Chapter 14
Eris made me feel that he's concern by hugging me tightly.
Hindi ko maintindihan kung bakit nagre-react ako ng ganito.
Dahil ba itinanggi ni Mark na kilala niya ko o dahil sa ginawang paghalik ni Amethyst kay Mark?
Umiiyak ako habang yakap ako ni Eris .
I tried to composed myself again, trying to control the tears now dripping down on my eyes. Huminga ako ng malalim. Mistulang nanunuyo ang lalamunan ko dahil sa pag-iyak.
"Uuwi na 'ko." Dahan dahan akong kumalas sa pagkakayakap ni Eris sa'kin. Ni hindi ako nagtangkang linungin ang direksyon nila Mark dahil paniguradong makakaramdam na naman ako ng kakaibang sakit sa nakita ko.
Dumiretso ako sa table na inupuan namin nila Chelsea at agad na kinuha yung bag 'ko. Wala kong pakialam kung tinitignan ako ng ibang bisita dahil patuloy parin sa pagtulo ang mga luha ko sa mata.
I need to go away from this place, from this toxic place.
I looked at Aileen and Chelsea, ten meters away from me. Nagsasayaw sila kasama nila Line and Bridge, they're enjoying the party.
Hindi ko na sila inabala dahil ayokong maging dahilan para masira yung momentum.
I went straight to the gate at agad akong pinagbuksan ng guard na kaninang nagbukas din sa'min.
"Wait, Crizel." Hindi ko nilingon si Eris but he slowly held my hand that make me puzzled. I feel his warm hand, he looked at me in the eyes. I get his hand away from me. "Ihahatid na kita sa inyo."
Umiling ako.
"Magta-taxi na lang ako." Wala rin akong balak na sumakay sa motor niya dahil reckless siyang magpatakbo. Ayoko pang mamatay. Mahal ko pa yung buhay ko.
Muli niyang hinawakan ang kamay ko. Nakaramdam ako ng init sa pisngi ko.
"Just go with me. Ihahatid na kita sa bahay niyo," he said in calmly manner. "Mahirap nang maghanap ng masasakyan ngayong dis-oras ng gabi."
"Hindi ako sasakay sa motor mo. I would rather chose to commute than ride your motorcycle," sabi ko habang umiwas ng tingin, pinupunasan ang luha ko.
Umigting ang mga panga niya sa sinabi ko at tumingin ng malalim sa mga mata ko.
Ngumisi siya. "I will use my car to bring you home. Just wait for me there." I watched him walked away and get his car from the side of the road where he parked his car.
Bumalik din siya matapos i-start yung sasakyan niya at huminto sa harapan ko.
I gulped.
He slowly opened the car window and gave me a glare before he speak.
"Go inside," sabi niya habang marahang binubuksan ang pinto ng kotse niya para pagbuksan ako.
Ayoko ko rin namang mahirapan sa paghihintay ng masasakyan at may phobia pa rin ako sa nangyari sa'kin last Saturday sa village nila Mark.
I felt the cold temperature and weird atmosphere when I went inside his car. I can't looked at him straight from the eyes after that scenario.
He again start the engine and when things are on their right track, he started to drove away.
Tahimik lang ako buong byahe. Alam kong gusto niyang kamustahin yung kalagayan ko pero hindi siya nagtangkang tanungin ako sa nangyari sa'kin. I know that he's aware on what's happening.
Things reminiscing as I looked at the window where the rain pouring hard. Bakit palagi na lang umuulan kapag may nangyayari sa'king masama? Hindi ko alam kung nananadya na yung panahon o talagang nagkataon lang.
I came there to apologize for what I did but Mark is still mad. I know that it's all my fault pero hindi naman yata tama yung ginawa niya.
"M-Mark." I stuttered, sweat running on my skin.
"I n-need t-to talk with you." I said, my voice were shaking.
"Proceed."
