NANGINGINIG ang mga kamay ng Diyosa ng Resurrection habang pinipigilan ang baraha sa pamamagitan ng paghawak nito upang ‘di nito tuluyang makitilan ng buhay si Andrein.
Nanlilisik ang mga mata ni Angelica, ang mga bagang nito ay tumiim narin dahil sa puwersang ipinapamalas niya.
Nang tumingin siya sa may kalayuan ay nakita niyang pasugod sa kanya si Claire habang sumusunod naman nito ang weapon guardian nitong si Trecsus.
“Prepare, Angelica!” matapos ‘yung sabihin ni Claire ay napunta na ito sa harapan niya at binigyan siya nang napakalakas na sipa pero natapik niya ito.
Ngumisi si Claire nang makitang hawak parin ni Angelica ang barahang ‘di parin binibitawan nito dahil sa oras na mabitawan niya ito ay katapusan na ni Andrein na ‘di kayang makatayo mag-isa.
“Paano ba ‘yan, Angelica. Tatapusin nalang kaya kita?” saglit na lumiwanag ang katawan ni Claire na ngayon ay nasa Angeloid form na siya. Sikretong sumanib kasi rito si Titania.
“Kung kaya mo?” nagningas nang kahel ang mga mata ni Angelica. ‘Di pa man siya nakagalaw ay lumipad na ang talim ng espada ni Claire sa kanya pero mabilis na umilag ang huli. Ang mga mahahabang tela ng damit nito ay nagsisilbing mga sandata nito para pang laban at pang depensa sa Diyosa ng Imortal.
Sunud-sunod na atake ang ginawa ni Claire ngunit lahat nang ito ay nagawang depensahin ni Angelica sa pamamagitan ng mahahabang telang nasa katawan nito.
Tumawa pa ito dahil ‘di man lang ito nasugatan ni nadaplisan nang sandata ni Claire, “Tingnan natin kung makakatawa ka pa!” nayayamot na wika ng huli.
Napatingin na lamang si Angelica nang kumislap ang daliri ni Claire, nakadikit na pala sa kanyang katawan, “Goodbye!” At tumalsik ang katawan nito sa malayo dahilan kaya nabitawan nito ang napakalaking baraha.
“H—HINDI!”
Matutuwa na sana si Claire sa susunod na mangyari ngunit may isang undead ang humatak sa katawan ni Andrein dahilan kaya napaiwas ito at ang undead ang natamaan sa baraha.
“What the—!” nanlaki lamang ang mga mata ni Claire nang may humila na undead sa kanyang mga paa galing sa ilalim ng lupa. At nakita na lamang niya ang pigura ni Pharsa na nasa harapan na pala niya.
“See you in the abyss, Goddess of Immortal!” sabay lipad nang kamao nito sa mukha ng huli dahilan kaya nawalan ito ng malay.
“Young lady!” lumipad si Trecsus para tulungan si Claire ngunit sunud-sunod na sinunggaban siya nang mga undead na Diyos at Diyosang may ‘di basta-bastang kakayahan.
“I’m sorry but the Goddess who owned you have no match against me!” Pharsa announced.
Bumagsak ang katawan ni Trecsus sa lupa. Lumiwanag pa siya saglit at naging espada matapos itong tadtarin ng atake at kapangyarihan ng mga undead.
“Sinong nagsabing tatakasan mo ako!?” paglingon ni Pharsa sa isang direksyon ay napasirko na lamang siya at sunud-sunod na iniwasan ang milyun-milyong palaso na lumilipad sa kanya.
Vanessa, the Goddess of Wolves hissed in anger when she saw Pharsa survived from those million arrows she sent.
“UNDEAD ATTACK!” Pharsa announced and a million of undead lunged their attack consecutively towards the Goddess of the Wolves.
Alerto ang mga mata ni Vanessa, pinagmasdan ng maigi ang mga galaw ng mga undead na kapag ‘di siya makakatakas rito ay sasapitin na niya ang kanyang kamatayan.
Ilang metro na lamang ang layo ng mga undead kay Vanessa na siya namang ikinatuwa ni Pharsa. Ngunit agad na napawi ang mga ngiti nito sa labi nang biglang nagsilitawan ang milyun-milyon ring dambuhalang lobo sa kawalan, na agad namang sinunggaban ang mga undead.
“Huwag ako, Pharsa!”
Napaatras nang mabilis si Pharsa nang muntikang mahagip ang kanyang leeg sa hawak na espada ni Vanessa na bigla lamang napunta sa harapan niya.
Napa summon na rin ang huli nang espada at nakikipagpalitan nang atake kay Vanessa.
Bahagyang na-ikurba ni Vanessa ang katawan nang tagain ni Pharsa nang pahalang ang kanyang tagiliran. Mabilis naman ang pagtayo niya muli sabay tadyak kay Pharsa pero nasanggga ito ng huli gamit ang espada.
