“WHAT ARE we waiting for?!” umalingawngaw ang boses ni Vexa.
Seryoso ang mukha ng lahat. Naghihintay ang mga ito sa kung sino ang unang kikilos.
Sa isang iglap lang ay mabilis na lumipad si Luthor patungo sa direksyon ni Kim Dwight. Na alerto ang lahat na naroon at dahil sa pagtakbo ni Luthor ay sumugod na rin ang ibang kasamahan nito na walang katakut-takot namang hinarap ng mga mabubuting Diyos at Diyosa.
Mabilis namang dumapo si Isaac at Lacsus sa tabi ng bangkay ni Kim, upang protektahan ito.
“We won’t let you, Luthor,” Lacsus mumbled and when Isaac held his hand he became a huge sword of the last.
Nang makalapit na si Luthor ay sinalubong kaagad ito ni Isaac. They exchanging attacks towards each other, and when Luthor unleashed a super strong blow, his palms glimmered before it hit Isaac.
Although the last turns himself into a buckler and Lacsus who became a sword earlier transformed into a human and who’s now holding the buckler which is Isaac.
He quickly blocked the forceful punch that Luthor gave through the buckler he’s holding.
Bahagya pa siyang napaatras sa sobrang lakas ng pwersa ng suntok nang kalaban na sinasabayan pa ng pag kislap ang kamao nito.
Nang bumwelo na naman ito para sumuntok ay mabilis na tumalon sa itaas si Lacsus at naging malaking espada ulit habang ang hawak niyang buckler ay naging si Isaac.
Bumulusok ang talim ng espada na hawak ni Isaac patungo sa kalaban. Ngunit sinalo lamang ito at binalibag nang sobrang lakas kasama siya.
Patakbong lumapit si Luthor sa bangkay ni Kim ngunit napahinto siya nang may napakalaking lobo ang humarang sa kanyang dadaanan na agad nag-anyong tao, ang Alpha ng Lupus Tribe.
Seryoso ang mukha ni Zeref habang nagningas ang mga dilaw nitong mga matang nakatitig kay Luthor na nginisihan lamang nito.
“Anong laban ng lobong kagaya mo sa isang Diyos na katulad ko?” may pangungutya nitong tanong.
“Bakit ‘di mo subukan?” pagkasabi nun ni Zeref ay mabilis niyang sinunggaban si Luthor sabay nag-anyong lobo.
Habang nagkaharapan na ang masasama at mabubuting Diyos at Diyosa ay mabilis naman ang bagwis ng mga pakpak ni Hiro. Naghahanap ito ng pagkakataong makalapit kay Kim Dwight.
Bago pa man may makapansin sa kanya upang pigilan ay nakalapit na siya sa bangkay ng kapareha.
“What do you think you are doing?” napalingon siya ng mabilis kay Ina na gumawa ng ilang hakbang papalapit sa kanya upang protektahan si Kim Dwight mula sa kanyang mga kamay.
Ngumisi lamang si Hiro rito at nang ipitik lamang nito ang mga daliri ay sumulpot bigla si Hideo at sinunggaban si Ina, ngunit ‘di man lang na alarma ang huli sa biglang pag-atake sa kanya.
Nang iangat nito ang sariling mga mata sa papalipad na nilalang sa kanya ay animo’y sumabit sa isang invisible barrier lamang si Hideo, na ngayon ay nakalutang lamang sa ere habang nagpupumiglas mula sa kapangyarihan ni Ina.
“You’re quite strong, Ina.”
Na alarma kaagad si Ina at mabilis na napalingon sa direksyon kung saan nanggaling ang boses ng Diyosa ng Walang Hanggan. At parang naubusan pa siya saglit ng ibubugang hininga sa kabang biglang bumalot sa kanyang puso.
“Gawin mo na ang gusto mong gawin sa kabiyak mo, Hiro. Ako na ang bahala sa estudyante kong ito,” kaagad namang tumungo si Hiro papunta kay Kim ngunit bago pa siya makalapit nang tuluyan ay hinarang na siya ng Diyosa ng Imortal.
