Müzik : Emre Yıldırım - gelmesen de beklerim ...
Medya : Saye HEKİMOĞLU
"Kes sesini artık ... Sana sus dedim ! Bu konuyu bir daha açarsan seni yemin ederim kendi ellerimle öldürürüm."
Usulca kapının yanına geçtim ve dinlemeye devam ettim.
"Bak beni deli etme. Sinirlenince nasıl bir insan olduğumu gayet iyi biliyorsun sen !"
Telefonu tutan elleri sinirden o kadar gerilmişti ki damarları belli oluyordu.
"Lan kes artık şu sesini yoksa o dilini koparıp sana yediririm."
Hararetli konuşmanın sonunda uzunca bir sessizlik olmuştu . Ona bakmaya da korktuğum için öylece bekliyordum . Acaba kiminle konuşuyordu . Beni serbest bırakacak mıydı ?
"Sen ne aradığını zannediyorsun burada ?"
Kolumu tıpkı kuklaymışım gibi ileri geri sallıyordu. En sonunda koparıp ona verecektim nasıl olsa bir gün onu da yapacaktı . Bir daha ugraştırmak istemezdim .
"Heeeey sana diyorum salak mısın ? Çık artık şu hayal dünyandan ."
Onun yüzüne bakmaya devam ediyordum hem ne diyecektim ki ? Sen telefonda konusuyordun ben de gizlice seni mi dinledim diyecektim.
Bunları söylesem zaten bana direkt ölüm yöntemlerini sayıp bir tanesini seçmemi isteyecekti.
Ölmek için çok genç ve güzeldim. Ölümün eşiğindeydim ama hala neler düşünüyordum.
Saçma sapan düşüncelerden Kuzey denen adamın bağırmasıyla sıyrılmıştım.
"Sen aptal mısın kızım sana kaç defa söyledim benim sorduğum sorulara cevap vereceksin diye. "
Kolumdan tutup hiçbir şey önemsemeden beni odaya fırlattı ve kapıyı da kilitledi.
Kaç saattir bu odadaydım bilmiyorum ama karnım acıkmış ve çok susamıştım. Kuzey denen adam da gelmiyordu yanıma beni öldürmek istiyordu galiba .
Kapı birden şiddetle açıldı ve içeri Kuzey denilen adam girdi .
"Ne yapıyorsun ? Aklın başına geldi mi . Yoksa gizli gizli beni dinlemeye devam mı edeceksin dağ keçisi ?"
Dağ keçisi senin anandır . Demek istesem de tabiki de diyemedim . Sonuçta canımı yolda bulmadım ben .
"Bir daha yapmayacağım söz ama ne olur bırak beni evime , ailemin yanına gideyim ."
İnanmayan gözlerle bana bakıyordu . Sanki ondan ağzıyla kuş tutmasını istemiştim .
"Seni bırakacağımı söyledim sana değil mi ." Dedi ve ekledi ; " al bunları giyin çok iğrenç kokuyorsun "
Kafamı onaylarcasına aşağı yukarı salladım.
"İstersen çıkabilirim ama istemezsen de çok da ısrar etmem ." Dedi .
Lafını bitirdikten sonra sonuna da sinsi bir gülüş eklemeyi unutmamıştı. Bu adam gerçekten çok dengesizdi. Beni gerçekten ömrümün sonuna kadar burada tutabilir miydi ?
Kuzey kapıyı arkasından açık bir şekilde bırakıp gitmişti. Bende hızlıca yerini bile bilmediğim lavabonun yolunu tutmuştum .
Bilmem kaçıncı yanlış kapıydı bu açtığım ama artık daha fazla tutamayacağımı biliyordum. Son bir kapı kalmıştı bu koridorda, koşarak onun önüne gelip hızlıca açtım . Derin bir nefes alarak lavaboya girdim ve dans etmeye başladım diyemeyeceğim tabikide kendimi klozetin üzerine bıraktım.
Böyle durumdan daha beter ne olabilir diye düşünüp dururken çantamı açtığımda hiç malum esyamın olmadığını gördüm .
Etrafta dolanıp dururken kurutma makinesinin üzerinde tertemiz ütülü bir siyah tişört gördüm . Kuzeyindi galiba . Hemen bir parça kopardım kullanmak üzere ve yine güzelce katlayıp hiçbir şey olmamış gibi yerine koydum .