Aamba pa sana si Pharsa nang atake ngunit agad nang tumalon sa ere si Vanessa. Mabilis ang galaw ng mga kamay at daliri nitong kinuha ang sandatang pamana sa may likuran niya. ‘Di pa man nakasugod si Pharsa sa kanya ay nasa kamay na niya ang kanyang busog at palaso.
“Bulls eye!”
‘Di na nakakilos pa si Pharsa nang sunud-sunod na tumaob sa kanyang sikmura ang mga palasong pinakawalan nang huli.
“Ugh!” napasuka siya nang dugo pero gumuhit pa rin ang ngisi nito.
“Sabay tayong mamatay, Vanessa!”
Kinilabutan si Vanessa sa narinig at sa paglingon niya sa kanyang likuran ay nanlaki lamang ang kanyang mga mata nang ‘di niya inasahan ang isang undead na may hawak na patalim at sinaksak siya sa kanyang sikmura ng paulit-ulit.
“U-ugh!” sumirit ang kanyang dugo sa kanyang mula sa kanyang tiyan na ngayon ay dumaloy na sa kanyang damit.
“T—told you!” si Pharsa na nakangisi at unti-unti nang nanghihina.
‘Di pa man bumagsak ng tuluyan ang katawan ni Vanessa ay may sumalo na rito.
“V—vanessa—”
Nakatitig lamang si Vanessa sa kanyang nobyong Diyos ng mga Dracula at pinipilit ang sariling ngumiti rito.
“Its okay,” Tristan caressed his fingertips to the cheeks of his beloved Goddess of the Wolves, “You did great, Vanessa,” he’s smiling but there’s a pain that can be seen inside his eyes. Meanwhile, Vanessa is now silently crying, coughing some blood.
“S—sorry…”
“Always remember. No matter where you are I will always follow you…” seryoso ang mga titig ni Tristan na ibinibigay kay Vanessa. Habang napailing na lamang ang huli.
“Y—you don’t have t—to,” nagsimulang lumiwanag ang katawan ni Vanessa. Senyales na oras na niya.
“¿Eso es lo que prometí antes de la derecha? Recuerda, siempre te amaré mi diosa,” (That's what I promised before right? Remember, I will always love you my Goddess). At hinalikan niya ang noo ni Vanessa na mahinang humihikbi habang unti-unti na itong nalusaw.
“Always p—put on y—your mind that, my l—love for you will not c—change,” nahawakan pa niya ang mukha ni Tristan saka siya tuluyan naging kumikislap na alikabok.
Kasabay nang pagkalaho ng katawan ni Vanessa ay ang siya ring pagningas ng mapupulang mga mata ni Tristan. Ang mapuputla at maskulado nitong katawan ay unti-unting lumaki. Mga pangil nito ay nagsilabasan ng tuluyan. Bigla pang lumabas ang napakalaki nitong paniking pakpak at mabilis na humarap kay Pharsa na halos pigilan na ang paghinga.
“Buhay ang kinuha. Buhay rin ang kapalit,” nag-aapoy sa galit ang mga mata nito.
Nagsimulang umatras si Pharsa habang nakaupo sa lupa at iniinda ang mga sugat niyang natamo.
“Wala ka nang laban sa sitwasyon mo ngayon, Pharsa. Alam mo ba kung paano kita papatayin?!”
Paatras parin ng paatras si Pharsa nang paupo pero napahinto siya nang may mahawakan siyang bangkay. Sa pagtingin niya rito ay mas lalong binalot ang kanyang buong pagkatao ng takot nang makita kung sinong bangkay ito. Si Andrein na may bakat ng kagat sa leeg.
Pag-angat ni Pharsa muli ng tingin kay Tristan ay ang siya ring pagkakita niya ng milyun-milyong Dracula na nagsiliparan sa himpapawid, inaatake ng mga ito ang iba’t-ibang halimaw na ‘di kasapi ng mga ito.
Wala nang nagawa si Pharsa nang hatakin ni Tristan ang kanyang leeg at iniangat sa kawalan. She’s too weak to fight back because of the wound she had.
Hindi siya makakilos nang higpitan ni Tristan ang paghawak sa kanyang leeg.
“ACK—!” ‘di na niya magawang huminga pa. Hanggang sa nakita na niya ang pagbuka ng bibig ni Tristan. Nagpupumilit siyang tanggalin ang pagkahawak sa leeg niya. Pero huli na ng higopin ni Tristan ang kaluluwang meron siya.
“AHHH!” umalingawngaw ang impit niyang sigaw nang tuluyang lumabas ang kulay itim na usok mula sa kanyang bibig papasok sa bibig ni Tristan.
Sa isang iglap lang ay bumagsak na ang katawan nitong tuyo na ang balat at unti-unting nang naging kalansay.
— CypressinBlack —