"A-About what happen l-last Saturday." I said, "Alam kong mali ako and I...j-just want to say sorr—"
"Mark!" Hindi ko na naituloy ang dapat ay sasabihin ko ng muling bumalik yung babaeng kausap ni Mark sa dati niyang pwesto at iginapos ang kamay niya sa braso ni Mark.
"Who is she? Who's that girl?"
I stopped.
I was expecting that he will introduce me as his (fake) girlfriend but I'm wrong.
"Wala. I don't know her. May itinatanong lang."
Malakas ang tunog na nanggaling sa party music pero mistulang nabingi ako sa narinig 'kong sinagot ni Mark.
It breaks my heart into tiny pieces. Hindi pala niya ko kilala ha.
I wipe away my tears as I remembered what happened earlier. Naramdaman ko yung mga titig ni Eris sa'kin mula sa driver seat, katabi ko siya kaya mas lalo lang akong naiilang sa paraan ng pagtitig niya.
"Crizel," tawag niya sa pangalan ko kaya mistulang napatalon ako sa kinauupuan ko dahil sa pagkagulat.
"You okay?" he said in manly voice while he still looked at me in the eyes. Mabilis na tumatakbo na parang kabayo ang puso ko ng sandaling nagtama ang aming mga mata namin.
Umiwas ako. I just nodded.
Hindi ko alam kung normal lang ba yung nararamdaman ko tuwing kasama si Eris dahil walang tigil sa pagtibok ang puso ko tuwing tumititig siya sa'kin at maririin na hinahawakan yung kamay ko.
"I will be okay," I whispered.
Kumuha siya ng kapirasong tissue na nakalagay sa unahang bahagi ng kotse niya at ibinigay sa'kin. Tinignan ko siya ngunit umiwas siya ng tingin sa'kin. Agad kong kinuha yung tissue na inabot niya.
Ilang minutong nabalot ng katahimikan ang loob ng kotse hanggang sa muli siyang nagsalita. I just looked at him all the way.
"Do you like Mark?" he said out of no where, tracing my eyes.
Napako ako sa kinauupuan ko at parang tangang nakatulala sa direksyon niya.
Hindi ko alam kung anong isasagot sa tanong niyang 'yon. Tahimik lang ako at hindi pa rin sinasagot yung tinatanong niya. After all, naguguluhan na rin ako kung ano ba talaga yung nararamdaman ko.
"Sorry. I should not asked that question—"
"No. Wala 'kong gusto kay Mark. He's just my friend."
Hindi ko alam kung saan ko nahugot yung mga salitang sinabi ko kay Eris.
Hindi na siya nagtanong pa at pinagpatuloy niya yung pagda-drive.
"I hate seeing people crying. I always remember my Mom when Dad abandoned us, walang tigil siyang umiiyak simula ng iniwan niya kami. Every time I saw her crying, she always deny it. Pero alam kong umiiyak siya. Dahil hanggang ngayon she didn't accept the fact that Dad left us," he said in crack voice. Bakas ang lungkot sa mga mata niya ng oras na 'yon.
Mula sa kinauupuan ko ay pinagmamasdan ko lang siya, nakikinig.
"Sa susunod na makikita kitang umiiyak ng dahil sa lalaking 'yon, sisiguraduhin kong hindi ka na niya malalapitan. I will steal you away from him."
Biglang uminit ang pisngi ko sa sinabi niya.
Inilapit niya ang katawan sa akin. Hindi ko alam dahil sa oras na 'yon ay nakatulala lang ako. I can smell his perfume while he was inch away from me.
I feel his warm breath on my neck, tinanggal niya ng dahan dahan yung seat belt na nakakabit sa'kin.
Dahilan para mapaatras ako ng kaunti. I just watched his attractive adam's apple when he went closer.
I can't even utter a word to say when I smell his strong chocolate scent.