Wala pang ginawa si Etreia ay nanghihinang napaluhod na si Ina sa harapan niya na siya namang nagpahagalpak sa kanya sa pagtawa “Ano ang pakiramdam na makaharap mo ang nagbigay sayo ng kapangyarihan para mabuhay ng ilang milyong taon, Ina?”
Nagsimulang umagos ang mga luha ni Ina dahil parang binabawian na siya ng kakayahang huminga nang Diyosang kaharap niya.
Tama ang sinabi ni Etreia, isa lamang estudyante niya ang matandang kaharap niya na kung ‘di dahil sa kanya ay ‘di ito aabot sa ganun kahabang taon upang ito ay manatili sa mundong ginagalawan nito. Kung totohanin, mas matanda lamang si Ina kung pagbabasehan ang hitsura kumpara sa kanya. Si Ina ay nabuhay sa ilang milyong taon, samantalang siya ay nabuhay sa ilang bilyong taon dahil isa siyang Diyosa ng Walang Hanggan.
Nanginginig ang mga labi ni Ina, ganun rin ang kanyang mga tuhod na sinasabayan ng kanyang mga luha habang nakatingala kay Etreia.
“Stop it, Etreia,” napalitan nang pagkainis ang mukha ni Etreia nang marinig ang boses ng kapatid, “Your side won’t make it against ours—”
Naitikom ni Dyspherein ang mga labi nang bumulusok sa kanya ang napakatalim na mahabang espada. Natapik niya kaagad ang dulo nito na muntik nang makahagip sa kanyang kaliwang mata. Ngunit muli itong lumipad na naman dahilan kaya napaatras siya sa atakeng ‘yun ni Etreia.
Sa pag-atras niya ay nagpakawala kaagad si Etreia nang kulay kahel na kapangyarihan. ‘Di ‘yun inasahan ni Dyspherein kaya ang tanging nagawa lamang nito ay ang iharang ang nakabukang palad sa kanyang mukha.
“Be careful next time, Dyspherein,” napamulat ng mata ang huli at nang mag-angat siya nang tingin sa harapan ay nakita niya roon si Prophenoine na hawak ang isang suklay na mayroong salamin ang likuran, pinagmasdan lamang ng Diyosang ito si Etreia na nakikipagpalitan na nang atake kay Hatress, “Kami muna ang bahala sa kapatid mo. Tulungan mo muna si Ina.”
Napasirko si Claire nang ilang beses nang sunud-sunod na bumulusok sa kanya ang mga itim na apoy na pinakawalan ni Hiro.
Nang huminto ang mga itim na apoy sa kakahabol sa kanya ay napaangat siya kaagad ng tingin at napamura na lamang nang makita si Hiro na sobrang bilis ang paglipad pabalik sa kinaroroonan ni Kim.
“F*ck!” mabilis na lumiwanag ng asul ang kanyang buong katawan paglipas nang ilang segundo ay napunta siya sa kawalan papabagsak kay Hiro na lumilipad.
“HEYA!” She quickly attacked the last with her speed.
Paikot-ikot ang kanilang katawan sa kawalan habang papabagsak. Ngumisi si Claire nang napaibabaw siya kay Hiro.
When she was about to fly away, she did just gritted her teeth when she didn’t able to escape from the tight grip of Hiro.
Sinalubong ng napakalamig na titig ni Hiro ang kanyang mga mata, “You cannot escape from the 1000 year demon,” mariin ang pagkasabi nito na animo’y wala ka na talagang kawala sa mga kamay niya.
“Then come and get me!” mabilis pa sa kidlat ang pagliwanag ng katawan ni Claire ng asul at nakawala sa pagkakahawak ni Hiro.
Bago pa man bumagsak ang katawan ni Hiro sa lupa ay naibalanse na nito ang sarili at lumipad pahabol kay Claire.
Nang mapansin ni Claire ang paghabol ni Hiro sa kanya ay humarap siya rito sabay sigaw nang, “Titania!”
Titania, her Yang Guardian quickly lunged at Hiro with its fighting stance.
“LIGHT OF THE LOST GUARDIAN!” Claire’s deep blue eyes flickered with light as she raised her double bladed sword on void.
