Part 7
Yibo ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ
သင်္ဘောကို ပြန်စောင့်နေတာ သုံးရက်မြှောက်ရှီပြီ ဖြစ်သည်။ ယနေတိုင်ထိ သင်္ဘောတစ်စီး
စက်လှေတစ်စီးမှမလာသေးဘူးဖြစ်သည်။
" အားယွင့် မင်းအဝတ်စီးပြီးထောင်ထားတဲ့ ဝါးလုံးက နိမ့်များနိမ့်နေသလား "
" ဟိုမှာလေ အစ်ကိုလေး အမြင့်ကြီးပဲ
သဘေင်္ာလာရင် သေချာပေါက် မြင်နိုင်ပါတယ် "
အားယွမ့်တောင်ကုန်းကို လက်ညှိုးထိုးပြီး ပြောပြသည်။ Yibo အလွန်စိတ်ညစ်လာသည်။ ဖိုးဖိုးကိုလည်းလွမ်းတယ် ပါးပါးကိုလည်း အရမ်းလွမ်းတယ် သူကို့ပါးပါးစိတ်ပူနေမှာ သေချာသည်။
" သခင်လေး ကျွန်တော့်သစ်တော်သီး ရလာတယ် သစ်တော်သီးအပင်ရှီတယ် သိလားသခင်လေး "
ဝေ့ရင်း ပြောနေပေမဲ့ တုပ်တုပ်မှမလှုပ်တဲ့ သခင်လေးက စိတ်ပျက်စွာထိုင်မြဲပဲထိုင်နေသည်။
"သခင်လေးရော့ "
သစ်သီးကိုတစ်ကိုက် ကိုက်စားပြီး သခင်လေးကို ပေးလိုက်သည်။
" သခင်လေး!..သခင်လေး နေမကောင်းဘူးလား "
Yiboနဖူးကိုစမ်းပြီး ဝေ့ရင်းမေးလိုက်သည်။
"အစ်ကိုလေးက အိမ်ပြန်ချင်နေတာ "
" အိမ်မပြန်ရလည်း ဘာဖြစ်လဲ ဒီမှာ
ကျွန်တော့်က သခင်လေးကို ရှာကျွေးမှာပေါ့
ဂရုလည်းစိုက်မယ်လေ "
" အဲ့တော့..အဲ့တော့ငါ့က ဒီမှာတစ်သက်လုံးနေရမှာလား ဝေ့ရင်း မင်းမကောင်းဘူး "
" သခင်လေး "
သခင်လေးမှိုင်ပြီ အစားမစားပဲ ထိုင်နေသည်။
" အစာတော့စားပါ သခင်လေး အစာစားမှအားရှီမှာပေါ့ သခင်လေးအိမ်ပြန်ဖို့အားရှီဖို့လိုတယ်လေ "
" ဟုတ်ပါတယ် အစ်ကိုလေးရယ် အစာစားမှဆေးသောက်လို့ရမှာ "
အားယွမ့်နဲ့ဝေ့ရင်းပြောနေလည်း ဘာမှပြန်မပြောပဲ တုပ်တုပ်မှမလှုပ်တဲ့ Yibo
" သခင်လေး စားပါ..သခင်လေးအစာစားရင် သခင်လေးကို ကုန်းပိုးပြီး တောထဲအနှံလိုက်ပြမယ် "
" တကယ်လား "
မျက်နှာဝင်းလက်လာတဲ့ သခင်လေး ကျွန်တော့်သခင်လေးက တကယ်ကလေးလေးကျနေတာပဲ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ
"တကယ်ပြောတာပါ စားနော် "
သခင်လေးလက်ထဲအသီးထည့်ပေးလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ဒါပေမဲ့ မင်းခါးနာမှာပေါ့ "
စိုးရိမ်တက်ပြီးစိတ်ပူပေးတာကတော့ အရင်ကအတိုင်းပဲ