Ne yapsaydım yani , benimle yine dalga geçmesini hiç istemezdim . Üzerimi de değiştirdikten sonra, usulca banyodan çıktım ve odama doğru ilerlemeye başlamıştım ki etrafa şöyle bir baktığımda , odanın nerede olduğunu unuttuğumu fark ettim.
Şimdi işin yoksa bir daha tüm odaların kapısını açıp bakacaktım.
Sırasıyla açıp bakarken birden siyah kapılı daha önce hiç görmediğim bir odanın önüne geldim . Meraktan içim içimi yiyordu . Açıp açmamak arasında kalmıştım .
En sonunda merakıma yenik düşerek açtım ve içeriyi incelemeye koyuldum .
Büyük bir kütüphane vardı içeride . Kitapların hepsi eski tip hatta ilk basım bile olabilirdi .
"Sen ne arıyorsun odamda !"
Yerimden sıçramıştım onun bağırmasıyla . Sanki bilerek girmiştim çok meraklısı olduğum odasına . Evet bilerek girdin der gibi dediğinizi duyar gibiyim.
"Sana bir soru sordum değil mi ? Bana cevap ver ne arıyordun odamda ?"
Hala bağırmaya devam ediyordu . Bu adamın bir kapatma düğmesi falan yok muydu acaba eğer öyle bir düğmesi olsaydı kapatır düğmesini de bozardım.
" Bak Saye bana cevap ver yoksa seni bu odaya bağlar kapını da hiç açmam . "
" Ya tamam kendi odamı arıyordum hani beni kilitlediğin oda varya onu işte . Sonra da yanlışlıkla bu senin odana girdim bende çıkıyordum şimdi zaten . "
Tam yanından sıyrılıp geçerken bileğimden sıkıca kavradı ve beni kendisine çekti .
"Sana bu son ikazım. Eğer bir daha bu evde elini kolunu sallayarak gezersen seni çok kötü be- "
Lafin nere gideceğini çok iyi biliyordum ve buna izin veremezdim. O iğrenç kelimelerini duymak dahi istemiyordum .
"Tamam söz bir daha yapmayacağım . Şimdi lütfen bileğimi bırak acıtıyorsun. "
Bileğim nerdeyse moraracak duruma gelmişti ki bunu o da fark etmiş olacak ki hemen bırakmıştı.
Hızlıca hatırladığım odama doğru koştum ve kendimi yatağın üzerine bırakarak ağlamaya başladım .
Güçlüydüm evet ama tüm bunları yaşadıktan sonra bu kadar ayakta kalabiliyordum .
Gözlerim artık bu yorgunluğu taşıyamıyor olacak ki kendini hemen salıverdi ve kendiliğinden kapanıp güzel bir uykunun kollarına kendini bıraktı .
"Uyan artık burası senin babanın evi değil "
Dürtüp beni uyandırmaya çalışan Kuzeye baktım ve öte tarafa dönüp uyumaya devam ettim .
"Sana diyorum sarı kafa uyan artık yoksa seni ıssız bir ormana bırakır orada ölmeni beklerim ."
Ciddi misin der gibi yüzüne baktım hiçbir mimik oynamıyordu . Gayet de ciddi gözüküyordu .
Hızlıca yataktan kalktım ve ona doğru bakmaya başladım .
"Hadi şimdi bana kahvaltı hazırla , ekmeğim güzelce kızarmış olsun ha bir de üzerine reçel sürmeyi unutma olur mu ? "
Kafamı usulca salladım ve mutfağın yolunu tutup ilerlemeye başladım. Onun da peşimden geldiğini hissedebiliyordum .
Sonunda birkaç bir şey hazırlamış masaya koymuştum . İnadına ekmeğini de bir güzel yakmış simsiyah yapmıştım . Üzerine de reçel sürüp önüne koydum . İçten içe kahkaha atarken dışımdan ifadesiz bir şekilde ona bakıyordum .
Kızarmış hatta yanmış ekmeğini usulca yerken bana doğru gülerek bir bakış attı ve konuşmasına başladı.
" Ekmeğim tam da istediğim gibi olmuş ellerine sağlık "
Yanmış ekmeğini afiyetle yiyordu . Bu adam da böyle tuhaf bir insandı işte .
" Ömrün boyunca bana hep yanmış ekmek yapsan da böyle yerim ben "
Okuyup emeğime destek veren herkese teşekkürler. Umarım beğendiğiniz bir bölüm olmuştur.❤️
Yorumlarda buluşmak dileğiyle...