Hinahabol ko yung bawat paghinga 'ko ng bahagya siyang lumayo ng matanggal niya na yung seat belt.
Nanginginig akong hinawakan yung pintuan at dahan dahang binuksan at lumabas palabas. I need to control the urge that I was feeling right now.
"If you need someone to talk to, I'm always here to listen," sabi niya.
"T-Thank you, Eris," nauutal kong tugon sa sinabi niya.
Hindi ko magawang tumingin sa kanya ng diretso sa mata.
"Mark doesn't deserve your tears."
--
"Bakit nga pala umuwi ka kaagad kagabi?" Chelsea said while eating the slice of cake on our table.
"Oo nga. Nabaliw na kaming dalawa kakahanap sa'yo. Bakit hindi ka man lang nagpaalam sa'min ni Chelsea?" tanong ni Aileen.
"I just get tired," pagdadahilan ko. "Busy kayong makipag-sayaw kina Line kaya hindi ko na kayo inistorbo. Nakakahiya naman sa inyong dal'wa. You invited me but in the end, I was left behind."
Hindi ko sinabi sa kanila yung totoo—that I tried to apologized for Mark but he refused to deny me in front of that girl named Amethyst.
I don't usually say sorry kahit na ako yung may kasalanan pero ginawa ko para kay Mark. Ibinaba ko yung dignidad ko para sa kanya tapos 'yon lang yung isusukli niya.
Damn it!
Magsama sila ng babaeng haliparot na 'yon!
Chelsea clapped her hands. "Wow, hugot!"
"Teka nga, nakausap mo ba si Mark kagabi?"
Umiling ako.
"Hindi ko siya nakita kagabi. Hindi naman yata siya pumunta," pagsisinungaling ko
"Wala ba kayong next subject?" tanong ko para ibahin yung topic. Pumunta lang kasi sila dito sa shop na usual spot namin para kumain since break time nila. Samantalang maaga yung uwi ko dahil dalawang subject lang yung pasok ko ngayong araw.
3:30 ng nag-class dismissal at balak ko na ring umuwi dahil mukhang hindi ko naman gugustuhing maghintay ng halos dalawang oras para sumabay sa kanila pag-uwi.
"Meron. Hala ka! Late na tayo, Chels!" sigaw ni Aileen habang nakatingin sa wrist watch niya. Lumakad sila ng mabilis at kumaripas ng takbo. They wave their hands to say "Goodbye, sis!"
Since, wala naman akong balak magtagal sa loob ng shop, binitbit ko na yung natira kong milk tea na halos puno pa dahil wala kaming ibang ginawang tatlo kung hindi magkwentuhan.
Nakalabas na ko ng pintuan ng shop ng may nagtakip ng mata ko sa likuran. Hindi ko alam pero bigla akong napangiti kahit hindi ko alam kung sino 'yon.
I smell the strong smell coming from my back.
"M-Mark?" Tinanggal ko ng dahan dahan yung kamay na nasa mata ko at nadismaya sa nakita ko.
Nakakahiya ka! Pangalawang beses na 'to.
"Sorry," I said. "I thought na ikaw si M—" Hindi ko na itinuloy yung sasabihin ko nang makita yung masayang reaksyon ng mukha niya.
I saw a familiar man, wearing simple printed shirt, pants and sneakers.
I closed my eyes. Baka nanaginip na naman ako kaya dahan dahan kong binuksan yung mata ko pero nakita ko parin siyang nakatayo sa labas ng shop.
"Sabi na dito lang kita makikita, e," he smiled at me like he didn't heard what I said earlier.
Ang bobo mo girl! Alam mo namang si Eris lang yung mahilig magtakip sa mga mata mo tapos inakala mo pang si Mark 'yon!
Bakit kasi parehas sila ni Mark ng pabango? Napagkakamalan ko tuloy si Eris na si Mark.
"Pauwi ka na?" sabi niya habang inaayos yung magulo niyang buhok.