" မနာပါဘူး...စားနော်သခင်လေး တစ်လုံးကုန်အောင်စား "
သစ်သီးစားရင်း ခေါင်းညိတ်နေတဲ့ သခင်လေး ဒီသခင်လေးကို ကျွန်တော့်သိပ်ချစ်တယ် သခင်လေးနားမှာ တစ်သက်လုံး အတူတူရှီနေစေချင်သည်။
"ကုန်သွားပြီ "
" ကျွန်တော့်ကျောပေါ်တက် "
သခင်လေး ကျွန်တော့်ကျောပေါ်တက်နေတုန်း
" ဟိုမှာသဘောၤ!...ဟိုမှာသဘောၤ "
အားယွမ့်က ပင်လယ်ဘက်လက်ညိုးထိုးပြီး ပြောပြသည်။ Yibo ကျောပေါ်ကနေ အောက်ဆင်းလိုက်ပြီး သူအပေါ်အင်္ကျ ီကို ချွတ်ကာ
" ဟေး...ဒီမှာ ငါတို့ရှီတယ် "
ဝေ့ရင်းသဘောၤကိုကြည့်လိုက်တော့ မုကျီမိစ္ဆာ
ဖန်းတီးထားတဲ့ သဘောၤဖြစ်နေသည်
"ဒီမိစ္ဆာကတော့ သေသွားတာတောင် ဒုက္ခပေးတုန်း "
ပင်လယ်ထဲဆင်းသွားတဲ့ သခင်လေးနဲ့
အားယွင့်သဘောၤပေါ် စိတ်ညို့ခံရတဲ့ သခင်လေးနဲ့ အားယွင့်ကို စိုးရိမ်ကာ
" သခင်လေး မဆင်းနဲ့ "
ဝေ့ရင်းပြေးလိုက်တားရင် သူခန္ဓာကိုယ်က ရေထဲရောက်သွားတာကြောင့် ခြေထောက်ကနေ
အမြှီးအဖြစ်သို့ပြောင်းသွားသည်။
"ဝေ့..ဝေ့ရင်း..မင်းက "
ဝေ့ရင်းခေါ်သံကြောင့် Yiboလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ လှပတဲ့ အမြှီးထွက်လာတဲ့ ဝေ့ရင်းကို
တွေ့ရသည်။ အားယွမ်နဲ့ Yibo ကြောင်ကြည့်နေတုန်း ဝေ့ရင်း ပင်လယ်ထဲသို့ကူးသွားပြီး ဖြစ်သည်။
" ဝေ့ရင်း..ဝေ့ရင်း "
ဝေ့အစ်ကိုနောက် အသည်းအသန်လိုက်နေတဲ့ အစ်ကိုလေးကို အားယွင်ဆွဲထားလိုက်သည်
" ဒီမိစ္ဆာကောင် ငါနဲ့တွေ့မယ် "
ဝေ့ရင်း မုကျီရှီရာကူးခတ်ရင်း ပလွေကို မှုတ်လိုက်သည် ပလွေမှုတ်လိုက်တာနဲ့ ငါးမိစ္ဆာ ကွမ်းရီနဲ့ကျင်းလုံပေါ်လာပြီး ရေဘဲဝဲမိစ္ဆာကို တိုက်ခိုက်ရင်း ချုပ်နှောင်ထားလိုက်သည်။
"သေပေတော့ "
ဝေ့ရင်း ဝိညာဉ်ခြွေဓားနဲ့ မိစ္ဆာရဲ့ ဗိုက်ကို ထိုးချလိုက်သည်။
" အားးး "
မိစ္ဆာ ခန္ဓာကိုယ်လည်း အငွေ့ဖြစ်သွားသလို
သူဖန်းဆင်းထားတဲ့ သဘောၤလည်း ပျောက်သွားသည်
" သူဘယ်တော့မှ မရှင်သန်နိုင်တော့ဘူး သရဲအဖြစ်တောင် ပြန်လာနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး မင်းသားလေး "
ဝမ်နင်ပေါ်လာပြီး ပြောလိုက်သည်။
