BLOOD splattered on the ground yet a huge tornado appeared on Hermoine’s spot as she screamed in horrible pain.
Nanlaki ang mga mata ni Cecilia habang sinusubukang makawala sa naglalakihang bato na ‘di matanggal sa kanyang paanan, “This is bullshit!” nakakunot na ang noo nitong nakatitig sa buhawing nasa kinaroroonan ni Hermoine na palaki ng palaki. Samantalang si Hermoine naman sa loob nito ay ‘di parin tumigil sa kakasigaw.
Unti-unting hinihigop ng buhawi ang lahat ng bagay na natatangay sa pwersang ipinapamalas nito. Maliban kay si Cecilia na ‘di man lang mahatak sa kanyang kinatatayuan. Hanggang sa ‘di na masukat ang laki ng buhawi na kagagawan ng matinding emosyon ni Hermoine.
Sa sobrang lakas ng hanging taglay nito ay napupunit na ang suot na damit ni Cecilia na kulang nalang ay malantad na nang tuluyan ang hubad niyang katawan.
She made a dark shield to protect herself pero winasak ito ng wala sa oras nang taglay na hangin ng buhawi. Nang tingalain niya ito ay naaninag na niya sa loob nito si Hermoine na nakalutang. Nakabaon parin ang dalawang patalim niya na inihagis rito. Ganun rin ang matutulis na bagay na nasa binti parin nito. Walang tigil ang pagdurugo ng mga sugat.
Nakapikit lamang ang mga mata ni Hermoine na lumutang. Her scream were getting weaker and weaker until she stopped doing it. A stains of blood on her cloak is totally visible that came from her chest’s wound so do her leg.
Sa totoo lang, wala na siya sa kanyang sarili. She’s not the one who’s controlling herself anymore. It’s her power within her. Wala na siyang malay sa kanyang sitwasyon at dahil nasa puso niya ang tapang na handang gawin ang lahat para sa ikabubuti ng lahat-lahat ay pinangunahan siya ng kapangyarihang ipinasa lamang sa kanya.
“DIE CECILIA!” animo’y dumoble pa ang boses nito habang dahan-dahang kumurba ang demonyong ngiti sa sariling labi.
Napangisi si Cecilia sa sinabi ng huli, “I won’t die her. You stupid!” walang takot na sigaw nito.
“THAT’S MY LINE! YOU BITCH!”
Hindi inasahan ni Cecilia ang sumunod na nangyari. She’s expecting that Hermoine will throw a forceful wind to hit her but its not. Instead of it the giant and forceful tornado exploded in front of her where she is just at the feet of it.
Her eardrums broke. She flew from a strong force of the impact. Umiikot pa ang kanyang katawan sa kawalan na halos ‘di na niya maramdaman dahil tuluyan nang nag mute ang kanyang pandinig sa sobrang lakas na pagsabog na naganap. Para bang humina pa ang paggalaw ng paligid nang tangkain niyang pakiramdaman ang nangyayari sa paligid. At parang awtomatiko namang nag fast forward ang paggalaw ng kapaligiran nang sumalpok ang uluhan niya sa napakalaking kampana na nasa kaharian ng Xuerso. Nalaglag pa ang kanyang katawan mula sa napakataas na tore ng kampana.
Tanging pag-ungol lamang ang nagawa niya nang magkalasug-lasog ang buto ng kanyang katawan when she's already on the ground. Some of her bones is dislocated and came out from her bleeding skin.
Her mind were totally blank. She don’t feel anything even a small pain towards her condition right now. And we all know, that it’s because her injury is still fresh. Any moment later on she will suffer in a great physical pain.
Hermoine’s body fell on the ground when the explosion finished. Hindi naman siya bumagsak sa pagkalalag mula sa pagkalutang dahil nagawa pa naman siyang protektahan ng sariling kapangyarihan. Nang makadapo ang walang malay na katawan ay dahan-dahan pa itong napahiga sa lupa.
Sa isang banda naman ay naghahabol hininga si Eleanor nang tuluyang makagalaw ang katawan mula sa pagkaparalisa nang nasinghap ang masamang hangin na kagagawan ni Hareim. It was removed from her lungs through the explosion that Hermoine done.
Mabilis pa sa alas quatro ang paglingon niya sa dalawang kasama na walang malay na punit-punit na ang mga kasuotan na nakahiga sa may lupa.
