែក៏លឺសម្លេងតូចឆ្មាមកកាត់ការសន្ទនាអ្នកទាំង2» mrs.kim
«ម៉ាក់!» កូនតូចដើរញីភ្នែក មើលទៅមិនទាន់ស្វាងងងុយទេ
«awwងើបហើយហេ៎សកូន!មកនេះមក!» គាត់ទាញកូនប្រុសមកអង្គុយលើភ្លៅ វែកសក់ដែលរញ៉េរញ៉ៃចេញ ថើបលើថ្ពាល់បន្តិច
«មើលទៅម៉ាក់នាំមិត្តថ្មីមកឲកូនណាTaehyung » mrs. Kim និយាយចប់ Taehyung ក៏បើកភ្នែកសម្លឹងមើលJungkook
Jungkook ក៏ញញឹមពព្រាយដាក់ Taehyung មុខក្រហមងាំង រត់ទៅពួនក្រោយលោកស្រីKim បាត់
«អា៎!!យ៉ាងមិចនឹងកូន មិចមិនរាក់ទាក់នឹងបង ឆាប់ម៉ោមិនអីទេណាកូនឆ្លាត!» mrs. Kim លួងកូនប្រុស ទើបគេដើរលបៗចេញមក
«សួ...សួរស្តី!គេជាអ្នកណាម៉ាក់?»Taehyung ឱនមុខនិយាយទាក់ៗ មុននឹងសួរ
«ចាប់ពីពេលនេះទៅគេនឹងមកនៅជាមួយយើង កូនត្រូវហៅគេបងណា!»
«បាទ!»
«យ៉ាងមិចហើយនិយាយរឿងប្តូរសាលា?» គាត់ងាកទៅសួរJungkook វិញ
«ខ្ញុំថា ខ្ញុំមិនចង់រៀនទៀតទេ!»
«ហេតុអី?»
«គឺ...»
«មិនអីទេ អ៊ំមិនបង្ខំ ធ្វើតាមក្មួយចង់ចុះ តែបើចង់ចូលរៀនពេលណាប្រាប់អ៊ំចុះ!»
«បាទ»
«Taehyung កូនទៅងូតទឹងទៅ អាលនឹងបានញុំបាយ ម៉ាក់ទៅមើលលោកប៉ាកូនសិន អឺJungkook អ៊ំផ្ញើផងបានទេ?»
«បាទ!»
«Taehyung ទៅរកបងទៅកូន!»អ្នកស្រីkim លើកTaehyung ចុះពីលើភ្លៅ រួចឲទៅJungkook
To be continued....