" ဒီမိစ္ဆာကောင် ရှင်တုန်းကလည်း ငါ့သခင်လေးကို ဒုက္ခပေးတယ် အခုလည်း မကောင်းဆိုးဝါးဖြစ်သွားတော့လည်း ငါရှေ့တော့ပေါ်မလာရဲပဲ ငါ့သခင်လေးကို နောက်ကွယ်ကနေ အကောက်ကြံနေတာ "
" ဟုတ်တယ်မင်းသားလေး ဒီလောက်ကောက်ကျစ်တဲ့ ကောင်ကို ရှင်းပစ်တာကောင်းတယ် "
" အင်း သခင်လေးက ငါဘာလဲသိသွားပြီ "
" ပြန်သွားလို့ဖြစ်ပါ့မလား မင်းသားလေး အခုသခင်လေးက အရင်သခင်လေးစိတ်နဲ့ တခြားစီဆိုတော့ "
" မင်းသိနေတာပဲ ဒါပေမဲ့ ငါပြန်သွားမယ် သခင်လေးကို ငါ့မခွဲနိုင်ဘူး "
"စဉ်းစားပါအုန်း မင်းသားလေး ပြန်သွားဖို့ မသင့်ဘူး "
" ဟုတ်တယ် စဉ်းစားပါဦး "
သူကို ငါးမိစ္ဆာကွမ်းရီနဲ့ ဝမ်နင်ကတားနေသလို အစောန သခင်လေးက သူကိုမြင်တော့ အရမ်းလန့်သွားတာကို ကြည့်ပြီး ဝေ့ရင်းဘာလုပ်ရမှန်း မသိဖြစ်သွားသည်။
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Zawgyi
Part 7
Yibo ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ
သေဘၤာကို ျပန္ေစာင့္ေနတာ သံုးရက္ေျမႇာက္ရွီၿပီ ျဖစ္သည္။ ယေနတိုင္ထိ သေဘၤာတစ္စီး
စက္ေလွတစ္စီးမွမလာေသးဘူးျဖစ္သည္။
" အားယြင့္ မင္းအဝတ္စီးၿပီးေထာင္ထားတဲ့ ဝါးလံုးက နိမ့္မ်ားနိမ့္ေနသလား "
" ဟိုမွာေလ အစ္ကိုေလး အျမင့္ႀကီးပဲ
သေဘင္္ာလာရင္ ေသခ်ာေပါက္ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္ "
အားယြမ့္ေတာင္ကုန္းကို လက္ၫွိုးထိုးၿပီး ေျပာျပသည္။ Yibo အလြန္စိတ္ညစ္လာသည္။ ဖိုးဖိုးကိုလည္းလြမ္းတယ္ ပါးပါးကိုလည္း အရမ္းလြမ္းတယ္ သူကို႔ပါးပါးစိတ္ပူေနမွာ ေသခ်ာသည္။
" သခင္ေလး ကြၽန္ေတာ့္သစ္ေတာ္သီး ရလာတယ္ သစ္ေတာ္သီးအပင္ရွီတယ္ သိလားသခင္ေလး "
ေဝ့ရင္း ေျပာေနေပမဲ့ တုပ္တုပ္မွမလႈပ္တဲ့ သခင္ေလးက စိတ္ပ်က္စြာထိုင္ၿမဲပဲထိုင္ေနသည္။
"သခင္ေလးေရာ့ "
သစ္သီးကိုတစ္ကိုက္ ကိုက္စားၿပီး သခင္ေလးကို ေပးလိုက္သည္။
" သခင္ေလး!..သခင္ေလး ေနမေကာင္းဘူးလား "
Yiboနဖူးကိုစမ္းၿပီး ေဝ့ရင္းေမးလိုက္သည္။
"အစ္ကိုေလးက အိမ္ျပန္ခ်င္ေနတာ "
" အိမ္မျပန္ရလည္း ဘာျဖစ္လဲ ဒီမွာ
ကြၽန္ေတာ့္က သခင္ေလးကို ရွာေကြၽးမွာေပါ့