“Hermoine! Leilah!” mangiyak-ngiyak siyang lumapit sa dalawa at pinakiramdaman kong buhay pa ba ang mga ito.
Napasinghap siya ng hangin sa galak nang maramdaman ang pintig ng mga puso ng mga ito.
Sandali niya pang pinagmasdan ang sobrang wasak na, na imperyo. Alam niyang may nangyaring sobrang lakas na kaganapan sa paligid nang paralisa siya.
Sa isang iglap lang ay napalingon siya sa likuran nang may narinig siyang dumapo rito. Then, her eyes met the mocking grin of Hareim.
Napatayo siya sa kinauupuan kung saan nakahiga sina Leilah at Hermoine. Ngayon oras na niya para ipamalas sa kaharap ang totoong kakayahan niya.
Lumabas ang dalawang espada sa mga palad niya. An ice sword and a fire. Her brain is clear as a crystal clear. She even dared to clenched her jaw because of anger.
“Your friend defeated Cecilia. Gladly, I was far when that forceful tornado she created exploded,” ‘di mawawala ang ngisi ni Hareim, “Now, it’s a fight between you and me. The God of the Abyss versus the elemental wizard. What a nice show,” may pangungutya ang tono ng pananalita nito na ‘di na pinagtuunan ni Eleanor ng pansin.
Mabilis siyang sinugod ni Eleanor at nang mapansin ‘yun ni Hareim ay sinalubong siya nito na kaagad naka summon ng double blade sword.
Their weapons clashes on void with those uncatchable speed that they made. Every attack that Hareim sent was being block by Eleanor in a graceful way. They both are good in weapon to weapon fight but of course every battle there’s a winner and a loser.
Eleanor swung her sword that almost got the neck of Hareim though the last made a somersault towards his back and threw his weapon that made Eleanor distanced herself from the enemy.
Nagkatitigan sila sandali habang naghahabol hininga. Pinapakiramdaman ang bawat isa kung sakaling aatake ito bigla-bigla. Alerto lahat ng kanilang pandama at kung sino man ang unang gagalaw ay tiyak na mababasa kaagad ang balak nitong gawin.
Nang gumalaw si Hareim para umatake ay lumitaw sa magkabilang paa nito ang mga bloke ng bato na nagpapako sa kanya sa lupa.
Napaangat lamang siya ng tingin kay Eleanor na mabilis pa ang galaw kesa kamay ng orasan.
Mabilis. Walang pag-aalinlangan. Diretso ang mga atakeng ginawa ni Eleanor. Samantalang nahihirapan naman si Hareim na umilag sa mga atake ng huli. Habang tumatagal ay mas bumilis si Eleanor na tanging nahahabol lang ng tingin ng kalaban ay ang afterimage ng kilos nito.
Napadaing si Hareim nang mahiwa ang kanyang binti na sinundan rin ng pagkahiwa ng kanyang braso. Hanggang sa sunud-sunod na niyang matanggap ang walang katapusang pagkakaroon ng hiwa ang bawat parte ng kanyang katawan.
He whimpered in pain and screamed after. Ngunit walang habas ang pag-atakeng ginagawa ni Eleanor. Her eyes were full of hatred. Her mind is totally blank. Walang ibang nais gawin kundi tapusin ang nilalang na nasa harapan niya ngayon.
When she’s already satisfied what she have sent to Hareim, she made an acrobatic movement. A backward somersault and moved her double sword on void like she just had a warm up.
Hinahabol niya ang hininga at walang humpay ang pagtulo ng kanyang pawis sa bawat sulok ng katawan. Meanwhile, Hareim were now kneeling on the ground with a total cut on the every part of his body.
Sa isang sandali lang ay humagalpak ng tawa si Hareim na tila nagkaroon lang ng good time sa ginawa ni Eleanor. Napakunot noo naman ang huli at walang pag-aalinlangang tumalon sa kawalan.
Bumwelo ito habang hawak ang dalawang espada sa magkabilang kamay at sunud-sunod na tumama ang mga sandata sa katawan ng kalaban na nagpatahimik nito mula sa paghalakhak.
But there’s a thing that made her scared for what she did. Dumistansya siya kay Hareim at kinakabahang napatitig sa dalawang sandata niyang nakabaon sa magkabilang balikat ng kalaban. Sumisirit pa ang sariwang dugo nito sa lupa.