A strong and powerful lightning that almost ruled the dark sky penetrated into her sword, and she forcefully pointed it to the direction of Hiro.
Nagwawala ang napakaraming hibla ng kidlat ang lumipad patungo kay Hiro. Bago pa madamay si Titania sa mga hibla ng kidlat ay sumirko ito papalayo kay Hiro at sunud-sunod na nagpakawala nang napakaraming espada.
Hiro just laughed devilishly and faced those million strands of the lightning and so those uncountable flying swords. He just whistled and what made Claire’s lips into awe is when she saw her lightning just passed through the body of the enemy, even the hundred swords of Titania.
‘Di pa man nakagalaw si Claire ay nasa harapan na niya si Hiro. Sumalubong sa kanyang mga mata ang napakapulang mga mata nito na animo’y babawian kana nang buhay kapag matitigan mo ito.
“Ngayon nahuli na kita—”
Hahawakan sana ni Hiro si Claire ngunit nang dumikit ang hintuturo nito sa kanyang dibdib ay kumislap nang kulay asul ang daliri nito. Tanging pagbaling lamang ni Hiro ng tingin ang nagawa niya kay Claire dahil tumilapon siya ng sobrang layo.
“I know I cannot defeat you, Hiro. But I will try to protect Kim from you as long as I can,” lumiwanag ang hawak na espada ni Claire at mabilis na sinangga ang biglang pag-atake ni Andrein na bigla lamang sumulpot para atakehin siyang okupado ang isipan, “Not too fast, God of the Wildness,” Claire gritted her teeth when she felt that her strength is no match against this enemy.
“But I am stronger than you!” tinadyakan siya ni Andrein dahilan kaya sumalpok ang katawan niya sa isang putol na puno kaya napapigil hininga na lamang siya para indahin ang sakit. At nang mag-angat siya ng tingin ay nanlaki na lamang ang kanyang mga mata nang lumipad ang napakalaking palakol ni Andrein habang umiikot ito patungo sa kanyang kinaroroonan.
Pero nakahinga siya nang maluwag nang lumiwanag ang kanyang hawak na espada na kaagad nag-anyong lalaking mestizo na may hawak na deck of cards.
“Did you just forget to summon me, my lady?” sabay hatak sa kanya papalayo kay Andrein.
“Sorry, Trecsus. My mind is preoccupied to protect Kim Dwight,” paumanhin niya habang sakay sila sa napakalaking single card ni Trecsus na nagmistulang magic carpet nilang lumilipad sa himpapawid.
“Nakalimutan mong protektahan ang sarili mo, young lady…” nagsimulang lumutang sa kawalan ang mga barahang hawak nito na kaagad namang umikot-ikot sa kanyang katawan, “He will pay for what he did to you!” sabay-sabay na nagsiliparan ang milyun-milyong mga baraha nito patungo kay Andrein.
The last tried to prevent the flying powerful cards toward him though it is very fast to avoid plus the cut that the cards being sent to him is very bloody and deep that made him whimpered from it.
Tadtad ang katawan ni Andrein sa bagay na ipinamalas ni Trecsus, ang weapon guardian ni Claire.
“Hanggang dito ka nalang, Andrein!” sigaw ni Trecsus. Mabilis ang paglipad nang sinasakyan nilang malaking single card at nang ilang metro na lamang ang layo nila kay Andrein ay mabilis na niyakap ni Trecsus si Claire at tumalon mula sa sinasakyan bagay na agad na bumulusok kay Andrein.
Tanging pagtingin na lamang ang nagawa ni Andrein sa napakalaking baraha na lumilipad patungo sa kanya habang nakaluhod, iniinda ang mga sugat.
Bago pa man maputol ang kanyang ulo ay naipikit na lamang niya ang sariling mga mata. Ngunit lumipas ang ilang segundo ay nagulat siya nang ‘di niya naramdaman ang bagay na kikitil sa kanyang buhay. Napamulat siya at napatingin sa kasama niyang Diyosa na sinalo ang napakatalim na baraha.
— CypressinBlack —