ဂရုလည္းစိုက္မယ္ေလ "
" အဲ့ေတာ့..အဲ့ေတာ့ငါ့က ဒီမွာတစ္သက္လံုးေနရမွာလား ေဝ့ရင္း မင္းမေကာင္းဘူး "
" သခင္ေလး "
သခင္ေလးမိႈင္ၿပီ အစားမစားပဲ ထိုင္ေနသည္။
" အစာေတာ့စားပါ သခင္ေလး အစာစားမွအားရွီမွာေပါ့ သခင္ေလးအိမ္ျပန္ဖို႔အားရွီဖို႔လိုတယ္ေလ "
" ဟုတ္ပါတယ္ အစ္ကိုေလးရယ္ အစာစားမွေဆးေသာက္လို႔ရမွာ "
အားယြမ့္နဲ႔ေဝ့ရင္းေျပာေနလည္း ဘာမျွပန္မေျပာပဲ တုပ္တုပ္မွမလႈပ္တဲ့ Yibo
" သခင္ေလး စားပါ..သခင္ေလးအစာစားရင္ သခင္ေလးကို ကုန္းပိုးၿပီး ေတာထဲအႏွံလိုက္ျပမယ္ "
" တကယ္လား "
မ်က္ႏွာဝင္းလက္လာတဲ့ သခင္ေလး ကြၽန္ေတာ့္သခင္ေလးက တကယ္ကေလးေလးက်ေနတာပဲ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ
"တကယ္ေျပာတာပါ စားေနာ္ "
သခင္ေလးလက္ထဲအသီးထၫ့္ေပးလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါေပမဲ့ မင္းခါးနာမွာေပါ့ "
စိုးရိမ္တက္ၿပီးစိတ္ပူေပးတာကေတာ့ အရင္ကအတိုင္းပဲ
" မနာပါဘူး...စားေနာ္သခင္ေလး တစ္လံုးကုန္ေအာင္စား "
သစ္သီးစားရင္း ေခါင္းညိတ္ေနတဲ့ သခင္ေလး ဒီသခင္ေလးကို ကြၽန္ေတာ့္သိပ္ခ်စ္တယ္ သခင္ေလးနားမွာ တစ္သက္လံုး အတူတူရွီေနေစခ်င္သည္။
"ကုန္သြားၿပီ "
" ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာေပၚတက္ "
သခင္ေလး ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာေပၚတက္ေနတုန္း
" ဟိုမွာသေဘာၤ!...ဟိုမွာသေဘာၤ "
အားယြမ့္က ပင္လယ္ဘက္လက္ညိုးထိုးၿပီး ေျပာျပသည္။ Yibo ေက်ာေပၚကေန ေအာက္ဆင္းလိုက္ၿပီး သူအေပၚအက်ၤ ီကို ခြၽတ္ကာ
" ေဟး...ဒီမွာ ငါတို႔ရွီတယ္ "
ေဝ့ရင္းသေဘာၤကိုၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ မုက်ီမိစၧာ
ဖန္းတီးထားတဲ့ သေဘာၤျဖစ္ေနသည္
"ဒီမိစၧာကေတာ့ ေသသြားတာေတာင္ ဒုကၡေပးတုန္း "
ပင္လယ္ထဲဆင္းသြားတဲ့ သခင္ေလးနဲ႔
အားယြင့္သေဘာၤေပၚ စိတ္ညို႔ခံရတဲ့ သခင္ေလးနဲ႔ အားယြင့္ကို စိုးရိမ္ကာ
" သခင္ေလး မဆင္းနဲ႔ "
ေဝ့ရင္းေျပးလိုက္တားရင္ သူခႏၶာကိုယ္က ေရထဲေရာက္သြားတာေၾကာင့္ ေျခေထာက္ကေန
အၿမႇီးအျဖစ္သို႔ေျပာင္းသြားသည္။