Napalunok siya sa takot sa ‘di malamang dahilan. Iba ang kutob niya. Napatay na niya si Hareim but she know that it’s not done yet.
“Ugh!” napadapa siya nang mabilis sa may lupa nang may bagay na sumunggab sa kanya mula sa likuran.
Paglingon niya rito ay nakita niya ang lalaking nababalot ng itim na apoy na nakabalabal rin ng itim. Hawak nito ang bingit ng kamatayan.
“Congratulation, you just killed my physical body. Now, deal with my spiritual physique,” at sinunggaban siya nito na ‘di niya napaghandaan.
“AHH!” she groaned when she received a wound on her waist from the burning black scythe of the spiritual enemy.
Napakagat labi siya at mabilis na tinakpan ang napakalaking hiwa sa baywang. Nanggigigil siyang tumayo, hawak parin ang dumudugong sugat.
Ngayon kaharap na niya ang tunay na Diyos ng Abyss. The untouchable enemy when using a physical contact.
Tiningnan niya ang mukha ng kalaban. Wala itong mukha. It only have a skull face with a burning fire on its eyes part.
Alam niya kung paano niya harapin ang kalabang ito. Since it’s just a spirit she can defeat it using her power. Kahit imposible niyang magapi ito ay wala siyang pagpipilian.
Mabilis siyang gumalaw paiwas nang atakehin na naman siya nito. Tumakbo siya papalayo rito ngunit hinabol siya ng huli na lumulutang lamang sa hangin.
Nang may makita siyang wasak na pader ay dumiretso siya rito na patakbong tumalon, bumwelo. At nang makitang nasa likuran na niya ang kalaban ay umikot siya ere. Lumitaw ang bola nang naglalakihang apoy sa mga palad niya at sabay ‘yung hinagis ng pasalubong sa kalaban.
An explosion occurred when her two giant fire ball hit the last. She quickly made a somersault distancing herself from the enemy at pinaulanan pa ng sunud-sunod na bolang apoy ang kalaban. Sunud-sunod rin ang pagsabog na naganap sa kinaroroonan ng kalaban na ‘di maaninag kung napaano na ito.
She’s chasing her breath when she finished releasing a simultaneous ball of fire. Muli siyang napahawak sa sugat na ‘di parin tumitigil ang pagdurugo.
“Tapos kana?” napahakbang siya paatras nang lumabas mula sa makapal na usok na resulta ng pinakawalang kapangyarihan ang rebulto ni Hareim, “Ako naman.”
Sunud-sunod na nagsilabasan sa katawan ni Hareim ang matutulis na mga biyak ng mga nagbabagang bato patungo sa gawi ni Eleanor na ‘di mahabol ang bilis.
Mabilis na naisangga ni Eleanor ang kamay rito dahilan kaya nagkaroon siya ng aegis shield na gawa sa apoy para maprotektahan ang sarili. Ngunit habang patagal ng patagal ay unti-unting nagkakaroon ng lamat ang kanyang aegis sa walang tigil na pagliparan ng mga pinapakawalang kapangyarihan ng kalaban.
She bit her lower lip when she felt the pain on her wound. Wala na siyang nagawa kundi gawin ang bagay na nasa isip niya sa kanyang sitwasyon ngayon. Itinutok niya ang isang palad sa madilim na kalangitan na balot na nang sariling dugo na ginamit niya sa pagtakip ng sugat.
Bago pa man mawasak ang kanyang aegis ay lumabas na mula sa itim na kalangitan ang isang meteoroid na bumubulusok sa gawi ni Hareim.
Nang marinig nang huli ang dalang hangin nang nag-aapoy na meteoroid ay napatigil ito sa pagpapakawala ng kapangyarihan kay Eleanor.
Tumalsik si Eleanor nang mahagip siya nang matutulis na nagbabagang bagay na huling tirang napakawalan ng kalaban. Sumalpok siya sa isang pader ng gusali at kumawala ang daing niya mula sa labi.
Nagkasugat narin ang kanyang labi sa kakagat nito sa bawat pag inda niya sa sakit ng katawang natatamo. Nasulyapan pa niya kung paano hiniwa ni Hareim gamit ang makapangyarihan mahabang lingkaw nito ang meteoroid na kagagawan niya.