Sandali akong napatulala at nakatingin lang sa kanya hanggang sa nagsalita siya.
"You okay?"
"S-Sorry," sabi ko na parang bumalik sa dati. "Oo. Pauwi na 'ko."
Muli siyang tumingin sa'kin at ngumisi. "Hatid na kita."
Agad akong natauhan sa sinabi niya.
Umiling ako.
Ayokong isipin niya inaabuso ko yung kabaitan niya. Hinatid niya na ko kagabi pauwi sa bahay kaya parang umaabuso na ko kung tatanggapin ko pa yung offer niya sa'kin.
"Naku, 'wag ka ng mag-abalang ihatid ako. Magko-commute na lang ako. Maaga pa naman at siguradong may masasakyan akong taxi," mahabang linyahan ko.
Nag-igting ang mga panga niya at hindi ko mahulaan kung anong ekspresyon ang ipinapakita niya.
"Let me bring you home. Please, Crizel?" He gave me a seductive glare that makes me flabbergasted. Calm self. "Gusto ko rin sanang magpasama sa'yo sa mall. May bibilhin lang ako."
He slowly hold my hand that chaos my whole system. Lumaki ang mata niyang tumingin sa'kin ng mabilis kong inalis ang kamay niya.
"Okay. P-Payag na 'ko," panginginig ng boses ko.
He smirked. "Kunin ko lang yung kotse ko."
Nakahinga ako ng maayos nang naglakad siya palayo para i-start yung kotse niya.
I looked at him from a distance, yung matangos niyang ilong, mga mapang-akit na mata at perpektong pangangatawan.
Agad na bumalik yung sistema ko ng inihinto niya yung kotse niya at nagsalita.
"Tara?"
I slowly opened the car door and went inside his car. Malamig naman sa loob pero bakit pinagpapawisan ako?
Ilang minuto kaming hindi nag-uusap. Tahimik lang ako buong byahe, nakatingin sa labas ng bintana ng kotse.
Matapos ng nangyari kagabi sa party ni Line, wala na 'kong mukhang maihaharap sa kanya.
We went at the parking lot in low part of the mall. Binalot ng madilim at malamlam na ilaw ang buong lugar.
Hindi ko napansin na ilang minuto na pala akong nakatitig kay Eris. Umiwas ako ng hindi sinasadyang tumingin siya sa'kin.
Pinagbuksan niya ko ng pinto. Tahimik parin ako habang papalapit kami sa elevator.
Una kong pumasok at tumungo sa loob habang nakahawak sa metal na nasa bandang gilid.
I felt the tension between us. Walang gustong magsalita sa'ming dalawa.
He clicked the button and when we reached the second floor, bumungad sa harapan ko yung Tom's World. Madami kaming memories nila Kuya James dito. Madalas kaming pumupunta dito dati nila Dad pagkatapos naming magsimba.
I really miss those times when we spend time and bond. Malalaki na kasi kami ngayon at busy na si Dad at mga Kuya ko sa work nila habang busy naman ako sa school kaya halos sa bahay na lang kami nagkakasama.
"I need to go to the comfort room," Eris said, smiling. I nodded. "Wait for me there."
Naglakad ako papasok sa Tom's World. Madaming mga tao sa loob, halos parang mga bata at mga parents yung nasa naglalaro ng games. Mayroong nagba-basketball, naglalaro ng baril-barilan at iba pa.
"Nakakainis naman! Bakit hindi ko makuha yung teddy bear?" pagmamaktol ng batang babae habang nakatapat sa machine na huhulugan ng token para makakuha ng available items inside.
Nakangusong umalis yung bata at bumalik sa mommy niya na naglalaro naman ng ibang games.
Napangiti ako ng maalala yung sarili ko sa bata. Nagmamaktol din kasi ako dati kapag hindi nakukuha ni Dad yung gusto kong manika.