"ေဝ့..ေဝ့ရင္း..မင္းက "
ေဝ့ရင္းေခၚသံေၾကာင့္ Yiboလွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ လွပတဲ့ အၿမႇီးထြက္လာတဲ့ ေဝ့ရင္းကို
ေတြ့ရသည္။ အားယြမ္နဲ႔ Yibo ေၾကာင္ၾကၫ့္ေနတုန္း ေဝ့ရင္း ပင္လယ္ထဲသို႔ကူးသြားၿပီး ျဖစ္သည္။
" ေဝ့ရင္း..ေဝ့ရင္း "
ေဝ့အစ္ကိုေနာက္ အသည္းအသန္လိုက္ေနတဲ့ အစ္ကိုေလးကို အားယြင္ဆြဲထားလိုက္သည္
" ဒီမိစၧာေကာင္ ငါနဲ႔ေတြ့မယ္ "
ေဝ့ရင္း မုက်ီရွီရာကူးခတ္ရင္း ပေလြကို မႈတ္လိုက္သည္ ပေလြမႈတ္လိုက္တာနဲ႔ ငါးမိစၧာ ကြမ္းရီနဲ႔က်င္းလံုေပၚလာၿပီး ေရဘဲဝဲမိစၧာကို တိုက္ခိုက္ရင္း ခ်ဳပ္ေနွာင္ထားလိုက္သည္။
"ေသေပေတာ့ "
ေဝ့ရင္း ဝိညာဉ္ေႁခြဓားနဲ႔ မိစၧာရဲ့ ဗိုက္ကို ထိုးခ်လိုက္သည္။
" အားးး "
မိစၧာ ခႏၶာကိုယ္လည္း အေငြ့ျဖစ္သြားသလို
သူဖန္းဆင္းထားတဲ့ သေဘာၤလည္း ေပ်ာက္သြားသည္
" သူဘယ္ေတာ့မွ မရွင္သန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး သရဲအျဖစ္ေတာင္ ျပန္လာႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး မင္းသားေလး "
ဝမ္နင္ေပၚလာၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
" ဒီမိစၧာေကာင္ ရွင္တုန္းကလည္း ငါ့သခင္ေလးကို ဒုကၡေပးတယ္ အခုလည္း မေကာင္းဆိုးဝါးျဖစ္သြားေတာ့လည္း ငါေရ႔ွေတာ့ေပၚမလာရဲပဲ ငါ့သခင္ေလးကို ေနာက္ကြယ္ကေန အေကာက္ႀကံေနတာ "
" ဟုတ္တယ္မင္းသားေလး ဒီေလာက္ေကာက္က်စ္တဲ့ ေကာင္ကို ရွင္းပစ္တာေကာင္းတယ္ "
" အင္း သခင္ေလးက ငါဘာလဲသိသြားၿပီ "
" ျပန္သြားလို႔ျဖစ္ပါ့မလား မင္းသားေလး အခုသခင္ေလးက အရင္သခင္ေလးစိတ္နဲ႔ တျခားစီဆိုေတာ့ "
" မင္းသိေနတာပဲ ဒါေပမဲ့ ငါျပန္သြားမယ္ သခင္ေလးကို ငါ့မခြဲႏိုင္ဘူး "
"စဉ္းစားပါအုန္း မင္းသားေလး ျပန္သြားဖို႔ မသင့္ဘူး "
" ဟုတ္တယ္ စဉ္းစားပါၪီး "
သူကို ငါးမိစၧာကြမ္းရီနဲ႔ ဝမ္နင္ကတားေနသလို အေစာန သခင္ေလးက သူကိုျမင္ေတာ့ အရမ္းလန႔္သြားတာကို ၾကၫ့္ၿပီး ေဝ့ရင္းဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္သြားသည္။
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️