The meteoroid turns into an ash when Hareim slashed his powerful scythe to cut it into halves.
Mabilis siyang nilingon ni Hareim gamit ang nagbabaga nitong mga mata. Nang iwinasiwas nito ang sandatang mahabang lingkaw ay napalunok si Eleanor nang lumindol sandali at nagkaroon ng crack ang lupa at bigla ‘yung tumakbo patungo sa kanyang kinahihigaan.
Alam na ni Eleanor kung anong klaseng kapangyarihan ang ipapamalas ng kalaban. This is the real power of the Abyssal King.
Napabalikwas siya nang bangon at kahit paika-ika ng maglakad ay pinilit parin ang sarili. She screamed in horror when the ground where she’s walking into suddenly collapsed.
Napakapa na lamang siya sa mga kongkretong bagay na sumasabay sa kanya sa pagkahulog.
Umagos na ng tuluyan ang kanyang mga luha habang papabagsak na sa nakikita niyang mantle. Nasa kailaliman na siya na parte ng mundo ng Vampiric Auras where a wide and endless mantle can be found.
Sa mga oras na ‘yun ay sumusuko na si Eleanor. Tanggap na niya ang kanyang kamatayan.
Ipinikit na niya ang sariling mga mata kung saan makikita ang kanyang mga luha. Binibilang na lamang niya ang segundo kung kailan kapag ubos na ito ay tuluyan na siyang mawawalay. Damang-dama niya ang nakikiramay na ihip ng hangin sa kanyang katawan na siyang maghahatid sa kanya patungo sa kumukulong magma.
Nagsimula na niyang maramdaman ang init ng kapaligiran dahil sa hatid ng mataas na temperatura ng magma. She smiled bitterly and accepted her fate.
“I’m sorry everyone.”
“Why you feel sorry?”
Nakapikit ang kanyang mga mata at aware siya na nasa kasukdulan na siya ng kanyang kamatayan pero ‘di siya pwedeng magkamali sa naririnig na boses.
“Kim?” maluha-luhang niyang sambit, nakapikit parin ang mga mata. Hindi niya alam kung ilusyon lang ba ang boses ni Kim na kanyang naririnig o ano kaya mas lalo siyang naiyak. Napamulat narin siya ng tuluyan sa sariling mga mata at sumalubong sa kanya ang pigura ng babaeng nakangiti na kumikintab ang katawan, “Don’t surrender, Eleanor. I am waiting for your arrival.”
“You’re not d—dead aren’t you?” napatakip siya sa kanyang bibig at ang kanyang mga luha ay walang awat sa pagtulo. She’s now seeing the light spirit of Kim Dwight.
Umiling si Kim Dwight sa kanya at pinunasan ang kanyang mga luha gamit lamang ang magkabilang hintuturo nito, “I am dead, Eleanor. Patay na ako but you can still wake me up from my endless sleep.”
“H—how?”
“Gisingin niyo ang natutulog na kakambal ni Eleiah sa aking katawan. Si Eleiah ang nakikipagharapan ngayon sa Diyosa ng Undead at Apocalypse. Siya ang may alam kung paano gisingin ang kanyang kakambal sa aking katawan. And it requires your cooperation. If you want to save me, save yourself, Eleanor. Don’t try to die. That’s an order!”
At nalusaw ang kaluluwa ni Kim Dwight sa kanyang harapan. Tila nagkaroon ng lakas ng loob si Eleanor muli na lumaban. Ang panghihina ng kanyang katawan ay mistulang na recharge sa presensya ng kaluluwa ni Kim Dwight pati narin ang kapangyarihan niya. Its confirmed. Kim Dwight is really dead.
She quickly moved her own body through the wind na dahilan kaya umikot ito ng pataas tsaka lumutang na siya sa kawalan. She grinned as a lot of things runs inside her mind and lifted her gaze on a huge crack on the surface where she almost fell from.
“I will fight for you, Kim Dwight.”
Pinuyatan ko 'to kagabi. HAHAHA!
Patay na pala si Kim Dwight. Abangan ang pangalawang twist ng kuwento kung paano siya mabuhay.
SPOILER ALERT:
She devours the power of light.
CHADAN! Hulain niyo! 😂😂
— CypressinBlack —