Tumapat ako sa harap ng slot machine at tinignan yung available items sa loob. Mayroong super mario, peppa pig, dora, teddy bear pero hindi maalis sa paningin ko yung dog at panda stuffed toy. Favorite ko kasi 'yon. Actually, I have collection of panda and dogs stuffed toy in my room.
"Gusto mo ng stuffed toys?" I was shocked when someone speak from behind and in my horror, it's Eris.
I gave him a wide smile. "Ang cute kasi nung panda tsaka aso."
He went closer.
He move forward, that's the time that I need to stepped back and gasp for air.
He gave me a glare. "Cute nga," he whispered while looking at me directly.
Pagkatapos niyang sabihin 'yon, iniwan niya 'kong nakatayo don.
Hindi ko alam kung saan siya pupunta at bigla niya na lang akong iniwan don.
After five minutes, bumalik siyang may dalang maliit na plastik na hindi ko alam kung anong laman.
"Saan ka nagpunta?" tanong ko sa kanya.
"I bought tokens for you. Let's have a try. Let's play this game." Seryoso ba siya? Inilipag niya sa gilid yung isang plastik na tokens at nagsimulang maghulog ng dalawang tokens para sa malaking kulay pink na panda.
Hindi ko mapigilang ngumiti.
Based on his facial reaction, mukhang seryoso siya na makuha yung gusto ko.
Nagsalubong ang dalawa niyang kilay.
Halos mag-sasampung minuto na siyang nakatayo sa harap ng slot machine at hindi ko na mabilang kung ilang beses na siyang naghulog ng token para lang makuha yung stuff toy.
"Hindi mo naman kailangang gawin 'yan. Pwede naman akong bumili na lang niyan dito sa mall."
Tumawa ako matapos kong sabihin 'yon.
Huminto siya at tumingin ng malalim sa mga mata ko.
"You're special, so you deserve nothing but special," sabi niya at muling bumalik sa pagko-control ng machine.
Napahinto ako sa sinabi niya.
Bigla akong nakaramdam ng hindi maipaliwanag na init na nanggagaling sa pisngi ko. Tumingin na lang muna ko sa iba pang games na nasa loob ng Tom's World dahil naiilang lang akong pagmasdan si Eris habang naglalaro.
"Mom, I want a stuffed toy, please," naagaw yung atensyon ko sa batang kanina pang nagmamaktol at gusto ng laruan.
I turn away and I was shocked when I saw him. Seconds after, I realized the inch between us.
He smiled. "Here's your stuffed toys, Ms. Crizel," dahan dahan niyang inilabas yung panda at dog stuffed toys sa likuran niya.
My eyes now full of excitement.
"Ayieee! T-Thank you!" I exclaimed. His eyes grew bigger in shocked when I unintentionally hugged him towards me.
Umayos ako ng tayo at naiilang na tumingin sa kanya. "I-I'm sorry."
"Saan ka pupunta?" tanong ni Eris ng pumunta ko sa direksyon ng bata.
"Sa akin po ito, Ate?" I gave her the pink panda. Kanina niya pa gustong magkaroon non kaso hindi niya makuha.
"Yes," nginitian ko siya.
"Paano po kayo?"
"Don't think about me, baby girl. Mayroon pa si Ate oh. Dog kay Ate tapos panda sa'yo. Masaya ka ba?"
Ngumiti siya kaya mas lalong lumawak ang ngiti ko nang makita 'yon.
"Opo. Salamat, Ate," yinakap niya ko matapos niyang sabihin 'yon.
"Welcome, baby girl."
Bumalik ako kay Eris na nakangiti sa ginawa ko.
"Ang bait naman ni Ate Crizel ko," pang-asar niya.
I rolled my eyes.
"Sira. Alis na tayo?" tanong ko.
Nanlaki ang mata ko nang hinawakan niya ang kamay ko at sabay kaming naglakad palabas doon.
"Tara."
--
© JeraldAlde